MaartenV

Daar heb je zeker gelijk in. Heel veel mensen stellen zich deze vraag vandaag opnieuw (zoals velen voor ons daarover nadachten) en denken er vergaand over na met de kennis die ons vandaag voorhanden is.

Kleur is perfect meetbaar: de golflengte van licht (meetbare elektro-magnetische straling). Kleur heeft minstens een meetbare of falsifieerbare component. Dat kan worden nagegaan in de werkelijkheid. Je gebruikt 'kleur' dus als analogie. Leg dat eens beter uit. Definieer dat begrip 'God' van jou eens beter, zodat we kunnen nagaan of zoiets voorkomt in de werkelijkheid. Zodat het ook te onderscheiden is van subjectieve gefantaseerde zaken zoals een 'ervaren van een de goedheid van een onzichtbaar vliegende fee in je tuin' bijvoorbeeld. Hoe onderscheidt de sereniteit die uitgaat van de door j

Ik stel de vraag hier om mijn geloof sterker te maken. Om er sterke filosofische redeneringen tegenover geplaatst te kunnen zien van Christenen die hun geloof rigoureus bestudeerd hebben (dus ook filosofisch). Op een atheïstisch forum lees ik enkel bevestigingen van dat idee dat God niet kan bestaan. (heeft het begrip wel een invulling waar mensen het over eens zijn?) Ik zoek naar een sterking van mijn geloof door gerede tegenargumentatie te zoeken op dit forum. Ik verwacht dat er Christenen bestaan die eerst diepgaand nadenken over hun geloof alvorens zij dat zomaar aannemen.

We kunnen dus besluiten dat elke discussie over God zinledig is, daar ieder toch zijn eigen definitietje van dat woord hanteert.

Ja, maar als het begrip 'God' een persoonlijke definitie kent, en je niet kan nagaan in de werkelijkheid of dat bestaat, onderscheidt zich dat begrip niet van een zinledig of zinloos begrip. Je kan er niet zinvol over communiceren omdat het begrip 'God' toch voor iedereen een allerpersoonlijkste definitie kent. Dat maakt elke communicatie erover zinledig.

Of iets al dan niet bestaat, veronderstelt dat je eerst een goede definitie hebt van datgene waar je van wil onderzoeken of het bestaat of niet. Wanneer we de filosofische vraag stellen: "bestaat God?", dan dienen we eerst een definitie te hebben van het begrip 'god'. Pas daarna kan nagegaan worden of zoiets voorkomt in de werkelijkheid. Uiteraard moeten we ook overeenkomen rond wat we verstaan onder 'iets bestaat'. 'Iets bestaat' wanneer we het kunnen zien, horen, betasten, meten en wanneer meerdere mensen onafhankelijk van elkaar tot dezelfde meetgegevens komen van hetzelfde ding/diezelfde

Denken jullie soms niet: misschien klopt er iets niet aan het verhaal? Misschien is het een ooit verzonnen mythe, die je enkel maar allegorisch kan interpreteren (ten hoogste). Meer en meer denk ik dat 'geloven' een psychische behoefte lijkt te vervullen van velen, maar weinig met de werkelijkheid te maken heeft, helaas. Er zijn teveel dingen aan het christelijk geloof die men vandaag met de kennis over de wereld die we vandaag hebben (wetenschap), niet meer met een nuchtere geest kan aanvaarden, wil men consistent blijven met zichzelf. Helaas, maar waar. (ik denk aan mirakels, verschijningen

Ik ben een boekje aan het lezen: 'de hemel begint bij jezelf', 'de wijsheid van de woestijnvaders voor mensen van vandaag' van Anselm Grün. De woestijnvaders waren monniken die zich in de woestijn in de eenzaamheid terugtrokken. Maar wat deden zij daar? Zij voerden een strijd tegen de demonen. Ook het evangelie leert dat in de eenzaamheid en in de woestijn de duivel ons tegemoetkomt met bekoringen. Deze monniken houden niet zozeer van diepgaande filosofische en theologische bespiegelingen over God, maar gaan eerst de strijd aan met hun eigen innerlijke demonen en zoeken daarin standvastig

Ik weet niet of je het boek van Jim Baggott kent: 'Farewell to reality'. Daarin stelt deze wetenschapper dat men in de fysica een punt bereikt heeft dat men eerder aan metafysica doet dan aan wetenschap. Men verwart wiskunde met fysica en komt tot wat Jim Baggott noemt: fairy-tale physics. Een fysica die de wetenschappelijke methoden (en hun grenzen) niet meer voor de volle honderd procent respecteert. Een boeiende kijk van iemand die van buiten het vakgebied een patroon kan zien wat er zich binnen dat gebied afspeelt.

