Peter79

Naar mijn weten staan er in de Bijbel veel verwijzingen naar meerdere godinnen en goden.  Nou zijn Polytheïsme en Monotheïsme bekende tegengestelde termen, maar 
Henotheïsme is een wat onbekendere term: "is het geloof in en mogelijke verering van meerdere goden, waarbij één god een prominente rol vervult".  De voorvaderen van Jozua waren bv. meer polytheïstisch of henotheïstisch dan monotheïstisch  (zie ook punt 5)    https://nl.wikipedia.org/wiki/Henotheïsme
 
 
1) Genesis begint al met de stelling; laat ONS mensen maken naar ONZE gelijkenis. Een duidelijke meervoudsvorm dus, terwijl JHWH in alle andere teksten zichzelf met IK of MIJ benoemt. 
 
2 ) In de tien geboden in Exodus bevestigt God het bestaan van andere goden. God zegt hier niet,  "er bestaan geen andere goden dan ik"  o.i.d. maar God zegt ik duldt geen andere goden dan ik.  Oftewel: Er zijn wel andere goden, maar je mag alleen mij vereren niet die anderen.    https://bijbel.nbv21.nl/bijbel/NBV21/EXO.20/ dus-20/
 
3) Er zijn wel andere goden maar je moet ze niet toelaten.     
Psalm 81: https://bijbel.nbv21.nl/bijbel/NBV21/PSA.81/Psalmen-81/
 
4) God spreekt recht in een groep van de goden. 
Psalm 82: https://bijbel.nbv21.nl/bijbel/NBV21/PSA.82/Psalmen-82/
 
 
5)  Jozua zegt vreemde goden weg te doen.   
Naar ik begrijp is de volle tekst; "Doet weg de goden die uw vaderen gediend hebben aan de overzijde van de Rivier en in Egypte, en dient de HEERE” Dus de familie van Abraham heeft (ook) andere goden gediend
 Jozua 24:  https://bijbel.nbv21.nl/bijbel/NBV21/JOS.24/Jozua-24/
 
 
6) Alle Egyptische goden krijgen een aftraffing.
Exdus 12:12 https://bijbel.nbv21.nl/bijbel/NBV21/EXO.12/Exodus-12/
 
 
7)  Zonen van de goden..
Genesis 6 https://debijbel.nl/bijbel/NBV/GEN.6/Genesis-6
 
8 ) Godin Astarte wordt vereerd door koning Salomo. God waarschuwt voor "hun goden". 
 
Naar ik begrijp is Artemis de Efezische naam voor Astarte (de moederlijke natuurgodin).  Die hier grote godin wordt genoemd. Er staat dat niemand het feit kan ontkennen dat haar beeld uit de hemel gekomen is. 
Handelingen 19, https://bijbel.nbv21.nl/bijbel/NBV21/ACT.19/Handelingen-19/
 
9) Baäl is koning en rechter van de goden en ook voor Israëlieten een hele populaire god. 
 https://debijbel.nl/wereld-van-de-bijbel/kennis-achtergronden/landen-volken/487/baal
 

(Prediker 1:2)
Uitleg wetenschapsbijbel:
 
Dit voorbeeld illustreert waarom je wetenschap en Bijbel niet moet verhaspelen met elkaar.   Prediker zegt feitelijk dat alles leegte IS (zijn).   De wetenschap weet niks af van 'de leegte'.  Vers 3 t/m 11 gaan feitelijk over het panta rhei. (het veranderlijke)  Daar weet de wetenschap dan weer alles van, maar het is niet de bedoeling dat de lezer vers 3 t/m 11 in dat perspectief plaatst.   Dat wij stervelingen slechts een flakkerend vlammetje zijn in de eeuwigheid, dat weten we zelf ook wel.
Prediker wil de lezer (van de Bijbel) iets vertellen.  In samenhang met wetenschap gaat de vertelling nergens meer over.

Hallo Sjako,  
Er zijn meerdere mensen wiens account op verzoek gestopt was, en die toch weer meedoen. 
Ik zie vrijwillige bans bij Noel, Hermanos, Leren Schoen, Thom, Barnabas, Fundamenteel.. en er zullen er vast wel meer zijn.    
Ga je die mensen nou allemaal alsnog perma bannen ?  Want een ban is een ban ?????? 
 
