Redactie

Digitaal aquarium

Twee interessante vissen zwemmen deze week in de oceaan. De ene vis haalt het achtuurjournaal, de andere vis alleen de gamesmedia. De eerste vis is natuurlijk Groot-Brittannië, die een broedervis lijkt te moeten afstaan als het Schotse referendum vandaag vóór onafhankelijkheid stemt. Een nogal vergaande beslissing als dat te gebeuren staat, omdat de twee vissen al zo lang gewoon één geheel waren. En misschien blijft dat ook wel zo. De tweede vis is Microsoft, die deze week het kleinere visje Mojang heeft gekocht voor 2,5 miljard dollar, vooral natuurlijk vanwege haar wereldwijde succes met Minecraft. Kun je heel wat oceaanwater voor krijgen. Een behoorlijke schokgolf voor fervente spelers, waaronder ikzelf, want wat staat hen straks te wachten, nu Mojang onder de vinnen van Microsoft zal zwemmen?

Kleine visjes zijn leuk. Ze hebben iets eigens, ze bewegen veel sneller en ze zien veel meer details in hun buurt. Zij kunnen op veel meer plaatsen komen en geven elk aquarium een vrolijk, kleurrijk aanblik. Een aquarium met alleen een grote vis is vrij saai, dat kan elk leuk en gezellig winkelcentrum je vertellen dat leeggezogen is door grote, betonnen megazaken die stunten met prijzen en er overal hetzelfde uitzien. Maar kleine visjes zijn natuurlijk ook kwetsbaarder. Ze kunnen zich minder goed verweren tegen grote haaien, die alles in de oceaan willen vernietigen voor eigen gewin. Ook hebben ze lang niet alle kracht om de dingen te doen die ze graag zouden willen doen.

Grote vissen zijn dan ook helemaal niet verkeerd, die hebben ook hun plaats in de oceaan. Toch, als je zelf ook gewoon een klein visje bent, dan kan het heel lastig zijn om dingen gedaan te krijgen bij zo’n grote vis. Je moet dan zelf met heel veel andere kleine visjes een enorme school vormen, die collectief van zich laat horen. Zo’n school heeft echter ook weer de nadelen van het groot zijn en kan zelfs zomaar alsnog weer een grote vis worden. Dus hoeft het niet verkeerd te zijn als kleine visjes meer gaan samenwerken met grote vissen, of onder hun vinnen gaan opereren. Als de grote vis belooft dat de kleine vis zelfstandig kan blijven, maar wel gebruik kan maken van de kracht van de grote vis, dan kan het zelfs nog goed uitpakken.

Maar zo’n grote vis wordt natuurlijk niet vanzelf groot, dus wie weet wat voor nare, haaiige eigenschappen zo’n grote vis stiekem kan hebben? Aan de andere kant kunnen kleine visjes natuurlijk ook fel en gemeen zijn en als haaitjes opereren. Er is geen reden om grote vissen meer te wantrouwen dan kleine vissen. Kleine vissen en grote vissen, het blijft een interessant schouwspel. De ene gaat samen met de ander en de ander weet weer te ontsnappen aan de vinnen van de ene. Sommigen werken samen, anderen proberen vooral het eigen hoofd onder water te houden.

Gelukkig hebben we hier te maken met twee vrij vreedzame vissen. En dat is, als je de rest van de oceaan beschouwt, bepaald geen vanzelfsprekendheid.

Robert

Wecycling. Ja, dat woord bestaat echt.
Het is een samentrekking tussen “we†en “recycling†en het idee erachter is eenvoudig: recyclen doe je samen! Dus breng je niet zomaar je afval in je eentje naar de milieustraat.
Dat wist ik aanvankelijk ook niet, dus ik keek mijn ogen uit toen ik voor het eerst naar het rijtje containers bij de supermarkt ging.
Het was er één en al gezelligheid. In groepjes gingen mensen al kletsend naar de bakken en dumpten samen elke zak of elk stuk glas in de juiste container.
In de straat zelf werden ook afvalstukken uitgewisseld en daar hele gesprekjes over gevoerd.
Dus toen ik zomaar helemaal alleen daar kwam aanzetten, werd ik daar natuurlijk wel een beetje op aangekeken. Want er stond dan wel geen bordje “wecycle†bij deze milieustraat, maar dat betekende toch niet meteen dat ik dan zomaar helemaal alleen kon gaan staan recyclen.

Nee, het was gelukkig niet zo dat ik op mijn kop kreeg of zo. Of dat ik geweigerd werd bij de bakken.
Maar de ogen priemden wel in mijn rug en ik hoorde nog net dat er zacht over mij gefluisterd werd toen ik weer richting supermarkt ging.
Gesprekken vielen stil en de sfeer werd wat mineur als ik aan kwam lopen. Zelfs de zon werd dan eventjes door een wolk bedekt op een verder stralende dag. Nu ben ik niet zo goed in het peilen van gezichten, maar ik meende een mengeling van boosheid en medelijden te zien.
Boosheid, omdat ik me niet hield aan de verheven wecycle-ideologie. Medelijden, omdat ik zo alleen was en niet eens samen met iemand naar de straat kon.
Zelfs in gelovige kring werd wat niet-begrijpend gereageerd toen ik zei dat ik gewoon alleen wilde recyclen. Of ik Genesis 2 wel had gelezen. Of ik wel wist hoe onnatuurlijk het was om alleen te recyclen. Of ik wel wist hoeveel fijner en opbouwender het was om te wecyclen en dat je als gemeenschap toch alles samen behoort te doen.
Ook werd mij gezegd dat ik zoiets niet zomaar kon zeggen, want wie weet kwam ik ook een wecyclemaatje tegen en zou ik alsnog omslaan?
Hele cursussen waren er dan ook voor het wecyclen, maar voor het recyclen? Nee, eigenlijk niet echt, behalve dan in het alsnog leren wecyclen.

Uiteindelijk werd het ook wel moeilijker voor me om stand te houden, want voor steeds meer functies en privileges moest je kunnen wecyclen.
Een bakker kon niet meer voldoen met het bakken van brood, een leraar niet meer voldoen met het geven van onderwijs. Nee, ze moesten samen naar de milieustraat kunnen en precies doorhebben wat daar van ze werd verlangd.
Maar toch bleef ik volhouden en weigerde ik mee te doen met het wecyclen. Ik bleef de dissident en zal dat altijd wel blijven.
Want met wecyclen hoeft niets mis te zijn, maar met recyclen ook niet. In je eentje naar de containers gaan hoort net zo bij het leven als samen gaan.
 

Robert

Schepping versus evolutie zorgt op CIP steevast voor lange lijsten reacties. Dat is niet verwonderlijk. Het heeft alles te maken met onze kijk op de wereld, op onze medemensen, op onszelf en op God. Waar kom ik vandaan, wat doe ik hier en waar ga ik heen? Verschillende religies geven daarop hun eigen antwoord.

Wetenschap geeft ook antwoorden op hoe de schepping in elkaar zit. Maar, let op, wetenschap zegt niets over onze oorsprong en waar het allemaal heengaat. Het zijn de afzonderlijke wetenschappers die zulke dingen zeggen. Wetenschap kan nuttige dingen zeggen over heel kleine onderdelen van de schepping. Bijvoorbeeld hoe eiwitten in elkaar zitten, hoe elektronen door een koperdraadje jagen, hoe de brandstof in de Spaceshuttle de astronauten bij het ruimtestation brengt en hoe aardlagen opgebouwd zijn. Allemaal puzzelstukjes van het grote geheel.

Hierbij tien dingen die ik kwijt wil over het creationisme.

1. Evolutie is een foto
Omdat wetenschappers mensen zijn, hebben ze een denkraam, een interpretatiekader, of noem het een geloof zo je wilt, waarin ze deze losse puzzelstukjes een plek geven en tot een samenhangend geheel smeden. Het beeld in hun hoofd is als het ware de foto op de puzzeldoos. Daarop staat hoe het was en hoe het weer worden moet. Maar, nogmaals, deze foto bestaat slechts in het hoofd van de wetenschapper. Openen we namelijk het deksel van de puzzel (beginnen we met het in kaart brengen van de wereld om ons heen) dan zien we een chaos aan losse puzzelstukjes. Waar moet je beginnen? Daarom is het onontkoombaar om met een (nog) onbewezen set van aannames te starten, anders krijg je geen begin. De puzzel is ook zo héél erg groot! Welke foto plak je op het deksel? Evolutie is zo’n foto. Maar de foto’s zijn de puzzelstukjes niet. Als we net beginnen met de puzzel, is er nog alle ruimte voor eigen fantasie en inlegkunde. Maar het vorderen van de puzzel (de progressie in de wetenschap) doet deze ruimte slinken. De uitdaging is welke foto het beste bij de puzzel past. Dat wordt spannend.

2. We geloven lieven onze eigen denkramen
Ook de Bijbel geeft ons zo’n denkraam waarbinnen we de werkelijkheid kunnen duiden. Let op: daarmee is de Bijbel niet plots een wetenschappelijk boek, zoals sommigen wat spottend zeggen. Nee, de Bijbel reikt ons net als het geloof in evolutie een denkraam aan waarmee we prima wetenschap kunnen bedrijven. Onlosmakelijk aan dit denkraam verbonden is het gegeven dat God niet liegen kan. Dat Zijn Woord, de Bijbel betrouwbaar is en dat we nu net niets hoeven te doen om de dood te overleven omdat God naar ons toekwam. O ja, we moeten toch wel een klein dingetje doen: God geloven op Zijn Woord en dat is nu juist waar de schoen wringt. Jezus zegt dat Zijn last licht is en Zijn juk zacht, maar we geloven liever onze eigen denkramen en nemen de daarbij horende zware lasten op de koop toe. Dat begon al bij Adam en Eva.

3. De Bijbel is wetenschappelijk bevestigd
Omdat de Bijbel spreekt over mensen, plaatsen, gebeurtenissen en tijden (over echte geschiedenis), gaat het niet op om te zeggen dat wetenschap en Bijbel over twee verschillende werelden spreken. Want ook de wetenschap onderzoekt dezelfde zaken. Er is trouwens geen historisch boek dat zo sterk door historisch wetenschappelijk onderzoek is bevestigd als de Bijbel. De Bijbel benadrukt daarnaast ook zaken die niet wetenschappelijk te onderzoeken zijn. Zoals geest, relaties, liefde, hoop, emoties, engelen en God. Er is een directe link tussen het Bijbelse verslag en wetenschappelijk onderzoek. Net zoals deze er is tussen het geloof in evolutie en wetenschappelijk onderzoek.

4. De bijbel vormde de basis voor wetenschap
De Bijbel is daarin zo uniek dat ze de basis vormde voor de wetenschap. In andere denksystemen werden ook wel handige dingetjes uitgevonden, maar nergens kwam het tot zo’n verklarend kader als in de Westerse (= aanvankelijk christelijke) wetenschap. Vanuit de christelijke traditie geloofde men namelijk vanuit de Bijbel dat God alles ordelijk maakte en dat het onze scheppingsopdracht is om deze orde te onderzoeken. Er was het vertrouwen dat God ons talenten gaf waarmee we die orde in kaart konden brengen. Dat bleek een uiterst vruchtbaar denkraam en de wetenschap bloeide dan ook alleen in het christelijke Westen op en niet bij heidense volken die achter elke boom weer een ander spook vermoedden. Arme mensen wiens leven gestempeld werd door het te vriend houden van al die verschillende geesten die elke dag wel weer anders gehumeurd konden zijn. De Bijbel biedt vrijheid. Vrijheid in vruchtbare gebondenheid aan de Bijbel. Omdat God van ons houdt. Alle grote natuurwetenschappers in de eeuw van de verlichting waren belijdende christenen.

