Mcmadtasty

Ja, op zich wel. Het belangrijkste is dat we het van God verwachten. Dat Hij de wereld niet laat, zoals het nu is.
Ik droomde eens dat iemand zei: "zo heb ik het altijd gedaan, zo doe ik het nu nog en zo zal ik het altijd blijven doen." Daarop hoorde ik een stem van boven zeggen: "en zo gaat de wereld verloren!"
Laten we niet blijven zoals we waren, maar groeien in Christus, opdat we niet verloren gaan als deze wereld vergaat.

Wanneer de inhoud van die protocollen fictief terug  te vinden zijn in de wereld waarin we leven, is het dan niet naief om te zeggen er is geen bewijs voor een dergelijke bijeenkomst waarin dieprotocollen opgeteld zijn?
Binnen de protocollen wordt omschreven hoe macht wordt verkregen om ongeacht welke doelstelling uit te kunnen voeren vanwege de absolute macht die verkregen wordt.
Bankiers, NWO, Illuminatie, het zijn fictieve groepen aangeduid als dat zij de doelstelling, zoals beschreven staat binnen de protocollen zouden behartigen. Lees echter tussen de regels door en maak het wat simpeler.
Een eenvoudige  regering, zoals we dat in de laatste tijd gezien hebben, heeft de macht al te zeggen dat iedereen tot zijn 70ste door  moet werken. En het is de afhankelijkheid van, wat geldt als de macht die een regering bezit waardoor een volk zich onderwerpt. of het nu noodzakelijk  is of niet, wat een individu wil doet niet ter zake. En slechts alleen dan wanneer je je afhankelijkheid niet van een regering laat bepalen, ben je in staat eerder te stoppen. maar voor een toiletdame, die haar breiwerkje meeneemt om kwartjes te ontvangen van mensen die hun behoefte doen en hun troep moeten opruimen is het de afhankelijkheid van die regering waardoor ze verplicht zijn  tot hun 70ste door te gaan. Is het werkelijk nodig dat bijvoorbeeld deze mensen tot hun 70ste de stront van een ander moeten opruimen, of is het gewoon dat we niet zien wat we achterlaten?  Ik betaal er toch voor...... Dit  neemt alle verantwoordelijkheid bij onszelf weg en legt de verantwoordelijkheid bijeen ander neer die daarvoor aangewezen is. Dankbaarheid betuigen we middels betalen echter daadwerkelijke dankbaarheid voelen we nog sporadisch, want we hebben het niet meer  aan de ander te danken, nee we hebben het zelf verdient. Zolang je echter niet genoeg verdient blijf je afhankelijk,en zij die in staat zij te betalen hebben de macht, ongeacht de intentie die ze voeren. En met  die macht spelen we allemaal, de een wat meer als  de ander, een ieder op zijn manier, waarbij we status verlenen aan die macht en niet aan de persoon. Want niemand zal een Ferrari aan een zwerver verkopen, die op zoek is naar een bestaan, terwijl die Ferrari misschien nog als te min wordt omschreven voor een een of andere sjeik, wiens pakhuizen die van Dagobert Duck als stof doen  lijken. een sjeik zijn we dankbaar voor zijn beloning, want hij voedt ons in onze afhankelijkheid, terwijl we de zwerver het liefst vergeten, want wij hebben het al zo moeilijk om onszelf te voorzien in onze afhankelijkheid.
Dit soort zaken zie je op alle schalen terug binnen de tekst van de protocollen. Hoe die machten werken en hoe een mens eraan onderdanig is. 
Zij die het minst begaan zijn met de ander, kunnen het grootste vermogen opbouwen, om de ander afhankelijk te laten zijn.
En het  gaat niet om hen te straffen die niet begaan met de ander, ons te ontdoen van de minkukels die misbruik van ons maken. Het gaat om onszelf te bevrijden van dat waardoor die ander de macht heeft.


 

