Chappo

Ik vind namen met een betekenis echt gaaf. Ben bijv. wel soort van trots op mijn broertje. Mijn ouders hebben hem Jochanan genoemd. Hetgeen overgezet zijnde betekent: de Heer is genadig. Dat met het oog op de miskraam die mijn moeder daarvoor had gehad. Ik vind dat best wel iets moois mee hebben. Want elke keer als nu iemand hem bij zijn naam roept spreken ze bewust of onbewust de belijdenis uit van mijn ouders dat God hen in genade nog een kind heeft gegeven. Dus ik zou later denk wel een betekenisvolle naam aan mijn kinderen willen geven.

Ik zou persoonlijk niet zoveel problemen met een feest hebben dat project x-mas heet als het verder gewoon een acceptabel feest is. Ik bedoel dan kan ik straks ook niet meer naar de kerstmarkt, want dat heeft natuurlijk ook geen zier met kerst te maken. Ik denk niet dat we daar heel moeilijk over hoeven te doen. Onze cultuur gebruikt nu eenmaal het woord "kerst" en dat doet ze leeg, maar je hoeft je daardoor denk ik niet er van te verwijderen. Maar laat soms gewoon is horen dat zonder Jezus kerst-MIS is.

Ben je christen? God vraagt je te geven. God geeft geen procenten of minimale grenzen die je moet schenken. Hij schenkt jou genade in allerlei vormen, waaronder misschien geld. Geef uit liefde wat je wilt en kunt missen. Dat kan alles zijn, maar ga je niet schuldig voelen als dat niet zo is. Dat is niet de bedoeling.

Precies.

Als God gemaakt zou zijn of ooit is begonnen te ontstaan o.i.d. is Hij in mijn definitie van 'god' geen God meer...

(op zich niet zo lastig om aan te nemen, aangezien je uiteindelijk toch ergens een eerste oorzaak voor de werkelijkheid dient te zoeken...)

Is niet zozeer mijn eigen situatie, maar meer wat ik met regelmaat in mijn omgeving zie.. Twee dingen van de afgelopen tijd bijvoorbeeld:

Jong meisje, altijd bezig met haar geloof, tot drie keer toe kanker, nu overleden.

Man, zijn vrouw overleden aan kanker, zoon kreeg kanker, nu heeft hij kanker.

Tuurlijk, niet alles hoeft goed te gaan en iedereen kent zijn kruisjes, maar als je leven van kruisje naar kruisje loopt, houdt het toch een keer op? Hoe houd je dan vertrouwen als keer op keer dat vertrouwen geschaad wordt? Of ga je dan toch steeds weer je eigen weg en wacht God tot je je echt helemaal overgeeft..? Volg je me nog?

Moraal van het verhaal: ik snap God ook niet altijd, meestal niet. Ik vind het ook moeilijk om Hem te vertrouwen. Maar een God die voor mij wil sterven, die wil ik wel proberen te vertrouwen. Dus leg ik mijn vragen elke keer maar bij Hem neer en vertrouw ik er op dat Hij me er door heen zal dragen. Tot nu toe heeft Hij me daarin nog nooit teleurgesteld.

Dat laatste is nu juist het punt, wat als je wel keer op keer teleurgesteld wordt? Hoe zou je er dan in staan?

Allereerst, dat zijn heftige dingen. Ik vind het altijd beetje eng om er over te praten. Echte oplossingen heb ik sowieso niet, maar dat ik er wel over praat betekent niet dat ik er makkelijk over denk. Ik ken de verhalen ook, die zijn precies hetzelfde alleen misschien met andere namen.

Ik denk dat je mij niet helemaal goed hebt begrepen. Dat ik namelijk zei dat God me nog nooit heeft teleurgesteld betekent niet dat het leven altijd gaat zoals ik wil dat het gaat. Nu wil ik hier niet zielig gaan doen, want ik heb een gelukkig leven. Maar juist de afgelopen tijd waren er wel wat lastige dingen die niet liepen zoals ik wilde dat ze gingen. Wat ik bedoelde dat God me nooit teleurstelt is dat Hij me er door heen draagt. Dat betekent nog niet altijd dat als het dan lastig is je gelijk een fijn warm gevoel in je hart krijgt of zo. Soms doet het leven zeer en schreeuw je naar de hemel en lijkt het gewoon stil te blijven.

Wat ik echter geloof is dit. Ik leef hier niet om maar gewoon gelukkig te zijn. Ik leef hier niet om te genieten van gezondheid, vrienden en familie. God heeft me ook geen leven beloofd waar Hij me al deze dingen onvoorwaardelijk beloofd. Begrijp me hier nu niet verkeerd. Natuurlijk hoop ik te genieten van gezondheid en lieve mensen om mij heen. Dat doe ik met volle teugen als God dat geeft, maar dat is niet waar ik voor gemaakt ben. Dat is ook niet wat God mij beloofd en Hij is dus niet ontrouw als Hij me dat niet geeft.

Waar God mij voor heeft gemaakt is om Hem te kennen. Dan kan het leven soms compleet scheef gaan lopen en een grote, pijnlijke chaos zijn. Maar er blijft altijd 1 ding staan. In deze gebroken wereld stond ooit een kruis. Aan dat kruis hing een God die oneindig goed en mooi is. Deze prachtige God, die liefde en vreugde in zichzelf heeft schiep deze wereld. Hij schiep deze wereld om Zijn grootheid te reflecteren en te bezingen. Waarom? Omdat het leven pas leven is als je Gods goedheid ziet en daar zo vol van bent dat je je in Hem verheugd. Deze God schiep jou en mij naar zijn evenbeeld. Alle sterren, bloemen, bergen en vissen lieten iets zien van Zijn wijsheid en grootheid. Jij en ik kunnen Hem kennen als geen ander, zelfs de engelen hebben dat niet gekregen. Ondanks al die voorrechten, besloten we voor ons zelf te gaan leven. Leven buiten God te zoeken. Dat leidde tot de dood, ware het niet dat God achter ons aan kwam. Hij werd mens en ging aan een kruis hangen. Hij stierf. Na 3 dagen stond Hij weer op uit de dood en daarmee werd voor eens en voor altijd duidelijk. Deze wereld is kapot, maar God zal nieuw leven geven. Als je Hem vertrouwt, komt er een dag dat Hij je thuis zal roepen. Dat is de reden dat ik God kan blijven vertrouwen. Niet omdat ik altijd zie dat het leven hier en nu zo makkelijk is, maar omdat ik zie dat God wel het beste met mij voor heeft. Ik mag Hem kennen en dat is echte vrijheid en leven. Soms is dat ook moeilijk om te zien, maar Hij wilde er voor sterven. Hij leeft nu in mij en geeft me zijn liefde.

