Tomega

Steven Hawkins was er vast van overtuigd dat zwarte gaten alle energie opslokten, tot anderen zeiden dat er energie kwam uit een zwart gat, en hij een theorie ontwikkelde dat er inderdaad energie uit een zwart gat kan komen. De paradox van natuurwetenschappelijke kennis, is dat de mens zich op een stoel van gezag stelt, waardoor hij controle krijgt over de natuur. En inderdaad met zijn creatieve geest aan de hobbel gaat. Kennis leidt tot macht en macht leidt tot corruptie. De kennis neemt daardoor niet langer toe, maar wat toeneemt zijn de zichzelf verheffende claims dat kennis is vergaard di

Het diepgaande inzicht klopt wel, omdat de schrijvers immers een joodse achtegrond hebben. Maar inderdaad, het is tegelijk ook zo dat er tegenstemmen waren die met verstand van context en achtergrond weerstand boden. Maar je conclusie dat blijkbaar het overgrote deel redenen had om diepgaand inzicht te ontkennen klopt dan weer niet. Het strijdtoneel van these en antithese levert conflicten op, die tegelijk beide partijen dwingen om over hun positie en context na te denken. Denk aan de brief van Paulus aan de joden te Jeruzalem. Ongetwijfeld zullen dan net als vandaag sommigen de anderen van on

Dat maakt niet uit. Die paar teksten die gezag droegen omdat ze zijn geschreven door ooggetuigen en/of discipelen of anderszins de toets der kritiek kunnen doorstaan, zijn ook op een voetstuk geplaatst en aan elkaar doorgecommuniceerd en als onderwijsmiddel ingezet, terwijl andere teksten die geen gezag hadden of gewoon geen geloofwaardigheid, het niet redden. Het is wat te dunnetjes om 2.000 jaar na dato er maar even tegenaan te gooien dat in het jaar nul of dienomstreeks niemand zich vragen stelde over betrouwbaarheid en geloofwaardigheid en toetsbaarheid. Waarom zou je jezelf zonder kennis

Ik begrijp je punt, maar zie het niet precies eender. Waar wordt gesproken van hetgeen als zeker geldt, moet je dat afzetten tegen hetgeen niet zeker geldt. Er zal dus ook best wel veel zijn rondgegaan waarover meningsverschil was. Dat lees je al in de evangeliën, als je hoort hoe getuigen zeggen: zij zijn dronken, of als getuigen zeggen: hij roept Elia! Verschillende klemtonen geven verschillende inzichten. Mattheiüs schreef bijvoorbeeld over Jeuzs als Koning van de Joden en over de ontwkkeling en doorbraak van het Koningkrijk van God, terwijl Lukas Jezus beschrijft als de vlekkeloze Zoon der

Misschien is meer ook teveel voor je. Maar dat is geen excuus om de realiteit aan te passen aan je behapbaarheid. Dat neemt niet weg dat wat waarheid is, ook nog steeds waarheid biedt als erin wordt gehakt en gesneden. Dat wil zeggen voor wie met de bronnen bekend is. Maar iemand als jij die een samenhang niet eens ziet, kan hier volledig de plank mis slaan. En dat temeer als je dan als leer en uitgangspunt neemt dat de bijbel in de kern en in de bron is vervalst. Dat is een leer-frictie: als je uitgangspunt al is dat alle bronnen vervalst zijn, dan zul je nooit een bron als betrouwbaar en zui

Als ik tijdens één reis 6 keer aangereden wordt, dan is het véél eenvoudiger om een Q te veronderstellen die mij eventueel via anderen het leven zuur maakt, dan om 6 verschillende gebeurtenissen te duiden in hun eigen context en daarin een samenhangend geheel te zien met mijn reis en mijn dag. Je bent toch geen minderwaardigheidscomplexlijder, dat je op één pagina tweemaal volslagen uit het niets ineens over racisme begint? Als je commentaar ergens op wilt hebben, wees dan concreet en onderbouw. Anders ga ik je toch echt discrimineren. Volgens mij begrijp ik veel beter wat ikzelf

Met die redenering wint elke complot-theorie het van niet-samenhangende verschillen en toevalligheden. Terwijl Lukas heel gewoon zijn evangelie brengt als kennisbron van de aard en inhoud van het eveangelie, in het bijzonder tegenover de starre joodse heiligingsbenadering. Daarom zie je ook relatief veel voorbeelden in Lukas waaruit blijkt van de genade van God tegenover heidenen. Hiervoor hoef je geen hypothsese te verzinnen. Maar wat je nodig hebt is inleving en een naderbijkoming tot het hart van de schriften. En Google.

