Redactie

HYMNS&AANBIDDING MET REMCO HAKKERT, SPRING CHOIR & BAND

Open Doors gaat op tournee met Kees Kraayenoord! Met de tour 'LOUD!' willen Open Doors en aanbiddingsleider Kees Kraayenoord hun stem laten horen voor christenen die niet vrij zijn hun geloof in Christus te belijden.

LOUD! gaat over het luid en duidelijk aanbidden van de Here Jezus. Niet direct iets wat je verwacht als je denkt aan Open Doors en vervolgde christenen, die vaak gedwongen zijn hun geloof geheim te houden. De naam van de tour is gebaseerd op de Bijbeltekst uit 1 Kronieken 16:8, waar staat: 'Loof de HEER, roep luid Zijn naam, maak Zijn daden bekend onder de volken'.

'Er zijn christenen in onze wereld die dit Bijbelvers niet zonder gevaar voor eigen leven kunnen gehoorzamen. Sterker nog, als ze samenkomen is er vaak helemaal geen sprake van luid Gods naam aanroepen. Ze fluisteren hun liederen, zijn niet vrij om te aanbidden', zegt Kees Kraayenoord. 'We kunnen aan hen denken, hen steunen en voor hen bidden, maar bovenal uit volle borst ons lied zingen. Want liefde is luid en als wij niet voluit aanbidden, doen wij vervolgde christenen te kort. We hebben net als zij een stem gekregen en wij mogen die in alle vrijheid laten horen.'

Festival316 in Ureterp wordt nog groter. Niet alleen is er op 4 mei een spetterend avondprogramma; de organisatie heeft het programma naar de hele dag uitgebreid. Voor het hele gezin is er vanaf 11 uur van alles te doen. "We hebben grote verwachtingen van het festival", zegt Haise Veen, voorzitter van Festival316.

Avondprogramma (18:00 - 22:30): muziek
De artiesten die op 4 mei in het avondprogramma optreden, zijn Sela (NL), Good Weather Forecast (DL), Rend Collective Experiment (IR), Martin Brand (NL), Timzingt (NL) en voor de derde keer Trinity (NL). Samen met Sela geeft Festival316 invulling aan het 8-uur-moment van Dodenherdenking. Haise Veen: "We willen laten zien dat we God op verschillende manier kunnen eren. Met de Noord-Ierse funky band Rend Collective Experiment, de lofprijs van Sela en de dans muziek van Trinity."

Dagprogramma's (11:00 - 18:00)
Overdag is er voor het hele gezin een fris en dynamisch programma. Voor de kinderen is er een kindertheater en meer dan dertig leuke activiteiten. Youth for Christ verzorgt een uitdagend programma voor de tieners en een apart programma voor jeugdleiders. Mannenbeweging De 4e Musketier zijn aanwezig voor het mannenprogramma van Grutte Pier en het vrouwenprogramma wordt georganiseerd door WorldVision. Het dagprogramma eindigt met een slothappening op het buitenpodium, dat dit jaar ook voor het eerst gebruikt zal worden. "We kijken er enorm naar uit om deze veelzijdige dag aan te bieden. We zijn benieuwd naar de dingen die God gaat doen op deze dag in de levens van de gezinnen die naar Festival316 komen", aldus Haise Veen.

Paul Wilbur komt in april 2013 naar Nederland! De aanbiddingsleider, die geldt als een favoriet in het messianic praise genre en het lied ‘Praise Adonai’ bekend maakte, wordt bij die concerten bijgestaan door een groot projectkoor van The Choir Company. Wilbur brengt bovendien in februari 2013 zijn nieuwe album ‘Your Great Name’ uit, dat in Nederland bij Crossroad Distribution zal verschijnen.

De concerten van Wilbur (12, 13 en 14 april 2013) beloven druk bezocht te worden, want zijn muziek heeft in de loop van de jaren een trouwe groep luisteraars en liefhebbers opgeleverd. Op dit moment is het concert in Rotterdam al uitverkocht, ook Zwolle en Aalsmeerderbrug lopen erg hard.

Dat komt deels door Wilbur’s hart voor Israël, dat hij door laat klinken in zijn muziek. Maar ook door de aanstekelijkheid van die muziek, die over kerkmuren heen werkt. ‘Praise Adonai’, zijn bekendste lied dat Paul Baloche schreef voor het gelijknamige album van Wilbur, is een voorbeeld van hoe aanbidding en visie voor Israël hand in hand gaan bij de Amerikaan.

Met het succes van cd’s als ‘Praise Adonai’, ‘Lion Of Judah’ en ‘Shalom Jerusalem’ blijkt ook hoe Paul Wilbur niet alleen in het genre van messianic praise, maar ook in aanbiddingsmuziek in het algemeen zijn sporen verdiend heeft. Bezoekers van de concerten in april krijgen niet alleen bekende muziek te horen, maar ook gloednieuwe. In februari 2013 bracht Paul Wilbur namelijk een nieuw album uit met de titel ‘Your Great Name’, dat in Nederland gedistribueerd zal worden door Crossroad Distribution.

Dankzij de medewerking van een groot projectkoor van The Choir Company, beloven de avonden des te meer een bijzondere ervaring te worden. Bovendien zal Paul Wilbur overdag seminars zal geven. Hiervoor kunt u voor meer informatie ook terecht bij Events4Christ.

Zo, daar ga ik dan. Mijn eerste dag als pers zijnde, naar The Passion in Den Haag. Ik heb er zin in. Gekleed op de kou vertrek ik van huis af, perspas ruim oprijd afgehaald, en als een van de eersten op het perspodium. Mooi, kon ik een goed plekje uitzoeken. Hoopte ik, op de foto's is te zien wat er tussen het perspodium en het podium is stond. Erg jammer, maar dat mocht de pret niet drukken. Dat deed het wel toen ruim voor het programma begon een trommel op een kar het podium op geholpen werd. Gelukkig was die vrij snel weer weg.

Na een korte toespraak van Arjan Lock en de voorzitter van de RKK kwam Jurgen Rayman het podium op. De show begon na een kleine inleiding. Het eerste lied wat gezongen werd, werd vanaf het scherm getoond, en daar stond dat standbeeld dus om in de weg. Ik kon alleen alles wat links op het scherm gebeurde goed zien, en eventueel fotograferen. Beter dat als niets, dus doen we het maar zo.

Ondanks dat ik het van mezelf niet zo heb op Nederlandstalige nummers, heeft dit lied een wens opgeroepen om me er meer in te gaan verdiepen. Terwijl ik dit verslag typ, kijk ik naar The Passion op uitzendinggemist.nl. Meteen de eerste twee nummers (1 wereld en Schouder aan schouder) dragen dingen over die de christelijke moraal meer overdragen als ik van te voren zou denken.

Na het gesprek over wie de discipelen denken dat Jezus is, komt het dialoog tussen Jezus en Petrus. 'Ken je mij, wie ken je dan?' Zelfs op de perstribune heeft dit lied mijn aandacht gehouden. Voor de rest isoleerde de kou de sfeer voor mij, wat maakte dat ik er weinig indrukken aan over heb gehouden. Naderhand heb ik begrepen dat het via de tv wel anders was, en nu ik het nakijk is dat waar.

Het kruis. Nu ik hem zie vanaf uitzending gemist maakt hij meer indruk op me als donderdag. Terwijl er enkele mensen geinterviewd worden denk ik aan enkele anderen die meeliepen. Een goede afwisseling voor de 4-daagse heb ik zo mijn twijfels over, maar ik en de andere live bezoekers konden het zeker waarderen dat een moslim uit respect meeloopt. Een goed voorbeeld van 'een wereld, dus jij en ik zijn een'.

