TTC

De term synchroniciteit betekent zinvolle coïncidentie van uiterlijke en innerlijke gebeurtenissen die zelf niet causaal verbonden zijn. Eenvoudig gezegd, je ervaart het als meer dan gewoon toeval, omdat de twee gebeurtenissen voor jou met elkaar te maken schijnen te hebben, maar niet zo dat het ene het andere heeft voortgebracht. Dit concept stelt de causaliteit zelf niet ter discussie noch wil het ermee concurreren. Het beweert slechts dat, net zoals gebeurtenissen kunnen gegroepeerd worden onder 'oorzaak', ze net zo goed kunnen worden gegroepeerd onder hun betekenis.

Hachelijke bezigheid is in alle bedachtzaamheid hulpvragen stellen over dat wat niet gezien wordt, maar spontaan wel transparant wordt door het loyaal opvolgen van ggz-adviezen, pardoes.

Misschien dat je een wetsvoorstel kan indienen om de wereld af te schaffen, zodat het licht vrije doorgang krijgt.

Niet onbelangrijk, theorieën hebben vaak de neiging groei- en/of herstelprocessen accuraat en transparant te beschrijven op zo’n manier dat de illusie kan ontstaan dat het ook makkelijk zou zijn om ze te doorlopen. Ervaring heeft echter geleerd dat dit veel vaker niet het geval is, de getuigenissen legio met niet zelden ambivalentie tot gevolg.

Dat geld is er helemaal niet, er bestaat immers zoiets als een geldmultiplicator onder de naam fractioneel bankieren.

Het is verschrikkelijk moeilijk om te begrijpen dat de dyade oneindig getallen baart, binnen de economische wetenschappen stellen beginselen dan ook dat er nooit schaarste kan zijn aan geld. Maar het heeft niets met logica te maken, noch met het denken daarover, dat weet jij allemaal.

Probeer eens met een briefje van 20 en 50, het verschil in aantal atomen is opmerkelijk.

In de combinatie van niet-monotone logica en paraconsistente logica kunnen we zien hoe het unipolaire denken het zwaartepunt van de samenleving omlaag haalt, het is dan ook niet zo moeilijk te begrijpen dat er heel wat verwarring ontstaat wanneer blijkt dat herstel andersom werkt. Binnen deze vaak moeizaam te ontwarren clusters vinden we die stereotiepe epistemologische obstakels die zowat elke dialoog in milde overreding onmogelijk maken, van waaruit het idee is ontstaan dat er ook een smal pad zou kunnen bestaan om deze toxische gebieden te omzeilen. Maar dat zijn theorieën die misschien dan

Een aantal logicakwesties heeft niets met Jezus te maken, noch de verwarring die ontstaat door nominaal en relatief met elkaar te verwarren.

Synoniemen voor basaal zijn eenvoudig, simpel, fundamenteel, essentieel, elementair en/of cruciaal, we hoeven het daarom ook niet moeilijker te maken dan het is. Onderstaande representatie weerspiegelt de wereldfabriek die we als onze thuis kunnen beschouwen, met, aangenomen het idee dat de context ongewijzigd blijft, een integrale vergelijking die ons tijdloos vergezelt. Deze synthese in abstractie is de optelsom van alle transacties die zich in de onderliggende domeinen manifesteren, in die zin wordt basaal, of aan de basis liggend, tegelijk een overkoepelende waarheid.

Alvast zeer benieuwd waar we nog gaan terecht komen, nu de jacht op de onuitputtelijke goudvoorraad in de ruimte begonnen is.

De aarde draait al ongeveer 5 miljard jaar dezelfde rondjes rond de zon, neem rustig de tijd. Anders gezegd, gewetensvol onderzoek kan dan misschien wel tot hoopvolle vruchten leiden, het zegt niets over het verdere verloop. Het idee van gelaagdheid komt niet tot stand omdat ervaringswerkers dat plots uit hun duim zuigen, maar omdat we aansluiting kunnen vinden met wat velen al eens gezegd hebben.

