Kaasjeskruid

Wat een bende ongeregeld. Jan Zijlstra die aangeeft al 33 jaar deze man te kennen als manipulator... Welk voordeel heeft Jan daar dan uit getrokken? Waarom zou je daar 33 jaar mee samen willen werken? Uit eigen belang lijkt mij. Beide heren charlatans, slechts uit op eigen winst en genot. Twee wolven die het gezamenlijke doel voor zichzelf opeisen.

Dat klopt. Een autist vertelt gewoon een feit, schaamteloos. Welk nut heeft het immers om uit beleefdheid stilzwijgend in de stank te zitten, terwijl even aangeven dat het hier stinkt wel zo netjes is... Een onbegrepen autist echter kan weldegelijk brutaal gedrag vertonen, echter dan vaak in exces. Klaar met de ander, met bijzonder veel schade als mogelijk gevolg.

Meer dan vrienden zijn mijn broeders. Het is goed om vriendelijk te zijn, maar echte broeders slaan wonden uit oprecht gemeende liefde. Als men geestelijk wil groeien, moet er wel sprake zijn van geestelijke nood. Het is niet voor niets dat men dankt voor nooddruft en voor overvloed. Helemaal mee eens. Echter de enige die ik veranderen kan, dat ben ikzelf. Dat zou heel leuk zijn inderdaad, maar utopisch. Mijn vader was vroeger psychotherapeut voor mensen op gereformeerde grondslag alleen. En ik had oortjes op steeltjes en heb bijzonder veel ten hemel schreiende toestanden opgev

Gepassioneerde onzin waarbij fixatie op emoties als substituut voor het geloof de boventoon voert. Jou heeft het iig wel weten te bereiken.

Dan laat ik mij door jou ook niet corrigeren.

En waaruit maak jij op dat met het ene oordelen zus en het andere oordelen zo wordt bedoeld? Oordelen is oordelen in mijn optiek en in beide situatie wordt precies hetzelfde bedoeld. Namelijk dat je niet schijnheilig/hypocriet mag oordelen. M.a.w. als iemand vind dat ik niet mag blowen omdat ik daarmee zou zondigen, dan pik ik dat niet van iemand die met een sigaret in zijn mond deze mededeling doet. Of als iemand mij meent te kennen op basis van verkeerde interpretaties, dan kan hij de wind van voren krijgen van mij. Het voornaamste wat ik mis aan het samenzijn in de gemeente is juist he

Ik heb helemaal niet het idee dat jij persoonlijk wordt/doet naar mij toe. Ik vraag je slechts om een voorbeeld, dat werkt namelijk in veruit de meeste gevallen het meest verhelderend.

Alsof een impuls het altijd bij het verkeerde eind heeft. Ook flauwekul natuurlijk. Impulsieve gevoelens is niet hetzelfde als impulsief handelen. En als mijn impulsieve gevoel gelijk blijkt te hebben (wat vaak het geval is) dan is het zaak om niet impulsief te gaan handelen. En daar wringt de schoen dan nog wel eens bij mij.

Daar wordt je je wel bewust van, wat voor zin heeft een relatie met God anders? God is gelukkig zeer geduldig.

Onzin, noem jij eens een voorbeeld waarin ik iets of iemand beoordeel waarvan jij vind dat het veroordelen is. Overigens is oordelen niet het zelfde als veroordelen, hoeveel je ook tussen haakjes zet om het zo te laten lijken. De rechters waar ik heb voor moeten verschijnen oordelen eerst en veroordelen daarna.

Nog een reden voor mij om drukte te mijden is dat ik gauw overspoeld kan raken door de emoties van een ander. En hoe meer ik om me heen heb, hoe gauwer dit kan gebeuren. Nu weet ik niet of dit een goede of slechte zaak is, maar vervelend kan het wel zijn als je niet weet van wie die emoties zijn.

Mits daar om gevraagd wordt. Een wat mij betreft even groot issue als juist oordelen. Vergeving kan pas dan gegeven worden als er om gevraagd wordt, tot dan is het aan mij om te leven met de bereidheid om te willen vergeven.

Inderdaad, en mijn onvolmaaktheid heeft zonde als oorzaak. Ik ben geboren in een zondige wereld met alle gevolgen van dien. En bij mij heeft die zonde o.a. impact gehad op het neurobiologische proces. Daarnaast ben ik een zondig wezen, en heb door eigen toedoen vele zonden begaan.

