Hopper

Er staat geschreven in 1 Korintiërs 15 dat zij die in Adam sterven in Christus levend worden gemaakt. De 'Adam' in mij leeft in het veld van goed en kwaad, de Christus niet. Adam sterft, Christus is de 'eeuwige'. Zolang je nog in tijd denkt zit je in het denken van Adam. Dat is mijn interpretatie. Ik ga niet alleen ten rade bij teksten, maar ook in mijn innerlijk. Zoals je zelf al schrijft: sterven aan jezelf. Indien dat is voltrokken dan weet je ook dat het begrip 'EEUWIG' niet gebonden is aan een tijdperk. Dat 'sterven aan jezelf' dient natuurlijk wel te g

De tekst zegt net zo min dat er wél leven na de dood is. Waar je wel een punt hebt is dat er alleen leven in Christus is. Maar dat dien je dan natuurlijk wel tijdens je leven vast te stellen. Immers: na je dood nog iets vast stellen of handelen lijkt me niet aannemelijk. Of zoals Jezus in Lukas 9:60 zegt: Laat de doden de doden begraven.

Dat ben ik met je eens, er is geen definitie van liefde te geven, dan zouden we immers ook God definiëren. Daarom schrijf ik liever in negatie over liefde. Liefde is zonder verwachtingen. (negatie) Eventuele verwachtingen liggen uiteraard bij mij. Wat ik dus definieer is mijzelf: zonder verwachtingen.

Dat staat feitelijk in Math 16:25 De persoon die op aarde leeft gaat dood en komt niet meer terug. Wederopstanding is alleen mogelijk in Christus. Maar dat moet natuurlijk wel tijdens dit leven gebeuren.....

Liefde is zonder verwachtingen....

Je zit overduidelijk in een toekomstverwachting. Maar in het 'eeuwige' kan geen enkele toekomstverwachting zijn. Verwachtingen zijn slechts mogelijk in 'de tijd'. En zo blijft je geest ook in de 'tijdelijke modus'.

Dan lezen we exact het tegenovergestelde in dezelfde tekst, is dat niet erg grappig? Het is juist 'de duisternis' welke vol van verwachting(en) is.

Als ik 1 Tessalonicenzen 5:2 lees, dan is de essentie van de 'dief in de nacht' dat je vrij moet zijn van verwachtingen. Zolang je in 'het licht wandelt' echter is er geen enkele aanleiding de 'dag van de Heere' te vrezen. In 'het licht wandelen' is an sich al een waakzaamheid, want de essentie daarvan kan je niet ontgaan....

Jij plaatst het begrip EEUWIG in de tijd. Dat is een wijdverbreid misverstand. EEUWIG is de afwezigheid van tijd.

Er is een geestelijke ontwikkeling mogelijk waarin je wél kennis hebt van goed en kwaad, maar -geestelijk- niet meer aanwezig bent in het veld van goed en kwaad. Dát is de Christus. De Christus kent ten volle: 1 Korinthiërs 13:12. Kennen zoals ik zelf ook gekend ben. In feite is het eten van 'de boom' een stapje in een geestelijk, evolutionair proces. Johannes 1:5 verteld mij iets geheel anders dan wat je hier schrijft. Of jij hebt ongelijk of de bijbel heeft ongelijk. Ik ga voor Johannes.

God -begrepen als Een- kan niet in het vlees komen. (Dan zou het 'twee' zijn) Daarom was het Woord bij God en is het Woord vlees geworden. Deze hele materie kan alleen begrepen worden als begrepen is dat dat wat Een is nooit 'twee' kan worden.

De Vader is in zichzelf één. Jezus en Jezus' leer brengt jou naar de Vader. Jezus wordt omschreven in 1Joh 5 als getuige. Dat is een begrip (getuige zijn) waar ik mee kan leven. De Vader kan niet buiten zichzelf treden omdat Hij anders niet meer één zou zijn. Dus was zijn Zoon noodzakelijk. Jezus predikte nederigheid, getuige zijn moet voldoende zijn.

Je kunt het ene niet los zien van het andere, als we het er over eens zijn dat de Christus zonder zonde is. Gods wil is een lastig begrip, want voor je het weet ben je aan het buikspreken uit naam van God. Volgens Genesis is de mens uit het hof van Eden gezet wegens kennis van goed en kwaad. Wat betekent dat we (de mens) nu in het veld van goed en kwaad leven. (De wereld welke we aanschouwen.). De verlossing is een mogelijkheid.

Ik denk dat het niet anders kon dan dat Adam en Eva zondigden. Dat het inherent is aan de wereld waarin ze verblijven, de wereld welke ik ook wel aanduidt als het veld van goed en kwaad.

