Redactie

Op een dag ging de kerstman dood. Dus kwam hij bij de hemelpoort, klopte hij aan, werd hij binnengelaten en voor Gods troon geleid. Ietwat verbaasd keken de engelen hem aan. God opende een groot boek en begon op te sommen wat de kerstman allemaal gedaan had. En dat klonk niet al te best. Ja, hij was absoluut een gulle, zachtmoedige man die voor veel kinderen een mooi geschenk en een bemoedigend woord had met kerst.

Maar hij was zo ook schuldig aan de vele commercie die het feest ontsierde en aan een nogal selectieve handelswijze. Waarom kregen rijke kinderen immers altijd de meest luxe cadeautjes, terwijl arme kinderen het te vaak met niets moesten doen? Of hoogstens misschien iets kregen van rijke mensen die een goed kersthart hadden? En waarom vertelde hij bijna nooit iets over het Kindje in de kribbe, waar kerst toch om draaide?

Tot schrik van de engelen begon de kerstman daarop echter Gód te ondervragen. Want waarom liet Hij ook met kerst kinderen sterven aan allerlei ziektes of zelfs aan schietpartijen op school? Waarom geeft Hij die rijke tiener nog een extra mooie ervaring, maar laat Hij dat arme kind sterven van de honger? De kerstman wilde graag nog meer kinderen een mooie kerst geven en ook de mensen door ze hem te laten helpen, maar híj was niet almachtig.

In feite, zo zei hij, verschilde hij niet zoveel van God in de praktijk. Alleen was de kerstman iets zichtbaarder, maar viel hem dat dan te verwijten? En viel het hem nu echt te verwijten dat hij die commercie niet wist in te dammen? Híj was niet almachtig. Op zeer venijnige toon wees de kerstman God er ook nog fijntjes op dat bij zijn elven kinderen veel veiliger waren dan bij Gods christenen. Over liefde voor het Kindje gesproken…

Het werd stil in de hemel. God en de kerstman keken elkaar aan, beiden nu in tranen. De engelen waren stomverbaasd en vreesden het ergste. Maar het ergste kwam niet. God zuchtte diep en gaf de kerstman gelijk. Diens schuld was eigenlijk net zo goed ook zíjn schuld, dus besloot Hij daarom alle schuld op zich te nemen. Daarna vroeg God de kerstman of hij wilde blijven en dat wilde hij, mits hij op aarde nooit meer vergeten zou worden.

Een zalig kerstfeest toegewenst.

Robert

In deze koude, drukke decembermaanden brengen veel mensen de kerk op kerstnachtdienst hun jaarlijkse bezoek. Veel kerken zijn met duizenden lichtjes behangen om de juiste, uitnodigende sfeer te bieden om passanten naar binnen te lokken. Het lieve kindje Jezus wordt weer samen met de os en de ezel in de prachtig verlichte, sfeervolle kerststal geplaatst. De wijzen uit het oosten komen goud, wierook en mirre brengen en overladen het kind met hun dure geschenken.

In feite had het contrast met de daadwerkelijke situatie van 2000 jaar geleden niet veel groter kunnen zijn. Nergens staat beschreven dat de plek waar de Koning der koningen werd geboren er gezellig uit zag. Geen lieflijk tafereel zoals in het idyllische kerststalletje, maar pijnlijke barensweeën in een vuile stal vormden de setting waarin Jezus op aarde kwam. Geen paleis of een dure woning, maar een stal ergens achteraf in Bethlehem.

Lucas spreekt van engelen die de blijde boodschap verkondigden aan de herders in het veld. Ook hier valt de eenvoud op. Het goede nieuws werd niet eerst aan de grote koningen verteld of aan de priesters die dienst deden in het Huis des Heren, maar aan naamloze schapenhoeders. Juist herders die door Rabbijnen zo onbetrouwbaar werden geacht dat ze niet als getuige mochten optreden bij een rechtszaak en die bijna op één lijn werden gesteld met rovers en bandieten. Het uitschot van de maatschappij werd door de engelen bezocht met de blijde boodschap dat de Redder, de Messias en Heer is geboren.

Het verhaal is ons zo bekend dat meestal niet meer opvalt wat de engelen als teken geven aan de herders: ‘Jullie zullen een pasgeboren kind vinden dat in een doek gewikkeld in een voederbak ligt.’ De langverwachte Messias was geboren, maar het teken dat de herders mee kregen was niet bepaald spectaculair. Veel pasgeboren kinderen werden in doeken gewikkeld. En dat het kind in een kribbe lag was weliswaar een noodmaatregel, maar op zichzelf ook niet totaal ongebruikelijk. Niets bijzonders. Of toch?

Juist de alledaagsheid draagt een prachtige en bijzondere boodschap met zich mee. Toen God de wereldgeschiedenis op zijn kop zette, deed Hij dat niet met veel machtsvertoon of bombarie. Integendeel, de allerhoogste Koning, de Heer van hemel en aarde, koos ervoor om zichzelf tot op het bot te vernederen. Hoewel Hij de rechtmatige Heerser over de aarde was, koos Hij ervoor die rechten niet te laten gelden om zijn eigen verlangens en eer te bevredigen, maar Hij werd mens, zoals wij en koos toen al om de minste te zijn. Later zou Hij bespot en vermoord worden, hij offerde zichzelf letterlijk op voor de hele mensheid.

En wat doen wij hiermee? Wij christenen willen vaak liever heersen, dan Jezus’ voorbeeld te volgen om de weg van nederigheid te gaan. Waar Jezus in alle eenvoud naar de aarde kwam, willen wij vaak liever met veel machtsvertoon het Koninkrijk brengen. Maar juist als we Jezus willen volgen, zullen wij nederig Hem moeten navolgen en ons kruis op ons nemen.

Timon

Straks vieren we weer kerst en zullen er in vele huizen weer sfeervolle of misschien juist hele abstracte kerststallen staan. Ook in vooral katholieke kerken zullen de mooiste kerststallen worden neergezet. In mijn parochie wordt zelfs een halve zijbeuk verbouwd tot een compleet kerstlandschap met watervalletjes, een woud met echte sparrenbomen, allerlei dieren, de stal zelf natuurlijk, van alles. En elk jaar wordt het groter en mooier.

Nu is er vooral bij dominees nogal eens een aardige traditie in het deromantiseren van die stalletjes. De os en de ezel zouden niet in de Schrift staan, het was er heus niet zo warm en gezellig, Jezus is voor zeker niet midden in de winternacht geboren, de wijzen waren er nog lang niet, de stal zelf staat ook niet in de Schrift, et cetera. Men legt dan liever de nadruk op de kille, meedogenloze armoede waarin de Verlosser geboren moest worden.

Is dat verkeerd? Natuurlijk niet, want zo was het wel. Ik denk alleen wel dat men zo iets teveel nadruk legt op enkel het materiële aspect van de geboorte. Zelf geloof ik dat kunst ook openbaring kan zijn en dat deze traditionele romantiek, of kitsch zo u wilt, ons daarom ook iets te zeggen heeft. Namelijk dat het juist helemaal niet enkel om die materiële armoede gaat, hoe diep van zin die ook is. Ik geloof dat Christus niet in een kille stal geboren werd.

Hij werd immers geboren in een warm, liefdevol gezin. Hij had Maria als zijn tedere Moeder en Jozef als een beschermende vader. Misschien willen al die lichtjes, versieringen en taferelen ons dat nu juist laten zien. De armoede waarin Hij werd geboren was schrijnend, maar viel in het niets vergeleken met de warmte, liefde en aandacht die Hij van zijn ouders mocht krijgen. Die liefde geeft alles glans en licht, meer nog dan de grootste rijkdom.