Ik heb het niet over vooroordelen, maar over oordelen. En er om veroordeelt ben geweest.

De voornaamste reden van het niet lid zijn van een kerk/gemeente waar ik wel lid van ben geweest, is een verschil van inzicht wbt de soteriologie. Nadien ben ik in tientallen kerken geweest en heb me niet meer kunnen aarden, overal is wel wat aan de hand. Wellicht moet ik de zoektocht naar het paradijs op aarde gewoon opgeven, want die bestaat gewoon niet meer. Het is zekers niet zo dat ik een in de hoek zittende introverte autist ben. Integendeel, ik ben behoorlijk extravert van aard en heb mijn mond echt niet tussen de billen zitten.

Ik krijg nu een beetje het idee dat je van het ene uiterste naar het andere schiet. En dat voelt manipulerend. Het is maar net hoe je tegen die zaak aan kijkt. We hebben net de verkiezingen achter de rug en ik durf er een groot bedrag op in te zetten dat jij weldegelijk de kandidaten hebt beoordeeld alvorens ze jou stem te geven. En als jij de straat oversteekt zonder de mensen achter het stuur van een ander voertuig te beoordelen, dan vrees ik dat je grote brokken maakt. En nu Holleeder zo in de belangstelling staat kan het je zeker ook niets schelen wat ze daar allemaal aan het doen

Het of ik?

Het is maar de vraag of het een kwestie is van door de ander geaccepteerd te worden of dat het een kwestie is van de ander accepteren...

Mijn op mezelf zijn voorkomt met name depressie. Daarnaast kan ik bijzonder eigenwijs uit de hoek komen, echter maak ik verschil tussen mensen die eigenwijs zijn ten koste van de waarheid en mensen die de waarheid stug blijven aanhangen. Ik beschouw mij als behorend tot die laatsten. Zonder concessies te doen, en daar kan men vaak slecht mee overweg.

Tuurlijk. Het lastigste is de constante compensatie van de vertraagde informatieverwerking. Het ontbreekt mij niet aan intelligentie, echter kent deze wel een grillig patroon. Ik kan ook heel creatief zijn, echter vaak werd dit de kop ingedrukt door opmerkingen van mensen (leraren, ouders) in de trent van: "je kunt het wel, maar je wilt niet". Met name mijn pa kon slecht overweg met mijn handicap wat zich vaak vertaalde in fysiek geweld. Ik heb geleerd op mezelf te zijn en functioneer dan ook prima aan de rand van de samenleving. Ik kan erg chaotisch zijn.

Het is zoals het is. Ik heb een AH, multicausaal. Er is sprake van zowel een genetisch component als van een meervoudige navelstrengomstrengeling tijdens de geboorte met een zuurstoftekort als gevolg. Ook heb ik een val van ongeveer 9 meter hoogte meegemaakt, waarbij mijn harses het ook flink te verduren heeft gehad, echter voelde ik me nadien niet anders dan voorheen. Wel was ik ongeveer 1/3 van alle tanden ineens kwijt en had de bovenkaak gebroken op drie plekken (apart hoor, de bovenkaak breken).

NAH dus. Jou variant is nieuw voor mij, omdat ik meestal lees over burn-out bij mensen die reeds een hersenaandoening hebben. Bij jou lijkt er sprake te zijn van hersenletsel door chronische burn-out en stress. Weet je zeker dat je niet al een hersenletsel had voordien?

Dat vermoeden had ik al Willem. Mag ik je vragen of dit letsel aangeboren of niet aangeboren is?

Dat klopt en wat jij benoemd zijn gevolgen van hersenletsel. Hersenaandoeningen op zich zijn er ook in vele varianten, zoals je kunt lezen op de site van de hersenstichting: https://www.hersenstichting.nl/alles-over-hersenen/hersenaandoeningen Ik vraag niet naar ervaringen van mensen met (halfzijdige) verlamming, tenzij hersenletsel daaraan ten grondslag ligt. Het is juist mijn bedoeling om niemand uit te sluiten, vandaar mijn specifieke vraagstelling. En aangezien ik mezelf ook niet wil uitsluiten ben ik ook benieuwd naar ervaringen van mensen met hersenletsel die Christe

Iemand die hier bekend mee is en welke gevolgen ondervind je van je handicap in het dagelijkse leven?