5. God verdween uit het denkraam van wetenschappers
Door de ontwikkeling van de wetenschap gingen steeds meer onderzoeksgebieden samensmelten. Licht bleek bijvoorbeeld alles te maken te hebben met elektromagnetische golven. Er moest nagedacht worden over de verschillende soorten wetenschappen en hoe dat werkt. Van Descartes in de 17e eeuw is misschien nog te zeggen dat hij een strikte scheiding van geloof (denkraam) en wetenschap nastreefde omdat hij de natuurwetenschappelijke methode zo zuiver mogelijk in kaart wilde brengen en veilig stellen. In zijn tijd was natuurwetenschap namelijk nog gewoon kerkelijke wetenschap. Vanwege de hechte vervlechting met het Bijbelse wereldbeeld. Maar de latere 19e eeuwse onderzoekers ging het veel meer om de handhaving van hun eigen meer totalitaire aanspraken. Door de explosieve groei van de kennis van de natuur begonnen zij een uitputtende verklaring voor de fundamentele zin en samenhang van de werkelijkheid te zoeken. Het geloof in God werd steeds meer een concurrent voor het geloof in hun eigen kunnen. De zichtbare wijsheid van God in de natuur, zoals tot dan altijd in wetenschap en kerk beleden en bejubeld, werd nu een aanslag op hun eigen wijsheid. Zo werden God en Bijbel, niet uit hun wetenschap (dat had Descartes al gedaan), maar uit hun denkraam verwijderd. Ze gingen wat anders geloven.

6. Er is sprake van een grote misvatting
Zo komen we zachtjesaan terecht in onze huidige situatie anno 21e eeuw. Geloof en wetenschap lijken nu niets meer met elkaar te maken te hebben. Wetenschap wordt neergezet als een steriele bezigheid die absolute waarheden oplevert en geloof, ach, dat is een persoonlijke keus. De een gelooft in God, een ander in Boeddha, Allah, ufo’s, elfjes  of kabouters. En in de Sinterklaas natuurlijk. De boodschap is: geloof wat je wilt, maar de wetenschap bepaalt. Maar het is een misvatting. Misschien is het de lezers al opgevallen, maar hier heeft een stilzwijgende verwisseling van denkraam plaatsgevonden. Wat is namelijk wetenschap? Wetenschap is een methode. Een methode die dankzij het werk van Descartes waardevrij gemaakt is. Dat wil zeggen, ontvlochten van het geloof in God en de Bijbel. Ontvlochten van elk geloof als het goed is. Maar de methode werkt slechts in het hier en nu en wij mensen willen juist de duiding, de zingeving weten. Wat heb ik aan de wetenschappelijk verkregen informatie? Dan is zoals gezegd je denkraam onmisbaar. De misvatting is dat het nieuwe denkraam bij de wetenschappelijke methode nu de wetenschappelijke methode zelf genoemd wordt. Geloof en wetenschap zijn dus helemaal niet ontvlochten.

7. Wetenschap maakt geloof soms onnodig
Wat is het nieuwe denkraam? Omdat we dankzij Descartes een steriele wetenschappelijke methode hebben (waarnemen, regelmatigheden vastleggen, die proberen te vangen in wiskundige wetten, deze wetten als theorie in samenhang presenteren, experimenten doen om deze te falsificeren, enz.) is er geen geloof voor nodig. De methode is dus per definitie atheïstisch. Zonder God en dat is prima voor ons begrip. Wat begrijpen we er immers van als we zeggen: ‘God deed het’? Ons geloof, ons denkraam gebruiken we om wat met deze zo verkregen wetenschappelijke kennis te doen. De stilzwijgende verwisseling die heeft plaatsgevonden is dat het oorspronkelijke denkraam bij de wetenschap, namelijk het geloof in God en Zijn Woord, de Bijbel, is vervangen door het geloof in evolutie en deterministisch materialisme. Ik zal dat uitleggen.

Determinisme is het geloof dat alles, maar dan ook alles veroorzaakt wordt door eerdere gebeurtenissen die zich volgens bikkelharde natuurwetten afspelen. Materialisme is het geloof dat er alleen materie bestaat. Geest en leven zijn slechts bijproducten daarvan. Onze gedachten en ons geloof ook. Evolutie is het geloof in het grote verhaal van de Bigbang waaruit de materie is ontstaan, waaruit op een gegeven moment onze aarde samenklonterde, waarop het eerste levende celletje ontstond, wat een vis werd en toen een amfibie, het land opkroop en veranderde in reptiel, later zoogdier en uiteindelijk mens. Onderdelen van dit grote verhaal mogen wijzigen (en sommigen pochen daar op omdat dit ware wetenschap zou onderscheiden van geloof in kerkelijke dogma’s), maar het grote verhaal van evolutie blijft staan. Niet omdat dit verhaal wetenschappelijk bewezen is, maar omdat het nu het favoriete denkraam is.

8. God wordt nu wetenschappelijk onderzocht
Nu kun je denken; prima, buiten de kerk geloven er sommigen dat ze niet meer zijn dan een zak moleculen, maar wij weten dat er meer is, maar zo eenvoudig is het niet meer. Er zijn sowieso legio mensen die vaag geloven dat er meer moet zijn, want weinig mensen geloven werkelijk dat ze enkel maar chemie zijn zoals het materialisme in theorie stelt. Het grote onderscheid tussen christenen en niet christenen is dat dit Meer van hen een naam heeft. Dé Naam. En over Hem is alles gezegd in de Bijbel wat we tot nu toe moeten weten en dat is in alles betrouwbaar. Dat is dan ook de grote lijn in de christelijke traditie geweest. Totdat ‘Darwin’ kwam.

Met ‘Darwin’ bedoel ik dan de wetenschappers die zoals boven beschreven het geloof in God als bedreiging voor hun eigen superioriteit gingen beschouwen. De mens, de Bijbel, ja God Zelf werd onderwerp van hun onderzoek en kreeg een plekje in hun nieuw verworven denkraam. De Bijbelkritiek kwam op en liberale lijnen in de kerk zorgden voor de ene scheuring na de andere in de kerken. Andere kerken sloten zich op in hun eigen zuil en vervolgens kreeg men daar discussie hoe het wonder van de levendmaking door God nu precies ging. Wat ook weer verschil van mening en dus scheuringen met zich meebracht.

9. De inhoud van de Bijbel lijkt te veranderen
Toch was er een constante factor. Of je nu Evangelisch, Reformatorisch, of wat dan ook was, als orthodox gelovige hield je vast aan de betrouwbaarheid van het Woord van God. Maar ook dat is niet meer automatisch zo. De inhoud van woorden blijkt te veranderen. Tegenwoordig kun je jezelf orthodox christen noemen en tegelijk de Bijbel als mythe lezen. Sommigen zullen nu misschien denken; nee, niet de hele Bijbel, alleen Genesis. Maar daarmee wordt de eenheid van Gods Woord verbroken en is niet meer duidelijk waar dan wel de echte geschiedenis begint en wie dat dan gaat bepalen. Er is ook een constante factor in de Bijbelkritiek (zo werd het tenminste vroeger genoemd): de Bijbeltekst wordt geproblematiseerd als gevolg van eigen filosofische denkbeelden en tegenwoordig is dat vooral het geloof in evolutie. Er is nog een constante factor. Heel zelden zijn er werkelijke discussies tussen wetenschappers met verschillende denkramen. In die discussies gaat het uiteindelijk altijd tussen de materialist en de creationist. Christenen die het compromis zoeken gebruiken immers altijd materialistische argumenten om het creationisme te pareren.

10. Alleen creationisme laat Bijbel in waarde
Het is heel goed dat er nu zoveel gediscussieerd wordt over de schepping onder christenen. Te lang is in orthodoxe kerken het onderwerp links laten liggen waardoor we nu met de brokken zitten. Het is waar dat het creationisme in de 2e helft van de vorige eeuw een negatieve klank kreeg. Bij vrijzinnige, maar ook bij sommige orthodoxe christenen. Ik zal de oorzaak daarvan nu laten rusten. Ik ben het er ook mee eens om de term creationisme vanwege de bekendheid toch maar te blijven gebruiken, hoewel ikzelf liever ‘scheppingswetenschap’, of ‘creatiewetenschap’ gebruik. Omdat het creationisme het enige denkraam is bij de wetenschap dat de Bijbel in alle facetten laat staan en bovendien voluit in de christelijke lijn vanaf het begin staat, denk ik dat het de moeite waard is om creationisme als een soort geuzennaam te hanteren. Waarom zouden we dat niet proberen? Vaak heerst er echter een soort smetvrees om met creationisme in verband gebracht te worden. Ook is er verwarring over wat creationisme eigenlijk is. Daarom lijkt het me goed om een handleiding creationisme samen te stellen. Het gaat tenslotte om onze visie op de oorsprong, wat een directe koppeling legt met onze normen en waarden in het heden en onze visie op de toekomst. Laat ik een aftrap maken en wie weet wat eruit komt?

Dit zijn zo uit de losse pols 10 stellingen die ik kwijt wil over creationisme. Weinigen weten er van. Zeker de publicisten niet die erover schrijven. Dat blijkt tenminste uit hun uitingen. Ik ben blij dat ik op CIP deze gelegenheid krijg en ik moedig de discussie van harte aan. Laten we daarin vooral eerlijk zijn. Hoe dan ook zullen de gedachten uit vele harten geopenbaard worden.

Jan Rein de Wit is hoofdredacteur van Weet Magazine www.weet-magazine.nl

Bron: CIP

In de snelle maatschappij van tegenwoordig staat lezen onder druk. Nederlanders besteden minder tijd aan lezen, zo blijkt uit onderzoeken. Daarnaast veranderen de wensen en behoeftes van lezers. Als teksten onduidelijk of ingewikkeld zijn, haken veel lezers af. Het belang van leesbare, begrijpelijke teksten is dus belangrijker dan ooit. Daarom stelt het Nederlands Bijbelgenootschap nu ook de Bijbel beschikbaar in begrijpelijke taal.

 

Vertaling

De Bijbel in Gewone Taal is een volwaardige vertaling, die de Bijbel begrijpelijk maakt voor een zo breed mogelijk lezerspubliek. De taal is nieuw, de inhoud is dezelfde. Deze vertaling biedt een nieuwe en zeer directe toegang tot dit belangrijke boek. Daar kunnen veel mensen iets aan hebben, of ze nu gelovig zijn of niet. Wido van Peursen, hoogleraar Oude Testament aan de Vrije Universiteit Amsterdam: "Als bijbelwetenschapper ben ik bijzonder verheugd dat de grote zorg voor de begrijpelijkheid van de vertaling gepaard is gegaan met een eveneens zeer grote zorgvuldigheid om de brontekst zoveel mogelijk recht te doen."

 

Dichtbij

Gewone taal heeft een bijzondere kracht. Het is taal die herkenbaar is en vertrouwd klinkt. Dat geeft veel lezers de ervaring dat de tekst heel dichtbij komt. Arjan Lock, directeur Evangelische Omroep is enthousiast over de nieuwe vertaling: "Het is de taal van vandaag, maar met onverminderde zeggingskracht." De Bijbel in Gewone Taal is geschikt voor iedereen die graag een duidelijke bijbel leest. Daarbij is leeftijd, achtergrond of opleiding niet van belang.

 

Gewone taal

De Bijbel in Gewone Taal is precies wat de naam zegt: de Bijbel in de taal die we allemaal dagelijks spreken. De nieuwe vertaling past bij de trend van begrijpelijk communiceren. De begrijpelijkheid van de tekst was bij deze vertaling steeds het uitgangspunt. Daarom worden er bekende woorden gebruikt en heldere zinnen die niet te lang zijn.

 

Hoe is de Bijbel in Gewone Taal gemaakt?

In 2006 startte het Nederlands Bijbelgenootschap met deze vertaling. Het was een enorme uitdaging. De tekst moest begrijpelijk worden voor een zo breed mogelijk lezerspubliek, maar tegelijk moest het ook een eerlijke, betrouwbare weergave van de bronteksten zijn. Het werd geen bewerking van een bestaande vertaling, maar een rechtstreekse vertaling uit de Hebreeuwse en Griekse bronnen. Ruim zeven jaar is eraan gewerkt door een groep van twaalf vertalers. En nu is er vanaf 2 oktober een vertaling verkrijgbaar in gewone, bekende taal, die de Bijbel van begin tot eind voor iedereen begrijpelijk maakt.