Het brood word gebroken. Mooie dag van Blof word gezongen, ik weet niet of de tekst aangepast is. Wederom maakt dit op mij indruk. Het acteerwerk, ook dit lied, valt me niks tegen. Na 'hou me vast', word er ingezoomd op Judas, vlak voor hij Jezus verraad. Judas zingt hier erg overtuigend in wat voor sferen hij zich bevindt.

En toen werd Jezus opgepakt. Omsingelt en wel, tijdens zijn gebed. Angst is op zijn gezicht te lezen. Een zoen van Judas, en 'ik denk aan wat je voelt' Een dialoog tussen Judas en Jezus. Als Jezus naar Judas zingt, moet ik even denken aan het lied wat Judas zong. Alsof Jezus precies wist wat er in Judas omging op dat moment. Meteen als dat lied afgelopen is verraad Petrus Jezus voor de eerste keer. 'Zo snel', hij zingt het zelf ook.  Drie keer, in een lied. 'Iedereen kan horen dan jeukt Galilea komt', maar nee, 'God weet dat ik niet bij Hem hoorde'. Auch, de derde keer.

Het gesprek tussen de andere gevangenen en Jezus, en 'Pak maar mijn hand' wat er op volgt, is wederom indruk wekkend. Dat bekende Nederlandstalige liedjes in christelijk perspectief zo kunnen kloppen! Ik kan mezelf door elkaar schudden omdat ik er nu pas achter kom.

Jezus voor Pilatus. Het publiek is even aan de beurt, Jezus of Barrabas vrij? 'Barrabas! Barrabas!' En toen, 'denk goed na aan welke kant je staat. Denk niet wit, denk niet zwart-wit, maar in de kleur je hart'. Pilatus weet niet welke straf hij uit moet delen. 'Kruisig hem! Kruisig hem!' 'Hij heeft niks verkeerd gedaan, maar een goed bestuurder is een vriend van het volk.' En daar ging Jezus.

Inmiddels is het kruis bijna gearriveerd. Langzaam maar gestaag kwam hij langs de perstribune. Toen hij stil stond begon Pilatus uit te leggen hoe het kruisingen precies in zijn werk ging. Hierna zong Maria een rouwlied. Daarna, 'pak maar mijn hand, stel niet te veel vragen!' Tijdens dit lied komt de hele cast met het meewerkende koor naar het voorste stuk van het podium. Jezus staat nog te zingen, vanuit het water. Wat zal hij het daar koud hebben gehad haha!

Al met al een indrukwekkende Passion uitvoering in 2013. De kou deed niet af aan het acteer werk en de indruk die de liederende op mij maakten en daarnaast een nieuwe dimensie gegeven aan het Paas-verhaal.

Gewoon Paul

Voor de foto's kan je hier terecht.

Al sinds de televisie begon uit te zenden heet Nederland 1 gewoon Nederland 1. En Nederland 2 en 3 hebben ook altijd Nederland 2 en 3 geheten. De televisiebazen gaan daar echter verandering in brengen. Vanaf ooit gaan ze NPO 1, 2 en 3 heten en de radiozenders ook. Ze zouden daardoor herkenbaarder zijn en meer kunnen concurreren met meer internationale merken als YouTube. NPO staat uiteraard voor de Nederlandse Publieke Omroep.

Het lijkt weer typisch een plan bedacht door managers. Het moet een oplossing zijn voor een probleem dat er helemaal niet is en dat daardoor ook onnodig veel geld kost in tijden van bezuinigingen. Iedereen kent Nederland 1, omdat het een instituut is dat al vanaf het allereerste begin generaties lang meegaat en ook goed beken wordt. Net zoals ook iedereen weet wat het achtuurjournaal is. Die naam ga je ook niet zomaar veranderen.

Natuurlijk zullen zij weer zeggen dat tijden veranderen, dat nieuwe ontwikkelingen altijd weer wennen en dat elke generatie weer klaagt over veranderingen. Met deze dogma’s wordt al decennia lang de ene nieuwe ontwikkeling na de andere opgedrongen. Ineens moesten we chippen, ineens moesten we profielen kiezen op school, ineens moeten we met de OV Chipkaart reizen. En straks moeten we dus praten over het lelijke NPO 1. Ik weiger.

Binnen de kerk zie je dat ook nog weleens gebeuren. Ineens deugde de oude liturgie niet, ineens moesten we allemaal doelgericht leven, ineens was traditie taboe. Het leverde naast enig enthousiasme hier en daar, vooral ook veel ellende op en leeglopende of scheurende kerkgemeenschappen. Waardoor nu hier en daar parochies en gemeenten toch weer tot bezinning komen en beseffen dat het taboe op traditie en gewoonte doorbroken moet worden.

Nee, niet elke verandering is slecht, maar de dogma’s dat elke verandering goed zou zijn en dat mensen er maar aan moeten wennen, die zijn onzin en dienen daarom verworpen te worden. Veranderingen zijn alleen goed als aantoonbaar blijkt dat de huidige situatie tot meer ellende en onrechtvaardigheid leidt. Als iets goed gaat, waarom dan mensen lastig vallen met je managersgedrag? Nederland 1 moet gewoon Nederland 1 blijven.

Robert

Vol verwachting stonden vele, vele gelovigen samengedrongen op het plein. Op elk moment kon het grote feest beginnen, maar de vraag was alleen wanneer. Iedereen had zich er zorgvuldig op voorbereid en er werd volop gebeden en gezongen. Er hing een intense sfeer van spanning, van nieuwsgierigheid, van verwondering. Het weer werkte niet mee, maar dat kon niemand iets schelen. Men was alleen druk bezig met wachten en bidden.

Vele dagen was er hard aan gewerkt, maar nu stond het eindelijk te stralen. Het altaar brandde nog niet en de priesters waren nog bezig met de laatste riten. Een heel eenvoudig maar toch prachtig en luisterrijk meesterwerk, het centrum van het gelovige bestaan. Toen de priesters eindelijk naar buiten kwamen, toen steeg de spanning tot grote hoogten. Zou het dan nu gaan gebeuren? Zou dan eindelijk hetgeen gebeuren wat was aangekondigd?

Vele dagen was er al vergaderd en gestemd en nu keek iedereen gespannen naar dat ene punt. Uren verstreken, minuten verstreken en de geruchtenmachine had iedereen nog extra nieuwsgierig en gespannen gemaakt. Daar stond men, in het centrum van het gelovige bestaan. De tijd was al bijna verstreken, het signaal kon elk moment worden gegeven. Zou het dan nu gaan gebeuren? Zou dan eindelijk hetgeen gebeuren wat was aangekondigd?

En ja, daar kwam rook. Een enorm gejuich donderde door de hemel en de mensen werden helemaal gek van vreugde en ontlading. Huilend vielen ze elkaar in de armen en sommigen zakten al door de knieën uit pure dankbaarheid. In de hemel hieven de engelen en heiligen hun mooiste gezangen aan. De rook vulde het geheel en de rook was prachtig helder wit. Even was God daar zo intens aanwezig en heel de wereld werd even verlicht door zijn glans.

Zo werd het altaar door het vuur van God aangestoken en zo werd een paus door het vuur van de Geest geroepen. En deze keer werd er niemand door het vuur verteerd toen de paus bij de pauselijke zegen een beetje afweek van de traditie. Geen angst meer, geen vrees, maar enkel pure liefde en vreugde om wat er allemaal gebeurd was. Nu konden de gelovigen opgelucht en welgemoed naar huis gaan, God dankend voor al het goede dat Hij voor hen gedaan had.

