MaartenV

Met welk geloof precies? Van alles waar een element van gelovige onderwerping in zit. Ik roep maar wat: Evolutie. Relativiteit. Higgsdeeltjes. oerknal. Geen andere levensvormen dan hier zichtbare. Marktwerking. De Euro. Het gelijk van het eigen reeds als algemeen bewezen geaccepteerde gelijk. Ben je op een ethische manier via monnikenwerk tot die conclusie gekomen? Ik bedoel: heb je bijvoorbeeld de wiskunde van de algemene relativiteitstheorie zorgvuldig onderzocht en ben je via een ernstige manier van studie tot de conclusie gekomen dat er een geloofsaspect in die wiskunde zit? Om de cla

Broer Konijn, Over wetenschappêrs en hun instrument: de rede en het experiment: De liefde zelf is een gevolg van de rede. Als ik rustig een notitieblokje meegeef aan een vriend of vriendin met de berekening van het volume van een kubus waar we een bepaalde hoeveelheid water in moeten doen, dan zal ook hij of zij, onafhankelijk van mij tot dezelfde bevinding kunnen komen zonder dat we elkaar daarvoor moeten overtuigen met dwang, overtuigingstechnieken, herhaling, propaganda, brainwashing enzovoort zoals bij een ontestbaar geloof. De rede en overeenstemming over de feiten, via metingen bijvo

Dat klopt niet volgens mij. Wetenschap komt tot eenduidige uitspraken over de werkelijkheid. Er bestaan geen twee soorten fysica in wetenschap. Indien er een wetenschappelijke discussie gaande is, betekent dat dat men nog geen eindtheorie heeft. Hoezo? is dat zo? Waar baseer je die claim op? Hier verlies je me compleet. Kan je daar eens (minstens één) concreet voorbeeld van geven? Welke scholen? Welke controverses? In de fysica zie ik weinig scholen. Misschien enkel in de sociale wetenschappen, die niet echt als wetenschap kunnen geduid worden, vind ik. Euhm, wij zijn die

En dat vind ik dan weer lastig te volgen. Het christelijk geloof is niet slechts geloof, en claimt wel degelijk wetenschappelijke waarheden. En wetenschap claimt wel degelijk gezag op alle terreinen waar de wetenschap zich toepasbaar verklaart. En is wel degelijk ook behept met een zekere mate van geloof. Met welk geloof precies?

dubbel

dubbel

Wel, van zodra je uitspraken doet (in de bijbel of elders) over een verifieerbare werkelijkheid (zoals; engelen bestaan, of god grijpt in in de wereld en dies meer), kom je op het terrein van de epistemologie:"wat is kenbaar?" De meest betrouwbare en meest ethische methode die we hebben om kennis te hebben over wat er bestaat en niet bestaat in de wereld is wetenschap. Testen en experimenten geven uitsluitsel over of iets zich heeft voorgedaan in de wereld of niet. Mijn punt is, dat een christelijke wetenschapper of iemand die zowel de ethiek hoogacht op het vlak van de waarheidsvinding (zo

Wie als gelovige wetenschapper in deze tijd leeft dient vanuit filosofische oogpunt zijn visie op 'wat kunnen wij kennen?' (epistemologie) te verenigen met zijn geloof in God. Hoe doet zo iemand dat? Hoe doen jullie dat? Eerst wat uitleg over de wetenschappelijke visie op kennis. Kennis is datgene waar bewijs voor kan worden aangevoerd en kennis dient logisch coherent te zijn. Zo zijn de wetten van Newton wiskundige coherent (logica) en kan je er bewijzen voor vinden. Je geloof in Newtoniaanse wetten is dus logisch coherent en empirisch gegrond. Volgens Karl Popper, wetenschapsfilosoof, d

bedankt voor je toelichting. Ken je ook de oorspronkelijk Hebreeuwse tekst? Of ken je studies van die Bijbelse taal. Zo schijnt het dat in de oorspronkelijke Hebreeuwse taal er toch een specifieke poëzie wordt gehanteerd in sommige boekdelen. Weet u daar iets van?

Kijk, het gaat hem om de onschuldige liefde die enkel uit is op geven, zonder iets terug te willen van de wereld en zelfs te lijden. Je lijdt of dient ongemak te lijden om de zwakke andere te helpen uit de nood. Je moet een extra inspanning doen. Terwijl je daarvoor niks van deze wereld terugkrijgt. Dat is volgens mij het ethisch hoogste wat een mens kan doen. Dat overstijgt zijn biologie.

Broeders en zusters in kloosters noemen het 'De gelofte van armoede'. Het is zelf (zoveel mogelijk) verzaken aan materialistische behoeften en wat je hebt delen met anderen. Zo zie ik het.

Misschien hebben jullie gelijk en oordeel ik over mensen die ik niet ken. Er staat ook geschreven 'oordeel niet'. Dus we mogen enkel naar onszelf kijken. Ik weet het niet.