Het heeft ook wel iets ontroerends, als mensen zoveel houden van het Kindje, dat ze voor Hem een mooie, warme stal bereiden en versieren. De vromeling zal misschien tegenwerpen dat de stal nu juist sober moet zijn en men Hem warm en liefdevol moet ontvangen in het hart. Daar heeft de vromeling natuurlijk gelijk in, maar het één hoeft het ander niet uit te sluiten. Men mag die liefde voor de Heer ook op kunstzinnige of kitscherige wijze uiten.

Robert

Kijken met andere ogen
Wat als Jezus meekijkt?

Heb je info nodig of ben je toe aan ontspanning? Nou, dan hoef je niet ver te zoeken. Even zappen op tv of surfen op het net en de hele wereld lijkt voor je open te gaan. Muziek, modellen, nieuws, de meest onbekende stammen in Afrika: je kunt het allemaal bekijken met een paar drukken op een knop. Perfect, zou je denken. Maar heb je er wel eens over nagedacht dat terwijl je kijkt er ook allerlei boodschappen op je afkomen waar je níet blij mee bent?

Je hebt het op internet vast wel eens meegemaakt: je bent aan het surfen, klikt door van site naar site en voor je het weet zit je op een site met beelden waar je helemaal niet op zat te wachten. Maar… hmmm… het is toch wel interessant. Even verder kijken. Met tv gaat het hetzelfde: voor je het weet kom je ’s avonds laat langs porno of occulte series. Je denkt misschien dat het voor een keertje niet zo’n kwaad kan. Toch beïnvloeden de beelden die we zien vaak ongemerkt onze gedachten.

Toegangspoorten
Onze ogen en oren zijn de toegangspoorten naar onze gedachten. Jezus zegt het zo: “De lamp van het lichaam is het oog. Indien dan uw oog zuiver is, zal geheel uw lichaam verlicht zijn; maar indien uw oog slecht is, zal geheel uw lichaam duister zijn†(Matteüs 6:22-23). De media willen graag onze ogen en oren beheersen, zodat wij kijken en horen wat zij wensen. Gelukkig hebben wij een filter om te kunnen onderscheiden wat toelaatbaar en wat niet toelaatbaar is.

Filter
Die filter is Jezus. Stel je de volgende keer dat je surft of tv kijkt en op plekken komt waar je niet moet zijn, eens voor dat Jezus naast je op de bank zit. Wat zou Hij willen dat je ziet? Dan nog kan het moeilijk zijn om goede keuzes te maken. Dat Jezus erbij is, betekent niet dat Hij op de aan- en uitknop drukt. Die keuze legt Hij bij jou zelf. Maar als je weet dat Jezus bij je is, zal het makkelijker te worden, om te onderscheiden wat je nu eigenlijk echt aan het bekijken bent!

We hebben allemaal wel te maken met moeilijke mensen. Mensen die we niet graag mogen. Omdat ze ons pesten, ze ons tegen werken of hun verantwoordelijkheden op ons afschuiven. Laten we kijken hoe Jezus zegt dat we met hen om moeten gaan. Deze maand deel 3: je vijand liefhebben

Mat 5:43-48
43 Jullie hebben gehoord dat gezegd werd: “Je moet je naaste liefhebben en je vijand haten.†44 En ik zeg jullie: heb je vijanden lief en bid voor wie jullie vervolgen, 45 alleen dan zijn jullie werkelijk kinderen van je Vader in de hemel. Hij laat zijn zon immers opgaan over goede en slechte mensen en laat het regenen over rechtvaardigen en onrechtvaardigen. 46 Is het een verdienste als je liefhebt wie jou liefheeft? Doen de tollenaars niet net zo? 47 En als jullie alleen je broeders en zusters vriendelijk bejegenen, wat voor uitzonderlijks doe je dan? Doen de heidenen niet net zo? 48 Wees dus volmaakt, zoals jullie hemelse Vader volmaakt is.â€

Jezus roept ons op om liefdevol met onze medemensen om te gaan, ook met degenen die we niet zo graag mogen. Dat is niet vanzelfsprekend, want onze natuurlijke reactie is eerder om ze uit de weg te gaan of om ertegen te vechten en in opstand te komen. Maar waarin onderscheidt dat ons van niet-christenen? Andersgelovigen doen doorgaans echt niet onder voor christenen als het gaat om vriendelijkheid, behulpzaamheid of liefde naar hun gezin, vrienden en familie.

Het is juist hoe je omgaat met je vijanden, waarin je als christen wordt opgeroepen echt prikkelend anders te zijn. Waarom? In de allereerste plaats omdat het iets laat zien van wie God is, omdat het iets van Zijn karakter weerspiegeld. God houdt ook niet alleen van wie van Hem houden en is ook niet alleen goed voor wie ook rekening met Hem houden. Dan komt Johannes 3:16 om de hoek kijken: “God had de wereld zo lief dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, zodat een ieder die in Hem gelooft niet verloren zal gaan, maar eeuwig leven heeftâ€. Jezus kwam niet naar de wereld alleen voor degenen die al in God geloofden, Hij kwam juist om de degenen te redden die dat niet deden. Maar zo ging Jezus dus ook “all the way†in Zijn zelfopofferende liefde, juist voor degenen die Hem nog niet kenden en totaal geen rekening met Hem hielden. En zo werd hij geslagen, bespuwd, vernederd, gemarteld en vermoord en Hij liet het gebeuren zonder zich ertegen te verzetten.

Liet Jezus dan over zich heen lopen? Volstrekt niet! Hij had geen enkele verplichting om voor ons te lijden en te sterven. Toch koos Hij er niet voor om het lijden te ontwijken of hard tegen Zijn belagers op te treden. Hij koos ervoor om het te ondergaan om ons te redden. Dat was een heel assertieve, bewuste keuze die juist getuigt van bijzonder veel kracht. De liefde waar Jezus het in dit tekstgedeelte over heeft, laat zich dan ook niet typeren door warme gevoelens naar de ander. Het liefhebben van je vijanden is vooral een keuze om toch het goede met ze voor te blijven houden, wat ze je ook hebben aangedaan.

Als het gaat om vijanden, wie komt er dan bij je op? Bij wie zou jij de keuze moeten maken om hem of haar lief te hebben?

De jeugd heeft de toekomst, dat hoor je zelfs binnen de kerk. Dus richt men zich vooral op jongeren en mag de priester of dominee vooral niet te oud zijn. Zelf begin ik een beetje de kriebels te krijgen van die stelling en dat terwijl ik zelf ook nog gewoon jong ben. Ook bedrijven houden die stelling graag aan en willen daarom geen oudere mensen op de werkvloer. Die zouden immers te duur en te lastig zijn. Alleen de directie mag duur zijn.

We hebben het dan nog niet eens over mensen van zestig jaar of ouder. Nee, al vanaf veertig jaar is het bijzonder moeilijk om werk te vinden. Veertig jaar. En ik heb het dan niet over werk in het leger of in de sport, waar men inderdaad jong moet zijn. Nee, ook voor kantoorbaantjes moet je al jong en krachtig zijn en is veertig jaar al te oud en dus te duur. En dan wordt je geacht straks tot je zeventigste te werken. Nou, succes ermee.

Wat is dat toch, die afkeer voor oudere mensen? Waar komt toch die obsessie voor jong, snel en dynamisch vandaan? In een ver verleden stond ouderdom voor ervaring, wijsheid en zachtheid. Men had “eerbied voor jouw grijze haren.†Nu staat het blijkbaar voor duur, lastig en zelfs nog ouderwets en bekrompen. Zelfs de vorige paus werd erop aangekeken dat hij de kwetsbare ouderdom in volle glorie liet zien, tot aan zijn dood.

Koning Rechabeam, de opvolger van koning Salomo, zag zich geconfronteerd met een volk dat hem vroeg hun juk te verlichten. De ouderen die nog Salomo dienden raadden hem aan om het volk welwillend te zijn, zodat ze hem van harte zouden dienen. De jongeren die met hem opgroeiden raadden hem echter aan om hun juk zelfs te verzwaren en zo te tonen wie de baas is. Lees in 2 Kronieken 10 maar hoe dat afliep.