Robert

Soms zie ik een onderwerp waarover ik welhaast móét schrijven, maar weet ik niet hoe. Ook nu weer. Een ziekenhuis in Epe besloot dat ze ook abortus toelaat als het ongeboren kind het syndroom van Down zou hebben. Het echtpaar kan dan besluiten de zwangerschap af te breken, zoals dat dan heet. Toch beweert het ziekenhuis zich te laten leiden door christelijke normen en waarden. Het is blijkbaar maar net hoe je ze interpreteert, denk ik dan maar.

Het is heel gemakkelijk om hierover een giftige of cynische column te schrijven. Alleen beleef ik daar zelf heel weinig tot geen plezier aan en is de kans groter dat ik dan uit de bocht vlieg. En schrijven doe ik nog altijd omdat ik dat leuk vind en uit de bocht vliegen zal ik al wel te vaak hebben gedaan hier. Dus hoe pak ik dit onderwerp dan aan, waarbij ik ook nog wil proberen iets meer te schrijven dan dat het allemaal zo erg is? Dat is niets nieuws namelijk.

Misschien moet ik het nu maar eens meer zakelijk en afstandelijk houden. Want waar komt het idee vandaan dat een kind met een dergelijke handicap niet onvoorwaardelijk beschermd zou kunnen worden? Daar kunnen twee redenen voor zijn. De ene is dat men niemand een leven als verstandelijk gehandicapte wil aandoen. De andere is dat men niet de zware taak op zich kan nemen voor zo iemand te zorgen. Men wil het lijden dus vermijden.

Is de discussie over wanneer we over een kind spreken al beladen, de discussie over wanneer het leven voldoende waarde heeft is zo mogelijk nog meer beladen. Bij de eerste discussie kan men immers vrij gemakkelijk objectieve maatstaven aanwijzen en bediscussiëren, maar bij de tweede niet. Daar is de uitkomst afhankelijk van culturele, ideologische en soms zelfs ook economische aspecten, die kunnen veranderen. Die aspecten zijn daarom niet objectief.

In feite is er daarom maar één objectieve maatstaf: het leven heeft áltijd waarde, punt. Ongeacht het lijden, ongeacht de kosten, ongeacht alles. Een hele harde maatstaf, maar bij dit soort onderwerpen moet je dat soms wel zijn. Iets subjectiefs als medelijden kan veel menselijker zijn, maar kan uiteindelijk alsnog desastreus uitpakken. Want als de grens steeds verder opschuift, dan zijn straks misschien niet alleen de “downies†aan de beurt.

Robert

Schriftlezing Lucas 10:25-37

Wij kennen het verhaal zo goed dat we er bij de priester en de Leviet niet meer bij opkijken dat ze de man laten liggen en we zien de Samaritaan meteen als de held als hij het verhaal binnen komt. Priesters en Levieten, dat waren hypocrieten en die Samaritaan was best een sympathieke gozer. Maar voor de omstanders moet het schokkend zijn geweest om te horen dat uiteindelijk een vijand de held van het verhaal wordt. De Wetsgeleerde krijgt het ook niet over zijn lippen om aan het eind toe te geven dat de Samaritaan de naaste was van deze man, maar noemt hem “de man die medelijden met hem heeft getoondâ€.

We zijn zo gewend om de priester en leviet als slechteriken te zien, maar misschien is er wel iets meer over te zeggen. In die tijd en die cultuur was er wel iets voor te zeggen dat ze doorliepen. Als de priester en de leviet van de andere kant kwamen en juist op weg waren naar Jeruzalem, was het goed mogelijk was dat ze dienst moesten doen in de tempel. Daarvoor moesten ze rein zijn en als je een dode aanraakte, werd je onrein en mocht je niet meedoen. Dan was de hele reis voor niets. En überhaupt, het was best gevaarlijk. Was als de rovers nog in de buurt waren? Meestal benadrukken we toch hun gebrek aan liefde en houden we ze netjes op een afstand.

Maar als we het naar deze tijd brengen? Als ik iemand in de kou en in de regen langs de weg zie staan met autoproblemen, rij ik rustig door. Ik kan dat naar mezelf toe best verkopen. Ik heb geen verstand van auto’s, ik kan die man helemaal niet helpen. Zelfs al had hij een ongeluk gehad, dan ken ik niet genoeg EHBO om te denken dat ik een verschil maak als er echt iets aan de hand is. En wat als ik iets verkeerd doe en de persoon lijdt schade door wat ik doe, dan krijg ik misschien wel een proces aan mijn broek. Sowieso, voor dat soort dingen hebben we toch de ANWB en ambulances? Ik zou heel goed die priester of die leviet kunnen zijn. Als ik iemand in nood zag op weg hier naartoe, zou ik waarschijnlijk doorrijden omdat ik toch niet te laat voor deze avond kon komen…

Het verhaal heeft voor mij een dubbele boodschap. De ene kant van het verhaal is dat vriendelijkheid en redding soms uit onverwachte hoek kunnen komen. Van die zwerver,  die Marokkaan of juist die nette meneer van de andere kerk die altijd zo stijf en streng overkomt.

Aan de andere kant houdt het me genadig, maar o zo scherp een spiegel voor om te bepalen wie ik zou zijn in het verhaal. Lang niet altijd kan ik die vraag positief beantwoorden. Dan sta ik er weer bij stil hoeveel liefde Jezus had voor ons en anderen en hoe schril ik daarmee soms in contrast af steek. Maar dat mag me dan inspireren om meer zoals Hij te willen zijn en anderen lief te willen hebben.

En jij, wie ben jij in dit verhaal? Degene die met allemaal goede redenen en excuses zijn ogen kan sluiten voor de nood van de ander? Of juist degene die soms tegen beter weten in ontferming toont en de ander opzoekt?

Timon

Misschien heb je het weleens meegemaakt. Je krijgt te horen dat iemand die je goed kent of van wie je houdt, is overleden. Eigenlijk kan je het bijna niet geloven, maar uiteindelijk dringt de werkelijkheid tot je door. En dan begint er een proces dat rouwverwerking heet. Bij rouwverwerking denken we meestal aan het overlijden van iemand. Maar rouwverwerking komt ook voor bij verhuizing of als een relatie uitgaat. Rouw is verlies verwerken. Dit proces bestaat meestal uit vier fasen.

1. Aanvaarden van de werkelijkheid van het verlies
In eerste instantie kan en wil je (bijna) niet geloven wat er is gebeurd. Het brengt zoveel emoties met zich mee. Uiteindelijk zul je de werkelijkheid moeten aanvaarden om verder te kunnen.

2. Ervaren van de pijn van het verlies
Dit kan gebeuren door hevige huilbuien of door stil en teruggetrokken te zijn. Vaak zijn er ook gevoelens van boosheid die naar boven komen. Boos zijn omdat je beste vriend er niet meer is. Boos zijn op God omdat Hij niet heeft voorkomen dat je moeder is overleden. Ook kunnen er schuldgevoelens naar boven komen. Gevoelens van ‘had ik maar…’ Het is belangrijk dat er iemand naar je luistert, dat er iemand is tegen wie je kan vertellen hoeveel verdriet je hebt, hoe boos je bent en met welke schuldgevoelens je rondloopt.

3. Aanpassen aan de nieuwe situatie
De wereld staat niet stil. Na korte of langere tijd zul je weer naar school gaan. Bij het overlijden van één van de ouders zullen jullie de taken in huis opnieuw moeten verdelen en oppakken. Op een gegeven moment zal je merken dat je niet meer opstaat met het verlies. Misschien schrik je daar van, maar dat moment komt echt en is een goede ontwikkeling.

4. Het verlies een nieuwe plaats geven
Het verlies overheerst niet meer je hele denken. Je kunt weer genieten van andere dingen. Sporten, met vrienden/vriendinnen op stap gaan. Het is niet zo dat je de degene die er niet meer is, bent vergeten. Je kunt er alleen nu op een andere manier mee omgaan.

