TTC

Zoals je het aangeeft, het gaat hier niet om God te bewijzen. Twijfel laat toe om een aantal zekerheden te onderzoeken, op deze manier kom je ook tot het 'gevaar van wetenschap'. Het zegt echter niet dat wetenschap gevaarlijk is, integendeel. Het is immers wetenschap die tot fenomenen komt zoals het Dunning-Krugereffect (om er maar eentje te noemen). Dan krijg je het onderstaande:

Perfect, ben ook pragmaticus, hoe pakken we dat aan? We nemen dit wel ernstig, de reden daarvoor laten we in vertrouwen nog wel weten. Ik stuur je even een pb hiervoor, alvast dank.

Misschien helpt het onderstaande, het komt nochtans van wetenschappers van waaruit we kunnen besluiten dat je een te nuanceren punt hebt. Dank TTC, maar hoe heeft dit precies n relatie met mijn stelling? Ik kan zelf wel n aantal manieren verzinnen maar hoor liever wat je bedoelde. De axioma's werken als factum stultus cognosit, na de daad komt de dwaas tot inzicht. Simpel gezegd, als we lang genoeg met onze kop tegen de muur lopen dan zal wetenschap je vertellen dat een mens gemaakt is om met z'n kop tegen de muur te lopen, het bewijsmateriaal overweldigend en moeilijk te ontkennen. Het ve

Via de logica en het denken daarover? Cartesiaanse twijfel?

Dacht ik vroeger ook, je kan er zelfs mee bewijzen waarom hedendaagse economen hun verstand toch niet zo goed gebruiken. Over de gevaren van de wetenschap?

Interessant dat je zus hoogleraar wiskunde is, zou ze geïnteresseerd zijn om eens iets bijzonder te bekijken? Het 'doetje-aspect' is vooral een verwijzing naar de psychologische gevolgen dat het kan hebben. Denkmakker is ook wiskundige overigens, weliswaar geen hoogleraar. Maar begrijp wat je wil zeggen, interessant inderdaad.

Het is beslist een aanrader ter diepgaander reflectie, het zegt uiteindelijk dat ook de atheïst een uitvinding moet zijn. Niet voor doetjes, zeg maar.

Misschien helpt het onderstaande, het komt nochtans van wetenschappers van waaruit we kunnen besluiten dat je een te nuanceren punt hebt.

Wat soms doet herinneren aan Schopenhauer die daar het volgende over opmerkte: Elke 'waarheid' doorloopt drie fasen (1) ze wordt belachelijk gemaakt (2) ze wordt krachtdadig tegengewerkt (3) ze wordt als vanzelfsprekend aangenomen De getuigenissen legio.

Wat prompt doet denken aan interessante lectuur daarover, is God een wiskundige?

Zoiets, een mens kan geloven in wat hij gecreëerd heeft, inclusief de mens waarvan hij denkt dat hij het is. Die egotransverwarring kan dan ook zeer verwarrend worden, vervolgens wordt het logischerwijs zoeken om zichzelf te hervinden. Hij hoopt daarin te slagen maar dat lukt pas wanneer hij tot het besef komt dat er niets te vinden is dan slechts dat wat hij vergeten is.

Enkel als hij de juiste verbindingen weet te leggen, in het andere geval beginnen de klanten misschien te sputteren en steigeren.

Het leven zou mi niet het leven zijn als er niet op alles een antwoord is, hoe zouden we anders op de vragen komen? Het antwoord vinden is een andere zaak, naar mijn mening een kwestie van gedegen zelfonderzoek en introspectie. Ben er altijd benieuwd naar, stel dat iedereen hetzelfde (zelf)onderzoek start, zouden we dan ook allemaal tot dezelfde conclusie komen? Interessante vraagstellingen vinden we overal, het kan mi ook de emotie dermate beroeren dat er oorlog van komt, net het averechtse effect. Bijvoorbeeld het onderstaande, vergt mi even wat tijd:

Volledig met je eens, nogal vaak wordt de onderzoeker zelf over het hoofd gezien.

