Modestus

Hier ben ik het dus niet mee eens. Ik zal proberen het verder te illustreren. Ik ga uit van de illustratie uit Mattheüs 22:1-14. Jezus spreekt daar over een bruiloft. ‘Het Koninkrijk van de hemel kan vergeleken worden met een koning die een bruiloftsfeest organiseerde voor zijn zoon. Hij stuurde zijn slaven op weg om de genodigden voor de bruiloft te roepen, maar ze wilden niet komen’ (Mattheüs 22:2, 3). Jezus heeft het over ‘het Koninkrijk van de hemel’. Het is dus logisch dat de ‘koning’ in dit verhaal Jehovah God afbeeldt. De zoon van de koning is dan natuurlijk Jehovah’s Zoon, die nu de illustratie vertelt. En wie zijn de genodigden? Dat zijn degenen die met de Zoon in het Koninkrijk van de hemel zullen zijn.
Wie worden het eerst uitgenodigd? Dat zijn de Joden. Zij zijn het tot wie Jezus en de apostelen tot nu toe het Koninkrijk hebben gepredikt (Mattheüs 10:6, 7; 15:24). In 1513 v.Chr. aanvaardde dit volk het wetsverbond. Daarmee kwamen de Joden er als eersten voor in aanmerking ‘een koninkrijk van priesters’ te vormen (Exodus 19:5-8). Maar wanneer zouden ze daadwerkelijk worden uitgenodigd voor het ‘bruiloftsfeest’? Het ligt voor de hand dat die uitnodiging werd gedaan vanaf het jaar 29, toen Jezus begon te prediken over het Koninkrijk van de hemel.
De Joden wilden echter niet komen op een klein aantal na.
Maar Jezus maakt duidelijk dat de Joden nog een kans zouden krijgen: ‘Toen stuurde hij [de koning] andere slaven en zei: “Zeg tegen de genodigden: ‘Ik heb een maaltijd klaargemaakt, en mijn stieren en gemeste dieren zijn geslacht. Alles staat klaar. Kom naar de bruiloft.’” Maar ze trokken zich er niets van aan. De een ging naar zijn akker en de ander ging zakendoen. Maar de anderen grepen zijn slaven, mishandelden hen en doodden hen’ (Mattheüs 22:4-6). Dat komt overeen met wat er zou gebeuren als de christelijke gemeente eenmaal was opgericht. De Joden hadden toen nog steeds de gelegenheid om in het Koninkrijk te komen. Maar de meesten negeerden deze oproep en mishandelden de ‘slaven’ van de koning zelfs (Handelingen 4:13-18; 7:54, 58).
Welke gevolgen had dit? Jezus vertelt: ‘De koning werd woedend. Hij stuurde zijn soldaten erop af, doodde de moordenaars en stak hun stad in brand’ (Mattheüs 22:7). Dit overkwam de Joden in het jaar 70, toen de Romeinen ‘hun stad’, Jeruzalem, verwoestten.
Betekent hun weigering dat de koning nu niemand meer zal uitnodigen? Nee. Jezus vertelt verder: ‘Toen zei hij [de koning] tegen zijn slaven: “Alles voor het bruiloftsfeest is klaar, maar de genodigden waren het niet waard. Ga daarom naar de toegangswegen van de stad en nodig iedereen die je tegenkomt uit voor de bruiloft.” De slaven gingen naar de wegen en nodigden iedereen uit die ze tegenkwamen, zowel slechte als goede mensen. En de bruiloftszaal vulde zich met gasten voor de maaltijd’ (Mattheüs 22:8-10).
Later zou de apostel Petrus er een begin mee maken om heidenen (mensen die geen Jood waren van geboorte of door bekering) te helpen ware christenen te worden. In het jaar 36 ontvingen de Romeinse legerofficier Cornelius en zijn familieleden Gods geest. Daardoor kwamen ze in aanmerking voor een plaats in het Koninkrijk van de hemel waar Jezus over sprak (Handelingen 10:1, 34-48).
Jezus geeft te kennen dat niet iedereen die naar het feest komt uiteindelijk ook door ‘de koning’ zal worden aanvaard. Hij zegt: ‘Toen de koning naar de gasten kwam kijken, viel hem iemand op die geen bruiloftskleding aanhad. Hij zei tegen hem: “Vriend, hoe ben je hier zonder bruiloftskleding binnengekomen?” De man wist niet wat hij moest zeggen. De koning zei tegen zijn dienaren: “Bind zijn handen en voeten vast en gooi hem eruit, de duisternis in. Daar zal hij jammeren en knarsetanden.” Want velen zijn uitgenodigd, maar weinigen zijn uitverkoren’ (Mattheüs 22:11-14).
Uit Jezus: De weg, de Waarheid, het leven Hoofdstuk 107 blz 248-249 
Je ziet dat de Joden de uitverkorenen waren. Daarom worden de 144.000 opgedeeld in 12.000 personen per stam. Maar het gaat hier dus niet om het letterlijke Israël, maar het geestelijke. Dit zijn natuurlijke Joden + 'heidenen' . Op deze manier worden de 144.000 toch voltallig.
De grote schare zijn degenen die de grote verdrukking hebben overleefd (het staat er gewoon). Het zijn overduidelijk twee aparte groepen.
 
 
Misschien zien we nu hier het begin hiervan.