Het is natuurlijk zo dat bij het overlijden van een geliefd persoon de rouwverwerking intensiever zal zijn dan bij het verliezen van een belangrijke wedstrijd. Het is ook nooit te zeggen hoelang een rouwproces duurt. Heb je zelf te maken (gehad) met verlies en wil je er over praten, dan kan dat altijd.

Meer info?
Voor meer info over dit onderwerp kun je terecht op www.chris.nl/jongeren of www.cnct.nl. Als je na wilt praten over dit thema, dan verwijzen we je naar de chatbox van Chris: www.chris.nl. Bellen (078-63 123 00) of mailen (help@chris.nl) kan natuurlijk ook!

Vanavond is het dan zover, dan heeft de katholieke Kerk even geen paus meer. Toch zal paus Benedictus XVI dan niet helemaal weg zijn, zo wordt begrepen. Hij zal nog steeds zo blijven heten, zal zich nog steeds Zijne Heiligheid laten noemen en zal ook de witte soutane blijven dragen. Hijzelf zei ook dat hij enkel vooral het actieve gedeelte van het pausschap zal laten rusten, maar dat je tot aan je dood toch enigszins paus blijft.

Natuurlijk komt de geruchtenstroom dan weer op gang. Zo zou hij als een soort schaduwpaus blijven functioneren en dus nog steeds volop invloed blijven uitoefenen op het Vaticaanse bestuur. Hij zou zo adviseur worden van de nieuwe paus. Het is echter voor de nieuwe paus te hopen dat Benedictus zich niet teveel gaat bemoeien met het reilen en zeilen, nu hij immers afgetreden is. Daar zal uiteindelijk namelijk niemand mee gediend zijn.

Paus of koning zijn tot aan de dood heeft namelijk een belangrijk voordeel. Als je eenmaal dood bent, kun je op geen enkele wijze meer invloed uitoefenen op wat je opvolger gaat doen. Je zult het dus geheel moeten loslaten en het bestuur moeten toevertrouwen aan de voorzienigheid Gods. De nieuwe koning of paus is dan helemaal vrij de eigen weg te gaan, ook al kan de koning zijn zoon natuurlijk alvast voorbereiden op het koningschap.

Iedere paus of wat voor leider ook is anders en heeft een eigen manier van aanpak. Het is daarom heel gezond dat als je het stokje, of in dit geval de kruisstaf, overdraagt, je het dan ook echt overdraagt. Dus dat je je zo weinig mogelijk meer bemoeit met wat je opvolger allemaal doet. En dat je alleen vrijblijvend advies geeft, als de opvolger er uitdrukkelijk om vraagt. Vraagt de opvolger er niet om of wijst hij je advies af, dan moet dat net zo goed zijn.

Het is daarom te hopen dat de huidige paus zijn volste vertrouwen schenkt in de nieuwe paus en in Gods voorzienigheid. Ongetwijfeld zal hij dat ook wel doen, maar zo een belangrijke en waardige roeping moeten loslaten kan nog weleens heel moeilijk zijn. Zeker als de opvolger het in zijn ogen het helemaal verkeerd zou doen. Dan nog is het goed om pas op de plaats te houden, want die opvolger is dan toch echt de huidige paus en niemand anders.

Robert

Open Doors gaat op tournee met Kees Kraayenoord! Met de tour ‘LOUD!’ willen Open Doors en aanbiddingsleider Kees Kraayenoord hun stem laten horen voor christenen die niet vrij zijn hun geloof in Christus te belijden.

LOUD! gaat over het luid en duidelijk aanbidden van de Here Jezus. Niet direct iets wat je verwacht als je denkt aan Open Doors en vervolgde christenen, die vaak gedwongen zijn hun geloof geheim te houden. De naam van de tour is gebaseerd op de Bijbeltekst uit 1 Kronieken 16:8, waar staat: ‘Loof de HEER, roep luid Zijn naam, maak Zijn daden bekend onder de volken’.

“Er zijn christenen in onze wereld die dit Bijbelvers niet zonder gevaar voor eigen leven kunnen gehoorzamen. Sterker nog, als ze samenkomen is er vaak helemaal geen sprake van luid Gods naam aanroepen. Ze fluisteren hun liederen, zijn niet vrij om te aanbiddenâ€, zegt Kees Kraayenoord. “We kunnen aan hen denken, hen steunen en voor hen bidden, maar bovenal uit volle borst ons lied zingen. Want liefde is luid en als wij niet voluit aanbidden, doen wij vervolgde christenen te kort. We hebben net als zij een stem gekregen en wij mogen die in alle vrijheid laten horenâ€.

Voor meer informatie over de locaties en het bestellen van tickets: www.opendoors.nl/concert of www.concertbureau.nl

Van de week op televisie een item over de gemeente Rijswijk, waar in een wijk al meer dan een eeuw een klein pontje twee wijkdelen met elkaar verbond. Een overtocht kostte maar een cent, de schipper was met het pontje vergroeid en vele mensen maakten er graag gebruik van om gemakkelijk in het centrum te komen. De eerstvolgende brug was immers te ver weg, zeker voor bejaarde mensen. Voor veel mensen was het pondje dus verrekte handig.

De gemeente besloot echter te bezuinigen en verving de oudere schipper door een goedkope, ongediplomeerde werkkracht van de sociale voorziening. Dit tot groot verdriet van de buurt. Waarop prompt een ongeluk gebeurde tussen het pontje en een groter schip, juist vanwege de onervarenheid van die goedkope kracht. Iets wat met die oude schipper nooit gebeurde. De gemeente besloot daarop echter het hele pontje maar af te schaffen.

In plaats van het pontje zou er een fietsbrug komen. Maar wel twee kilometer verderop, nog verder weg dan de al bestaande brug. Daar hadden de mensen dus alsnog niet veel aan. En na berekening zou  die brug ook veel duurder zijn in opbouw en onderhoud dan het pontje met oude schipper. Dus de gemeente verspilt juist volop geld, terwijl aan het pontje de mensen veel meer hadden en de schipper ook werk gaf. Althans, volgens het programma.

Nu kent elk verhaal ook een andere kant en die is hier ook na enig nazoeken min of meer te vinden. Zo zou die brug niet enkel door Rijswijk betaald worden, zou de berekening van het programma niet helemaal kloppen en blijkt er ook een busverbinding in de wijk te zijn. Wie heeft er dan gelijk? Je zou misschien geneigd zijn aan de kant van de buurt te staan, zoals ik aanvankelijk ook was, maar opruiende televisie hoeft niet altijd gelijk te hebben.

Dit is maar een klein onderwerp, maar het grootste onrecht begint toch ook altijd klein. Het begint als mensen al snel partij kiezen, zonder de andere partij echt uitvoerig gehoord te hebben. Maar het begint ook als mensen vanuit andere motieven handelen dan enkel vanuit het goede. Het is gemakkelijk om je te laten meeslepen, zo ervaar ik zelf ook, maar het is altijd beter om kritisch te blijven. Zeker als het om iets gaat wat jou überhaupt niet aangaat.

Robert

Die goede spreker preekte regelmatig in de kerk en werd alom gewaardeerd. Sterker nog, de kerk zat bomvol als hij weer op de kansel stond. Vol vuur en vol passie verkondigde hij het Evangelie en wist hij vele harten te raken. Soms was hij buitengewoon scherp en soms was hij juist heel mild. En altijd gingen de mensen weer naar huis vol inspiratie en vol mooie gedachten. Hij sprak concreet, praktisch, maar ook heel diepgaand en mystiek.

