TTC

Processen die via de centrale route verlopen vereisen een grote mate van aandacht, waardoor ze geneigd zijn dominant aanwezig te zijn onder condities die een grote mate van uitgesprokenheid stimuleren. Welke route gevolgd wordt is afhankelijk van de mate van uitgesprokenheid. Zowel motivatie en de geestelijke vermogens van de ontvanger bepalen de mate van uitgesprokenheid.

Hulpvragen over epistemologische obstakels wekken het vermoeden dat we misschien een systeem onderhouden dat we koesteren en daarom van buitenaf ook geen tegenspraak duldt, maar eigenlijk ook niets zinnigs over kunnen zeggen omdat we helemaal niet weten dat we hierin verwikkeld zijn geraakt, en pas in laatste instantie bevragen.

Wat ze aanvankelijk als een grap beschouwden ging echter aan velen voorbij, tot het daagde dat ze een overvloed aan deskundig studiemateriaal konden terugvinden van waaruit bleek dat een en ander toch al hun aandacht verdiende, niet in het minst hun hoop en bijhorende hulpvragen voedend, van harte.

Dank, zitten al lang op een ander spoor, wat hetzelfde zal zijn. Het cruciale binnen dit tijdsgewricht is het idee van een monetaire reset, wat elk rechtgeaard Christin beter kent als Jubeljaren en Heilige Jaren. We zouden dat gaan doen respectievelijk om de 50 en 25 jaar, of op elk moment wanneer dat noodzakelijk kon geacht worden. De tijdsduur is derhalve irrelevant, voordeel is dat we het niet allemaal zelf hoeven te verzinnen. Is dit je eigen werk misschien? https://www.bertha-dudde.org/nl

Meer dan het verleden interesseert mij de toekomst, want daarin ben ik van plan te leven.

Wie het interesseert kan ook werken met exposities waarin verschillende scenario's weerspiegeld worden, idealiter zo eenvoudig mogelijk om niet telkens, wat soms haast onvermijdelijk is, in een gigantisch kluwen te verzanden. Het is allemaal niets nieuws onder de zon, bestaan prachtige studiewerken over, tot ieders beschikking. Veel verschillende versies mogelijk, met betrekking tot het idee van een idealiter fluweelzachte paradigmashift zoals door de zogeheten nieuwe ggz gepromoot.

Simpel houden, als er een sturingselement ontbreekt in het denken, hoeven we niet te verwachten dat het ook verandert. Daarom, het zit in kleine dingen, oefening baart kunst maar dat vereist een veilige en serene omgeving, wat we op de basisschool leren. Wetenschappers en vele anderen hebben dit alles deskundig in kaart gebracht. Bijvoorbeeld, voor een beter begrip over derde orde veranderingen moeten we ons buigen over een sleutelkenmerk van leven, namelijk ‘het spontaan verschijnen en/of doorbreken van een nieuwe ordening’ zoals Alfred North Whitehead het noemde. Het verschijnsel ‘d

Het kan oeverloos doorgaan, en het wordt pas een probleem wanneer het dichterbij komt, ethisch gevoelig. Kinderlijk speels jongleerden ze met debet en credit, waarna ze hulpvraagjes stelden over optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen.

Zoals men zegt, tot aan de cirkel en niet verder, wat niet begrepen kan worden zonder aandacht en mentale inspanning. De paradox wil dat eenvoud moeilijk begrepen wordt, en vaak als ongeloofwaardig wordt weggehoond. Begrijp perfect wat je wil zeggen, maar wie weet veranderen de tijden, nochtans allemaal deskundig beschreven.

Het is als zeggen dat niets bestaat, de rest moet dan wel verzonnen zijn.

Achteraf bleek, hoe paradoxaal ook, dat wat in het begin is gezegd geweest, nog altijd hetzelfde is, heel apart.

Zo is het, daarom dat we verwijzen naar dat Elaboration Likelihood Model, elke waarheid doorloopt drie fasen. We zeggen dat niet om te lachen, er zijn immers ook mensen die religie ernstig nemen, heel ander verhaal inderdaad. Hoop doet leven, en het is de ervaring die het ons zal leren, voorbij aan de twijfel.

Eigenlijk wel grappig wat je zegt, stel nu dat je een hoopvol idee hebt en dat beeldsprakerig als een wolk voorstelt, dan ben jij de bestuurder van die wolk. Ik zie je al zitten, probeer maar te aarden.

Valt weinig op af te dingen, dat is ook wat mooi in kaart gebracht wordt middels het Elaboration Likelihood Model. Simpel gezegd, je mag morgen een wonderpil uitgevonden hebben, dan spreken we binnen een paar eeuwen nog eens een keertje af, alvast succes.

Dat probleem van het verdampende geld wisten ze creatief op te lossen door het te recycleren, het ging immers toch niet om geld.

Dat verhaal van die trillingsniveaus kan je inderdaad maar beter niet onderschatten, hoe hoopvol of enthousiast je ook bent. Volledig met je eens, het kost je misschien amper tijd om een bewijs te leveren, pas hierna komt de kwelling en alle dromen weg, amper geloofwaardig, maar toch waar.

Meer dan de clichés afratelen kunnen we niet, het probleem is al opgelost, en toch bestaat het nog, tussen magie en wonder.

Ze zeggen het, leer eerst het systeem en de regels kennen, vanaf dan wordt het verbluffend eenvoudig, zelfs ongeloofwaardig.

Paraconsistente logica is altijd al een lastig leerstuk geweest, en het klopt altijd, paradoxaal genoeg.

Daar zeg je wat, het verpersoonlijken van niets laat niet vermoeden dat ze al gestorven zijn, zo kan het eeuwig doorgaan.

Lijkt universeel, het is een beetje als te goeder trouw een neutraliserende katalysator voorstellen, naargelang de gebruiker wordt het een nachtmerrie, maar het was een oplossing.

Zo werkt het, congruent zoals je het schrijft. Vanaf een bepaald punt wordt het een lastige keuze, kiezen voor jezelf en nog verder gaan, of ook anderen helpen, combinatie is mogelijk maar geen sinecure. Voor het profane hebben we alles herleid tot slechts een enkel woord, omwille van tijdloos in de ziel gegrift, onpersoonlijk en deelbaar. Frappant inderdaad, zwaard en speer, als dat innerlijk al begrepen wordt, weet je al veel. In een wereld waar fundamenten ontbreken ben je inderdaad quasi gedoemd om de speelbal te worden van het gebeurlijke normaal, waaronder andere werelden verbor

Als we niet van richting veranderen dan zou het best wel eens kunnen zijn dat we uitkomen waar we naartoe gaan, alvast benieuwd.

Het zicht zou denkelijk misschien iets beter zijn als die grote olifant niet alsmaar alles platwalst, maar dat is een preferentie die niet gedeeld hoeft te worden.

Herstel in de zin van het her-integreren van ontbrekende en/of vergeten elementen en de cascade aan gevolgtrekkingen die voor het individuele zelf van hieruit spontaan volgt, vereist logischerwijs dezelfde oefening om op een doordachte manier de intrinsieke waarde deskundig en doordacht te kunnen inschatten, maar geen garantie biedt dat die openheid en/of deskundigheid dan ook gevonden kan worden, met sterk marginaliserend effect.