Ook jongeren kunnen duur en lastig worden. Duur, als ze fouten maken die ouderen allang niet meer maken. Lastig, als ze zo eigenwijs zijn, dat ze niet meer echt willen leren en zelfs menen dat zij het meest echt geloven. Het moge daarom duidelijk zijn dat we zowel jongeren als ouderen nodig hebben. Jongeren hebben de frisse wind, maar ouderen de rijke ervaring. Uiteindelijk heeft alleen God de toekomst. God, de Hoogbejaarde.

 

Robert

Soms lees of hoor je wel eens van die opmerkingen. “De Bijbel zegt…†of “Leuk en aardig, die meningen, maar laten we nu eens kijken wat de Bijbel zegtâ€.  Ik heb een tijdje naar de Bijbel proberen te luisteren, maar het bleek een boek te zijn en boeken praten doorgaans niet. Hele flauwe opmerking van mij natuurlijk, maar ondanks dat het een bijdehante opmerking van me is, zit er wel een serieuze bedoeling achter.

Bijbels spreken niet, maar de Bijbel is wel Bibliotheek van boeken, die geschreven zijn door verschillende auteurs, in verschillende tijden met teksten in verschillende literaire stijlen. Daarnaast leert het Christendom dat het niet zomaar teksten zijn. Nee, de auteurs waren geïnspireerd door God. Je zou zelfs kunnen zeggen dat de Bijbel het woord van God is.  Niet letterlijk zoals de tien geboden geciteerd, maar wel in de zin dat Gods boodschap aan ons er doorheen klinkt en ze de woorden van Christus, het Woord van God, bevat en over Hem getuigt. Niet alleen in de vier  evangeliën, maar door de hele Bijbel heen, van het eerste bijbelboek tot het laatste.

Nu zit je met een taalprobleem: Als je iets zegt tegen iemand, kan het maar zo zijn die ander je verkeerd begrijpt. Als je het op tekst zet ben je vervolgens ook niet in staat om de ander te corrigeren en het opnieuw uit te leggen. Met een bijbeltekst is het niet anders. “De Bijbel zegt….†Niks. Nee, jij leest een tekst, interpreteert een tekst en denkt vervolgens dat je weet wat de schrijver je probeert te vertellen. Dat interpreteren doe je door goed te lezen, maar je kunt ook andere delen van de Bijbel erbij betrekken en tot slot zal ook meespelen uit welke christelijke stroming je komt.

Ik herinner me wel dat twee mensen dezelfde Bijbeltekst op twee totaal verschillende manieren interpreteren. En het aardige is: Bij beide had ik zoiets van ‘mja, daar zit wat in’, terwijl ze iets verschillends ermee bedoelen en niet beiden gelijk kunnen hebben.

Nu wil ik niet zeggen dat niet één gelijk kan hebben. Je kunt prima vinden dat jouw interpretatie gelijk heeft. Maar met enkel een losse tekst aan komen zetten zal je die ander niet overtuigen. Die ziet dan je tekst en denkt dan ‘euh, ja, dat zeg ik toch?’ Beter is het dan dat je dan vertelt hoe je zelf die tekst begrijpt. Minstens zo goed is het ook te beseffen dat je verschil in geloof niet alleen bij die enkele tekst zit, maar een stapje hoger: Misschien is je Bijbelinterpretatie totaal anders. 

Kortom, het kan best handig zijn je verder in het standpunt van jezelf en de ander te verdiepen en verder te kijken dan een los Bijbelvers.

Olorin

Sommigen menen dat het Evangelie niet erg praktisch is, niet erg reëel. Best leuk hoor, die idealen, maar wat kun je ermee in de realiteit? Liever houdt men het wat menselijker en soms kan dat inderdaad weleens beter uitpakken. Die christelijke geboden vergen namelijk nogal wat oefening en genade, dus er meteen mee beginnen is niet altijd verstandig. Toch vraag ik me weleens af of gewone mensen wel echt zo praktisch zijn.

Neem nu het Midden-Oosten, waar weer eens gevochten wordt. Als ik dan zeg dat één van de twee partijen nu eens zou moeten stoppen met het geweld, dan wordt ik als naïef gezien. Men meent dat rechtvaardig gehandeld moet worden en vergelding dus op zijn plaats is. Maar nu mijn vraag: werkt het? Heeft al dat vergelden ooit tot vriendschap geleidt? Leven Joden en Palestijnen al vredig samen? Ik ben niet erg onder de indruk van het resultaat.

Eens had ik een discussie met een lieve medeparochiaan over onze gevangenissen. Zij vond dat misdadigers strenger gestraft zouden moeten worden, strenger dan hier in Nederland. Ik kon dat wel begrijpen, maar wees haar op Amerika met haar strenge straffen stelde ook toen de vraag: werkt het? In Amerika kennen ze ontzettend lange gevangenisstraffen en zelfs de doodstraf, maar ik ben niet erg onder de indruk van het resultaat.

Soms kom ik met een praktisch idee, maar wordt dat als raar gezien. Neem nu vriendschappen. Iedereen meent dat diens verwachtingen van een vriend vanzelfsprekend en reëel zijn, maar toch ontstaan er juist ruzies over die verwachtingen. Is het dan niet veel praktischer om gewoon eens met elkaar te bespreken wat men nu precies van elkaar verwacht? Maar dat wordt dan als onnatuurlijk gezien, want dat zou niet moeten hoeven.

Is dat dan écht realistisch denken? Waarom door blijven vechten als dat duidelijk niet tot vrede leidt? Waarom nóg strenger straffen als dat duidelijk niet werkt? Waarom verwachtingen niet met elkaar afspreken om ruzies daarover te voorkomen? Dergelijke oplossingen gaan soms weliswaar tegen onze natuur in, maar is onze natuur dan wel altijd zo wijs en goed? Ik daag je uit om het echt praktische gewoon eens te proberen.

Robert

De Kerk kent verschillende vijanden, maar in deze column wil ik het hebben over haar grootste vijand. Deze vijand heeft de werkelijke potentie om de Kerk te vernietigen. Ze bestaat al zolang de Kerk er is en vanaf het begin probeert ze Haar te vernietigen. Het is een onuitroeibare vijand, want als je deze vijand zou afslachten, dan neemt ze de Kerk mee in haar graf. Deze kwade macht heeft het voor elkaar gekregen het evangelie helemaal te verdraaien en heeft er voor gezorgd dat ‘de wereld’ er een totaal verkeerd beeld van gekregen heeft. Ze heeft succesvol het beeld geschapen van een huichelachtige moordende kerk. Eentje die een grote mond heeft over moraal en ethiek, maar zelf de grootste misdaden heeft begaan. En het ergste is nog: Het is niet eens zo ver van de waarheid, want als je kijkt naar de geschiedenis van het christendom, dan kun je genoeg voorbeelden noemen.

Maar daar blijft het niet bij: Binnen de Kerk heeft de vijand ook toegeslagen. Zij is verantwoordelijk ervoor dat de Kerk ging scheuren en christenen elkaar gingen bevechten.  Zij heeft ervoor gezorgd dat christenen zelf een verkeerde getuigenis zijn gaan geven door niet de liefde van Christus, maar vooral haat te laten zien. Deze vijand heeft er ook enorm succesvol voor gezorgd dat christenen hun geloof verloren. Want de vijand liet zich aan hen zien en vertroebelde zo het beeld van Jezus.

We lezen over deze vijand in het Nieuwe Testament. We zien de vijand elke dag om ons heen, zeker als we in de spiegel kijken. De grootste vijand van de Kerk; Dat zijn haar leden.