Naar wat ik lees was het voorheen gebruikelijk dat je later je account weer kon laten activeren: (zoals hier ook staat  en ook vaak gebeurde. )
Prob had meteen het fatsoen om te schrijven dat ie HJW was,  dat ie niet kon inloggen, dat hij had gemaild om zijn account weer te activeren,  en dat ie maar even Prob had aangemaakt omdat ie geen reactie kreeg.  Daar was dus geen reden om hem te bannen en al helemaal niet om hem uit te schelden met "sneaky"  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Ja, dat ben ik helemaal met je eens.  Het was ook na onderzoek de conclusie dat ze als een stel blinde en dove bureaucraten harteloos hebben gehandeld.
  
Ik denk dat de normen en waarden van de maatschappij/cultuur waar je in opgegroeid bent en leeft behoorlijk bepalend zijn voor je moraal. Wat in de ene cultuur goed is kan in de andere fout zijn. Eigen ervaringen kunnen de boel doen verschuiven, zoals bv. bij homoseksualiteit en de mensen die zelf een homoseksueel kind/broer/zus hebben waardoor  ze er anders naar gingen kijken. Of bv. mijn ervaring waardoor zwarte Piet een regenboogpiet werd. Als je tegenwoordig opgroeit als een gelovige en je gaat naar een kerk waar een vrouw predikant is dan dan komt ongelijkwaardigheid niet meer in je op, en helemaal niet als iets goeds. 
Volgens mij heeft de wet wel een normerende rol op de maatschappij waar je in leeft een ik denk daardoor ook wel op wat je als goed en kwaad beschouwt. Jouw moraal heeft te maken met het "leven voor God, wat Hij wil". Toch is jouw moraal niet hetzelfde als anderen die dat ook doen. 
 
Ja, vrijheid van mensen is imo ook een groot goed. 
 
Ok. Volgens mij juist dat besef de reden van het principe van het recht op zelfbeschikking. Zodat iedereen de eigen levensbeschouwelijke weg kan bewandelen.  

Maar zelfbeschikking en vrije wil gaan toch hand in hand Peter.
 
 Zonder vrije wil is er geen sprake van zelfbeschikking. 
 Zonder zelfbeschikking is er geen sprake van vrije wil. 
Hence; nuanceer je in het ene dan nuanceert het andere mee. 
 
Ik dacht eigenlijk juist omgekeerd. In het humanisme is er voor alle individuelen plaats in de gemeenschap. Dat vergt een solidariteit met een grotere gemeenschap (wereldgemeenschap) dan enkel solidair met de eigen gemeenschap te zijn.   
 
Of het nou uit een huwelijksgemeenschap of partnerschap of anderszins komt maakt voor het principe niet uit.  Maar idd. dat maakt het abortus vraagstuk zo lastig want het gaat om de vraag of je zeggenschap mag hebben over het lichaam van een ander (als je vindt dat je daar een goede reden voor hebt). 
Wat als de man juist wel een abortus wil en de vrouw niet. 
Het raakt aan veel meer kwesties. Mag je voor je partner beslissen of diegene zich al of niet moet vaccineren. Of al of niet donor moet zijn. Een andere levensbeschouwing moet volgen ? Al of niet een tatoeage of piercing moet. 
 
 
Idd. 
 
 

Als ik kijk naar de toeslagenaffaire, dan waren er ambtenaren die trouw hun plicht vervulden conform de wet. Er zullen vast ambtenaren zijn geweest die vanuit hun hart beseften dat het niet klopte. Mogelijk uitte zich dat in verhoogd ziekteverzuim. Maar over het geheel laat de toeslagenaffaire zien dat het naleven van de wet op zich niet voldoende is; het is nodig dat mensen moreel besef hebben en de wet zo toepassen (bijvoorbeeld met coulantie) dat er geen morele grenzen (die dus buiten de NLwet liggen) worden overschreden. En zo zijn er tegenwoordig heel veel affaires en crises in Nederland waaruit blijkt dat moreel besef niet geborgd wordt door wetgeving, maar door de beschaafdheid van mensen.
 