Wanneer de inhoud van die protocollen fictief terug  te vinden zijn in de wereld waarin we leven, is het dan niet naief om te zeggen er is geen bewijs voor een dergelijke bijeenkomst waarin dieprotocollen opgeteld zijn?
Binnen de protocollen wordt omschreven hoe macht wordt verkregen om ongeacht welke doelstelling uit te kunnen voeren vanwege de absolute macht die verkregen wordt.
Bankiers, NWO, Illuminatie, het zijn fictieve groepen aangeduid als dat zij de doelstelling, zoals beschreven staat binnen de protocollen zouden behartigen. Lees echter tussen de regels door en maak het wat simpeler.
Een eenvoudige  regering, zoals we dat in de laatste tijd gezien hebben, heeft de macht al te zeggen dat iedereen tot zijn 70ste door  moet werken. En het is de afhankelijkheid van, wat geldt als de macht die een regering bezit waardoor een volk zich onderwerpt. of het nu noodzakelijk  is of niet, wat een individu wil doet niet ter zake. En slechts alleen dan wanneer je je afhankelijkheid niet van een regering laat bepalen, ben je in staat eerder te stoppen. maar voor een toiletdame, die haar breiwerkje meeneemt om kwartjes te ontvangen van mensen die hun behoefte doen en hun troep moeten opruimen is het de afhankelijkheid van die regering waardoor ze verplicht zijn  tot hun 70ste door te gaan. Is het werkelijk nodig dat bijvoorbeeld deze mensen tot hun 70ste de stront van een ander moeten opruimen, of is het gewoon dat we niet zien wat we achterlaten?  Ik betaal er toch voor...... Dit  neemt alle verantwoordelijkheid bij onszelf weg en legt de verantwoordelijkheid bijeen ander neer die daarvoor aangewezen is. Dankbaarheid betuigen we middels betalen echter daadwerkelijke dankbaarheid voelen we nog sporadisch, want we hebben het niet meer  aan de ander te danken, nee we hebben het zelf verdient. Zolang je echter niet genoeg verdient blijf je afhankelijk,en zij die in staat zij te betalen hebben de macht, ongeacht de intentie die ze voeren. En met  die macht spelen we allemaal, de een wat meer als  de ander, een ieder op zijn manier, waarbij we status verlenen aan die macht en niet aan de persoon. Want niemand zal een Ferrari aan een zwerver verkopen, die op zoek is naar een bestaan, terwijl die Ferrari misschien nog als te min wordt omschreven voor een een of andere sjeik, wiens pakhuizen die van Dagobert Duck als stof doen  lijken. een sjeik zijn we dankbaar voor zijn beloning, want hij voedt ons in onze afhankelijkheid, terwijl we de zwerver het liefst vergeten, want wij hebben het al zo moeilijk om onszelf te voorzien in onze afhankelijkheid.
Dit soort zaken zie je op alle schalen terug binnen de tekst van de protocollen. Hoe die machten werken en hoe een mens eraan onderdanig is. 
Zij die het minst begaan zijn met de ander, kunnen het grootste vermogen opbouwen, om de ander afhankelijk te laten zijn.
En het  gaat niet om hen te straffen die niet begaan met de ander, ons te ontdoen van de minkukels die misbruik van ons maken. Het gaat om onszelf te bevrijden van dat waardoor die ander de macht heeft.


 

Wanneer de inhoud van die protocollen fictief terug  te vinden zijn in de wereld waarin we leven, is het dan niet naief om te zeggen er is geen bewijs voor een dergelijke bijeenkomst waarin dieprotocollen opgeteld zijn?
Binnen de protocollen wordt omschreven hoe macht wordt verkregen om ongeacht welke doelstelling uit te kunnen voeren vanwege de absolute macht die verkregen wordt.
Bankiers, NWO, Illuminatie, het zijn fictieve groepen aangeduid als dat zij de doelstelling, zoals beschreven staat binnen de protocollen zouden behartigen. Lees echter tussen de regels door en maak het wat simpeler.
Een eenvoudige  regering, zoals we dat in de laatste tijd gezien hebben, heeft de macht al te zeggen dat iedereen tot zijn 70ste door  moet werken. En het is de afhankelijkheid van, wat geldt als de macht die een regering bezit waardoor een volk zich onderwerpt. of het nu noodzakelijk  is of niet, wat een individu wil doet niet ter zake. En slechts alleen dan wanneer je je afhankelijkheid niet van een regering laat bepalen, ben je in staat eerder te stoppen. maar voor een toiletdame, die haar breiwerkje meeneemt om kwartjes te ontvangen van mensen die hun behoefte doen en hun troep moeten opruimen is het de afhankelijkheid van die regering waardoor ze verplicht zijn  tot hun 70ste door te gaan. Is het werkelijk nodig dat bijvoorbeeld deze mensen tot hun 70ste de stront van een ander moeten opruimen, of is het gewoon dat we niet zien wat we achterlaten?  Ik betaal er toch voor...... Dit  neemt alle verantwoordelijkheid bij onszelf weg en legt de verantwoordelijkheid bijeen ander neer die daarvoor aangewezen is. Dankbaarheid betuigen we middels betalen echter daadwerkelijke dankbaarheid voelen we nog sporadisch, want we hebben het niet meer  aan de ander te danken, nee we hebben het zelf verdient. Zolang je echter niet genoeg verdient blijf je afhankelijk,en zij die in staat zij te betalen hebben de macht, ongeacht de intentie die ze voeren. En met  die macht spelen we allemaal, de een wat meer als  de ander, een ieder op zijn manier, waarbij we status verlenen aan die macht en niet aan de persoon. Want niemand zal een Ferrari aan een zwerver verkopen, die op zoek is naar een bestaan, terwijl die Ferrari misschien nog als te min wordt omschreven voor een een of andere sjeik, wiens pakhuizen die van Dagobert Duck als stof doen  lijken. een sjeik zijn we dankbaar voor zijn beloning, want hij voedt ons in onze afhankelijkheid, terwijl we de zwerver het liefst vergeten, want wij hebben het al zo moeilijk om onszelf te voorzien in onze afhankelijkheid.
Dit soort zaken zie je op alle schalen terug binnen de tekst van de protocollen. Hoe die machten werken en hoe een mens eraan onderdanig is. 
Zij die het minst begaan zijn met de ander, kunnen het grootste vermogen opbouwen, om de ander afhankelijk te laten zijn.
En het  gaat niet om hen te straffen die niet begaan met de ander, ons te ontdoen van de minkukels die misbruik van ons maken. Het gaat om onszelf te bevrijden van dat waardoor die ander de macht heeft.


