TTC

Wetenschap bestrijkt een breed spectrum, dat is gekend. Een experiment of proef is een zorgvuldig opgezette en nauwkeurige observatie van een stukje werkelijkheid dat kan worden uitgevoerd om een wetenschappelijke hypothese te testen.

De empirische cyclus wordt toegepast om kennis op te doen uit ervaring, door middel van het opstellen van hypotheses en deze te toetsen. Dit gebeurt bij de natuurwetenschappen maar ook bij de psychologie vaak door middel van experimenten.

In niets verschijnt allerhande, het zegt niet dat niets verdwijnt. Het begrip wetenschappelijke methode suggereert dat er één werkwijze is, maar binnen de wetenschap zijn er talloze werkwijzen.

Bijzonder zijn modellen, wanneer je ze met de grond gelijk zou willen maken, binnen dat model een verklaring gegeven wordt voor een dergelijke vorm van destructie. En het gaat misschien pas een invloed hebben op onze individuele welzijnsbeleving wanneer we hier steeds meer aandacht voor krijgen.

Een hypothese is in de empirische wetenschap een stelling die (nog) niet bewezen is, en die dient als uitgangspunt voor een experiment of voor een gerichte waarneming.

Termen zoals linguïstisch determinisme wekken niet onmiddellijk een prettig gevoel, de zachtere variant noemt linguistische relativiteit. Als we het al durven uitspreken, iets voor volgende week tijdens het basistraject NVC waar empathie centraal, onder kwetsbare mensen, hartverwarmend.

Paradoxaal is het fenomeen dat allerhande studiewerk van de ggz werkelijk prachtig is, tegelijk zich opwerpend als een haast onontwarbaar kluwen waarin we als leken het spoor kunnen bijster raken. In volledig contrast de kracht van eenvoud, van kleine dingen, het simpele in het complexe, het complexe in het simpele, normaal.

In dynamische zin kunnen we de curve van Gauss voorstellen als een golf die zich lineair in de tijd voortbeweegt, als een eenheid waarbinnen zich alle mogelijke variaties manifesteren, goedschiks, kwaadschiks.

Het sneeuwwoordenverhaal sprak kennelijk zodanig tot de verbeelding dat het voorbeeld in de loop der jaren talloze malen werd aangehaald, waarbij een toename van het aantal sneeuwwoorden tot 'enige honderden' optrad. Een soortgelijk voorbeeld is het verhaal over Arabieren en het hun toegeschreven scala aan woorden voor zand in allerlei soorten en toestanden. Iedereen hier weet dit al, het is immers een christelijk forum.

Meermaals is de proef op de som gemaakt geweest, in verschrikking en verbijstering verblijven we.

Nyaya kan beschouwd worden als een systematische begeleidingsprocedure voor het juiste denkproces.

In theorie kunnen veel dingen met zekerheid gesteld worden, de rest zoals altijd koffiedik kijken.

De augurk is een vrucht van de plant Cucumis sativus uit de komkommerfamilie die wordt ingelegd in azijn en/of pekel.

Het zou inductieve herkadering kunnen genoemd worden, zij het rekening houdend met verschillende perceptievelden zoals beschreven in relevant studiewerk. Reden daartoe is eenvoudig, in het andere geval worden diverse stellingen of toepassingen op een manier vertaald die niet strookt met de intentie of het veld van waaruit ze geopperd worden. Maar dat zijn geen zaken die we met een weesgegroetje kunnen wegwuiven, het gaat daarentegen over meervoudig complexe zaken die strikt theoretisch gekend kunnen worden. Eigenlijk gewoon menselijk, geen hocus pocus, nuchter te beredeneren, normaal.

Het is gelukkig altijd dezelfde berg, anders zou het redelijk absurd worden.

Misschien dat chunken zonder basiskennis tot onnodig veel misverstanden kan leiden, ondanks het een geijkte en zelfs aanbevolen ggz-techniek is.

Zo gezellig zijn een aantal scenario’s die circuleren nu precies ook weer niet, hou moed.

Het perifere zichtsveld is de zone buiten het centrale zichtsveld van het oog.

De prakrti omvat niet alleen de stoffelijke wereld, maar ook het denken, voelen en handelen, wat in het Westen meestal tot het geestelijke domein wordt gerekend.

Een circulair diagram lijkt precies toch veel eenvoudiger, maar misschien is dat een kwestie van perceptie.

Met behulp van een aantal G3CGT-tools kunnen we axioma’s verfijnen op zo’n manier dat we raken aan fundamentele kennis, in het verlengde de niet-ondoordachte grondslag biedend voor hulpvragen van vooral preventieve aard.

Verbazingwekkend is het fenomeen hoe eenvoudige ideeën telkens opnieuw uit de collectieve aandacht kunnen verdwijnen, een goede manier is om ze te vermengen met andere ideeën.

Handig om weten is dat we een circulair diagram ook tot object van meditatie kunnen maken, als een bron van waarneming, interpretatie, wikken en wegen. Belangrijk hierin is het groeipotentieel, tegelijk zeggend dat sommige hulpvragen niet zomaar uit de lucht komen vallen, ze passen binnen een geheel waarin ook, zo congruent mogelijk, de aspiraties van de nieuwe ggz weerspiegeld worden.

Het positivisme ontstond vanuit de confrontatie tussen de filosofie en het succes van de moderne wetenschappen. Filosofen werden geconfronteerd met het gegeven dat de empirische wetenschappen leken te slagen in datgene waar zijzelf en hun (speculatieve) metafysische systemen niet in slaagden, zekere en onweerlegbare kennis. Gisteren interessante docu over het mengen van diamanten met nepdiamanten, een klassiek voorbeeld waarin veel aspecten werden opgelicht met een mengelmoes aan tegenstrijdigheden.

Ik denk dat we al van geluk mogen spreken dat die smalle weg altijd dezelfde is, anders zou het helemaal zinloos worden. Sommige herstelopdrachten zijn een beetje als zoeken naar iemand die kan zeggen tot welk sterrenbeeld de zon behoort.