Peter79

Het is voor mensen heel moeilijk te bevatten dat je niet alleen het slechte, maar ook het goede moet loslaten. Maar niemand kan iets meenemen het graf in. Wie met Christus sterft, laat alles achter, het slechte en het goede.
De eerste zonde was dat de mens zelf wilde bepalen wat goed en fout is (kennen = keuren/bepalen). Een ieder die de wet toepast, stelt zichzelf op als rechter om te bepalen wat goed en kwaad is aan de hand van de maatstaf wet. Wie denkt dat je de wet moet doen, blijft met uiterlijkheden bezig, want het ik blijft buiten schot. De Farizeeën worden vaak heel negatief neergezet, maar we kennen uit het NT genoeg mensen waaruit blijkt dat het Farizeeïsme godvrezende mensen omvatte. Zij deden de wet uit liefde, uit dankbaarheid, etc.
Daarentegen moet je worden als een kind, in de Bijbel vaak verbeeld als iemand die het verschil tussen zijn linker- en rechterhand niet weet. Voor zodanigen is het Koninkrijk. Een christen geeft het oordeel over aan Christus. De maatstaf is niet meer de wet, maar het geloof. We stoppen met het oordelen van onszelf en anderen, ook al zullen we in ons leven nu nog steeds gedwongen zijn om keuzes ten aanzien van goed en kwaad te maken. Iedere gelovige is slechts verantwoording schuldig aan zijn Heer.
Zeg tegen iemand die meent de wet te onderhouden nooit dat hij met minder toe kan. Sterker nog, als iemand u voor één mijl prest, ga er twee met hem. Jezus waardeerde het streven van de rijke jongeling als positief, Hij kreeg hem lief. Nog één ding ontbreekt u, zei Jezus. Dat ene betekent alles.

Dat is nog mooier! Daar kwam het Engelse woord ook op neer.

Ik zag het even op het nieuws. Het is vooral een statement. Ze hebben aan de Griekse regering geschreven en hopen dat er straks mensen klaar staan met de juiste papieren. Zo ja, dan brengen ze deze mensen naar het opvangcentrum in Ter Apel. Zo nee, dan gaan ze leeg terug. Tot nog toe hebben ze geen reactie van de Grieken. Het zal dus wel alleen een statement zijn. 

Niet door mensen ingesteld, maar door de Kerk ingesteld en zo door Christus gegeven. Daarom vier ik onder meer kerst.
Bij Christus, die spreekt door mensen heen, waaronder de apostelen, de kerkvaderen en de huidige bisschoppen. Je beseft je toch wel dat ook de bijbel uitsluitend door mensen is geschreven?
De christelijke feesten zijn door en door bijbels.
Waarschijnlijk doel je echter op de joodse feesten in het OT. Die vieren we niet omdat we niet onder het mozaïsche (of aäronitische) priesterschap vallen en omdat ze ook niet gevierd kúnnen worden, daar er geen tempel is voor de daarbij horende vereiste offers en de tempel ook niet meer herbouwd kan worden.
Omdat alleen Christus dat is. Hij is het eeuwige Woord van God, dat vlees geworden is. Er zijn daarintegen echter verschillende bijbelcanons in omloop, waarvan de jongste die van de protestanten is, met slechts 66 boeken.
Dus als je de bijbel als hét Woord van God wil zien, over welke bijbel heb je het dan eigenlijk en waarom?

Dat mag je doen. Je denkt blijkbaar ten onrechte dat gelovigen de Bijbel niet lezen en dat er dingen in staan waar christenen niet over nadenken en waarvan ze geen kennis willen nemen. In werkelijkheid zijn hier al duizenden boeken over geschreven. Wat je waarschijnlijk ook niet genoeg beseft is dat de Schepper voortdurend wordt aangeklaagd. Dat begint al in Genesis. Dat is dus niet iets nieuws. 

Ik dacht niet dat het hier over de "misdaden" van God ging. Daar zijn andere fora voor waar je lekker los kunt gaan.

Het is Juda, Benjamin, een deel van de Levieten en ook leden van alle andere stammen. Met de rest van jouw reactie ben ik het wel eens (niet dat dat doorslaggevend zou moeten zijn natuurlijk). We hebben de geschiedenis en we hebben archeologie. De interpretatie van beiden wordt voornamelijk door vooroordelen bepaald. Je vindt wat je zoekt en toch al geloofde. Ik zie geen enkele reden waarom de Hebreeën en Israëlieten hun eigen geschiedenis vervalst zouden hebben, vooral ook omdat die geschiedschrijving hen niet verheerlijkt maar zelfs veroordeelt. Dat maakt de Bijbelse geschiedschrijving voor mij betrouwbaar en alle archeologische vondsten bevestigen die geschiedschrijving, tenzij je er niet in gelooft. Dan bevestigen de vondsten wat jij dan wel gelooft. Het is net als met bijvoorbeeld de evolutietheorie. De zogenaamde bewijzen zijn helemaal geen bewijzen maar dingen waarvan evolutionisten geloven dat het bevestigt wat ze toch al geloofden.

Ik kan de link niet lezen. Bij alle toeters en bellen gaat het om de manier waarop je in onze cultuur vorm geeft aan het feest. Mijn vrouw wil altijd heel graag een kerstboom. Mij zegt die boom niets, maar waarom zou ik die boom tegenhouden. Na het versieren zet ze een foto op de app en mijn zus reageert: boomfeest?! 
 