Nee, nee, zendeling; niet een ander bestrijden met je eigen gebreken. Jij haalt er van alles bij door een onbestaande bron te veronderstellen waarin je van alles inpropt wat er (uiteraard) niet staat. Ik haal er helemaal niets bij. Jezus was een schriftgeleerde in de wetten van Mozes en in alles was hij navolger en nalever van de wetten van Mozes. Als jij hier Jezus gaat ontkoppelen van de Thora, is je verbinding met Jezus niet sterker dan een fan van een popster met een poster van die popster aan zijn wand. Totaal nietszeggend voor je kennis en begrip van je idool. Jij zegt dan "typisch

Je legt hier een tegenstelling alsof het gaat om familie tegenover vreemden. Maar de term gaat over de liefde voor God. Voor die liefde moet je je familie en ook je omgeving en ook je eigen leven haten of net gelijk welke term je er graag voor gebruikt. En de reden is dat het Koninkrijk van God of anders gezegd de liefde voor God, vraagt om die niet te vermengen met de liefde voor de mensen. God heeft het voorbeeld gegeven door zijn eigen Zoon los te laten. Zo moeten wij ook alles loslaten. Maar nu is het treffende aan loslaten, dat dat niet kan. Je liefde verhindert dat en dus zul je niet los

Een Aramese bron suggereert onmiddellijk heel vrije en heel slechte vertalingen. Het is gewoon vergezocht met een achterliggende gedachte dat als het een vertaling geweest zou zijn, dat dat de verschillen verklaart. Maar getuigen werden beluisterd; brieven werden de gemeenten doorgezonden; heel de gemeente leefde bij het koesteren van de verhalen, maar ook in de wetenschap dat deze verhalen de essentie van deze wereld weerspiegelden. Het is absolut ondenkbaar dat daar geen toezicht en systeem van bewaring bij werd toegepast. Wetenschap en ontwikkeling waren van een hogere kwaliteit dan die van

Nou ja zeg. Van mij mag je heel Lukas wel onzin vinden. Het gaat er niet om wat jij vindt, maar wat een kop van een tekst wil zeggen over die tekst. Jouw persoonlijke mening kan niet de claim van Lukas over zijn eigen tekst opzij zetten. Dus zeg wat je wilt, maar leg niet Lukas een stijlmiddel in de mond als iets van algemene kennis of wetenschap. Zeg dan erbij dat jij Lukas niet gelooft, waarhij cliamt iets verstandigs te zeggen. Dan ben je communicatief en heb je inderdaad ook volledig gelijk dat het voor jou geen waarheid hoeft te zijn.

Ook de eerste volgelingen hobbelden maar wat achter hun meester aan, ten diepste totaal niet begrijpend wat zijn weg en wat hun bestemming was. Maar zij hadden geloof in de meester zelf; in wat hij zei en wat hij deed, en ze gingen in geloof en overtuiging achter hem aan. Volg dan als eerste volgeling; maar dan heb je ergens ook de oorspronkelijke leiding nodig van Hemzelf. Waar je Zijn Woord verwerpt en Zijn discipelen minacht heb je een bepaalde achterstand. Maar dat geeft niet als je het vuur van het willen volgen in je hebt branden. In dat geval heb je iets vasts in je handen. Maar dan is