Het was nog niet zo lang geleden dat het gebeurde. De man was op zijn werk, zoals elke dag, toen het afschuwelijke bericht binnenkwam. Zijn vrouw en kinderen, allemaal weggesleurd en beestachtig vermoord. Hij haastte zich toen onmiddellijk naar zijn huis, maar vond daar alleen de verschrikkelijke puinzooi die de moordenaars ervan gemaakt hadden. Pas op het dorpsplein vond hij hun lichamen terug, samen met die van vele anderen.

Zijn preken waren niet geliefd omdat ze zo lekker kort waren, omdat er zoveel kwinkslagen inzaten, of omdat hij zulke geweldige retorische foefjes gebruikte. Nee, hij preekte eigenlijk vrij rechttoe rechtaan en zijn preken duurden vaak ook langer dan gemiddeld. Toch bleven de mensen geboeid luisteren tot aan het amen. Het geloof nam toe in die kerk en de kerkdiensten waren er vervuld met bezieling, schoonheid en echte liefde voor elkaar.

Nooit zou hij het moment vergeten dat hij in de ogen van zijn kinderen keek. Zo vol leven leken ze nog, maar ook zo levenloos. Ze waren vast nog thee aan het drinken met moeder, zo vlak na schooltijd. Hij was niet alleen op het plein. Vele mensen rouwden daar om hun geliefden. Er was flink huisgehouden in het dorp. Het duurde dan ook vele maanden voordat hij weer naar de kerk kon gaan. Gewoon, omdat hij toch gezelschap zocht.

Vele mensen daar troostten de man en bemoedigden hem met mooie woorden. Ook die goede spreker kwam naar hem toe. De man keek hem toen aan en de spreker keek terug. Beiden hadden een diepe pijn in de ogen die niet te omschrijven was. De spreker wilde iets zeggen, maar hij merkte voor het eerst dat zijn adem stokte. Uiteindelijk schudde de man zijn hoofd, zei zachtjes gedag en ging weer. Ooit zou hij die goede spreker kunnen vergeven.

Robert

Wat doe je als voetballer als iemand je veel geld aanbiedt om expres de wedstrijd te verliezen? En dan wel meer geld dan je al verdient met goed voetballen? Waarschijnlijk zul jij als goed christen en als echte sporter het aanbod weigeren. Maar wat nu als diegene dreigt niet alleen jou, maar ook je vrouw en kinderen kapot te maken als je weigert? Moet je dan toch je gezin beschermen, of mag je je nooit onder druk laten zetten door criminelen?

Wat doe je als wielrenner als iemand je een medicijn aanbiedt waardoor je de wedstrijd zeker zult winnen? Waarschijnlijk zul jij dan ook het aanbod weigeren. Maar wat als vrijwel alle andere wielrenners het aanbod aannemen, daardoor veel sneller gaan dan jou en jij daardoor sponsors dreigt te verliezen en zo je bestaan in de sport? Waardoor je misschien je gezin niet kunt onderhouden? Kun je dan zomaar een andere baan vinden?

Matchfixing en dopinggebruik, het kunnen bijzonder lastige dilemma’s zijn voor de sporter die gewoon zijn passie wil uitvoeren. Niet elke sporter kan zo’n aanbod dan ook weigeren. Sommigen doen het natuurlijk enkel om het geld of het prestige, maar als je een gezin hebt te onderhouden en deze zelfs direct in haar bestaan wordt bedreigd, dan wordt de keuze om vals te spelen al een stuk begrijpelijker. Sport is immers maar sport en mensen blijven toch wel kijken. Er zijn belangrijkere zaken in het leven, hoe oneerlijk soms ook.

In de eerste eeuwen van het christendom werden christenen geacht niet naar schouwspelen of atletiekwedstrijden te gaan, want die waren te werelds. Nu nog zijn er kerkgemeenschappen waar men dergelijke spelen afwijst. Dat is ook niet zo vreemd, want veel artiesten en sporters kunnen maar moeilijk omgaan met de roem. Er gaat ook ongezond veel geld om in de topsport, mede omdat wij er zo graag naar kijken, en dat trekt criminelen aan.

Maar moeten we dan alles afwijzen wat door hoogmoed of door criminaliteit wordt beïnvloedt? Nee, want het kwade kan niet altijd maar bepalen wat wij wel en niet mogen. Toch mogen we wel kritisch blijven en moeten we niet teveel belang hechten aan dergelijke spelen. Als een sporter dus vals speelt, dan is dat erg kwalijk, maar meer ook niet. Soms heeft hij of zij weinig keuze en vaak dragen wij daar ook een beetje schuld aan.

 

Robert

Te vaak een vette hap, te vaak bezig met dat spelletje, te vaak die lessen overslaan, te vaak oneerlijk tegen je vrienden zijn, te vaak al je geld aan onzindingen uitgegeven, te vaak… Er zijn zat dingen die je beter niet kunt doen, maar toch iets te vaak doet waardoor je jezelf in de problemen brengt.

Af en toe een vette hap is niet erg. Maar als je dat te vaak doet, dan breng je je gezondheid in gevaar. Door onbeheerst met geld om te gaan kun je in de schulden raken. Door te vaak oneerlijk te zijn naar je vrienden, verlies je hun vertrouwen. De grootste vervuiler… ben je eigenlijk zelf. Jij bepaalt in welke mate jij toestaat hoe je lichamelijk, emotioneel, geestelijk en sociaal vervuilt. Jij óf iemand anders! Want sta je hierin helemaal alleen?

Nee, je moet weten dat iedere keer dat jij beslist een handeling of actie te doen die vervuilend is, je daarbij zeker kunt rekenen op de instemming van iemand die jou dat graag ziet doen. En dan hebben we het over… meneertje de duivel, de vertegenwoordiger van het kwaad. Om te voorkomen dat hij zijn voordeel doet met jouw daden, kun je beter vertrouwen op God. Wanneer je geneigd bent een vervuilingsactie te ondernemen, zorg dan dat je online bent met God. Hij helpt je goede keuzes te maken. Je bent dan echt beter af! Gods doel met jouw leven is namelijk heel wat beter en mooier dan wat die koekenbakker voor je in petto heeft!     
Lees eens 1 Petrus 5 verzen 7 tot 9

Meer info?
Voor meer info over dit onderwerp kun je terecht op www.chris.nl/jongeren of www.cnct.nl. Als je na wilt praten over dit thema, dan verwijzen we je naar de chatbox van Chris: www.chris.nl. Bellen (078-63 123 00) of mailen (help@chris.nl) kan natuurlijk ook!

Mijn pastoor gebruikt het begrip vrij regelmatig en ook het Vaticaan heeft het als onderwerp op de agenda gezet: een nieuwe evangelisatie. Een nieuw elan. Het is zo’n begrip dat je elke betekenis kunt geven die je maar wilt. Sommigen grijpen het als excuus aan om zo radicaal en boud mogelijk een grote mond op te zetten, anderen juist weer om het christelijk geloof van al haar verhalen en dogma’s te willen ontdoen. Een nieuwe evangelisatie.

Sommigen menen dat je vooral je persoonlijke ervaringen moet vertellen, om zo mensen tot Christus te brengen. Maar dan zegt degene die luistert doodeenvoudig: “Fijn dat jij het zo beleeft,†en gaat hij gewoon weer verder. Niet alleen christenen kennen zo hun dooddoeners. Anderen menen dat je toch vooral het heel simpel moet houden, zonder intellectueel en filosofisch gedoe. Maar ja, mensen blijven dan toch met hun vragen zitten.

