Kaasjeskruid

Ter voorkoming van misstanden. Als ik jou goed begrijp dan is het leven geven voor een zaak, genoeg om te laten zien dat die zaak in orde is. Wel, dan zijn alle problemen snel opgelost.

Oké, dan iets minder sterk uit de hoek: wat is er verkeerd aan het leveren van kritiek? Waarom mag jij mij wel beschuldigen van schuld afschuiven, maar mag ik niet kritisch staan ten opzichte van Bonhoeffer?

Wat mij enigszins bevreemd. Waarom delf jij het onderspit?

Het ene gat vullend met het andere. Zijn we niet allen ten prooi gevallen aan het geen bodem syndroom?

Over welke zaak hebben we het dan?

Zou je in de context van de discussie deze opmerking kunnen verduidelijken?

Volgens mij zondig ik niet als ik aankaart mijn bedenkingen te hebben bij een bepaalde moraal.

Welke schuld?

Aan welke wand? Depressies zijn van alle tijden. Kijk maar naar de profeet Elia in 1 Kon.19, naar Mozes die op de vlucht moest naar de andere kant van de woestijn en 40 jaren daar moest verblijven, kijk eens naar Job in zak en as. Allen stervend aan verlangens die het eigen ego bevredigen. Want dat kan een depressie ook zijn; een stervensproces. Ik zou een depressie omschrijven als een chronisch gebrek aan vertrouwen. Dat zie ik wel steeds meer en meer om mij heen.

Zou het iets met moraal van doen kunnen hebben?

In mijn optiek loochen je Jezus juist als je van Genesis een mythologisch filosofietje maakt.

Er kan natuurlijk gezond voedsel zitten in een vuilnisbak, maar ik plak er toch een etiket: "niet eten" op. Iemand die Genesis niet serieus neemt (Creation and Fall: A Theological Interpretation of Genesis 1-3), kan ik ook niet serieus nemen. Er is niets ambigueus aan het opstandingsverhaal van Jezus.

Oké, ik probeer me in te leven in de buitenstaander. Bedoel je Heidegger zijn existentiële visie op de wereld, of zijn latere visie waarin men slechts kan hopen dat iets zin heeft is omdat wij praten? Je doelt op zijn neo-orthodox existentialistisch gedachtengoed? Ik ga voor het existentialisme.

Het is altijd goed om aan te geven of iets als grapje is bedoeld, mocht men wat onzeker zijn over het gegeven hoe dit opgevat zal worden door een ander. Humor is een bijzonder subjectieve aangelegenheid en ik kan humor absoluut waarderen.

Je spreekt dus in raadsels voor een buitenstaander.

Klinkt heel esoterisch.

Wellicht is er sprake van een paradox, zou je me deze kunnen uitleggen dan? Jezus zegt in Mattheus: Wie met Mij niet is, die is tegen Mij; en wie met Mij niet vergadert, die verstrooit. (Mat.12:30) Lijkt mij een vrij duidelijke stellingname.

Filosofietjes te over. Implicerend dat het mogelijk zou kunnen zijn om neutraal te staan tov God?

Zo ben jij bijvoorbeeld i.m.o. een meester in het doen van appel op andermans emoties.

Waarom zou ik dat moeten weten? Waar doe jij een appel op, met die volledig absolute uitspraak? Als moraal filosofie zou zijn, wat maakt dat jij dan zo een volledig absolute uitspraak kunt permitteren?

Vele obsessies ontstaan vanuit een uit de hand gelopen grap. Neem nu de clown: voortdurend zich aftobbend om de ander aan het lachen te krijgen. Van onschuld naar opzet met neurotisch handelen ten gevolg.

Hoe maak je er je niet schuldig aan?

Zou het ook zo kunnen zijn dat ze door de obsessie er een grap van maakt?

Dat vind ik op het moment dat ik dit lees aan de hand van het artikel dat voor me ligt. Maar het zou ook zo kunnen zijn dat ze het als een grote grap ziet.

Ik hou incest verantwoordelijk. Een onverantwoordelijke seksuele verhouding dus tussen naaste bloedverwanten.