In naam des Konings boven een wet is een stijlmiddel. Als ik nu zou zeggen dat het "slechts" een stijlmiddel is, dan maak ik de Koning en de Regering tot leugenaars. Wil je dus recht doen aan het Evangelie van Lukas, dan mag je niet spreken van slechts een stijlmiddel. Of anders, erken dan hier gewoon dat je vindt dat Lukas om zijn verhaal een beetje cachet te geven er maar wat boven verzon. Dat Lukas dus al in opzet een aanhef leugenachtig en onbetrouwbaar was. En dan óók nog "het lef heeft" om te schrijven "wat onder ons als volkomen zekerheid geldt". Je gaat denk ik niet zo ver, maar zou je

Velen hebben geschreven; Betreffende wat algemeen geldt onder de gelovigen als volkomen waarheid; Van de oevrgeleverde verhalen zoals getuigd door de ooggetuigen en brengers van het evangelie; Waarvan hier dan nu ook een wetenschappelijke versie komt van Lukas, namelijk onderzoekende alle gebeurtenissen en plaatsen in goede orde en in naarstiglijke onderzoeking. Met als doel in deze tekst de zekerheid van het evangelie te brengen. Lukas geeft hier een verdiept verslag, waarin hij aangeeft hoe er vele getuigenissen zijn, maar waarbij hij een eigen bijdrage levert om

Spijkers op laag water zoeken is erover vallen dat het een 'probleem' wordt genoemd en geen hypothese. Maar dat was mijn punt niet. Het probleem van het synoptische probleem of zo je wilt synoptische hypothese of zo je wilt synoptysich spanningsveld, is dat er zich een consensus vormt over een bepaalde fantasie, die vervolgens als reëel wetenschappelijk materiaal wordt ingebracht tegenover (en zelfs boven) de gewoon bestaande overgeleverde authentieke bronnen. Het probleem is daar dat hypothese en getuigenis wetenschappelijk dezelfde status van wetenschappelijkheid krijgen; waardoor het geheel

Het punt is niet of er een voorganger was of een bestaande verzameling van algemeen bekende en circulerende teksten. Het punt is dat de authenticiteit van de wel overgeleverde bronnen wordt aangevochten. Het punt is dat er wordt gesproken van een synoptisch "probleem". Dat probleem is er alleen maar omdat er zich een consensus vormt over een bepaalde fantasie, die vervolgens als reëel wetenschappelijk materiaal wordt ingebracht tegenover (en zelfs boven) de gewoon bestaande overgeleverde authentieke bronnen. Het probleem is dat hypothese en getuigenis wetenschappelijk dezelfde status van weten

De term 'schijnwerkelijkheid' citeer en plaats je onjuist, die slaat op de gereconstrueerde werkelijkheid die jij zoekt. Reconstructie vraagt inlezing en aanpassing. Dat is wat jij zoekt. De christelijke ontstaansgeschiedenis gaat niet over reconstructie of aanpassing van het bestaande, maar om nieuwe feiten en juist onderstreping en herhaling van het bestaande reeds eerder geopenbaarde. Wat jij dan zegt over studenten en hoe jij er met een beter inzicht over oordelen kunt dat het zo is gegaan, en hoe "gewone"gelovigen dat niet weten of vermoeden, vind ik onnavolgbaar. Niet onderbouwd, niet w

Of niet volledig! Het reconstrueren van bronnen is heel normaal in de letterkunde en geschiedkunde. Het gaat er dan wel om strikt te redeneren en niet de fantasie te laten heersen. Natuurlijk. Maar in beide gevallen ga je dus verwerpen wat er is, om te gaan reconstrueren wat niet meer is. In de normale bronnen van letterkunde en geschiedenis doe je dat niet maar accepteer je de authenticiteit van een bron als geheel. Maar bij de bijbel moet je eerst de authenticiteit van de bron als geheel verwerpen, en dan ook nog de leiding over het bewaren en beschermen van die bron in diskrediet

Zich een eigen God 'stellen' of 'maken', is de gebezigde uitdrukking. Ik krijg niet de indruk dat je me volgt als je aangeeft wat 'natuurlijk het idee is'. Aan het idee om te reconstrueren gaat vooraf de vooronderstelling dat er iets niet goed is overgeleverd. Maar er is wèl iets goed overgeleverd. Dan is de logische vraag waarom je in vredesnaam gaat reconstrueren, terwijl je aan de bronnen van die tijd als zodanig al geen gezag toekent. Uit de verworpen bronnen weet je zelf al dat de nog niet eens gereconstrueerde schijnwerkelijkheid voor jou helemaal geen gezag heeft als de reconstructie k