Ook zijn er mensen die menen dat je gewoon vriendschappen moet sluiten en zo door relaties mensen tot God kan brengen. Alleen heb ik iets tegen dubbele agenda’s en daarbij is lang niet iedereen zo goed in vriendschappen sluiten en onderhouden. Een andere theorie zegt dat je vooral veel goede en mooie dingen moet doen, zodat mensen vanzelf gaan vragen waarom je zo doet. Prachtig, alleen de praktijk is nogal eens erg weerbarstig.

Misschien moet je je eens gaan afvragen wat de samenleving van jóú wil. Misschien moet je eens écht ten dienste van de ander gaan staan. Zonder methodes, zonder dubbele agenda’s. Wat vraagt de samenleving dan van jou? Niet zozeer dat je het geloof opgeeft, maar ze vraagt wel barmhartigheid, oog voor spiritualiteit, een bezielde beleving van het geloof en ook om tact, om zorgvuldigheid. Kun je dan op die wensen ingaan?

Het Evangelie zal altijd een moeilijke boodschap blijven. Maar dat is zij ook al voor gelovigen en toch wordt ze gewoon in de Kerk verkondigd. Dat maakt dus niet uit. Sterker nog, mensen hebben liever dat je gewoon duidelijk bent, dan dat je eromheen draait. Het Evangelie is dus geen excuus om gewoon maar binnen je eigen kringetje te blijven, met je methodes en agenda’s. Integendeel. Laat die nieuwe evangelisatie maar eens écht nieuw zijn.

Robert

Zomaar een dorpsplein in december in Enschede. Op het midden van het plein staat een glazen huis. Op de achtergrond torent een prachtige kerktoren boven de massa uit. Serious Request is gestart. Er komt een beweging tot stand die zijn weerga niet kent. Bijna 500.000 Nederlanders brengen een bezoek aan het glazen huis en bijna 12 miljoen Nederlanders volgen Serious Request via radio en televisie.

Sky on Fire

Deze opname (http://www.youtube.com/embed/wrZpqNTl6W0) van ‘Sky on Fire’ van Ilse de Lange en de Handsome Poets staat dit jaar voor mij symbool voor Serious Request. Het lied gaat over een vuur wat zich verspreidt. Een nieuwe beweging die ontstaat. Serious Request is hier een voorbeeld van. Een beweging waaraan iedereen deel wil nemen. Een beweging waarbij geld wordt ingezameld voor het goede doel. Een beweging waarbij nuchtere en zuinige Nederlanders opeens veranderen in ruimhartig gevende wereldverbeteraars.

Let’s start a fire in Handelingen

Bewegingen zijn niet alleen van deze tijd. Ook in de Bijbel startte een beweging. Centraal daarbij staat Handelingen 1:8:

‘Maar wanneer de Heilige Geest over jullie komt, zullen jullie kracht ontvangen en van mij getuigen in Jeruzalem, in heel Judea en Samaria, tot aan de uiteinden van de aarde.’

Nadat het vuur van de Heilige Geest is neergedaald vindt er bij de discipelen een verandering plaats. Centrale rol hierin speelt Petrus. Petrus, de man die zich schaamde en loog over het optrekken met Jezus, treed naar voren en spreekt de toegestroomde massa toe. Er komen 3.000 mensen tot geloof. Petrus en Johannes blijven spreken en in Handelingen 4:4 lezen we dat ‘velen zich bekeerden, zodat het aantal gelovigen aangroeide tot ongeveer vijfduizend’. Jeruzalem had in die tijd ongeveer 25.000 inwoners. Dit betekent dat 1 op de 5 inwoners tot geloof is gekomen. Er start een beweging die zijn weerga niet kent. Van Jeruzalem breidt deze beweging zich steeds sneller uit.  Onder meer in Samaria komen mensen tot geloof (Hand. 8:15-17). En deze beweging werd niet beperkt door landgrenzen. In Caesarea, aan de grens van  Israël, ontstaat een gemeente (Hand. 10:45). En zelfs over de grens, in Korinthe, komen mensen tot geloof (Hand. 19:2). Het evangelie spreidt zich als een golf over de wereld uit.

Let’s start a fire in 2013

Bewegingen zijn van deze tijd. We zien het in december tijdens Serious Request. We hebben het afgelopen jaren gezien in de Arabische wereld. Kleine groepjes demonstranten komen in opstand tegen heersende machthebbers. De protesten verspreiden zich als een golf uit over de Arabische wereld. Iedereen wilde erbij horen. Met de macht van het volk werden dictators afgezet.

Hoe kunnen wij anno 2013, met behulp van deze Heilige Geest, weer een nieuwe beweging starten waarbij mensen tot geloof komen? Waarbij het evangelie weer nieuwswaardig is? Ik ben benieuwd naar jullie gedachten. Kom, ‘Let’s start a fire. As new kids coming to the town. Let’s get together, we take over now!'

Schriftlezing: Joh 4:1-42

29 ‘Kom mee, er is iemand die alles van mij weet. Zou dat niet de messias zijn?’

Wat er in dit verhaal gebeurt is revolutionair. We leven in zo’n andere cultuur dat we het bijna niet meer zien.  Joden spraken niet met Samaritanen, mannen spraken niet zomaar met vrouwen en überhaupt sprak er niemand met de vrouw. Ze kwam niet voor niets op het heetst van de dag water putten, ze hoorde er helemaal niet bij, zelfs bij haar Samaritaanse volksgenoten. Jezus zoekt haar op en neemt de tijd om met haar te praten. Daarmee breekt Jezus al dwars door grenzen en conventies heen. Heel doelbewust, want Jezus deed nooit iets zomaar, Hij deed wat hij de Vader zag doen. Dus trekt hij door Samaria heen, terwijl wetsgetrouwe Joden vaak kilometers omreisden om niet door het grondgebied van hun vijanden te hoeven. Maar Jezus zoekt deze vrouw op die er bij niemand bij hoorde. Daar spreekt al heel veel respect uit.

Dat kan ons ook een spiegel voorhouden. Een vrouw die meerdere mannen heeft gehad en nu met iemand leeft met wie ze niet getrouwd is. Hoe zouden wij met haar om gaan? Is ze welkom in onze kerk en in onze levens of lopen we liever met een boog om haar heen? Jezus zoekt haar in ieder geval juist op.

Als Jezus het met haar heeft over het levend water en dat wie daarvan drinkt nooit meer dorst zal hebben, heeft ze daar wel oren naar. Dan hoeft ze ook niet meer op het heetst van de dag naar de put om water te halen. Jezus wisselt snel het onderwerp af en vraagt haar om haar man te halen. Daarmee gaat hij al snel naar de kern. Hij weet dat juist de aan- en afwezigheid van mannen in haar leven de reden zijn voor haar om op dit tijdstip naar de bron te gaan. Aan dit kernachtige gesprek had de vrouw in ieder geval genoeg, het verandert haar leven.

Ik vind het mooi hoe ze terug gaat naar haar stad en anderen over Jezus vertelt en daarbij enthousiast is over het feit dat Jezus alles over haar weet. Er zit blijkbaar verlossing in het gekend zijn. Dat je je niet beter voor hoeft te doen dan je bent, maar echt jezelf kan zijn met alle zwakheden en zonden. Weten wij ons ook zo gekend of gaan we er gebukt onder dat we naar anderen toe niet echt onszelf kunnen zijn?

Jezus weet alles van deze vrouw, maar hoeft niet te roepen dat ze verkeerd leeft. Hij wijst niet heel expliciet haar levensstijl af, ze wist zelf best dat die niet was zoals het bedoeld was en dus is het vooral het respect dat hij toont, dat haar verandert.