Eenmaal voorbij aan de twijfel daagt mogelijkerwijs het idee dat hoop ook bezwarend kan worden, wat heel misschien het paradoxale fenomeen angst voor vrijheid voedt en stigma ondraaglijk.

Op de vraag of illusie bestaat, is het antwoord onzeker. Sommige mensen hebben het altijd verkeerd omdat het ondertussen veranderd is geweest, en dan ook tot enige zorg en vertwijfeling kan leiden in welke richting het verder gaat.

We kunnen niet zien wat niet gezien wordt zonder te zien, wat logisch lijkt.

Gegeven het 3D-4D-5D-complex richten we onze aandacht tot het schuldencomplex. Met Ockhams scheermes is het echter niet de intentie hierover een boekwerk te willen schrijven dan wel een vereenvoudigd beeld van de werkelijkheid te presenteren, niet de kwantiteit maar de kwaliteit primeert. Deze representatie kan naar vorm verschillen, belangrijk is om onderliggende structuren helder te maken zonder afbreuk te doen aan de complexiteit van wat we als manifest percipiëren. In sommige gevallen lijkt dit onrealistisch met als risico dat het ook onze aandacht niet geniet, enkel onderzoek biedt antwoo

Kortom, door nauwgezet onderzoek kunnen we ons bewust worden van bijtijds quasi onzichtbare anomalieën die de perceptie vertekenen maar toch de vigerende normaal vorm geven, zelfs krachtdadig verdedigd worden wanneer ze in alle goedbedoelde openheid ter discussie gesteld worden. Voor wie in alle rust en sereniteit nader beschouwen wil, in het bijzonder valt op dat de hier aangeboden stimuli als tijdloos gepercipieerd kunnen worden.

Tot dusver hebben we getracht een zo breed mogelijk speelveld te presenteren dat zonder de bereidheid tot introspectie en/of elaboratie wellicht weinig tot geen betekenis heeft. Sterker, door de verscheidenheid aan meningen, ontelbare disciplines, niches, variaties, aspiraties, groeisnelheden en/of wereldvisies ontstaat een chaotische brij die niet zelden tot nog meer onbegrip, conflict, twijfel en/of verwarring leidt.

Het verschijnsel is waargenomen door tal van filosofen, onder wie de Brit Bertrand Russell, die al in 1933 over de fundamentele oorzaak van de problemen in de wereld opmerkte: "In de wereld van vandaag lopen de domkoppen over van zelfverzekerdheid, terwijl de slimmeriken een en al twijfel zijn".

Wat kinderlijk lijkt is misschien ook niet meer dan een poging om het meest basale onder de aandacht te brengen, niet zozeer omdat het kinderlijk is dan wel om ons te herinneren aan dat wat het ooit was.

Dit brengt ons tot Ockhams scheermes, een beproefde onderzoeksmethode die naargelang toepassingsgebied, in een poging om een aantal basismechanismen duurzaam helder te maken, veel overtolligheden elimineert.

Zoals in het werk van Beck & Cowan beschreven is de gezondheid van de spiraal afhankelijk van alle lagen en alle kwadranten, wat leidt tot de conclusie dat het zwaartepunt van een samenleving lager kan liggen dan het potentieel waarin meer verbinding en harmonie als vanzelfsprekend gezien wordt, hiermee dan ook een paradigmashift veronderstellend.

Voorafgaand is het niet onbelangrijk om weten dat een katalysator zoals biflatie geen bewijs behoeft, het omvat inflatie-deflatie en kan daarom dan ook als een tweepolig sturingselement gezien worden. In die zin zegt biflatie op zichzelf niets maar ook niet weg te denken, elk monetair stelsel is er immers een afgeleide van, goedschiks, kwaadschiks. Beter begrip wordt mogelijk gemaakt door te werken met een eilandmodel, in abstractie ontdaan van allerhande irrelevanties. Onveranderlijk veranderlijk wil zeggen dat biflatie non-lineair is, onpersoonlijk van signature waarop de toepassing in deze

Diegene die slordig is met kleine dingen, kan niet worden vertrouwd met belangrijke zaken (dixit Einstein)

Zijn zelfs prentjes van, zoek maar even op.