TTC

In het complexe zit het simpele, in het simpele het complexe. Het is maar in welke richting misleiding gaat, dat is levensbeschouwelijk een bekend fenomeen.

Ja, kost gigantisch veel energie om iets dat al in orde is, waarom doe je dat zo eigenlijk?

Hoe lang gaat het duren vooraleer je je winsten kan doorstorten aan goede doelen? Of is dat een constante?

Maak je die grafieken zelf?

Het verhaal van de onbewogen waarnemer misschien?

Mettameditatie is het geneesmiddel tegen hatelijke gedachten en bedoelingen, die eigen en andermans geluk belemmeren. De resultaten van mettameditatie zijn direct zichtbaar, en worden groter naarmate de meditatie vaker beoefend wordt.

De kracht van eenvoud en kleine dingen laat zich opmerken, wellicht minder helder wanneer we het van deze kant bekijken.

Om nog niet te spreken van het paradoxale angst voor vrijheid, hoop is er altijd in overvloed.

In het dal gebeurt veel, apart is de beleving.

Nooit gedacht dat het leven niet meer zou worden dan een poging om te overleven.

Alsof je zegt dat ze angst hebben om te sterven, stel je voor.

Onderzoek naar metaforen zoals bliksems bij helder hemel heeft toch weer iets opgeleverd dat we later misschien nog wel eens bespreken kunnen, in een sfeer van veiligheid, sereniteit en vertrouwen een ideaal.

Het grote voordeel van toepassingen op de wet van de spaarzaamheid is dat we geen honderd verschillende voorbeelden nodig hebben, simpelweg omdat de basis van waaruit ze geventileerd kunnen worden altijd dezelfde is. Belangrijker binnen deze context is de verschillenanalyse, zodat helder wordt hoe binnen deze of gene configuratie diverse elementen onder- en/of overbelicht kunnen raken met deze of gene respons daarop, als in actie en reactie, goedschiks, kwaadschiks.

In het dal is het altijd wel anders dan wanneer we dat anders zouden belichten, kunnen we inderdaad niet ontkennen.

Ja, met die verzakkingen kunnen we maar beter voorzichtig zijn, die bergen en kloven worden dan ook steeds groter.

Bij meldingsplicht past plaatsvervangende verantwoordelijkheid, in het verlengde overrompeld worden door een tsunami aan studiewerken die niet laten vermoeden dat je ooit de zon nog te zien zal krijgen.

Samsara draait al een tijdje mee, anders zouden we ook niet op het spoor kunnen komen van non-lineaire katalysatoren. Het is de logica van het innerlijke kind, zo zelden begrepen dat het ook naar wachtlijsten gepromoveerd wordt, nietig, machteloos, vereenzamend, gestigmatiseerd, onbeholpen en ongehoord, elke dag zielspijnen verbijtend, alsmaar proberen vriendelijk te blijven, en wat nog meer. Iets wat je reeds eerder hebt mogen ontdekken, kan je niet meer uitstellen.

Hoe gaat het vandaag met de dans der getallen?

Terwijl we met wisselend succes onze mandala’s trachten te leggen, gaan in de periferie de bijtijds naar de keel grijpende pot en ketelverhalen onverminderd verder.

De kans om een aantal anomalieën niet op te merken is velen malen groter dan ze wel op te merken, doch kristalhelder voor wie er aandacht voor heeft.

Onderhand is het makkelijker om te begrijpen hoe zwijgspiraaltheorieën tot stand komen, dan enige hoop te koesteren dat een aantal issues tot nader onderzoek geadresseerd kunnen worden.

Op deze manier gezien is onderscheidingsvermogen geen overbodige luxe, en allerminst een makkelijke opdracht.

Wetenschappelijk is er niets mis met een onderzoek naar dat waarover niets gezegd wordt, maar op een peerreview hoef je dan ook niet te rekenen.

Alwaar het oprakelen van de synthese principieel kinderspel is, zullen een aantal anomalieën als onwrikbare bouten in gewapend beton blijken.

In dynamisch opzicht is dat exact hetzelfde dan wanneer we enkel wit of zwart zien, grijs valt dan buiten de beschouwing en in die zin als beschikbare optie onbestaand.