Dat geeft lang niet altijd antwoorden op waarom dingen in het leven lopen zoals ze doen. Ik weet en geloof alleen rotsvast dat mijn God van me houdt en mij niet onnodig gaat lopen pesten. Hij is het die mij dit leven geeft, Hij is die mij ooit zal opnemen in heerlijkheid. Tot dan toe wil ik Hem vertrouwen.

Iets wat mij zelf vaak moed geeft, maar ik vind het lastig naar andere mensen toe. Is een stukje uit Romeinen 8:

28 En wij weten dat voor hen die God liefhebben, alle dingen meewerken ten goede, voor hen namelijk die overeenkomstig Zijn voornemen geroepen zijn. 29 Want hen die Hij van tevoren gekend heeft, heeft Hij er ook van tevoren toe bestemd om aan het beeld van Zijn Zoon gelijkvormig te zijn, opdat Hij de Eerstgeborene zou zijn onder vele broeders. 30 En hen die Hij er van tevoren toe bestemd heeft, die heeft Hij ook geroepen, en hen die Hij geroepen heeft, die heeft Hij ook gerechtvaardigd, en hen die Hij gerechtvaardigd heeft, die heeft Hij ook verheerlijkt.

Dit geeft me hoop, omdat alles meewerkt ten goede. Volgens mij kun je uit deze tekst opmaken dat dit 'goede' is dat God je vormt naar het beeld van Jezus. Ook dit geeft uiteraard geen sluitende antwoorden altijd. De reden dat ik het lastig vind is omdat ik het nog kan zeggen. Het lijden dat mij is overkomen is niks in vergelijking wat anderen overkomt. Ik weet niet of ik het zou kunnen zeggen als ik in zo een situatie zou zitten..

Ik denk dat geloven niet per se hoeft te betekenen dat je blind vaart op Gods beloften en daarbij geen enkele onrust, angst of twijfel meer kent. Neem als voorbeeld Jezus. Hij is in Gethsemane, daar zegt Hij: Uw wil geschiede. Hij vertrouwt er dus blijkbaar op dat Gods het wil beste is. Ondertussen is Hij doodsbang en vraagt Hij of het toch anders kan.

Ik had het hier een tijdje terug met mijn vader over. Is twijfel nu zonde. Het ligt denk best lastig, want als je opzettelijk en nadrukkelijk blijft twijfelen aan God en zijn beloften doe je Hem wel te kort. Maar ik denk niet dat je kunt stellen dat elke twijfel, angst en onrust nu gelijk al zonde is. Stel dat een kind met zijn vader door een donker bos loopt en zegt: papa, ik ben bang. Dan zegt de vader: kom maar, hou mijn hand vast. Ik zorg wel dat we veilig thuiskomen. Dan zullen de meeste kinderen de hand van hun vader pakken en er op vertrouwen dat hij voor ze zal zorgen. Betekent dit dan dat ze volledig op hun gemak zijn en de rest van de toch huppelend en fluitend vervolgen? Ze zijn waarschijnlijk nog steeds gespannen en bang zodra er iets kraakt in de bosjes.

Het moeilijke met het geloof is denk ik dat het soms zo in lijkt te gaan tegen wat je om je heen ziet. Ik weet niet zo goed op welk gebied jij teleurgesteld bent in God. Ik merk bij mezelf dat ik daar soms ook ontzettend veel moeite mee hebt als je je leven ziet om dan vast te houden aan de beloften die God geeft. Eerlijk gezegd weet ik niet zo heel goed hoe je daar mee om moet gaan, ik denk dat een strijd is die eigen is aan het geloofsleven. Je ziet het in de psalmen al zo vaak terug komen. Een mooi voorbeeld hiervan vind ik bijv. psalm 89. De psalm begint met te zingen over de grote daden van God, de wonderen die Hij deed en de trouw die Hij toonde. Dan slaat het ineens om, de dichter ziet dat God ook toornt op zijn volk en Hij begrijpt er niks meer van. Is God nog wel trouw, maar hij eindigt dan alsnog met "De HEERE zij voor eeuwig geloofd. Amen, ja, amen."

Even los van de tekst die je aanhaalt, ik denk niet dat als je gelooft God je problemen altijd oplost. Ik hoorde tijdje een terug een preek uit (wederom) Hebreeën hierover en die heeft me flink aan het denken gezet. Hebreeën 11 werd al een keer aangehaald hier over wat geloof is. Maar je moet de rest van het hoofdstuk eens lezen. Dan komen er allerlei mensen uit het Oude Testament langs die door het geloof leefden. In eerste instantie lijkt het alsof deze mensen enkel grootse daden verrichten door het geloof en dat hebben ze ook gedaan. Je krijgt het idee dat als je gelooft er dus wonderen gebeuren en het je voor de wind gaat. Aan het eind stelt de auteur dat er te veel voorbeelden zijn om op te noemen en gaat hij samenvatten:

