TTC

Het zit diep, niet moeilijk in deze wereld, alles moet dan kapot.

Het is een speciaal boekje voor honden, leugenaars, fundamentalisten, kippen zonder kop en drogredenaars, heel verrijkend is het voor christenen. Zelfs kinderen kunnen het begrijpen, omdat het zo menselijk is, waarom? Misschien dacht je dat eenvoud wel begrepen zou worden?

Onwaarschijnlijk is het onvermogen, en het staat allemaal netjes in de Bijbel, is dit nu werkelijk wat het christendom betekent? Werkelijk, dit is angst en zorgwekkend, en het staat allemaal op internet, gewoon lezen volstaat. Jezus sprak: "Als uw leiders zeggen: ziet, het Koninkrijk is in de hemel, dan zullen de vogelen des velds u voorgaan. Als zij zeggen: het is in de zee, dan zullen de vissen u voorgaan. Maar het Koninkrijk is binnen in u en buiten u." Als gij uzelf zult kennen, dan zult gij gekend worden, en gij zult beseffen dat gij zonen van de levende Vader zijt. Als gi

Dan had je al lang een ernstig antwoord kunnen geven op normale mensen die de verzoeningsleer ernstig nemen, dat lukt je niet.

Diepgaander studie laat een aantal verfijningen toe, net zoals we de speltheorie hierbij kunnen betrekken. Alvast kunnen we opmerken dat sociale innovaties een proces van ‘creatieve destructie‘ op gang kunnen trekken, met in het verlengde een cascade aan gevolgtrekkingen die ook de emotie danig kunnen beroeren. Hoe dan ook, de verfijningen komen tot stand na een proces van doordenken en herhaalde afweging, specifiek voor de schulden zijn er nu verschillende varianten technisch denkbaar: financiële relativiteitstheorie (cfr biflatie) kwantitatieve verruiming (cfr neutraliteit van

Zeg dat wel, die verzoeningsleer zal dan ook als grap bedoeld zijn wellicht, het is pikdonker.

Niet is helder voor je, dat hoeft anderen hun fout toch niet te zijn?

Bij Levinas blijft De Ander steeds een vreemdeling, hij blijft buiten mijn bereik, hij verstoort de intimiteit. En toch wordt dit positief ingevuld, de verstoring houdt een verwijzing in naar de velen die we uitgesloten hebben of vergeten zijn. In De Ander wordt de solidariteit met alle andere mensen concreet opgeroepen, en dat leidt tot universele verbondenheid met alle mensen.

Bij tweedimensionaliteit komt de kritische splijting tussen wat bestaat en wat mogelijk is in termen van een betere en menswaardiger wereld pas echt aan de orde, maar dat zijn we vergeten.

Zullen we het rijtje nog eens aflopen, of voel je nu al aan dat het net iets te moeilijk gaat worden? de mens kan onmogelijk alle alternatieven voor een beslissing kennen de alternatieven die hij kent, kan hij niet alle simultaan vergelijken als gevolg van de eerste twee axioma’s zal men niet het optimale alternatief kiezen de mens beschikt over een set routineacties deze routineacties bestaan alle los van elkaar elk probleem wordt simultaan met het bestaande doel en middelen beschouwd als gevolg van 4 en 5 zal 2 pas in werking treden als routineact

Je wou ergens bijhoren?

Ahum, jammer dat de meester dan altijd op de vlucht slaat, het is hilariteit alom.

Als het christendom zich tot doel om iedereen in slaap te wiegen, kunnen we niet anders dan het succes beamen.

Heb je nu dat neutrale element al eens bekeken, naargelang jouw vrije wil mag je het hanteren, is dat niet vriendelijk?

Eigen aan de verzoeningsleer, een paradigmashift of perceptieverschuiving is volgens Thomas Kuhn een ontwikkeling die leidt tot een dramatisch ander beeld van hoe de werkelijkheid in elkaar zit. Vaak ontstaat bij zo’n ontwikkeling een grote tegenstelling tussen de voor- en tegenstanders. Het is als zeggen dat we over hetzelfde bezig zijn maar iemand denkt dat het over iets anders gaat, wat het christelijke jolijt een graad verhoogt, vooral de belachelijkheidswaarde.

Hoe moeilijk kan het zijn, binnen het kader van de verzoeningsleer bekijken we eerst de onderliggende problematiek die aan de oppervlakte de strijd voedt, of dat wat onwetend buiten het collectieve aandachtsveld valt en vrijwel auto-immuun wordt verder gedragen. Tenzij je werkelijk geen greintje ernst aan de dag kan leggen, geven we je de ruimte om een aantal van die elementen toe te lichten, zo wordt je terug een beetje geloofwaardig voor anderen. Succes lieve meester, we zullen braaf zijn en luisteren.

Nee, het is als in een kleuterschool, als een leerling een vraag stelt die niet in het programmaboekje staat, mag je buiten gaan staan.

Ik ga het niet terug opzoeken, je zei ergens dat we onze manier van denken dienen te veranderen om tot resolutie van het conflict te komen. Maar goed, als je al niet meer weet wat je zelf schrijft en daarom anderen als leugenaars wil aanmerken, veel succes. Zalig was de les alweer, zij het alweer een flop. Zo eenvoudig is het, een kwestie van doen. Heb je nu dat neutrale element al eens bekeken, en hoe daar je reactie op is? Nu komt het, stel eerst vierhonderd vragen on topic, over problemen die al opgelost zijn.

De paradox wil dat jij het nochtans bent die suggereert om het voorbeeld van Einstein te volgen, wat overigens verdacht veel lijkt op wat Jezus ook zei, hoe denk je dat zoiets komt?

Verdacht wederom?

Mysterieus dat je iemand zou herkennen omdat er een M in de naam staat, maar dat is wellicht meer voor insiders. Maar het lijkt wel te kloppen, las ik net.

Als een blind spektakel waarin bewustzijn zichzelf niet meer herkent als alle spelers, geïdentificeerd met vormen om het spel überhaupt mogelijk te maken. Door de vele variaties en niveaus van ontwikkeling wordt het dan als gekkenwerk om überhaupt nog een redelijke dialoog te verwachten, ver voorbij aan de eenvoud en kleine dingen die in deze verduisterende chaos niet meer opgemerkt worden, het inhoudelijke waarin de verzoening of neutralisatie gevonden kan worden, psycho-dramatisch.

Wat bedoel je hier precies met vorm, in de zin van holografische projecties binnen tijd en ruimte? Of vorm in de manier waarop een en ander tot expressie wordt gebracht middels die gemanifesteerde projecties?

Het is wat inderdaad, laat ons hopen dat het niet louter projectie is, wat schokkend kan zijn. Geef zelf dan eens een definitie, dan is dat tenminste toch al duidelijk voor anderen, niet?

Over creativiteit en de flinterdunne grens dat de stoppen ook kunnen doorslaan, wat binnen een sterk dogmatische context heel anders kan geïnterpreteerd worden, met alle gevolgen van dien.