En daarmee ligt het recht van de sterkste uiteindelijk toch onder de NLwet. Het kan m.i. ook niet anders.
Dat gevoel heb ik wel, maar moraal gaat over wat goed en kwaad is. Het is goed om de samenleving te bevorderen, dat weet ik vanuit mijn moraal en daarom beoordeel ik de wet in dit opzicht als goed. Maar de NLwet is dus een uitwerking van een moreel principe en berust op een compromis van diverse moralen. Vanuit mijn moraal zou ik kunnen zeggen dat de NLwet op bepaalde punten niet goed is. Alleen dat doe ik niet, want mijn moraal heeft te maken met het leven voor God, wat Hij wil. De NL-wet is gewoon een gegeven, daar heb ik in het dagelijks leven mee te dealen, maar in mijn beschouwingen van wat goed en kwaad is, heeft de NL-wet geen normerende rol.
Maar wat is objectief vaststellen? Je maakt er dan een technische kwestie van. Maar onder technische discussies liggen altijd levensbeschouwelijke uitgangspunten. Terecht dat je die noemt. Ik stel geen alternatieven voor, anders dan dat de rol van de overheid in kwesties van goed en kwaad altijd onbevredigend zal zijn en dat de overheid zo min mogelijk moet vastleggen om zin mogelijk in de vrijheid van mensen te interveniëren.
Dat kan dus niet; het enige wat kan is dat je beseft dat elke set van regels levensbeschouwelijk bepaald is en dat er dus altijd ruimte zit tussen de moraal die uit de wet gedistilleerd kan worden en de moraal van individuele burgers. En een wet die rekenschap geeft van haar impact op minderheden is moreel te verkiezen boven een wet die dat niet doet.

Moraliteit en rechtsbescherming zijn verschillende dingen. De christelijke regel is dat de overheid ten goede van de mens is ingesteld en om die reden gehoorzaamd moet worden, of het nu een goede of een slechte overheid is.
Als God ons oordeelt, doet Hij dat niet volgens de maatlat van de Nederlandse wet, maar naar wat er leeft in ons hart.

Ik weet niet op welke manier God al of niet werkt. Wat ik wel weet.. is dat er vele mensen zijn die Jezus hadden aangenomen en die een kant zijn opgerold die ik absoluut niet op wil.  En.. dat er vele mensen zijn die Jezus hadden aangenomen die een kant zijn opgerold die ik dikke prima vind.  Maar ook... dat er vele mensen zijn die Jezus niet hadden aangenomen en die een kant zijn opgerold die ik absoluut niet op wil.  En ook.. dat er vele mensen zijn die Jezus niet hadden aangenomen die een kant zijn opgerold die ik dikke prima vind.  
 
Ik denk dat God het helemaal goed vindt zo.  (ZHij is i.i.g. van harte uitgenodigd om het me te vertellen als dat niet zo is en wat er anders of beter kan). 
 

Als de stem iets zegt dat God ook kan zeggen, dan is de Bron misschien wel gelijk aan God. In de naam van Jezus is ons behoud.

Ja met je eens. Het is immers de Vader die de mensen aan de voeten van de Zoon legt. Dat kan een mens niet zelf doen. Daarom wijs ik evangelisatiedrang (om niet te zeggen dwang) vaak af.  Vóórdat de mens Jezus Christus van harte aanvaardt is de Vader dus allang met die mens bezig. Anders kan deze zich niet aan de voeten van de Zoon leggen. Daarom heeft een gelovige op niets te roemen dan God.