32 En wat zal ik nog meer zeggen? Want de tijd ontbreekt mij om te vertellen over Gideon, Barak, Simson, Jefta, David en Samuel en de profeten. 33 Zij hebben door het geloof koninkrijken overwonnen, gerechtigheid in praktijk gebracht, beloften verkregen, muilen van leeuwen gesloten. 34 Zij hebben de kracht van het vuur geblust, zij zijn aan de scherpte van het zwaard ontkomen, zij hebben in zwakheid kracht ontvangen, zij zijn machtig geworden in de oorlog, legers van vreemden hebben zij op de vlucht gejaagd. 35 Vrouwen hebben hun doden teruggekregen door opstanding uit de dood. Maar anderen zijn gefolterd en namen de aangeboden verlossing niet aan, opdat zij een betere opstanding verkrijgen zouden. 36 En weer anderen hebben spot en geselslagen verdragen, ja zelfs boeien en gevangenis. 37 Zij zijn gestenigd, in stukken gezaagd, in verzoeking gebracht, met het zwaard ter dood gebracht. Zij hebben rondgelopen in schapenvachten en geitenvellen. Zij leden gebrek, werden verdrukt en mishandeld. 38 De wereld was hen niet waard. Zij dwaalden rond in afgelegen plaatsen en verbleven op bergen, in grotten en in holen in de aarde. 39 En deze allen hebben, hoewel zij door het geloof een goed getuigenis van God gekregen hebben, de vervulling van de belofte niet verkregen,

40 daar God met het oog op ons iets beters voorzien had, opdat zij zonder ons niet tot de volmaaktheid zouden komen.

Mensen zoals Mozes hebben inderdaad door het geloof een volk uit Egypte geleid dwars door een zee heen. Anderen vochten met leeuwen of kregen hun geliefden terug uit de dood. Er waren echter ook mensen die uit en door geloof leefden en die in stukjes werden gezaagd. Er waren er die gebrek leden, mishandeld werden en gedood zijn. Geloof leidt dus blijkbaar niet altijd tot de wonderen waar we op hopen, tot de verlossing die wij verwachten.

Maar voor hen allemaal staat vast. Ze vertrouwden op de beloften van God en zouden uiteindelijk iets beters krijgen.

Moraal van het verhaal: ik snap God ook niet altijd, meestal niet. Ik vind het ook moeilijk om Hem te vertrouwen. Maar een God die voor mij wil sterven, die wil ik wel proberen te vertrouwen. Dus leg ik mijn vragen elke keer maar bij Hem neer en vertrouw ik er op dat Hij me er door heen zal dragen. Tot nu toe heeft Hij me daarin nog nooit teleurgesteld.

Laat ik beginnen met voorop te stellen dat ik absoluut geloof dat oorlog niet in Gods plan thuis hoort

Ik zou het oude testament maar is beter doorlezen als ik jou was.

Als je denkt het beter te weten mag je je mening ook onderbouwen hoor dan overtuig je misschien nog iemand. Het is namelijk wel bijzonder dat je al je mening klaar hebt voordat ik mijn hele betoog heb af kunnen maken, denk je zelf ook niet?

(Yup, dit was sarcastisch. Maar de uitnodiging is wel serieus en gemeend hoor )

De rest volgt nog wel keertje, nu even geen energie/zin/tijd

Bij deze ga ik een poging wagen om mijn gedachten op dit punt is onder woorden te brengen. Ik ga continue spreken over het woord 'oorlog'. Dit houd het gewoon wat makkelijk, maar met dat begrip sluit ik dan maar even alles in. Dus in het vervolg staat oorlog simpelweg voor oorlog en het geweld dat het voorbrengt, maar dus ook voor alle consequenties die dat heeft: dus ook legers, militaire dienst etc.

Laat ik beginnen met voorop te stellen dat ik absoluut geloof dat oorlog niet in Gods plan thuis hoort. Daarmee bedoel ik te zeggen dat oorlog geen plek had op deze wereld voor de zondeval en dat er na de komst van Christus ook geen oorlog meer zal zijn. Alleen hieruit kun je simpelweg al opmaken dat oorlog niet goed is. Oorlog is verschrikkelijk. Ik hoorde pas een hoge officier het zo zeggen: "war is the most profound waste of human life and everything that is good in this life that is known to men". Dus wat ik ook in het vervolg ga zeggen. Ik wil en zal nooit zeggen dat oorlog goed, leuk, avontuurlijk is. Het is een verschrikkelijke activiteit waar de mensheid zich in stort en dient ten zeerste voorkomen te worden.

Echter dat gezegd hebbende, open ik mijn ogen en kijk ik op mij heen. Ik zou graag pacifist zijn en ik zou graag zien dat de hele wereld pacifist zou zijn. Ik denk echter niet dat ik hier hoef te gaan verdedigen dat dit niet zo is, morgen niet zo zal zijn en tot dat deze wereld eindigt ook nooit zo zal worden. We zullen dus iets met oorlog moeten, want we kunnen er niet om heen.

Er is hier al gesproken over Romeinen 13 en ik denk dat dit wel een van de kernteksten is in het gesprek hierover.

1 Ieder mens moet zich onderwerpen aan de gezagsdragers die over hem gesteld zijn, want er is geen gezag dan van God, en de gezagsdragers die er zijn, zijn door God ingesteld, 2 zodat hij die zich verzet tegen het gezag, tegen de instelling van God ingaat, en wie daartegen ingaan, zullen over zichzelf een oordeel halen. 3 Want voor de overheid hoeft men niet te vrezen, wanneer men goede werken doet, maar wel als men kwade werken doet. Wilt u nu van het gezag niets te vrezen hebben, doe het goede en u zult er lof van ontvangen. 4 Zij is immers Gods dienares, u ten goede. Als u echter kwaad doet, vrees dan, want zij draagt het zwaard niet zonder reden. Zij is namelijk Gods dienares, een wreekster tot straf voor hem die het kwade doet.