De kerstboom oogst dus zowel sympathie als antipathie. Net zoiets als het vlees dat aan de afgoden gewijd was. Bestaan afgoden? Nee, maar allerlei zaken kunnen wel afgoden worden. 
 
Als ik mij stellig uitspreek tegen de kerstboom in ons huis, dan maak ik er een issue van en dan komt die boom er niet, want ook voor mijn vrouw weegt het niet zo zwaar om er een issue van te maken. De vraag is alleen: wie maakt er nou een afgod van een boom met versiering?
 
Al lang geleden kwam ik tot de conclusie dat alle christelijke feesten steeds weer uitkomen op het reddend handelen van God in Jezus. De specifieke inkleuring van Kerst is de menselijkheid van God: Hij kwam in vrede, als een knecht, heel gewoon. De boodschap is voor mij dat ons mens-zijn voor God waardevol is, dat Hij zich er niet voor schaamt. Hij heeft ons als mensen bedoeld. Dat alleen al is genade, dat we niet beter hoeven te zijn dan we zijn. God heeft een welbehagen in de mensen, Hij houdt van ons. En niemand pakt ons dat nog af!

@ZENODotus
dank voor deze info. Ik heb hier laatst op gegoogled, maar het niet kunnen vinden. Ik heb me voor de Nederlandse situatie laten vertellen dat sommige schapenhouders hun schapen alleen binnen laten komen om te laten aflammeren. Ze hebben simpelweg niet de capaciteit om hun hele kudde binnen onder te brengen. Schapen zijn gebergtedieren en uitstekend aangepast aan winters weer.

Elk jaar hebben we wel eens deze discussie, ik heb zo'n twee jaar geleden ook uitgebreid geantwoord, eigenlijk raakt het nogal afgezaagd, omdat je simpelweg niet luistert als het niet in je kraam past, het bekendste voorbeeld is je bericht omtrent Jehovah als vocalisatie van het tetragram.
25 december als de geboorte van Christus werd lang voordat het christendom de staatsgodsdienst werd gevierd... Ook de Saturnaliën zijn bedenkelijk als oorsprong van kerstmis voor de simpele reden dat kerstmis helemaal niet valt in de periode van de Saturnaliën, de Saturnaliën werden namelijk gevierd van 17 december tot 23 december.
Verder zijn er veel speculaties geweest omtrent welke dag men de geboorte van Christus moest vieren  Theophilus van Caesarea b.v. zei dat we de geboorte van onze heer moesten vieren op 25 december. Ook Origenes haalt aan dat 25 december werd aangehaald voor de geboortedag van Christus... Dat is in de tweede en derde eeuw van onze jaartelling... Dus lang voordat christenen er ook maar aan zouden denken om heidense feesten te kerstenen.
Interessant is verder wel dat er een theorie bestond in het Judaïsme die stelde dat een profeet op dezelfde dag stierf als hij was verwekt. Die dag wordt nog steeds in sommige christelijke kringen gevierd als de verwekking van Jezus, namelijk 25 maart, ra ra ra, als je daar negen maanden bijtelt.
Voor de rest heb ik geen zin om wèèr alles te moeten herhalen. Iemand die theologie studeert,(en ik vermoed ook mensen die antieke geschiedenis studeren), wordt dan ook geconfronteerd met de theorieën en hypothesen, en niet alleen met de verdachtmakingen die hoogst waarschijnlijk protestantse interpolaties kenden.

Je kan aan de christelijke bronnen voorafgaand aan Constantijn in elk geval nog toevoegen:
De brief van Barnabas
Justinus Martyr
Tertullinanus
en Origenes
Bron: http://www.apologetique.org/nl/artikelen/religie/Christ_liturgie/JB_dit_is_de_dag.htm

Vrijwel direct nadat je begint te lezen. Vers drie van het eerste hoofdstuk.
 
Vanwege het voorlezen en het luisteren. Het is geen gemakkelijk boek en het verwijst voortdurend terug naar oudere Bijbelboeken. In een groep is nu eenmaal meer algemene Bijbelkennis aanwezig dan in een enkel individu en je kunt dan veel van elkaar leren. Het houdt je ook in balans omdat er meerdere visies en uitleggingen bestaan die elkaar kunnen aanvullen. Het heeft mij en een groepje interkerkelijken en zelfs buitenkerkelijken twee jaar gekost om ons er doorheen te worstelen, bij een wekelijkse gezamenlijke studie. We hebben daar allemaal veel zegen van ondervonden en ontzettend veel van geleerd. Om het boek goed te bestuderen ga je zo'n beetje door de hele Bijbel heen. Openbaring is een soort culminatie van de Bijbel en de geschiedenis. Volgens sommige Bijbeluitleggers wordt in de brieven aan de gemeenten zelfs de hele kerkgeschiedenis in chronologische volgorde verteld. We zouden dan nu leven in het tijdperk van Laodicea, hoewel de kerken van de eerdere brieven ook nog wel bestaan. Je merkt wel dat ik zeer enthousiast ben over het boek en om het een beetje kort te houden stop ik maar weer.
Ik zie dat mijn reactie die van Robert Frans heeft gekruist. Dank je Robert Frans.