 

Wanneer je het meester zijn van de misleiding en illusie als weinig macht beschouwd, denk ik dat je het enigszins onderschat  wat die macht omvat tegenover iemand (de mens) die zich niet bewust is van de misleiding en de illusie. Een aantal jaren geleden heb ik een briefwisseling gehad met christelijke een organisatie ergens in India,in mijn zoektocht naar antwoorden. Toentertijd had ik al mijn twijfels over wat nu de werkelijke macht zou zijn van de duivel. deze instantie heeft ook veelte maken met exorcisme, waarbij ik mijn twijfel over de macht van de duivel verwoorde. dat de duivel slechts dan macht over je heeft wanneer hij een vorm van toestemming heeft. De vrije wil is zelfs voor de duivel ontoegankelijk volgens mij. de mens doet dus zelf iets, waarbij de duivel zich ontfermt  over de wil van de mens.
Wanneer hij in staat is een illusie te creëren, volg je  als mens indirect zijn wil, want hij stuurt deze illusie.
Wanneer je dan een uitspraak als "we kunnen niet zonder geld, we hebben het nodig" als illusie beschouwd, zie dat het creëren van deze illusie zelfs in de diepste fundamenten van zelfs het christendom zijn wortels heeft geslagen. je ziet het zelfs al terug inde kerk waar een collecte wordt gehouden.
Valt iemand hierin iets te verwijten? Naar mijn idee niet, want het betreft onwetendheid over wat er speelt en wat er gaande is. (Dit waren ook Jezus zijn laatste woorden aan het kruis "vergeef hen heer, ze weten niet wat ze doen")  En aan het niet weten ontleent de duivel volgens mij zijn macht om van de mens zijn  instrument te maken.
(Natuurlijk is het mijn interpretatie, dat Jezus doelde op de onwetendheid van de mensheid. Het past echter binnen mijn referentie kader,binnen mijn denk en zienswijze,waar ik geen waarheid aan wil ontlenen,
wat Jezus werkelijk bedoelde, kan slechts hijzelf beantwoorden)

Is het volgens de bijbel niet dat het Satan's doel  is Gods schepping te vernietigen?
Persoonlijk denk ik dat satan totaal geen macht heeft Gods schepping te vernietigen, maar dat hij deze macht verkrijgt door de hulp van mensen.
(aanleiding om dit te denken  komt voort  uit het scheppingsverhaal, waarin de werkelijke macht van mensen beschreven staat. Wij zijn  naar Gods evenbeeld  geschapen en ons is  de macht gegeven te heersen)
Wat is dan nodig? Het geloof van mensen wegnemen dat ze macht hebben.
Het geloof van mensen dat ze tot iets in staat zijn is verschoven naar het geldelijk vermogen. Wanneer ik genoeg geld heb kan ik .........
Met het geld creëer je tegelijkertijd verdeeldheid. Dit vindt je in de politiek terug. politieke programma's in wat er moet gebeuren  vormen een lijst van prioritering naar budget, waardoor er een verdeeldheid bestaat in het belang. De één vindt zorg belangrijker dan defensie. het budget bepaald de mogelijkheden. Niet alles kan tegelijk binnen het voorhanden budget. (iets wat eigenlijk alleen maar geldt meteen beloningssysteem)
Daarnaast zorgt het systeem,waarin geld als beloning dient,  waarin het leven mogelijk gemaakt wordt, als middel om de planeet uit te putten.
Dit gaat als volgt in zijn werk. De 1e levensbehoefte van de mens heeft zich verplaatst naar het geldelijk vermogen. Het geldelijk vermogen bepaalt of je je kunt voorzien in de eigenlijke 1e levensbehoefte.
Omdat de waarde van de eigenlijke 1e levensbehoefte (de middelen waarin  de planeet voorzien) bepalen wat je verdient, wordt het noodzakelijk om de middelen die voorhanden te gebruiken om te kunnen leven, zonder dat er werkelijk een levensbehoefte is. (Wanneer je geen geld hebt, kap een bos om en je hebt geld. Gebruik de grond om van het gekapte  hout huizen te bouwen en je hebt geld.) Maak de kosten van de productiviteit groter dan nodig is, en je creëert een overproductie die noodzakelijk is om volgens het beloningssysteem te kunnen leven. Naarmate de productiviteit hoger wordt, verzwakt de planeet. (Dagelijks sterven momenteel planten en diersoorten uit, een proces wat steeds omvangrijker lijkt te worden, door ruimte die de mens nodig heeft om volgens het systeem  te kunnen leven)
Een andere manier om de mens te laten geloven onmachtig te zijn, is de illusie te wekken dat slechts bepaalde mensen machtig zijn. het creëren van koningen, politieke stelsels, etc., waarbij de illusie ontstaat onmachtig te zijn, of juist meer macht te hebben. De werkelijke macht die een  ieder persoon  heeft is echter niet groter dan zijn eigen vermogen om te reageren vanuit zijn vaardigheden. 
Bij  dictators zie ik dan bijvoorbeeld het onvermogen om dat te realiseren wat ze voor ogen hebben (veel dictators begonnen als volkshelden en werden tot leiders uitgeroepen) en zie ik het niet willen falen,de macht willen behouden die hen toegekend is slechts als reden van de gevolgen voor verder gedrag, waarbij ik niet anders kan dan constateren dat dergelijke  macht niet weggelegd is voor een enkel mens.
Die macht ligt bij de gehele mensheid.
Wanneer ik zo beschouw, is  het niet Satan die Gods schepping aan het vernietigen is maar de mens, wat mij te denken geeft over de macht van Satan.
Heeft deze werkelijk de macht om Gods werk teniet te  doen, of is het slechts de verleiding en de illusie waar zijn macht zich toe beperkt en doet de mens onder invloed van deze verleiding en illusie het vuile werk?
 