Neen. Kriss, je moet niet zeggen dat hier een nieuwe topic voor nodig is. Feit is dat 'Jezus volgen' betekent: geen schatten op aarde verzamelen, maar in de hemel'. Wil je echt Jezus volgen, zegt de bijbel overduidelijk: 'geef al je bezittingen aan de armen en denk niet teveel aan de dag van morgen, God zorgt daarvoor.' Natuurlijk is dat een onmogelijk ideaal voor een gewoon mens zoals u en ik. Deze topic stelt zich de vraag: wie is Christen volgens deze woorden? Vervolgens kijken we naar de katholieke kerk zelf en vragen we ons af of de prekers zelf wel Christen zijn volgens deze woorden

Thorgrem houdt niet echt van gefundeerde kritiek, blijkbaar. http://edition.cnn.com/interactive/2014 ... ish-homes/

Dat wist ik niet.

Dat hoef ik je niet te vertellen, maar ik kan je wel zeggen dat die man me graag tegenkomt. Trouwens, ik heb ook veel fouten hoor. Maar men moet toch ook bepaalde zaken durven zeggen. Dat hoef je niet te vertellen, dat klopt. Op een forum ben je compleet vrij in wat je vertelt en wat niet. Als je iets dus niet antwoorden wil, voel je dan ook zo vrij om niet te antwoorden of zeg gewoon dat je niet wenst te antwoorden. Dat is allemaal prima. Ik vraag het je omdat naar een ander wijzen (in dit geval een paus uit vervlogen tijden) ook naar jezelf wijzen is. Zij die zonder zonde zijn werpe de e

En wat heb jij vervolgens gedaan voor deze dakloze? Het is een betrouwbare mens, waar ik graag al eens de handen voor uit de mouwen steek. Trouwens, ik heb ook veel fouten hoor. Maar men moet toch ook bepaalde zaken durven zeggen.

Dat is natuurlijk wel zo. Net zoals de barmhartige Samaritaan kan je iemand niet helpen als je niets hebt.

Ik ken een dakloze die me zei: die paus zit op een gouden troon en er gaat zoveel geld naar bescherming van die man. Hij lijkt wel een keizer. Ik begreep zijn gevoel over de katholieke kerk.

In Job 1 en 2 lees ik dat er een serieus gesprek is tussen God en de duivel. De duivel doet nogal uitspraken over God, Job en mensen in het algemeen. Zo beweert Satan dat Job God alleen dient vanwege de voordelen. 1:9,10. En over God beweert hij dat Jobs liefde op die manier gekocht is. Spreekt God hier tegen een symbool van beproevingen? Het komt op mij over als een echt gesprek. Er worden beweringen gedaan die om een antwoord vragen. Het is natuurlijk je recht om te geloven in een echte Satan, een soort bestaande Duivel. Maar daar moet ik het eerste bewijs nog van zien. Het lijkt mij eer

Ja, dat is juist. Daar heb je zeker gelijk in. Ja, dat is natuurlijk zo. Als je geld hebt, kan je pas anderen helpen. Maar het is een begrijpelijke reactie van mensen dat het Vaticaan en de kerk in het algemeen toch op z'n minst lijkt te pralen met haar rijkdom. Zie de vaak prachtige kathedralen met luxueuze kunstwerken en onbetaalbare beeldhouwwerken of schilderijen. Mensen stellen zich daar toch vragen bij. Paus fransciscus heeft het over carrierezucht binnen de currie. Zie filmpje http://nos.nl/artikel/2010280-paus-curi ... eimer.html Het zijn natuurlijk ook maar mensen. Maar het g

Ja, ik vind de interpretatie van Roger Burggraeve zeer interessant. Het gaat om 'geven, zonder te nemen van deze wereld'. Enkel geven. Dat is zeer moeilijk als mens. Dat overstijgt onze biologie die altijd wel een voordeel nastreeft. Maar volgens mij maakt ons dat als mens waardevol: het biologische gedetermineerdzijn overstijgen.

Ikzelf ben agnost, maar vind sommige Christelijke teksten zeer appellerend. Zo heb ik het boekje 'eigen-wijze liefde' van Roger Burggraeve waar wordt gesteld dat niet 'de liefde tot de wijsheid' (de filosofie), maar 'de wijsheid van de liefde' wordt onderwezen. (de Christelijke gedachte). Daarin wordt onder andere een excegese gedaan van de parabel van de Barmhartige Samaritaan. Ik probeer kort samen te vatten wat daarin gesteld wordt. "Wie is mijn naaste?" vraagt een wetgeleerde aan Jezus. De excegese luidt: het gaat om de volledig altruïstische aandacht voor een basismensenrecht van

Ik heb thuis een boekje over de excegese van de Barhartige Samaritaan. Het is een prachtige interpretatie over wat Naastenliefde is volgens deze parabel. Ik start daarover een andere topic.

Wat heeft het leven mij geleerd, Robert Frans? Dat je eerst moet zorgen dat je het jezelf goed gaat. Anders kan je anderen ook niet goed helpen. De Barmhartige Samaritaan had een paard, had geld voor een herberg en had skills om wonden te verzorgen. Dat is het: eerst zelf genoeg hebben, pas dan kan je anderen helpen. De Samaritaan geeft zijn paard ook niet weg of houdt zijn geld bij zich. Daardoor kan hij de joodse man helpen die aan de kant van de weg ligt en kan hij de herberg betalen. Alles weggeven wat je hebt aan de armen, en niet denken aan de dag van morgen, maakt je eigenlijk mac