ok, ik doe het ook, maar ik wil het er nu graag over hebben dat je de blik naar binnen moet richten. Want Jezus zegt dat niet de uiterlijke dingen een mens onrein maken, maar wat je uiterlijk van mensen ziet, komt van binnenuit, vanuit een onrein hart. Als we naar de buitenkant kijken, dan zien we een grote diversiteit, want mensen zijn in verschillende fasen en sommigen komen van ver: iemand kan erg asociaal overkomen, maar als we wisten hoe erg het eerst was, dan zouden we zeggen dat die persoon erg vooruit gegaan was. Maar wij zien het hart van iemand anders niet, hooguit ons eigen hart.
Heb jij een direct lijntje met God? Hoor jij Gods stem? Heb jij visioenen? Voel jij de Heilige Geest? Zou jij dat willen? Wat kan je wel van een ander leren en wat niet? Wat past bij jou en wat zeker niet? Christelijk geloof gaat over jou: jij bent Gods geliefd kind, ga jij op zoek naar Hem? 
ok, maar wie of wat is de Bron? want dit klinkt mij wel religieus in de oren, dan ligt daar toch een begin van een antwoord lijkt me.
Ik ben niet bezig met steeds te toetsen, maar ik toets zeker niet aan de NL-wet voor wat ik goed en fout vind, want de NL-wet is juist gebaseerd op een consensus van meer basale levensbeschouwingen, waaronder de christelijke stroom waar ik zelf in sta. Die christelijke stroom/traditie is voor mij bepalender. Ik hou me aan de NL-wet omdat het goed is aan de overheid te gehoorzamen, maar als de overheid wetten maakt die ingaan tegen wat ik als goed beschouw, dan zal ik een afweging moeten maken wat ik het belangrijkste vind.
Iedereen doet maar wat hij of zij goeddunkt, wij kunnen niet anders, en daarom is het geweten ook iets om te relativeren. Op het gebied van wat goed en fout is, ben ik geneigd om niet al te grote woorden te spreken; alleen God weet echt wat goed en fout is. Veel dingen in het leven zijn goed en fout tegelijk: meer ruimte voor jezelf betekent tekort schieten naar een ander, maar de ander voor laten gaan kan betekenen jezelf tekort doen. Je kan niet al het leed van de wereld op je nemen. Als je in het westen leeft, ben je onlosmakelijk deel van een systeem waaraan bloed kleeft.
Ik ben niet bezig met de vraag om goed te leven. Je weet dat wel - daar wijst je geweten je wel op. Mijn vragen gaan over waar mijn leven heen gaat, wat ik ermee zal doen. Ik ben niet iemand die je dag in dag uit aan het schoffelen kan zetten, en dat ik daarmee tevreden ben. Ik denk graag over dingen na, ik los graag vraagstukken op, dan ben ik in mijn element. Maar ook dan kan het een trucje worden, iets waarvoor men je inzet, maar eigenlijk doet het er niet toe, is werkverschaffing. Mijn diepste drive is toch om iets te doen wat er wel toe doet. En dan is de vraag: wat wil God? Waar wil Hij me hebben? Zolang Hij zwijgt, zijn er voor mij geen gemakkelijke oplossingen; het is misschien wel het moeilijkste vraagstuk waarvoor ik ben gesteld. Natuurlijk zijn er engelen - mensen die je iets geven wat op dat moment ook lijkt te passen of die je een bepaalde richting wijzen. Ook bepaalde gebeurtenissen kunnen me stil zetten om nog eens opnieuw te bekijken of ik wel op de goede weg ben. Enkele dingen zijn wel richtinggevend. Mijn eerste verantwoordelijkheid ligt in het gezin. Het tweede is dat een bepaalde roeping ook in de richting van mijn gaven ligt (vraagstukken oplossen). Het derde is richting de mensen en de samenleving; ik heb hoe dan ook een waardevolle inbreng. Tot voor kort deed ik zo mijn ding, best wel naar tevredenheid. Maar nu ligt alles weer open, ik wil opnieuw richting bepalen; ben ik dan degene die bepaalt of God? Ik weet het niet, maar wat ik ook doe, Hij laat me niet los, Hij steunt me, ook al ervaar ik dat niet altijd.
Precies dit is dat je geen been hebt om op te staan. Er is geen vaste grond, niets. Het enige wat je kan doen is bescheiden zijn wat betreft je zelf en erop vertrouwen dat de Heilige Geest in je werkt om het zo te interpreteren dat je er verder mee kan.
 

Ja dat klopt.  
Weet je nog toen we het hadden over de Remonstranten en jij schreef waarom je je intellectueel wel verwant voelde maar je je er in praktisch zin niet thuis zou voelen.. dan doe je dat toch ook. Je kijkt dan niet slechts naar het intellectuele maar juist naar hoe de mensen in de ene kerk en de andere kerk met het geloof omgaan... en of hun manier van doen wel bij je past.  wacht ik zoek het ff op.... dit bedoel ik: 
Volgens mij doe ik hetzelfde als jij maar dan op wat grotere schaal; ik kijk naar het christendom als geheel. 
 