En als we samen bezig zijn met Jezus gehoorzamen, bijvoorbeeld in interkerkelijke zorg voor de armen, zieken, gehandicapten en gevangenen, spelen die verschillen al helemaal geen rol meer. Floris Bakels beschrijft in "Nacht und Nebel" hoe de verschillen tussen christenen in concentratiekampen ook volledig wegvielen. Die komen er dan helemaal niet meer op aan. Elkaar steunen en bemoedigen, samen bidden en Bijbelteksten uit het geheugen ophalen was wat er over bleef. Meer niet. Maar we gaan weer langzaam maar zeker die kant op. Wereldwijd komen christenen steeds meer in de verdrukking, geheel volgens de profetieën in de Bijbel. In het Midden-Oosten worden vervolgde protestanten bijgestaan door katholieken en andersom.

Ik heb de indruk dat de tegenstellingen op internetfora wel wat op de spits worden gedreven, meer dan in de normale omgang met elkaar. Ik merk er in mijn omgang met mede-gelovigen, van allerlei verschillende denominaties, in ieder geval veel minder van dan hier. Er zijn verschillen ja, maar die gaan meestentijds helemaal niet ten koste van onze overkoepelende liefde voor Jezus en elkaar. Soms wel maar dat zijn echt uitzonderingen en die hebben volgens mij meer te maken met botsende karaktereigenschappen dan met verschillende inzichten. 

Je redeneert sterk vanuit een bepaalde noemer, een kring waar een zekere gelijkgestemdheid heerst. Dat is mooi, maar wel iets wat ik in de context van internet geloofsfora weinig tegenkom. Maar misschien verwacht ik teveel.

Alle anderen hier begrijpen dat het hier gaat over het beest met het getal 666. Het is mij een raadsel waarom jij dat niet begrijpt. Iets met dwarse en onverzettelijke vooroordelen te maken misschien? Ik ga er in ieder geval niet van uit dat je verstandelijk beperkt bent, alhoewel je soms wel een beetje die indruk wekt.

Het is wel weer jammer dat er vooralsnog nog geen serieuze reacties komen. Op zich lijkt me dit belangrijk als we het over bijna-dood-ervaringen hebben. Per slot lijkt dit erop.

Het voorgaande is door Levi tot nu toe weergegeven:
Op de grote verzoendag, jom kippoer, moesten er twee identieke bokjes in de tempel worden gebracht. Het ene werd de woestijn in gezonden "voor Azazel" en het andere moest worden geofferd. In de wet staat precies voorgeschreven wat er deze dag moest gebeuren. De priester moest onder meer tijdens het belijden van de zonden van hemzelf en het volk de hand op het hoofd van het bokje leggen. En het bloed van het bokje moest gesprenkeld worden op het deksel van de ark die in het heiligste van het heilige stond. En waar diende dit hele ritueel toe? Tot vergeving van de zonden. Uiteindelijk mocht de priester na het offeren het volk meedelen dat hun zonden waren vergeven. 
De tempel is in opdracht van de Eeuwige gebouwd met de hoofdingang naar het oosten en het heiligste van het heilige naar het westen. En als je weet wat de priesters allemaal moesten doen met het offeren, dan zie je dat zij de hele dag op de meridiaan van het oosten naar het westen en vice versa liepen. Zo ook met het bloed van het bokje. Deze wereld heeft een noord- en een zuidpool. Maar geen oost- of westpool. Dus feitelijk deden de priesters wat de profeten al zeiden: "zo ver het oosten verwijderd is van het westen, zo ver doe ik uw zonden van u". Dat is dus onmeetbaar en oneindig ver. 
En wanneer Jesjoea komt en de wetten vervuld worden, wordt hij als zoon van de vader samen met Barabbas voor het volk geleid. Bar Abba is Hebreeuws voor: zoon van de vader. Hier zien we dus twee zonen van één vader, identiek. Een wordt weg gestuurd, de ander geofferd. Jesjoea krijgt een kroon van dorens op. Waarom? Omdat Adam gezegd wordt dat de aarde dorens en distels zal voortbrengen. En hier wordt verwezen naar deze tekst omdat eindelijk deze vloek zal worden opgeheven. En de zonde die voorafgaat aan die vloek zou beleden moeten worden door de priester terwijl hij de hand op het hoofd van het bokje legt. En hoe wordt die wet vervuld? De priesters slaan Jesjoea in het gezicht, terwijl zij uitroepen: blasfemie, g'dslastering, hij stelt zichzelf gelijk aan de Eeuwige - en dát is de zonde van de mens "u zal niet sterven, maar aan g'd gelijk zijn..." Tot in detail wordt de wet vervuld, en daarmee dus ook het offer tot vergeving van de zonden. Met de doop zijn de zonden vergeven, en weg gedaan zo ver als het oosten verwijderd is van het westen. En dát is het nieuwe begin, een nieuw leven zonder zonden dat in ons is gelegd. 
 
vervolgens:
 