Ik wil een aantal observaties maken bij deze tekst.

- God zegt niet dat de overheid een "noodzakelijk kwaad" is. Het is zijn instrument in deze wereld. Het is een instantie dat is ingesteld met gezag en dat gezag is gestoeld op Gods gezag. Als burgers dienen we gehoorzaam te zijn aan deze overheid.

- De taak van de overheid. Dit gedeelte spreekt niet specifiek over het doel waartoe God de overheid heeft ingesteld. Daarvoor baseer ik me dus nu maar even op 1 Timotheüs 2:2. Daar roept Paulus op tot voorbede voor mensen die in machtsposities staan, waarom? Zodat wij een rustig en stil leven kunnen leiden in alle godsvrucht en waardigheid. De overheid is er blijkbaar om een zekere mate van levenskwaliteit te scheppen voor de mensheid.

- De overheid draagt het zwaard. Blijkbaar gaat de bevoegdheid van de overheid verder dan alleen het stellen van regels. Ze heeft zelfs het gezag om een wreekster te zijn namens God over hen die kwaad doen.

- Deze tekst spreekt in het algemeen niet over het handelen tussen overheden onderling, dus ik wil ook niet enkel op grond van deze tekst oorlog "rechtvaardigen".

Daarnaast, ik zou ook geen teksten uit het OT willen aandragen waarin Israël de opdracht krijgt om Kanaän in te nemen en bepaalde volk aan te vallen en uit te roeien. Simpelweg, omdat ik wel moet geloven dat deze handelingen eenmalig waren in Gods heilplan. Deze vormen echter geen blauwdruk voor hoe we ons leven dienen vorm te geven. Zelfs met betrekking tot het conflict in het Midden-Oosten past ons denk ik grote terughoudendheid om geweld daar met dat soort teksten te verbinden. (ook de landbeloften e.d.)

Maar ik denk echter niet dat de Bijbel oorlog uitsluit. De Bijbel is geen boek dat als een stukje geestelijkheid boven onze werkelijkheid komt te hangen en zich aan deze opdringt. De Bijbel spreekt over Gods handelen dat de geschiedenis ingaat. Het verhaalt over hoe Hij verlangt naar een relatie met de mensheid, hoe we uitzien naar herstel. Het probeert de hele zaak van binnenuit te veranderen. Daarbij gaat de Bijbel echter niet voorbij aan de rauwe realiteit van dit leven. Waarop baseer ik dit?

De oorlogswetten die God geeft in Deuteronomium 20. Een deel dit hoofdstuk staat in de context van het bevel om Kanaän in te nemen en een aantal volken met de ban te slaan en uit te roeien. Maar een aantal verzen zijn duidelijk algemener opgesteld. Bijvoorbeeld:

10 Wanneer u een stad nadert om ertegen te strijden, moet u haar vrede aanbieden. 11 En als zij de vrede met u aanvaardt en de poorten voor u opent, moet het zó zijn dat heel het volk dat erin aangetroffen wordt, herendienst voor u verricht en u dient. 12 Maar als ze geen vrede met u sluit, maar oorlog tegen u voert, dan moet u haar belegeren. 13 En de HEERE, uw God, zal haar in uw hand geven. Vervolgens moet u al wie mannelijk is met de scherpte van het zwaard slaan. 14 Alleen de vrouwen, de kleine kinderen, het vee en alles wat zich verder in de stad bevindt, al haar buit, mag u voor uzelf roven. U mag van de buit van uw vijanden, die de HEERE, uw God, u gegeven heeft, eten. 15 Zo moet u met alle steden doen die heel ver bij u vandaan zijn, die niet bij de steden horen van deze volken hier.

Ik weet dat er nog een aantal haken en ogen voor ons als moderne lezer aan dit gedeelte zitten. Maar het punt dat ik nu wil maken vanuit dit gedeelte is het volgende. Het oude nabije Oosten kent niet alleen een gewelddadig heden, maar ook een gewelddadig verleden. De rijken volgende elkaar constant op in de machtsstrijd om controle over het gebied. In bijna alle gevallen is het zo dat de koning dezelfde was als de hogepriester van de natie. Geweld werd gepleegd met het mandaat en de hulp van de goden. Vele koningen lieten hun gruwelijkheden opschrijven om een naam voor zichzelf te maken. Het is echt opmerkelijk dat Israël hier wetten krijgt van hun God in deze context die geweld aan banden legt. Mijn punt is echter dat God het geweld dus niet alleen verbied, maar hij gaat er voorwaarden aan stellen. Namelijk: als je de situatie vredig kunt oplossen, doe dat dan! Zo moeten ze ook anders omgaan met hun directe buren dan met steden verder van hen verwijderd.

19 Wanneer u een stad vele dagen belegert en ertegen strijdt om haar in te nemen, dan moet u haar vruchtbomen niet te gronde richten door de bijl erin te slaan. U kunt er immers van eten; daarom mag u ze niet omhakken om ze een belegeringswal voor u te laten worden, want het geboomte van het veld is voedsel voor de mens.

20 Maar de bomen waarvan u weet dat het geen vruchtbomen zijn, mag u te gronde richten en omhakken om een belegeringswal te bouwen tegen de stad die oorlog tegen u voert, totdat ze ten onder gaat.

Volgens mij werden deze teksten vaak ook aangevoerd in de vorige eeuw in alle discussies omtrent kernwapens. Nogmaals, deze tekst is opmerkelijk in de context van het Oude Testament. Als je in de wereld van toen een naam voor jezelf, je land en je god wilde maken dan vaagde je een land compleet weg. Ik weet dat er mensen struikelen over de gruwelijkheden uit het OT en deels ook terecht. Maar lees eens de verhalen van de Assyriërs. Het is bijzonder dat God de verschrikkingen van de oorlog ziet, het niet verbied. Echter draagt Hij wel zorg voor de voortgang van het leven. Je kunt eventueel oorlog voeren met een stad, land, natie, maar ontneem de bevolking niet elke mogelijkheid op leven.