Wat denken jullie?

- Is het zinnig de bijbel te vertalen in "gewone taal"?

- Voegt deze vertaling voor jou extra waarde toe?

- Had jij behoefte aan deze vertaling?

 

Toen de eerste vrouwen in tuinbroek opkwamen, kwam ook de discussie op over of God nu een Heer of een Vrouwe is. Of je Hem nu enkel als Vader kon aanspreken, of misschien ook als Moeder.
Die discussie ga ik hier niet overdoen, omdat de algemene consensus ons al leert dat God onzijdig is en dus man noch vrouw.
Daarbij is die discussie op de wijze waarop ze meestal gevoerd wordt niet bijster interessant en hoogstens potentieel aardig trollmateriaal.
Toch zijn er wel gelovigen die God als Moeder willen aanspreken. En dat mag ook, want in het persoonlijk gebed mag je Hem aanspreken zoals dat het beste past bij je complexe persoonlijkheid.
Maar een interessante vraag kan zijn vanuit welke motivatie zij dat doen. Doen zij dat uit oprechte vroomheid, uit een werkelijk verstaan van Gods onverstaanbare Wezen, of misschien stiekem toch vanuit een lichte minachting voor mannen?
Want je hebt zowel mannen als vrouwen die zodanig over de man weten te spreken, dat je je bijna nog zou schamen om een kerel te zijn.
Gelukkig kun je iemands intenties op een heel eenvoudige wijze testen.

God is namelijk onzijdig, maar engelen zijn dat ook. Natuurlijk verschijnen ze vooral in mannelijke vorm in de Schrift, maar dat doet God ook niet bepaald weinig. Dat is dus geen excuus.
Je zou een aanhanger van een vrouwelijke God dus eens moeten vragen of zij dan ook bereid is om engelen als vrouwelijk te zien. Want als je God als vrouwelijk gaat zien en engelen als mannelijk, tja, dan deel je ze dus toch weer specifiek in in geslachten en dat was nu juist niet de bedoeling.
Diegene moet dan dus wel ja zeggen, als zij geen brandende ketterin wil zijn.
Vervolgens wijs je diegene er doodleuk op dat de duivel ook een engel is, en zij dus ook bereid moet zijn om de duivel als vrouwelijk te zien.
Oeps.
Je raadt het al, iemand die uit oprecht vrome bedoelingen God als vrouwelijk wil zien, zal hiermee niet zoveel problemen hebben. Want de duivel kan inderdaad zowel mannelijk als vrouwelijk zijn. Ze zal misschien vrolijk lachen om je idee en echt zo’n klassieke feeks voor zich zien.
Maar hoe zal die lichte minachtster daarop reageren? Zal zij een vrouwelijke duivel accepteren?
Of zal ze stiekem toch liever God als vrouwelijk zien, maar de duivel als mannelijk?
Nu moet je mensen natuurlijk niet zomaar in de hoek zetten, tenzij ze echt irritant blijven doorzagen over hoe bekrompen het mannelijk godsbeeld is enzovoort, maar het is wel een leuke vraag.
Want de duivel wordt eigenlijk haast nooit echt besproken in deze context. Klakkeloos wordt het kreng als man uitgebeeld.
In de liturgie en in de Schrift is er in elk geval geen sprake van een onderscheid in geslachten, als het om God en engelen gaat. Is God een man, de engelen en duivels dan ook, en vice versa.
Wil je dus het hoogste als vrouwelijk zien, dan ook het laagste.
 

Robert

Drie jaar na het succesvolle debuut ‘Tot Hier En Niet Verder’ komt op 1 november a.s. het langverwachte vervolg uit: ‘Zuivere Koffie’. Vandaag maken de rappers, die met hun debuut een Zilveren Duif wonnen voor ‘beste nieuwkomer’, de tracklist en het artwork bekend. Het nummer ‘Nieuwe Standaard’, een samenwerking met Rivelino, wordt als eerste nummer van het album, mét videoclip, op 1 oktober online gezet.

 

Zuivere Koffie

Niet eerder verwoordden Nederlandse gospelartiesten zich zo transparant en taboedoorbrekend als de rappers van Damascus op hun tweede album 'Zuivere Koffie'. Waar veel anderen de geestelijke schijn ophouden gunnen zij je een kijkje in hun diepste gedachten, plaatsen ze een kritische noot en maken ze op verfrissende wijze kenbaar wat hen gelukkig maakt. Openlijk wordt verhaald over psycholoog-bezoeken, worstelingen met trots en geloofstwijfel. Begeleid door muzikale producties van een ongekend hoog niveau weten zij onder woorden te brengen wat veel anderen denken maar niet durven uit te spreken. Daarnaast is er ook sprake van een luchtige noot en een feestje op z'n tijd en dat alles bij elkaar maakt Zuivere Koffie waarschijnlijk het meest spraakmakende album van 2014.

 

Gastbijdrages

Wat opvalt aan de tracklist is de verscheidenheid in gastartiesten op het album. Naast rappers James van de Fakkelbrigade, Amsterdammer op een Amerikaans label Jay-Way, NAMEK-artiest MC Prophet en Grote Prijs-finalisten HipHoop werken ook bekende namen uit de gospelscene mee. Bijdrages van Ralph van Manen, Kinga Bán, Orville Zichtermann en Fabian Willems maken van ‘Zuivere Koffie’ een gevarieerd en toegankelijk album. Het artwork is tot stand gekomen in een samenwerking tussen Edens Media en Samsir Design.

 

Eerste videoclip

Op 1 oktober komt de eerste videoclip van ‘Zuivere Koffie’ online, van het nummer Nieuwe Standaard. In de videoclip, geregisseerd door Lusano Pieter, worden Damascus en gastartiest Rivelino omringd door diverse christenen die op hun gebied een nieuwe standaard zetten.

Zuivere Koffie’ is vanaf 1 november beschikbaar bij alle christelijke boekhandels en de grote webshops. Meer informatie, muziek en een agenda met daarin de komende optredens is te vinden via www.damascushiphop.nl.

Onder christenen moet je niet te snel vertellen dat je de evolutietheorie serieus neemt. Voor je het weet, ontstaat er een verhitte discussie hoe dat in vredesnaam te rijmen valt met het scheppingsverhaal in Genesis 1 (en 2) en krijg je de vraag toegeworpen of Jezus ‘dan ook van de apen afstamt’. Meestal kom je in zo’n discussie niet nader tot elkaar omdat er niet goed genoeg naar elkaar geluisterd wordt. Zelf ben ik er van overtuigd dat de evolutietheorie best wel eens waar zou kunnen zijn. Ik denk niet dat wanneer evolutie daadwerkelijk heeft plaatsgevonden mijn geloof morgen opeens op losse schroeven zou staan. Daarom heb ik een 'Handleiding evolutie voor christenen' geschreven. Ik hoop dat mensen door dit te lezen beter in gesprek kunnen gaan met geloofsgenoten die de wetenschappelijke publicaties over evolutie serieus nemen.

Aangezien ik een theoloog ben, gaat deze handleiding vooral om de theologische kant van de zaak, niet de evolutionaire. Het spreekt voor mij voor zich dat veel mensen mijn pleidooi niet zullen accepteren. Ik heb er zelf ook jaren over gedaan om tot mijn huidige standpunt te komen. Ik hoop alleen wel dat mensen op z’n minst hier aan zullen denken wanneer ze nadenken of in gesprek gaan over evolutie met vrienden, collega’s, of de atheïstische buurman.

Hieronder de tien punten die ik wil delen met je:

1. De evolutietheorie is geen theorie van de duivel
De evolutietheorie is noch een strategie van de duivel, noch een samenzwering van kwaadaardige atheïsten om het christendom omver te werpen. Het is een zeer aannemelijke theorie over hoe het leven op aarde zich ontwikkelde tot de soorten die we kennen, inclusief de mensheid. De evolutietheorie is een wetenschappelijke theorie —niet zomaar een theorietje waar iemand met veel creativiteit en een goed glas wijn op is gekomen. Het is een theorie die over de volle breedte van de wetenschappelijke gemeenschap onderschreven wordt.

Denk daarbij ook eens aan Galileo. Toen deze gelovige wetenschapper met de theorie kwam dat de zon niet om de aarde draait, was iedereen in rep en roer. De arme man werd vanwege zijn wetenschappelijke theorie door de Kerk zwaar onder druk gezet om zijn theorie te herroepen (zoals veel christenen die in evolutie geloven ook als ketter worden behandeld). Toch bleek hij gelijk te hebben: de aarde draait om de zon! Kortom: wat wij vaak als van de ‘duivel’ zien, kan zomaar eens kloppen.

2. Maak jezelf niet ongeloofwaardig
Ik snap soms echt niet waarom christenen soms zo makkelijk evolutie van tafel vegen zonder er zich echt in verdiept te hebben. Ik hoor vaak mensen zonder blikken of blozen verkondigen dat het gros van de wetenschappers het toch echt mis hebben als het over evolutie gaat. Door vanuit zo’n houding je uit te spreken tegen evolutie maak je jezelf als christenen ongeloofwaardig. De maatschappij zal ons christenen dan niet serieus nemen. Het zal er alleen maar in resulteren dat we als christenen verder gemarginaliseerd worden. Wees dus voorzichtig in het jezelf uitspreken tegen de evolutietheorie. Ga niet zomaar iets roepen zonder je serieus te hebben verdiept in de argumenten voor en tegen evolutie.

3. Wijs afwijkende meningen niet te snel af
Een christen heeft bepaalde standpunten die mede tot stand zijn gekomen door zijn of haar opvoeding, vrienden en kerk. Je achtergrond bepaalt voor een groot deel je wereldbeeld. Zo is het bij atheïsten of agnosten ook. Juist vanwege onze achtergrond zijn we geneigd om alles wat afwijkt van ons eigen wereldbeeld snel af te wijzen. Hoewel het onmogelijk is om jezelf te ontdoen van zulke stellingnames, is het goed om je er van bewust te zijn dat het goed en gezond is om open te staan voor afwijkende meningen. Voor wetenschappers, die zich vooral concentreren op de materiële werkelijkheid, is het goed om naar het verhaal van christenen te luisteren. Zij geloven namelijk dat God de materie geschapen heeft. Christenen zouden andersom niet alleen vanuit hun geloof moeten kijken naar het ontstaan van de kosmos, maar zouden ook moeten willen leren van wetenschappers. Het luisteren naar afwijkende meningen kan zo heel vruchtbaar zijn. Het zorgt voor controle en soms zelfs een correctie op de eigen mening.

4. Begrijp de rol van interpretatie
Wat er echt fout is aan de conservatieve benadering rondom evolutie, is dat er vaak wordt gedaan alsof de eigen kijk op Genesis 1 tot en met 3 waterdicht is. Mensen poneren vaak hun eigen theologische mening als Gods mening. Zulke mensen doen alsof hun lezing van Gen 1-3 de absolute waarheid is.  Dat is het niet! We moeten ons realiseren dat er een verschil is tussen wat wij over de Bijbel zeggen en wat de Bijbel zegt. Er is namelijk altijd sprake van interpretatie. Als je daar oog voor krijgt, zie je dat je Genesis 1 het beste als een ‘verhaal’ kunt lezen en interpreteren, omdat de functie van het verhaal is om die ene diepe waarheid te communiceren: God staat aan het begin van alles. Onze interpretatie van het scheppingsverhaal is altijd onze interpretatie ervan en nooit meer dan dat. Het is daarom niet heilig. Het kan veranderen en correctie ondergaan, zoals Paulus ook schrijft.