Als de vrouw dan teruggaat naar het dorp, sluipt ze niet stilletjes in een hoekje, zoals ze eerst zou doen omdat zij ook haar zonden kennen. Ze roept het juist van de daken dat er Iemand is die alles van haar weet. Een grote ommekeer voor een vrouw die eerst nog vanwege haar zonden zo graag de anderen wilde ontlopen dat ze op het heetst van de dag water ging putten. Mooi is ook het effect dat het op haar stadsgenoten heeft. Zij die niet naar haar wilden luisteren, luisteren nu naar haar getuigenis, komen tot geloof en vroegen Jezus nog bij hen te blijven. Hoe liefde, respect en een heel diep besef van gekend zijn een mensenleven en soms zelfs een hele stad kunnen veranderen.

Timon

Van de week is Frankrijk Mali binnengevallen, om de islamitische rebellen in het noorden ervan te verdrijven. Het zit namelijk als volgt: deze moslims willen alleen eten, drinken, slapen en bidden, terwijl de rest van die bevolking ook muziek wil maken, naar school wil gaan, cultuur wil onderhouden, dat soort dingen. Die belangen botsen dus nogal met elkaar, waarop de moslims besloten eens goed in te grijpen.

Daarvoor gebruiken ze authentieke, eeuwenoude tactieken en wijsheden die door vele culturen en volkeren erkend worden en ook nog steeds gebruikt, namelijk die van geweld en oorlog. Ook door Frankrijk zelf, want zij gaan nu ook zelf die authentieke, eeuwenoude tactieken en wijsheden toepassen. Waarmee ze dus natuurlijk erkend hebben dat met die methoden niets mis is. Zolang je ze maar beter toepast dan de ander.

Die moslims vinden democratie waarschijnlijk maar ouderwets. Logisch ook, want de democratie stamt al van de oude Grieken, terwijl de islam veel jonger en dus moderner is. Vooral hun gewelddadige interpretatie is vrij modern, want de islam is lang niet altijd zo geïnterpreteerd. Er zullen daar best wel veel inwoners zijn die helemaal niet op die islam zitten te wachten, maar dat is dan jammer voor hen. Tijden veranderen nu eenmaal.

Je kunt je daarom afvragen of Frankrijk wel het recht heeft om zomaar met geweld hun eigen ideeën aan de moslims daar op te dringen. Goed en kwaad zijn immers ook maar subjectief, wat je gelooft is ook maar een mening en wie heeft de waarheid dan nog in pacht? Daarbij moet je natuurlijk wel met de tijd meegaan. Die naïeve hippiecultuur waarin alles kan en mag en iedereen gelijk is, dat is wel zó jaren zestig, dat kan echt niet meer.

Zelf hoop ik toch wel dat de bewoners daar zoveel mogelijk verschoond zullen blijven van een zeer tirannieke en geweldige kant van de islam, die met geweld haar geloof en leefwijze wil opdringen. Waarom? Omdat begrippen als authentiek, modern, veranderende tijden en ouderwets totaal geen argumenten zijn. En omdat ik ook geloof dat als de tijden veranderen, ze ook nu weer kunnen veranderen. Hopelijk voor Mali ten goede.

Robert

Ik moet verhuizen. Dat moest ik al, maar nu moet ik dit jaar al naar een echt eigen huis. Nog wel met begeleiding, maar wel een stuk minder dan aanvankelijk de bedoeling was. De organisatie waarvan ik cliënt ben moet namelijk “ontzorgen†van het kabinet. Bezuinigen dus. En de cliënten die een lager cijfer hebben qua zorgbehoeften, moeten dit jaar nog op zichzelf gaan wonen en dus hun beschermde woonvormen verlaten. Zoals ik.

Nu maak ik mij over mijzelf niet zoveel zorgen, ik red me uiteindelijk wel. Maar ik ben niet de enige. En dit nieuwe beleid had niet een paar jaar eerder moeten komen, want dan had ik het waarschijnlijk nog helemaal niet gered. Voor veel cliënten van mijn soort zal het beleid dan ook een paar jaar of helemaal te vroeg komen. Ze hebben nu immers een te laag cijfer en volgens het nieuwe systeem daarom ook geen beschermde zorg nodig.

Het cijfersysteem, ZZP genaamd, bestaat uit een schaal van 1  tot en met 5. Iemand met ZZP 5 heeft intensieve zorg en begeleiding nodig, iemand met ZZP 1 slechts een beetje. Zij met het cijfer 1 tot en met 3 moeten dus “ontzorgt†worden, ook als ze tot nu toe meer zorg kregen en ook nodig hadden. Het blijkt dus dat we al die tijd veel te moeilijk hebben gedaan, want iemands zorgbehoefte kun je toch prima samenvatten in één cijfer...

Het raakt mij diep hoe die afschuwelijke managerscultuur van cijfers en geld nu wéér mensen gaat treffen die daar veel minder verstand van hebben en zich daarom minder goed kunnen verweren. Met de net iets te laag geklasseerde mensen kunnen waarschijnlijk twee dingen gebeuren: of ze krijgen een hoger cijfer en komen in een woonvorm met veel te veel beperkingen, of  ze komen in een eigen huis met veel te veel zelfstandigheid.

We zijn er op keiharde wijze achtergekomen dat de evolutietheorie niet toepasbaar is bij het inrichten van een samenleving. Misschien moeten we ons eens gaan beseffen dat dat ook geldt voor de managerscultuur. Die werkt redelijk in grotere organisaties om een beetje structuur aan te brengen, maar daarbuiten niet. Mensen zijn niet samen te vatten in cijfers. Ik vrees dat dat weer een keiharde les gaat worden, zo koppig als wij zijn.

Robert

Herken je dit? ’s Ochtends verdoe je de meeste tijd met het bedenken van wat je aan moet trekken en hoe je haar het beste zit. Je zorgt ervoor dat je er zo uitziet dat niemand op- of aanmerkingen over je ‘looks’ kan maken...

Natuurlijk is het niet verkeerd om er goed uit te zien. Waar je voor moet oppassen, is dat de buitenkant (kleding en wat je doet) zo belangrijk wordt dat het invloed gaat hebben op hoe je naar jezelf kijkt. Wanneer je bijvoorbeeld bepaalde dingen móet doen, móet zeggen of absoluut móet hebben om ‘erbij’ te horen. Onbewust heb je dan de angst dat er anders negatieve dingen over en tegen je gezegd gaan worden.

Het is belangrijk dat je beseft dat de manier waarop je denkt over jezelf en de waarde die je jezelf geeft, (onbewust) wordt bepaald door wat anderen van je vinden. Als je bijvoorbeeld vaak te horen krijgt dat je iets niet goed doet, ga je op een gegeven moment denken ‘ik kan niks’. Als je vaak te horen krijgt: ‘Hé, goed gedaan’, zal je – als er iets nieuws is – sneller geneigd zijn het te doen.

Het beeld dat we dus van onszelf hebben, laten we voor een groot deel bepalen door andere mensen. Dan heb je mazzel als je mensen om je heen hebt die positief zijn en vette pech als je mensen om je heen hebt die ontmoedigend en negatief zijn. Mensen kunnen je maken of breken. Vandaar dat het niet slim is om je eigen waarde en het beeld van jezelf (zelfbeeld) te laten bepalen door mensen.