Een ander opmerkelijk gedeelte komt uit Lukas 3

14 Ook de soldaten vroegen aan hem: En wij, wat moeten wij doen? Hij zei tegen hen: Val niemand lastig, pers niemand af en wees tevreden met uw soldij.

Hier komen soldaten bij Johannes de doper met de vraag: wat moeten wij doen? Het antwoord is niet: verlaat als de gesmeerde bliksem dienst en ga je naaste liefhebben. Nee, het antwoord is: voer je taken netjes en oprecht uit en maak geen misbruik van je macht.

Ik was net al een stuk verder, maar browser liep even vast. Hij had tot hier opgeslagen. Ik ben het nu eventjes zat, want er gaat flink wat tijd in zitten. Maar de rest van mijn betoog volgt dus nog een keer

OV: Spits en Metro

Dagelijks leven: ND & RD

Soms: volkskrant, trouw of NRC Next

Maar het is bij mij heel simpel: ik lees wat voor handen is Ik heb geen abo en koop nooit zelf een krant. Dus het is puur wat ik oppik van het station, bij familie of op de universiteit.

Bedankt voor de reactie. Ik heb nu geen tijd om er uitgebreid op in te gaan, maar dat komt van de week nog wel een keer. Er schoot mij dit weekend alleen wel nog een vraag te binnen: Mag een christen volgens u wel dienen als politieagent? Hoe moet deze zich dan gedragen in een leven op dood situatie? (lees: een agressief persoon dreigt een onschuldig leven te nemen en de enige oplossing voor de agent is schieten)

Nogmaals, ik wil me er nu niet even makkelijk vanaf maken door alleen vragen op te werpen. Dus de uitgebreidere reactie komt nog.

Robertus, je stelt hele goede vragen.

Dat doet me denken aan de Bijbelse tekst "wat Gij ook doet, doet alles tot Gods heerlijkheid" (1Kor.10:31).

De Bijbel moedigt aan om Gods wil te doen, de vraag is daarom gerechtvaardigd "wil God dat christenen overal ter wereld, in alle landen, in het leger gaan?".

Let wel dan moeten christenen, die broeders moeten zijn, tegen elkaar strijden (elkaar zelfs doden) omdat het land waar zij een onderdaan van zijn tegen een ander land in oorlog is.

DAT KAN TOCH NIET BIJBELS ZIJN, DIT IS BESLIST NIET GODS WIL!

2Tim.2:3:"Draag als een voortreffelijk soldaat van Christus Jezus uw deel in het lijden van kwaad".

Deze tekst laat zien dat de strijd van een "soldaat van christus" niet tegen zijn medemens is maar tegen "het kwaad" dat Satan elke dag op het pad van christen legt.

Een "soldaat van christus" strijdt voor God en Chritsus en voor de Waarheid dat in Gods de Bijbel is vervat.

Bent pacifist? Of bent u alleen tegen christenen in de krijgsmacht? (en vindt u daarmee dat de "ongelovigen" het smerige klusje van oorlog maar moeten oplossen?)

Ik weet niet of het een moeten is, maar het is iets waar ik laatste tijd ook wel is tegen aan liep. Voor mezelf heb ik besloten dat een vloek betekent dat de tv/film uitgaat. Soms nog wel lastig om het in praktijk te brengen. Hetzelfde heb ik eigenlijk ook met bloot- en/of seksscènes. De redenen dat ik de grens vrij strak trek is eigenlijk heel simpel. Het eert God niet, dus ik heb er niets te zoeken. Daarnaast helpt het mij absoluut helemaal nergens mee. Er is niks mis met tv en films, maar het is gewoon leeg vermaak. Mag prima op zijn tijd, maar als het me verder niet opbouwt, maar wel gevloek en sensualiteit in mijn leven brengt dan verliest het bestaansrecht in mijn leven. En dat is beetje mijn punt, alles wat je binnenkrijgt beïnvloed je in meer of mindere mate. En dergelijke invloeden zijn voor mij als gelovige niet positief, dus ik probeer het te weren. Als ik me verveel kan ik ook wel iets anders gaan doen; iets zinnigs lezen, kijken, bidden, sporten, studeren of een nieuwe hobby verzinnen.

Ik wilde bijna op bevestigen drukken, toen bedacht ik me nog wat. Als je dingen gewoon oprecht en dankbaar samen met God geeft dat zo ontzettend veel meer vreugde! God heeft ontzettend veel goede dingen gemaakt om van te genieten. Maar als die dingen hun doel gaan missen en wij in ons geweten al flink moeten draaien en keren om er nog deel aan te hebben is de vreugde snel vervlogen en ik wil in vreugde met Hem leven.

Begint een beetje op het script van zo'n slechte romantische komedie te lijken hier

Jongen krijgt hulp bij het regelen van een date van een meisje dat hij al kent. We weten allemaal hoe die film afloopt...

* bump *

Aangezien fb en Credible enigszins overlappen, hier ook maar even: Ursa & Pinkeltje is niet meer. Goede tijden gehad, en nu ook Credible tijden.