5. Kijk naar de intentie van de auteur
Onderdeel van een juiste interpretatie is onder meer te kijken naar de intentie van de menselijke auteur van een tekst en oog te hebben voor het literaire genre. Genesis 1-3 is een kosmogonie (een verklaring van hoe de wereld geworden is tot wat zij nu is). Het is ook een 'tempeltekst' waarin de Schepper de wereld ordent als een tempel om erin te wonen. Het Hebreeuwse woord voor scheppen, ‘barah’, betekent niet ‘scheppen’, maar ‘scheiden’. In het begin scheidde God hemel en aarde. God schept orde in de wereld door te scheiden (hemel en aarde, dag en nacht, water en land, etc.) om er vervolgens in te gaan wonen (de zevende dag van rust). Dit is wat de auteur waarschijnlijk probeerde duidelijk te maken: gebruikmakend van gelijksoortige verhalen die de rondgang deden in het Oude Nabije Oosten vertelt de auteur het verhaal van God en wereld, maar dan net even anders met belangrijke correcties op ideeën over God, wereld en mensheid die gangbaar waren in die tijd. God is heer over de wereld. Het Hebreeuwse volk heeft op een of andere manier een belangrijk connectie met die God en een taak, want de Hebreeën zijn degenen die later in de boeken van Mozes ‘terug op weg gaan’ naar de hof van Eden, in de vorm van het beloofde land.

6. Genesis 1 is een mythe
Genesis 1 een mythe. Ik voel al dat je boos wordt! Laat het me uitleggen. Als ik zeg dat Genesis hoofdstuk 1 tot en met 3 als een mythe wordt beschouwd, dan bedoel ik niet dat het een mythe is in de populaire zin van het woord. Alsof het uit de duim van de auteur is gezogen. Nee, ik bedoel dat het een mythe is zoals mythes functioneerden in het Oude Nabije Oosten. Als iemand een poging wilde doen om te verklaren waar de wereld en de mensheid vandaan kwamen, kon men geen gebruik maken van wetenschap of geschiedkundig onderzoek. Zulke dingen bestonden immers helemaal niet. Men maakte dan gebruik van een genre waarin wijsheid en symbolisch taalgebruik samengesmeed werden tot een vorm die wij nu als mythe bestempelen. Een mythe verklaart waar de mensen vandaan komen, geeft betekenis aan het heden en biedt perspectief op de zin van het bestaan. Als Genesis 1 een mythe is zoals ik net heb omschreven, dan hoeft dat niets af te doen aan het waarheidsgehalte van het verhaal. God staat aan het begin van de kosmos!

7. De schrijver van Genesis 1 was niet alleen een goddelijk orakel
De algemeen aanvaarde opinie van veel (maar lang niet alle!) evangelischen en reformatorsichen met betrekking tot Genesis 1-3 is gebaseerd is op een ‘enge’ benadering. Die benadering negeert voor een groot deel de menselijke kant van het boek. De schrijver wordt louter als een goddelijk orakel gezien en niet als een zelfstandige auteur met een eigen inbreng met literaire middelen van zijn eigen tijd. Verder wordt de eigen theologie (die op zich niet Gods waarheid is, maar gebaseerd is op een eigen interpretatie van de Schrift) verabsoluteerd. Althans, die indruk krijg ik. Als dat het geval is, hebben deze christenen niets te verliezen en juist veel te winnen door te luisteren naar de wetenschap en te zeggen: misschien is er hier iets waar we wat van kunnen leren. Misschien kunnen we dan zelfs onze theologie bijstellen en onze interpretatiemethode verbeteren.

8. Je mag je bij Genesis 1-3 vrij voelen
Wanneer  de auteur van Genesis 1-3 een bepaalde verklaring geeft voor hoe de dood de wereld binnen kwam en hoe de zonde daarvan de oorzaak is, mogen we daarnaar kijken en zeggen: ‘Ok, we snappen de theologische boodschap hier, maar we weten inmiddels ook meer over hoe de dingen werkelijk gebeurd zijn omdat we wetenschappelijke kennis tot onze beschikking hebben en omdat historisch onderzoek bepaalde zaken aan het licht heeft gebracht.’ We hoeven dus niet alles letterlijk over te nemen van deze auteur, die overigens niet bepaald dom was (in tegendeel, Genesis 1-3 is ongeëvenaard in schoonheid en intelligentie) en die, voor zover wij weten, geïnspireerd was door de Geest van God in het schrijven van deze tekst. Zijn woorden vormen het begin van onze Bijbel. We nemen dus de theologische boodschap van Genesis 1-3 volkomen serieus, terwijl wij ons wel vrij voelen om er een andere mening op na te houden voor wat betreft de precieze feiten van deze mythe. Uiteindelijk zegt die mythe namelijk iets fundamenteels over onze relatie met onze Schepper en de wereld.

9. Adam en Eva geëvolueerd
Er blijven heus wel problemen over bij een aanname van de evolutietheorie, maar wel minder dan wanneer wij de evolutietheorie helemaal afwijzen. Een probleem van de evolutietheorie is bijvoorbeeld hoe men denkt over de aanwezigheid van de dood. Volgens de evolutietheorie is doodgaan altijd al onderdeel geweest van het levensproces op aarde, terwijl volgens Genesis 1-3 de dood wordt geïntroduceerd na de zondeval en dan als straf op de zonde geldt. We kunnen op deze plaats niet ingaan op een uitgebreide exegese die een gedetailleerde harmonisering met de evolutietheorie mogelijk maakt (maar ook bij een letterlijke lezing kun je niet heen om de dood van bijv. flora en darmbacteriën). We kunnen echter wel kort het volgende stellen. De auteur van Genesis 1-3 dacht vanuit zijn positie diep na over de dood en realiseerde dat er iets niet in orde was omdat de beëindiging van ons leven in conflict staat met ons verlangen naar eeuwig leven. Kunnen we dit niet harmoniseren? Je kunt suggereren dat toen de menselijke soort tot ontwikkeling kwam mensen een spanning ervoeren tussen hun onvermijdelijke dood aan de ene kant en hun verlangen naar leven aan de andere kant. Maar hetzelfde zelfbewustzijn dat de basis vormt voor het besef van zo'n spanning was er tegelijk de oorzaak van dat de mensen opstonden in rebellie jegens de Schepper. Met dat in gedachten is het te veronderstellen dat geleidelijk de interpretatie ontstond dat de dood eigenlijk onnatuurlijk is en als straf geldt voor die rebellie, alle immoraliteit en geweld.

10. Ik had ook problemen met evolutie
Mijn persoonlijk weerstand tegen de evolutietheorie was altijd dat wanneer je de evolutietheorie accepteert, de zondeval ‘wegvalt’ waarbij dan redding, vergeving van zonde en Christus niet langer nodig zijn. Zo dacht ik erover totdat ik begon te zien dat volgens de evolutietheorie evolutie leidde tot menselijk zelfbewustzijn en dat zelfbewustzijn leidde tot de mogelijkheid van morele keuze. Deze morele keuze, zo begon ik te begrijpen, leidde (en leidt) zonder uitzondering tot de egoïstische keuze tegen de ander, tegen God en voor het eigen ik. Er is namelijk nog nooit zelfbewustzijn geweest zonder zonde! De opwaartse evolutionaire stap tot mens valt samen met de neerwaartse val in zonde. De zondeval is altijd bij de mens geweest; ook als je gelooft in evolutie! En dus hebben we altijd Jezus nodig. Het is dus helemaal niet zo dat de evolutietheorie het evangelie ontkracht of buitensluit. Nee, de mensheid ontwikkelde sowieso zelfbewustzijn (kennis van goed en kwaad), wat inhoudt dat ze tegelijkertijd in zonde viel, wat inhoudt dat ze door en door verdorven is en redding nodig heeft. Een gezonde integratie van evolutietheorie en theologie helpt ons eens temeer te zien hoe hulpbehoevend we zijn. Het laat zien hoezeer we Jezus Christus nodig hebben.

Zo, dat waren de tien punten. Nogmaals: het spreekt voor zich dat velen mijn zienswijze niet zullen accepteren. Dat hoeft ook niet en is niet primair de intentie van mijn stuk. Ik hoop dat de tien punten, die ik maak, je meer inzicht zullen geven in hoe je als christen vanuit je geloof om kunt gaan met de evolutietheorie. En ik hoop dat het je zal helpen om op een vruchtbare en liefdevolle manier in gesprek te gaan met mensen over de evolutietheorie. Of dat nou je medechristen of je atheïstische buurman is. Hoe dan ook, er is niets in de Bijbel dat ons weerhoudt van een aanname van de evolutietheorie. En de vraag die dan blijft is: waarom luisteren we gewoon niet wat beter naar de wetenschap en, in plaats van alles beter te willen weten, proberen we wetenschap en theologie niet te integreren. Als we dat doen, komt het evangelie beter uit de verf en komt het geloofwaardiger over.

Jos de Keijzer is promovendus aan Luther Seminary in Minnesota (VS).

Bron: CIP

Hoeveel geld is een mensenleven waard? Hoe duur mag een extra levensjaar zijn?
Vragen die sommige artsen openlijk hebben gesteld in de media, om de discussie over de zorgkosten weer eens aan te wakkeren. Want het wordt immers allemaal te duur enzovoort.
Tja, wat is duur?
Veel mensen vinden gezondheid vreselijk belangrijk, vaak belangrijker dan rijkdom, dus is het dan verkeerd als gezondheidszorg meer geld kost dan economische belangen?

Interessanter is deze vraag: stel dat de zorg geen cent had gekost, of dat de economie zo welvarend en stabiel is, dat zorg zowel heel goed als heel goedkoop is. Hadden deze artsen het dan ook maar in hun hoofd gehaald om die vraag te stellen? Was hun moraal dan ook heel anders geweest?
De cabaretier Lebbis geeft in zijn nieuwste show een interessante gelijkenis.
Stel dat iemand je vraagt om mee te helpen met verhuizen, dan vraag je je eerst af of je tijd hebt, of je diegene wel leuk genoeg vindt, of je het sjouwwerk wel aankunt, dat soort dingen.
Maar stel dat iemand je vraagt om mee te helpen met verhuizen voor vijftig euro, dan is de kans groot dat je je alleen nog maar afvraagt of je het er voor over hebt.
Die vijftig euro vernauwt dus het denken, laat je vooral denken in harde kosten en baten. En laat die artsen blijkbaar harde kosten en baten meerekenen in de medische ethiek.

Jezus noemt geldzucht dan ook de wortel van alle kwaad. Het laat mensen gedachten ontwikkelen die ze anders misschien zouden hebben verafschuwd.
Hijzelf handelt dan ook anders, op een interessante en welbekende manier. Juist, dat gedoe met die kooplui in de tempel.
Verstandig? Niet echt, zo lijkt het.
Men mocht namelijk enkel in die ene tempel offeren, zodat voor feestdagen veel gelovigen een lange reis moesten maken met hun offerdieren. Maar aangezien die offerdieren helemaal gaaf moesten zijn, was zo’n reis natuurlijk een groot risico.
Dus werden er gave offerdieren verkocht in de voorhof van de tempel. Zo konden de gelovigen daar een goed offerdier kopen en vervolgens direct aanbieden aan de levieten. Op die manier konden ze aan de offerwet blijven voldoen.
Toch moesten ze weg van Jezus. Want het gebed was belangrijker dan economisch gewin.

Het is goed om je eens af te vragen in hoeverre je meer wordt geleid door geld dan door moraal. Zou je bepaalde dingen misschien laten als je er geen geld meer voor zou krijgen of als je daardoor duurder uit zou zijn? Of misschien bepaalde dingen meer gaan doen, ten koste van andere dingen?
Zijn de dingen die je het belangrijkst zegt te vinden ook écht het belangrijkst, of zorgt het geld ervoor dat je je toch teveel met minder belangrijke zaken moet of wilt bezighouden?
Hoe zou jouw leven en jouw gedachtegangen eruit zien als geld écht het minst belangrijke was in je doen en je laten, als je eens liever arm zou zijn dan onrechtvaardig?