Nou, om dan maar een voorbeeldje te geven kan ik even terug grijpen op wat ik hier
schreef. Dit betreft de feestdag van Jom Kippoer, ofwel de grote verzoendag. Dit is een van de heilige dagen die in het najaar vallen, maar in het begin van het jaar kennen we ook een aantal grote feestdagen en zoals je zal zien, zijn alle feestdagen aan elkaar gelieerd. 
Met betrekking tot Jom Kippoer schreef ik wat dingen die ik verder niet uitgewerkt heb, maar geloof me: alles van beresjiet, ofwel genesis, komt in de geschiedenis van Jesjoea aan de orde. 
Jom Kipoer is met het vergeven van de zonden en het offer van het bokje zonder enig gebrek natuurlijk inherent aan het christelijke paasfeest. In de eerste maand, Nisan, die in het voorjaar valt ongeveer in april, vieren we (joden) eerst pesach. Dat is het feest van de uittocht uit Egypte. In het christendom wordt dit gelieerd aan de opstanding van Jesjoea, wat iedereen het paasfeest noemt. Echter, dat is niet correct. De eerste dag na de sjabbat na pesach, is het feest van het aanbieden van het begin van de nieuwe vruchten en graan. En terwijl we in de zeven dagen daarvoor alleen maar ongerezen brood (matsa) mochten eten, is dit de eerste dag dat er een nieuw brood (waarvan het deeg vermengd is met olie), samen met een wijnoffer, aan de Eeuwige wordt aangeboden. Jesjoea noemt zichzelf het brood van het leven, en hij wordt de gezalfde genoemd (olie), en zegt tegen zijn leerlingen tijdens zijn laatste (seider)maaltijd dat hij niet meer van de vrucht van de druif zal nemen totdat alle dingen nieuw gemaakt zijn. Waar kennen we de tekst van: nemen van de vrucht? Uit de tuin in Eden, dus ook hier weer een link naar het begin van alle dingen. En waarom? Omdat nu alle dingen nieuw beginnen. Jesjoea wordt ook wel de eersteling uit de doden genoemd. En dit joodse feest laat zien waarom: hij is nu in het begin van de nieuwe week, in de eerste maand, dus het begin van het jaar als eersteling van alle vruchten, als het nieuwe brood van het leven, aangeboden aan de Eeuwige. Als je over vruchten praat, denk je aan bomen. En zoals de vrucht van een levende boom in de tuin in Eden de dood in de wereld bracht, brengt nu de vrucht van de dode boom op golgotha leven. 
En als je kijkt naar wat de wet zegt over vruchtbomen, dan lees je dat de Eeuwige ons de opdracht geeft om de vruchten de eerste drie jaar niet te oogsten. Pas in het vierde jaar mogen ze geoogst worden en moeten ze als eerstelingen aan de Eeuwige gewijd worden en pas in het jaar daarna mag men ervan nemen. Door de eerstelingen aan de Eeuwige te offeren, zijn alle vruchten geheiligd. De eerstelingen staan symbool voor allemaal. 
Jesjoea, heeft 3 jaar het evangelie verkondigt en in het 4e jaar sterft hij en is de eersteling uit de doden. Hoe lang was hij in het graf? 3 dagen. En hoe lang heeft hij op aarde doorgebracht op aarde voordat hij zijn eigenlijke werk begon? Dat was 30 jaar. Dus de vruchten die aan de Eeuwige gewijd zijn, komen altijd in het 4e tijdsdeel. 
In de profeten, maar ook door Jesjoea zelf, wordt Israel vergeleken met een vijgenboom. De oorsprong van het joodse volk begint bij Avraham. 
De vijgenboom kent twee bloeiperiodes. De eerste valt in het voorjaar, rond de maand mei/juni. De joodse wet schrijft voor dat vanaf de dag van het aanbieden van het nieuwe brood van de nieuwe oogst, zeven weken gerekend moeten worden en dat op de 50e dag feest moet worden gevierd, sjevoe-ot. Dit wordt ook wel het wekenfeest genoemd, maar christenen kennen dit onder de naam pinksteren. 
Dit is het feest van het oogstseizoen waarbij wederom eerstelingen aan de Eeuwige worden aangeboden, meer specifiek staat er dat er onder meer nu twee broden, zeven eenjarige rammen en twee volwassen rammen moeten worden geofferd. Ik neem aan dat iedereen de christelijke invulling van dit feest kent. Het zijn nu de samengekomen 120 leerlingen die het geluid als van een geweldig gedreven wind horen en beginnen te spreken in vreemde talen. Dit zijn de joodse leerlingen, de eerste vruchten van de vijgenboom (terwijl sinds Avraham 3000 jaar zijn verstreken, en nu breekt het 4e tijdsdeel aan) die aan de Eeuwige worden gewijd. Dat zij in allerlei talen spreken, laat zien dat zij symbool staan voor alle volken op aarde, die vanaf nu letterlijk de vruchten van het joodse volk kunnen plukken. Omdat nu de eerstelingen aan de Eeuwige gewijd zijn, zijn alle volken heilig. Het Hebreeuws zegt letterlijk over de vruchten van de eerste drie jaar die niet geplukt mogen worden, dat zij `onbesneden` zijn. Pas nadat de vruchten in het 4e jaar aan de Eeuwige zijn aangeboden, zijn alle vruchten heilig. En zo zijn ook na pinksteren de andere volken geheiligd, of zoals de profeten zeggen ´besneden aan het hart´. Dat wordt gesymboliseerd door de twee broden: jood en heiden samen. 
