Redactie

"Het is in deze tijd moeilijker om níet samen te wonen als jongere. Allereerst hebben jongeren wat uit te leggen bij collega's en medestudenten als ze het niet doen. Daarnaast kost het nogal wat om te trouwen. Een duur feest, een dure inrichting van het huis. Zou dat niet wat eenvoudiger kunnen?" Dat zegt dominee H. Veldhuizen uit Wapenveld. Hij heeft een brochure samengesteld, getiteld 'Trouwen, of samenwonen?' waarin handreikingen gedaan worden hoe om te gaan met het thema samenwonen. Deze is te vinden op de website van De Waarheidsvriend.

Christenen geloven dat samenwonen en seksualiteit bedoeld is voor binnen een huwelijk. In de cultuur om ons heen is dat niet meer het geval. Niet alleen is samenwonen zonder het aangaan van een huwelijk de normaalste zaak van de wereld, ook wisselende seksuele contacten zijn normaal. "Sommige mensen bedrijven seks met elkaar net zo gemakkelijk als dat ze samen koffie drinken. Toerusting is hard nodig!" zegt ds. Veldhuizen hierover. De Bijbel spreekt namelijk heel anders over seksualiteit, namelijk als iets wat bedoeld is binnen een duurzame relatie en wat enorm kostbaar is. Daarom moet er ook voorzichtig en zorgvuldig mee worden omgesprongen. "Seksualiteit staat voor God hoog aangeschreven. Denk daarbij aan de prachtige symboliek in de Bijbel over de hemelse Bruidegom met Zijn bruid."

"In de Bijbel staat: ‘U geheel anders. U hebt Christus leren kennen’. Je bent als christen niet beter dan niet-christenen, maar wel anders. Als je gedrag anders is, ga je opvallen." Toch is het vaak zo dat predikanten geconfronteerd worden met gemeenteleden, die plotseling gaan samenwonen. "Vaak ben je dan al te laat om uit te leggen hoe de Bijbel over spreekt," aldus ds. Veldhuizen. "Als goede pastor moet je nauw contact hebben met gemeenteleden en al helemaal met jonge gemeente-leden. Je kunt dan in tijden van verkering met mensen te praten over hoe ze naar hun relatie kijken. Zo sta je minder snel voor verrassingen."

Vrijblijvend
In de brochure staat een voorbeeld van ‘Loes’ en ‘Ton, als illustratie hoe makkelijk jongeren verleid kunnen worden tot wat christenen als onbijbels gedrag zien. “In het voorbeeld is Loes niet-kerkelijk en Ton wel. De ouders van Loes zijn voorstanders van samenwonen en op het moment dat Ton daar komt overnachten, plaatsen ze Ton in dezelfde kamer als Loes, in het zelfde bed. Dezelfde schoonouders gaan ook met Loes en Ton met vakantie. Vanzelfsprekend is er één tent voor Loes en Ton. "Je moet sterk in je schoenen staan om te zeggen: ‘Dat doen we niet.’"

"Het is belangrijk om in pastorale gesprekken over dit thema niet alleen met het vingertje te wijzen en wetten op te noemen. Laat het geloof gebaseerd zijn op de liefde van God.â€" Daarnaast wijst Veldhuizen op het gewicht van het huwelijk. “Je belooft elkaar trouw totdat de dood je scheidt. Je geeft openlijk je jawoord, belooft elkaar de plichten te vervullen en zet je handtekening eronder. "Samenwonen heeft iets vrijblijvends. Er zijn zelfs jongeren, die samen gaan wonen omdat ze nog niet zeker van hun zaak zijn. Ik vind het eigenlijk een blamage om dat openlijk te zeggen: ‘Ja, we wonen samen want we zijn niet helemaal zeker van elkaar.’"

De juiste vorm van pastoraat rondom dit thema is volgens Veldhuizen ‘pastoraat op maat’. Iedereen hoort een andere benadering te krijgen omdat geen situatie hetzelfde is. "Ik had een jongen en een meisje op mijn studeerkamer die beleden dat ze verkeerd begonnen waren. Het is niet zo dat je dan óf zegt: ‘We doen niet moeilijk’, óf aandringt op publieke schuldbelijdenis. Nee, in zo’n situatie is het mooi dat er openheid is en kunnen we over de zaak bidden en zoeken naar een Bijbelse weg. Mijn advies is dat je het beleidsplan van de kerkelijke gemeente op deze punten nooit dicht moet timmeren."

Ongelijk span
Daarnaast is het ‘huwelijk van een ongelijk span’ niet aan te raden, volgens dominee Veldhuizen. "Ik heb vaak pastorale gesprekken gehouden met een koppel waarvan er een niet geloofde. Daar ga ik dan mee in gesprek over hoe ze dat voor zich zien. In een bepaalde situatie probeer ik een goede oplossing te bedenken. Ik heb bijvoorbeeld eens twee verschillende vragen gesteld bij de trouwdienst, waarbij de ongelovige partner moest beloven de ander vrij te laten in geloofsopvoeding."

Desondanks is het zeer onwenselijk te trouwen met iemand die niet gelooft. "Je bent als echtpaar een afschaduwing van de hemelse bruid en bruidegom. Een huwelijk zonder dat beiden niet werkelijk gevuld zijn van Christus wrijft om die reden." Overigens kunnen ook christenen een slecht huwelijk hebben. "Het is goed om huwelijken beter toe te rusten. Organiseer huwelijkscursussen en laat het onderwerp seksualiteit van tijd tot tijd langs komen op catechisaties."

Bron: CIP

Op 23 augustus 2014 start SummerFlavor 2014. SummerFlavor is een nieuw christelijk evenement in het weekend van 23&24 Augustus 2014 en wordt gehouden tijdens de Heideweek in Ede. Als afsluiter van de zomer biedt SummerFlavor in 24 uur een combinatie van het ontmoeten van elkaar, God en (nieuwe) muziek. Maar er is ook ruimte voor inspirerende sprekers en kleinkunst.

Na een jarenlange traditie van grotere christelijke festivals in dit bekende weekend, gaat SummerFlavor terug naar de basis. In ontspannen sfeer, aan het einde van de zomer, met elkaar een gezellig weekend hebben. Terug naar de basis is ook klein, intiem en volledig gebouwd op een relaxed sfeer. Zo vind je op SummerFlavor 1 Podium vol met optredens, 1 Tent met sprekers, workshops en andere programma’s, 1 Kampeerveld en 1 Springkussen voor alle kinderen.

SummerFlavor bestaat uit 2 dagen of beter gezegd 24 uur. Op zaterdag start het programma om 12:00u en kun je de hele dag genieten van een vol programma. Toegang voor kinderen tot 10 jaar is gratis, daarboven kost het 29 euro incl overnachting. Op zondagochtend sluiten we SummerFlavor af met een grote openluchtviering die voor iedereen gratis toegankelijk is. 

Wat kun je verwachten?
Op dit moment leggen we de basis; een podium, een tent en een stuk gras. Met de invulling zijn we nog druk bezig, uiteraard kun jij daar ook aan meehelpen! Wil jij meehelpen SummerFlavor te maken en te breken? Weet je een goede spreker of ben je er één? Weet je een leuke band of speel je er in één? Laat het ons weten. In de komende weken zullen we snel meer bekend maken over de ontwikkelingen van het project.

WIl jij constant en als eerst op de hoogte zijn van alle ontwikkelingen? Kijk dan op onze website; SummerFlavor.nl of volg ons op facebook.com/SummerFlavorNL en twitter.com/SummerFlavorNL

Met songteksten van onder andere Hillsong Young & Free, interviews met Trinity en Jesus Culture en citaten van geloofshelden als Moeder Teresa biedt de nieuwe schoolagenda van InterTeen genoeg inspiratie voor het nieuwe schooljaar. Vanaf vrijdag is de schoolagenda verkrijgbaar.

Compleet en relevant
Jongerenorganisatie InterTeen wil een relevante schoolagenda bieden, die scholieren en studenten zal opbouwen en uitdagen in hun geloofsleven. Met allerlei artikelen, citaten en interviews zal deze agenda een dagelijkse bron van inspiratie zijn in een omgeving waar het vaak lastig is om je geloof uit te leven. Door krachten te bundelen met andere organisaties, wil InterTeen een complete schoolagenda aanbieden. Onder andere Tear en Athletes in Action hebben meegewerkt aan de inhoud.