Olorin

Daar ligt hij, op de grond. Hij rilt van doodse angst en hij niet alleen. Met hem liggen honderden andere mannen in rijen op de grond. De oorlog is gestreden en zij hebben verloren. Nu heeft de vijand ze op de grond laten liggen en vindt er een selectie plaats. Sommige mannen mogen blijven leven, anderen worden direct gedood. Zwaarbewapende soldaten lopen langs de rijen, maar zij doen niets. Want nog ergens vooraan loopt hun grote leider en die maakt de keuzes. Niemand weet de criteria, dus iedereen vreest voor zijn leven.

Ook zij zit sidderend op de grond. Ze is met al haar vriendinnen gescheiden van de mannen, maar zij lijken in elk geval niet dood te hoeven. Dus zitten ze daar als krijgsgevangenen, bewaakt door de soldaten. Ze woonde nog thuis, maar haar vader werd gedood en haar moeder zal hier ook wel ergens zitten, als ze tenminste nog leeft. Want vele vrouwen overleefden de zware aanvallen en gevechten ook niet. Huizen werden vernield en in brand gestoken en de straten raakten besmeurd met het bloed van de gevallenen. Ze moet huilen.

De grote leider is nu bij hem. Zijn hart houdt even op met kloppen, maar hij heeft geluk. De leider gaat aan hem voorbij, hij mag blijven leven. Ook op haar komt een soldaat afgelopen. Ze schrikt hevig, maar zij mag ook blijven leven. Hij pakt haar bij de arm en neemt haar mee. Ze kan nauwelijks afscheid nemen van haar vriendinnen, die net zo hevig schrikken. Ook de man wordt uiteindelijk meegenomen door een soldaat.

Hij wordt meegenomen naar zijn huis en het wordt hem al snel duidelijk dat hij voor hem keihard zal moeten werken. Dagelijks moet hij op het land aan het werk, in de zinderende hitte of in de ijzige kou, terwijl zijn baas hem afbeult. Zij wordt ondertussen ook naar het huis van haar soldaat meegenomen. Daar wordt ze kaalgeschoren en vervolgens enige tijd met rust gelaten. Maar daarna neemt hij haar op een avond mee naar zijn bed.

Tijden later zien beiden hoe een boek over dat volk door andere volken weer wordt gelezen, waarin hun verhaal ook staat. Tijden later zien beiden hoe die volken concluderen dat de god van dat volk goed en liefdevol is en dat die grote leider een rechtvaardige vorst was. En dat het geheel terecht was dat zij tweeën zo werden behandeld. Maar niemand zal ooit echt hún verhaal horen, want zij hoorden niet bij dat volk en bij die god.

Robert

Ik kreeg de vraag om een recensie te schrijven. Woow, een recensie, nog nooit gedaan. Het was over een boek van Max Lucado. Toen ik de titel zag, stond het al vast, het boek “Gods verhaal, jouw verhaal†mocht zeker naar me opgestuurd worden.
Ik (en velen met mij) ben iemand die heel hard op zoek is naar de wil van God in mijn leven. Ik was benieuwd naar wat ik te lezen zou krijgen. Zou iemand me echt kunnen vertellen wat Gods plan voor me was?

Het boek handelt, zoals de titel het aangeeft, over Gods plan in jouw leven of hoe jouw leven deel uit maakt van Gods plan. Wat dat plan is, wordt er niet verteld, dat weet immers niemand buiten God. Wat er wel verteld wordt, is wat er allemaal gebeurd als je aan God je leven toevertrouwd en je Gods plan in jouw leven toelaat. Het verhaalt over hoe je de listen van de Satan kan “voorspellenâ€, hoe je moet omgaan met gesloten deuren of tegenslagen. Hij sluit af met de ontmoeting in de lucht. De gedachte over de opname of sterven kan beangstigend zijn, maar de schrijver verzekert je dat het een feest zal zijn. Ook al is de toekomst onzeker, je mag er van uit gaan dat hij in Gods handen is.

Het boek was de jongereneditie. Elk hoofdstuk start soms met de vraag van de auteur om je in te beelden in een hoofdpersonage van een film. Bij andere hoofstukken haalt hij films/boeken aan: Harry Potter, Narnia, Lord of the Rings, … net die boeken die passen in de leefwereld van zijn doelpubliek. De vragen die hij errond stelt, sluiten aan bij het thema van het hoofdstuk.
Het einde van elk hoofdstuk sluit af op eenzelfde manier: de auteur geeft een aantal to do’s die handelen over het thema. Meestal is het om een bepaald Bijbelvers op te schrijven, enkele vragen te stellen aan je ouders of vriend/innen.

De inhoud van elk hoofdstuk is zeer duidelijk weergegeven. Je leest een zin, en je begrijpt hem perfect. Hetgene wat hij vertelt, staaft hij ook met Bijbelteksten, eigen ervaringen en hij laat jongeren aan het woord. Wat mij het meest raakte, was dat hij het toetste aan verhalen uit de Bijbel. De verhalen, gebeurtenissen hebben voor mij een andere betekenis gekregen. Het zijn niet zomaar verhalen, gebeurtenissen. Als je je er echt in verdiept, dan merk je wat Gods bedoeling daar was.

Ook al heeft het boek mijn vraag: ‘wat is Gods plan’ niet duidelijk ingevuld, ik ben ervan overtuigd dat hij een meesterwerk aan het creëren is, dat is de hoop die Hij ons geeft. En ik verzeker je, ik heb vaak bijna moeten huilen van blijdschap. Het boek krijgt daarom zeker 4 visjes: het beantwoordde mijn vraag niet, maar was wel zeer bemoedigend.

 

Joon

Op zaterdag 22 december a.s. geeft gospelartiest Gerald Troost om 20:00 uur een kerstconcert in de Dorpskerk te Hendrik Ido Ambacht. In een intieme setting zal Gerald een prachtige optreden geven dat u niet mag missen.
 
Gerald Troost is een gepassioneerd muzikant met een duidelijk doel “Ik wil heel graag mensen wijzen op de schoonheid van het evangelie en ik besef dat mijn muziek krachtiger wordt als ik Jezus centraal zet in al mijn activiteiten en producten. Ik wil laten zien wat God in mijn leven heeft veranderd. Zijn liefde voor mij is de drijfveer waaruit ik leef. Geloven, voor mij, is niet achterhaald of saai, maar avontuurlijk en van levensbelang.â€
Deze missie sluit perfect aan bij de missie van het Break Free Festival dat, in nauwe samenwerking met een aantal sponsoren, dit concert organiseert.  Woordvoerder van het festival Menno Zomerhuis is erg enthousiast over het optreden “de missie van Gerald past perfect bij Break Free, namelijk mensen bij elkaar brengen en laten zien dat het geloof leven geeft!  Daarbij gaat, dankzij een aantal sponsoren, de opbrengst rechtstreeks naar de festival editie die we in 2013 weer hopen te organiseren.â€
 
Op de dag van het concert zal er in de middag een kinderkerstfeest plaats vinden in de Dorpskerk, met o.a. medewerking van kinderkoor De Bubbel. Dit feest begint om 14:00 uur en is om 15:30 uur afgelopen. De entree is gratis en iedereen is van harte welkom!
 
Kaarten voor het optreden van Gerald Troost kosten € 10,- in de voorverkoop en € 15,- aan de deur. U kunt ze kopen via www.breakfreefestival.nl en in de winkel van Boeketcetra.