Robert

Aanbiddingsdienst met Paul Wilbur

De eredienst in een hippe jongerenkerk gaat er toch heel anders aan toe dan een traditionele PKN.
Er staat een band met aanbiddingsleider op het podium die de gelovigen leidt in de aanbidding, de muziek is zowel opzwepend als contemplatief en er is ruimte voor een persoonlijke beleving.
Klinkt toch heel modern, of niet?
Nou, eigenlijk niet.
Eigenlijk is dat een heel klassieke manier van vieren.
In de oude liturgie van de katholieke kerk en in het bijzonder in de liturgie van de oosters-orthodoxe kerk gelden namelijk ongeveer dezelfde principes.
Natuurlijk, de liturgieën kennen veel meer rituelen en vaste teksten, maar er zijn bijzondere gelijkenissen te bespeuren.
Beide kerken kennen namelijk een koortraditie. Dat wil zeggen dat het koor of de cantor de liederen zingt, de priester de gebeden uitspreekt of zingt en het volk bij tijd en wijle wel op het koor of de priester reageert, maar vooral ook innerlijk zich aansluit op het gebed.
De gelovigen op het altaar, op de koorzolder en in het middenschip hebben ieder zo hun eigen rituelen en vormen samen één gebed.

In de reformatie werd dat losgelaten. Men vond dat het volk ook direct moest deelnemen aan de eredienst, zodat onder meer het echt samen zingen werd geïntroduceerd.
Er was dus ook geen koor meer dat elke eredienst alle gezangen zong. Organist en gemeente waren genoeg. En de dominee natuurlijk.
Ook de katholieke kerk wilde altaar, koor en volk meer tot elkaar brengen, en dat leidde tot een herziening van haar liturgie eind jaren zestig.
Zo kun je in dezelfde mis zowel koorzang als volkszang horen en wordt er ook veel meer samen met de priester gebeden.

Het is bijzonder om te zien hoe steeds meer moderne kerken dan eigenlijk weer teruggrijpen naar de klassieke manier van vieren.
Er is vaak onderscheid te zien tussen de band met aanbiddingsleider en het volk dat op eigen wijze zich laat meevoeren door het geheel. Sommige gelovigen staan, sommigen bidden hun eigen gebed, sommigen heffen de handen omhoog, sommigen zingen volop mee, etc.
De muziekstijl kent daarbij een vrij vaste opbouw qua sfeer en thematiek. Je zou kunnen zeggen dat vooral de muziek daar de liturgie maakt en niet zozeer rituelen en vaste teksten.

Wat de meest bijbelse vorm is? Gek genoeg allebei.
De koortraditie stamt vooral uit de tempel, de zangtraditie uit de synagoge.
In de tempel waren het de levieten en priesters die de offers brachten, de zangers die zongen en speelden en het volk dat erbij stond te bidden.
Vaak wordt in de Schrift bij een tempelgebeurtenis het volk ook als laatste genoemd.
In de synagoge neemt echter elke jood deel aan de liturgie, hoewel er vaak wel een voorzanger is.
In de Schrift richt men zich in de synagoge dan ook volop tot het volk.
De tempel representeerde vooral het offer, de synagoge vooral het woord.
De vorm van de liturgie zegt dan ook veel over het geloof van de vierende kerk.
Immers,wat men bidt is wat men gelooft.
 

Robert

In samenwerking met IFES, Navigators, Agape en VPE-studentenwerk roept EA-EZA kerken in Nederland op om op zondag 31 augustus te bidden voor studenten. De organisaties vragen zowel kerken waaruit jongeren vertrekken om te gaan studeren als stadskerken die studerende jongeren ontvangen om hier bij de start van het academische jaar aandacht aan te geven.

Christen-zijn in de dynamische studentenwereld is niet altijd makkelijk, maar biedt ook unieke kansen om niet-christen-jongeren met het christelijk geloof in aanraking te brengen. Studentenwerkers ervaren in de dagelijkse praktijk de noodzaak van gebed en een goede aansluiting tussen kerk en student. Om de onderlinge betrokkenheid tussen kerken en hun studenten te vergroten en om kerken bewust te maken van de bijzondere positie die studenten innemen, vragen de organisaties om voorbede.

EA-EZA biedt kerken hiervoor concrete gebedspunten. Als kerken er meer aandacht aan willen geven, kunnen zij via www.ea.nl/biddenvoorstudenten ook enkele preekschetsen, een opzet voor een dienst, achtergrondartikelen en filmpjes downloaden.

Uit De Schepping, van Michelangelo

Het ultieme beeld van God is natuurlijk nog steeds de oude, grijze man met baard.
Eeuwenlang heeft dat beeld in de kunst gediend en ook nu is het standaard in de media, serieus of humoristisch.
Zelfs sommige christelijke cartoons die Hem wat hipper willen afbeelden, geven Hem vaak toch wel mooi wit haar en, juist, een keurige baard.
Voor God daarom ook geen scheermessen. Ockham mag die helemaal zelf houden. Maar goed ook, want stel je eens een gladgeschoren Morgan Freeman voor in Bruce Almighty...

In de Schrift is God volgens Daniël niet minder dan de Hoogbejaarde. Althans, later in de Schrift. Daarvóór werd Hij vooral als een engel beschreven, of als een wolk van vuur.
God was toen ook nog jong. Ging de wereld veroveren, of haar even flink onder water zetten als het Hem totaal niet zinde. Voerde oorlogen om te laten zien wie de sterkste is en om zijn volgelingen veiligheid en rust te bieden.
Niet dat die gespaard werden, want Hij liet ze regelmatig alle hoeken van de woestijn zien als ze niet luisterden.
Maar naarmate de tijd verstreek, werd Hij ouder en dus ook milder. En ook nu laat Hij het laatste Oordeel liever door zijn Zoon opknappen.
Daarna neemt Hij het wel weer over, als alles weer tot rust gekomen is en de strijd is gestreden.

Toch lijken sommige gelovigen een tikje minachtend naar dat beeld te kijken. Ik bedoel, wat moet je nu met zo’n oude Hoogbejaarde in een jonge, hippe opwekkingskerk?
Natuurlijk hebben we Jezus nog, maar toch kun je niet zomaar om de Vader heen.
Het beeld van de Bejaarde komt dan ook uit een tijd en cultuur waarin men voor bejaarde mensen ontzettend veel eerbied en ontzag had.
Bejaarde mensen werden niet als ouderwets, duur en lastig gezien, of in elk geval minder vaak, maar als wijze, beschouwende en ervaren mensen. Van hen kon je veel leren.
Dus was God vanzelfsprekend een wijze, oude man en geen onbezonnen betweterig kereltje.

En sinds die tijd is dat beeld nooit verdwenen en zal het ook nooit verdwijnen.
Een beeld dat ons snelle, moderne en haastige leven volmaakt relativeert. En natuurlijk ook die anti-rimpelproducenten in hun hemd zet, want wij zijn naar Gods beeld geschapen en oude mensen hebben rimpels. Zo simpel kan het zijn.
Kerken mogen wel steeds willen verjongen en dat is prima, want zij worden door de jonge Jezus geleid, die altijd wel in is voor een fris briesje. Maar de Hoogbejaarde heeft uiteindelijk alles in de hand en niemand kan zonder Hem.
Het hoeft je dan ook niet te verwonderen als ook Maria in de hemel een oude, wijze vrouw zou blijken te zijn, die de mannelijke trots en vurigheid weet te temperen zoals alleen vrouwen dat kunnen.
Daarom, als je het even gehad hebt met al die snelle radicaliteit en moderne fratsen, kom dan weer tot rust bij de Oude van dagen en luister naar zijn bezonnenheid.

Robert

Come to Worship is een weekend met aanbidding, workshops en seminars en nog veel meer. Geestelijke verdieping en inspiratie is de rode draad van dit weekend op conferentiecentrum De Betteld te Zelhem (vlakbij Doetinchem) van 19 tot en met 21 september. Het wordt georganiseerd door Elisa Krijgsman, onder andere bekend van Opwekking en van het duo Reni en Elisa.

Tijdens Come to Worship komen christenen van allerlei verschillende kerkelijke achtergronden bij elkaar om God te aanbidden. Thema dit jaar is ‘Nader tot God’. Deze dagen staat Gods aanwezigheid centraal. ,,Een leven van aanbidding is krachtig en doeltreffend als de aanwezigheid van God aanwezig is.’’ God verlangt ernaar mensen te vinden die Hem aanbidden in Geest en in Waarheid. Bezoekers van Come2Worship willen antwoord geven aan dit verlangen.

Vrijdag om 20.00 uur begint Come2Worship met een worship-concert en dit is gelijk de start van de 24-uurs aanbidding. Zaterdagmiddag staan er seminars en verschillende workshops op het programma die te maken hebben met de praktijk van aanbidding. Die avond kunnen bezoekers opnieuw genieten van een worship-concert gevolgd door het Praise-Jam Café, waar deelnemers hun "kunsten mogen vertonen". Het weekend wordt op zondag om 14.00 uur afgesloten met een middagdienst.

Het weekend van Come2Worship is voor bezoekers dé gelegenheid om Gods aanwezigheid te zoeken. “We verlangen ernaar dat mensen een fantastische ervaring met God mogen hebben. En dat het verdieping mag geven in levens van christenen, waarbij het niet uitmaakt welke kerkelijke signatuur we dragen. De concerten, de 24-uursaanbidding met bekende aanbiddingsleiders, de sfeer van conferentiecentrum De Betteld, alles draagt bij aan deze doelstellingâ€, aldus Elisa.

Het hele weekend inclusief concerten, programma en brunch is € 72,15. Opgeven kan via www.betteld.nl. Voor € 40,- kunnen geïnteresseerden alleen de zaterdag boeken.

Zucht...

Weer zo’n plaatje inderdaad. Iedereen met een veggie in zijn Facebook zal ze wel vaker zien.
Het is werkelijk onbegrijpelijk hoe iemand in staat kan zijn om zo slecht en ongenuanceerd over zijn eigen soort te spreken. Zelfs dieren doen dat niet.
Natuurlijk snap ik de argumenten wel: we gaan niet altijd goed met dieren om, we putten het milieu uit met onze leefwijze, et cetera. Maar het klopt gewoon niet. Dit plaatje is vrij eng en doet alsof mensen niet kunnen liefhebben zoals dieren kunnen.
Terwijl er geen greintje bewijs is dat dieren niet hetzelfde zouden doen als wij, als zij net zoveel macht en ontwikkeling zouden hebben.

Mensen kunnen echter juist onvoorstelbaar veel liefhebben. Hele gedichten, verhalen, muziekstukken en bijbels gaan over die onvoorwaardelijke en soms pijnlijke toewijding aan iemand.
Er zijn genoeg mensen die onvoorwaardelijk trouw blijven aan hun doodzieke man of vrouw, tot aan het bittere eind.
Er zijn genoeg mensen die altijd en overal klaarstaan voor niet alleen hun vrienden, maar zelfs voor hun vijanden.
Mensen die onvoorwaardelijk (!) van mensen houden, echt hóúden, gewoon omdat het mensen zijn.
Mensen die zelfs bereid zijn te strijden voor een vaderland dat ze misschien nooit meer zullen weerzien, om iets te beschermen wat groter is dan zij.

Wreedheid, geweld, verraad, intriges, oorlog, eigenbelang en hebzucht kom je ook volop bij dieren tegen. Alleen mensen hebben de wil en de mogelijkheid daar niet zonder meer aan toe te geven.
In het ergste geval zijn mensen dus als dieren met superieure macht, in het beste geval zijn mensen als engelen in de hemel, die werkelijk fantastische dingen kunnen bewerkstelligen en de meest grootse uitdagingen weten te overwinnen.
Geen dier kan als een mens zich simpelweg verwonderen over al de pracht in de natuur en zich verliezen in het scheppen van de meest prachtige kunst. Geen dier kan als een mens zo diepgaand contempleren op zijn leven en nadenken over de verre toekomst, geen dier is zo onvoorstelbaar nieuwsgierig naar wat er achter de horizon ligt, dat hij zijn leven ervoor wil wagen.
En geen dier kan als een mens dingen romantischer beschouwen dan ze in werkelijkheid zijn, zoals de trouw van een hond aan zijn baasje, en daardoor zich laten inspireren.