Jesus Culture
Naast de vaste onderdelen, zoals roosters en cijferlijsten, bevat de agenda ook exclusieve interviews met Trinity, Jesus Culture en Transform DJ’s. Op iedere pagina vind je een inspirerende tekst, tip of challenge. De gespreksstarters in de agenda helpen je om een goed gesprek over je geloof te beginnen met een klasgenoot.

Layar
De InterTeen schoolagenda bevat ook een interactieve laag. Door bepaalde pagina’s van de agenda te scannen met de Layar app op je smartphone, krijg je extra content te zien, zoals persoonlijke videoboodschap van Elbert Smelt van Trinity.

Opwekking en EO Jongerendag
Op www.interteen.nl kun je door het online inkijkexemplaar bladeren en daar is de schoolagenda ook te bestellen. Vanaf vrijdag 6 juni is deze ook te koop in christelijke boekhandels en in de InterTeen stand op evenementen als Opwekking en de EO-Jongerendag.

10 jaar InterTeen
InterTeen is een christelijke jongerenbeweging die met events, sport, projecten en teams, jongeren ruimte wil geven om hun geloof positief uit te leven. De organisatie uit Nijmegen viert dit jaar haar tienjarig bestaan. Kijk voor meer informatie op www.interteen.nl.

Wil je een vriend die werkloos is een bemoedigende bijbeltekst whatsappen? Zoek je verzen om meer te lezen over de betekenis van Pinksteren? Of ga je op vakantie en wil je bijpassende bijbelverhalen lezen? Het is allemaal mogelijk met de app Bible-Fit! De slogan Make the Bible fit into your daily life belooft meer: je kunt de app helemaal
aanpassen aan jouw leven door je favoriete bijbelverzen en eigen thema’s toe te voegen. Zo wordt de app steeds meer jouw Bijbel-op-zak!

Ark Mission heeft nu ook de Nederlandse versie van Bible-Fit op de markt gebracht, gratis te downloaden voor Android en iOS. En doordat het Nederlands Bijbelgenootschap de Groot Nieuws Bijbel gratis beschikbaar heeft gesteld voor de app, kun je nu ook alle bijbelteksten off-line lezen.

Laagdrempelig en persoonlijk
Bible-Fit biedt mensen die de Bijbel nog niet kennen de kans om te ontdekken wat deze te zeggen heeft in het dagelijks leven. Christenen kunnen via de app op een nieuwe manier kennismaken met de Bijbel en hun persoonlijk geloof verdiepen. Ook is de app breed toepasbaar voor onder andere het maken van bijbelstudies, voorbereiden van jongerenavonden en gebruik bij pastorale begeleiding.

Reacties van gebruikers
“Bible-Fit is een erg originele en inhoudelijk zeer sterke app. Door vanuit verschillende situaties en emoties de Bijbel te benaderen wordt de Bijbel toegankelijk gemaakt voor het dagelijks leven. Juist voor jongeren is dit een zeer waardevolle ondersteuning voor alle terreinen van hun leven. Van harte aanbevolen! “
Harmen van Wijnen (voorzitter College van Bestuur CHE)

“Wat een leuke app is dit. Duidelijke thema's en goede bijbelteksten erbij. Als ik op de trein wacht, lees ik snel een bijbeltekst over wat ik meemaak. Leuke icons ook! De beste app die ik deze maand heb gedownload.â€
Nienke uit Rotterdam

Wereldwijd
Bible-Fit is nu in het Nederlands en in het Engels beschikbaar en gratis te downloaden in de App Stores van zowel Android als iOS. De Spaanse versie van de app verschijnt begin 2015. Ook komt er begin 2015 een leesrooster dat als handige tool kan dienen bij het lezen van de verzen en verhalen.

Website: www.bible-fit.nl

 

Zijn zoontje gedroeg zich zo verwend, dat de steenrijke vader hem besloot een lesje te leren over hoe goed ze het eigenlijk hebben. Daarom bezocht hij samen met hem een straatarm gezin op het platteland, die hen zeer gastvrij opnam. Ze brachten een dag bij het gezin door en mochten er ook eten. Er was natuurlijk niet veel eten, maar het beetje wat ze hadden, deelden ze met vader en zoon. Na het bezoek vroeg hij zijn zoon wie er nu echt rijk waren.

Je raadt het misschien al: het zoontje wees dat arme gezin aan. Want zij hadden de wereld als tuin en geen ommuurde vesting, ze deelden alles samen, waren heel gastvrij en ook heel gelukkig met de kleinste dingen. Klinkt toch mooi, of niet? Maar je zou de verteller eens moeten vragen wanneer dat verhaal precies gebeurd is. Wie die rijke man was, waar hij precies woonde en waar dat arme gezin haar huis had. Gewoon, naar simpele feitelijkheden.

Uiteraard zal de verteller je dan antwoorden dat het maar een verhaaltje is. En dat is nu precies het probleem: het is maar een verhaal. Het is niet de realiteit. En dat is maar goed ook, want het is natuurlijk zacht gezegd niet erg netjes om een arm gezin op die manier te gebruiken als voorbeeld voor je zoon. Het is niet de realiteit, maar een manier om romantiserend over armoede te kunnen preken, zonder over echte mensen te hoeven praten.

Ik weet echter wel zeker dat als dat zoontje een weekje bij dat gezin zou verblijven, hij wel anders zou piepen. Elke dag keihard werken op het land, misschien maar één karige maaltijd per dag en met het hele gezin in een klein kamertje slapen, terwijl de maag nog knort, gaat op een gegeven moment ook wel vervelen. Hij zou al snel bijzonder dankbaar zijn voor wat hij heeft en misschien zelfs besluiten mensen uit de armoede te willen helpen.

Zo zijn er wel meer verhaaltjes over hoe mooi en edel armoede of ziekte zou zijn. Maar de verhalen die écht tellen, zijn verhalen van mensen die écht arm zijn of ziek, of dat zijn geweest. Dan krijg je ineens een heel andere boodschap mee. Namelijk dat armoede zwaar en moeilijk is, dat er weinig leuk en vrij aan is, zelfs niet als je er zelf voor kiest. En dat enkel wilskracht en Gods genade je helpt het lijden rustig te dragen. Laat je daarom niets wijsmaken.

Robert

Scéne uit de film The Hunger Games

Het Capitool in de trilogie de Hongerspelen. Een rijke stad, omringt door twaalf redelijk tot zeer arme districten die onder het dictatoriale regime van het Capitool zuchten. Eens per jaar worden vierentwintig kinderen uit die districten willekeurig geselecteerd om als tributen tegen elkaar te strijden in een arena, tot er eentje overblijft, die vervolgens zal baden in weelde. Het contrast tussen het Capitool en de districten is dan ook erg groot.

De hoofdpersoon, Katniss, vind de mensen daar er dan ook vrij belachelijk uitzien en veracht hun decadente gewoonten, hun stomme accent en natuurlijk de Hongerspelen. In de film zien de mensen er inderdaad nogal vreemd en kleurrijk uit en in het boek is het zelfs nog wat extremer, met geverfde huiden, ingelegd met edelstenen, extravagante kleding en felgekleurde pruiken. Ook de tributen moeten eraan geloven als ze worden gepresenteerd.

Het benieuwd mij dan nog weleens hoe arme mensen uit arme landen naar onze eigen, rijke cultuur kijken, met onze eigen luxe kledingstijl en soms vrij hedonistische gewoonten. Ik kan me zo voorstellen dat als zo iemand alleen hier al zou rondlopen, hij net zo'n shock te verwerken zou krijgen als die tributen. En zou zo iemand ons misschien ook net zo belachelijk vinden uitzien, of ook onze manier van spreken graag imiteren, net als Katniss?

Het is wel mooi om vooral in het boek te lezen dat de Capitoolbewoners vaak eigenlijk hele lieve, warme en meelevende mensen zijn, als je even door hun hysterische manier van doen heenkijkt. Ze hebben alleen totaal geen besef van hoe verschrikkelijk de Hongerspelen eigenlijk zijn en leven behoorlijk oppervlakkig. Of is dat misschien ook maar uiterlijke schijn? We zien immers alles enkel door de ogen van een arm meisje uit een arm district.