We hebben allemaal wel te maken met moeilijke mensen. Mensen die we niet graag mogen. Omdat ze ons pesten, ze ons tegen werken of hun verantwoordelijkheden op ons afschuiven. Laten we kijken hoe Jezus zegt dat we met hen om moeten gaan. Deze maand deel 2: de tweede mijl

Mat 5:38-48
“38 Jullie hebben gehoord dat gezegd werd: “Een oog voor een oog en een tand voor een tand.†39 En ik zeg jullie je niet te verzetten tegen wie kwaad doet, maar wie je op de rechterwang slaat, ook de linkerwang toe te keren. 40 Als iemand een proces tegen je wil voeren en je onderkleed van je wil afnemen, sta hem dan ook je bovenkleed af. 41 En als iemand je dwingt één mijl met hem mee te gaan, loop er dan twee met hem op. 42 Geef aan wie iets van je vraagt, en keer je niet af van wie geld van je wil lenen.
43 Jullie hebben gehoord dat gezegd werd: “Je moet je naaste liefhebben en je vijand haten.†44 En ik zeg jullie: heb je vijanden lief en bid voor wie jullie vervolgen, 45 alleen dan zijn jullie werkelijk kinderen van je Vader in de hemel. Hij laat zijn zon immers opgaan over goede en slechte mensen en laat het regenen over rechtvaardigen en onrechtvaardigen. 46 Is het een verdienste als je liefhebt wie jou liefheeft? Doen de tollenaars niet net zo? 47 En als jullie alleen je broeders en zusters vriendelijk bejegenen, wat voor uitzonderlijks doe je dan? Doen de heidenen niet net zo? 48 Wees dus volmaakt, zoals jullie hemelse Vader volmaakt is.â€

Ik wil deze keer kijken naar die tweede mijl. In de tijd van Jezus kon een Romeinse soldaat een ander dwingen met hem mee te gaan en zijn spullen voor hem te dragen. Nu was het als wetsgetrouwde Jood überhaupt behoorlijk vernederend om de heidense vijand te moeten helpen, maar ook praktisch was het heel vervelend. Sowieso was het een zware extra last erbij, want meestal had je ook eigen spullen mee. Dan mocht je al hopen dat je dat ook nog mee kon krijgen en niet een mijl terug moest om je eigen spullen op te halen. Of je moest sowieso een andere kant op,  dan je zelf van plan was. Meestal reisde men dan in groepen en dan moest de rest van de groep wachten, of je moest zelf zorgen dat je ze op een andere manier kon inhalen. Zo schoot het niet op. Zeker niet als je meer dan één soldaat tegen kwam op je route die dat van je eiste.

Wat zegt Jezus dan? Nog een mijl meelopen? Dat is toch gewoon niet eerlijk? Dat klopt, maar bedenk je wat er kan gebeuren als je het toch doet. De eerste mijl is niet zo bijzonder, die moet je toch meelopen. Maar daarna zullen de meeste anderen toch raar opkijken als je meer doet dan wat ze al van je vragen of eisen. Dat kan de ander prikkelen en misschien wel een gesprek uitlokken over waarom je dat doet. In feite stijg je dan boven jezelf uit en laat je iets zien van wie Jezus is.

Het kan dat mensen dat opmerken en het ze wat doet. En misschien komen ze wel tot inkeer. Maar daar is geen enkele garantie voor. Dat was bij Jezus niet althans, er was geen massabekering aan de voet van het kruis. En zo hebben wij zeker geen enkele garantie dat mensen tot inkeer komen als we ze liefdevol benaderen. Maar daar gaat het ook niet om. Het gaat niet om een effectieve truc om mensen te bekeren, maar om onze opdracht en ons verlangen om meer te gaan lijken op Jezus. Om –zoals de tekst op het eind zegt- volmaakt te zijn, zoals onze hemelse Vader volmaakt is. Zo groeien we naar Hem toe en leren we Hem beter kennen.

Hoe kan jij dit principe toepassen in jouw situatie?

Ik kan over allerlei theologische vraagstukken wel iets zinnigs schrijven. De Drie-eenheid, de Kerk als Lichaam van Christus, het lijden, ik schrijf er hier veel over. Maar sommige dingen komen zo dichtbij, zijn zo onbegrijpelijk, dat mijn pen enkel maar kan zwijgen. Wat voor verkeerds moet Tim Ribberink dan wel niet gedaan hebben? Wat voor verkeerds moeten die duizenden anderen dan wel niet gedaan hebben? Ik begrijp het niet en kan alleen maar zwijgen.

 

Robert

“Wat is dan de sterveling, dat U aan hem denkt, en het mensenkind, dat U naar hem omziet? Toch hebt U hem weinig minder gemaakt dan de engelen en hem met eer en glorie gekroond.†Psalm 8:5-6
Soms vind je jezelf maar niets en denk je dat iedereen alles beter kan dan jij. Onthoud dan deze verzen: je bent met eer en glorie gekroond!

“Laat uw handelwijze zonder geldzucht zijn. Wees tevreden met wat u hebt, want Hij heeft Zelf gezegd: Ik zal u beslist niet loslaten en Ik zal u beslist niet verlaten.†Hebreeën 13:5
Als je de media moet geloven, lijkt het wel of rijk zijn het belangrijkste is dat er bestaat. Maar dat is niet zo! Als God bij ons is kunnen we tevreden zijn, ook al hebben we nog zo weinig. Er is niets beters dan Hij.

“Ik loof U omdat ik ontzagwekkend wonderlijk gemaakt ben; wonderlijk zijn Uw werken, mijn ziel weet dat zeer goed.†Psalm 139:14
Wij zitten wonderlijk mooi in elkaar. Zo voelen we ons niet altijd, maar het is wel zo!

“De HEERE, uw God, is in uw midden, een Held, Die verlossen zal. Hij zal Zich over u verheugen met blijdschap. Hij zal zwijgen in Zijn liefde. Hij zal Zich over u verblijden met gejuich.†Zefanja 3:17
God houdt van jou. Ook als je denkt dat Hij niet naar je omziet, is Hij bij je. Hoor je Hem niet? Misschien geniet Hij wel in stilte van je...

Meer info?
Voor meer info over dit onderwerp kun je terecht op www.chris.nl/jongeren of www.cnct.nl. Als je na wilt praten over dit thema, dan verwijzen we je naar de chatbox van Chris: www.chris.nl. Bellen (078-63 123 00) of mailen (help@chris.nl) kan natuurlijk ook!

Heel erg rijk zijn heeft ook zo zijn nadelen. Je bent dan namelijk net wat interessanter voor criminelen. Zeker als je villa groot genoeg is, kan een inbreker rustig in de ene kamer zijn gang gaan, terwijl jij in de andere kamer een eind verderop aan het werk bent. Maar ook is het zomaar mogelijk dat je kind ontvoerd wordt voor losgeld. Heel veel dure spullen leveren naast enig plezier ook vooral de nodige angst en bezorgdheid op.

Rijke mensen hebben er daarom des te meer belang bij dat het niet al te bekend is dat ze rijk zijn. Dat zou ook geen probleem moeten zijn, daar het in Nederland al als onbeleefd wordt gezien om te vragen naar iemands inkomen. Binnen de christelijke traditie is er dan ook geen voorschrift die zegt dat rijke mensen geen recht meer hebben op die privacy. Die zegt alleen dat rijke mensen niet teveel aan rijkdom moeten hechten.

Het is dan eigenlijk ook heel vreemd dat elk jaar weer de Quote 500 verschijnt, zoals nu ook deze week. Die somt keurig op wie er allemaal heel rijk zijn en brengt de rijke mensen zo wel degelijk in gevaar. Het is aangetoond dat inbrekers daadwerkelijk de Quote 500 napluizen en vervolgens hun slag slaan. Ook midden op de dag, bij die villa met de vele kamers. Men kan zich dan ook afvragen welk belang de Quote 500 precies dient.

Diezelfde vraag kan men natuurlijk ook stellen bij de roddelmedia. Ze dienen geen enkel ander belang dan de ongeordende nieuwsgierigheid naar andermans privézaken. Er is geen enkel moreel verband aan te tonen tussen de mate van rijkdom of beroemdheid en de mate waarin men het eigen privéleven zou moeten opgeven. Er is geen enkele morele reden aan te geven waarom rijke mensen onnodig in gevaar moeten worden gebracht.