Weer zo’n plaatje inderdaad. Maar ik trap daar niet meer in. Handelen uit zulke ongezonde minachting voor de mens zal nooit goede vruchten opleveren.
God roept ons op ook de medemens onvoorwaardelijk lief te hebben, om zowel aan vriend als vijand onverkort goed te doen en zelfs meer dan dat.
Zo’n moderne, misantropische kijk op de mens gaat tegen de volheid van de Schrift in, die zowel de afschuwelijke als de schitterende mens laat zien.
Want zij en zo dus ook het christendom schetst de mens enkel zwak af in vergelijking met God, met het absolute goede. En nee, wij kunnen daar maar moeilijk aan reiken, maar genoeg mensen probéren het in elk geval wel.Zij zullen dan meer boven zichzelf uitstijgen dan dieren ooit kunnen doen.

Robert

De aarde was ooit helemaal bedekt met water, meldt het Bijbelboek Genesis. Zelfs de hoogste bergtoppen verdwenen onder de golven. ‘Onzin’, zeggen critici. ‘Op aarde is véél te weinig water om dat voor elkaar te krijgen.’ Wie heeft gelijk? Recente studieresultaten zijn in het voordeel van de Bijbel. Het blijkt namelijk dat er zoveel water in de aarde zit dat je er drie oceanen mee kunt vullen! In het augustusnummer van Weet Magazine wordt deze studie verder besproken.
Volgens Steven Jacobsen van de Northwestern University in Evanston (VS) zit er veel meer water in de aarde dan verwacht. In het populair-wetenschappelijke blad Weet Magazine staat dat hij zegt: „Wanneer al dat water op de aarde zou liggen, zouden alleen de bergtoppen er nog bovenuit steken.†Christenen die een wetenschapper zoiets horen zeggen, zullen al snel denken aan de geschiedenis in het zevende hoofdstuk van Bijbelboek Genesis, vers 11. Daar staat dat de sluizen van de hemel werden geopend en dat alle fonteinen van de grote afgrond openbraken, toen de zondvloed begon. Het water kwam dus met bakken uit de lucht en spoot tegelijkertijd ook omhoog; net zolang totdat alle hoge bergen bedekt waren.

Dat er zoveel water in de aarde zit concluderen onderzoekers op basis van het watergehalte in het mineraal ringwoodiet. Dat is 1,5%; een percentage dat misschien laag lijkt, maar volgens Jacobsen moeten er enorme hoeveelheden ringwoodiet in de aarde zitten. Dat betekent dat er ook aanzienlijke hoeveelheden water in de aarde zijn opgeslagen.
Jacobsen heeft gegronde redenen om aan te nemen dat er gigantisch veel ringwoodiet diep in de aarde zit. Hij gebruikte tweeduizend seismometers om schokken die na aardbevingen vrijkomen te meten. Door de snelheid van de seismische golven op verschillende dieptes te bepalen, ontdekte hij door welk type gesteente de golven heen gingen. De waterlaag werd zichtbaar doordat de golven aanzienlijk vertraagden. Het duurde langer om door nat gesteente te gaan dan door droog gesteente.
In zijn laboratorium stelde Jacobsen het materiaal bloot aan hoge druk en temperaturen, zoals je die ook op 700 kilometer diepte in de aarde tegenkomt. Jacobsen legt uit wat er dan gebeurt: „Het gesteente vertoont water aan de buitenzijde, tussen de korrels, bijna alsof het zweetâ€.

Jacobsen is nog niet klaar met zijn onderzoek. Tot nu toe is alleen bekend dat er veel waterhoudend ringwoodiet onder de Verenigde Staten ligt. Hij wil graag onderzoeken of dat op heel de aarde zo is. Ook is er meer onderzoek nodig om te bepalen hoe het water precies in het gesteente zou zijn gekomen

De stoet is te lang.
In een lange zwarte colonne rijden de eerste veertig wagens over de lege snelwegen naar Hilversum, terwijl mensen hun respect betonen op en langs de weg.
Daarvóór worden de lichamen in een indrukwekkend waardige en bijna surrealistisch aandoende ceremonie uit de twee vliegtuigen gedragen.
Zo zullen hopelijk alle honderdachtennegentig lichamen thuis worden gebracht.

De stoet is te lang.
Elke kist is even groot en even sober, elke rouwauto is even zwart en ruim.
De man in de wagen weet niet wie hij vervoert. Een kind, een bejaarde, een jonge vrouw in de kracht van haar leven, een man die de wereld ging veroveren?
Langzaam maar zeker zullen de namen bekend worden, maar de onzekerheid knaagt.

De stoet is te lang.
Overal vlaggen halfstok, overal mensen die bijeenkomen in verdriet en verbijstering, om elkaar te steunen, te troosten.
Eén minuut staat alles stil in Nederland; zelfs het recht in de rechtszalen moet even wachten.
Maar na die minuut zal de stilte voortduren voor meer dan duizend nabestaanden, in vele plaatsen verspreid over Nederland.

De stoet is te lang.
Terwijl overal discussies losbarsten en het kabinet hard werkt om haar prioriteiten voor elkaar te krijgen, hangt er een serene stilte op vliegbasis Eindhoven.
In elk geval tot en met vrijdag zal deze ceremonie voortduren, lading na lading, vliegtuig na vliegtuig.
Zo zullen hopelijk alle honderdachtennegentig mensen thuis worden gebracht.

De stoet is te lang.
Deze column is te kort.

Robert

Lacrimosa, van Mozart

Mozart. Een muzikaal genie, wiens werken eeuwen na dato nog steeds volop beluisterd worden.
Velen zouden het eeuwig zonde vinden als zijn werken ooit verloren zouden gaan. Zijn talent wordt geprezen en door vele musici nagestreefd.
Toch zullen weinig mensen hun jeugd met die van Mozart willen ruilen. Mozart werd namelijk dag en nacht gedrild door zijn vader.
Altijd moest hij oefenen, oefenen en nog eens oefenen. Hij kon, zoals men dat nu zegt, niet echt gewoon kind zijn.
Alleen door die urenlange oefeningen elke dag, zin of geen zin, kon hij zo'n talent worden. Want talent is wel degelijk grotendeels aan te leren, als je maar heel veel oefent.
Ook nu zijn er kinderen die door hun ouders een strenge leefwijze opgelegd krijgen, om zo hun talenten verder te ontwikkelen. In landen als China zijn er zelfs hele academies waar bijvoorbeeld piepjonge meisjes de hele dag alleen maar met gymnastiek bezig zijn.
Meestal kijken we wat meewarig op zulke initiatieven neer en keuren we ze eigenlijk af. Maar we genieten toch ook weer van de prachtige talenten die daardoor ontwikkeld worden.
Er zijn maar heel weinig mensen die weigeren Mozart te luisteren, omdat hij zo gedrild werd. En ook bij de Olympische Spelen onderzoeken maar weinig mensen of die en die atleet wel een leuke jeugd hebben gehad.
Het gaat uiteindelijk om de prestaties, om de show, om de kunst. En daarvoor mogen mensen heel ver gaan, met fantastische resultaten tot gevolg.
Die opofferingsgezindheid vinden we dan eigenlijk wel mooi.

Voor genialiteit, artistiek of academisch, moet offers worden gebracht, zoveel is duidelijk.
Om echt uit te blinken moet je oefenen en het beste al van kinds af aan. Een gedisciplineerde en toegewijde leefwijze is dan absoluut noodzakelijk.
Dit geldt ook in het normale leven. Wie zo volmaakt mogelijk goed en rechtvaardig wil leven, moet daarvoor veel vrije tijd opofferen en veel ook erg leuke dingen laten.
Christus' radicale uitspraken daarover zijn er niet om ons tot irritante, onverdraagzame gelovigen te maken, maar geven nu eenmaal een harde werkelijkheid weer.
De meesten van ons hebben echter niet zo'n ijzeren discipline en proberen met wat ze hebben het beste ervan te maken. Is dat dan erg?
Niet per se.
Binnen het christendom is er over het algemeen veel vrijheid om op eigen wijze zich toe te wijden aan een leven met God. Niet iedereen hoeft het klooster of de missie in.
Net zoals je ook een groots talent kunt ontwikkelen mét een leuke jeugd.
Maar elke geloofsheld laat weer duidelijk zien: om echt uit te blinken in heiligheid, zul je die kinderen moeten navolgen. Veel gebed, veel opofferingsgezindheid, veel gevaar.
Mensen zullen je dan misschien ook meewarig aankijken en menen dat je niet gezond bezig bent. Ze zullen zich ongetwijfeld zelfs aan je gaan ergeren, ook als je alreeds zachtmoedig bent.
Maar zullen zij uiteindelijk ook niet graag mensen hebben om naar op te zien, die werkelijk behulpzaam, liefdevol en heldhaftig zijn?
Die opofferingsgezindheid vinden ze dan eigenlijk wel mooi.

Robert

"Als het zoenen start, stopt het praten. Dan ben je gefocust op het fysieke." Eline besloot om die reden tot haar huwelijksdag niet te zoenen met Lennard. Ze is ervan overtuigd dat de duivel mensen wil vertroebelen op seksueel gebied en voegt toe dat God een veel beter plan heeft met mensenlevens. Onlangs deelde ze haar getuigenis met haar echtgenoot Lennard bij Stichting HeartCry.

"Op 14-jarige leeftijd kreeg ik mijn eerst vriendje. Destijds was ik er trots op. Door de burn-out van mijn vader heb ik onvoldoende bevestiging gekregen. Ik geloofde in de leugen dat ik mijn identiteit bij andere mannen kon krijgen. Altijd vroeg ik mij af van wie ik aandacht kreeg. Als een man met verdriet zat, stapte ik graag op hem af om te troosten. Lichamelijk was ik niet rein," zegt Eline naar aanleiding van het feit dat ze meerdere keren met jongens heeft gezoend. "Als het zoenen start, stopt het praten. Dan ben je gefocust op het fysieke. Dat heb ik gemerkt in mijn verkeringsrelaties."

Viezigheid verwijderen
Eline houdt een "onrein bekertje" omhoog. "In dit bekertje zit zelfbevrediging, pornografie, lust en ik-gerichtheid. Ik kan ervoor kiezen om er nieuw water in te doen. Dat werkt niet. De enige oplossing is om de viezigheid er weer uit te krijgen. Je krijgt er modderhanden van, maar dat krijgt God ook als Hij ons wil vormen. Niet alleen het vieze water moet eruit, maar ons hart moet gereinigd worden van verkeerde verlangens. Toen ik met dit probleem zat, ben ik naar God gegaan." Ze citeert 1 Johannes 1:9, ‘Als wij onze zonden belijden: Hij is getrouw en rechtvaardig om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid.’

"Mijn hart is gereinigd. Ik had nooit gedacht dat ik rein in een relatie zou kunnen stappen (met Lennard, red.). Tot onze huwelijksdag hebben we niet gezoend. In de nabijheid van onze vrienden en familie hebben we op onze trouwdag onze eerste kus uitgewisseld." Eline voegt toe dat ze haar identiteit in God heeft gevonden en niet langer in aandacht van mannen. "Satan wil ons vertroebelen en seksueel onrein maken. Maar God heeft een veel beter plan. Lennard wilde mijzelf leren kennen en niet mijn lichaam. Ik ben gaan inzien dat ik hem kan vertrouwen. Daar ben ik hem enorm dankbaar voor."