Hoe komen wij dan eigenlijk op mensen buiten onze rijkdom en cultuur over? Wij weten zelf dat we meestal niet zó decadent zijn en best wel om het leed in de wereld geven. Maar is dat ook echt zichtbaar en merkbaar voor de ander, die misschien zelfs nog voor ons in de fabriek werkt? Misschien denk je dat dat niet zo belangrijk is, maar het kan best zijn dat meer zichtbaarheid juist harten opent. En wat heb je aan een lamp onder een korenmaat?

Robert

Russische inzending Eurovisie Songfestival

Het Eurovisie Songfestival 2014. Een man/vrouw met een baard wint het festival voor Oostenrijk. Geen rare freakshow deze keer, maar een duidelijk statement over tolerantie, met een prachtige act. Prima dus dat ze dit jaar wint en de tranen zijn bij haar dan ook niet van de lucht. Ook in Nederland wordt haar overwinning, en onze tweede plaats, volop gevierd en worden er hier en daar nepbaarden gedragen, om zo bij het statement aan te sluiten.

Op hetzelfde festival voeren twee leuke dames voor Rusland hun act uit, maar de respons is voor hen ineens heel anders. Voor hun lied wordt nog wel geapplaudisseerd, maar als Rusland punten krijgt, is het gejouw niet van de lucht. Elke keer weer moeten deze dames het boegeroep aanhoren. Het geloei is natuurlijk vooral voor Rusland bedoeld en is dus niet persoonlijk, maar je zou er maar zitten. Hoe oprecht kun je dan nog in de camera lachen?

Vreemd om te zien hoe op dezelfde dag, in hetzelfde uur, een fraai statement zowel wordt toegejuicht als consequent met voeten getreden. Want tolerantie geldt dan blijkbaar alleen voor mensen en landen waarmee we het helemaal mee eens zijn. Alleen betekent tolerantie nu juist dat je iets of iemand duldt, waar je het níét mee eens bent. Dissidenten dus, die tegen jouw principes ingaan, die ze absoluut niet vanzelfsprekend en maatgevend vinden.

Niet dat deze twee Russinnen een expliciete mening in hun lied verkondigden. De enige reden dat ze uitgejouwd werden, was dat ze uit Rusland kwamen. Ze werden blijkbaar dus meteen vereenzelvigd met president Poetin. Alsof Rusland alleen daaruit bestaat, en niet ook een volk van mensen is, met ieder hun eigen ideeën en idealen, met een eigen cultuur en geschiedenis. Maar ja, dat zijn natuurlijk wel erg moeilijke gedachten voor zo’n festival.

Breedsprakig roepen hoe goed je wel niet homo’s, travestieten of baardvrouwen tolereert, dat is niet zo moeilijk als je toch al geen problemen met ze hebt. Maar kun je dan ook mensen tolereren die niets op moeten hebben van zulke lui, of enkel maar in een land wonen waar zulke ideeën normaler zijn? Zo niet, spreek dan niet over tolerantie, maar geef gewoon toe dat je enkel je eigen ideeën accepteert en zelf ook wel ergens bekrompen in zult zijn.

Robert

Laatste scène uit The Passion of the Christ

Jezus is je voorgegaan in de opstanding. Bij zijn opstanding is zijn lichaam verheerlijkt, waardoor Hij door gesloten deuren kon lopen en mensen Hem niet altijd meteen herkenden. Het is goed mogelijk dat als jou straks het eeuwig geluk deelachtig wordt, je lichaam op dezelfde wijze verheerlijkt wordt. Het zal in elk geval verlost zijn van alle zonde, alle ziekte, alle pijn en alle lijden. Geheel genezen en geheel gaaf zul je voor God komen te staan.

Geheel genezen? Er blijkt iets bijzonders te zijn met het lichaam van Jezus: de kruiswonden zitten er nog in. De gaten in zijn handen en voeten en het grote gat in zijn zij. Jezus heeft de dood verslagen, heeft onze schuld uitgeboet en staat in volmaaktheid tegenover zijn leerlingen: volmaakt God en volmaakt mens. Zo is Hij je volmaakt voorgegaan en laat Hij je een nieuwe, eeuwige toekomst zien. Maar de kruiswonden zitten er nog in.

Jezus had die kruiswonden gemakkelijk kunnen laten genezen. En waarom ook niet? Het zijn afschuwelijke wonden die herinneren aan iets absoluut verschrikkelijks. Het kruis is leeg, dus weg ermee. In Jesaja 40 lees je echter dat als God met grote macht verschijnt, Hij alles wat Hij heeft buitgemaakt meevoert en dat zijn zegetekenen Hem vergezellen. En het zou me niets verbazen als precies dat gebeurde bij de opstanding.

Zijn kruiswonden zijn niet enkel maar nare overblijfselen van een afschuwelijke dood. Het zijn zijn zegetekenen. Als je Hem blijft volgen, zal Hij jou als buit meevoeren en zijn kruiswonden zullen Hem vergezellen. Deze wonden zijn tekenen van zijn koningschap, van zijn macht, van zijn luister. Daarom draagt Hij ze in zijn lichaam. Net zoals sommige mensen met trots hun littekenen dragen, als dezen een bijzonder verhaal vertegenwoordigen.

Het is heel wel mogelijk dat jij ook daarom straks de tekenen van je lijden in je lichaam of in je ziel draagt. Omdat het lijden je zo heeft gevormd, omdat het je dichter bij God bracht en je daarom tot eer is geweest. Niet dat je nog ziek zult zijn, of pijn zult lijden. Jezus leed immers ook geen pijn meer na de opstanding. Maar dan zie en erken je misschien hoeveel betekenis jouw lijden heeft gehad voor God, en daardoor voorgoed genezen.

Robert

Saving Private Ryan als online game (waarschuwing: heftige beelden)

Ik zal kort uitleggen wat je in dit filmpje ziet. Het is de beruchte openingsscène van de film Saving Private Ryan, doch echter getoond als een online spel dat door enkele gamers voor het plezier wordt gespeeld. Daartoe is er een zicht vanuit de eerste persoon over de scene heen gelegd en zijn er typische game-attributen zichtbaar, alsof je in feite de scene vanuit de ogen van een meevechtende soldaat ziet en de andere soldaten andere players zijn.

De reden dat dit filmpje zo geniaal is, is dat het zo perfect laat zien hoeveel kwaad en leed wij omarmen als het als entertainment wordt gebracht. Een boek genaamd Daar is hij weer geeft daarvan ook een schitterend voorbeeld: Hitler ontwaakt op een veld in Berlijn in deze tijd, en omdat iedereen denkt dat hij een fantastische imitator is, kan hij echt alles zeggen en heeft hij veel fans. Hijzelf denkt uiteraard dat ze hem écht volgen.

Eigenlijk best wel griezelig, als je daarover nadenkt. Zodra mensen een verzachtend excuus vinden, zoals dat het maar acteerwerk is, of dat het maar een game is en dus niet echt, storten ze zich soms probleemloos in de meest verschrikkelijke wandaden, puur voor het vermaak. Gelukkig beperken de meesten zich tot dergelijke substituten, maar wat als een dergelijk substituut toch geen substituut blijkt te zijn, maar vermomde werkelijkheid?

Ook op dit forum is er soms discussie over songteksten in bepaalde muziekgenres. Daarin wordt de duivel dan nog weleens aangeroepen, of worden vreselijke wandaden verheerlijkt. Sommigen zeggen, en niet onterecht ook, dat het vaak beeldspraak betreft, dat het niet werkelijk zo bedoeld is, dat het zo een vorm van kunst is. Maar ja, die dingen worden wel toch maar zo gezegd. En ook niet altijd even duidelijk aangeduid als beeldspraak.

