TTC

Telkens opnieuw in dit veel vaker ‘woest’ arbitraire kluwen betrokken raken is geen optie, maar sowieso quasi onvermijdelijk omwille van het strikt conforme waarin we het idee van een mallemolen onmiskenbaar terugvinden. Hoe dan ook, er is binnen deze context geen gemis aan hoop, noch aan informatie en/of wetenschappelijke legitimatie. Echter, zonder aandacht en de bereidheid tot introspectie veel vaker ook niet meer dan praat voor de vaak, alsof inherent vreedzame aspiraties een belediging zouden kunnen zijn voor het soort ego dat we bewonderen.

Dat is het goede nieuws, zij het veel vaker ‘weggespoeld’ door geen rekening te houden met een aantal stereotiepe logica’s die auto-conform het speelveld verdichten. En dan komt het, het kost een academisch kwartiertje om dergelijke abstracties toe te lichten, veel vaker de respons hierop zo uiteenlopend dat we amper nog kunnen spreken van verbindende dialoog, marginalisering en een gevoel van vereenzaming in de hand werkend. En dat is een milde en overwogen beschouwing op basis van, bloed, zweet en tranen, ervaringskennis, het worstelende zelf ongewild en onbewust reducerend tot haast onbesta

Sommige abstracties liggen tijdloos in de ruis verborgen, metadenkend de vanzelfsprekendheid zelve.

Met nous wordt de hoogste vorm van denken, een bijna goddelijk denken bedoeld. Het is de soort intellectuele intuïtie die aan het werk is als je definities, concepten ineens begrijpt, plots 'ziet', als bij een goddelijke ingeving. Dit in contrast met de andere vorm van denken, dianoia genoemd, waarbij je stap voor stap een redenering opbouwt naar een conclusie.

De Wilsoncyclus is naar de Canadese geofysicus John Tuzo Wilson (1908-1993) genoemd, wie het opviel dat oceanische korst over het algemeen veel jonger is dan continentale korst. Hij leidde daaruit af dat oceanische bekkens vergeleken met de continenten een korte levensduur hebben. Oceanische korst wordt telkens opnieuw aangemaakt en op andere plaatsen vernietigd, zodat dit type korst zich voortdurend vernieuwt.

Dat mensen voor dat soort verfijningen naar de donkere kant van de maan geschoten worden, wekt enige verbazing.

Paleomagnetische metingen geven aan dat er mogelijk drie eerdere supercontinenten zijn geweest: Columbia (ongeveer 1,5 miljard jaar geleden), Kenorland (ongeveer 2,5 miljard jaar geleden) en Vaalbara (ongeveer 3,3 miljard geleden). Vaalbara zou tevens het eerste (super)continent op Aarde geweest zijn. Een Wilsoncyclus of supercontinentcyclus is in de platentektoniek een zich herhalende cyclus waarbij de continenten zich eerst samenvoegen tot een supercontinent, om later weer op te breken en van elkaar te bewegen.

We kunnen ook maar roeien met de riemen die we hebben, in het kielzog van een tanker is dat vaak redelijk woelig.

Soms sta je echt wel versteld van hoe de kracht van eenvoud en kleine dingen raakvlakken vertoont met zoveel meer, en misschien net daarom tot een haast onontwarbaar kluwen verwordt.

Om beter te kunnen begrijpen wat de zwijgspiraaltheorie nu precies betekent, nogmaals ingeschreven voor een laagdrempelig aanbod verbindende communicatie.

Bij het idee van een tweepolig sturingselement zien we dat veel opties geboden worden, zelfs diegenen die we (nog) niet kennen.

Horizonversmelting is een begrip uit de hermeneutiek dat wijst op het bestaan van een eigen ervaringshorizon met betrekking tot de denkwereld van een individu. Horizonversmelting is voor een onderzoeker binnen de hermeneutiek het vinden van raakvlakken tussen zijn eigen 'horizon' en die van de persoon die hij onderzoekt om daarmee de ander te kunnen 'verstaan'. Het vormt de paradox binnen de hermeneutiek. De versmelting houdt niet in dat de beide horizonten samen moeten vallen, omdat een onderzoeker het niet eens hoeft te zijn met de denkbeelden van degene die hij onderzoekt.

Niets blijft verborgen.

Niet participeren in een probleem doet het soms verdwijnen als sneeuw voor de zon, uitleggen lukt niet.

Creatieve visualisatie kan worden gedefinieerd als een techniek waarbij we gebruik maken van onze verbeelding om ons te helpen om gewenste dromen of doelen te verwezenlijken.

Aan de randvoorwaarden voor een fluweelzachte paradigmashift wordt toch nooit voldaan, hebben we geen kracht voor nodig.

Straks kunnen we beginnen aan een reeks metaforen, meestal ingezet als dooddoeners.

Nu we toch bezig zijn met invalshoeken, evolutionaire veranderingen, interpretaties en percepties, in de mystiek staat water voor wijsheid.

Wat precies de Cambrische explosie heeft veroorzaakt is iets waarover de meningen nog uiteen lopen.

Prachtig, vanuit dat standpunt de logica zelve.

Interessant, zo zien we nog maar eens hoe belangrijk referentiekaders, contexten en bijhorende percepties zijn, de kwestie aandacht en zelfonderzoek vaak onderschat. Toen het supercontinent Rodinia 900 miljoen jaar geleden begon op te breken, ontstond er een triple junction.

Panthalassa was gedurende het Paleozoïcum en het vroege Mesozoïcum, 250 tot 200 miljoen jaar geleden, de superoceaan die het supercontinent Pangea omvatte.

Verschillende groeisnelheden leiden tot het bizarre fenomeen dat wat voor de ene een ontnuchterende ontdekking is, voor anderen niet meer is dan oude wijn in nieuwe zakken. Hiermee zeggend, voor die anderen was het misschien ooit een ontnuchterende ontdekking, als een natuurlijk proces van bewustwording dat vaak veel woeliger verloopt dan de intrinsiek fluweelzachte aspiraties of stuwkrachten die ten grondslag liggen.

Veerkracht is het proces waarin iemand zich op een positieve manier aanpast aan stress of tegenslag die hem of haar potentieel uit evenwicht brengt, en waardoor het functioneren en het mentale welbevinden behouden of herwonnen wordt. Dit proces komt tot stand door op een effectieve manier persoonlijke hulpbronnen en hulpbronnen uit de omgeving te mobiliseren.

Kans of waarschijnlijkheid is een basisbegrip uit de kansrekening en statistiek dat in de theorie axiomatisch is gedefinieerd en op verschillende wijze geïnterpreteerd kan worden.