 

Stammen waren in het verleden verschillende groepen mensen die zich op de één of  andere manier onderscheiden. Veelal door de groep waartoe ze behoren een naam te geven,uiterlijke kenmerken of politieke en/of religieuze overtuigingen. Wanneer dat zou verdwijnen, zoals dat voor mij geldt krijg je iets nieuws,namelijk 1 stam, wat de gehele mensheid omvat. Daarmee vervalt voor mij het perspectief van teruggaan.

Het is eigenlijk heel simpel, schaf het financiële systeem af en de financiële problemen zijn opgelost.
Ik heb  wat moeite trouwens met het filmpje van Ken O'Keefe. Er is naar mijn weten geen enkel  financiëel systeem,die overvloed kan  produceren.Simpelweg omdat elk financieël systeem dit onderdrukt.
O'Keefe spreekt  over controle, hoe de bank, regering een bepaalde macht heeft om controle te krijgen. Wat hij als macht om controle te hebben benoemd, zie ik  als de onmacht  van de ander. Deze macht en onmacht worden vorm gegeven door het geld.  Geld krijgt macht om te reageren en de mens wordt onmachtig.
Een systeem met geld, kan derhalve nooit voor een vorm overvloed zorgen, zoals deze vorm van overvloed in principe aanwezig is. Geld behoudt de macht om voor overvloed te zorgen, de mens is afhankelijk van het geld ten aanzien va de overvloed.
Een simpel voorbeeld:
Meneer x heeft een ingeving waarmee hij  denkt een oplossing te hebben voor kanker. Hij moet dit idee uitwerken.
Wanneer meneer x afhankelijk is van geld, bepaald de hoeveelheid geld de mogelijkheden van meneer x. Wanneer de geldstroom kleiner is dan het vermogen van meneer x om het idee uit te werken, wordt meneer x onmachtig om zijn idee uit te werken. Geld belemmert daarmee het werkelijk vermogen wat aanwezig is. namelijk het vermogen van meneer x om zijn idee uit te werken.
De verantwoordelijkheid van de wereld, zoals wij die  gekregen hebben om erover te heersen, verplaatst zich naar het geld.

Verantwoordelijkheid: wat betekent dat?met een iet wat autistische blik kijk ik naar het woord verantwoordelijk om te zien wat het betekent. Loslatend datgene wat mij geleerd is en ik zie twee woorden die ik herken, ver en antwoord. Eigenlijk kan ik mij niets voorstellen  bij een ver antwoord.
Wanneer ik naar het Engels woord voor verantwoord kijk is  het responsable. Wanneer ik met diezelfde ietwat autistische blik  kijk zie ik de woorden respons en able. Het Engelse responsable krijgt voor mij daar de betekenis "able to respons", vertaald, de vermogen te reageren. Reageren is antwoorden. Ver duidt dan op het vermogen. 
Dat wat we met geld in het leven roepen is het vermogen om te reageren bij onszelf weghalen en afhankelijk laten zijn van het geld, waarmee je diegene  die geld bezitten het vermogen om te reageren geeft.
En wanneer geld maakt dat je afhankelijk vermogen wordt te reageren ben je niet meer vrij. 
 
is het te wijten aan de zogenaamde elite dat zij vermeend de wereld controleren, of is  het aan onszelf te wijten dat we ons vermogen te reageren, zoals wij dat willen verkwanselen door afhankelijk  te zijn van geld? 
Ikzelf denk meer dat we de zogenaamde elite niets kunnen verwijten. Zij  maken alleen maar dankbaar gebruik van onze afhankelijkheid. Wijzelf hebben deze mogelijkheid om te reageren zelf gecreëerd. 
 