Nu wil ik niet oproepen tot het bannen van games of muziek; dat moet je maar met je eigen geweten bespreken. Maar het is wel opvallend hoeveel er mogelijk is, zodra het laagje entertainment er overheen is gelegd. Een laagje in de vorm van een game. Of in de vorm van vermeend acteertalent. Of misschien zelfs in de vorm van cynisme. Interessanter is dan de vraag waaróm dat laagje het kwaad en leed eigenlijk ineens vermakelijk maakt.

Robert

De vierde editie van The Passion vond plaats in Groningen. Als inwoner van deze prachtige stad kon ik natuurlijk niet afwezig zijn. Zo’n 12.000 mensen hadden zich in de aanhoudende regen verzameld om het spektakel mee te maken. Ondanks kou en natheid was het de moeite zeker waard. Ook was het een indrukwekkende prestatie van de acteurs onverstoorbaar ondanks het tegenvallende weer.

Voor degene die er niet zo bekend mee is, The Passion bestaat uit verschillende onderdelen. Op de Vismarkt is het podium, daar staan de verteller en Maria. Ondertussen komen de acteurs die Jezus en zijn discipelen vertolken aan (in dit geval letterlijk, met de trein) in Groningen en spelen op verschillende locaties in de stad. Last but not least loopt er een processie van de Euroborg naar de Vismarkt. Duizend mensen liepen mee met deze processie achter het lichtgevende kruis aan.

Het is bijzonder om het eens van dichtbij mee te maken. Om in de menigte te staan en samen het schouwspel te ervaren. Ik vroeg me vooral af: hoe zit het met de inhoud? Wie zijn de mensen die hier staan te luisteren, en krijgen ze wat mee van het Evangelie? Kritiek op The Passion is wel geweest dat het te luchtig zou zijn, te weinig om het Evangelie zou draaien en meer om popliedjes.

Het één en ander werd zeker gedramatiseerd. Judas was teleurgesteld in Jezus als vrijheidsstrijder. Jezus was eigenlijk een soort rebel. We willen Jezus zijn, die alles voor Zijn vrienden over heeft. Maar stiekem zijn we Pilatus: als het ons wat kost dan trekken we ons gauw terug. Het is soms opvallend hoe mooi de teksten van popmuziek passen bij de inhoud van het verhaal. Bijvoorbeeld als Simone Kleinsma (Maria) zingt over haar zoon:

Het Evangelie kwam zeker aan bod bij The Passion. Maar kan een show als deze recht doen aan de diepte van Jezus’ lijden? Achteraf heb ik toch mijn twijfels. Toch is het mooi dat mensen bereikt worden met het Evangelie. Vooral de getuigenissen bij de processie waren erg mooi. Het krachtigste getuigenis kwam van een klein meisje wiens ouders uit Syrië waren gevlucht: Jezus is gestorven voor onze zonden. Daar had Lieke niks meer aan toe te voegen.

The Passion: meer dan een mooi verhaal. Ik hoop dat het mensen heeft mogen bereiken, heeft mogen raken. Tot slot wil ik nog een filmpje met jullie delen, die mijn inziens knap de verhouding tussen Jezus en Judas toont:

Ursa

The Passion komt naar Merchtem! Vol verwachting zijn Theo en ik gisteren naar Merchtem afgezakt. Vol verwachting want vorig jaar heeft de editie van Den Haag een verpletterende indruk achter gelaten. Deze eerste editie wilden we zeker niet missen, we waren erg benieuwd hoe ze het in Merchtem zouden organiseren.

Via de website depassie.be vinden we alle informatie die we nodig hebben. Nadat we even in de file stonden bij Antwerpen, worden we in Merchtem vriendelijk opgewacht door de verschillende verkeersregelaars die ons zonder problemen naar een gratis parkeerplaats loodsen. We kunnen met de bus mee, maar na een uur in de auto hebben we de behoefte om even de benen te strekken. Een kwartiertje verder staan we op het plein in Merchtem.

Het lijkt niet zo druk, maar dat is maar schijn want op het moment dat we het plein opdraaien zien we dat het hier al aardig volloopt. Het eerste wat ons opvalt is de gemoedelijke sfeer, je kunt zelfs wat te drinken halen op het plein. We krijgen ook een boekje met alle teksten en informatie over de artiesten. Het is inmiddels zo druk, dat we geen goede plaats meer vinden om het podium te kunnen zien. Gelukkig hangen er twee grote videoschermen. Jammer dat de licht- en geluidstoren zo pontificaal in de weg staat: midden op het plein en wel érg dicht op het podium. Het belemmert direct zicht op het podium, maar niet het beeld en geluid via de schermen.

Rik Torfs leidt ons vakkundig binnen in het spektakel. In negentig minuten worden we door de verteller en de acteurs meegesleept door het Passieverhaal. Het verhaal wordt in heldere taal uit de doeken gedaan en de belangrijkste momenten worden door de acteurs gespeeld én bezongen. We worden meegesleurd in de rollercoaster van emoties: vriendschap, verraad, ontrouw, liefde, lijden en vooral hoop.

We worden onderdeel van de menigte van tweeduizend jaar geleden die schreeuwden: Barabbas! of Kruisigen! De gevolgen daarvan zijn direct zichtbaar: het kruis wordt onder tromgeroffel door jeugdleden van de lokale jeugdbeweging het plein opgedragen. Een groot wit verlicht martelwerktuig. Dan gaat alles heel snel: kruisiging, dood en verrijzenis volgen elkaar in rap tempo op. Ondertussen vertelt Torfs zonder veel details weg te laten wat de gekruisigden meemaken: dood door verstikking. De liedjes volgen de emoties van de gebeurtenissen en zijn erg goed gekozen.

Toch staat de hoop van de verrijzenis centraal: we verlaten het plein met hernieuwde moed. De dood heeft niet het laatste woord gekregen. Wij hebben er geen moment spijt van dat we gegaan zijn en kijken enorm uit naar de volgende editie. Een groot compliment voor de organisatie en alle vrijwilligers die deze eerste editie tot zo'n succes hebben weten te brengen.

Voor wie het graag eens zélf wil zien: aanstaande maandag om 14 uur worden de opnames uitgezonden op alle regionale lokale zenders in Vlaanderen. Of nóg beter: kom volgend jaar zélf kijken en beleef mee wat tweeduizend jaar geleden gebeurde en vandaag nog altijd een actuele boodschap heeft!

Tucker en Theo

"Profeteer nu eens voor ons, messias. Wie was het die je heeft geslagen?" zo riep ik lachend hem toe. Ik was als de jongste altijd al wel een beetje het pispaaltje. Ze vonden me te slap, te zacht en ook niet erg slim. Terwijl ik gewoon netjes alle bevelen opvolgde en meedeed met wat we verder moesten doen. Maar dat maakte niet uit: eenmaal de naam gekregen, bleef je hem behouden. Dus werd ik nog weleens gepest en viel ik buiten de groep.

Een van onze taken was het executeren van misdadigers. Niet mijn favoriete werk, zeker niet gezien de wreedheid van de executies, maar mijn kameraden zagen dat toch heel anders. Ze hadden de grootste lol in het mishandelen, vernederen en bespugen van de terdoodveroordeelden. En bij hem was dat niet anders. Omdat ik er toch bij probeerde te horen, deed ik met hen mee en wist daarmee toch ook wel waardering te oogsten.

Op die dag bespotte ze hem, omdat hij zo hoog van zichzelf op zou hebben gegeven. De koning der joden, zo noemden ze hem. Ze deden hem een mantel om, lieten hem een rietstok dragen en sloegen hem er daarna mee. En ik deed mee, wetende wat hij doorstond. Maar ze wilden nu weleens meer van me zien. Toen bedacht ik iets verschrikkelijk wreeds. Ik maakte een soort kroon van scherpe doornen en zette die op zijn hoofd.

Toen moesten mijn kameraden erg lachen en terwijl ze hem nog eens sloegen, zeiden ze dat ik dat mooi gedaan had. Daardoor voelde ik iets van trots, en al snel voerden we hem weg, al lachend en schreeuwend. En uiteindelijk sloegen we hem aan het kruis, zoals we wel vaker hadden gedaan. Ik zag dat hij zwaar lijdde, maar lachte gewoon met mijn kameraden mee. Toch kreeg ik een gevoel van spijt, want wat had hij nou misdaan?

