TTC

Ja, de criteria zijn om het tijdloze zichtbaar te maken, wat wonderwel lukt door er aandacht aan te besteden.

Tijdens het basistraject mindfulness hebben we een aantal tools gekregen om beter de verhouding te kunnen begrijpen tussen, naar de woorden van de trainer, het eeuwige en/of voortschrijdende nu. Dit geeft binnen het kader van de aspiraties van de nieuwe ggz toch weer een heel andere kijk op herstel- en/of groeiprocessen, waar ggz-expertise voor gepast is.

Elaboratieprocessen richten vooral naar de tijd die voor kwetsbare mensen nodig is om een overvloed aan studiewerken in de mate van het mogelijke degelijk verwerkt te krijgen, in tegenstelling tot experten voor wie dit allemaal de normaalste zaak van de wereld is.

Niet-monotone logica is een type logica dat afwijkt van de traditionele monotone logica, waarbij het toevoegen van nieuwe kennis of aannames geen eerdere conclusies verandert. In niet-monotone logica kan het toevoegen van nieuwe informatie leiden tot het veranderen van eerdere conclusies. Dit komt doordat de logische regels voor niet-monotone logica het toestaan om inferenties ongedaan te maken of bij te stellen op basis van nieuwe informatie.

Je bedoelt in relatie tot de dualiteit zoals we hier en nu ervaren? Het wereldbrein is een speculatief concept in onder andere transhumanistische kringen, filosofie en sciencefiction, vergelijkbaar met het concept van de noösfeer van respectievelijk Vladimir Vernadsky en Pierre Teilhard de Chardin, de Akashakronieken en het 'Akashic field' van de Hongaarse wetenschapsfilosoof Ervin László. Het begrip als zodanig werd in 1982 voor het eerst gebruikt door Peter Russell in zijn boek The Global Brain, The Awakening Earth for a New Millennium.

Relativiteit is de zon tussen duim en wijsvinger houden, en dan zeggen dat het ongeveer 1.392.684 km is.

Een Nash-evenwicht kunnen we misschien nog best vergelijken met twee mensen die elkaar in een wurggreep houden, en voor geen van beiden is het voordelig om los te laten.

Logisch lijkt dat we niet kunnen loslaten wat niet geweten is, maar misschien ook niet willen weten.

Mezelf soms bevragend of er tussen de overvloed aan ‘working papers’ niet een paar zouden kunnen zitten die onze psychische kwetsbaarheden in een ander daglicht kunnen stellen, maar net omwille van die overvloed misschien ook aan de aandacht ontsnappen.

Ervaringskennis is een begrip waarmee we zowat alles en niks kunnen zeggen, voor sommigen overwegend niks.

Op de keper beschouwd lijken die vier elementen van Foucault nog niet zo slecht om een aantal zaken te verklaren, universeel en/of onpersoonlijk van signature.

Dijk van een vraag, verschijnend op een dienblad.

Bij niet monotone-logica wordt informatie toegevoegd zodat meerdere percepties mogelijk worden, in die zin ook een verbreding van het aantal innovatieve opties inducerend. Dit kan naargelang het individuele referentiekader echter ook tot verwarring leiden, zodat het niet altijd even transparant is wat nu precies met herstel- en/of groeiprocessen bedoeld wordt, met ambivalentie troef.

De cartesiaanse twijfel of methodische twijfel is in de filosofie van René Descartes een manier van zoeken naar zekerheid door systematisch aan alles te twijfelen. Descartes besloot tot deze methode na zijn confrontatie met de vele en oneindige discussies die door de traditionele scholastici werden gevoerd, die geen resultaten leken op te leveren.

Twee verschillende achtvoudige paden veronderstelt hopelijk niet dat we ze dienen te vermenigvuldigen, maar misschien wel het idee om het voor de verandering een keertje simpel te houden bekrachtigt.

Ik denk dat je Wu Wei eerst eens moet geprobeerd hebben om beter te kunnen begrijpen hoe dat tot een aantal hulpvragen kan leiden, en wellicht ook hier weer niet meer of niet minder dan een kwestie van perceptie. Ja, het is wat het is en morgen niet anders dan dat, we houden ondanks alles hoop en moed.

In hoeverre zingeving en de urgentie van geopperde hulpvragen samenhangen, is wellicht sterk afhankelijk van de evolutionaire context waarin we leven.

Epibreren is het verrichten van niet nader gespecificeerd werk dat heel voornaam lijkt, maar desondanks helemaal niets voorstelt. Het Griekse woord logos werd door Heraclitus, een van de bekendere Presocratici, gebruikt om de menselijke kennis en inherente orde van het universum te kenschetsen, een wetmatigheid die in het gehele universum aanwezig is of door de goden is ingesteld. Dit ziet hij achter de veranderlijke dagelijkse werkelijkheid, die hij met zijn πάντα ῥεῖ, panta rhei, 'alles stroomt', verwoordt.

Lang verwacht, niets om je zorgen over te maken.

Met die ietsisten is het altijd wel iets, sowieso nooit goed genoeg.

Raad van tante Kaat, neem rustig je tijd wanneer je anomalieën op het spoor komt.

Voor logica zie verder Gödel, Russel, Nash, Einstein ... of speltheorie en/of psychodrama, simpel is het moeilijkst.

Negatie als falen is een interpretatie van de logische negatie waarbij de negatie van een formule waar is dan en slechts dan als niet afgeleid kan worden dat de formule waar is.

Wat de hulpvraag ook is, van leken kunnen we maar moeilijk verwachten dat ze over de expertise beschikken waar ggz-experten jarenlang in getraind zijn geweest.