Ik denk dat dat een persoonlijke kwestie is. De SV is voor mij een gemakkelijk te begrijpen taal. NBV21 is i.m.o. 'gepopulariseerd'. Hypotheek aktes zijn ook leesbaar als je je best er voor doet. Soms kom ik in SV een woord tegen wat ik niet ken -iegelijk bijvoorbeeld- wat gewoon 'allen, iedereen' betekent. En op internet staat SV ook duidelijk weergegeven, i.m.o. duidelijker dan NBV21. Eens zijn is me niet genoeg. In geestelijke verdieping -wat een voortschrijdend proces is- wordt steeds duidelijker dat Jezus en God niet synoniem zijn. Dat zie ik als het belang van een discuss

Ik lees in zowel SV als NBV21 grosso modo dezelfde tekst in 1Joh 5:7. En als ik 1Joh 5:10 lees dan lees ik ook een verduidelijking. De Zoon is de getuige. (In zichzelve, dus in jou persoonlijk). Overal staan aanwijzingen dat Jezus niet God is. Ergo, alleen middels Jezus (getuige) komt de mens 'tot de Vader'. Veel duidelijker kan het niet worden dat Jezus en God niet hetzelfde is. Als de NBV21 ook al niet deugt dan weet ik het ook niet meer. Er staat ook geschreven: Die de Zoon heeft die heeft het leven. Je kunt de Zoon dus zelf 'hebben'.

Het taalgebruik is archaïsch. Maar dat is geen reden om het inhoudelijk af te wijzen. Blijft staan dat 'het vlees' niet synoniem is aan 'het Woord'. In NBV21 lees ik min of meer hetzelfde: "In het begin was het Woord, en het Woord was bij God, en het Woord was God." Logos (het Woord) is een belangrijk begrip. In de vroeg-christelijke traditie schreef men er al over. Justinus de Martelaar omschreef de Logos als het goddelijke instrument waarmee God de Vader de kosmos schiep. Hij noemt de Logos de 'eerste kracht' en de 'eeuwige wet' van de kosmos. En ook in NBV21 lees ik dat het Woor

Ik lees de SV, dan spreekt de SV buik. Mijn opinie is dat iedereen zijn eigen evangelie leest. De een volgt een richting zus, de ander een richting zo. Dat is geen enkele probleem, anders zouden we geen discussie hebben. Streven naar consensus is iets voor de politiek, hier zijn we met het 'geestelijke' bezig.

Bespiegelingen over een toekomstige (en dus gedachte) tijd zijn zinloos. Voorstellingsbeelden over een hemel of wat dan ook zijn niks anders dan schaduwen van je eigen fantasie. Het is je eigen denkbeeld wat zich vast zet. De seksuele beleving van man en vrouw (wederzijds) vindt duidelijk plaats in de tijd. Het tot één vlees worden met een vrouw (in mijn geval) zie ik als een heiliging van de relatie tussen twee mensen. Math 19:6 is duidelijk. Hetgeen God heeft samengebracht, dat scheidde de mens niet. Het is de dood die de scheiding aanbrengt. Daarbij maakt het niet uit of je getr

Als we terug pakken op Joh 1 dan lees ik dat het Woord was God (synoniem) In 1:14 is het Woord vlees geworden en heeft (als Jezus) onder ons gewoond. Dan herhaal ik mijn uitspraak van een paar dagen terug dat Jezus (zoals hij onder ons heeft gewoond) in 'het vlees' wordend was. In andere taal: het eeuwige (God) heeft zich middels 'het vlees' wordend gemaakt. Zolang het betrekking heeft op Jezus is het 'eeuwige' als het 'tijdelijke' synoniem. De verwerkelijking van Jezus (in de tijd, in het vlees) is een openheid wat zich voordoet in het ogenblik. Merk ook op dat in Joh 1 dat

Misschien kun je je vinden in de stelling: "Jezus was/is gegrond in God?" Indien het antwoord 'ja' is, dan kunnen we het hebben over 'wat' God is. Jezus leefde als mens in de tijd, daar zal niemand over twijfelen. Dan komen we uit bij het vraagstuk waar mens en God elkaar 'gronden'. Waar we als mens ook iets aan hebben, indien we Jezus in alle ernst als 'te volgen' beschouwen.

Als het over één gaat, dan heb ik daarbij het wezenlijke op het oog. Adam en Eva verloren het wezenlijke uit het oog met het verwerven van kennis van goed en kwaad. Kennis van goed en kwaad gaat middels het denken! Met het wezenlijke bedoel ik dan ook de oorspronkelijke éénheid (paradijs). Dat staat bv in Joh 17:5. Johannes 17 spreekt in zijn geheel over het gegeven dat Jezus niet van de wereld is. Hij bidt dat God 'ze' (wij dus) niet uit de wereld wegneemt, maar hen bewaart van den boze. Ik begrijp daar uit dat Jezus in feite de 'Adam' in ons toespreekt. Dat wij ons jui

Behalve dat het geen Nederlands is, herken ik er ook geen respons in, in het door mij gestelde.

In den beginne was het Woord en het Woord was bij God. Het Woord is vlees geworden en het heeft onder ons gewoond. Het Woord (Logos) is de geestelijke werkzaamheid van God. Er staat ook geschreven dat alle dingen door het Woord geworden zijn. Dat begrip 'geworden' is belangrijk. Jezus is 'geworden' in het vlees. Maar in God zelf (ik ben die ik ben) is Jezus één gebleven met God vanaf zijn geboorte. Wat Johannes 1 beschrijft is het verschil tussen 'Zijn' en (ge)'worden'. Dus was Jezus God (Zijn)? Ja. Was Jezus mens (geworden)? Ook ja! Iets tegenstrijdigs is beiden waar

Onder één versta ik niet-twee (negatie). Jezus sprak over de 'verborgenheid' van de kosmos. Wat in de kwestie welke we hier aanroeren praktisch gesproken Vader én Zoon is en waar deze toch ook één zijn. Je kunt zijn boodschap ook zo verstaan dat jij zelf Zoon wordt.