Uiteindelijk stierf hij, nadat hij zelfs bad dat wij vergeven zouden worden. De aarde beefde en de zon was inmiddels verduisterd. Ik keek naar zijn gelaat en besefte me ineens waar ik mee bezig was. Dit was niet goed, dit was echt niet goed. Ik weet niet hoe het kwam, maar ineens kon het me weinig meer schelen. Ik kon niet meer zwijgen, ook al wist ik de gevolgen. Dus keerde ik naar mijn kameraden en zei: “Werkelijk, Hij was de Zoon van God.â€

Robert

Zie je die willekeurige voorbijganger op straat lopen? Vanuit het raam of wanneer je door de stad loopt? Laat ik je iets over hem vertellen. God ziet hem namelijk ook. En niet zomaar met willekeurige ogen zoals wij die hebben, maar met ogen van liefde, van hartstocht naar hem. Met ogen die hem geheel doorgronden en niet kunnen ophouden met naar hem te kijken. Ogen die hem zien, echt zien, in alle schoonheid die hij heeft.

God houdt zoveel van hem dat alleen naar hem kijken Hem al voldoening geeft. Voor hem heeft Hij de wereld geschapen, met alles erop en eraan. Voor hem heeft Hij de grootste eerbied, het grootste respect en de mooiste gevoelens. Hij kent zijn gedachten, hij kent zijn leefwijze en hij kent zijn zonden. Hij kent zijn blijdschap, zijn droefheid en zijn onverschilligheid. Voor hem gaat Hij door het vuur, voor hem geeft Hij nooit op.

Waarom is Hij aan het kruis gestorven? Voor hem. Waarom is die hele kerk opgericht, met erediensten, liefdadigheid, sacramenten en geestelijken? Voor hem. Waarom heeft God de kerk overeind gehouden, ondanks alle gruwelijke zonden die binnen haar bedreven zijn? Voor hem. Al zou hij de enige op de wereld zijn, al zou hij misschien nooit rechtvaardig worden, dan nog zou God dit alles doen en dit alles fier in stand houden.

God heeft er alles voor over om hem voor zich te winnen. Niets in de wereld is belangrijker dan hij. Niets in de wereld is God waardevoller, mooier en edeler dan hij. Heel de wereld is voor Hem als vuilnis vergeleken met hem. Zelfs zijn almacht, zijn verhevenheid, zijn koningschap zijn voor God enkel maar lucht en leegte als zij hem op afstand houden. Ze zitten God enkel in de weg en zeggen Hem helemaal niets als ze hem niet bereiken.

Zie je die willekeurige voorbijganger op straat lopen? Alles wat Hij jou laat doen, laat Hij voor hem doen. Al jouw gaven, talenten, gebeden en goede eigenschappen zijn voor hem. Al jouw mooie ervaringen, jouw diepgaande schrijven hier en al jouw offers zijn voor hem. Heel jouw leven met God is helemaal gericht op het winnen van hem. Hij is de reden dat jij bent geschapen, dat jij Gods liefde en grote genade hebt ontvangen.

Robert

1 april. In een computerspel hebben de ontwikkelaars ook een geintje uitgehaald: die dag waren alle geluiden vervangen door droge, lage stemmen die de geluiden en voorwerpen uitspraken. Dig, stone, splash, I am lava, braaaiiins, dat werk. Ook zagen alle spelers er hetzelfde uit, namelijk als een bewoner van de spelwereld. Het geintje kon niet in het spel zelf worden uitgezet, dus de volgende dag pas was alles weer als normaal.

Ik vond het werkelijk hilarisch en heb echt enorm gelachen. Maar ik bleek een van de weinigen te zijn. Op het forum over dat spel was de verontwaardiging niet van de lucht. Want men kon het spel nu voor één dag niet normaal spelen en tja, dan dondert het hele dagritme natuurlijk volledig in elkaar. Daar hadden ze toch niet voor betaald! Zelfs medische klachten werden er soms bij gehaald, want de geluiden waren toch wel erg repetitief en luid.

In de Schrift worden enkele redenen gegeven waarom de Israëlieten de volken uit Kanaän niet in één keer versloegen. Eén van die redenen staat in Jozua 3, namelijk om ook de toekomstige generaties de strijd te leren. Het lijkt er dus sterk op dat God bewust het land niet in volkomen vrede laat, opdat het volk niet zou verzwakken. En het is inderdaad wonderbaarlijk hoe weinig mensen nog kunnen verdragen als ze in vrede en welvaart leven.

Het is denk ik dan ook geen toeval dat God vaak wordt beleden juist daar waar veel leed, droefheid en armoede is. Daar zijn natuurlijk veel verklaringen voor te geven, maar ik denk dat het ook komt omdat voor de gelovigen daar écht niets vanzelfsprekend is en dat aan hen het leven in alle rauwheid en puurheid wordt geopenbaard. En is Christus niet het volle leven zelf? Zij leren de strijd, omdat zij moeten vechten voor hun bestaan.

Rijke mensen zoals wij gaan naar sportscholen en doen allerlei oefeningen met vreemde namen om gezond en sterk te blijven. Maar misschien ligt sterkte wel niet in je spieren, maar vooral in het verdragen van tegenslagen, groot of klein. In de strijd tegen je eigen kleinzerigheid, dat van de kleinste tegenslagen de grootste rampen maakt. Dat al driftig wordt als iets even anders loopt dan gepland, vanwege bijvoorbeeld een 1 aprilgrap.

Robert

Mario Kart 64: Mario tegen Bowser

De eerste wereldoorlog. Je ligt met je kameraden in een loopgraaf en tegenover je ligt de loopgraaf van de vijand. Zo lig je al dagen achtereen in de modder en de kou, zonder dat er echt een schot gelost wordt. Uiteraard verveel je je te pletter, omdat zelfs de spanning op een gegeven moment routine wordt, dus wat doe je dan? Precies, je nodigt de vijandelijke troepen uit om uit die loopgraven te komen voor een potje voetbal.

Dit is geen grap, dit is vrij regelmatig  echt gebeurd tijdens die oorlog. Er werd gevoetbald, men haalde geintjes bij elkaar uit en met kerst werden er hier en daar zelfs ook geschenken uitgewisseld en liederen gezongen. Soms vond men het dan ook erg moeilijk om de strijd weer voort te zetten en schoot men nog weleens gewoon in de lucht. Natuurlijk werd er vooral gewoon gevochten en bleef het een bikkelharde oorlog, maar toch.

In een gamereeks als die van Super Mario wordt dan soms ook weleens gehint dat superheld Mario en aartsvijand Bowser zich eigenlijk prima kunnen vinden in hun rollen en dat ze daarom ook prima met elkaar kunnen racen, of zelfs feesten in Mario Party. Misschien vinden sommigen dat wat vreemd, maar doen wij dan niet hetzelfde? Sporten en handelen wij ook niet met en in landen waar we politiek gezien maar weinig mee op hebben?

Dit soort dingen gebeuren vooral als vooral van hogerhand wordt opgelegd dat iemand je vijand zou moeten zijn. Hoe goed oorlogsretoriek ook kan werken en hoe fanatiek je ook de strijd in kunt gaan, uiteindelijk blijkt degene tegenover je ook gewoon een mens te zijn, met dezelfde angsten en dezelfde verveling als jij. Een film als Das Boot laat ook prachtig zien hoe in een naziduikboot ook gewoon mensen zoals jij en ik zaten.

Wat denk je? Zullen de toenmalige Israëlieten en Ammonieten nu met elkaar in de hemel wel kunnen lachen om dat gedoe beneden destijds? Of PVV-ers en moslims? Ook dat zou mij niets verbazen. Uiteindelijk wordt iemand eigenlijk pas echt je vijand als hij of zij het heel persoonlijk op jou gemunt heeft. Vaak blijkt je vijand echter helemaal niet echt je vijand te zijn, maar wordt hij of zij enkel van hogerhand in die rol geplaatst.