Hoofdstuk 14. Het Lam op de berg Sion met 144 000

Passage 14: 1–5 beschrijft een eschatologische voltooide toekomst, de tijd van de redding. En het heden wordt gezien als het verleden vanuit deze perfecte toekomst als het ware. In het vierde hoofdstuk wordt Johannes in de hemel opgenomen, vanwaaruit hij de aardse geschiedenis ziet. Degenen die weigerden het teken van het beest te aanvaarden, maar de naam van het Lam en Zijn Vader als zegel aannamen, zullen gered worden. Met Christus, met het Lam, zullen vervolgde christenen de overwinning behalen, mits ze schuwen om de keizer als god te aanbidden. 
Ontelbare menigte van de verlosten zijn bij het Lam op de berg Sion (14: 1). Dit zijn de 144 000 die al in het zevende hoofdstuk zijn besproken (7: 1-17). Deze 144 000 "verzegelden" symboliseren het nieuwe, ware Israël als een ontelbare menigte (7: 9)! Volgens het oude Joodse geloof zal de Messias het geredde volk van God aan het einde der tijden op de berg Sion om zich heen verzamelen: “En als deze dingen geschieden, en de tekenen gebeuren, die ik u tevoren getoond heb, dan zal mijn Zoon geopenbaard worden die gij als een man hebt zien opkomen. En wanneer alle volken zijn stem zullen horen,... En een ontelbare menigte zal bijeen vergaderen,... Doch hij zal staan op de spits van de berg Sion" (4 Ezd 13: 32–35). Waarom Sion? Sion stond bekend als de berg van de zaligheid en men geloofde dat op Sion zal de Messias zijn volk aan het einde der tijden verzamelen: “En het zal geschieden, al wie den Naam des HEEREN zal aanroepen, zal behouden worden; want op den berg Sions en te Jeruzalem zal ontkoming zijn, gelijk als de HEERE gezegd heeft' (Joël 2:32). Iedereen die tot het ware Israël behoort (7: 1–8) zal aan het einde der tijden gered worden, verzameld op de berg Sion. Dit verwijst natuurlijk niet naar de aardse, maar naar de 'hemelse Sion', omdat Johannes het Lam in de hemel ziet (hoofdstuk 5).
We kunnen uiteraard ook een letterlijke betekenis geven aan vers 1. In dit geval kan het gaan om 144 000 Joodse bekeerlingen, die de Antichrist zullen afwijzen als false Messias en tot Jezus bekeren als hun ware Messias, die binnenkort voor de tweede keer komen moet. In de laatste tijd zullen deze uitverkorenen, om trouw te blijven aan het christendom onder onmogelijke omstandigheden te midden van de vreselijke vervolgingen van de Antichrist, plannen voor het huwelijksleven volledig opgeven, want het zou hen kunnen binden met de antichristelijke wereld. Hun maagdelijkheid is maagdelijkheid in de brede zin van het woord, als de hoogste christelijke deugd of als de totaliteit van alle christelijke deugden met volledige kuisheid. Zij zijn de uitverkorenen, omdat zij, - het huwelijksleven en alle zegeningen van het gezinsleven hebbend veracht, - hebben zich tot de volledige dienst van God toegewijd, en in deze zin volgen zij het Lam overal. Ze zijn de eerstelingen in de zin van de beste en de meest uitverkorenen, ze zijn volledig vrij van leugens en onberispelijk. Dus deze 144 000, die samen met het Lam op de berg Sion staan, zijn de meest uitverkoren en meest deugdzame christenen, christenen bij uitstek van de laatste anti-christelijke tijd.
Johannes hoort een luide hemelse stem, zoals het geluid van een waterval of zeegolven die aan wal en op rotsen beuken, zoals het geluid van donder en tegelijkertijd de rustgevende muziek gespeeld op citer of harp. Wiens stem is zo kleurrijk beschreven? Hoogstwaarschijnlijk van engelen en heiligen voor de troon van God. Er wordt een loflied voor God gezongen.
Dit 'nieuwe lied' van redding werd al genoemd in 5: 8–9. Maar de inhoud ervan is ons nog niet bekend. Alleen 144 000 kunnen het leren, en in hoofdstuk 19 zullen ze het zingen, omdat ze erin geslaagd zijn het te leren. Alleen goede studenten kunnen iets leren. Hier zijn het christenen die tot aan het martelaarschap toe trouw zijn gebleven aan de Heer.
Hoe maagdelijkheid te begrijpen? Letterlijk of symbolisch? Jezus en apostel Paulus keurden het huwelijk goed. Maar tegelijkertijd maagdelijkheid (van lichaam en van het hart) omwille van God wordt veel meer geprezen. 144 000 symboliseren geen speciale groep christelijke asceten, maar de hele Kerk van Christus, met talloze mensen uit alle volken. Maagdelijkheid is een symbool van onbezoedelde zuiverheid. Hier 'maagden' zijn alle christenen die trouw waren aan Christus in het aardse leven. Ze accepteerden de cultus van het beest niet. Maagdelijkheid is dus een symbool van trouw, in tegenstelling tot hoererij, ontucht en de Babylonische hoer van hoofdstuk 17. Maagden zijn strijders en overwinnaars in de heilige (geestelijke) strijd.
Christus volgen is het eerste en belangrijkste. "Volg mij!" (Markus 1:17) - deze oproep wordt vele malen herhaald in de evangeliën. "Volg Mij", beval Jezus aan Filippus (Johannes 1:43), Levi (Marcus 2:14), een rijke jongeman (Marcus 10:21) en aan een man die zijn vader eerst wilde gaan begraven (Lucas 9:59). Toen Petrus vroeg aan Jezus wat er met Johannes zou gebeuren, antwoordde Jezus hem dat hij niet aan anderen moest denken, maar Hem moest volgen (Johannes 21: 19–22). Hij gaf ons een voorbeeld, zegt de apostel Petrus, "opdat gij Zijn voetstappen zoudt navolgen" (1 Petrus 2:21). De getrouwe volgelingen van het Lam Jezus worden verlost door het bloed van Christus 'van de aarde' (14: 3), dat wil zeggen uit de wereld van zonde. Ze worden hier ook eerstgeborenen of "eerstelingen van God en het Lam" genoemd. De eerstelingen zijn de beste deel van de eerste oogst; ze waren toegewijd aan God en symboliseerden de hele oogst. Het beste dat aan God kan worden opgeofferd is zelf-toewijding.
Een bedrog is heidendom, maar het kan gewoon een leugen zijn in de gebruikelijke zin. "Welgelukzalig is de mens... in wiens geest geen bedrog is", zingt psalmist David (Ps. 32: 2). De profeet Jesaja spreekt over de dienaar van God aldus: "Hij heeft geen onrecht gedaan, noch bedrog in Zijn mond geweest is" (53: 9). De profeet Zefanja zei over de gekozen overgeblevenen van het volk Israël: "in hun mond zal geen bedriegelijke tong gevonden worden" (3:13). Jezus Christus heeft, net als wij, eerlijke en oprechte volgelingen nodig.
"Ze zijn onberispelijk." Deze verklaring verondersteld de offergave. In de Bijbel wordt 'onberispelijkheid' of onbevlektheid geassocieerd met een offer aan God. "Onbevlekt" waren dieren die geen enkele mankement hadden en daarom geschikt waren om aan God te worden opgeofferd als brandoffer. Dit woord wordt vaak gebruikt in relatie tot christenen. God koos ons om 'heilig en onberispelijk voor hem' te zijn (Ef 1: 4; Kol 1:22). De Kerk mag geen vlek of mismaaktheid hebben, maar moet heilig en onberispelijk zijn (Ef. 5:27). De apostel Petrus spreekt over Jezus als "een onbestraffelijk en onbevlekt Lam" (1 Petrus 1:19).
De verzen 14: 1-5 zijn dus ten eerste vertroostend van aard voor de vervolgde christenen, omdat hier hun ultieme overwinning en redding wordt bevestigd. Ten tweede zijn ze aansporend van aard en roepen op tot trouw aan Christus tot aan de dood.

Vervolg van hoofdstuk 16.
Bij gebrek aan water is deze plaag echt ondraaglijk. De uitstorting van de vier schalen heeft invloed op alle levenssferen: land, zee, rivieren en hemellichten.
De verstokte mensen hier zijn in de greep van de demonen. Het zijn met name de demonen, aan wie deze mensen over zichzelf de macht hadden gegeven, die godslasteringen spreken.
Het koninkrijk van de Antichrist is verduisterd geworden ook in de zin dat mensen zo'n geestesgesteldheid hebben die zwaarmoedig of naargeestig kan worden genoemd - een gesteldheid van boosheid en wanhoop.
Het is hier onduidelijk waarom het de duisternis is die zoveel lijden veroorzaakt dat mensen op hun tong beginnen te bijten.
In het Oude Testament de uitdroging van wateren is een manifestatie van Gods kracht. Zo was het in de Rode zee toen de Heer de zee verdreef en van de zee een droge land maakte (Exodus 14:21). Zo was het ook met de Jordaan toen het volk de rivier overstak onder leiding van Jozua (Jozua 3:17). In het boek van de profeet Jeremia dreigt God in zijn toorn: "Ik zal haar zee droog maken, en haar springader opdrogen" (Jer. 51:36). 'En al de diepten der rivieren zullen verdrogen', zegt de profeet Zacharia (Zach. 10:11). De zesde plaag doet ook denken aan de afdamming van de Eufraat door Perzische koning Cyrus (Koresh) II, waardoor hij Babylon kon innemen. Cyrus leidde de rivier in het geheim om naar het meer. De rivierbedding van de Eufraat, die door het stadscentrum liep, werd een vrij droge weg, en langs deze weg stormden de Perzen Babylon binnen en namen het in.
In tijden waarin de Apocalyps werd geschreven, was de meest geduchte vijand van Rome het Parthische rijk, gelegen ten oosten van de Eufraat, de traditionele grens van het Romeinse rijk. Parthische ruiterij was de meest gevreesde troepenmacht van de toenmalige wereld. De gedachte dat Parthische ruiterij de Eufraat kon oversteken, jaagde angst en schrik aan. Bovendien was er in die tijd een legende (onder de heidenen) dat keizer Nero niet gestorven was, maar naar de Parthen was gevlucht. Van daaruit, vanuit Parthia, verwachtte men de terugkeer van de "Opgestane Nero" (Nero Redivivus), die in de Apocalyps de Antichrist zelf symboliseert. De invasie van de antichrist werd dus vanuit de Eufraat verwacht.