Het grappige is dat waar reconstructies ingebracht worden, dit nooit leidt tot bevestiging van wat men al in handen heeft. Het begrip reconstructie van de bronnen uit het verleden, ontspruit uit en bestaat bij de gratie van de creatieve geest van de mensen met voorstellinsgvermogen in het heden. Maar als men dan al zover gaat in het geloof en oprechte toewijding aan waarheid, dat er iets nieuws wordt gecreëerd als reconstructie, waarom zou men dan niet met overgave onvoorwaardelijk accepteren wat bewijsbaar overgeleverd is? Of in andere woorden: waarom zou je zo'n moeite doen om een authentiek

Als Adam niet had gezondigd, dan hadden wij nu geen communicatieruis en was dit gesprek volmaakt geweest. Maar in dat geval zou God ook niet mens geworden zijn, en ook niet in een perspectief zijn van een toekomst dat God met de mensen samenleeft op aarde. Want hoewel God in het paradijs wel degelijk wandelde, was dat een wandeling naar een andere aard dan als mens (als engel of als verschijning). Want God is geen mens, dat hij op de aarde woont en leeft als een mens. Maar dankzij de val is er een perspectief gekomen dat God ook zich kon verlagen en daarin een heerlijker toekomst legde van een

Natuurlijk; maar tegelijk met een verhogend doel: de mens werd als God (vrijheid om zichzelf zonder oorzaak boven alles te stellen tot zonde en schade) en God werd als mens (vrijheid om zichzelf zonder oorzaak tot zonde en schade te stellen). De verhoging is er dus, en tegelijk is er ook wat jij zegt: het is lesgeld tot bezinning (kennis) dat dit niet de juiste weg is. Maar in het proces zijn God en mens niettemin gelijkgeworden tot een heerlijker samenleving, waarin God in Christus aan de mens gelijk zal zijn van aard en gedaante: mens en zijn Koning beiden in het eeuwige wederopgestaan licha

Elk wezen heeft een beginsel van zijn met een wezenskenmerk. Dogma's en sacramenten en rituelen komen op hun eigen wijze aan die wezenskenmerken tegemoet. Je kunt die tegemoetkomingen misbruiken voor andere doelen of op een hoger plan zetten dan de wezenskenmerken. Maar dat neemt niet weg dat zij spiegelingen beogen te geven van de wezenskenmerken. Waar het dan gaat om God en een vrije en liefdevolle relatie met God, dan zul je toch op één of andere wijze aan de wezenskenmerken van God en van vrijheid en van liefde moeten tegemoetkomen. Doe je dat niet, dan heb je het in wezen niet over de wez

Christus offerde zijn leven en dat zie jij niet als lijden, maar als uiting van liefde. Misschien toch een idee om ook eens wat complexer te denken? God wilde geen extra lijden en schiep een volmaakt paradijs. Maar tegelijk schiep Hij de mogelijkheid dat de mens zou vallen, en door die val zou worden verhoogd om op het niveau van God te komen: kennis van goed en kwaad en tegelijk kunnen kiezen voor volmaakte liefde, dat inderdaad vooral een tijdelijk lijden met zich mee brengt. De mens slaagt er uit zichzelf niet zo goed in, maar dat neemt niet weg dat de kennis er wel van wordt gekregen en bo

Misschien is het niet zozeer het lijden waarom het gaat, maar om het verschil tussen goed en beter. Wie het goed heeft maar beter wil, die ondervindt een vorm van lijden. Begeerte is een vorm van lijden. Maar tegelijk is begeerte een vorm van iets beters willen. Daarom zegt de Schrift: over de begeerte moet je heersen, want anders ligt de zonde aan de deur. Dat vraagt dus een offer (=lijden). Kennis van een God die groter is, geeft ook kennis van een verschil. Dat is kennis van goed en beter. Goed en beter is een relatief begrip en staat gelijk aan goed en kwaad. Onder de engelen was dat al ee