Je kunt je eigenwaarde beter laten bepalen door Iemand die precies weet hoe je in elkaar zit en wat je nodig hebt om je waardevol te voelen. Iemand die je opbouwt en vormt tot een bijzonder persoon. In het kadertje lees je wat Hij van je vindt en wat Hij tegen je te zeggen heeft. Laat Zijn gedachten over jou je eigenwaarde bepalen! Pas dan krijg je een goed beeld over jezelf…

• Ik ben oké, omdat:
• Ik Zijn maaksel ben (Efeze 2:10)
• Ik een nieuwe schepping ben (2 Korinthiërs 5:17)
• Ik door God uitverkoren, heilig en bemind ben (Kolossenzen 3:12; 1 Tessalonicenzen 1:4)
• Ik mooi ben en waardigheid heb (Psalm 8:5)
• Ik niet meer in de schuld sta bij God. Hij heeft mij vergeven. (Kolossenzen 1:14)
• Ik een geest heb gekregen van kracht, liefde en bezonnenheid (gezond verstand) (1 Timotheüs 1:7)

Meer info?
Voor meer info over dit onderwerp kun je terecht op www.chris.nl/jongeren of www.cnct.nl. Als je door wilt praten over dit thema, dan verwijzen we je naar de chatbox van Chris: www.chris.nl. Bellen (078-63 123 00) of mailen (help@chris.nl) kan natuurlijk ook!

Ik wil niet meer die meester dienen die alleen maar vraagt en maar weinig teruggeeft. Die meester die enkel angst aanjaagt en alle belangrijke normen en waarden afschaft als zij hem niet goed uitkomen. Die meester die hele landen in zijn wurgende greep houdt, die niet te verzadigen is en overal het gewone volk keihard alles afneemt waarvoor het gewerkt heeft. Die volken tegen elkaar opzet en hoogmoed veroorzaakt bij zijn trouwste dienaren.

Ik wil niet meer die meester dienen die elke discussie verbiedt, maar zelf geen echte mening heeft. Die meester die mensen vervolgt of hun werk afneemt als zij anders handelen dan hij, ook als dat nergens voor nodig is. Die meester die mensen het zelf laat uitzoeken, maar vervolgens hen straft als zij vervolgens wél een duidelijke koers volgen en de discussie willen aangaan. Die volken tegen elkaar opzet en hoogmoed veroorzaakt bij zijn trouwste dienaren.

Ik wil niet meer die meester dienen die alleen maar vindt wat de meerderheid vindt. Die meester die je zware lasten oplegt als je tot een minderheid behoort en je bestraft als je het waagt de meerderheid niet te volgen. Die meester die zich gemakkelijk laat ompraten als je maar met genoeg mensen bent, maar goede argumenten afwijst als ze maar door één iemand worden gegeven. Die volken tegen elkaar opzet en hoogmoed veroorzaakt bij zijn trouwste dienaren.

Dit zijn mijn voornemens voor het nieuwe jaar. Ik wil deze meesters niet meer dienen. Dus zullen zij mij zwartmaken, mijn woorden verdraaien en mij negatieve motivaties toedichten als ik anders handel. Als ik vol passie spreek, dan spreek ik vanuit de onderbuik. Spreken zij vol passie, dan spreken zij vanuit het hart. Spreek ik ongenuanceerd, dan ben ik fundamentalistisch en bekrompen. Spreken zij ongenuanceerd, dan zijn zij radicaal en eerlijk.

Ik wil deze meesters niet meer dienen. Die meesters die je overal tegenkomt. In de Schrift, in de Kerk en in de samenleving. In ideologieën en in anti-ideologieën. In absolutisme en in relativisme. In dictaturen en in democratieën. Maar tot mijn schrik bemerk ik juist daardoor hoe diep deze meesters in mijn ziel verankerd zijn. Hoe ontzettend moeilijk het is om werkelijk zo vrij te leven, om de eigen koers te varen met God. Want ik ben zélf die meesters.

Robert

Al bijna een jaar stuur ik hier vrijwel elke donderdag een column in. Mijn eerste was alweer op 9 februari 2012. Mensen kijken graag terug op het afgelopen jaar en ook dit jaar is er veel gebeurd. Men kan zeggen dat dit een jaar van openbaringen was. Directeuren die door de mand vielen, evenals grote organisaties en beroemdheden. Maar ook verschillende openbaringen over onszelf, over ons gedrag en de soms zelfs fatale gevolgen daarvan.

Ik heb geprobeerd het afgelopen jaar mijn columns zo mooi en zorgvuldig mogelijk te schrijven. Daarbij heb ik geprobeerd de actuele gebeurtenissen te duiden in het licht van wat wij als gelovigen al zo lang over de mens en over God weten en ook van wat wij níét weten. Daarbij heeft mijn denken ook niet stil gestaan en ook dat heb ik geprobeerd met jullie te delen in mijn columns, met zoveel mogelijk respect voor andere denkwijzen.

Of ik daarin geslaagd ben, dat weet ik niet. Er wordt vaak niet veel op mijn columns gereageerd en ze worden ook niet altijd massaal gelezen. Misschien schreef ik soms te moeilijk, of riep ik sowieso vaak niet erg veel discussie op. Dat hoeft dan ook niet altijd, net zoals ook niet alles meteen begrijpelijk hoeft te zijn. Maar je kunt je dan afvragen of mijn columns dan wel echte columns waren, omdat columns vaak toch veel scherper zijn.

Dit jaar is daardoor ook een openbaring over mijzelf aan jullie geworden. Over mijn gedachten en mijn vragen, maar ook over hoe mensen daarop vervolgens reageren. En ook al wordt er vaak dus niet veel gereageerd of gelezen, toch wil ik door blijven schrijven. Al is het alleen al omdat het schrijven mijn relatie met God verdiept, juist ook als ik over ingewikkelde onderwerpen schrijf en in het schrijven soms zelfs met God twist.

Daarom zal ik mijn columns blijven schrijven. Ook omdat het schrijven mij alleen echt ligt als andere mensen het (uiteindelijk) ook kunnen lezen en bekritiseren. Ongetwijfeld een stukje voorzienigheid van God, opdat mijn gedachten niet zomaar ongecontroleerd loslopen. Maar aangezien niemand aan mij iets verplicht is, is het enkel aan mijzelf om lezenswaardige columns te schrijven. Ik hoop daarin steeds meer te slagen het komend jaar.

Robert

Kerst breekt bijna aan. Opnieuw zullen we uit volle borst ‘Vrede op aarde’ meezingen. Het lied van de engelen. Maar zeg eens eerlijk, geloof jij nog in deze vrede?

Bomaanslag Nigeria

Eerste kerstdag 2011. Zo’n 800 gelovigen zijn in Nigeria bij elkaar gekomen om het kerstfeest met elkaar te vieren. Een bomaanslag waarbij 45 gelovigen om het leven komen en 70 gewonden vallen verwoest dit vredige feest.

En ook dit jaar gebeuren er vreselijke dingen in de tijd van advent. Neem Amerika waar 20 jonge kinderen rond de leeftijd van 6 jaar worden vermoord. Of kijk eens naar de burgeroorlog die in Syrië woedt. Iedere dag sterven er meer dan 100 Syriërs en het aantal dodelijke slachtoffers is al opgelopen tot boven de 40.000.

Scepsis

Met de nodige scepsis hoor ik het lied ‘Vrede op aarde’ aan. Wat nou vrede op aarde? Het duister lijkt te overheersen.  Bono verwoordt dit prachtig wanneer hij zingt '

Jesus this song you wrote
the words are sticking in my throat
Peace on Earth
Hear it every Christmas time
But hope and history won’t rhyme
So what’s it worth?
This peace on Earth!

Licht doorbreekt de duisternis

Maar als ik Johannes 1 vers 5 lees krijg ik een sprankje hoop. ‘Het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet in haar macht gekregen.’ Als alles duister is doorbreekt God als een lichtstraal de duisternis. Jezus daalt af als Immanuël om in onze duistere wereld aanwezig te zijn. Het loopt God niet uit de hand. Dat biedt hoop en perspectief. Aan deze lichtstraal klamp ik mij vast. Ondanks al mijn vragen en twijfels. Ondanks al mijn scepsis.