 
 

Dat 'het westen' als eerste de slavernij heeft opgegeven ligt aan het perspectief vanwaar uit  je het bekijkt. Ik geef toe daar wel een extreme kijk op te hebben, maar dat is een andere discussie.
De reden waarom ik het verleden aanhaal gaat niet om het hedendaagse gebeuren weg te relativeren. Het gaat meer om, het vijandsbeeld dat je van moslims  hebt, ook van toepassing is  op Europeanen.
Er is meer nodig dan slechts een paar woorden uit een boek, om mensen tot bepaalde overtuiging aan te zetten, waarnaar ze handelen. Het beeld dat iemand van de wereld heeft  draagt daaraan bij. 
Zonder een eigen invulling van een wereldbeeld is iets niet te begrijpen, zijn woorden uit de bijbel en uit de koran loze woorden. Iets in de wereld 'moet' deze woorden bevestigen.
Ten aanzien van vijandschap, of het nu is vanuit christelijk oogpunt, of vanuit islamitisch oogpunt, er 'moet' iets zijn wat het woord bevestigd.
Ten aanzien van wat moslims tentoonstellen,is het niet zo moeilijk, want hun handelen bevestigt dat wat jij bijvoorbeeld allemaal noemt. Echter besef dat het beeld vaneen moslim niet slechts gericht is op de Koran, maar ook op een referentie vanuit het werelds gebeuren. Wat  in deze wereld bevestigt de Koran?  Waarom zien mensen 'waarheid' in de Koran. En dan zie je dat het westen een behoorlijke geschiedenis heeft waarin 'het westen' zijn stempel drukt op het werelds gebeuren en nog steeds doet. Sinds het uiteenvallen van het communisme lijkt de islamitische wereld het mikpunt te zijn.
Irak is bijvoorbeeld aangevallen vanwege het hebben van zogenaamde massavernietigingswapens, wat nooit bewezen is en opgevat kan worden als een leugen wat gebruikt is om Irak binnen te vallen, De strijd tegen het zogenaamde terrorisme wordt aangegrepen om in het midden-oosten  een democratisch stelsel in te voeren. Handelingen waarmee het geschreven woord in de Koran wordt gevoed in het beeld  wat een moslim ten aanzien van het westen heeft, zoals het handelen van een moslim het geschreven woord van de bijbel voedt
En dat is een vicieuze cirkel, die  de mensheid schijnbaar niet kan doorbreken, waarin het kwaad dat we in elkaar zien doorbroken wordt. Gewoon stoppen en opnieuw beginnen. Opnieuw gaan voeden, elkaar anders gaan zien. Daarvoor is het misschien nodig om buiten die vicieuze cirkel te stappen, anders te reageren, opdat nieuwe voeding deze cirkel mag doorbreken. De macht om het te doorbreken bestaat voor een ieder slechts uit de mogelijkheid het pogen te doorbreken of het te laten bestaan, voor jezelf en vanuit jezelf voor anderen.
Dit omvat een andere interpretatie van het oog om oog, tand om tand, waarbij  het niet om de fysieke delen gaat, maar om het 'wat wil je zien en wat voedt je handelen'

Bedroevend!
Er is  niets gewonnen. Opnieuw heeft de mensheid gefaald. Het gebod "Gij zult niet doden"  is wederom verbasterd naar "Gij zult doden".
Wanneer ik de straat opga, ben ik in zwart gehuld, zoals ik zwart als de kleur van rouw, bezinning en genezing interpreteer.
Er is geen reden tot feesten, want men heeft verloren. Daarbij gaat het niet om aan welke kant men  staat.
Maar het gaat om wat men wil. En is het een illusie om te denken dat "men in vrede" wil leven?  (waarbij 'men' als onpartijdig bedoeld is) 
In tegenstelling tot die  vrede heeft 'men' slechts de strijd gevoed.
Wanneer 'men' werkelijk in vrede wil leven, heeft een ieder verloren,want die vrede heeft geen moment bestaan en heeft een menigeen  dat gedaan wat hij of zij juist niet wilde. 
En het is de energie van het 'niet willen' die destructief is en ons mensen aanspoort tot de grootste afschuwelijkheden.
Zo ook een reden tot een feestje,wanneer gedacht wordt dat dat vernietigd is, wat men niet wilde. Echter het besef  dat men gedaan heeft wat men niet wilde dringt niet door.
Gij zult niet doden is verworden tot gij  zult doden.
Mensen zijn gestorven,verminkt, getekend voor het leven. Er is slechts een reden tot huilen, in plaats van juichen  en feesten.

welke post?
 
Er is geen vijand, er is slechts geloof dat er  een vijand is, waardoor  de vijand slechts in de mens zelf leeft. Zoals jij de voeding bent in de beleving van het 'kwaad' van de moslim, verwordt  de moslim het 'kwaad' voor jou. En dat gebeurd door niet weg te kijken, door je niet op je zelf te focussen, wat jij wilt, maar door er op te focussen hoe een doet  en wat een ander wil,  doe je precies hetzelfde als die ander, vanuit het  'goede'  dat jij voor ogen hebt, wat verschilt van 'het goede' dat die ander voor ogen heeft.
Zoals ik het op jou projecteer, is vanuit herkenning, zoals ik ook al eerder schreef, dat ik het was en nooit die ander. 
Er is slechts een moment dat geldt en dat is het moment 'nu' waarin alles is en  alles gebeurd. Waar bevinden we onszelf in dit moment?
In het licht, het goddelijke, wat staat  voor liefde, vrede, samenleven.
Of in het duister, van strijd, angst en geweld.
Dat waar we ons bevinden is dat waar we onszelf mee verbinden vanuit ons  innerlijk. Het  denken het handelen en het is het fundament van het volgend moment.