 
Ja, dat bedoelde ik ook. 
Verder denkend.. of mensen nou wel niet zeggen/denken dat God in control is... jij of ik weten het niet.  Misschien zeggen mensen van niet en is het wel zo of zeggen mensen van wel en is het niet zo. We hebben geen flauw idee. 
Hun leven lijkt het tegen te spreken. En dat zeg je goed.."lijkt". Omdat het niet overeenkomt met hoe jij (of ik) dat verwacht lijkt het of God niet in control kan zijn. Maar hoe weet jij of ik of onze verwachting wel correct is?  Er zijn een hoop mensen die zeggen een direct lijntje met God te hebben, ze horen Gods stem, hebben visioenen, voelen de Heilige Geest etc. etc.  Ze krijgen verschillende dingen te horen, vaak regelrecht tegenstrijdig. Wat nou als ze allemaal de waarheid spreken ? 
Ik heb geen flauw idee; ik hoor geen Stem van God, ik heb geen visoenen.. en dat is niet omdat ik dat verbied ofzo. Bij mij is God van harte welkom; kom maar. Vertel het maar.  Meestal als ik dat denk.. dan hoor ik wel een stemmetje in mijn hoofd (ZHij zegt dan "je geweten is aansloten op de Bron") maar of dan Gods Stem is ? Wie het weet mag het zeggen. 
 
Als jij iets doet of laat.. hoe weet je dan of je doet wat je zelf goeddunkt of doet wat God goeddunkt ? 
Zoals jij het hier schrijft klinkt het alsof mensen die zichzelf geen christen noemen maar doen wat henzelf goeddunkt. Maar zo werkt het toch niet. Je geweten is toch gevormd met normen en waarden en die toets je toch continu. Ik toets o.a. aan de NL'se wet, die biedt imo het duidelijkst houvast. 
Hoe doe jij dat dan ? Heb je een Stem in je hoofd of komt God op een donderwolk of is er een Engel of weetikwat.. die je telkens bevestigend toespreekt ? Of zeg je het tegen je zelf ? Of toets je je eigen doen en laten ? Waar toets je aan ?  En wat is het wat je toetst ? (Volgens mij je geweten).
Ik kan me indenken dat jij je geweten toetst aan de Bijbel. Maar hoe weet jij nou zeker of je het al of niet interpreteert zoals het jou zelf goeddunkt ?
 
 
Oké een dieper liggende rust dus, dat is mooi. 
Ik heb je filmpje bekeken.. God houdt van iedereen al voor we geboren waren (is de strekking kortweg).
En ja..liefhebben is je hart open stellen. Elke relatie (familie, werk, vriendschap etc.) heeft een risico; lief en leed. Hoe dichterbij je mensen laat komen hoe meer hartzeer. Je kunt je hart beveiligen door er dikke muren omheen te bouwen, maar ik kies voor de hartzeer..omdat ik het dat waard vind.  Dat God ook nog van me houdt vind ik fijn om te horen, maar zo niet  zou ik dezelfde keuze maken. 
 
 
 

Dat de mens dient te sterven vóór zijn dood valt ook te lezen in Romeinen 6:
Wat we hier lezen is dat we kunnen delen in zijn dood en daarmee ook in zijn opstanding.  Er staat dat we dan mét Christus zijn gestorven.  De wijdverbreide misvatting dat Jezus voor jou is gestorven is cherry picking.   Wie denkt dat Jezus een soort van levensverzekering is voor 'na de dood' heeft het mis als hij goed leest en begrijpt.  Je dient je oude bestaan af te leggen (kruisigen), het nieuwe (Christus) kan pas plaats nemen als het oude (Adam) is gestorven/gekruisigd.
Als Adam (of Eva) in jou gestorven is, dan zul je dat zelf het beste weten.   Maar een 'goede' Adam is niet goed genoeg.

Matteus 16:25 is er ondubbelzinnig in.  Iedereen die het leven (of het zelf) wil behouden zal het verliezen.  Geen onderscheid tussen christenen en niet-christenen (die bestonden nog niet ten tijde van Jezus) en geen onderscheid tussen heidenen, Joden, Grieken of whatever.  Alle mensen zijn zondaars (Adam) en alleen de Christus is zonder zonde.  Daarom staat er ook : Maar wie zijn leven vanwege Mij verliest, zal het behouden.  Eén worden in Christus, meer smaken zijn er niet.......
Peter schreef: 
Dit is een zinnige opmerking binnen dit topic.  Wie een goed leven leidt verliest niet het leven zoals in Matt 16:25 bedoeld.  Verliezen betekent alles verliezen, dus ook dat wat 'goed' is.  Dat sluit ook aan bij wat Jezus ergens zegt: Ik goed? Alleen God is goed.  Als Jezus zichzelf al niet goed vond, dan hoeven wij dat ook niet te vinden van ons zelf.

