Kaasjeskruid

Loochenen van jou politieke aspiraties als onderdeel van jou menselijke natuur. Die hele menselijke natuur moet dood en bestaat uit veel meer verlangens. Jou verstand en eigen inzicht beperkt zich vast niet tot alleen de politiek.

Zo ver dat je nee zegt tegen eigen verlangens. Die horen aan het kruis. Zo ver tot de dood reikt laat maar zeggen, wegwezen definitief. Eigen ego en eer moeten morsdood.

Je hebt je blik niet op Jezus gericht maar op eigen behoeften.

Goedgemeent, maar toch niet juist. Zaligheid komt niet voort uit een vleselijke geboorte. Mocht Maria aanwezig zijn geweest dan had ze het antwoord van Jezus bevestigd: Maar Hij zeide: Ja, zalig zijn degenen, die het Woord Gods horen, en hetzelve bewaren. (Luk.11:28, SV) Daarmee komen we gelijk bij je volgende punt: Inderdaad, je weet het best wel, maar je vertikt het.

Dat is niet het antwoord van Jezus.

En zo is de borst beter dan de fles.

En zo vind ik het raar om jou tegen te komen met inlegkruisjes onder je oksels...

Wel, ik vind het geen vreemd scenario. Een baby aan de borst is een geweldig gezicht.

Duh, Jezus is toch een baby geweest en heeft aan de tepel van zijn moeder gelegen.

Dat is de bedoeling, daarom schrijf ik ook "kan het soms lijken". De meester van de illusie draait me dan een rad voor ogen, weet exact waar mijn zwaktes zich bevinden en richt daar secuur zijn pijlen op.

Oppervlakkig zou ik het ook niet willen noemen. Zekerheidsrovend kan het soms lijken, een ware aanvechting. Satan slaat dan niet een deukje maar een deuk. Dan schiet ik tekort in liefde en dat voelt helemaal niet goed.

Duidelijk. Als ik jou was zou ik het dan ook niet lezen en gauw ophouden met deze voor jou zinloze discussie.

Volgens mij kan een gelovige zich best eens onrustig voelen. Een onderwijzing, voor den opperzangmeester, onder de kinderen van Korach. Gelijk een hert schreeuwt naar de waterstromen, alzo schreeuwt mijn ziel tot U, o God! Mijn ziel dorst naar God, naar den levenden God; wanneer zal ik ingaan, en voor Gods aangezicht verschijnen? Mijn tranen zijn mij tot spijs dag en nacht; omdat zij den gansen dag tot mij zeggen: Waar is uw God? Ik gedenk daaraan, en stort mijn ziel uit in mij, omdat ik placht heen te gaan onder de schare, en met hen te treden naar Gods huis, met een stem van vreugd

Is dit voorspellend of is de wens vader van de gedachte? Geef die fixatie toch op man.

Als men nu eens geen geloof heeft, dan krijgt men ook geen gaven. En dan zit men jaloers in de kerk.

Logisch, het is dan ook een vreemd boek waar die uitkomt. Heeft helemaal niets met de Bijbel uit te staan. Het is gewoon pure gnostische lastering.

Jij bent vast de man die gedichtjes maakt op sinterklaasavond.

Maar dat geloof van jou heb ik geen enkel belang bij. Jij gelooft niet in God maar in jezelf en kunt daarom ook geen antwoord geven op de topicvraag.

Doch de Zoon des mensen, als Hij komt, zal Hij ook geloof vinden op de aarde? (Luk.18:8, SV) Onverzettelijk en onbekeerlijk als men tegenwoordig is geworden, vraagt Jezus Zich dit terecht af. Toch zal het gevonden worden: Want dat zeggen wij u door het Woord des Heeren, dat wij, die levend overblijven zullen tot de toekomst des Heeren, niet zullen voorkomen degenen, die ontslapen zijn. (1Thes.4:15, SV) Maar bij hoeveel?

Het geloof is ver te zoeken dus, laat staan de gave van het geloof.

Ha, dan zou ik eerst tegen hem zeggen dat ik een profetie heb doorgekregen hem aangaand waarin mij duidelijk is gemaakt dat hij ziek is. Ziek in zijn hoofd...

Dat is hartstikke mooi en logisch misschien volgens jou, maar zou je niet willen beginnen aan die discussie en gewoon bij het onderwerp blijven? De Drie-Eenheid staat hier niet ter discussie.

Inderdaad. Na enig nadenken realiseerde ik mij echter dat het geen zin heeft om zo iemand het gebouw uit te zetten. Immers het zijn de gemeenteleden die het mogelijk maken om aldus te functioneren. Dat maakt ze i.m.o. bijzonder naïeve mensen. En naïviteit is geen vrucht van de Geest.

Ik ben eens naar een charismatische/pinkstergemeente geweest in Hattem, vlak onder Zwolle. Daar was een vrouw die borstkanker had. Een mooie vrouw om te zien met prachtig krullend haar. Er was voor haar gebeden, de handen werden opgelegd en genezing in Jezus naam uitgesproken. Vol trots vertelde de voorganger een poosje daarna voor die gemeente dat ze genezen was en het bewijs kon men vinden in de geamputeerde borsten waar geen kanker in te vinden was........ Ik ben weggelopen en moest mij werkelijk beheersen om die man niet het gebouw uit te schoppen.

Ja, beste vraag je dan wat voor nieuwe dingen. En als deze daar niets over kan zeggen, fatsoenlijk vragen of ie zijn mond dan ook wil houden.