De vijgenboom heeft wat eigenaardige kenmerken. Zo zijn deze eerste vruchten altijd maar weinig in getal, maar de paar vruchten die er zijn, zijn wel de grootste die je ooit gezien hebt. Ook is de bloeiperiode van korte duur en stopt deze plotseling. Doordat de vruchten zo groot zijn vallen ze snel van de boom. En daarna verdort de vijgenboom, terwijl voor de andere vruchtbomen en gewassen de zomer in volle gang is. Pas aan het eind daarvan, in het najaar (wanneer we volgens de joodse kalender de belangrijkste feestdagen vieren), komt de vijgenboom tot volle bloei. 
Vergelijk dit met wat er gebeurde: de eerste joodse volgelingen van Jesjoea was niet het volledige volk, maar het waren maar een paar enkelingen. Maar het waren wel dé grote namen, de reuzen van het christelijke geloof. Aan hun brieven en evangeliebeschrijvingen houdt de hele christenheid zich vast. Het zijn de grote namen uit de eerste periode. Maar zo snel als ze opkomen, verdwijnen ze ook weer. Door vervolging eindigt hun leven vaak plotseling en voortijdig. 
De twee volwassen rammen staan volgens mij symbool voor de twee maal duizend jaar die na deze eerste bloeiperiode zullen volgen. De zeven eenjarige rammen laten zien dat deze periode van tweeduizend jaar onder te verdelen valt in zeven delen - denk bijvoorbeeld aan de brieven die Johannes in het boek Openbaring moest schrijven aan de zeven gemeenten en die symbolisch ieder een tijdsdeel van de tweeduizend jaar kunnen symboliseren (en zoals er zeven weken geteld moesten worden), waarna dan toch eindelijk de feesten die gepland staan voor het najaar, en die in het jodendom gelden als de `hoge feestdagen`, zullen aanbreken. Die feestdagen beginnen met het geschal van de ramshoorn (wellicht vanuit het Grieks vertaald als bazuingeschal?) en laten naar ik meen een beeld van de toekomst zien. Deze feestdagen moeten hun vervulling nog vinden als de tweeduizend jaar voorbij zijn. Ook Paulus vergelijkt volken met bomen. Zo spreekt hij over de olijfboom en hoe christenen delen in dezelfde wortel. De waarschuwing dat men zich niet boven de natuurlijke takken moet verheffen én het feit dat ALLE takken in dezelfde stam delen wordt terzijde geschoven en we zien dat terwijl de christenen zich nu losmaken van het jodendom, de eerste apostelen en reuzen en grote namen verdwijnen en dat ook de manifestatie van de geest verdwijnt. Waar in de eerste periode de geest niet alleen in het verstand van de mensen werkte, maar ook fysiek mensen genas en ´zonen en dochters´ liet profeteren, verdween dit uiteindelijk helemaal. En uiteindelijk hebben we er allemaal onder geleden. Het jodendom heeft fysiek geleden onder het verlies van haar christelijke broer en het christendom heeft geestelijk geleden onder het verlies van haar joodse broer. Gelukkig gloort er hoop aan de horizon. Want na tweeduizend jaar gescheiden te zijn geweest, zie je binnen iedere denominatie van het christendom liefde ontstaan voor de joden. Joodse rabbijnen wordt gevraagd lezingen te geven in christelijke gemeenschappen, christenen verlangen terug naar de (joodse) oorsprong van het christendom en daarmee naar de joodse grondbeginselen en andersom bekeren joden zich tot het christendom. En - voor wie nu denkt: zo hoort het, joden moeten zich bekeren - heb ik slecht nieuws. Het omgekeerde proces voltrekt zich namelijk ook. Er zijn buitengewoon veel christenen die van oorsprong joods zijn, en die terugkeren tot het jodendom (waarbij ik wel wil opmerken dat mij niet bekend is of ze daarbij ook Jesjoea niet meer als messiach zien). Een jaar geleden leerde ik een jongen kennen die nu lid is van mijn synagoge en die mij uitgebreid verteld heeft over dromen die hij heeft gehad die hem hebben laten terugkeren tot het jodendom. Jesjoea zei in dit verband: let op de vijgenboom. Zodra u zijn takken ziet opbloeien weet u dat de komst van de messiach nabij is (vrij geïnterpreteerd). 
Nu heb ik alweer wat dingen opgeschreven die zo als eerste in mij opkwamen, maar ook hier geldt dat er nog heel veel details zijn (regen, vegetatie, profetieën van Jesaja, wetteksten, de mantel van Elia en ga maar door) die allemaal gelinkt kunnen worden en hun betekenis en invulling vinden in dit ene feest. Het is bijna te veel om op te noemen en het toont aan dat christenen die menen dat hun religie niks met jodendom te maken heeft wellicht nog een grote verassing te wachten staat wanneer de vijgenboom tot bloei komt en wanneer jodendom en christendom weer samengaan en de daarbij behorende zegeningen weer terugkeren. 
 