Deze pad-achtige geesten staan in contrast met de drie engelen die het evangelie, de val van Babylon en het oordeel van God verkondigden (14: 6). Geest (in het Grieks pnévma) betekent ook adem. Dat wil zeggen, de adem van deze satanische drie-eenheid is onrein, vol kwaad. De padden verblijven in het modderige water. Hij vergelijkt demonen met padden omdat ze genieten van geestelijke vuil en slib van de mensen. En het ontspannen en zorgeloze bestaan van zondaars is voor de demonen, - die buitengewoon jaloers zijn en verheugen zich op de dood van de levenden, - aangenamer dan het geduldige en vrome leven van de rechtvaardigen.
Padden symboliseren ook mensen die zich niet schamen om zich in zonden en misdaden te wentelen, terwijl anderen zich daarvan afkeren door bekering en doop. Over het algemeen werden padden beschouwd als onreine dieren. Bovendien symboliseerden ze kletspraat. Padden staan immers bekend om hun gekwaak.
Het idee van de laatste en definitive strijd tussen God en de krachten van het kwaad gaat terug naar het verre verleden. We vinden haar in psalm 2: 2: "In opstand zijn de koningen der aarde; de vorsten zijn samengeschoold. Zij zijn in opstand tegen de Heer, en tegen Zijn Gezalfde." En dit zal gebeuren op de "grote dag van de Almachtige God". Dit is de naam die wordt voorspeld door de profeten van het Oude Testament. Op deze dag zal God over zijn vijanden zegevieren. Hier zijn enkele van de vele uitspraken: "Ja, groot is de dag van Jahwe en zeer te duchten: wie zal hem doorstaan?" (Joël 2:11); "Nabij is de grote dag van Jahwe, hij is nabij en nadert snel. Hoor, hoe bitter hij is, de dag van Jahwe... Een dag van toorn is die dag, een dag van nood en benauwenis, een dag van vernieling en vernietiging, een dag van donker en van duisternis, een dag van wolken en van dichte damp, Door het vuur van zijn naijver wordt heel de aarde verslonden, want Hij gaat vernietiging brengen, gruwelijke vernietiging, over al de bewoners der aarde” (Zefanja  1: 14-15, 18), enzovoort.
We hebben al soortgelijke profetische uitspraken al gelezen beginnend bij het eerste hoofdstuk (1: 8; vgl. 22: 7.12.20). Hier, na de grote dag van de Heer te hebben genoemd, kondigt Christus zijn komst aan: "Zie, ik kom als een dief!" Dat wil zeggen plotseling, onverwachts. Sluitend aan deze profetie is de 'zaligspreking', één van de zeven in het boek van de Apocalyps. Het spoort tot waakzaamheid aan, wat nodig is om eigen gewaden te behouden. Laten we ons de symbolische betekenis van kleding in de Bijbel herinneren, evenals de beroemde woorden van de apostel Paulus: "gij allen die in Christus zijn gedoopt, gij hebt Christus aangedaan" (Galaten 3:27).
De laatste strijd zou moeten plaatsvinden, zoals de Bijbel zegt, in de plaats van Armageddon (in het Hebreeuws: Har Megiddo), wat zich vertaalt als "Berg Mageddon" (of Megiddo). Uit het Oude Testament is bekend over de "vallei van Megiddo" (de naam van de stad die in deze vallei ligt). In Megiddo vallei vonden verschillende veldslagen plaats (Richteren 4: 14–16; 2 Koningen 9:27; 23: 29–30; Zacharia 12:11). Deze naam zelf symboliseerde het slagveld. Maar in het Openbaring is het niet "de vallei van Megiddo", maar "Berg Megiddo", Armageddon, en het is moeilijk om een oorlogsslag op de berg voor te stellen. Misschien zijn hier twee oudtestamentische beelden met elkaar verbonden: de genoemde vallei van de veldslagen en de "bergen van Israël" uit het boek van de profeet Ezechiël. De profeet beschrijft de strijd met Gog en Magog op de "bergen van Israël": "Op de bergen Israëls zult gij vallen, gij en al uw benden, en de volken, die met u zijn" (Ezech. 38: 8; 39: 2.4.17).
Er is nog een andere interpretatie mogelijk. In Jesaja 14:13 worden in de mond van Lucifer volgende woorden gelegd: "Ik klim naar de hemel, hoog boven Gods sterren plaats ik mijn troon; zetelen zal ik op de berg waar de goden samenkomen." 'Berg van de samenkomst' klinkt in het Hebreeuws als 'har moëd'. Dat wil zeggen, Lucifer is van plan zijn troon op de berg te zetten, die tegengesteld is aan Zion, de heilige berg van God. En de veronderstelling is dat Mageddon is die "berg van de samenkomst", en dat Johannes de strijd tegen de samenscholing van "goden" ziet, dat wil zeggen tegen de krachten van het kwaad op hun eigen plaats.
Bij deze vraag ik me af: Hoe is het mogelijk dat na de vijf plagen van de vijf schalen is het 'de koningen der aarde' gelukt om hun grote legers te mobiliseren? Om een grote gemobiliseerde leger te onderhouden (des te meer als het verplaatst moet worden over een afstand van duizenden kilometers) heb je heel veel voedselvoorraad nodig, alsook munitie en vele andere oorlogsbenodigdheden.  
Wie zijn die koningen der aarde? Zijn ze vazallen van Antichrist of zijn ze onafhankelijke leiders? En tegen wie specifiek gaan ze strijd voeren? Tegen elkaar? Tegen het volk Israel (Joden en heidenen die zich tot Christus zullen bekeren)? Zal dat Israël dan zo machtig zijn dat er een enorm leger tegen hem ten strijde zal moeten trekken? Of zullen ze aan dat Israel schuld geven voor alle verschrikkelijke bovennatuurlijke plagen die ze hadden moeten verduren voor hun zonden? Wellicht vinden we een vage antwoord in vers 20:9: "En zij zijn opgekomen op de breedte der aarde, en omringden de legerplaats der heiligen, en de geliefde stad (Jeruzalem); en er kwam vuur neder van God uit den hemel, en heeft hen verslonden".  Dat doet me denken aan de plagen van Egypte waarna het leger van de hardnekkige farao Israel achtervolgde om uiteindelijk in de zee te verdrinken. Toen waren de plagen ook buitengewoon schrikwekkend, maar desalniettemin waren de Egyptenaren in staat om zich weer te mobiliseren alsof ze net zo sterk en machtig waren als altijd. Zo te zien zal de geschiedenis zich herhalen, maar dan op een wereldwijde schaal.