Balen

Vind wel leuk van je dat je ook aan de anti-sociale, facebook-loze crediblers denkt

Gebedshouding is op zich niet belangrijk. Het speelt in twee opzichten mee. Je kunt je lichaam gebruiken in je gebed, zoals je bijvoorbeeld door te knielen iets van eerbied laat zien. Het opsteken van handen als het uitstrekken naar God. Maar dit zijn allemaal geen vereisten voor een gebed. Het tweede puntje is speelt vooral bij de manier van ogen dicht en handen gevouwen. Dit is gewoon praktisch. Mensen hebben bedacht dat dit een manier is waarop je niet zo snel word afgeleid. Je krijgt geen prikkels meer binnen via je ogen en je kunt niet frunniken met je handen en vingers. Zo kun je je richten op God. Maar wederom is dit ook geen moeten voor het gebed. Eigenlijk is het net als een ouder en een kind. Als een kind iets vraagt gaat het er uiteindelijk om dat het kind gewoon vraagt: Mam, mag ik.... ? Maar als het kind het graag wil hebben kan het best naar moeder toe rennen, haar hand beetje pakken en het vragen terwijl het kind enthousiast op en neer springt. Dat is een uiting, die gepaard gaat bij de vraag. Het voegt wezenlijk niks toe aan de vraag en toch doen wij mensen het wel. Idem dito voor alle praktijken omtrent het bidden denk ik..

Er is sowieso veel mis met onze gebeden, maar God zal je gebed niet snel weigeren omdat je een bepaalde lichaamshouding weigerde aan te nemen of zo... God kijkt naar ons hart en Hij verhoort onze gebeden omdat Jezus ze bij Hem brengt.

Wat maakt dat u er niet trots op bent dat u in militaire dienst heeft gezeten? Het feit dat het in uw overtuiging ingaat tegen wat de Bijbel leert?

Verder wil ik u er toch even op wijzen dat ik als u was harde uitspraken zou vermijden; u zegt "ware christenen zouden..." Daaruit concludeer ik dan maar een ware christen dus geen onderdeel wil uitmaken van de krijgsmacht? Op zich hoef ik niet per se de hele discussie hierover te openen, al wil ik hier best over in gesprek. Maar het is niet echt de meest open houding denk ik. Ik zit zelf op dit moment in sollicitatie en keuringstraject bij defensie en ken verschillende christenen die net als ik die keuze ook oprecht maken of gemaakt hebben. Prima dat u vindt als je dat als christen niet zou moeten doen, maar kijk uit dat u mensen niet beledigd. Ik kan me goed voorstellen dat als u zoiets tegen een veteraan zegt die in moeilijke situaties heeft gezeten dat het nogal pijn doet als hij te horen krijgt dat er dan ook wel iets mis moet zijn met zijn geloof...

Ach, het echte daten gebeurt achter de schermen (toch?).

Nee hoor. Eerst kunnen alle vrouwen (en mannen) met interesse een brief insturen, waarna er uit die brieven een match gekozen wordt. Na die keuze worden de dates natuurlijk gefilmd. Dat is leuke televisie voor ons, thuis blijvende, crediblers.

Kunnen we er dan niet een soort van 'Love in the wild' van maken? Wat leuke, uitdagende opdrachten doen op een exotisch locatie met leuke dames en de eventuele kans op liefde, daar ben ik dan nog wel voor te porren

Haha, ik neem je helemaal niks kwalijk. Ik gun jou je vuurwerk, dus ik zal de concurrentie voor je niet zwaarder maken door hier de profielschets van ondergetekende neer te zetten Maar dan moet je wel beloven dat als er vuurwerk komt het even netjes (mee te) delen hè!

Hehe, gaat lekker hier. Beetje geinen over en weer, maar ondertussen hoopt iedereen stiekem op vuurwerk..

Ken, je vraagt naar een vrouw die subtiele hints oppakt en goed is in sociale communicatie?! Dat is toch onze zwakte? Volgens mij heb je met die eisen 99% van het vrouwelijk geslacht nog voor het uitkiezen

Dank voor de reacties! Geeft weer wat stof tot nadenken.

Martin ik moest enig sinds glimlachen om je voorbeeld van het paard dat kapot ging op het dorpsplein (beetje visueel ingesteld hè )Al heb je wel een punt dat bepaalde mensen inderdaad dieren gelijk zetten aan de mensen op dit vlak. Al snap ik dat wel dat je tot die gedachte kan komen als je er een atheïstische levensvisie op na houdt, maar ik vind het wel eng..

Verder vond ik het wel grappig om je eerste vraag te lezen: Wie stelt dat moorden slecht is? Dat is dus eigenlijk juist mijn vraag... Waarom vinden wij moorden slecht. Dat is voor mij nogal makkelijk, maar voor een atheïst lijkt het me wat lastiger uit te leggen. Maar tot nu toe doen jullie het best goed

Maar tot nu trekken we dus de conclusie: een bepaalde handeling is fout, omdat wij in staat zijn dat vooraf te bedenken en als maatschappij hebben 'afgesproken' dat dat soort gedrag onacceptabel(slecht) is.

Ik heb even een vraagje. Je haalde het voorbeeld aan van de slavenhandel. Destijds werd 'besloten' dit is oke, want gekleurde mensen zijn nu eenmaal minderwaardig.. Maar als jij dan terugkijkt, kun jij dat dan nog bestempelen als slecht? Of zeg je dan, dat is de manier waarop zij dat toen deden, de beslissing die zij toen maakten op het morele vlak. Nu doen wij het niet meer, maar ik kan het niet slecht noemen..

Ik zit ook nog even te denken over het feit dat wij KUNNEN kiezen e.d. Maar moet daar nog even over nadenken. Heb er een beetje moeite mee om als iemand niet meer verantwoordelijkheid te houden is om het dan niet meer als slecht te kunnen bestempelen. Maar daar moet ik nog even over nadenken, dus er komt misschien nog keertje een vraag..

De vragen waar we een antwoord op moeten vinden is:

Hoe heeft God het huwelijk bedacht en bedoelt? Hoe ziet dat eruit? En minstens net zo belangrijk is de vraag: waarom heeft God het huwelijk geschapen?

God heeft het huwelijk niet geschapen het bestond al voor christus. Zoals je hieronder kunt lezen is het huwelijk niet alleen gebaseerd op een christelijke overtuiging, hoe graag sommige christenen dat ook willen. Het is geen christelijke exclusiviteit, ook de term homohuwelijk is in de meeste gevallen niets meer of minder dan een bevestiging voor familie en overheid dat je als 2 personen met elkaar door het leven wil. Daarnaast heb je nog de christenen die voor God willen bevestigen dat ze bij elkaar horen, het kerkelijk huwelijk.