 

Als je iets als een misdaad ziet, dan is het logisch dat je middels wetgeving en maatschappelijke discussie daaraan iets wil doen. We hebben het hier over het doden van nieuw leven en dat gaat wel degelijk iedereen aan.
Extreem hypothetisch voorbeeld: stel dat binnen een familie het gewoon is om geboren baby's na veertig dagen te doden als ze in hun ogen niet sterk genoeg zouden zijn, omdat zij menen dat het dan nog geen ziel heeft en dus gedood kan worden, dan zullen heel veel ook niet-gelovigen dat een absolute schande vinden en van mening zijn dat zo'n familie opgepakt en berecht dient te worden.
Ander voorbeeld: stel dat het binnen een familie gewoon zou zijn dat meisjes vanaf tien jaar uitgehuwelijk worden en na hun eerste ongesteldheid al meteen het huwelijk moeten consumeren (seks dus, met het oog op zwangerschap), dan zou dat ook een schandaal opleveren in de samenleving.
En stel nu dat beide voorbeelden wettelijk toegestaan zouden zijn hier in Nederland of niet verboden, dan zul jij denk ik toch ook samen met mij ten strijde trekken om op democratische wijze (!) strenge wetgeving tegen dit soort afschuwelijke praktijken af te dwingen.
Je kunt niet alle normen en waarden tot eigen keuzes maken, zeker niet als het om leven en dood gaat. Niet alles achter de voordeur is toegestaan, dat geldt in de huidige wetgeving ook zo.
En dat jij abortus niet als het doden van een kind wil zien, betekent niet dat iedereen dat maar moet doen en zich daarbij moet neerleggen. Er zijn duidelijk meerdere visies op leven en dood voorhanden en het geeft geen pas om jouw eigen visie zo op te dringen, door andere visies als irrelevant te beschouwen in de wetgeving.
Dat je als vader dan inderdaad zonder enige inbreng je eigen kind door de dood ontnomen kan worden, alleen maar omdat je het niet in de schoot kunt dragen. Het kind is níét alleen van de moeder, maar óók van de vader.