Ik  zie het als een innerlijke strijd vanuit het oordeel van bestaan van goed en kwaad. Zoals jij je pen oppakt om te strijden,vanuit je oordeel, neemt een ander het zwaard om mensen op te blazen, die misschien binnen het oordeel niet onschuldig zijn. Niet de mensen zijn redenen om te tegen te strijden, de strijd ontstaat vanuit het oordeel over het zijn van goed en kwaad.
Bij het neerzetten van een Christ4,scheidt je je af van het geheel,de eenheid waarin de islam automatisch de tegenpool wordt en de moslim automatisch de tegenstander en wordt er een voedingsbodem voor  de strijd gecreëerd.  Iets om tegen te zijn. Iets om tegen te strijden. Het lijkt daarbij alsof het die ander is, die  ervoor zorgt dat  er reden is om te strijden. Het is echter niet de  ander,slechts ons eigen oordeel die ervoor zorgt, dat we of de pen of  het zwaard gebruiken

Gaat dit over die anderen, of over onszelf? Hoe zijn wij, mensen, wanneer wij denken dat  een ander 'niet  goed' is?, Hoe willen wij,mensen,  anderen zo graag vormen naar het beeld, wat voor ons 'juist' lijkt. En  hoe proberen we  anderen te overtuigen van ons gelijk, opdat zij veranderen? Is het  niet een eeuwige strijd die wij, mensen, voeren tegen al dat wat wij al niet goed beschouwen, tot bloedens toe? Zijn de woorden die in Johannes geschreven staan dan misschien niet bedoeld om ons tegen onszelf te beschermen, tegen ons  oordeel en de gevolgen daarvan, opdat wij niet naar ons eigen oordeel zullen handelen om dat te veranderen in wat wij, mensen, geloven  wat niet goed is in die ander, in plaats van  oordeelloos de ander als de naaste te zien, die we  geacht worden lief te moeten hebben. Welk oordeel weerhoudt ons ervan om dat te doen?
 

Het is dat een ander zich moet onderwerpen aan wat jij wilt, wat jij denkt dat goed is. Daarmee verbindt je je aan een strijd . Je hoeft niet eens zelf het zwaard op te  pakken
 
Er is geen vijand, en een ieder die jou geloofd reageert op zijn eigen manier. Dat er mensen zijn die christenen overboord gooien is een excuus om een religie te veroordelen en een ieder die zich daar aan verbindt. De mensen zoals jij ze beoordeeld,hebben jou op dezelfde manier beoordeeld en je treedt in hun voetsporen. Het is alleen  maar een andere gedachte waarmee je de strijd ingaat,je voert precies dezelfde. En die strijd is alleen maar in jezelf te overwinnen
 
 

@Appie B je het als bekrompen opvat wil ik  wel proberen uit  te leggen waarom ik dit stel. voor mij staat wetenschap gelijk aan geloof. Wetenschap is voor mij gebaseerd op het geloof in logica van argumentatie  in het tastbare, geloof in het ontastbare. Daarmee wil ik niet zeggen dat wetenschap of geloof op onzin is gebaseerd, maar meer als een beperking geldt die wij mensen hebben.  Dat wat is lijkt  zich te vormen naar wat wij mensen kunnen bevatten. We beschouwen de de werkelijkheid naar ons bevattingsvermogen. Het deel van wetenschap, het kunnen bevatten en beargumenteren van 'wat is' is maar een fractie van een geheel waar we totaal niets van afweten en niet kunnen bevatten of niet kunnen waarnemen  omdat we het anders interpreteren.  Mijn waarneming van werkelijkheid is veranderd,  wat maakt dat mijn interpretatie van werkelijkheid vaak strijdig is met de waarneming van anderen. Is mijn waarneming gebaseerd op geloof of is de waarneming van de ander gebaseerd op geloof,wat geldt dan binnen de logica van het argumenteren als wetenschap wat als 'waar' betiteld mag worden? Voor mij is dit 'waar' slechts een fractie van wat we kunnen bevatten en verwaarloosbaar binnen het geheel . Echter als beperking van het menselijk vemogen zullen we het ermee moeten doen.