Ja, dat zal wel. Hoe simpel kunnen 10 dimensies zijn. Vooral de vierde dimensie tijd is zeer eenvoudig te vatten Lawrence Krauss, astrofysicus, praat over die dingen alsof hij het over het bakken van een ei heeft. Zo simpel kan het leven zijn. In werkelijkheid zijn fysici het punt al lang voorbij dat ze nog kunnen vatten wat hun wiskunde hen zegt. Wiskunde is geen fysica en vice versa. Als je je het niet meer kunt visualiseren, betekent dat dat je het niet meer kan falsifiëren in testbare of experimentele condities. Vanaf dat moment heb je dan ook niet meer over fysica maar over zuivere w

Natuurkundigen en astronomen hebben zich er volgens mij al lang bij neergelegd dat de wiskundige modellen waarmee ze trachten de realiteit vast te leggen niet meer intuitief te bevatten zijn. Probeer maar eens iemand te vinden die in vijf dimensies kan denken, bijvoorbeeld. Niet meer 'intuïtief te bevatten' is verhullend taalgebruik voor 'niet meer te bevatten'. Het is gewoon niet meer te bevatten.

Ik dacht dat je bedoelde dat ik er beter niet over nadenk of filosofeer. Ik denk idd. hetzelfde dan jij daarover. De Ultieme Werkelijkheid kan geen mens vatten. Kijk naar de Big Bang theorie bijvoorbeeld. Wetenschappers praten volgens mij nogal makkelijk over 'tijd en ruimte beginnen te ontstaan en dijen uit in niks'. Alsof de wetenschapper zelf werkelijk begrijpt wat zijn wiskunde hem daar zegt. Ik wil soms zo'n wetenschapper vragen: "wat bedoel je met de zinsnede 'tijd begint op moment x'. Denk je dat je dat je dat zelf begrijpt?" Ik merk ook dat men in de wiskunde speelt met begri

Ja, daar heb je gelijk in. Maar zomaar geloven zonder over je geloof na te denken, is het toch ook niet. Want je weet dan ook niet waar je in gelooft. Een blind zich onderwerpend geloof, dat bij het minste tegenargument wankelt? Neen, geef mij maar een goed gefundeerd geloof. Een dat sterk is, en menig maal doordacht. Een geloof dat doorleefd is. Dat vele malen herkauwd is vooraleer het met wijsheid werd aangenomen. Dat is een sterk geloof.

Natuurlijk is dat een definitie van God. De definitie van God in de filosofie en de religie is vandaag die van de Middeleeuwse filosoof Anselmus van Canterbury (1033-1109): 'God is dat- of diegene boven wie niets groters gedacht kan worden' Volgens analytische filosofen betekent dat dat God almachtig is, volkomen goed, eeuwig en onlichamelijk. Volgens mij kan God niet in de materiële wereld komen, dan slechts via een levend wezen. Zijn Werking gebeurt bijgevolg in Het Verborgene. Ik gebruik graag poëzie om een idee uit te drukken: Wie kan de droom zien van iemand anders, wie de d

Ikzelf 'geloof' dat electromagnetische materialen in deze wereld tegelijk iets anders zijn dan hun verschijningsvorm aan meetbaars doet vermoeden. Maar dat is principieel onbewijsbaar. Net zoals wat aan ons meetbaar is, electrische activiteit in hersenen en zenuwstelsel is, maar wij zijn tegelijk waarnemenden. Dat laatste is ook onvindbaar bij een studie van electrische signalen in hersenen en zenuwstelsel van zulke materialen (zoals wij). Probeer maar eens een droom te vinden bij de studie van electrische signalen in hersenen. Onzichtbaar voor het wetenschappelijk oog. Als God bestaat in

Dankje, ik zal het eens bekijken, klinkt intressant. (Heb je post gelezen, hoor, maar ik maak quotes graag klein. )

Wel, Olorin, ik hoop dat je de komende dagen, als je tijd hebt, met mij verder wil discussiëren. Of dat deze discussie op een of andere wijze kan doorgaan. Omdat ikzelf zoek naar God, maar ik in mijn zoektocht zuivere criteria wil hanteren voor wat 'kenbaar' is. Hoe ik een godsconcept kan ontwikkelen dat zuiver is en gefundeerd. Dat geloofwaardig is.