 

Eufraat
 

Ik zie hier een scherpzinnige gezicht van een asceet, die bewust is van de ijdelheid van het aardse leven, die bewust is dat zelfs alle schoonheden in de wereld, op aarde, vergankelijk zijn. Daarom is hij op zoek naar wat eeuwig en onvergankelijk is, want alleen dit is van belang voor hem en moeite waard om ernaar te streven. De schilder zo te zien kwam in aanraking met het monastieke leven, misschien door pilgrimages. Er zijn mensen die iconenschilders kunnen worden, maar er zijn nog veel minder mensen die zo realistisch kunnen schilderen dat het niet alleen tot de emoties en ogen spreekt, maar ook een diepe indruk op het hart maakt. Het is niet voor niks dat je zo'n schilderij liet zien: morgen begint namelijk de Grote Vasten of Veertigdagentijd. En een andere voorval uit Jezus veertigdagentijd vasten is hier afgebeeld:

 

In het topic 
plaatste @Modestus o.a. een afbeelding van een icoon met daarop drie figuren. Vanmorgen kreeg ik een afbeelding te zien die ik nog niet eerder had gezien. Dit beeld spreekt mij persoonlijk meer aan. Wellicht omdat het realistischer is.
Dit topic is bedoeld om dergelijke kunst met elkaar te delen.
Het werk heet 'Christus in de woestijn' en is van Ivan Kramskoj.

Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Christus_in_de_woestijn_(schilderij)

Omdat iconen nooit bedoeld zijn om realistische beelden weer te geven. Sowieso is realisme niet in elke artistieke stroming een belangrijke eigenschap.
Iconen worden binnen de oosters-orthodoxe traditie beschouwd als mystieke vensters op de hemelse werkelijkheid. Wat de bijbel doet met verhalen, doen iconen met beelden. Ze worden volgens zeer nauwkeurige voorschriften geschilderd en bevatten geen persoonlijke, artistieke expressies van de makers zelf.
Elke houding, elk perspectief, elke blik en elke kleur heeft daarin een heel specifieke, eigen betekenis.

Ik geloof dat dit beest ook een wereldmacht afbeeld, en wel de heerende wereldmacht ten tijde van de dag des Heren, de Verenigde Staten/Engeland. Je ziet ook steeds meer dat Amerika zich voordoet als een soort van Messias. Trump die Jeruzalem weer erkent als hoofdstad van Israël bijv. Nog een reden is dat het idd grote tekenen kan verrichten, denk aan raketten en atoomwapens. Het kan hier letterlijk vuur uit de hemel laten komen.
Nog een reden is is beeld dat leven ingeblazen werd. Dit beeld is ALS een koninkrijk. Het is de VN die zich voordoet als een koninkrijk. Voorheen was het de Volkenbond en was na de Eerste Wereldoorlog zo goed als dood. De VS als hoofdsponsor heeft de Volkenbond weer nieuw leven ingeblazen en werd de VN.

Hoofdstuk 13. Het beest dat uit zee opkomt.