Nieuwsgierigheid brengt de mens tot ontwikkeling, maar kan ook heel hinderlijk tot heel gevaarlijk uitpakken. Het is een drift die je zult moeten leren beheersen. En dat doe je door het slechts gepast te voeden, zodat het niet te groot wordt. Zeker als je nieuwsgierigheid mensen onnodig in gevaar kan brengen, al is het maar een klein beetje, dan is het duidelijk wat je te doen staat. Intomen die drift en de Quote 500 niet openslaan.

Robert

De kist wordt langzaam en plechtig binnengedragen, terwijl een stemmig lied wordt gezongen. Veel droefheid in de kerk, al was het vrouwtje al op wat men noemt een gezegende leeftijd. Vooraan het processiekruis, vervolgens enige acolieten en de in het paars geklede priester, daarachter de kist en ten slotte de directe familieleden. De hele gemeente rijst op uit de banken en werpt alvast wat blikken op de eenvoudige, eikenhouten kist.

Hij was voor velen een bron van inspiratie. Hij streed tegen zijn opponenten en hij streed tegen die verschrikkelijke ziekte. Hij wist vele keren achter elkaar op heroïsche wijze die zware wedstrijd te winnen. Al zijn medesporters keken tegen hem op en zo het grote publiek. Totdat zijn geheim onthuld werd, een geheim dat hij jarenlang meedroeg. Hij maakte een diepe val en werd voorgoed uit de sportgeschiedenis geschrapt.

De eerste gebeden, de lezingen en enige woorden van enkele familieleden. Het vrouwtje bleek een zeer lieve moeder en een zeer betrokken medeparochiaan. Ook deed ze vooral in haar jongere jaren veel vrijwilligerswerk in het dorp en kreeg ze daarvoor zelfs een lintje. Voor haar zeven kleinkinderen was ze een echte oma, bij wie ze altijd terecht konden. Maar toch was ze al die tijd zo gewoon, zo bescheiden gebleven. Iedereen mist haar.

Hij was voor velen een echte kindervriend. Hele generaties landgenoten groeiden op met zijn kinderprogramma’s. Hij bezocht ook ziekenhuizen om de kinderen daar een hart onder de riem te steken en was zo veelvuldig op de televisie. Uiteindelijk overleed hij en waren vele mensen in rouw. Maar nu lijkt ook hij een groot geheim te hebben meegedragen, een geheim zo afschuwelijk dat het hele generaties in diepe schok brengt.

De kist is bewierookt en besprengelt met wijwater, de laatste gebeden zijn uitgesproken. Langzaam wordt de kist weer plechtig de kerk uitgedragen, richting kerkhof, gevolgd door de gemeente. Ja, zij zal vast wel in de hemel zijn nu, daar waren de sprekers het wel over eens. De liturgie was daar ook wel een beetje naar. Niemand valt de onbekende, net zo oude man op achterin de kerk, die stille, bittere tranen de vrije loop laat.

Robert

Van de week ging een heldhaftige man de sprong van zijn leven maken. Vanaf zo’n 30 kilometer hoogte viel hij minutenlang in een vrije val door de geluidsbarrière heen, voordat de parachute hem veilig en wel op de grond zette. Wat mij dan opviel, is dat hij dat niet zomaar in zijn beste pak deed. Hij was helemaal ingepakt en onder zijn speciale heliumballon hing ook bepaald geen simpel mandje. Vijf jaar had hij hiervoor moeten trainen.

De boodschap was luid en duidelijk, dat gebied is absoluut niet geschikt voor mensen. Het is er ijzig koud, er is nauwelijks zuurstof en de zon schijnt daar onverbiddelijk fel. Dat gebied is dan ook niet echt een uitzondering, want minder dan 0,0000001 procent van het heelal is redelijk geschikt voor menselijk leven. Mochten er meer planeten zijn als de aarde, dan nog zijn ze veel te ver weg voor ons om ze eens een bezoekje te brengen.

De aarde zelf kan er echter ook wat van. Meer dan tweederde bestaat uit oceaan en het droge gedeelte bestaat voor het merendeel ook uit ongeschikt gebied voor mensen. En daar waar mensen wél kunnen leven, daar gaat de natuur weer volop tekeer met aardbevingen, tsunami’s, orkanen, vulkanen en dieren die mensen aanvallen en doden. Wat dat betreft zitten wij hier in Nederland in een zeldzaam rustig gebied met af en toe een stormpje.

Als God de hemel en aarde voor ons heeft geschapen, dan is het in elk geval duidelijk dat het niet zijn bedoeling was dat we er een rustig en comfortabel leven zouden leiden. Nee, de schepping maakt ons heel klein, heel zwak, heel kwetsbaar. Het is duidelijk dat Genesis iets heel anders bedoelt met het heersen over de dieren. De eerste mens gaf namen aan de dieren, meer niet. Hij benoemde en classificeerde dus, hij bedreef wetenschap.

Sommigen menen dat de erfzonde ervoor heeft gezorgd dat de schepping is zoals zij nu is. Maar ik geloof, en de wetenschap met mij, dat de schepping altijd al zo mensonvriendelijk is geweest. Niet zij is veranderd, maar de mens. Wij aanvaarden onze kwetsbaarheid, onze naaktheid niet meer. De eerste mens schaamde zich daar niet voor en had daarom geen enkel probleem met de schepping. Hij wandelde met God en dat was genoeg.

Robert

Het wordt een conferentie waar lichamelijke inspanning en geestelijke diepgang centraal staan. De Ultimate Challenge 2012 van Athletes in Action is van 9 tot 11 november in De Kroeze Danne in Delden. Tijdens de conferentie worden deelnemers met zichzelf geconfronteerd door hun lichamelijke grenzen op te  zoeken, hun doorzettingsvermogen te testen, maar ook door te ontdekken wat God van ze vindt. Waarom eigenlijk deze combinatie?

Michaël van 't Oever, medewerker van Athletes in Action (AIA) en één van de bedenkers van het sportprogramma op de conferentie haalt eerst een citaat van basketballer Michael Jordan aan: "I've missed more than 9000 shots in my career.
I've lost almost 300 games. 26 times, I've been trusted to take the game winning shot and missed. I've failed over and over and over again in my life. And that is why I succeed."

Michaël: "Vaak wordt er gedacht dat je als christen perfect moet zijn. Zowel door gelovige als niet-gelovige mensen. Hierin verschilt een christen niet veel van een
sporter: Je hebt een doel voor ogen en daar ga je voor. Je zult vaak verliezen en teleurstellen, maar je verliest het ultieme doel niet uit ogen. Een sporter geeft
niet op als hij een punt mist, maar put daar juist moed uit om tot een hoger doel te komen."

Dat is volgens Michaël dan ook de reden om mensen fysiek uit te dagen en ze met zichzelf te confronteren: "'Sport doesn't build character, it reveils it.' Als je
alles geeft, als je voor het ultieme doel gaat, komt je ware ik naar boven. Ben je echt die doorzetter die je dacht dat je was? Ben je ook sociaal als je wilt winnen?
Ben je tevreden met jezelf en je teamgenoten? Je leert hoe ver je kan en wilt gaan, je komt dichter en dichter tot de kern van jezelf.  Door er helemaal vol voor te gaan, wordt je eerlijker en moet je alles afleggen. Een sporter kent dat moment. Het is zó mooi om op dat moment God te ontmoeten."

Sommige, of misschien zelfs veel mensen menen dat ik als katholiek min of meer buiten de realiteit leef. Ik kan de mooiste stukken schrijven over moeilijke kwesties, maar hoe kan ik nu de echte realiteit weten als ik met die moeilijke kwesties nooit zelf in aanraking ben geweest? Ik kan vrij enthousiast over het geloof vertellen, maar is dat wel zo reëel? “Wacht maar tot je zo oud bent als ik,†zei een oudere vrouw op lieve toon tegen mij.

