TTC

Voortschrijdend onderzoek heeft de neiging om nooit te stoppen, hetzelfde geldt voor hulpvragen over onveranderlijk veranderlijke katalysatoren.

Ervaring leert dat over sommige dingen die cyclisch van signature zijn, steeds nagenoeg dezelfde hulpvragen opborrelen.

Een voorbeeld van een goddelijke paradox is de vraag of een almachtige God de macht heeft om een steen te maken die zo zwaar is dat hij hem niet kan optillen. Als God in staat is om deze steen te maken, dan is Hij niet in staat om hem op te tillen en is Hij dus niet almachtig. Maar als God niet in staat is om zo'n steen te maken, dan is Hij ook niet almachtig. Dit lijkt een tegenstrijdigheid te creëren die niet kan worden opgelost.

Zelden is niet nooit, net zoals velen dat voor jou al eens gedaan kunnen hebben. Creativiteit wordt in de verschillende wetenschappen nogal verschillend geïnterpreteerd, maar wijst in het algemeen naar een vermogen om iets nieuws te scheppen. Een individu of een groep toont creativiteit wanneer een nieuw concept of object wordt gemaakt, of wanneer een originele oplossing voor een probleem wordt gevonden.

Vreemd dat er geen hoop is in die spiegel, en er is hoop in overvloed.

Die hoop komt pas na WOIII, afleidbaar van wat we vorige keer vergeten zijn.

Niet meer dan geduld koesteren, en hopen op het beste.

Zal iets voor de toekomst worden, eerst die andere botsing nog even afwachten.

Een epistemische of epistemologische breuk is het moment waarop eerder aanvaarde wetenschappelijke kennis wordt verworpen. De breuk situeert zich op vlak van de kennis en hetgeen waarmee wordt gebroken is dan ook een bepaalde theorie, een bepaald beeld of een (reeks) concept(en).

Het idee van chunken is geïnspireerd door het werk van Bertrand Russel en Gregory Bateson. Chunken is een manier om een hiërarchie aan te brengen in hoe specifiek of abstract je iets communiceert.

Bij het toetsen van een verklarende hypothese is het belangrijk dat de oorzaak en het gevolg daadwerkelijk samenhangen.

Ervaringskennis werkt nu eenmaal zo dat je pas achteraf beseft dat je misschien beter op voorhand een inschatting had kunnen maken, over hoe theorie en praktijk mijlenver uit elkaar kunnen liggen.

Een algoritme is een recept om wiskundige of informaticaproblemen op te lossen vanuit een gegeven begintoestand naar een beoogd einddoel en dat bestaat uit een eindige reeks eenduidig gedefinieerde instructies.

Volgens Schleiermacher en Dilthey vormt de tijd een hindernis tussen de interpreet en het geïnterpreteerde, aandacht en tijd maken gradueel voortschrijdend het verstaan echter wel mogelijk. In die zin is de tijdsafstand productief doordat zij de beweging naar horizonversmelting mogelijk maakt, en daardoor ook het bestaan van nieuwe betekenissen, de werkingsgeschiedenis.

Sorry, we zitten nog maar op het niveau van de dyade die getallen baart, er lijkt geen einde aan te komen. Interessant, gisteren stelde zich overigens de vraag hoe astrologen rekening kunnen houden met nieuwe sterren die continu gevormd worden.

Een vierde concept is het ‘metaforische concept van waarheid’. Een trance-ervaring zoals de ervaring van een engel die zover de blik reikt zich vertoont of van onbeschrijfelijk mooie ‘werelden’ wordt niet gezien als een representatie van een innerlijke of uiterlijke realiteit, maar als een metafoor voor een complex en mysterieus verschijnsel. Twee elementen zijn belangrijk bij dit concept van waarheid, ten eerste wordt er gerefereerd aan een ondefinieerbaar of onuitsprekelijk iets, en ten tweede is er sprake van een specifieke ervaring die wijst naar deze mysterieuze realiteit.

Reductionisme wordt in de wetenschapsfilosofie met name in verband gebracht met het project van de eenheidswetenschap. Dit project, dat voor het eerst werd geformuleerd door Paul Oppenheim en de Amerikaanse epistemoloog Hilary Putnam, streeft ernaar om alle wetenschappen, zowel de natuurwetenschappen als de gedragswetenschappen, met elkaar te verbinden en tot een eenheid te brengen.

Neerwaartse oorzakelijkheid of neerwaartse causatie is een kenmerk van adaptieve systemen waarbij de resultaten van een causale ontwikkeling in de tijd op een natuurlijke manier kunnen terugkoppelen naar de oorzaak in het verleden van deze ontwikkeling.

Die luttele axioma’s die ik zonder elaboratie wellicht quasi onmogelijk kan doorgronden, zeggen misschien meer over het idee dat de weg het proces is dan wat menig handboek me daarover in strikt intellectuele termen kan vertellen.

Ter bevordering van open dialoog is het standaard antwoord dubbel, hou moed.

Bij het leggen van een mandala is het soms handig om contactlijm te gebruiken.

Verder leverde Capra een aandeel in het scenario voor de film Mindwalk (1990), met Liv Ullman, Sam Waterston en John Heard. Deze film was een vrije bewerking van zijn boek The Turning Point.

Polyinterpretabiliteit kan ook van toepassing zijn op een enkele woord, dat in een gedicht fungeert met twee polyseme betekenissen tegelijk, en in meerdere of mindere mate dubbelzinnig wordt gebruikt.

Een centraal kenmerk van literatuur is polyinterpretabiliteit, de spanning die wordt veroorzaakt doordat verschillende interpretaties, uiteenlopende betekenissen naast elkaar kunnen bestaan.

Logisch lijkt dat wat we niet zien, ook niet over het hoofd kunnen zien.