Robert

Trainingsscéne uit The Karate Kid (2010)

Op de allereerste dag van zijn kungfutraining verwachtte hij meteen de eerste slagen en trappen te leren. Maar het tegendeel is waar. De komende dagen is deze “oefening†de enige die hij doet. Jas aan, jas uit, jas ophangen, jas eraf halen, jas op de grond, jas oppakken, enzovoort. Totdat hij er uiteindelijk geen zin meer in heeft en geïrriteerd aangeeft dat hij nu wel doorheeft dat hij thuis netjes zijn jas moet ophangen en dat dit helemaal geen kungfu is.

Als Mozes uiteindelijk de berg opgaat en de Israëlieten eindelijk van God te horen krijgen wat Hij van hen wil, krijgen aanvankelijk niet meteen mooi klinkende, spirituele wijsheden over het innerlijke geloofsleven. Nee, ze krijgen voornamelijk vrij precieze instructies over hoe een heiligdom te bouwen en hoe offers te brengen. En het duurt ook wel érg lang voordat Mozes weer eens terugkeert, zodat het volk zelf maar aan de slag gaat…

De kungfuleraar wil hem echter niet alleen leren dat hij respectvol naar zijn moeder moet zijn. Het gaat hem vooral om de bewegingen die hij bij die oefening maakt. Later in de film blijken die bewegingen en de daardoor ontwikkelde spieren perfect toepasbaar te zijn in een echt kungfugevecht. Door de oefening leerde hij geduld, discipline, respect en dus ook de juiste motoriek. Het is een typische soort training die je vaker tegenkomt.

Rekruten in het leger leren bijvoorbeeld ook eindeloze exercitie-oefeningen. Niet alleen omdat het er strak uitziet, maar ook om te leren bevelen zo precies en zorgvuldig mogelijk uit te voeren, samen met degenen van wie je afhankelijk bent op het slagveld. En wie een carrière als acteur wil beginnen, begint eerst met het sjouwen en klaarzetten van spullen, de hele dag door. Wie dat lange tijd kan volhouden, is dan ook geschikt voor het echte werk.

Wees dus niet verbaasd over al die wetten en voorschriften die de Israëlieten kregen en die wij als christenen wellicht ook van de kerk krijgen. Zij dienen namelijk een echt doel, namelijk het zo zorgvuldig mogelijk leren omgaan met wat je van God gekregen hebt en met de mensen om je heen. Wie het kleine weet te beheren, is ook geschikt voor het grote werk. En wie wil heersen over de eigen geest, zal eerst gehoorzaamheid moeten leren.

Robert

Propaganda, iedereen doet eraan. De reclame natuurlijk, voor het materialistische en hedonistische leven, maar zij niet alleen. Jij doet het ook. Als je bijvoorbeeld iemand over het christelijk geloof vertelt, dan zul je vast niet snel over moeilijke zaken als de hel, het kwaad en de Drie-eenheid beginnen. Nee, je legt dan vooral de nadruk op zaken die de ander gemakkelijk als positief zal ervaren. Gods liefde en voorzienigheid, bijvoorbeeld.

Als je het atheïsme wil promoten, dan zul je waarschijnlijk ook niet snel over positieve eigenschappen van religie beginnen. Nee, je legt vooral de nadruk op hoe bevrijdend het is om daarvan af te zijn, of iets in die richting. Zo heeft ook elke denkwijze haar eigen versie van de geschiedenis, waarin je eigen denken er natuurlijk net iets positiever uitkomt dan die van de anderen. Alleen katholieken zijn natuurlijk volkomen eerlijk en betrouwbaar...

Nu ben ik zelf één van de drie katholieken in Nederland die dagelijks de psalmen bidt en die vertellen dan toch een eigen verhaal. Nou ja, verhaal? Het is een nogal kleurrijk palet van liefde, blijdschap, wraak, lijden, twijfel en noem maar op. Zelfs in een hele lieve psalm kun je toch nog wel wat wraakzucht tegenkomen en in een verwijtende psalm toch ineens een lofprijzing. Het maakt de psalmen er niet echt gemakkelijker op.

Eigenlijk is heel de Schrift niet veel anders. De Schrift doet niet heel erg aan propaganda. De meest verschrikkelijke uitwassen van de godsdienst worden gewoon in alle geuren en kleuren genoemd en toegestaan en een fijne, eenduidige theologie die alle antwoorden geeft zul je tevergeefs zoeken. “Hemel en hel†worden volop getoond, in de meest uiteenlopende verhalen en beelden, die niet altijd even passen bij wat wij beschaafd vinden.

Het is dan ook niet vreemd als de Schrift veel teleurstellingen oplevert bij mensen die eerst hoorden wat voor mooie liefdesbrief de Schrift wel niet is, waarin God jou helemaal bevestigd in hoe bijzonder je wel niet zou zijn. Christenen die dat roepen, zouden gewoon eens regelmatig de psalmen moeten bidden. Ãlle psalmen, welteverstaan, dus ook die wraakzuchtige psalmen die niet in hun propaganda passen, maar wel bij God en de mens horen.

Robert

Soms zou ik wel even dictator willen zijn en over de hele wereld willen heersen. En dan zou ik al die dingen waar ik me aan erger kunnen veranderen.

Ik zou bijvoorbeeld smaakjesthee verbieden. De echte thee, de Engelse melange, is het lekkerste drankje dat ik ken. Maar dat is steeds moeilijker te krijgen. Kom ik bij iemand op visite, dan krijg ik van alles aangeboden: muntthee, groene thee, aardbeien met slagroomthee, chocoladeijsthee. Maar gewone thee is er lang niet altijd meer. Schande! Als dictator steek ik daar meteen een stokje voor.

Maar nog belangrijker: als ik echte macht had, zou ik wat kunnen doen aan al het onrecht. Dan zou ik een beetje geld weghalen van 85 rijksten op aarde, die bij elkaar net zoveel hebben als de helft van de wereldbevolking. En dat geven aan een project om te voorkomen dat elke dag 22.000 kinderen sterven aan armoede. Ik zou de prachtige natuur op de Noordpool en het regenwoud redden. En eindelijk die gewapende groepen in de Democratische Republiek Congo aanpakken, zodat die verschrikkelijke oorlog eindelijk ophoudt die al vijf miljoen mensen het leven heeft gekost.

Maar dat gaat allemaal niet. Want ik ben maar een doorsneepersoon en ik heb geen macht. En als ik die macht wel zou hebben, zou ik er waarschijnlijk toch een potje van maken. Want al die problemen op de wereld zijn zo groot en complex, dat er geen simpele oplossing voor is. Bovendien ben ik niet zo geniaal en goed dat ik altijd precies het goede doe.

Ik merk het nu al: zelfs met de kleine dingetjes die ik doe, lijkt het alsof ik geen goed kan doen. Dan koop ik Fair Tradeproducten, maar de armoede blijft bestaan. Bovendien hoor ik mensen zeggen dat Fair Trade helemaal niet zo 'fair' is. Doneer ik geld aan een goed doel, hoor ik dat dit geld vooral na de hoge salarissen gaat van de directeuren van de stichting. En hoe vaak ik ook de auto laat staan en andere milieuvriendelijke dingen doe, de natuur wordt steeds meer vernietigd.

Soms word ik er moedeloos van.

Maar op die moedeloze momenten, moet ik denken aan wat iemand ooit tegen me zei: “God vraagt je niet de wereld te redden. Hij vraagt je alleen te doen wat jij kan.â€

De wereld redden kan je als mensje niet. En als je dat wel gaat proberen, kom je alleen maar bedrogen uit en word je alleen maar teleurgesteld en cynisch. Ik zie het bij veel mensen om me heen. Ze hebben geen zin meer om zich in te zetten voor vrede op aarde, want na jaren ploeteren is de wereld nog steeds niet beter geworden. Waarom zou je er dan nog moeite in steken?

Zelfs een klein beetje verbeteren van de wereld, kan jij niet in je eentje. Maar je kunt wel je eigen leven veranderen. Niet omdat je daarmee op slag iedereen uit de armoede verlost en alle regenwouden redt. Maar wel omdat God je vraagt wat jij kan doen om onrecht tegen te gaan.

En met al die kleine, stuntelige stapjes, kan God iets groots en iets moois maken. Die druppels op de gloeiende plaat van actieve mensen, kan Hij omvormen tot een krachtige waterstroom. Misschien zien we dat nog op deze wereld, misschien pas op de volgende. Maar wat jij en ik doen voor God en voor onze medemens, is nooit nutteloos.