@Appie B je het als bekrompen opvat wil ik  wel proberen uit  te leggen waarom ik dit stel. voor mij staat wetenschap gelijk aan geloof. Wetenschap is voor mij gebaseerd op het geloof in logica van argumentatie  in het tastbare, geloof in het ontastbare. Daarmee wil ik niet zeggen dat wetenschap of geloof op onzin is gebaseerd, maar meer als een beperking geldt die wij mensen hebben.  Dat wat is lijkt  zich te vormen naar wat wij mensen kunnen bevatten. We beschouwen de de werkelijkheid naar ons bevattingsvermogen. Het deel van wetenschap, het kunnen bevatten en beargumenteren van 'wat is' is maar een fractie van een geheel waar we totaal niets van afweten en niet kunnen bevatten of niet kunnen waarnemen  omdat we het anders interpreteren.  Mijn waarneming van werkelijkheid is veranderd,  wat maakt dat mijn interpretatie van werkelijkheid vaak strijdig is met de waarneming van anderen. Is mijn waarneming gebaseerd op geloof of is de waarneming van de ander gebaseerd op geloof,wat geldt dan binnen de logica van het argumenteren als wetenschap wat als 'waar' betiteld mag worden? Voor mij is dit 'waar' slechts een fractie van wat we kunnen bevatten en verwaarloosbaar binnen het geheel . Echter als beperking van het menselijk vemogen zullen we het ermee moeten doen.

De mens heeft naar mijn idee de rare eigenschap  iets als het zijne te beschouwen.
 
Je  hebt slechts een vrije wil, wanneer je beseft dat je een vrije wil hebt  en dat niets dit ongedaan  kan maken. Zo ook  niet de vrije wil van een ander. Daarvoor hoef je dus niet op te staan tegen de islamisering van  Europa.
Er is geen wij, die de lichten uit draait om de moslims te behagen en niet te kwetsen. er heerst onder sommigen slechts een oordeel dat het "het juiste" is om te doen. Je hebt echter de vrije wil om het licht aan te laten.
In een ieder van die tientallen landen zal er iemand zijn, die hetzelfde zegt tegen de vreemdeling als jij, ongemoeid laten of het een moslim is of niet. het is niet de vreemdeling die niet welkom is, het is het beeld van de vreemdeling  die niet aan onze voorwaarden voldoet, die niet welkom is. Ons oordeel leidt tot de strijd. met ons bedoel ik de mens. het oordeel van hen die menen  dat alles de  islam moet dienen, als het  oordeel van hen dat alles bij het oude moet blijven.

Gaat dit over die anderen, of over onszelf? Hoe zijn wij, mensen, wanneer wij denken dat  een ander 'niet  goed' is?, Hoe willen wij,mensen,  anderen zo graag vormen naar het beeld, wat voor ons 'juist' lijkt. En  hoe proberen we  anderen te overtuigen van ons gelijk, opdat zij veranderen? Is het  niet een eeuwige strijd die wij, mensen, voeren tegen al dat wat wij al niet goed beschouwen, tot bloedens toe? Zijn de woorden die in Johannes geschreven staan dan misschien niet bedoeld om ons tegen onszelf te beschermen, tegen ons  oordeel en de gevolgen daarvan, opdat wij niet naar ons eigen oordeel zullen handelen om dat te veranderen in wat wij, mensen, geloven  wat niet goed is in die ander, in plaats van  oordeelloos de ander als de naaste te zien, die we  geacht worden lief te moeten hebben. Welk oordeel weerhoudt ons ervan om dat te doen?
 

Wat ik zie in je verhaal is een zoektocht.
"Op dit moment zou ik niet durven zeggen dat ik een christen ben.", "Hoe kan het zijn dat er zo veel verdeeldheid is tussen christenen?"
Wat is het en wat vergt het om een christen te zijn, welk beeld moet ik aan voldoen om mezelf christen te kunnen noemen?
"Hoe kan het dat al deze mensen proberen de bijbel te betrekken in hun leven, maar deze allemaal anders interpreteren?" Wat is de juiste interpretatie? Hoe moet ik de bijbel interpreteren? 
Misschien is het zo dat een ieder de bijbel interpreteert naar zichzelf, naar zijn of haar "waarheid" en zegt deze interpretatie misschien meer over mensen dan over de bijbel.
De zondag is door christenen gebombardeerd tot rustdag.het stamt volgens mij uit het boek Genesis.Een geschrift waarvan men niet weet hoe oud het werkelijk is volgens mij.
Daarin wordt niet gesproken over de zondag maar over de zevende dag.  En wat is die zevende dag? Vanuit ons huidig perspectief kennen we dagen, maanden en jaren. Het is echter geschreven in een heel andere tijd waarin er nog geen jaartelling was. Maanden werd voorheen nog aangeduid in maancyclussen. Met dagen wordt ervan uitgegaan dat het is zoals wij het kennen. De 24 uurs cyclus van opgaande zon naar de nieuwe opgaande zon. Maar misschien is ook dit wel heel anders bedoeld.
Wat is rusten? Vakantie is vrij zijn van werk, maar dan ga je ook niet drie weken niets doen om te rusten.
Rusten, iets doen ter ontspanning, i.p.v. dienstbaar te zijn.
Verdeeldheid, hoe?
Het enige wat de mensen verdeeld is het oordeel over dat de ander niet juist zou handelen.het oordeel dat de ander "niet weet", "niet het juiste gelooft", "niet het juiste doet".
Wat is  het beeld van een goed christen? 
Het komt griezelig overeen met de methode die we uit de tweede wereldoorlog kennen. het Arische ras,blauwe ogen, blond haar, wanneer  we voorwaardelijk beeld van een christen willen gaan scheppen.
Misschien is  het gewoon een kwestie van jezelf en de ander te aanvaarden zoals het is en dat het goed is.