Nou, om dan maar een voorbeeldje te geven kan ik even terug grijpen op wat ik hier
schreef. Dit betreft de feestdag van Jom Kippoer, ofwel de grote verzoendag. Dit is een van de heilige dagen die in het najaar vallen, maar in het begin van het jaar kennen we ook een aantal grote feestdagen en zoals je zal zien, zijn alle feestdagen aan elkaar gelieerd. 
Met betrekking tot Jom Kippoer schreef ik wat dingen die ik verder niet uitgewerkt heb, maar geloof me: alles van beresjiet, ofwel genesis, komt in de geschiedenis van Jesjoea aan de orde. 
Jom Kipoer is met het vergeven van de zonden en het offer van het bokje zonder enig gebrek natuurlijk inherent aan het christelijke paasfeest. In de eerste maand, Nisan, die in het voorjaar valt ongeveer in april, vieren we (joden) eerst pesach. Dat is het feest van de uittocht uit Egypte. In het christendom wordt dit gelieerd aan de opstanding van Jesjoea, wat iedereen het paasfeest noemt. Echter, dat is niet correct. De eerste dag na de sjabbat na pesach, is het feest van het aanbieden van het begin van de nieuwe vruchten en graan. En terwijl we in de zeven dagen daarvoor alleen maar ongerezen brood (matsa) mochten eten, is dit de eerste dag dat er een nieuw brood (waarvan het deeg vermengd is met olie), samen met een wijnoffer, aan de Eeuwige wordt aangeboden. Jesjoea noemt zichzelf het brood van het leven, en hij wordt de gezalfde genoemd (olie), en zegt tegen zijn leerlingen tijdens zijn laatste (seider)maaltijd dat hij niet meer van de vrucht van de druif zal nemen totdat alle dingen nieuw gemaakt zijn. Waar kennen we de tekst van: nemen van de vrucht? Uit de tuin in Eden, dus ook hier weer een link naar het begin van alle dingen. En waarom? Omdat nu alle dingen nieuw beginnen. Jesjoea wordt ook wel de eersteling uit de doden genoemd. En dit joodse feest laat zien waarom: hij is nu in het begin van de nieuwe week, in de eerste maand, dus het begin van het jaar als eersteling van alle vruchten, als het nieuwe brood van het leven, aangeboden aan de Eeuwige. Als je over vruchten praat, denk je aan bomen. En zoals de vrucht van een levende boom in de tuin in Eden de dood in de wereld bracht, brengt nu de vrucht van de dode boom op golgotha leven. 
En als je kijkt naar wat de wet zegt over vruchtbomen, dan lees je dat de Eeuwige ons de opdracht geeft om de vruchten de eerste drie jaar niet te oogsten. Pas in het vierde jaar mogen ze geoogst worden en moeten ze als eerstelingen aan de Eeuwige gewijd worden en pas in het jaar daarna mag men ervan nemen. Door de eerstelingen aan de Eeuwige te offeren, zijn alle vruchten geheiligd. De eerstelingen staan symbool voor allemaal. 
Jesjoea, heeft 3 jaar het evangelie verkondigt en in het 4e jaar sterft hij en is de eersteling uit de doden. Hoe lang was hij in het graf? 3 dagen. En hoe lang heeft hij op aarde doorgebracht op aarde voordat hij zijn eigenlijke werk begon? Dat was 30 jaar. Dus de vruchten die aan de Eeuwige gewijd zijn, komen altijd in het 4e tijdsdeel. 
In de profeten, maar ook door Jesjoea zelf, wordt Israel vergeleken met een vijgenboom. De oorsprong van het joodse volk begint bij Avraham. 
De vijgenboom kent twee bloeiperiodes. De eerste valt in het voorjaar, rond de maand mei/juni. De joodse wet schrijft voor dat vanaf de dag van het aanbieden van het nieuwe brood van de nieuwe oogst, zeven weken gerekend moeten worden en dat op de 50e dag feest moet worden gevierd, sjevoe-ot. Dit wordt ook wel het wekenfeest genoemd, maar christenen kennen dit onder de naam pinksteren. 
Dit is het feest van het oogstseizoen waarbij wederom eerstelingen aan de Eeuwige worden aangeboden, meer specifiek staat er dat er onder meer nu twee broden, zeven eenjarige rammen en twee volwassen rammen moeten worden geofferd. Ik neem aan dat iedereen de christelijke invulling van dit feest kent. Het zijn nu de samengekomen 120 leerlingen die het geluid als van een geweldig gedreven wind horen en beginnen te spreken in vreemde talen. Dit zijn de joodse leerlingen, de eerste vruchten van de vijgenboom (terwijl sinds Avraham 3000 jaar zijn verstreken, en nu breekt het 4e tijdsdeel aan) die aan de Eeuwige worden gewijd. Dat zij in allerlei talen spreken, laat zien dat zij symbool staan voor alle volken op aarde, die vanaf nu letterlijk de vruchten van het joodse volk kunnen plukken. Omdat nu de eerstelingen aan de Eeuwige gewijd zijn, zijn alle volken heilig. Het Hebreeuws zegt letterlijk over de vruchten van de eerste drie jaar die niet geplukt mogen worden, dat zij `onbesneden` zijn. Pas nadat de vruchten in het 4e jaar aan de Eeuwige zijn aangeboden, zijn alle vruchten heilig. En zo zijn ook na pinksteren de andere volken geheiligd, of zoals de profeten zeggen ´besneden aan het hart´. Dat wordt gesymboliseerd door de twee broden: jood en heiden samen. 
De vijgenboom heeft wat eigenaardige kenmerken. Zo zijn deze eerste vruchten altijd maar weinig in getal, maar de paar vruchten die er zijn, zijn wel de grootste die je ooit gezien hebt. Ook is de bloeiperiode van korte duur en stopt deze plotseling. Doordat de vruchten zo groot zijn vallen ze snel van de boom. En daarna verdort de vijgenboom, terwijl voor de andere vruchtbomen en gewassen de zomer in volle gang is. Pas aan het eind daarvan, in het najaar (wanneer we volgens de joodse kalender de belangrijkste feestdagen vieren), komt de vijgenboom tot volle bloei. 
Vergelijk dit met wat er gebeurde: de eerste joodse volgelingen van Jesjoea was niet het volledige volk, maar het waren maar een paar enkelingen. Maar het waren wel dé grote namen, de reuzen van het christelijke geloof. Aan hun brieven en evangeliebeschrijvingen houdt de hele christenheid zich vast. Het zijn de grote namen uit de eerste periode. Maar zo snel als ze opkomen, verdwijnen ze ook weer. Door vervolging eindigt hun leven vaak plotseling en voortijdig. 
De twee volwassen rammen staan volgens mij symbool voor de twee maal duizend jaar die na deze eerste bloeiperiode zullen volgen. De zeven eenjarige rammen laten zien dat deze periode van tweeduizend jaar onder te verdelen valt in zeven delen - denk bijvoorbeeld aan de brieven die Johannes in het boek Openbaring moest schrijven aan de zeven gemeenten en die symbolisch ieder een tijdsdeel van de tweeduizend jaar kunnen symboliseren (en zoals er zeven weken geteld moesten worden), waarna dan toch eindelijk de feesten die gepland staan voor het najaar, en die in het jodendom gelden als de `hoge feestdagen`, zullen aanbreken. Die feestdagen beginnen met het geschal van de ramshoorn (wellicht vanuit het Grieks vertaald als bazuingeschal?) en laten naar ik meen een beeld van de toekomst zien. Deze feestdagen moeten hun vervulling nog vinden als de tweeduizend jaar voorbij zijn. Ook Paulus vergelijkt volken met bomen. Zo spreekt hij over de olijfboom en hoe christenen delen in dezelfde wortel. De waarschuwing dat men zich niet boven de natuurlijke takken moet verheffen én het feit dat ALLE takken in dezelfde stam delen wordt terzijde geschoven en we zien dat terwijl de christenen zich nu losmaken van het jodendom, de eerste apostelen en reuzen en grote namen verdwijnen en dat ook de manifestatie van de geest verdwijnt. Waar in de eerste periode de geest niet alleen in het verstand van de mensen werkte, maar ook fysiek mensen genas en ´zonen en dochters´ liet profeteren, verdween dit uiteindelijk helemaal. En uiteindelijk hebben we er allemaal onder geleden. Het jodendom heeft fysiek geleden onder het verlies van haar christelijke broer en het christendom heeft geestelijk geleden onder het verlies van haar joodse broer. Gelukkig gloort er hoop aan de horizon. Want na tweeduizend jaar gescheiden te zijn geweest, zie je binnen iedere denominatie van het christendom liefde ontstaan voor de joden. Joodse rabbijnen wordt gevraagd lezingen te geven in christelijke gemeenschappen, christenen verlangen terug naar de (joodse) oorsprong van het christendom en daarmee naar de joodse grondbeginselen en andersom bekeren joden zich tot het christendom. En - voor wie nu denkt: zo hoort het, joden moeten zich bekeren - heb ik slecht nieuws. Het omgekeerde proces voltrekt zich namelijk ook. Er zijn buitengewoon veel christenen die van oorsprong joods zijn, en die terugkeren tot het jodendom (waarbij ik wel wil opmerken dat mij niet bekend is of ze daarbij ook Jesjoea niet meer als messiach zien). Een jaar geleden leerde ik een jongen kennen die nu lid is van mijn synagoge en die mij uitgebreid verteld heeft over dromen die hij heeft gehad die hem hebben laten terugkeren tot het jodendom. Jesjoea zei in dit verband: let op de vijgenboom. Zodra u zijn takken ziet opbloeien weet u dat de komst van de messiach nabij is (vrij geïnterpreteerd). 
Nu heb ik alweer wat dingen opgeschreven die zo als eerste in mij opkwamen, maar ook hier geldt dat er nog heel veel details zijn (regen, vegetatie, profetieën van Jesaja, wetteksten, de mantel van Elia en ga maar door) die allemaal gelinkt kunnen worden en hun betekenis en invulling vinden in dit ene feest. Het is bijna te veel om op te noemen en het toont aan dat christenen die menen dat hun religie niks met jodendom te maken heeft wellicht nog een grote verassing te wachten staat wanneer de vijgenboom tot bloei komt en wanneer jodendom en christendom weer samengaan en de daarbij behorende zegeningen weer terugkeren. 