"Mannen, ik roep jullie op om jullie verantwoordelijkheid te nemen. De eerste jongen die mij gezoend heeft, wist niet wat dit met een vrouw als ik deed. Dat verwijt ik hem. Waak daarvoor," aldus Eline.

 

Bron: CIP

Nederland mag zich opmaken voor een unieke tour, waarin muziekgeschiedenis en twee bijzondere persoonlijkheden samenkomen. Randy Stonehill en Matthew Ward, gospelartiesten van het eerste uur, keren terug naar ons land voor een reeks concerten die ze voor het eerst samen op het podium brengt.

Concerten waarbij Matthew Ward of Randy Stonehill zelf optreden, zijn al bijzonder. Maar de twee samen op één avond is een uniek gegeven. De concerten (21 augustus in Zwolle, 23 augustus in Houten en 24 augustus in Rotterdam) geven beiden volop de ruimte om hun eigen muziek en een schat aan ervaring te delen met het publiek. En die verhalen zijn er volop!

Matthew Ward zit al ruim 40 jaar in ‘het vak’ en maakte als jongeman deel uit van The Second Chapter of Acts; dat vandaag de dag nog steeds zeer gewaardeerd wordt. Veel songs van de groep gelden nu als klassiekers en de fenomenale stem van Ward, die veel van de muziek vormde, heeft in de jaren niets aan kracht en impact ingeboet! Na een uitstekend bevallen solo optreden in Nederland, enkele jaren geleden, keert Matthew nu terug met een optreden dat niet alleen zijn bekendste solowerk laat horen, maar natuurlijk ook de Second Chapter of Acts klassiekers van weleer!

Randy Stonehill staat te boek als één van de grondleggers van wat we tegenwoordig moderne gospelmuziek noemen. De goedlachse Amerikaan heeft al veel beschrijvingen van zijn muziek gehoord; van een ‘kruising tussen James Taylor en Keith Green’ tot ‘Dylan met een glimlach’. Hij maakt muziek waarin zijn persoonlijke geloof, beeldende verhalen, satire en maatschappelijke beschouwingen allemaal samenkomen. De rasartiest keert op verzoek terug na een kersttour, enkele jaren geleden. Intussen legt hij de laatste hand aan nieuwe muziek die deze zomer klaar zal zijn.

Trinity is een worldbeat band bestaande uit 4 enthousiaste muzikanten. Hun mix van Zuid- Amerikaanse en Ierse folk met Afrikaanse beats en pop grooves creëert een spannende mix. Op het podium zorgt hun live performance ervoor dat ieder optreden uitmondt in een groot feest.

 

Uit de film Charlie and the Chocolate Factory

De chocoladefabriek van Willie Wonka lijkt wetenschappelijk gezin vrij onzinnig te zijn. Je schijnt namelijk echt geen geklopte room te krijgen door op de uiers van een koe te slaan.
Toch klinkt het niet onlogisch. De fabriek draait namelijk op verbeeldingskracht en haar eigen, unieke logica. In deze film roept Mike Teavee dan ook steeds hoe onmogelijk al die machines zijn, maar Willy Wonka verstaat hem zogenaamd niet. Hij verstaat alleen de fantasie.
Het is een beetje wat veel christenen én niet-christenen ook doen bij de zoveelste discussie over of Genesis nu letterlijk genomen moet worden of niet. Niet echt  interessant; veel boeiender is de verbeelding die in het verhaal zit, de prachtige verhaaltrant, de diepere lagen.

Sommigen zeggen dat het christelijk geloof slechts uit fantasie bestaat. Maar mijn hemel, wat een prachtige, diepgaande, verrukkelijke fantasie is het dan! Alles wat je in de schepping terugvindt, kom je tegen in het christelijke verhaal.
Schoonheid en wreedheid, orde en chaos, kunst en kitsch, hemel en hel, verrukking en afschuw; het is alsof de natuur zo verheven wordt tot het goddelijke en het goddelijke uiteindelijk Mens wordt.
Met enkel wetenschap zul je God nooit begrijpen. Hij uit zich juist bewust in het paradoxale, in kunst en literatuur, om je verbeelding aan het werk te zetten.
Hij maakt het je juist zo moeilijk om wel of niet in Hem te geloven, juist om je verstand aan te scherpen en je te laten zien hoe je van alles wat geen zonde is, altijd iets goeds en moois kan maken.
Niet voor niets wordt ook de wetenschap zelf voortgedreven door verbeelding, door ongeremde menselijke nieuwsgierigheid.
Een nieuwsgierigheid die van alle tijden en culturen is.

Sommigen zeggen dat de schepping eerder tégen God lijkt te getuigen dan vóór Hem. Onzinnige evolutionaire overblijfselen, de schijnbare totale willekeur waarin rampen gebeuren, schijnbaar rare ontwerpfouten, de pret kan niet op als je er zin in hebt.
Maar toch kijken dagelijks misschien wel duizenden mensen verwonderend naar een gewone zonsondergang. Of naar het magnifieke vuurwerk op de zon zelf via geavanceerde telescopen.
Toch vinden misschien wel miljoenen mensen de meest verschrikkelijke natuurrampen of dierlijke wreedheden wel prachtig om te zien.
Toch maken veel kunstenaars, schrijvers en artiesten juist door en van het lijden de meest prachtige verhalen en werken.
De schepping weet je niet zelden nog meer te inspireren en in vervoering te brengen dan de mooiste kunstwerken of muziekstukken.
Zei Jezus zelf niet al dat de lelies op het veld mooier gekleed gingen dan koning Salomo?
De natuur, het universum lijken juist speciaal ontworpen om bediscussieerd, bewonderd en verder ontdekt te worden. Waarom bijvoorbeeld het universum zo onbevattelijk groot is? Misschien alleen al om ons, en misschien nog vele buitenaardse beschavingen, iets te verwonderen te geven.
Het is één en al verbeelding, één en al kunst, net als God zelf. Vergeet dat nooit als je weer over Hem discussieert en Hem probeert te ontleden.

Robert

Een van de meest gedeelde artikelen van het afgelopen jaar: Simon Ekkelboom die tijdens Opwekking uit de rolstoel opstond, nadat een gebedsteam voor hem ging bidden. Simon was niet gelovig, was daar op bezoek bij vrienden, en liet zich na de genezing ter plekke dopen. Kan hij, nu een paar weken later, nog steeds lopen? Hoe reageert de buurt op het nieuws? En hoe staat Simon nu tegenover het geloof? CIP.nl bezocht hem in zijn huis in een karakteristieke volksbuurt in Zaandam en liet zich bijpraten.

Op het moment van genezing was Simon op visite bij christelijke vrienden, die hun caravan bij Opwekking hadden staan. Hij kwam allerminst voor het geloof – maar vooral voor de gezelligheid en het mooie weer. Totdat er een gebedsteam hun caravan passeerde, die voor hun ogen een meisje genas. “M’n vrouw zei: ‘Laat ook voor je bidden, wie weet helpt het’. Ik zei: ‘Ah joh, schiet op’. Ik geloofde er niet zo in. Maar uiteindelijk hebben ze toch gebeden. Het duurde drie kwartier. Ik voelde het warm worden en er verschoot ineens wat in m’n rug. Ik probeerde te staan en het lukte.†Hoewel Simon normaal alleen 90 graden gebogen kon staan, stond hij nu rechtop.

“Ik kon het op het begin moeilijk bevatten. Je komt in een roes terechtâ€, zegt hij in het bijzijn van zijn vrouw Antje en de buurvrouw, mevrouw Brouwer. “Het is ongelofelijk. Je kan lopen, je wordt gedoopt en ineens sta je tegen duizenden mensen te praten in een tent. Ik sprak wel vaker voor grote groepen bij de Carnavalsvereniging, maar dit is anders.â€

Sterker worden
Simon staat op om te laten zien hoe hij er nu voor staat. Op vrij soepele wijze loopt hij om de koffietafel heen. Het gaat erg goed met hem. “Ik ben nu sterk aan het worden. Je gaat langzaam fietsen en lopen. M’n spieren hebben door de spier-dystrofie negen jaar niets gedaan. Ze zijn erg slap. Mijn vrouw en de buurvrouw zeggen steeds dat ik rustig aan moet doen. Maar het is moeilijk. Vorige week had ik last van m’n rug. Volgens de fysiotherapie had ik het wat overbelast. Maar het gaat nu stukken beter. Ik heb geen angst voor een terugval, want het gaat met de week beter. Ik loop nu overal naar toe!†Z’n vrouw Antje reageert opgetogen. “Hij kan eindelijk weer spullen uit de keukenkastjes pakken. Normaal kon hij er niet bij vanuit de rolstoel.â€

Simon verraste ook de dokter door ineens lopend binnen te komen tijdens een bloedsuikercontrole. “Hij zei: ‘Ik ga je feliciteren, dit is echt een wonder’. Ook de fysiotherapeut stond versteld. Maar hij geloofde dat zulke dingen kunnen gebeuren.â€

Kerk
Zijn genezing heeft inmiddels meer impact dan alleen op fysiek vlak. Sinds een paar weken gaat Simon met zijn hele familie naar de kerk. “We kregen vanuit Opwekking nazorg. Want ja, als je niet gelovig bent weet je helemaal niet hoe het verder moet. Maar meneer Leen van Sloten van Opwekking helpt ons. Via hem zijn we in een pinkstergemeente terecht gekomen – Ichthus, in Zaandam. Mijn kinderen, kleinkinderen en mijn zus wilden ook dolgraag mee. We kwamen met zestien man. Ze vonden het allemaal schitterend en gaan nu elke zondag mee. We werden heel goed ontvangen. De kleinkinderen gaan naar een kinderdienst, waar ze plakken en tekenen. Ze vinden het fantastisch. De ‘pastoor’ komt ook vaak langs bij mij thuis. Gisteren nog en morgen weer.â€

“De Heere Jezus heeft mij echt geholpen. Ik ben de afgelopen weken opnieuw tot geboorte gekomen. Van geen geloof naar ‘het is er’. Ik bid nu ineens. Dat heb ik ook nooit gedaan. God begint steeds meer te leven†Antje vult aan. “Hoe het kan, weet ik ook niet. Ik ben eigenlijk katholiek. Simon is nu van het christendom. Misschien komt het wonder door God, maar dat vraag ik wel als ik overlijd. Dan kom je boven en dan kan je het vragen. Maar ik ga met Simon mee naar de kerk en de diensten zijn heel leuk. De pastoor vertelt leuke dingen. Je kan er ook wat van leren.â€

Lees verder: CIP

Nieuwsitem over aardehuizen

Aardehuizen.
Dit zijn huizen die vrijwel helemaal zelfvoorzienend zijn qua energie en materialen en daardoor heel ecologisch verantwoord.
Op zich een uitstekend idee en er wordt dus al een wijkje aardehuizen in Nederland gebouwd. Zelfs nog door en met mensen die er vrijwillig in wonen of gaan wonen.
Alleen het valt mij dan meteen weer op wát voor mensen daar komen te wonen. Inderdaad, van die typische newage-achtige geitenwollensokken typen.
Een gemeenschap waarin men vanzelfsprekend (!) alles, of heel veel, samen doet, waar men houdt van mediteren en, jawel, natuurlijk van de onvermijdelijke Indische films.
Is dat erg? Nee, want die mensen moeten ook ergens kunnen wonen. Maar het wordt wel problematisch als het de bedoeling is dat ook andere mensen in zo'n huis willen wonen.
Wat nu als ik als katholieke parttime kluizenaar mij daar wil vestigen?
Zo’n vreselijk kuddepersoon die graag in zijn eentje Hollywoodfilms kijkt, het enkel houdt bij eten waarvan je de ingrediënten kunt uitspreken en die de verschillende yoga’s niet uit elkaar kan houden?
Zo’n huis lijkt dan duidelijk niets voor mij te zijn, vanwege het gecreëerde cultuurtje. En dat is jammer, want zo’n huis kan best heel mooi en goed zijn.

