TTC

Wanneer gaat het over verzoening zonder polarisatie?

Het gaat altijd over polarisatie en strijd Sjako, uiteraard zijn daar meerdere partijen voor nodig. Maar dat is niet hetzelfde als een verzoenende God, dat gaat over interculturele verbondenheid, over dat wat mensen gemeen hebben.

Toch heel wat anders dan al die zwartgalligheid waarbinnen alle hoop en gezond verstand verdwenen is, dank Catootje.

We hebben het hier over een Sabbatsjaar, dat zegt enkel dat alle schulden eenmalig opgelost worden. Het zegt niets over wat nadien gebeurt, dit kan hetzelfde worden of een andere manier van samenleven zonder al die haat en negatieve gedachten.

Zo begreep ik dat ook altijd, het is een verzoenende God over alle culturen heen. Is ook logisch aangezien God zich in alles manifesteert. Helder.

Je ziet zo de naamsverwisseling, het verhaal hetzelfde. Dan zouden we die exegese ook wat nader dienen te bekijken, anders blijft het maar een half verhaal uiteraard. Zeer boeiend wel, het brengt helderheid in heel wat misverstanden en bijhorend tumult. Ja, dat valt op, het is altijd onheil en verderf dat gepredikt wordt. Alsof mensen in angst moeten gehouden worden, dit beperkt hun vrijheid met mi bijhorende polariserende gedragingen. Het is ook mijn God niet.

Gaat onbewust wanneer angst voor vrijheid zich begint te manifesteren, dat is de paradox. Als je het zo bekijkt dan zeg je hetzelfde als in de gnostiek beweerd wordt, alleen is de naamgeving anders. Het verhaal is hetzelfde, onderstaande tekst overeenkomstig aangepast. De schepping is hier ook een schijnwereld of een slechte nabootsing van de werkelijkheid.

Je breekt af wat in dezelfde kiem zit, denk ook dat je beter het eerste doet alvorens het averechts uitpakt.

Je blijft het maar doen, alsof atomen natuurlijk zijn wellicht?

Dat mag inmiddels wel duidelijk zijn, wat doen ze daar met jou in die kerk eigenlijk?

Je blijft maar hangen in die toxische omgeving, hierdoor zie je het andere niet.

En nu zijn de deuren toe, je mag mee op de boot.

Alles is voorzien, alles start bij jezelf.

Je zegt dat je daar schrik van hebt, zo blijf je in deze dimensie hangen. Je hangt tussen de twee, zo lijkt het wel.

Misschien hebben we een ander systeem nodig, een Sabbatsjaar werkt als een katalysator in dergelijke processen. Het ene komt met het andere, heel bijzonder is dat.

Ja, je ziet anderen blijkbaar graag lijden, vreemde Jezus weliswaar.

Waarom laat je Jezus niet eerst binnen, dat biedt hoop ipv al die wanhopige gedachten.

Jij kan dat, door Gods Woord te volgen en daar de expressie van te zijn.

Ja, wordt vandaag allemaal herbekeken aangezien men beseft dat er een en ander structureel verkeerd zit.

Een Sabbatsjaar heeft het omgekeerde effect, daar is het nu net voor bedoeld. Het gaat om normen, waarden en ethiek.

Bizar genoeg, dat soort begeleidingen zijn ook bezig met een transformatie. Zo zien we dat alles in dezelfde richting begint te wijzen, niets dan goed nieuws dus.

Dat is de primaire voorwaarde zoals eerder gezegd, een mens kan niet nuchter oordelen over iets dat hij niet kent. En door dat al zolang te vergeten is dat natuurlijk niet beter geworden, dat is nu eenmaal het nogal hardnekkige neveneffect.

Over welke begeleiding heb je het hier precies? Er zijn verschillende opties, ik zou alleen niet langsgaan bij mensen die hier niets van kennen.

Alle beetjes helpen, zo help je God een handje.

Ja, je kan dit best onder begeleiding doen, hevige emoties kunnen zich manifesteren maar dat ebt wel weg in de loop van dit proces.