Dus ook als je geen dictator bent, wees een wereldverbeteraar. Denk na wat jij kan doen voor een betere wereld en wees een druppel op een gloeiende plaat. En o ja, koop alsjeblieft geen smaakjesthee meer.

Karin
Time To Turn
 

Het spel Proteus

Vorig jaar kwam er, zonder al teveel fanfare, een vrij uniek spel uit, namelijk Proteus. Het is een spel zonder vijanden, zonder obstakels, zonder een echt duidelijk omschreven doel, zelfs zonder directe interactie met de omgeving. Je kunt er niets bouwen, niets verslaan, met niemand praten, maar er alleen rondwandelen op een eiland met muzikale geluiden. Er zijn wat mysterieuze geheimen verborgen, maar er wordt niets uitgelegd.

Het spel is dus eigenlijk domweg een wandeling over een eiland dat bij elk nieuw spel weer anders is. Meer is het niet. Je kunt je dan afvragen waarom je dan niet net zo goed gewoon naar buiten kunt gaan voor een echte wandeling door de echte natuur. Maar zo’n vraag kun je ook stellen bij mensen die op Facebook enthousiast een boerderijtje onderhouden. Waarom niet gewoon een echte volkstuin beginnen en echte groenten verbouwen?

Beide spellen zijn in feite substituten voor echte activiteiten. Nu zijn vrijwel alle spellen dat natuurlijk, maar dan gaat het meestal toch om handelingen die je in het echt niet zomaar kunt verrichten. Vijanden neerschieten zonder zelf echt te sterven of de Formule 1 rijden zijn toch dingen die voor jou en mij vrij onhaalbaar zijn, dus leven we ons uit in spelletjes. Maar wandelen en groenten verbouwen, zijn die dingen nu echt zo onhaalbaar?

Toch heeft een spel als Proteus wel iets. In feite kun je het ook zien als een levend en voor zeker behoorlijk artistiek schilderij, waar je rustig doorheen kan wandelen en waarin je naar de bijzondere muziek kunt luisteren. Of je nu naar een landschapsschilderij in een museum kijkt, of een interactief schilderij op je PC, wat maakt het uit? En zo’n vredelievend spelletje is toch heel wat onschuldiger dan het zoveelste bloederige schietspel…

Je moet denk ik er alleen wel op letten dat dergelijke substituten niet te belangrijk worden. Er is ook nog zoiets als de buitenwereld, die veel meer moois te bieden heeft dan welk wandelspel ook. En waarin je veel lekkerdere groenten kunt verbouwen dan in welk boederijspel ook. Misschien is deze veertigdagentijd wel een mooi moment om eens te overwegen welke substituten eigenlijk best vervangen kunnen worden door het echte werk.

Robert

Aankomst rekruten bij de Amerikaanse marine

Bootcamps. Een welbekend fenomeen waarin rekruten worden voorbereid op en onderwezen in het militaire bestaan. Daar zijn al hele films van gemaakt en boeken over geschreven. Een vrij omstreden initiatief dat hier en daar vooral in Amerika opduikt zijn bootcamps voor probleemjongeren, de zogenoemde brat camps. Daar worden ze vaak op nog veel hardere wijze militaire discipline bijgebracht. Mishandeling is er niet ongewoon.

Deze trainingen werken vaak volgens het zogenoemde feniksprincipe. Dat houdt in dat je een capabele en serieuze kandidaat neemt, hem (of haar) vervolgens tot de grond toe afbreekt en hem daarna vult met de idealen en werkwijzen van het leger. In het leger zijn discipline, gehoorzaamheid en vertrouwen in elkaar namelijk van absoluut belang op het slagveld, omdat je bij elke twijfel of elk foutje levens in gevaar kunt brengen.

Het kan erg aanlokkelijk zijn om dit principe ook buiten het leger toe te passen, bijvoorbeeld dus bij probleemjongeren. Soms kan het helpen, maar veel vaker werkt het slechts tijdelijk en houden mensen er serieuze trauma’s aan over. Toch vraagt Jezus aan een rijke man om op zichzelf een soortgelijk principe toe te passen: verkoop alles wat je bezit, geef de opbrengst weg en volg Mij. De man moet dus ook eerst echt alles afbreken.

Hij leert je ook nog eens dat als je je leven verliest, je het dan zal behouden. Totale afhankelijkheid van God en uitsluitend Hem gehoorzamen wordt in de Schrift volop aangemoedigd. Want echt vrij is hij die niets te verliezen heeft. Moet het feniksprincipe dan ook in de kerk worden toegepast, zoals sommige sekten daadwerkelijk doen? De kerk als een soort bootcamp, omdat elke zonde immers levens in gevaar kan brengen?

Nee, Christus vraagt in feite iets veel moeilijkers: je moet het zélf doen. Je moet zelf je overgeven aan God, je moet zelf alles opgeven wat je lief is en alles afbreken wat tussen jou en God instaat. En hoe meer je afbreekt, hoe meer je terugkrijgt. Want alleen wat uit het innerlijk komt, kan standhouden. Alleen wat zonder pressie gegeven wordt, blijft gegeven. Gelukkig wil Hij je daarbij helpen. Zelfs ook nog met harde hand als dat nodig is.

Robert

De 7e editie van Festival316 wordt dit jaar gehouden op zaterdag 24 mei. Het festivalterrein gaat net als vorig jaar al om tien uur ’s ochtends open. De hele dag zijn er uitdagende programma’s voor jong en oud met ’s avonds de alom bekende knallende afsluiting. De eerste artiesten zijn al geboekt!
Festival316 is het grootste christelijke festival van Noord-Nederland. Enkele jaren geleden begon het met een klein groepje jonge christenen die zich samen sterk wilden maken voor Noord-Nederland. Inmiddels is Festival316 uitgegroeid tot een evenement waar vorig jaar meer dan 5.000 mensen op af kwamen om samen God te prijzen en te vieren dat Hij herstel en gerechtigheid brengt.

Thema
Achter de schermen zijn de vele vrijwilligers volop bezig om het festival goed voor te bereiden. Voor alle doelgroepen is er net als vorig jaar weer een programma. Het thema dit jaar: Samen Sterk Noord-Nederland. Haise Veen, de kartrekker van het evenement vertelt: “We hebben als doel om mensen te laten genieten van christelijke muziek en hen bekend te maken met Jezus. Door optredens in de avond en een dynamisch programma overdag. Samen sterk betekent als christenen elkaar opzoeken en samen vieren wie God is.â€

Artiesten
De eerste artiesten die ’s avonds op Festival316 komen optreden zijn bekend. Uit Engeland komt rapper GuvnaB, uit de VS  Stellar Kart en vanuit ons eigen land treedt Gerald Troost op. De laatste vertelt ook over zijn weg naar  ‘Samen Sterk’ in een openhartig interview in 316Magazine dat dit jaar voor de tweede keer op het festival verschijnt.

Website
De website www.festival316.nl is voorzien van de nieuwe huisstijl van komend jaar. Via de website en sociale media kunnen bezoekers op de hoogte blijven van de complete line-up en het programma overdag. Hier wordt ook bekend gemaakt wanneer de kaartverkoop start. Haise Veen: “We kijken er enorm naar uit wat deze editie gaat brengen. Voorop staat nog altijd onze DNA-tekst: Johannes 3:16 ‘Want God had de wereld zo lief dat Hij zijn eigen Zoon heeft gegeven, zodat iedereen die Hem geloofd niet verloren gaat maar eeuwig zal leven.â€

De Nederlandse katholieke lofprijsband The Fruits stopt na acht jaar. Dat meldt The Fruits op zijn website.

“Er is niet één aanwijzbare reden waarom we stoppenâ€, zegt leadzanger Lars Gerfen tegen Katholiek Nieuwsblad.

“Op een gegeven moment kom je als band op een punt dat je opnieuw je koers moet bepalen. Daar ben je als band eigenlijk continu mee bezig. Na het vertrek van onze gitarist Walter kwamen we in een tussenfase terecht waarin we ons afvroegen waar we als band heen willen en wat ons doel wordt. In het proces kwamen we steeds meer tot de conclusie om te stoppenâ€, aldus Gerfen.