Redenen om te trouwen

Trouwen is geen verplichting, maar er kunnen verschillende redenen voor zijn:

Geloof; sommige partners geloven dat hun relatie alleen zal slagen als ze God's zegen ontvangen (kerkelijk huwelijk)

Seks; sommige partners, ouders en geloven zijn tegen seks tussen mensen die niet met elkaar getrouwd zijn (bij partners van hetzelfde geslacht is dit overigens niet altijd een remedie, sommigen zijn in zulke gevallen ook tegen een huwelijk).

Huisvesting, het verkrijgen van woonruimte en bijvoorbeeld een hypotheek kan eenvoudiger zijn als er sprake is van een huwelijk. In sommige landen bestaat er ook 'wettelijk samenwonen', wat dan dezelfde voordelen geeft.

De partners willen hun hele verdere leven bij elkaar blijven en voor elkaar zorgen.

Beroep; in sommige beroepen is het verdacht als je niet getrouwd bent. In moslimlanden is het handiger om getrouwd te zijn dan om ongetrouwd samen te wonen, dus als je daar voor je beroep moet zijn is een huwelijk een overweging. Soms hebben getrouwden ook voordelen binnen hun beroep.

Soms zijn er kinderen op komst en wil men dit goed regelen. Er is dan sprake van een moetje.

Belasting; een overheid stimuleert een huwelijk of werkt deze tegen via belastingen

Bron: wiki

Quest, zoals eerder aangegeven heb ik niet zo veel zin in een discussie. Wat ik alleen niet zo goed begrijp is dit. Er komt hier een christen met een vraag, volgens mij geeft ze daarmee aan dat ze dat als gelovige op wil lossen. (ze zegt immers God te willen dienen) Waarom kom jij dan met wikipedia aanzetten? Het is een leuke informatiebron en vaak super handig, maar volgens mij kunnen we beter de Bijbel erop na slaan... (en nu neem ik als nog deel aan de discussie) Maar op dit punt is de Bijbel het wel echt oneens met wikipedia of wikipedia mist in ieder geval een deel van het plaatje dat de Bijbel van het huwelijk schetst...

stel nou, twee vrouwen houden van elkaar, bedriegen elkaar niet, hebben elkaar lief enz. Wat zou daar dan fout aan kunnen zijn?

Ik denk niet dat je daar de correcte vraag stelt. Zoals al aangegeven door mensen hierboven, je wordt opgedragen om je naaste lief te hebben. Dus iemand anders liefhebben is niet verkeerd. Want als liefhebben op zich goed is, dan kan mijn vader morgen zeggen: ik hou van de buurvrouw om vervolgens mijn moeder en ons te verlaten. Lijkt me toch niet echt de bedoeling...

De vragen waar we een antwoord op moeten vinden is:

Hoe heeft God het huwelijk bedacht en bedoelt? Hoe ziet dat eruit? En minstens net zo belangrijk is de vraag: waarom heeft God het huwelijk geschapen?

Ik was vandaag lekker aan het werken en dat vereist meestal niet erg veel op intellectueel gebied, dus had wat tijd om na te denken. Nu kwam ik de volgende vraag. Als beweert word dat moraliteit niks bijzonders is, gewoon iets dat ontstaat tussen mensen vanuit redelijkheid, inlevingsvermogen etc. Zit er dan verschil in een leeuw die een andere leeuw doodt en een mens die een medemens van het leven beroofd? (zo ja, waar zit hem dat verschil dan in?)

Want nogmaals, ik snap dat dit geen sluitend bewijs is en dat het deels een aanname van mijn kant is dat ik moraliteit niet los kan zien. Maar ik heb er nogal veel moeite mee om gewoon te zeggen wat die leeuw doet dat is slecht, kwaad, verwerpelijk. Dan zeggen we: dat is de natuur. Maar als mensen dit doen, is het anders. Heeft er iemand wat mooie gedachten voor me?

Welkom hier Meisje!

Zoals je ziet zijn we hier op credible altijd heel behulpzaam... Ik word soms alleen een beetje verdrietig van de "hulp-topics" Iemand met een vraag komt en er allerlei discussies losbarsten. Al weet ik zelf ook niet zo goed hoe het anders moet, want iedereen heeft natuurlijk zijn mening e.d. Dat is absoluut geen verwijt naar jou Meisje, je stelt een terechte vraag. Ik vind het gewoon jammer dat we als forum niet echt in staat zijn om gewoon hulp te geven, maar in allerlei discussies verzanden... Maar dat is meer richting de rest, misschien is goed om ons hier is een keer op te bezinnen..

Maar je vroeg om tips of raad. Ik wil je er drie geven. De eerste is om God in alles te vertrouwen. Hij is de God die jou schiep en die van je houdt. Hij is de God die alles aflegde, naar deze aarde kwam en stierf voor jou. Vertrouw erop dat Hij je altijd zal vergeven vanwege Jezus en altijd van je zal houden. Dat gaat voor wat je ook verder maar gaat doen in je leven. Mijn tweede tip zou zijn om God te vragen hoe je voor Hem kunt leven. Wat ik daarmee bedoel is dit. Los van het feit of God nu wel of niet wil of je dit soort gevoelens praktiseert heeft Hij het verlangen dat je in alles Hem zult laten schitteren in je leven. Ik weet dat dit super moeilijk is, loop hier elke dag tegen aan. Het betekent dat je eerst zelf van de troon van je leven af moet. Het draait in eerste instantie niet meer om jou verlangen naar verliefde gevoelens, relaties etc. Het gaat in eerste instantie erom dat je Hem leert kennen, liefhebben en dan aan de wereld laat zien wie Hij is. Begrijp me hier niet verkeerd, ik zeg niet dat de verlangens die je hebt verkeerd zijn. God heeft mensen denk ik geschapen met een verlangen naar relaties en huwelijk, maar ik geloof ook dat Hij deze dingen heeft geschapen zodat we Hem kunnen eren. Misschien wil God laten zien aan jou en de wereld wie Hij is door jou te 'veranderen', maar misschien heeft Hij een ander plan voor je. Ik zou je echter aanraden om je eerst te richten op Hem.