Je blijft m.i. aan het vergelijken met andere mensen. Van andere mensen weet je nooit precies de waarheid; ze kunnen wel zeggen dat God in control is, maar zoals je zelf zegt, lijkt hun leven dat tegen te spreken. Maar zolang je vanuit je zelf blijft kijken naar de wereld buiten je, blijf je zelf buiten schot. Je vertrouwt op je geweten als beste wat je te bieden hebt en het is aantrekkelijk om dat dan te zien als lijntje met God. Maar dat is niet waar christelijk geloof over gaat. Want, zegt Paulus, als heidenen die de wet niet hebben, toch doen wat de wet gebiedt, dan zijn zij zichzelf tot wet. Toch zullen heidenen volgens Paulus verloren gaan (allen die de wet hebben worden veroordeeld door de wet; allen die de wet niet hebben gaan zonder wet verloren). Het geweten is de laatste instantie waarmee je controle houdt over je eigen leven, om te doen wat je zelf goeddunkt. Maar goed leven biedt geen escape voor de dood; het is niet je goede gedrag dat maakt dat God je zal opwekken uit de dood. 
Ja, ik voel rust, maar dat is iets dat rust geeft in wat mij ook zal overkomen. Rust in onrust. Rust dat God mijn leven draagt, als de wereld in brand staat en mijn leven een chaos is. Ik heb je eerder verwezen naar onderstaand filmpje van Henri Nouwen en ik herinner me dat je reactie niet onverdeeld positief was. Toch illustreert het wat ik bedoel: de dingen die mijn leven aan het wankelen brengen, brengen mijzelf niet aan het wankelen omdat mijn rust in Jezus Christus is.
En het is niet dat je dan geen geweten meer hebt; het geweten is alleen niet meer de hoogste instantie, maar eerder een bepaald soort kennis of vaardigheid die in dienst gesteld wordt van Jezus. Nog steeds zal je handelen in overeenstemming met je geweten, maar door het besef dat ook gewetensvorming beïnvloed wordt door levens- en wereldbeschouwing - die weer samenhangt met je relatie met Jezus - zal het geweten geen absolute autoriteit hebben.
 

Volgens mij ook. Jezus stond tegenover de Farizeeën. Dat waren de oprechte godsdienstige mensen van die tijd. Zij hielden zich aan alle regels uit liefde voor God. Dat is een houding die veel christenen vandaag de dag ook innemen. Ik zelf ben ook met die gedachte opgegroeid: de wet houden om de zonde te (her)kennen en in positieve zin er uit liefde en dankbaarheid naar te leven.
Maar ik liep daarmee vast en ik denk dat dit met Paulus ook zo was. Paulus was onberispelijk naar de wet. Aan het begin van zijn tienerjaren doorliep hij de ceremonie van de bar mitswa - hij werd een zoon van het gebod. Maar, beschrijft hij in Romeinen, toen het gebod in mij begon te leven, begon ik te sterven en aan het einde roept hij uit: ik ellendig mens, wie zal me hieruit verlossen? Goddank, door Jezus Christus. Ook ik heb iets dergelijks meegemaakt, in de ervaring dat het volgen van regels mij uiteindelijk vervreemdde van mensen om mij heen - of in elk geval een kloof in het contact. Er is maar één oplossing en dat is dat de orthodoxe gelovige moet sterven - de mens die onder de wet is - zodat die mens op kan staan zonder die wet. Dat is opnieuw geboren worden.
Mensen die aan regels hechten, tref je overal, binnen en buiten de kerk. Slechts de inhoud van de regels is anders. En ik accepteer dat in de eerste plaats omdat het vaak iets is van die mensen - een karaktereigenschap. Bij mij was het iets wat opgelegd was, of wat ik mezelf oplegde. Het paste niet bij mij. De regelzucht kan dus ook negatief uitwerken, maar ik zie dat als een misvorming van een op zichzelf neutraal of positief iets.
Als je boeven gaat vangen, dan luistert het nauw, want je moet niet de verkeerde vangen. Liefde betekent niet dat alles maar goed is, dat wat we doen er niet toe doet. Er blijft dus wel degelijk een oordeel over goed en kwaad. Misschien kan ik dat het beste zo verwoorden: de orthodoxe gelovige strijdt met God tegen de wereld <> de vrije gelovige is mens met de andere mensen en leeft vanuit het besef dat mensen naast elkaar staan in de strijd tegen de zonde ("honger, uitbuiting, oplichting, verkrachting, mishandeling, moord en doodslag, oorlog") en dat God met ieder van ons zijn eigen weg gaat.