Het eerste beest uit hoofdstuk 13 symboliseert tegelijkertijd antichrist en alle andere kwaadaardige krachten die hem voorafgaan en hem de weg banen - godsvijandelijke keizerrijken, keizers, koningen en supermachten. In hem worden als het ware alle heidense wereldrijken verenigd en alle anti-Goddelijke aardse macht geconcentreerd. In de deuterocanonieke boek 4 Ezra 6: 49-52 kunnen we misschien de prefiguratie van deze beesten (uit hoofdstuk 12 en 13) zien:
Openbaring benadrukt dat het beest uit de zee de Antichrist is, dat wil zeggen een parodie op Christus. De intronisatie van het beest onthult vele parallellen met de intronisatie van het Lam in Openbaring 5. Het Lam ontvangt zijn kracht van God (5: 7,12), en het beest uit de zee krijgt zijn kracht en grote macht van de draak-satan (13: 2). Het Lam (5: 9) heeft door zijn bloed mensen verlost 'uit elke stam en taal, en volk en natie'. Zo ook over het beest uit de zee wordt gezegd dat hem werd "macht gegeven over alle geslacht, en taal, en volk" (13: 7). Maar hij gebruikt deze kracht om mensen te doen verdoemen. Zoals elk schepsel in hemel en op aarde het Lam aanbidt (5:13), zo ook aanbidden mensen het beest (13: 4). Het Lam wordt "als geslacht" genoemd (5: 6). En een van de hoofden van het beest "was als dodelijk gewond", maar deze wond was genezen (13: 3). Het beest uit de zee als "anti-Lam" verschijnt aan mensen, net zoals het "Lam". Maar de mensen, wier namen zijn opgeschreven in het boek des levens bij het Lam, gehoorzamen en aanbidden hem niet (13: 8).
Merkwaardig is dat in het vers 18 uit hoofdstuk 12 - 'En ik stond op het zand der zee' - staat niet duidelijk of het echt om de toeschouwer Johannes gaat. Er staat namelijk geen "ik" (ego), maar alleen "stond" (ἐστάθην, estáthin). Ik denk dus dat het zou beter zijn om te vertalen 'En hij (draak-satan) stond op het zand der zee', vanwaaruit hij de aan hem gelijke helper oproept.
In hoofdstuk 17 legt een engel aan Johannes uit wat het allemaal betekent: "De zeven hoofden zijn zeven bergen... En het zijn ook zeven koningen; de vijf zijn gevallen, en de een is, en de ander is nog niet gekomen, en wanneer hij zal gekomen zijn, moet hij een weinig tijds blijven. En het beest, dat was en niet is, die is ook de achtste koning, en is uit de zeven en gaat ten verderve. En de tien hoornen, die gij gezien hebt, zijn tien koningen, die het koninkrijk nog niet hebben ontvangen, maar als koningen macht ontvangen op een ure met het beest. Dezen hebben enerlei mening, en zullen hun kracht en macht het beest overgeven. De wateren, die gij gezien hebt,... zijn volken, en scharen, en natiën, en tongen". In hoofdstuk 17 kom ik hierop nog terug om een preciezere uitleg te geven. 
In de Bijbel wordt de zee heel vaak gebruikt in de zin van een veelheid van onrustige, woelige volken, die vijandig staan tegenover het Koninkrijk van God en het volk van God (Psalm 94: 3; Jesaja 8: 7, 8; 17:12; Jeremia 46: 7 ).
In het boek Openbaring het is alleen Christus die de koninklijke kronen terecht bezit. Het zijn tekenen van zijn ware koninklijke waardigheid (19:12). Het beest met zijn kronen is dus een parodie op Christus. Dit wordt ook aangegeven door de opmerking dat de draak het beest zijn troon geeft; dit staat in contrast met de toetreding van Christus tot de troon van Zijn Vader (3:21).
De godslasterlijke namen op zijn hoofden kunnen de namen zijn die geassocieerd werden met de cultus van de Romeinse keizer, en zijn goddelijkheid benadrukten: augustus (majestueus, heilig), divus (goddelijk), dominus (heer), deus (god), filius dei (zoon van god). Deze namen behoren in principe alleen tot de ene en ware God; maar gestolen door een charlatan en usurpator met zijn immense claims, worden ze godslasterlijk.
Deze kenmerken zijn ontleend aan Daniel 7: 2–27. In het visioen van Daniël verschijnen achtereenvolgens een leeuw, een beer, een luipaard met vier hoofden en een vreselijk monster met tien horens. De leeuw staat voor Babylonië, beer - Perzië, luipaard met vier hoofden - rijk van Aleksander de Grote, die na zijn dood verdeeld was in meerdere, hoofdzakelijk vier hellenistische rijken; het monster met tien horens is het Romeinse rijk en tien horens zijn de keizers die de Kerk hebben vervolgd. De elfde kleine hoorn die oprees is antichrist. Wat heeft hij met Romeinse rijk te maken? Net zoals Rome poogde de hele wereld te veroveren, zo ook de rijk van antichrist zal daadwerkelijk wereldwijd zijn. Verder bestaat de gelijkenis in de manier van machtsuitoefening, denk hierbij aan sterk gecentraliseerde macht, de principe van Pax Romana, de keizercultus... Het heeft dus zowel ideologische als bureaucratische overeenkomsten. In Openbaring worden de kenmerken van alle vier beesten van Daniël gecombineerd in één beest uit de zee. 
De beestelijke imitatie van de dood en opstanding van het Lam is net zo karikaturaal: Een van de hoofden van het beest was "als" dodelijk geslacht, maar zijn dodelijke wond was genezen (vs. 3). Het beest ontving een dodelijke wond door een zwaardaanval (vgl. 14), maar keerde terug van de dood tot het leven. "Een van zijn hoofden als tot den dood geslacht" (niet "gewond", zoals in de Statenvertaling, maar "geslacht" - ἐσφαγμένην, esfagménin), wat duidelijk lijkt op de beschrijving van het Lam, dat was "als geslacht" (5: 6). Het is belangrijk dat het lot van dat ene hoofd wordt geïdentificeerd met het lot van het hele beest, want over het herstel van één van zijn hoofden wordt gezegd dat het zijn hoofd is (vs. 3). Waarschijnlijk zal de antichrist de dood en opstanding van Christus ook daadwerkelijk imiteren, maar dan op een valse manier.
Net zoals de aanbidding van het Lam is tegelijkertijd de aanbidding van God, zo ook de aanbidding van het beest uit de zee is aanbidding van de draak, die aan het beest zijn macht gaf. En deze aanbidding culmineert in de godslasterende retorische vraag: "Wie is dit beest gelijk?" Dit herinnert aan de lofprijzing van God in het Oude Testament: "Wie is als Gij onder de goden? wie is als Gij...?" (Exodus 15:11); “Wie is den HEERE gelijk, onder de kinderen der sterken?' (Psalm 89: 7).
Vergelijk Daniël 7: 8,20,25 waarin wordt gezegd dat de kleine hoorn godslastering uitspreekt. 3 1/2 jaar is relatief korte tijd, want "zo die dagen niet verkort werden, geen vlees zou behouden worden; maar om der uitverkorenen wil zullen die dagen verkort worden (Mattheus 24:22)."
In het begin kan de antichrist God en de rest lasteren door zich als God of Goddelijke incarnatie te vertonen. Eenmaal als hij de absolute macht krijgt wordt zijn godslastering steeds meer openlijk. Gods tabernakel is de Kerk, heiligen en vrome christenen. 
Het doel van goddeloze regering is dus de vervolging en vernietiging van christenen. De uitdrukking "den heiligen krijg aan te doen, en om die te overwinnen" herinnert Daniël 7:21: "Ik had gezien, dat diezelve hoorn krijg voerde tegen de heiligen, en dat hij die overmocht." 
In het boek des levens wordt je ingeschreven door je in de kerk van Christus te laten dopen in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. En om je redding te behouden, wordt van je inspanning verwacht om zoveel mogelijk volgens Gods woord te leven. Het 'Lam, dat geslacht is, van de grondlegging der wereld' betekent dat bij de schepping van de wereld, God, die boven de tijd is, voorzag de zondeval en als oplossing voor de menselijke tragedie had een heilsplan waarin Hij als mens zal moeten sterven aan het Kruis en weer opstaan voor het heil van de gelovigen.
De christen, aan wie het boek Openbaring is gericht, krijgt daardoor te begrijpen dat de situatie wordt nog erger dan het nu is. Dit is onmogelijk te vermijden. Hij kan het uithouden alleen als hij bewijst dat zijn naam waardig is om geschreven te zijn in het boek des levens. Daarom is geduld en uithoudingsvermogen van hem vereist: men moet niet verwachten dat alles snel ten goede zal veranderen. Dit is precies wat er bedoeld wordt in deze aansporing voor christenen, die wordt voorafgegaan door een oproep tot aandacht: "Indien iemand oren heeft, laat hem horen." In vs. 10 Johannes duidt op de schijnbaar hopeloze situatie van de immense antichristelijke macht als de door God voorziende, daarom volgt er een parafrase uit Jeremia 15: 2: "Zo zegt de HEERE: Wie ten dood, ten dode; en wie tot het zwaard, ten zwaarde, en wie tot den honger, ten honger; en wie ter gevangenis, ter gevangenis!" 
Men moet bereid zijn voor martelaarschap, als er geen andere uitweg is. Tegelijkertijd worden christenen opgeroepen voor geduld (of beter, standvastigheid) en voor geloof (of beter, voor trouw). Maar de positie die de vers 10 suggereert, sluit actieve weerstand of strijd tegen de staat uit. In de overtuiging dat de gelovigen hemelse burgerschap hebben, omdat hun namen zijn ingeschreven in het boek des levens, kunnen ze de onderdrukking van de staatscultus weerstaan en onvermijdelijke lijden accepteren (passieve weerstand). Voor de blik van Johannes staat religieus afgebeelde staatsmacht. Het vereist een persoon om de keizer met God te identificeren. Daarom, zelfs als Openbaring de loyaliteit aan deze staat afkeurt als afgoderij, het betekent niet de ontkenning van de staat in het algemeen. Alleen de perversie van staatsmacht wordt afgekeurd. In dit geval is loyaliteit aan God vereist, wat tot uitdrukking komt in de aanvaarding van marteling, dat wil zeggen in standvastigheid en trouw. Maar daarmee wordt actieve weerstand tegen de staats-religieuze machine uitgesloten. Zulk verzet zou slechts een impotente rebellie van een kleine minderheid zijn.
Over antichrist profeteert Paulus in 2 Thessalonicensen 2:
Zo kunnen we ook concluderen dat antichrist een mens zal zijn, bezield en gesteund door de satan, zichzelf voor God zal uitgeven, zal zetelen in Gods tempel. Zo te zien zal de Joodse tempel weer herbouwd worden, waarin de antichrist wordt verwelkomd als Messias. Uiteindelijk zal Jezus zelf een eind aan hem maken. Alleen ik vraag me af wie het is die hem nu wederhoudt om te komen en die uit het midden zal weggedaan worden?
  
Openbaring 13
 
Daniel 7. 

Dat weten we ook niet precies. Ze zullen als koningen en priesters regeren staat er. Ik denk dat ze een soort taak net als een minister hebben. Uiteindelijk is het Christus zelf die bepaald wat er gebeurd. Maar dat moet wel op de een of andere manier gecommuniceerd worden. We zullen het hopelijk gaan beleven hoe dit gaat. 
Helemaal met je eens.
Dat zie ik ook zo.
Mooi gezegd.
Over Henoch is het een beetje vaag. Er staat niet echt dat hij naar de hemel is. Ik denk dat hij op een manier is overleden dat geen lijden gaf.