Mijn derde en laatste tip is om met mensen te gaan praten. Ik weet dat het ongelooflijk lastig kan zijn, weet niet of je dit al is met anderen hebt gedeeld. Ik heb het zelf met een aantal vrienden van dichtbij meegemaakt en snap als je er tegen op ziet, maar het lucht altijd op. Maar nog belangrijker is denk ik dat God je mensen om je heen geeft die je hiermee kunnen helpen. Natuurlijk zijn er hier ook mensen die je willen helpen, maar kijk zelf naar dit topic. Het is een grote puinzooi van mensen die van alles roepen en die jou amper kennen en niet elke dag naast je in het leven staan. Neem mensen in vertrouwen, vraag om gebed, spreek met mensen en zoek zo Gods hulp.

Als ik niet helemaal duidelijk was of je hebt nog een vraag of zo kun je me beter even een PM sturen. Ik zit niet super vaak op dit forum en mis dan wel is wat dingen dan..

Als laatste wil ik je dit nog meegeven. Ik vind het echt stoer van je dat je hiermee komt en daarmee laat zien dat je God wel wilt dienen. En onthoud altijd, maar dan ook altijd: God heeft jou geschapen zoals je bent. God is gestorven voor jou zoals je bent. God houdt van jou zoals je bent.

Ik snap je punt wel enig sinds, alleen het beantwoord voor mij niet de vraag die ik stelde. Natuurlijk als ik aanneem dat het grootst denkbare leed 'slecht' is dan kun je van daaruit verder gaan. Ik snap ook dat mijn volgende vraag bizar klinkt, maar waarom bestempelen we lijden dan als 'slecht'? Natuurlijk, iedereen voelt aan dat dat niet oké is. Iedereen is verafschuwd als je kijkt naar iets als de holocaust. Maar dat is nu juist mijn punt.

We gaan er zeker niet uitkomen met elkaar, maar in ieder geval bedankt voor het meedenken.

Jullie zijn vrolijk verder gegaan zie ik

Ik ben nogal druk geweest afgelopen tijd en zeker geen tijd en zin gehad om hier over na te willen denken, maar ik wil het weer even oppakken.

Mijn punt met dit hele topic is eigenlijk dit. Ik snap best dat iemand zegt ik heb de Bijbel niet nodig om morele regels in mijn leven te creëren, zien, hebben. Die kun je natuurlijk prima zelf opstellen. Ik snap ook best dat je met de evolutietheorie het menselijke handelen om moreel gebied enig sinds kunt verklaren. Maar dat beantwoord mijn diepste vraag niet. Mijn punt is namelijk dit. Dat wij als kuddediertjes in de loop van de evolutie en miljoenen jaren hebben geleerd dat het beter werkt als je gewoon lief en aardig doet en elkaar niet constant de hersens in ramt is leuk en aardig, maar dat stelt nog geen begrip vast van 'goed' en 'kwaad'. Je kunt wel zeggen: dit is de manier waarop wij ons gedragen en wat wij als groep/maatschappij/mensheid acceptabel vinden, maar hoe kun je ooit zeggen dat iets goed of kwaad is? Je kunt alleen zeggen: zo doen wij dit niet & de meerderheid vind dit niet oke, dus het is "fout".

Zie ik nu echt iets over het hoofd? Want als dat zo is, ben je volgens mij moraliteit in zekere zin kwijt. En ik heb er moeite mee te geloven dat een atheïst dat zelf serieus zou geloven. Want als we vervolgens kijken naar de holocaust o.i.d. dan zegt iedereen volgens mij zonder na te denken: dat is gewoon door en door slecht. Maar kun je dat nog wel zeggen? Of bedoel je dan eigenlijk te zeggen: dat is niet zoals wij het doen en dat is erg vervelend voor de Joden. Maar waarom zouden de Nazi's zich serieus iets aantrekken van het lot van de Joden? Wie verplicht hen daartoe als ze bij toeval zijn ontstaan, dan kun je toch in principe doen wat je wil? Ik snap best dat jullie niet zo naar je medemens kijken. Maar wat is je basis om naar iets als de holocaust te kijken en te zeggen: dat is gewoon verkeerd? Want zodra je zegt je beroofd mensen hun leven, rechten, vrijheden, behandeld ze als beesten dan hang je al allemaal dingen op aan de mens waarvan ik me afvraag waar je ze vandaan haalt. Als de mens dan echt het prachtige product van toeval is, waarom zou ik dan verplicht zijn om me netjes te gedragen naar jullie toe? Natuurlijk, als ik mensen begin neer te schieten word ik opgepakt, maar als ik dat kan voorkomen, wat houd me tegen? Ik snap best, dat jullie niet zo slecht zijn, maar mijn punt is wat is jullie grond om dat niet te zijn? Waarop baseer je dat? Gewoon 'common sense' of zo?

Misschien helpt deze casus. Stel dat Nederland morgen een superwapen uitvindt en besluit het te gebruiken. Ze roeien gewoon de complete wereld uit en laten enkel staatsburgers van het Koninkrijk der Nederlanden over. Nu, moraliteit is iets wat we met elkaar besluiten, wat ontstaat. Er zijn alleen nog Nederlanders op de aarde en die vinden het prima, want ze hebben nu de complete aarde voor zichzelf. Is wat er dan gebeurd is, is dat verkeerd? En op grond waarvan zeg je dat?