En dit zie je nu helaas te vaak gebeuren. Een bepaald idee of bepaalde leefwijze wordt dan gekoppeld aan een vrij specifieke cultuur, met normen en stijlen die helemaal niet noodzakelijk uit het idee hoeven voort te komen.
Er wordt dan geen onderscheid meer gemaakt tussen leefwijze en cultuur of smaak.
Terwijl je prima als aartsnuchtere heremiet in zo’n huis kunt wonen. Of als anarchist wél een fatsoenlijke smaak voor muziek en kleding kunt hebben. Of als traditioneel gelovige wél van Huub Oosterhuis kunt houden.
Zelfs op sommige werkvloeren hangt er zo'n specifieke cultuur, dat een zeer goede sollicitant er toch niet terecht kan. Hij kan zijn werk dan uitstekend doen, maar houdt niet van ellenlang koffiegeleut, dus past daarom toch niet in het team. Zonde toch, dat zo'n talentvol iemand dan door zo'n nevenverschijnsel gehinderd wordt?
En dit verschijnsel komt ook in verschillende kerken voor, het meest nog bij hen die geen brede volkskerk zijn of willen zijn.

Maar wie weet hoeveel mensen het evangelische, gereformeerde of katholieke gedachtegoed zouden omarmen, als er eens meer ruimte zou zijn voor verschillende culturen, leefwijzen en stijlen.
Niet iedereen wil of kan een eenvoudige arbeider zijn, een schrandere intellectueel, een contemplatieve bidder, een praktische vrijwilliger of een extra sociaal mensenmens. En niet iedereen wil meteen naar een heel andere kerk met een andere leer gaan om aansluiting te vinden, of zijn hele leefwijze radicaal omgooien omwille van het cultuurtje.
De kerk heeft kluizenaars, kuddedieren, werkers, zangers, bidders, praters, schreeuwers, vechters, denkers, mystici, onderzoekers, liturgen, kunstenaars, critici, geestelijken, ja iedereen nodig.
Een interessante vraag is dan: stel dat iemand in jouw kerk komt die de muziek, liturgie, spreekwijze en manier van doen vreselijk vindt, maar de leer helemaal vindt kloppen.
Kan hij dan nog aansluiting vinden binnen jouw kerk, eventueel in een andere gemeente?

Robert

Carnaval in Rio de Janeiro

Zoals jullie allemaal weten, zijn chefs en werkbazen hele saaie, keurige mensen. Ze drinken nooit teveel, ze gaan nooit uit, gaan nooit zich te buiten op feestjes, et cetera. Zelfs als je (nog) niet bij hen werkt, moet je voor hen oppassen, want hun saaiheid kan invloed hebben op de rest van jouw jonge leven.
Je moet begrijpen dat deze mensen nooit jong zijn geweest, of dat altijd hevig proberen te ontkennen. Stuk voor stuk hebben ze nooit een feest tot laat in de nacht verlevendigd en zijn ze nooit ’s morgens wakker geworden met getimmer en gehamer in hun hoofd.
Dus als zij na jouw sollicitatie je Facebook naspeuren en ze zien toevallig een foto van jou terwijl je de salsa danst op de bar, dan raken ze totaal in paniek.
Ze kunnen je dan ineens niet meer serieus nemen en dan kun je je baantje wel vergeten. Daarom mag je tegenwoordig ook nooit zulke foto’s plaatsen.

Dus dan ben je een leuk jong ding, je houdt van feestjes en van uitgaan, om te vieren dat je nu nog een leuk jong ding bent en straks een saai massa-individu. Maar dat mag je dan niet via Facebook met je net zulke leuke en jonge vrienden delen.
Want zo’n baas zal dan denken: “O jee, dat leuke jonge ding houdt alleen maar van feestjes! Dat kunnen we niet gebruiken op de werkvloer!â€
Waar Christus zelf nog een paar vaten goede wijn erbij maakt, om de feestende menigte niet zomaar zonder brandstof te laten zitten, haat zo'n baas dergelijk feestelijk gedrag en keurt hij je daarop af. Alsof je dan ook op de werkvloer zoveel plezier zou maken.
Dus moet je je in feite nu al inhouden en je helemaal politiek correct gedragen, ook al om te voorkomen dat iemand anders “belastende foto’s†van jou op internet zet.
Waar heb je Big Brother voor nodig met zulke lui?

Misschien wordt het wel tijd om daar eens tegenin te gaan. Gij geheel anders!
Eigenlijk zou iedereen massaal op zijn of haar Facebook de meest belachelijke foto’s moeten plaatsen. Foto’s waarop je de samba danst op de pooltafel, waarop je laveloos op andermans bank ligt te ronken, waarop je helemaal oranje gekleed en geverfd het WK volgt, dat soort dingen. Hoe meer over the top, hoe beter.
Zodat die saaie bazen overal die foto’s tegenkomen, wie ze ook screenen, en niemand meer kunnen aannemen zonder in te binden.
Ik bedoel, we waren allemaal zo blij dat die sociale druk uit de prachtige jaren vijftig verdwenen was, maar nu leggen we onszelf precies hetzelfde juk op.
We vonden het zo gezond en fijn dat werk en privé gescheiden werden, maar blijkbaar zien veel mensen niet meer het verschil tussen zaterdagavond en maandagmorgen. Ze zijn nog strenger en absoluter dan de wijnschenkende Christus zelf en wees eerlijk, moeten we hen nu meer gehoorzamen dan Hem?

Robert

Nieuwe reclame van Dove

Deze reclame al eens gezien? Een prachtig filmpje over wat voor belangrijke rol vaders spelen in onze levens. Hier worden vaders eens op mooie, ontroerende wijze uitgebeeld. Hier is de vader eens niet de sukkel, maar de held. Dove heeft weleens eerder zulke reclames gehad, maar dan over wat echte schoonheid is en over hoe mooi ouderdom kan zijn. Ook nu is de boodschap duidelijk: wordt het niet eens tijd om onze vaders te vieren?

Een verademing om eens zo’n reclame te zien. Positief over moeders spreken en moeder en kind mooi uitbeelden, dat lijkt voor veel minder mensen problematisch te zijn dan hetzelfde doen bij vaders. En dat is geheel onterecht. Natuurlijk zijn er vaders die niet goed met hun verantwoordelijkheid omgaan, maar er zijn natuurlijk net zo goed ook zulke moeders. Daarin is geen enkel verschil. Er is dus geen reden om vaders minder te achten dan moeders.

Vaders hebben een mooie rol binnen het gezin. Zonder al teveel rozewolkengedoe waar vrouwen zo eng in kunnen zijn als het om kinderen gaat, staan zij voor je klaar en vangen zij je op. Ze zijn streng als het moet, ze hebben die onmisbare nuchtere kijk op het gezin en werken vaak hard voor de kost. Ze leren je voor jezelf opkomen en hard te werken voor je eigen plaats in het leven, en met niemand kunnen kinderen beter stoeien dan met hun vaders.

Toen je nog geboren moest worden, bleef hij op de achtergrond voor zijn zwangere vrouw zorgen, terwijl vooral zij alle aandacht en lof kreeg. Hij leed met haar mee toen zij zoveel pijn had bij de bevalling en omringde haar en de baby met zijn liefdevolle zorg en bescherming. Omwille van haar verdroeg hij haar hormonale buien, de zwangerschapscursussen en de kraamvisites. En nu verdraagt hij veel omwille van jou, omdat hij van je houdt.

In de Schrift speelt Jozef maar een bescheiden rol, ook op de achtergrond. De aandacht gaat toch vooral uit naar Maria en Jezus, wat natuurlijk niet onterecht is. Maar daar waar hij in beeld verschijnt, redt hij zijn vrouw van de doodstraf en vlucht hij zonder morren op aanwijzing van de engel met zijn gezin naar Egypte en weer terug. Hij zwijgt, maar in zijn daden laat hij zijn grootsheid zien. Laten wij daarom niet zwijgen en ook onze vaders eren.

Robert

“Een uit de hand gelopen kerkdienst, maar dan in een voetbalstadion en in de vorm van de MTV-awards†- Manuel Venderbos over de EO-jongerendag

Klokslag half twee en het is duidelijk dat op de EO-jongerendag 2014 flink gefeest gaat worden. En dat mag ook: deze editie van de EO-jongerendag was de 40e op rij, een prestatie om trots op te zijn. Het thema van de dag is ONE: samen één zijn in je geloof, je verbonden voelen met elkaar. Met dit in het achterhoofd, in combinatie met de vrolijke BEAM-band en energieke artiesten in het vooruitzicht zit de sfeer er goed in.

Toch begint de dag anders dan verwacht. Jurjen van Houwelingen, de spreker van deze editie, lijkt ons eerst bewust te willen maken van de andere, minder prettige kant van ONE, namelijk niet één zijn maar alleen. Hij laat een fotootje zien van zijn dochtertje Noëmi, die vlak na haar geboorte ernstig ziek is geworden. Nooit voelde hij zich zo alleen, zo vertelt hij. Maar al gauw wordt de boodschap duidelijk: Jezus is bij ons door het lijden heen. Hij legt de link met de Sameritaanse vrouw bij de waterput (Johannes 4:1-42) waar Jezus op haar eenzaamste moment contact met haar zoekt. Wanneer wij bij de waterput zitten, aldus Jurjen, is Jezus altijd daar om ons te helpen.

Na deze korte preek duurt het niet lang of de eerste artiest staat op het podium: de Noord-Ierse band Rend Collective. Een band met grote idealen (zo zijn ze ambassadeur van Compassion) maar vooral ook met groot talent. De frontman met zijn unieke stemgeluid en de eigenaardige instrumenten maken het een grote show, die wat ons betreft wel wat langer mocht doorzetten.

Do the wobble
Maar lang hoefden we niet te treuren, want van onze perstribune zagen we de jongens van Family Force 5 al richting het podium lopen. Deze Amerikaanse rockband is een oude bekende van ons en nadat ze twee keer op het Flevo Festival hebben opgetreden zijn ze duidelijk blij om weer in Nederland te zijn. De kersverse frontman is achter het drumstel vandaan gekropen en verstaat zijn vak als geen ander. Overigens verbaast dat ook niet, want hij heeft het altijd al geroepen: “Ik ben een danser, geen drummer!†En wij kunnen niet anders dan hem volledig gelijk geven.

Na de pauze, waar Family Force 5 overigens weer ruim een half uur heeft staan rocken alvorens handtekeningen uit te delen, pakt Jurjen van Houwelingen de draad weer op. Weer komt het thema ONE duidelijk naar voren. Hij benadrukt in zijn preek het belang van de kerk, van de eenheid tussen gelovigen die elkaar kunnen steunen in moeilijke tijden.

Hoogtepunt
Hoewel de dag al nauwelijks meer stuk kon, bereikte het haar hoogtepunt toen Matt Redman aangekondigd werd. Het mag duidelijk zijn dat dit de favoriet is van veel EO-jongerendaggangers! Natuurlijk wordt de vergelijking tussen het koningslied en Redmans 10000 reasons nog een keer getrokken, waarna hij duidelijk laat horen wat een echt goed nummer is.

Maar niet alleen Matt Redman zet het Gelderdome op zijn kop ook Jorge Mhondera laat zich van zijn beste kant horen. Eigenlijk misschien wel net zo goed als Matt zelf. Het hield hier niet op, want als laatste waren daar nog de Newsboys en zij maakte de dag echt af! Vooral het nummer God’s not dead naar de gelijknamige film zorgde dat het dak er nog één keer van af ging. En toen konden we er niet meer om heen, de veertigste EO-jongerendag was ten einde. Als ONE gaat iedereen weer huiswaarts.

Volgens ons was het een zeer geslaagde dag en avond. Wel vragen we ons af of iedereen dat kan zeggen gezien de nieuwe podium opzet waarbij je of veel of enkel vanaf de grote schermen mee kon kijken. Volgend jaar hopen we er weer bij te zijn en voor jullie verslag te doen.