Kaasjeskruid

Waarheid en brengen van die waarheid zijn twee heel verschillende zaken.

Waar agressie er eentje van is. En als ik hoog in die emotie zit, dan wordt er als volgt geëvangeliseerd: GOD IS GOED JA! EN WEE JIJ DIE ER ANDERS OVER DENKT!

Gelukkig. Ondanks dat je de rust bent ingegaan, kan men zich nog wel eens onrustig voelen. En dan is het zaak om eerst zelf terug te keren van de foute weg die bewandeld wordt en mij onrustig maakt voordat ik anderen kan aanspreken op hun weggebruik.

Wij zijn God niet!

Oke, doe ik. Dan snap je waarschijnlijk ook wel dat evangeliseren in agressieve toestand geen optie is.

Je snapt niet zoveel van agressie neem ik aan.

Mijn gedrag maakt God zeker wel wat uit. Die stond haaks op wat God wil. En dan maak ik mij daar eerder druk om dan een beetje schijnheilig over God beginnen dmv evangelisatie.

Is dat een mythe volgens jou?

Indertijd deed ik dat omdat ik op de scooter werd aangehouden wegens rijden zonder helm. Ik had er maar eentje en die had ik aan me toenmalige vriendin gegeven die achterop zat. De politieman sommeerde mij om mee te gaan naar het burea. Dat weigerde ik, want hij kon mij een boete geven en mij laten lopen. Echter de agent had een vrouwelijke collega bij zich waar hij waarschijnlijk stoer voor wou doen. Hij greep mij bij die weigering bij de strot en sloeg me pet van me hoofd. Dat pikte ik niet. En al helemaal niet in bijzijn van me vriendin.

Je doet aan psychoseverheerlijking.

En dat alles omdat ik niet kon slapen en dacht dat het een goed idee was om een slaapmutsje te halen... Dat ga ik niet weer zo aanpakken.

Het gaat me om het totaal plaatje: een Christen in de kroeg, alcohol, ruzie, vechten... En dan ook nog over God beginnen? Die denken dat ik me lyrisch gezopen heb.

Ik was niet dronken.

Ik sla rustig een fles whisky achterover en loop nog dusdanig dat men niet het idee krijgt dat ik dronken zou zijn. Problemen beginnen bij de tweede fles... Maarja, die drink je niet als je niet aan de eerste begint.

Whisky en jachtbitter. Ver bij uit de buurt blijven. Echter alcohol is niet per definitie vergif. Dat is het pas als men teveel nuttigt.

Ja, meubels waren bij mij ook niet veilig en verdwenen ook wel eens door de ruiten. Dure business man. En de vriendin de scherven bij elkaar vegen. Machteloze toestand, echt machteloos.

Nou, ik voelde mij helemaal geen grote jongen nadien. Ik heb gefaald en had die kroeg niet in moeten gaan. Ook de verbale agressie was niet van de lucht.

Ik ben hier nog volop over aan het nadenken en wellicht dat mijn benadering veranderd. Maar voor nu heerst nog het recht om mezelf te mogen verdedigen.

Na de stok vergeef ik ze weer.

Dat is gebeurd. Ik heb het dan ook over als men het nog eens probeert.

Hmmm, als er iemand een excuus verschuldigd is dan zijn zij dat wel. Sloeg nergens op wat ze probeerden. Volgende keer gaat de stok er gelijk over, ik ga me knuisten er niet op vernielen.

Door ze te gebruiken. Daarom sta ik nu ook zonder wrok tegenover die knapen. Zo had ik bijvoorbeeld in eerste instantie het idee opgedaan dat deze knapen op een later tijdstip nog een bezoek van mij konden verwachten. Echter dat idee leek elke dag een stukje minder goed idee omdat ik ben gaan nadenken over gevolgen. Gelukkig is dat gevoel weggeëbd. Dat was vroeger wel anders.

Dat kan niet vorm worden gegeven zonder Zijn liefde.

Meer dan dat: En Jezus antwoordde hem: Het eerste van al de geboden is: Hoor, Israël! de Heere, onze God, is een enig Heere. En gij zult den Heere, uw God, liefhebben uit geheel uw hart, en uit geheel uw ziel, en uit geheel uw verstand, en uit geheel uw kracht. (Mar.12:29-30, SV)

Dat viel mee hoor, er was weinig voor nodig om ze af te laten druipen met de staart tussen de benen. Ik heb ze niet afgetuigd. Valt ook mee. Een blauwe boon is nog te overzien.