Kaasjeskruid

Nou, ik heb het niet gehad over andere mensen die voor mijn part dood kunnen neer vallen.

De twee honden. En laat ik die hond maar voeden die ik de baas wil laten zijn. Die ander kan van mij doodvallen.

Graag betrekken op jezelf, anders vat ik dit op als een gevalletje projectie.

Ik ga helemaal niets onderbouwen, noch verantwoorden naar jou toe. Ik leef vanuit een gegeven dat voor jou duister is. Er is niets dat jou tevreden zal stellen wat onderbouwing betreft.

Het pijnlijkste is om toe te geven dat je zelf geen steek anders in elkaar zit.

Ik kom uit een existentiële gezinssituatie: zoek het maar uit. Inderdaad levert dit onprettige situaties op. Ik probeer mij hiervan te distantiëren, maar het is zeer pervasief gedachtengoed.

Zonder God geen moraal. Dat is mijn stelling en uitgangspunt. Mensen die hun eigen definitie aan goed en kwaad willen geven gaan hier hopeloos in verzuipen, ten koste van de ander. Er zij er die dit lukt. Echter alleen al het feit dat ook atheïsten graag mogen filosoferen over wat moreel en immoreel is, bewijst dat de Bijbel gelijk heeft. De ingebouwde zin voor realiteit en van het belang van goed en kwaad getuigt van het gegeven dat wij zijn gemaakt naar het beeld van God. Zoals beschreven in Genesis.

Precies hetzelfde verhaaltje; Levinas accepteert Jezus niet als zijn Verlosser en gaat dus reddeloos verloren. Die moraal zou ik mijn kroost niet willen meegeven.

Bijvoorbeeld. In ieder geval rijst de vraag: bij wie zijn standaard?

Ja, maar goed dat veruit de meeste atheïsten zeer inconsequent hun gedachtengoed uitleven. Daarentegen vind ik dat Heidegger zijn gedachtengoed op eenzelfde wijze uitleefde als dat jij doet: filosoferend. En praktisch (consequenties verbindend dus) gezien steunde hij de NSDAP. Heel pragmatisch, maar maakt dit zijn denken omtrent het existentialisme (de zin van het zijn) fout? Of geeft hij middels een foute wijze vorm (zin) aan zijn gedachtengoed? Zijn gedachtengoed, met name zijn Rektoratsrede, wordt immers nog steeds door veel filosofen bijzonder gewaardeerd en als een van de pijlers gezien v

Ter voorkoming van misstanden. Als ik jou goed begrijp dan is het leven geven voor een zaak, genoeg om te laten zien dat die zaak in orde is. Wel, dan zijn alle problemen snel opgelost.

Oké, dan iets minder sterk uit de hoek: wat is er verkeerd aan het leveren van kritiek? Waarom mag jij mij wel beschuldigen van schuld afschuiven, maar mag ik niet kritisch staan ten opzichte van Bonhoeffer?

Wat mij enigszins bevreemd. Waarom delf jij het onderspit?

Het ene gat vullend met het andere. Zijn we niet allen ten prooi gevallen aan het geen bodem syndroom?

Over welke zaak hebben we het dan?

Zou je in de context van de discussie deze opmerking kunnen verduidelijken?

Volgens mij zondig ik niet als ik aankaart mijn bedenkingen te hebben bij een bepaalde moraal.

Welke schuld?

Aan welke wand? Depressies zijn van alle tijden. Kijk maar naar de profeet Elia in 1 Kon.19, naar Mozes die op de vlucht moest naar de andere kant van de woestijn en 40 jaren daar moest verblijven, kijk eens naar Job in zak en as. Allen stervend aan verlangens die het eigen ego bevredigen. Want dat kan een depressie ook zijn; een stervensproces. Ik zou een depressie omschrijven als een chronisch gebrek aan vertrouwen. Dat zie ik wel steeds meer en meer om mij heen.

Zou het iets met moraal van doen kunnen hebben?

In mijn optiek loochen je Jezus juist als je van Genesis een mythologisch filosofietje maakt.

Er kan natuurlijk gezond voedsel zitten in een vuilnisbak, maar ik plak er toch een etiket: "niet eten" op. Iemand die Genesis niet serieus neemt (Creation and Fall: A Theological Interpretation of Genesis 1-3), kan ik ook niet serieus nemen. Er is niets ambigueus aan het opstandingsverhaal van Jezus.

Oké, ik probeer me in te leven in de buitenstaander. Bedoel je Heidegger zijn existentiële visie op de wereld, of zijn latere visie waarin men slechts kan hopen dat iets zin heeft is omdat wij praten? Je doelt op zijn neo-orthodox existentialistisch gedachtengoed? Ik ga voor het existentialisme.

Het is altijd goed om aan te geven of iets als grapje is bedoeld, mocht men wat onzeker zijn over het gegeven hoe dit opgevat zal worden door een ander. Humor is een bijzonder subjectieve aangelegenheid en ik kan humor absoluut waarderen.

Je spreekt dus in raadsels voor een buitenstaander.