Omdat profeet Mileachi zegt het duidelijk: 'Ik zende ulieden den profeet Elia, eer dat die grote en die vreselijke dag des HEEREN komen zal.' De komst van Christus, zijn geboorte, was niet vreselijk, in tegenstelling tot Zijn toekomstige wederkomst. Maar of één van die getuigen Elia zal zijn of iemand anders, dat maakt niet uit; zijn missiewerk blijft hetzelfde.
De vraag is dan, wat versta jij onder het regeren? Wetten schrijven en uitvaardigen? Straffen en belonen? Zo ja, dan ben ik daar niet mee eens. Niet alle begrippen uit onze realiteit van de gevallen wereld kunnen we ten volle toepassen als we spreken over de absolute metafysische of hemelse realiteit. Daarom zou ik het woord 'regeren' in dit geval niet gebruiken. Ik zou liever het woord heersen gebruiken; maar zelfs dan moeten we aan dat woord geen aardse betekenis geven. De Bijbel zegt duidelijk over wie de mens dient te heersen, namelijk: 'En God zeide: Laat Ons mensen maken, naar Ons beeld, naar Onze gelijkenis; en dat zij heerschappij hebben over de vissen der zee, en over het gevogelte des hemels, en over het vee, en over de gehele aarde, en over al het kruipend gedierte, dat op de aarde kruipt' (Genesis 1:26). De mens is dus niet geschapen om over zijn medemensen te heersen. Het is helaas wel gebeurt na de zondeval. En de Schrift noemt het een kwaad. Bijvoorbeeld, toen de Israëlieten wilden zich met andere volken assimileren en vroegen Samuel om koning boven hen aan te stellen, terwijl Yahwe was hun Koning; 'zo weet dan, en ziet, dat uw kwaad groot is, dat gij voor de ogen des HEEREN gedaan hebt, dat gij een koning voor u begeerd hebt... En al het volk zeide tot Samuël: Bid voor uw knechten den HEERE, uw God, dat wij niet sterven; want boven al onze zonden hebben wij dit kwaad daartoe gedaan, dat wij voor ons een koning begeerd hebben.' (1 Samuel 12:17, 19). Als mensen delen we één en dezelfde natuur, ook al worden we onderverdeeld als personen. Het is dan Gods wil dat alle mensen eenheid zouden vormen, één mens zouden zijn; zoals God één is, maar bestaat in drie Personen. Door de zondeval kon de mens deze eenheid niet bereiken, maar bracht verdeeldheid (individualisme) in zijn natuur, die nergens naartoe leidt.  
Ik zou dus zeggen dat Gods uitverkorenen zullen met Hem over Gods schepping heersen. Ze zullen de taak voltooien die God oorspronkelijk aan Adam gegeven heeft: een verbindingsschakel zijn tussen de Schepper en zijn schepping. En wat betreft de relatie met hun medemensen, de hiërarchie tussen de menselijke personen blijft. De ene heiligen zullen groter zijn dan de andere en zullen daarom meer hechte relatie met God onderhouden, zullen hem beter kennen en in wezen dichter bij Hem zijn. Zelfs als er dynamische groei zal zijn in onze relatie met God, de grotere heiligen zullen altijd vooroplopen. Maar aan de andere kant zal er ook volkomen harmonie zijn, alsof iedereen aan elkaar gelijk is en er geen reden is om zich verdrietig te voelen vanwege de privileges van anderen. De Goddelijke liefde tussen de mensen zal volmaakt zijn, zodat er geen sprake zal zijn van autoritair heersen en nederig onderwerpen aan de baas. Daar zal er geen behoefte voor zijn, want in de Hemel zul je niet meer voor zonde of slechtheid geneigd zijn om jouw onder controle te houden. Dat is mijn visie. 
Op zich hier ben ik wel mee eens.

Hier wordt geen incarnatie bedoeld. Met de geest van Elia wordt bedoeld dezelfde (geestes)houding en instelling. 

Dus de inhoud van het boek, verzegeld met zeven zegels, werd aan Johannes geopenbaard. Hij heeft de inhoud ervan begrepen en moet het nu aan de hele wereld bekendmaken. Nu gaat het visioen over het behoud van de Kerk van de gelovigen die trouw zijn aan God en Zijn Christus te midden van de vervolgingen. Dit visioen is gerelateerd aan Ezechiël 40–42. Daar ziet de profeet het perfecte hemelse prototype van de tempel van Jeruzalem. Dit ideale prototype is een model voor de nieuwe tempel op aarde. De muren en gebouwen van de hemelse tempel in zijn visioen worden afgemeten door een Man, wiens uiterlijk was als van koper, om de aardse tempel van Jeruzalem volgens dezelfde afmetingen te bouwen. Maar het visioen van Johannes heeft met die tempel en Jeruzalem niks mee te maken, want het was al verwoest in het jaar 70. De tempel van Jeruzalem had geen enkele betekenis meer. In Nieuw Jeruzalem, dat uit de Hemel zal neerdalen, zal er ook geen tempel zijn (21:22)! Hetzelfde kan gezegd worden over het aardse Jeruzalem. Hij wordt hier immers "geestelijk genoemd Sodom en Egypte" (11: 8). Sprekend over de tempel en de heilige stad, maakt Johannes gebruik van de metaforische taal van de vroege christenen, die zichzelf als 'de tempel van God' zien (1 Kor. 3:16; vgl. Mt. 16:18). De aanbidders van God in de tempel zijn die christenen die, ondanks de vervolging waaraan zij van buitenaf worden onderworpen, trouw blijven aan God en Christus. Zij zijn het ware priesterlijke volk van God (1: 6; 5:10), en hun verblijfsplaats is in het Heilige der Heiligen, die in het Oude Testament alleen voor de hogepriester was toegankelijk, en in het Heilige, de binnenplaats, die alleen voor de priesters toegankelijk was. De vijanden van God zullen deze mensen geen definitieve schade kunnen berokkenen, want zij zijn het eigendom van God en staan onder Zijn bescherming. Wel zullen ze 42 maanden lang worden vervolgd - de door God vooraf bepaalde beperkte periode van eschatologische rampen. En gedurende deze tijd zal er dodelijke strijd zijn, het martelaarschap. Maar aan het einde van alles, zullen zij door hun martelaarschap zegevieren en gered worden, omdat God kent degenen die ondanks alle leed trouw aan Hem zullen blijven. 
Wat betekent dan de periode van 42 maanden? De historische achtergrond voor deze periode is de tijd van de wrede overheersing en terreur van de Hellenistische koning Antiochus IV Epiphanes (167-164 v.Chr.) (Vgl. Daniël 7:25; 12: 7). Ongeveer drie en een half jaar duurde het verzet van de Maccabeeën, met als hoogtepunt de overwinning van de Joden. Sindsdien is deze periode (drie en een half jaar, of 42 maanden) symbolisch geworden, wat een tijd van eschatologische rampen aangeeft, die eindigen met de overwinning van God en het volk van God over hun vijanden. Voor christenen werd dezelfde periode een symbool van de laatste tijden, de tijd van het aardse bestaan van de Kerk vóór de dag des Heren (de Oordeelsdag). Gedurende deze tijd kan datgene wat gemeten werd door God, - het Heilige der Heiligen en het Heilige (de binnenplaats van de tempel), maar bovenal degenen die daar aanbidden, - niet het slachtoffer worden van de heidense overheersing. De "meting" van de tempel symbolisch betekent hier de toe-eigening ervan als het erfdeel, de onschendbare eigendom van God. Gods reddende wil is gericht op het behoud van zijn erfdeel, dat wil zeggen trouwe christenen. God kent de zijnen, kent het aantal mensen dat zal worden behouden van het wegvallen. Dit beeld van de meting van de trouwe gelovigen is vergelijkbaar met het beeld van de verzegeling van 144 000 "Gods dienaren" in het zevende hoofdstuk van Openbaring. Het kan naar mijn mening ook zijn dat 144 000 een letterlijke getal is, maar dan zijn ze Gods uitverkorenen par excellence, bij uitstek; dat betekent dus niet dat zij, die concrete christenen, de enige uitverkorenen zijn. Ze zijn dus elite van de uitverkorenen.
Maar 3 en half jaar kan ook een letterlijke periode zijn van de tirannie van antichrist. Zoals Jezus predikte en wonderen deed 3 en half jaar - vanaf zijn doop door Johannes tot aan zijn kruisiging en opstanding, - zo zal God ook aan de kwaadaardige antichrist dezelfde tijd geven om de harten der mensen op de proef te stellen. Merkwaardig is ook dat de vervolging van Diocletianus duurde ook ongeveer 3 en half jaar - van 23 februari van 303 tot 25 juli van 306.
 