In de praktijk vinden we allemaal dat we het juiste paadje lopen, anders... hadden we wel een andere gekozen. 
 

Volgens mij ook. Jezus stond tegenover de Farizeeën. Dat waren de oprechte godsdienstige mensen van die tijd. Zij hielden zich aan alle regels uit liefde voor God. Dat is een houding die veel christenen vandaag de dag ook innemen. Ik zelf ben ook met die gedachte opgegroeid: de wet houden om de zonde te (her)kennen en in positieve zin er uit liefde en dankbaarheid naar te leven.
Maar ik liep daarmee vast en ik denk dat dit met Paulus ook zo was. Paulus was onberispelijk naar de wet. Aan het begin van zijn tienerjaren doorliep hij de ceremonie van de bar mitswa - hij werd een zoon van het gebod. Maar, beschrijft hij in Romeinen, toen het gebod in mij begon te leven, begon ik te sterven en aan het einde roept hij uit: ik ellendig mens, wie zal me hieruit verlossen? Goddank, door Jezus Christus. Ook ik heb iets dergelijks meegemaakt, in de ervaring dat het volgen van regels mij uiteindelijk vervreemdde van mensen om mij heen - of in elk geval een kloof in het contact. Er is maar één oplossing en dat is dat de orthodoxe gelovige moet sterven - de mens die onder de wet is - zodat die mens op kan staan zonder die wet. Dat is opnieuw geboren worden.
Mensen die aan regels hechten, tref je overal, binnen en buiten de kerk. Slechts de inhoud van de regels is anders. En ik accepteer dat in de eerste plaats omdat het vaak iets is van die mensen - een karaktereigenschap. Bij mij was het iets wat opgelegd was, of wat ik mezelf oplegde. Het paste niet bij mij. De regelzucht kan dus ook negatief uitwerken, maar ik zie dat als een misvorming van een op zichzelf neutraal of positief iets.
Als je boeven gaat vangen, dan luistert het nauw, want je moet niet de verkeerde vangen. Liefde betekent niet dat alles maar goed is, dat wat we doen er niet toe doet. Er blijft dus wel degelijk een oordeel over goed en kwaad. Misschien kan ik dat het beste zo verwoorden: de orthodoxe gelovige strijdt met God tegen de wereld <> de vrije gelovige is mens met de andere mensen en leeft vanuit het besef dat mensen naast elkaar staan in de strijd tegen de zonde ("honger, uitbuiting, oplichting, verkrachting, mishandeling, moord en doodslag, oorlog") en dat God met ieder van ons zijn eigen weg gaat.

Ik vind het een lastig ding Peter.
Er is een enorm verschil tussen hoe ik denk dat dat eruit zou moeten zien en het omgekeerde wat ik in de dagelijkse praktijk zie gebeuren. 
Dan komt het op me over alsof christendom erom gaat om je beter te voelen dan een ander.  Opsommen wat er allemaal niet goed is, wat er zondig is, wat er fout is en vooral wat er aan andere gewone mensen allemaal verkeerd is. Verkeerde geaardheid, verkeerd geslacht, verkeerde leefstijl, verkeerd huwelijk, verkeerde liefde, verkeerde seks, verkeerde kerk, verkeerde leer, verkeerde denominatie, verkeerde overtuigingen, verkeerde...Er komt geen end aan de lijst waarom de ene steen na de andere gegooid wordt.   Stenen naar gewone mensen die hun leven leven, hun dingetje en dansje doen, naar hun werk gaan, liefhebben...niet perfect zijn, maar ach..wie is dat wel. 
Ik wil geen stenen gooien naar de mensen die gescheiden zijn. Mensen die ongetrouwd samenwonen. Mensen van gelijke sekse die elkaar liefhebben. Joden of moslims.. en roep maar.  
We leven in een wereld met honger, uitbuiting, oplichting, verkrachting, mishandeling, moord en doodslag, oorlog...etc.
Mijn moeder zou zeggen "ga boeven vangen". 
Volgens mij .. bedoelde Jezus dat ook. 
 