Dank. Kijk, ik ben geen hardcore materialist. Wijzelf zijn bijvoorbeeld al onvindbaar in de wereld. Geen meetinstrument of logisch wiskundige vergelijking kan ons bestaan in de wereld terugvinden. Mocht het je interesseren, hier een tekstje daarover: http://grenzenaanwetenschap.weebly.com/ Wij zijn brein en tegelijk ervarenden. Zichtbaar en tegelijk onzichtbaar. Het brein is meetbaar, onze ervaringen niet. Als er al iets is dat bestaat buiten het fysisch meetbare, dan zijn wij het, waarnemenden. God moet zich volgens mij daar bevinden, in dat Onzichtbare waar ook wij ons bevinden. z

Dank. Kijk, ik ben geen hardcore materialist. Ik heb daarover vroeger eens een tekstje geschreven. Wijzelf zijn bijvoorbeeld al onvindbaar in de wereld. Geen meetinstrument of logisch wiskundige vergelijking kan ons bestaan in de wereld terugvinden. Mocht het je interesseren, hier een tekstje daarover: http://grenzenaanwetenschap.weebly.com/ Wij zijn brein en tegelijk ervarenden. Zichtbaar en tegelijk onzichtbaar. Het brein is meetbaar, onze ervaringen niet. Als er al iets is dat bestaat buiten het fysisch meetbare, dan zijn wij het, ervarenden. God moet zich volgens mij daar bevinde

Maar moet je dan niet stellen: het is onkenbaar. Wij weten het niet. Zoals Socrates zou zeggen: "ik weet dat ik (dat) niet weet'. Of zoals Wittgenstein stelt:"wovon man nicht sprechen kann darüber muß man schweigen." Daarenboven onderscheidt 'buiten ruimte en tijd' zich niet van 'niets' of 'onbestaand'. Hoe maak je het onderscheid tussen 'niet bestaan' of 'bestaan buiten ruimte en tijd', terwijl wij 'bestaan' definiëren als bestaand binnen een fysische materiële werkelijkheid? Wij verstaan 'bestaan' als 'bestaan binnen ruimte en tijd'. Om je een voorbeeld te geven: Gebedsgenezing. Al

Maar moet je dan niet stellen: het is onkenbaar. Wij weten het niet. Zoals Socrates zou zeggen: "ik weet dat ik (dat) niet weet'. Of zoals Wittgenstein stelt:"wovon man nicht sprechen kann darüber muß man schweigen." Daarenboven onderscheidt 'buiten ruimte en tijd' zich niet van 'niets' of 'onbestaand'. Hoe maak je het onderscheid tussen 'niet bestaan' of 'bestaan buiten ruimte en tijd', terwijl wij 'bestaan' definiëren als bestaand binnen een fysische materiële werkelijkheid? Om je een voorbeeld te geven: Gebedsgenezing. Als ik Dawkins moet geloven hebben ze wel eens een testje ernaa

En de bedenker van de oerknaltheorie was een katholiek geestelijke die tot zijn dood voorzitter was van de pauselijke academie van wetenschappen was. Ja, George Lemaître. Spijtig, omdat wetenschap toch ook een betrouwbare methode is tot het kenbare. Natuurlijk is er één voorbeeld van het Onkenbare: wij als ervarenden en bewustzijnden. Waarover ik later meer kan zeggen. Maar kan je definiëren wat metafysica is en uitleggen aan de hand van een voorbeeld waarom dat niet via wetenschap te toetsen is? Alvast bedankt. (ps: ik zoek naar geloof, maar wil ook trouw blijven aan de wete

Allereerst, dank voor je inhoudelijke antwoord. Nee hoor, het 'kan' hoogstens. Het zijn testen die zeer gelimiteerd zijn tot de fysische werkelijkheid. De metafysica ligt daar toch best ongrijpbaar bij. Wat bedoel je met 'metafysica' en in welke zin is het ongrijpbaar? (definieer het begrip metafysica en geef een voorbeeld van een metafisisch concept). Kan je een concreet voorbeeld geven van zo'n concept? Daar geef ik je volledig gelijk in. Interessant. Bedankt voor je link.

Is dat zo? In CERN tracht men deeltjes te versnellen tot voorbij die lichtsnelheid: dat lukt hen steeds maar niet. (deels ook omdat ze massa hebben) Daarnaast voorspelt de relativiteitstheorie dat atoomklokken op aarde versus atoomklokken boven de aarde een verschillend tijdsverloop kennen omdat volgens de RT de zwaartekracht de tijd vertraagt. De testbare voorspellingen mbt het tijdsverloop op atoomklokken van de RT blijken accuraat te kloppen. Daarom dat men 'relativistische correcties' moet doorvoeren bij GPS-systemen. Toch ook even het volgende vermelden: het Vaticaan heeft een eigen t

Ben je op een ethische manier via monnikenwerk tot die conclusie gekomen? Ik bedoel: heb je bijvoorbeeld de wiskunde van de algemene relativiteitstheorie zorgvuldig onderzocht en ben je via een ernstige manier van studie tot de conclusie gekomen dat er een geloofsaspect in die wiskunde zit? Om de claim van broer konijn op ernstige wijze te testen kunnen we hem vragen: geef ons de wiskundige redenering die Einstein volgde om de algemene relativiteitstheorie af te leiden en vertel ons bijgevolg wat je daarin ontdekte waardoor je tot de conclusie kwam dat er een 'onderwerpend geloofsaspect' mees