Deel je mening tenvolle, doch meen ik dat differentiatie en nuancering aan de orde is. Ook wetenschappers zijn immers onderhevig aan de elementen van beperkte- en begrensde rationaliteit, mi eerder een universeel gegeven dan strikt wetenschappelijk. Interessante benchmark mag misschien zijn het zogeheten Noëtisch Wetenschappelijk Initiatief:

Ja Enigszins jammer in het licht van het onderstaande, wellicht een kwestie van perceptie? Ik zie in procesfilosofie de gulden middenweg die strijdende partijen tot verzoening kunnen brengen, het is echter geen makkelijk proces zoals de praktijk maar al te vaak laat opmerken.

Je verwijst hier naar 3+1 dimensies, neem ik correct aan dat je naar het onderstaande verwijst?

Dit vind ik wel een interessante, ik ben ervan overtuigd dat wetenschap veel oplossingen biedt. Maar hoe gaat wetenschap om met al het werk dat ze zelf verrichten?

Naar mijn weten kan wetenschap nog niet bewijzen wat een mens in essentie is, het is wel die mens die zich vragen stelt over moraliteit an sich. Als mens die we denken te zijn wordt dan het debat redelijk dubieus, zelfs een beetje 'spookachtig'. Dat wou ik even aangeven, onderzoek hiernaar kan tot zeer onthutsende resultaten leiden.

Weet eerlijk gezegd ook niet hoe dat op dat niveau werkt, ooit eens wat over gelezen maar beslist geen expert. Wat ik wel weet is dat het denken en informatie heel belangrijk zijn, het is namelijk mogelijk om cruciale informatie naar de achtergrond te verdrijven met zeer nadelige effecten op het leven. Ook dat is een bijzondere dynamiek, kan ook heel schokkend (cfr ethiek en moraal) worden naargelang het onderwerp van debat. Maar dan komen we uit bij vergeten en inprentingen:

Misschien beter is te zeggen dat denken over informatie (RNA?) een invloed heeft op de omgeving en genen, iets wat mi ook in die link wordt gezegd. Maar niet iedereen denkt na over beschikbare informatie, op die manier kan het zijn dat we perverse effecten blijven cultiveren. Vandaag is het zelfs zo erg dat het zelfs pijnlijk wordt om de woorden 'ethiek' en 'moraliteit' in de mond te nemen, zeker gezien de overweldigende bewijslast. Aan informatie ontbreekt het dus niet, iedereen kan dat onderzoeken.

Heb je het hier nu over dieren of mensen? Op het menselijke domein kan onderzoek wel tot onthutsende resultaten leiden, iets dat ook tot zeer nare gevolgen kan leiden. Net zoals die hond vroeg of laat tot een tegenreactie komt, dynamisch gezien lijkt me hier geen verschil. Ik wou verwijzen naar het eigen leven van 'moraliteit', zich manifesterend doorheen hond en mens.

Het lijkt er dan sterk op dat die 'moraal' een eigen leven leidt, beetje als een occult dynamisme waarvan we het fijne misschien nog niet kennen maar wel kunnen onderzoeken.

Een hond mag niet op de bank van baasje...de hond gaat toch liggen op de bank wanneer mannetje/vrouwtje er niet is. Wanneer m/v thuis keert springt hond van de bank ,de ogen kijken onschuldig ,de bank voelt warm, hond lief wacht de reactie af van baasje en zie de ogen veranderen aan de hand reactie baasje. Moraal: hond weet dat hij niet op de bank mag Hond weet dat baasje het niet leuk vind Hond weet dat hij/zij niet kan blijven liggen bij aanwezigheid baasje Hond weet dat er een reactie gaat komen van baasje Hond veranderd van houding na reactie baasje Ja, dieren hebben een gezond mo

Heb daar zo m'n eigen spreukje voor bedacht, gaat als volgt: Tussen de kindsoldaten in Afrika lopen wellicht een aantal Einsteins die de mensheid naar hogere sferen kunnen leiden, we zullen het nooit zeker weten zolang die kindsoldaten niet de kans krijgen om hun talenten verder te ontwikkelen. Epigenetica.