  
Zie ook 
Er is ook een video voor de Ezekiël 42-43.
 

Het tafereel van de eed van de sterke engel (10: 5–7) herinnert aan Daniël 12: 4–9, met name 12: 7: "En ik hoorde dien Man, bekleed met linnen, Die boven op het water van de rivier was, en Hij hief Zijn rechter hand en Zijn linkerhand op naar den hemel, en zwoer bij Dien, Die eeuwiglijk leeft, dat na een bestemden tijd, bestemde tijden, en een helft,... al deze dingen voleind zullen worden." In Daniël verwees deze profetie naar de tijd van de Hellenistische koning uit de Seleuciden dynastie Antiochus IV Epiphanes (175–164 v. Christus), die het volk van God onderdrukte. Na een mysterieuze periode van drie en een half tijd zal er een “voleinding”, voltooiing plaatsvinden, een bepaalde einde zal komen. Net als in Daniël 12: 4–9 spreekt Openb. 10: 5–7 over een eed van verzekering dat God over zijn vijanden zal triomferen binnen de door hemzelf gestelde tijdslimiet: "het mysterie van God zal worden voltooid." De aanduiding van God als "Die leeft in alle eeuwigheid" is ook gerelateerd aan Daniël 12: 7. Maar er wordt ook benadrukt dat God de Schepper is van hemel, aarde en zee, dat wil zeggen dat hij macht heeft over alle sferen van het universum. Het mysterie of de verborgenheid Gods is niets anders dan Gods heilseconomie van de menselijke redding en Zijn bepaling van het lot van de hele wereld, die de Heer door de hele tijd heen aan Zijn dienaren en profeten heeft verkondigd. Deze bepaling is een mysterie omdat het verwijst naar de toekomst en omdat alleen God weet hoe en met welke heerlijkheid dit alles zal worden voltooid. Merkwaardig is dat ook Paulus vermeldt over de laatste bazuin: 'In een punt des tijds, in een ogenblik, met de laatste bazuin; want de bazuin zal slaan, en de doden zullen onverderfelijk opgewekt worden, en wij zullen veranderd worden.' (1 Korinthiërs 15:52). Heeft hij misschien ook een soortgelijke openbaring gehad, die niet opgeschreven werd?
Dit tafereel doet denken aan Ezechiël 2: 8–3: 3:
Het nemen en opeten van het boek wil zeggen het begrijpen van de ware betekenis van de wet en de profeten, die Jezus geopenbaard heeft. Hebbend het boek in zich opgenomen, geniet Johannes van de zoetheid van de Goddelijke woorden en de hoop op de beloofde redding en de genade van Goddelijke gerechtigheid, maar hij zal natuurlijk ook bitterheid voelen wanneer hij het prediken zal aan de vromen en goddelozen. Want als ze de prediking over Goddelijke gerechtigheid hebben gehoord, veranderen sommigen ten goede uit vrees voor de bitterheid van de straf, terwijl anderen, geïrriteerd, meer dan ooit verhard worden en aangezet tot hevige haat tegen de predikers. 'Bestraf den spotter niet, opdat hij u niet hate; bestraf den wijze, en hij zal u liefhebben.' (Spreuken 9: 8). Maar de prediker ontvangt bitterheid van beiden, hetzij samen met de boetelingen tranen van medelijden vergietend, of lijdend aan de kwelling die de bitterheid van hun ondeugd met zich meebrengt. Daarom zegt de apostel: 'Dat het mij een grote droefheid, en mijn hart een gedurige smart is. Want ik zou zelf wel wensen verbannen te zijn van Christus, voor mijn broederen, die mijn maagschap zijn naar het vlees.' (Rom. 9: 2-3). Het feit dat Johannes wederom zal moeten profeteren wil zeggen dat, ondanks alles wat hij ziet in zijn visioen, de einde der tijden is nog niet gekomen, maar er is nog veel tijd om te prediken en profeteren. Nadat keizer Domitianus vermoord werd, was de vervolging tegen christenen stopgezet en Johannes werd vrijgelaten. Zo heeft hij zijn Openbaring aan de Kerk kunnen doorgeven. Volgens de levensbeschrijving van de apostel Johannes, nadat hij vermoedelijk dood was gegaan, konden zijn discipelen zijn lichaam in zijn graf niet vinden. Dat wil zeggen hij was blijkbaar levend opgenomen in het paradijs. Daarom naar verwachting zal hij samen met Enoch en Elias weder terugkeren in de laatste dagen uit het paradijs om de mensen voor bekering te roepen en met zijn woord tegen antichrist te strijden, door wie hij dan ook daadwerkelijk gedood zal worden om het lot van alle mensen te delen.

Ik ken christelijke forums waar de bovengeplaatste 'niet christelijke redenatie'  gezien wordt als propaganda van andere religies / filosofieën en als dusdanig direct verwijdered en de forumlid wordt publiekelijk gemodereerd. Dus we mogen dankbaar zijn dat het beleid van de leiding hier relatief liberaal is.

moderatie:
Graag on-topic blijven. Er staan nogal wat berichten in die hier niet horen. Misschien worden die nog afgesplitst.
Hoe dan ook: Hier on-topic verder gaan en letten op het subforum waarin het topic staat.

Heb het over chakra's etc. 

In deze rubriek is een onchristelijke redenatie niet toegestaan. Eigenlijk op het hele forum niet. 

Voor de betekenis moet je naar voorgaande betekenissen kijken. In Openbaring 5:8 en 8:3 en 4 wordt het altaar in verband gebracht met gebeden van de heiligen. De stem hier beeld de stem van de verenigde gebeden van de heiligen op aarde af. De vier engelen staan voor het symbolische getal dat ze zo zijn georganiseerd dat zij de hele wereld kunnen bereiken. 

Omdat wij dat regeren heel anders interpreteren en niet zuiver politiek of monarchisch, zoals jij doet. Als je wil weten hoe dat moet, lees dan Genesis 1 en vraag jezelf af: waarover moest de mens toen heersen en wat betekent dat precies?
Zéker omdat jullie geloven dat alles weer zal worden zoals in Genesis 1 en 2, moet het geen probleem zijn om daarop antwoord te geven.
Daarbij zijn jullie niet eens consequent in het letterlijk nemen van dat getal, want de 144.000 zijn in Openbaringen heel concreet opgebouwd uit 12.000 gezalfden uit de 12 stammen van Israël. Zonder die getallen kun je niet tot 144.000 komen. Dus waarom 144.000 wél letterlijk nemen, maar die 12 x 12.000 ineens niet?
Het probleem met jullie tweeklassentheorie is verder dat jullie aan de hand daarvan allerlei andere bijbelse beloften en kenmerken van de Kerk uitsluitend op die klasse moeten toepassen, om jullie verhaal staande te houden.
Dan mogen ineens alleen die gezalfden aan het Avondmaal deelnemen, zijn ineens alleen zij de Bruid van Christus, zijn ineens alleen zij kinderen van God, ontvangen ineens alleen zij de heilige Geest en bidt ineens enkel in hen de heilige Geest, zijn ineens alleen zij losgekocht van de aarde, mogen ineens alleen zij in de hemel al biddend wachten op Christus' komst, noem maar op.
Daarvoor halen jullie dan Schriftgedeelten aan, waarin die kenmerken echter helemaal niet expliciet alleen op die gezalfden worden toegepast. Maar omdat jullie hebben besloten dat die gezalfdenklasse bestaat, moeten jullie wel die teksten enkel alleen daarop toepassen.
Dus als iemand bijvoorbeeld de heilige Geest ontvangt in een bijbelverhaal, dan besluiten jullie meteen dat dat wel een gezalfde zal zijn geweest, ook als dat helemaal niet genoemd wordt en zo'n uitleg zelfs vrij geforceerd overkomt.
Jullie gaan hiermee volstrekt tegen de christelijke geloofstraditie in, die vanaf het begin al deze teksten op álle gelovigen toepassen en die dus een heel andere, veel bredere kijk op Openbaringen heeft dan jullie.
Daarom zien wij niet wat jullie willen zien, omdat wij ons houden aan de leer van Christus, die al tweeduizend jaar getrouw is overgeleverd en wij mogen blijven vertrouwen op de prachtige, heerlijke beloften en genadegaven die Christus al tweeduizend jaar rijkelijk en mateloos schenkt aan álle gelovigen.
En wat een onvoorstelbaar licht en onvoorstelbare vreugde zal de dag zijn dat ook jij eens die waarheid juichend zult begroeten en ten volle zult ervaren wat het is om opgenomen te worden in de gemeenschapsvolle liefde en de bevrijdende waarheid die God is.