 
 
 

De boodschap van Jezus is dat God toen ingreep in de geschiedenis. Of Jezus een man of vrouw was, doet denk ik op zichzelf niet ter zake, maar feit is dat Jezus een man is en God in Hem in onze geschiedenis is gekomen. 
Maar een ieder - man, vrouw en alles daartussen in - wordt opgeroepen Jezus te volgen en in eigen leven Christus te laten groeien, en dan zie je dat het niet uitmaakt - in Christus zijn man en vriuw gelijkwaardig.
Dat Jezus als man kwam, maakt in de historische context denk ik wel uit in de zin dat hij zich vrijer door de samenleving kon bewegen. Het lijkt me dat dat zijn missie wel diende. 

In de katholieke Petrus Canisiusvertaling wordt gesproken over het Eerste en het Tweede Testament. Maar de Willibrordvertaling houdt het weer 'gewoon' bij het Oude en het Nieuwe Testament.
Voor beiden begrippen valt wel iets te zeggen, maar het Oude en Nieuwe Testament zijn zodanig ingeburgerd in onze taal en zoveel andere talen, zowel bij gelovigen als niet-gelovigen, dat het mijns inziens niet zoveel zin heeft om daar weer nieuwe termen voor te moeten bedenken.
Het woord 'christelijk' in de context van een christelijk testament letterlijk vertalen als 'gezalfd' lijkt mij wat vergezocht. 'Christelijk' betekent over het algemeen 'van Christus', ofwel 'behorende tot de christelijke godsdienst.'
Anders zou je 'joods' bij de term joodse testament ook consequent letterlijk moeten vertalen als 'de prijzende', daar het woord 'jood' afstamt van de naam Juda, die deze betekenis heeft. Maar zou het christelijke testament dan niet God eveneens prijzen?
Kortom, niet te ver over doordenken. Christelijk betekent dat het tot de christelijke godsdienst behoort. Joods dat het tot de joodse godsdienst behoort, of tot het Joodse volk wanneer met hoofdletter geschreven. Niet meer, niet minder.

Ik hoef alleen maar Piebes terechte opmerking tegen dovemansoren en jouw  "hahaha" te lezen Mart om te weten wat o.a. jij bent kwijtgeraakt.  
Het enige wat ik zag en nog steeds zie is leeggelopen fora met aan alle kanten verliezers, verliezers en nog 's verliezers. 

Dat de vete hier min of meer voortgezet wordt vind ik geen goede zaak. Dat jij weer verder gaat hier over wat er in GG gebeurde en wat zijn wortels vindt in Freethinker lijkt me niet iets dat een oplossing van problemen brengt.
Een ieder die wat doet of juist niet doet terwijl het wel kan en nodig zou zijn heeft ook een verantwoordelijkheid in bepaalde mate. Zeker heeft de admin van een forum dat, en ook een moderator heeft dat. Niet dat de forum-deelnemers dat niet hebben, maar admin en moderators hebben in het bijzonder een taak op zich genomen. Dat dat zo is daarvan ben ik me bewust en ik probeer mijn taak naar behoren uit te voeren. Of ik daarbij veel fouten maak...(?) Ik hoop het niet. Wat betreft de vete heb ik bijvoorbeeld de mogelijkheid geboden aan de meest direct betrokken om de zaken trachten uit te praten in een speciaal ervoor gemaakte hoek in GG buiten het zicht van anderen. Dat heeft enige tijd gelopen, maar een echt oplossen van de zaken heeft het niet gebracht, helaas.

Voelt dat echt lekker ? Misschien komt er nog een dag dat je je gaat afvragen of het je zoveel waard was Mart als je terugkijkt en ziet wat je onderweg allemaal verloren bent. 

Lees ik hier en merk ik dat Petra ook op visite geweest is op de ouwe schuit. Waarom hep niemand mij gewaarschuwd? Dragende kracht, daar kan ik mij niets meer bij voorstellen Petra. De Kaptein was een dragende kracht, en @violistdie kwajongen mis ik ook nog zo. @Peter 79 kom ik ook nog tegen, wat een zegen, wat een zegen. Ouwe Lobke hep een reissie gemaakt op cruiseschip GG, dat hep iets met geloof te maken of niet. maar ik ben een tijdje op non actief geweest een soort sabbatical jaar. De reumatiek speelde weer op, ik kon geen hand bewegen over de toetsen. Dus ik hep een goeie reden dat ik weg was, want ik was ver weg...