Dat wat je schetst is hoe anderen zullen handelen en dat is iets wat buiten je eigen macht ligt. Het enige waar controle in bestaat is wat je zelf doet en hoe je het zelf doet, wat je een ander gunt, hoe je je verantwoordelijkheid tegenover een ander wilt inzetten. En wat een ander doet,of wat een ander de ander gunt is zijn of haar verantwoordelijkheid. Het is niet te vergelijken met een huidige situatie, want een ieder wordt afhankelijk van elkaar, waarbij de ander belangrijker wordt dan jezelf, want het is  de ander die voor jou gaat zorgen. En dat is het principe wat ik zelf na streef. voor een ander te zorgen, met mijn kwaliteiten en vaardigheden, die een ander nodig heeft om zijn of haar eigen vaardigheden in te zetten. En dat is iets waar het hele menselijk bestaan op berust. Samen leven

Dat creëert ook het isolement. Hoewel er veelmeer mensen zijn, ook die ik ken , die een bewustwordingstransformatie ondergaan, we creëren allemaal onze eigen wereld.
Ik heb soms de neiging de bekende woorden uit te spreken "Geloof in mij en aanschouw mijn koninkrijk" Maar dat is helaas niet mogelijk, je kunt alleen maar het koninkrijk zien wat jezelf creëert  vnuit wat we willen. Een ieder doet dat op zijn of  haar manier waarin goed of slecht niet bestaat,  Alleen maar dat het anders is.
 
Ik merk dat ik het vervelend vindt hoe je dit schrijft. Het zal  waarschijnlijk niet je intentie zijn. maar ik ben geen bipolair, ik ben gewoon mens en wil graag als zodanig gezien worden. Het kan zijn dat je bedoeld dat ik een mens ben die bipolaire eigenschappen bezit.maar dat is iets anders als wat ik ben. Gewoon mens, net als ieder ander hier op het forum.

Megan Phelps dochter van de fam Phelps van de Westboro Baptist Church.
Zagen zij God zo als Hij is? Zie ik God zoals Hij is? Ze zegt voor mij belangrijke dingen. Ontmoet elkaar, we hebben allemaal een andere achtergrond . We zijn gevormd door religie, door haat tegen religie enz enz. Megan kon de haat achter zich laten en wat zal het nog moeilijk wezen voor haar om los te komen van zulke indoctrinatie. Van zo een beeld van God, niet haar beeld. Het beeld wat haar ouders haar voor hielden.

Je moet er niets mee, je kunt er van alles mee.
 
   

Ik vindt het grappig dat je dit zegt en vervolgens zo ongeveer het beeld neerzet van de vader die ik voor mijn kinderen zou willen zijn in de rest van je verhaal.
Wanneer ik een voorstelling van God zou proberen te maken, zou ik het waarschijnlijk op een zelfde manier doen als jou, echter ben ik me ervan bewust dat ik mijn referentiekader gebruik met  wat ik begrijp van wat vader betekent. Dat ik naar menselijke eigenschappen ga refereren in wat voor mij een goede vader zijn inhoudt, wat dan dus maakt dat ik een beeltenis van God schep. Dit zeggende is het niet bedoeld als het is verkeerd wat je doet, maar gewoon een constatering dat je het doet.
Voor mij gelden de 10 geboden niet als regels die je niet mag overtreden maar meer als feiten.
Een van die 10 geboden is "ge zult van mij geen beeltenis snijden" De reden waarom ik het niet doe is omdat ik weet dat het onmogelijk is. Hoewel  ik in het bestaan van God geloof, weet ik niet wat God is. Ik kan God niet bevatten. Wat ik dan zou beweren wat God is, komt van iets anders en dat is mijn referentiekader, die ik gebruik om een voorstelling te maken van wat God is. En zoals ik het ook bij jou zie , was het begrip God bij mij ook vaak, gehuld in menselijke gedaante. Het is een beperking die we hebben en tevens een gave.

Zelf denk ik dat Ik god niet binnen een Godsdienst kan vinden. Dat wat ik binnen een godsdienst kan vinden is voor mij een beeltenis van god. Daarmee wil ik niet beweren dat god afwezig zou zijn binnen een Godsdienst. maar meer dat God er op een bepaalde manier gepresenteerd wordt wat mogelijk niet overeenkomt met dat wat God werkelijk is.
Datzelfde geldt ook voor mijn eigen bevindingen.  Ik ken de aanwezigheid van hogere macht wat ik op  verschillende manieren ervaren heb. mijn weten is echter beperkt. Met mijn invulling dat het God zou zijn, zou ik wel eens iets anders kunnen definiëren als God als wat God werkelijk is. Er wordt voor mij gezorgd, simpelweg omdat alles wat mijn bestaan behoeft is aanwezig. Of God goedgeaard is weet ik niet. Wat is goedgeaard. Mijn begrippen van "wat is" omvatten slechts een "het is" zonder goed of kwaad daarin te kennen, dus een antwoord kan ik je daar niet op  geven