TTC

Stijgend ben je zeker, dat zien we allemaal.

Soms lijkt het alsof er totaal geen notie bestaat van wat er in de periferie nog gebeurt, doch zo helder als een ster.

In dynamische opzicht zien we dan ook een kloof ontstaan die verklaard waarom een aantal hypergevoeligheden niet opgemerkt worden, wat termen zoals blind en doof als niet-arbitrair maakt.

Het voordeel van de twijfel ebt weg in de mate we iets aandacht geven, tegelijk vaak moeizame transities verklarend.

Vroeger was het veel simpeler, maar dat is elementaire basiskennis.

Tja, voor de ene is extracomptabel wat voor de andere extracomptabel is, en probeer dan maar te zeggen wat waar is.

Met die verwarring tussen massa en soortgelijk gewicht, is het al een heel gedoe geweest.

Misschien net op een haar na gemist, kan natuurlijk ook.

Hebben eigenlijk ook geen idee of je rekening houdt met een aantal stereotiep inflatoire attractoren in het systeem, hadden we misschien beter eerder kunnen vragen. Indirect zou dat een invloed kunnen hebben op de strategieën die binnen extracomptabele configuraties gangbaar zijn, maar mogelijks ingewijden ontgaat omdat ze andere aspiraties hebben.

Het is ook maar een hoop mist, heb je al veel kunnen versassen?

Hoe wordt nu vraag en aanbod precies bepaald?

We zijn sterk onder de indruk, dat moet gezegd.

We kunnen alleen nog maar hopen dat Willy Sommers het ons niet kwalijk wil nemen dat we naar hem geluisterd hebben.

Op zichzelf hoeft logica niet eens zo’n groot probleem te vormen, tenzij in combinatie met datgene wat we dagelijks gebruiken.

We houden het werkelijk niet voor mogelijk, niet meer dan een tsunami aan screenshots die binnen virtuele wolken geproduceerd worden. Je kunt met alleen maar ‘zenden' niemand uit zijn desillusie halen. Met geen duizend woorden. De enige manier is door het de leerling zelf te laten ontdekken. Vaak betekent dit dat je de leerling in zijn desillusie moet laten doorslaan. De ‘domoor' die doorslaat in zijn fout, wordt wijs.

Wie zich als een olifant in de porseleinkast gedraagt, heeft geen oog voor de gevoeligheden van anderen. Hij gaat lomp en ontactisch te werk en veroorzaakt daardoor vaak gekwetste gevoelens, verwarring en ruzie. Een variant is als een olifant door een porseleinkast gaan en je gedragen als een olifant in een porseleinwinkel.

Jammer dat je ze niet eens kan maken, maar dat weten we inmiddels wel.

Nu gaat het nog ingewikkelder worden, heeft dat met die simpele balans te maken?

Geldillusie is de neiging om naar de nominale waarde van geld te kijken en niet naar de reële waarde. Dit is een illusie, omdat een hoger aantal geldeenheden niet per se betekent dat je er ook meer mee kunt kopen. Deze 'vreemde' situatie doet zich voor als de prijzen sneller zijn gestegen dan de waarde van het geld. Als er sprake is van geldillusie stijgt de nominale waarde van het geld, maar daalt de reële waarde. Oftewel, dan daalt de koopkracht.

Amuseren ons te pletter, hebben niet meer dan twee vragen nodig. Sterker, zelfs dat niet, wees welkom.

Ze denken het te kunnen verbloemen met screenshots, wat dan overvloed genoemd wordt.

Ordinatie kan voor de analyse van iedere verzameling multivariate objecten worden gebruikt, zowel bij beschrijvend, exploratief als bij experimenteel onderzoek, bijvoorbeeld ten behoeve van de datareductie. Door ordinatie wordt ruis onderdrukt, de redundantie opgespoord en samengevat, en kunnen uitbijters worden herkend.

De (neuro)logische niveaus van Gregory Bateson en Robert Dilts vormen een mooi reflectiemodel voor verschillende doeleinden. Als je dit model begrijpt, kun je er veel krachtige en mooie resultaten mee bereiken tijdens het coachen van anderen, het analyseren en oplossen van een probleem, of tijdens het voeren van een betekenisvol gesprek.

In veel gevallen worden grootheden in verband met kosten, opbrengsten, winst of efficiëntie geoptimaliseerd onder zogenaamde randvoorwaarden.

Het gaat steeds beter, iemand verzint munten uit het niets en de volgelingen maken er een heksenketel van.