TTC

In niets zijn geen bergen, dan hebben we ook geen Bergrede meer nodig, noch empathie. Terug naar de theodiceeën dan maar? Hoeveel rondjes kunnen we zo draaien?

De ziel heeft ook geen empathische vermogens, zeggen ze. De jeugd denkt daar toch anders over, maar die zijn gelukkig niet zo slim als ons.

Anderen zijn al blij dat ze straks hun energiefactuur nog kunnen betalen, ongeacht het antwoord op die vraag. Kunnen maar hopen dat hij zo meteen niet ontploft, kan redelijk chaotisch verlopen.

Veel verwarring en misverstand lijkt inherent aan het leven, maar misschien dat we ondertussen ook die grote olifant missen?

Incrementalisme is een beslissingsstrategie waarbij de beslisser een keuze maakt uit beproefde methodes. Volgens het incrementalisme is het besluitvormingsproces een serie kleine, veelal intuïtieve veranderingen in plaats van enkele grote, zorgvuldig geplande wijzigingen en eerder evolutionair dan revolutionair. Incrementalisme wordt ook wel de theorie van het doormodderen genoemd.

Plotinus laat de mens opgaan in de levensstroom die van Het Ene uitgaat. Maar ook andersom, kenmerkend voor Plotinus' filosofie is namelijk het dynamische aspect, de mens kan ook innerlijk de metafysische 'lagen' ervaren. De lagen zijn niet alleen 'hiërarchisch' (van hoog naar laag) gerangschikt, maar ook 'concentrisch' (cirkel binnen cirkel), met 'het Ene' als het middelpunt van de middelste cirkel. De binnenwereld 'is' als het ware de buitenwereld, of beter, kan dit zijn in het geval van de ware filosoof. De filosoof kan door het 'schouwen van de binnenwereld' de kern in het centrum benadere

Binnen het vierkwadrantenmodel worden we geconfronteerd met zoveel interacties en percepties dat onderliggende abstracties overschaduwd worden op een manier dat kwetsbare mensen geen schijn van kans laat, wat ondanks alle hoop en zuiverheid van intenties het leven tot een nachtmerrie laat verworden. Empathie als een rotsblok, als een zegen en een vloek, het antwoord in eenvoud en kleine dingen weggehoond, van harte.

Hoeveel onbegrijpelijker kan het worden wanneer nietige ikjes gevraagd wordt om een berg te beklimmen die niet bestaat?

Ik weet niet precies over welk vlindereffect het hier gaat, het zou zomaar een bewijs kunnen zijn dat aansluit bij concepten zoals de onzichtbare hand van Adam Smith. Dat metaforische paarden dat bewijs alsmaar vertrappelen alsof het niet zou bestaan, is niet iets dat opvalt binnen niet-coöperatieve spelvormen met incomplete informatie. Lineair laat zich hieraan kenmerken, omwille van het non-lineaire bewijs enigszins bekrachtigend wat al door zovelen tevergeefs verteld is geweest, derhalve niets nieuws onder de zon. Zie verder, in de abstractie valt het des te meer op, niet in de rui

Het enige dat we als mensen kunnen realiseren is alsmaar dommer worden, wat heel soms een voordeel is.

Het vlindereffect is de sterke gevoeligheid van systemen voor verschillen in beginvoorwaarden. De term wordt gebruikt om een aantal chaotische fenomenen te omschrijven, het vlindereffect speelt dan ook een belangrijke rol binnen de chaostheorie.

Horen wat niet gezegd wordt is een gekende, zo komen we aan de achterkant van de voorkant. Andersom ligt meestal wat moeilijker, omdat die signalen opgaan in de ruis of de spreekwoordelijke waan van de dag.

Gisteren kwam het toevallig nog eens ter sprake tijdens de les, Gods Rijk is waar ik m'n hiel zet.

Als er vandaag niet genoeg barsten zijn, zien we misschien die krater over het hoofd.

Het is hoe dan ook een wereld vol magie en wonderen, met kenmerken die toegedicht worden aan dingen waarover niets gekend is.

Als het je nog niet opgevallen is, valt er moeilijk iets over te zeggen. Misschien bedoel je dat sociale innovatie een vorm van creatieve destructie is, mensen vullen dat verschillend in.

Op internet vinden we mooie dingen, degelijk onderbouwd en voor iedereen bevattelijk.

Omdat ze steeds konden terugvallen op hetzelfde fundament dan dat waar ze hun hoop vandaan bleven halen, dachten ze in al hun kinderlijke naïviteit dat het ooit wel eens zou kunnen lukken, maar helaas.

Speculeren over de toekomst leidt al snel tot de bewustwording dat er verschillende potentiële realiteiten bestaan, waarvan sommigen open en bloot verborgen op internet.

Zoek even naar die epistemologische obstakels Sjako, je zal snel weten waar dat precies over gaat. Het is niet zozeer dat oplossingen een probleem vormen dan wel de weerstand daartegen, hierin het paradoxale fenomeen angst voor vrijheid. Omdat je voor het smalle pad gekozen hebt, ken je als van nature al die weerbarstige obstakels ook. Het goede en het slechte nieuws, niet iedereen heeft daar interesse in.

Men zegt een kwestie van perceptie, soms leidend tot een haast absurde strijd om iets dat niet bestaat, des levens.

Aan simpele mensen die binnen het kader van speltheoretische abstracties in alle bedachtzaamheid hulpvragen stellen over een aantal epistemologische obstakels die zich spontaan laten opmerken wanneer ze aanbevolen ggz-adviezen loyaal opvolgen, vraag je misschien beter niet wat het precies betekent om kwetsbaar te zijn, hypergevoelig.

In duale zin komen we via introspectie tot de misschien ontnuchterende ontdekking dat we als individuen menners zijn van een tweespan waarin de paarden als metaforen gelden, om vervolgens vertrappeld te worden door andere paarden. Kortom, het kwetsbare zelf heeft hier geen verhaal tegen, hoe verfijnd of hoopvol de analyses en weerspiegelingen ook mogen zijn.

Zullen even wachten tot hij voorbij is, en ondertussen op internet lezen wat voor hetzelfde geld mogelijk had kunnen zijn. Elke waarheid doorloopt drie fasen, dixit Schopenhauer.

Aandacht is een van de meest onderzochte onderwerpen binnen de psychologie en de cognitieve neurowetenschappen. Van de verschillende cognitieve processen in het menselijke brein, beslissen, geheugen, emotie, enzoverder, wordt verondersteld dat aandacht de meest concrete is, omdat het veel te maken heeft met perceptie.