Wat is nu de realiteit? Leeft de klassieke Amish-boer dicht bij de realiteit, namelijk bij de schepping, of leeft de moderne Appleganger dicht bij de realiteit, namelijk in de moderne samenleving? Kan iemand midden in het bos beter aanduiden wat het bos nu écht is, of misschien juist iemand die op een afstandje naar het bos kijkt? Wie heeft de meest objectieve blik, wie ziet het meest? Ik geloof dat níémand de echte realiteit ziet.

In de Mis wordt het Offer van Christus tegenwoordiggesteld in woord en gebaar. Toch zien wij er niet het vollédige Offer. Zelfs de mensen die echt onder het kruis stonden op Golgotha, zagen niet het volledige Offer. Zij zagen enkel vooral de fysieke kant ervan. De volledige realiteit, de complete werkelijkheid kunnen wij niet verdragen. De werkelijkheid is veel te hard. We zouden sterven als we het Offer in haar totale volheid zouden zien.

Alleen al bij natuurlijke zaken is de werkelijkheid soms te gruwelijk, te fel. Niet alleen de kerk, maar ook de overheid sluit liever de ogen als ze te zien krijgt hoe kinderen onder haar hoede worden misbruikt. Want ze kan de confrontatie met deze werkelijkheid blijkbaar niet aan. Het is te hard, te ernstig. Maar nog lang niet de vollédige werkelijkheid. We zouden sterven als we het kwaad, de zonde in haar totale volheid zouden zien.

Nu nog behoedt God ons voor een te felle blik op de werkelijkheid. Wij krijgen het Offer niet in haar volheid te zien en ook het kwaad niet in haar volheid. Maar dat zal niet voor altijd zijn. Er komt een dag dat alles openbaar wordt gemaakt, dat de sluier wordt weggetrokken. Niemand kan dan meer ontkomen aan het schrikwekkende Oordeel, niemand kan zich dan meer verbergen. Dan pas zullen we de echte realiteit zien, zullen we God zien.

Robert

De topcrimineel Willem Holleeder blijkt nogal populair te zijn. Veel mensen vinden hem fascinerend, hij heeft een column in Nieuwe Revu en hij is zelfs ook gevraagd voor een televisieprogramma over bijzondere mensen. Ook de Noorse massamoordenaar Anders Breivik wordt geadoreerd, vooral door tieners. Hele Facebookpagina’s zijn er aan hem gewijd en hij krijgt ook veel fanmail. Blijkbaar vonden zij die moordpartij niet zo erg.

Nu vraagt Christus ons om onze vijand lief te hebben. En sommigen menen ook dat iemand als Holleeder een nieuwe kans verdient, daar hij zijn straf heeft uitgezeten. Maar diezelfde mensen vinden dat de moordenaar van hún dierbare levenslang dient te krijgen, of geen tweede kans meer verdient. Het is dus allemaal nogal erg selectief. Holleeder vinden we blijkbaar erg mediageniek en erg fascinerend, dus wordt hij geadoreerd.

Mij lijkt het erg ongezond om een topcrimineel of een massamoordenaar te adoreren. Nu zijn pubers sowieso nog niet helemaal goed bij hun hoofd, dat hoort er nu eenmaal bij, maar zelfs zij zouden zich moeten kunnen realiseren wat een onvoorstelbaar leed Anders Breivik vele mensen heeft aangedaan. De christelijke wijze van je vijand liefhebben is alles behalve het vergoelijken of zelfs verheerlijken van diens kwade daden. Integendeel.

De volmaakte liefde houdt juist in dat je een diepe afschuw hebt van alles wat kwaad is. En dat je daarom enkel droefheid voelt als iemand zich inlaat met het kwaad, vurig hoopt en bidt dat hij (of zij) zich bekeert, en daarin hem tot steun bent indien mogelijk. Ook als dat betekent dat je eventueel contact geheel moet verbreken totdat hij zich bekeert. Het kwaad mag nooit verheerlijkt worden, hoe fascinerend en spannend het er ook uit kan zien.

Neem liever iemand als voorbeeld die écht het goede doet. En dan niet één of andere onbereikbare beroemdheid, maar bijvoorbeeld die ijverige klasgenoot die altijd zo goed de best doet op school en daarom door iedereen getreiterd wordt. Of die zachtaardige kerkgenoot die altijd zo rustig en bedaard blijft en daarom door iedereen overschreeuwd wordt. Geef hén maar eens alle kansen van de wereld, al zijn ze dan niet zo mediageniek of fascinerend.

Robert

We hebben allemaal met emoties te maken. De belangrijkste worden ‘de vier b’s’ genoemd: blij, boos, bang en bedroefd. Soms is het moeilijk om goed met je emoties om te gaan. Je kunt zo boos zijn dat je het gevoel hebt dat je bijna ontploft of zo verdrietig dat je het liefst alleen nog maar wilt huilen. En als je je emoties laat zien krijg je al snel het commentaar dat je je niet zo moet aanstellen…

Nederlanders laten hun emoties vaak niet zo snel zien (behalve als het Nederlands elftal wint ). Dat past blijkbaar niet zo bij onze cultuur. “Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg,†zeggen wij al snel. Daar zit ook wel wat in. Natuurlijk is het niet normaal dat je je kamer kort en klein slaat als je boos bent. En als je verdrietig bent is het niet de bedoeling dat je dagenlang in een hoekje gaat zitten huilen. Maar als je naar de Bijbel kijkt, zie je dat je emoties er wel degelijk mogen zijn.

Jezus kende ook emoties. Zo werd Hij boos toen Hij zag dat de Tempel vol handelaars was: “En nadat Hij een gesel van touwen gemaakt had, dreef Hij ze allen de tempel uit, ook de schapen en de runderen. En het geld van de wisselaars wierp Hij op de grond en de tafels keerde Hij om†(Johannes 2:15). Ook vertelt de Bijbel dat Jezus verdrietig was. In Johannes 11:35 staat zelfs dat Hij huilde.

Het is belangrijk dat je je emoties op een goede manier uit. Jezus richtte Zijn boosheid bijvoorbeeld niet op mensen, maar op de gevolgen van de macht van satan. Hij was boos omdat er vanwege satan hebzucht en ziekte in de wereld is. Wat er ook gebeurde, Hij wilde Zijn Vader eren. Dat is een goede les voor ons. Als onze emoties met ons op de loop lijken te gaan, moeten we niet aan ze toegeven, maar ze juist bij God brengen. Bij Hem kun je altijd terecht, ook al lijkt geen mens je te begrijpen. Als je Hem vertelt over je gevoelens, kun jij je boosheid leren gebruiken om onrecht te bestrijden en zal God je verdriet verzachten. Zo zullen we op de lange termijn steeds meer op Jezus gaan lijken!

Meer info?
Voor meer info over dit onderwerp kun je terecht op www.chris.nl/jongeren of www.cnct.nl. Als je na wilt praten over dit thema, dan verwijzen we je naar de chatbox van Chris: www.chris.nl. Bellen (078-63 123 00) of mailen (help@chris.nl) kan natuurlijk ook!

We hebben allemaal wel te maken met moeilijke mensen. Mensen die we niet graag mogen. Omdat ze ons pesten, ze ons tegen werken of hun verantwoordelijkheden op ons afschuiven. Laten we kijken hoe Jezus zegt dat we met hen om moeten gaan. Deze maand deel 1: de andere wang

Mat 5:38-42
“38 Jullie hebben gehoord dat gezegd werd: “Een oog voor een oog en een tand voor een tand.†39 En ik zeg jullie je niet te verzetten tegen wie kwaad doet, maar wie je op de rechterwang slaat, ook de linkerwang toe te keren. 40 Als iemand een proces tegen je wil voeren en je onderkleed van je wil afnemen, sta hem dan ook je bovenkleed af. 41 En als iemand je dwingt één mijl met hem mee te gaan, loop er dan twee met hem op. 42 Geef aan wie iets van je vraagt, en keer je niet af van wie geld van je wil lenen.

