TTC

Een aantal gaat er blijkbaar nog altijd vanuit dat Boeddha gewoon onder een boom gaan zitten is en nooit last heeft gehad van demonen, maar alles verkoopt wel veel beter wanneer dat niet gezegd wordt in boekjes die meer verbinding en harmonie promoten. Op het niveau van de ego-transverwarring, veronderstellend authentieke transcendente- en/of mystieke ervaringen, wordt het vaak nog veel erger door niet alle lagen tot het geheel der duale manifestaties te rekenen. Al doende raken we verzand in woelig water waarover nooit een consensus bereikt wordt, terwijl de destructie van onze leefwereld ver

Ook de liberale theoretici hebben alle reden om terug te schrikken voor het idee van een culturele evolutie. De ongelofelijk grove vormen daarvan, zoals het sociaal darwinisme, schieten niet alleen tekort in het mededogen, veel beangstigender is dat dit botte ‘evolutionisme’ in handen van morele tirannen juist die barbaarse en catastrofale ideeën van de Übermensch, het heersersras en de komst van menselijke halfgoden zou opleveren, die hun ijzingwekkende opmars in de geschiedenis zouden maken, hun opvattingen zouden voorschrijven aan het gefolterde vlees van miljoenen, hun ideologie zouden uit

Matroesjka poppetjes verwijzen levensbeschouwelijk naar de gelaagdheid van dat wat we mens plegen te noemen, heel simpel verhaal eigenlijk. In de hemel hebben ze tekeningetjes in overvloed, en alles is onzin.

Zenden wil niet zeggen dat er ook iets ontvangen wordt, en al zeker niet wanneer de inhoud tijdloos is.

Denk je dat mensen je hierin gaan volgen, ze zijn enkel op zoek naar geld.

Het lukt precies niet zo goed, en het is el eeuwen hetzelfde?

Het E-pad maakt snel helder wat er met non-lineaire katalysatoren bedoeld zou kunnen worden, redelijk bizar dat je daarom tijdloos nog eens zou willen uitvinden. Inductieve herkadering is hetzelfde als de knop omdraaien, wat niet wil zeggen doordraaien.

Met kruisvergelijkingen en non-lineaire katalysatoren is enige alertheid aan de orde, dat spreekt voor zich. Verkorte versie, zo lijkt het wel.

Hebben het eerder al eens opgemerkt, inductieve herkadering is veel eenvoudiger om voorbij te gaan aan allerhande verwarring.

Vind toch dat je dat prima doet door geen rekening te houden met te doorlopen processen, zo wordt het met de hakbijl dingen veronderstellen die schijnbaar niet zouden kloppen door ze buiten hun context te interpreteren. Babylonische spraakverwarringen komen vaak tot stand door verschillende groeisnelheden, graduele verschuivingen die vaak ook onbewust van dat proces ervaren kunnen worden. Op dat moment mogen we al blij zijn om er niet telkens door bevangen te raken, veel vaker het duister voedend dan dat wat gewoon helder is zou gezien kunnen worden. Over het simpele in het complexe hebben we

Zo binnen, zo buiten.

Het komt er een beetje op neer dat voor die berg een strijd gevoerd wordt om zaken die technisch denkbaar reeds opgelost zijn, om dan tegen een muur te praten.

En wat heb je nu gezegd?

Met precair wordt meestal bedoeld hypergevoelig, niet gangbaar binnen zones waar bommen en granaten door de lucht vliegen.

Gaandeweg ben ik meer analfabeet dan ik voorheen dacht, tegelijk bedolven onder een niet-aflatende stroom van lijstjes.

Twijfel of het hier over verschillende dingen gaat, slecht één letter verschil. Prakrti is de werkelijkheid, zowel de stoffelijke wereld, maar ook het denken, voelen en handelen, wat in het Westen meestal tot het geestelijke domein wordt gerekend. Prakriti is datgene dat voorafgaat (pra) aan het maken (kri, kriti, productie), datgene wat niet door iets anders is gemaakt. Internet.

Over welk voorbeeld heb je het hier precies? Hoeven we het daar inderdaad ook niet over te hebben, wat rest is subjectief. Met die positieve desintegratie theorie zijn we in praktijk nog niet zo snel klaar, als een hoopvol leerproces waarin een aantal denkexperimenten bedachtzaamheid gepast laat zijn.

Wat gebeurt er wanneer we hier een non-lineaire katalysator aan toevoegen, is het dan nog causaal? Of wettig?

Verschillende wetten zijn daar niet vreemd aan, niet in het minst het filosofenprobleem in de informatica. Mooi gezegd, de wisselwerking frappant.

De gunas bepalen de kwaliteit van het subjectief bewustzijn, wat opvalt wanneer hun natuurlijke verhouding uit evenwicht is. Als we moe zijn, bevinden we ons in een staat van tamas en zijn we niet tot iets creatiefs in staat. Alleen in sattva hebben we een heldere staat waarin we creatief kunnen zijn, maar er is voldoende houvast van tamas nodig om niet zweverig te worden. Om vanuit tamas in sattva te komen, zal men eerst rajas in de geest moeten opbouwen door bijvoorbeeld een paar keer de trap op en af te lopen. Ben je in een staat van rajas dan kan je door stil van geest te worden, het bewus

Presenteer een vereenvoudigd denkexperiment en observeer wat er precies gebeurt, misschien valt er nog heel weinig te zeggen.

Beproef de waarheid en zie hoe hogere impulsen kunnen gekaapt worden voor de allerlaagste doeleinden, het zal meer dan waarschijnlijk morgen niet anders zijn. Hiernaast plaatsen we creatieve visualisaties die ontdaan zijn van een reeks paradoxen en bijhorende platitudes, dat wat sommigen misschien verbeeldingskracht noemen is dan ook niet meer dan wetenschappelijk aantoonbaar op basis van fundamentele kennis die tot ieders beschikking staat. En van fundamentele kennis weten we dat het niet noodzakelijkerwijs ook tot effectieve toepassingen leidt, van waaruit, voor wie in alle ernst en serenite

Verschillende mensen kunnen dezelfde prentjes heel anders interpreteren, daarom niet noodzakelijk verkeerd dan wel door ze binnen andere contexten te plaatsen. In sommige gevallen wil misschien gewoon geduid worden hoe we complexiteit naar eenvoud kunnen herleiden, of andersom eenvoud opvullen met een overvloed aan irrelevanties die ons het zicht ontneemt van de eenvoud die onderliggend blijft bestaan. Komedie en drama verwijzen naar dat waar we elke dag getuige van zijn, heeft maar bitter weinig te maken met de zwaartekracht die niet verandert bij het ene of het andere. Als ze

Des levens, een universele stimulus kan als tijdloos gepercipieerd worden, onpersoonlijk van signature, neutraal, met inbegrip van een hoopvol potentieel, garantie op verzoening en harmonie bestaat niet. In die zin verandert niet die universele stimulus dan wel hoe we hiernaar kijken, dat wat meer of minder bewustwording impliceert, als een goddelijke komedie, of kosmisch drama zo je wil.

Honderd schema’s helpen niet om quasi onzichtbaar subtiele platitudes op het spoor te komen, en toch zijn ze kristalhelder voor wie weet waar ze te vinden.