Er staat nergens dat de boekrol nieuwe instructies bevat. En wat zij zingen is inderdaad een lied, een gezang, dat ook in het getijdengebed regelmatig terugkeert, zoals afgelopen dinsdag in het avondgebed:
Lofzang Apok. 4, 11; 5, 9.10.12
De lofzang van de verlosten
Waardig zijt Gij, onze Heer en onze God,
te ontvangen de heerlijkheid en de eer en de macht.
 Want Gij hebt het heelal geschapen:
 door uw wil ontstond het en werd het gemaakt. _
Waardig zijt Gij, Heer, het boek te nemen
en zijn zegels te verbreken.
 Want Gij zijt geslacht en Gij hebt ons gekocht voor God met uw bloed
 uit elke stam en taal en volk en natie.
Gij hebt ons voor onze God gemaakt, °
tot een koninkrijk van priesters,
en wij zullen heersen op aarde.
 Waardig is het Lam dat geslacht werd °
 te ontvangen de macht en de rijkdom,
 de wijsheid en de kracht en eer en heerlijkheid en lof. _
Eer aan de Vader en de Zoon
en de heilige Geest.
 Zoals het was in het begin en nu en altijd
 en in de eeuwen der eeuwen. Amen.
De boekrol openbaart Christus zelf en heel de heilsgeschiedenis. Daarom is ook alleen Christus waardig hem te openen, omdat alleen Hij de gehele geschiedenis en heel het heelal in zijn hand heeft en daartoe het Offer ten volle heeft gebracht.
Het blijft dus een vreemd beginsel om 'een (nieuw) lied' te interpreteren als een set instructies voor een nieuwe wereld.
Je haalt daarmee mijns inziens ook alle muziek, poëzie en schoonheid uit de hemelse beelden van Openbaringen, alsof het enkel om een politieke regering zou gaan die zakelijke wetteksten formuleert en niet om een majestueuze, symfonische aanbidding en epifanie Gods, waarin de heilsgeschiedenis, het heden en de komende dageraad van het heil middels complexe bijbelse beelden op apocalyptische, zinnebeeldende wijze wordt geschilderd.
Liederen zijn liederen en wetteksten zijn wetteksten, dat is ook in de Schrift vrij duidelijk merkbaar. Ook als we een bijbelgedeelte plechtig gezongen reciteren, zoals zowel joden als veel christenen doen, is dat anders dan het daadwerkelijk zingen van een lied.
God zong niet tot Mozes toen Hij volgens het verhaal hem de wet gaf, maar sprák tot hem. Hij gaf hem geen nieuw lied, maar een nieuw woord, een wet voor de kinderen van Israël.
En toen de kinderen van Israël juichend over de bevrijding zongen nadat ze door de Rietzee getrokken waren, gaven ze elkaar geen instructies over wat ze nu moesten doen, maar bezongen ze Gods heilsdaden en macht.

Misschien, maar ook dan moet de uitleg van een symbolische omschrijving wel raakvlakken hebben met die omschrijving. En een lied is van een heel andere signatuur dan een handleiding. Tenzij bij jullie liederen ook altijd instructies bevatten en of bij jullie alle lezingen en spreekbeurten altijd gezongen worden, maar bij ons zijn het toch altijd gebeden, gedichten, lof- en dankzeggingen, verzuchtingen, geloofsbelijdenissen, smekingen, noem maar op.
Daarbij kent de Schrift zelf al volop andere, relevantere symbolen voor de wet, namelijk een licht (voor de voeten), een gids, een aanwijzing, Gods woord, geestelijk voedsel, etc. De wet wordt er nimmer vergeleken met een lied, laat staan een nieuw lied. Ze wordt volop bezongen, dat wel, maar niet als lied zelf aangeduid.
Als in de Schrift dus over 'een nieuw lied' wordt gesproken, dan lijkt het wel erg onwaarschijnlijk dat het dan over een wettekst of instructie zou gaan. Het gaat dan over een unieke vorm van aanbidding, een volstrekt nieuwe wijze van lofprijzing en dankzegging, dat op aarde nog nimmer vertoond is.
Het gaat dan over de vervolmaking van onze uiting van liefde naar God toe en zo van de vereniging tussen God en mens, hemel en aarde. Het is iets wat ook daadwerkelijk aan óns gebeurt, een levend en krachtig woord dat het hart verheft, geheel aan God toewijdt en omringt met Gods eindeloze schoonheid.
Een mooi lied kan je als geen ander in vervoering brengen, je de tijd doen vergeten en je stil laten staan bij wat écht van belang is, dus is het heel logisch dat de hemel wordt voorgesteld als een plaats van muziek (en ook stilte), waar God wordt bezongen, God zelf misschien ook volop de mooiste liederen zingt, en men zo ook in vervoering en in absolute tijdloze eeuwigheid wordt gebracht, enkel gericht op wat écht van belang is, namelijk God zelf.

Tja, je moet het allemaal zelf weten natuurlijk, maar bij een nieuw lied denk ik toch echt eerder aan dit:
of aan dit:
en niet bepaald aan dit:
Maar zoals ik al zei: het is helemaal aan jou natuurlijk...

Prachtig. Er staat op YT een mooi commentaar onder:
As a youtube comment once said: "Children are afraid of the Dark, Adults are afraid of the Light."

https://open.spotify.com/playlist/3qlvgQPpfQQa1xnIBv9PAW 
Als je goed zoekt is een en ander allemaal wel te vinden, zoals bv op spotify.

Mag ik je dan voorstellen, de katholieke Magnificat:
Dit is gezongen op een meer plechtige melodie; meestal wordt een andere, meer eenvoudige gebruikt. Het is dus het gehele gedeelte en wordt tijdens de vespers gezongen, na de psalmen en Schriftlezing.
Vóór en na het magnificat wordt, net als bij de psalmen, ook een antifoon gezongen of gebeden. In de kerk wordt op zondagen en hoogfeesten vóór of tijdens het Magnificat gewoonlijk gewierookt.
Tijdens de lauden zingen of bidden we het Benedictus, ofwel de lofzang van Zacharias, en tijdens de completen zingen we het Nunc Dimittes, de lofzang van Simeon.
Op zondagen en hoogfeesten zingen of bidden we aan het eind van de metten het Te Deum, die als volgt gaat:
Dacht dat je dit ook wel interessant zou vinden.