Niet eens zo gek. Zou het taboe op de dood wel bereiken. We vieren nu het leven, we gedenken te weinig het sterven. Als mediëvist mis ik dat wel een beetje.

Maar met alle gekheid op een stokje: Ik vind de overbevolking op aarde heel zorgelijk en ik vind het soms ook wel zorgelijk hoe lichtvaardig sommige mensen om gaan met zwanger maken en raken (m/v). Ik ken wel antinatalisten, ik ben er zelf geen, maar kan het beter met ze vinden dan mensen die wel erg onbedacht zich voortplanten (en dat al dan niet afbreken).

Interessante vraag. Zeker als je nagaat dat het NT door een groepje bisschoppen afgesproken is en onder christenen een discussie bestaat welke boeken het OT dan zijn. IIg in de protestantse canon niet dezelfde als die van dat eerder genoemde groepje bisschoppen.
En de vervolgvraag: Waarom kiest God voor dit nogal veranderlijke medium. En nog interessanter: en daarvoor mondelinge overlevering?
Waarom gaf Jezus Petrus niet zelf een evangelie door hemzelf opgesteld. En vervolgens niet in stenen tafelen, of voor mijn part titanium waar we vervolgens in onze tijd ontdekken dat er een nfc chip inzit en we VR filmpjes kunnen downloaden. Of waarom schiep God het verhaal niet in ons brein?

Maar misschien was het wel helemaal niet de bedoeling van onder meer Paulus om zo scherp onderscheid te maken tussen Heer en Jehovah. Misschien was het voor hem wel heel natuurlijk om zowel Jezus als Jehovah Heer te noemen en was het voor de vroege christenen helemaal niet zo verwarrend allemaal. En is die verwarring alleen gekomen bij gelovigen die per se Jezus niet als God en dus als Heer willen zien.

Jawel, dat kan wel. Dat deed Erasmus al met de beperkte middelen die hij tot zijn beschikking had. Zo koos Erasmus bijvoorbeeld dat het Comma Johanneum niet in de oudste tekst van de Bijbel thuishoorde.

Ik bedoelde macht. Alleen al de macht van het getal. Macht waarvan je je niet bewust bent als je een meerderheid vormt of een heersende klasse. Zoals in emancipatie: is emancipatie gelijkheid van de vrouw aan de man, waarbij de norm de blanke man is? Of moet er na de emancipatie van de vrouw ook nog de emancipatie van de man plaatsvinden. Moet je voor eenheid terugkeren naar de moederkerk? Wat is terug na 500 jaar, van mensen die de Reformatie niet hebben meegemaakt? Wie bepaalt de voorwaarden? En naar de "moederkerk" gaan, betekent dat niet gewoon dat het met macht (onder de noemer gezag) opgelost wordt?
Wat jij noemt zijn inhoudelijke verschillen. Moet je daar hetzelfde over denken om één te kunnen zijn? Waarom kun je niet één zijn in het belijden van Jezus Christus en accepteren dat je kerkrechtelijk de zaken verschillend regelt? Of zet je dan de bijl aan de wortel van je eigen identiteit? Waarom zou je de ander niet kunnen accepteren onder de noemer dat de herder nog andere schapen heeft in een andere kooi? Of dat het lichaam verschillende leden heeft?
Ik denk dat verdeeldheid een negatieve benadering is van diversiteit. Verdeeldheid is er omdat je de ander in wezen niet accepteert. De ander moet veranderen op jouw voorwaarden. Aanvaard elkaar in het geloof, verdraag elkaars verschillen. Dat is de weg die het evangelie wijst. Daarin kan je elkaar herkennen en neem je de angel uit de verdeeldheid weg.