Als we de woorden van Jezus letterlijk nemen, kunnen we nogal veel klappen te verduren krijgen. Door de andere wang toe te keren daag je in feite uit om nog een keer geslagen te worden. Nu wordt in het Bijbelboek Mattheus specifiek gesproken over de rechter- en de linkerwang. Als je op je rechterwang geslagen wordt, keer dan ook je linker toe. Uitgaande van een klap met de rechterhand, is dat een klap met de rug van de hand. Niet zozeer om pijn te doen, maar vooral om te vernederen. Jezus zegt, als iemand je zo’n klap geeft, keer dan ook je andere wang toe. En wat gebeurt er als je dat zou doen? De aanvaller kan alleen maar uithalen, maar daar is geen eer aan te behalen. Maar gewoon weglopen is ook verliezen. Waar hij probeerde je te vernederen, worden de rollen in feite omgedraaid, zonder dat je geweld gebruikt. Zo kan je zonder je te verweren toch heel weerbaar zijn…

Toch gaat het er Jezus niet in eerste plaats om een ander te dissen. Hij roept vooral op om de keten van geweld en vijandigheid te doorbreken, ook als dat ons soms letterlijk pijn doet. Niet altijd je gelijk te halen, ook al heb je het. Waarom? Het principe van “oog om oog, tand om tand†is misschien wel rechtvaardig, maar als we dat consequent hanteren is aan het eind van de rit iedereen tandeloos en blind. Soms is het nodig dat liefde uitstijgt boven rechtvaardigheid om de relatie te herstellen. 

Dat was ook precies waarom Jezus naar de aarde is gekomen. Om liefdevol uit te stijgen boven de rechtvaardigheid. Hij wist dat volgens de wetten van rechtvaardigheid geen mens meer met God zou kunnen leven. Als Hij het daarbij had gelaten uit het oogpunt van rechtvaardigheid, zou dat Zijn goed recht zijn. Maar gelukkig is Jezus niet zo. Uit liefde koos Hij voor een leven vol pijn en moeite, met als doel de relatie tussen God en ons te herstellen. Hij kwam niet op voor zijn eigen recht, maar koos om nog meer onrecht te ondergaan zodat Zijn liefde daar bovenuit zou stijgen. Dat is waar vergeving en verzoening om draaien. Als Hij ons dat zo heeft voorgedaan, roept Hij ons zelf ook op om Hem daarin na te volgen.

Maar waarom moet ik die eerste stap zetten naar de ander, terwijl die mij juist heeft gekwetst? Van Jezus mogen we leren dat het niet gaat over in je recht staan of niet, maar om de liefde die boven de situatie uitstijgt om weer bruggen te slaan.

Bij wie zou jij over het onrecht dat je is aangedaan heen moeten stappen om de relatie weer te kunnen herstellen?

Timon

Je loopt een keer lallend dronken over straat. Je komt een politieagent tegen en die pakt je meteen op vanwege openbare dronkenschap. Vervolgens maakt de politie publiekelijk op internet bekend dat je dronken bent geweest en laat het delict de rest van je leven op je strafblad staan. Waar je ook solliciteert, je krijgt er last mee omdat je toekomstige baas ook die politiewebsite dagelijks bekijkt en zulke mensen niet in dienst wil nemen.

Je wilt een besloten feestje organiseren via internet. Maar door een klein foutje wordt de uitnodiging openbaar. Omdat je dorpje daarop volgens de politie niet adequaat genoeg reageert en de duizenden “genodigden†meent zomaar te kunnen teleurstellen, komen er honderden agenten langs die het hele dorp kort en klein slaan en in de brand steken. Voor de rest van je leven wordt jij eraan herinnerd wat je wel niet veroorzaakt hebt.

Gelukkig handelt de politie niet zo. En als ze dat zou willen, dan hoeft ze dat ook niet. Daarvoor hebben we namelijk de massamedia en de internetgemeenschap. Met als “politiewebsites†YouTube en Facebook. Elke stommiteit die toevallig gefilmd wordt of op Facebook verschijnt, kan zo de rest van je leven je achtervolgen, waar je ook heengaat. Big Brother is watching you en hij onthoudt genadeloos alles wat je doet.

Waarom doen we elkaar dit toch aan? Waarom mogen kleine foutjes geen kleine foutjes blijven, die je hoogstens binnen de familiekring wat hoon en gelach opleveren? De politie is in elk geval erg blij met al die websites. Ook bij het afwikkelen van die rellen maakt ze er graag gebruik van. Gelijk heeft ze, maar beklemmend is het wel. Je kunt zomaar opgepakt worden als je toevallig op de verkeerde plek was, maar helemaal niets deed.

Het is misschien helemaal niet zo gek om eens wat minder van die massamedia gebruik te maken en wat minder tot die internetgemeenschap te behoren. Om geen filmpjes van mensen in de fout te kijken, om uitnodigingen van onbekende mensen af te slaan en zelf al helemaal geen filmpjes van andere mensen te publiceren. Want alles wat je aan Big Brother toevertrouwd kan zomaar onredelijk grote, levenslange gevolgen hebben.

 

Robert

Door een oudere medeparochiaan wordt ik als misdienaar nog weleens liefkozend het hulpje van de pastoor genoemd. En inderdaad assisteer ik op dinsdagavond de priester bij het opdragen van de Mis. Maar eigenlijk ben ik niet zíjn hulpje. Als misdienaar vertegenwoordig ik eigenlijk het volk, dus de gemeenschap in de kerkbanken. Ik ben hún hulpje. Namens de gemeenschap draag ik de gaven aan, wat heel vroeger de mensen zelf deden.

In de oude liturgie was de aanwezigheid van een misdienaar tijdens elke Mis dan ook zo’n beetje verplicht. Zeker ook omdat hij nog veel meer namens het volk gebeden uitsprak en rituelen uitvoerde dan nu. Dus werd er doordeweeks volgens een vast rooster dagelijks een jongetje tijdelijk uit de schoolbanken geplukt om de Mis te dienen. Ook tijdens uitvaarten werd er gebruik gemaakt van de groep schoolgaande misdienaartjes.

Vandaag worden er echter honderdvijftig heel andere dienaren van het volk geïnstalleerd, namelijk de leden van de Tweede Kamer. Zij zitten daar immers ook niet namens de regering, maar namens ons. Zij zijn óns hulpje. Zij helpen ons bij het controleren van de regering, het doen van wetsvoorstellen en het onderzoeken van misstanden. Ook stellen zij namens ons de regering samen, maar zij regeren zelf niet. Dat doen uitsluitend de ministers.

Een zeer opvallende uitspraak die ik tegenkwam in de campagnes, was dat een stem op die en die partij een verloren stem zou zijn. Want die en die partij zou immers toch niet meeregeren. Maar de Kamer is dus helemaal geen regeringsorgaan. Een stem op de oppositie is daarom nooit een verloren stem, want ook de oppositie vertegenwoordigt het volk. Zij heeft precies hetzelfde takenpakket als de partijen die de ministers leveren.

Als christen vertegenwoordig je echter Christus. Daarom moet je God en je naasten liefhebben zoals Hij ze liefheeft en daarom moet je Christus gehoorzamen. Zo mag je weer samen met Christus het volk vertegenwoordigen, het volk dienen, en voor haar bidden en pleiten. Net zoals Abraham, Mozes of Job dat deden. Blijf je daarom altijd realiseren wie je nu écht dient en vertegenwoordigt. Als misdienaar, als Kamerlid of als christen.

Robert