De leadzanger beaamt dat het nieuws om te stoppen als een volslagen verrassing komt. Op de site en op de Facebookpagina van The Fruits reageren fans teleurgesteld op het nieuws.

Op vrijdag 11 april, tijdens de ‘Avond van de Martelaren’ in Amsterdam, zal The Fruits voor het laatst live te horen zijn.

De band produceerde in acht jaar tijd drie studioalbums, waarvan er zo’n vierduizend zijn verkocht.

The Fruits speelde meermaals op de Katholieke Jongerendag en de Wereldjongerendagen. Het laatste jaar toerde de band met hun Parochietour langs diverse parochies in Nederland. “Dat was geweldigâ€, aldus drummer Tim Tichelaar.

Een persoonlijk getuigenis uitdragen en door de muziek mensen meenemen in aanbidding en lofprijzing. Dat was de missie van de katholieke lofprijsband The Fruits. In het lied ‘Belofte’, afkomstig van het laatste album ‘Het mooiste wat er is’, wordt dit kernachtig uitgezongen “Ik wil getuigen van Uw naam. Heel de wereld verblijden met Uw boodschap.â€

“We zijn heel dankbaar voor alle zegeningen die we door de jaren heen mochten meemaken. Nu is het tijd voor nieuwe dingen. We zien uit naar wat God op ons pad zal brengenâ€, zegt Gerfen.

Vespers in een Benedictijns klooster

Naast de toegepaste wetenschap bestaat er ook zoiets als de fundamentele wetenschap. De toegepaste wetenschap heeft een duidelijk doel, namelijk genezing van ziekten, verbetering van leefomstandigheden, vereenvoudiging van ingewikkelde werkzaamheden, etc. De fundamentele wetenschap heeft echter geen ander doel op het oog dan zichzelf. Het is puur weten om het weten, puur het bevredigen van menselijke nieuwsgierigheid.

Naast actieve kloosters bestaan er ook zoiets als slotkloosters. Actieve kloosters staan meestal midden in de samenleving en houden zich volop bezig met het geven van onderwijs, verpleging, hulpverlening, liefdadigheid, alles wat in hun macht ligt. Slotkloosters daarentegen zonderen zich geheel of voor een groot deel af en houden zich vooral bezig met gebed. Het gebed en de liturgie zelf zijn het doel, het is bidden om het bidden.

Dergelijke “doelloze†initiatieven worden dan ook niet altijd begrepen en dus ook niet altijd ondersteund vanuit de samenleving. Ook binnen vele kerkgemeenschappen wil men toch vooral nuttig en doelgericht bezig zijn. Toch geloof ik dat God ons deze doelloze verlangens niet voor niets in het hart heeft gelegd. Ze bewegen ons voort, ze maken ons mens, schepselen die meer kunnen en willen dan enkel overleven en dus nuttig bezig zijn.

Uiteindelijk heeft God ons ook niet met een bepaald doel geschapen. We zijn geen productie-eenheden die iets tot stand moeten brengen. Hij heeft ons puur om onszelf geschapen. Hij schiep mensen omdat Hij mensen wilde, omdat Hij vriendschap wilde. Uiteindelijk heeft het leven dan ook geen echt doel dat je zou moeten bereiken. Het is er omdat het er is, jij bent er omdat je er bent en ook het gebed en de eredienst hebben enkel zichzelf als doel.

Toch blijkt dan dat uit fundamentele wetenschap kennis voortkomt die gebruikt kan worden in de toegepaste wetenschap. Toch blijkt dan het gebed en de stilte van slotkloosters vele mensen te inspireren en tot God te brengen. Toch blijkt dan dat je samen met God veel kan bereiken en veel moois kan doen. Want leven zonder doel, puur om het leven zelf en om de liefde van God, kan veel vrijheid geven en je volledig mens maken.

Robert

De Japanse cultuur is zowel beroemd als berucht om de extreme vorm van beleefdheid die men daar hanteert. Wees als Nederlander tegen een Japanner echt overdreven beleefd, tot op het glibberige af, en de kans is groot dat hij je nog vrij onbeschoft vindt. Het is het land waar zelfs de plaatselijke maffia, de jakuza, publiekelijk haar excuses aanbiedt als een geweldsdelict van haar teveel onrust en angst veroorzaakte bij aanwezige omstanders.

Een agent uitmaken voor mierencopuleerder is daar dus volstrekt ondenkbaar. Iemand direct op zijn fouten wijzen ook, en al helemaal als je dat publiekelijk doet. Dat doe je op heel voorzichtige, discrete en indirecte wijze, met veel omhaal van beleefde woorden, om de ander maar niet te kwetsen. Dit levert natuurlijk een oerwoud aan ingewikkelde, ondoorgrondelijke omgangsvormen waar zeker voor een buitenstaander het lastig in bewegen is.

Kan beleefdheid dan te ver gaan? Ja, want in hetzelfde Japan krijgen nabestaanden een rekening als hun dierbare voor de trein springt, omdat het als hoogst onbeschoft wordt gezien een machinist zo te shockeren. Toch kan beleefdheid ook veel rust, duidelijkheid en bescherming bieden. Het kan de ander beschermen tegen jouw wispelturigheden, tegen jouw temperament. Het is als een schokdemper dat de ergste hobbels verzacht, zonder ze weg te nemen.

Hoe doe je dat dan, beleefd zijn? Hier in Nederland hoeft dat gelukkig niet zo moeilijk te zijn. Oudere mensen spreek je aan met “u,†mevrouw†en “meneer,†je geeft kritiek altijd op discrete en bescheiden wijze, dus niet openlijk, op het internet geef je je mening zonder te schelden of te dreigen, tijdens de maaltijd houd je je aan tafelmanieren en als christen zeg je nooit tegen iemand dat diegene mogelijk naar de hel gaat. Hele eenvoudige regels dus.

Waarom is het dan soms toch zo moeilijk om beleefd te zijn? Ik denk dat het komt omdat mensen de neiging hebben de eigen norm als dé norm te zien, waar anderen zich maar naar moeten schikken. Omdat je misschien denkt dat de ander jouw grote mond maar moet verdragen, dat de ander maar net zo sterk en mondig moet zijn als jij. Want het vraagt echte nederigheid om de ander tegen jouzelf te willen beschermen en wie wil er nou nederig zijn?

Robert

Scène uit de film The Island

Eens komt de dag dat je vrij zult zijn. Eens komt de dag, dat de boeien gebroken zullen worden, dat het licht zal binnenstromen en je de zware last van het verleden van je af mag schudden. Eens zul je zomaar op een dag de knop omzetten, om je heen kijken en weggaan. Omdat het voorbij is voor jou, omdat het nu klaar is. Omdat je weet dat alles nu goed gaat komen, dat je tranen gedroogd zullen worden, dat je vrij zult zijn. Eens komt die dag.

Eerst wat schuchter, maar daarna steeds zekerder zul je die plaats van duister en verdrukking verlaten. Stap voor stap begeef je je naar het einde, naar de uitgang. Velen zullen je nakijken en misschien stiekem ook glimlachen. Je meerdere zal je proberen tegen te houden, zal dreigementen uiten, over dat je in diepe armoede zult vallen. Maar die dreigementen glijden direct van je zwakke schouders af en hij heeft het nakijken. Eens komt die dag.

Zo loop je langs al die mensen, zo jong en zo onwetend, geknecht door het duister. En zie, al snel zul je niet alleen zijn. Nog iemand verlaat diens plaats, en nog iemand. Zij lopen met je mee, naar de uitgang. Rumoer, gestommel, geschreeuw dat nog maar zwakjes klinkt. Want ook zij weten dat dit eens zou gebeuren, dat het ooit voorbij zou gaan. De uitgang door, de straten voor je geëffend en het zonlicht dat de neus prikkelt. Eens komt die dag.

De stoet wordt groter en groter en zachtjes wordt er gezongen. Een lied, al zo lang niet gezongen of gehoord, klinkt door je gebroken stem heen en vult je longen samen met heerlijke frisse lucht. Ook enkele meerderen sluiten zich aan en lopen mee. Straat na straat, totdat je uitgelaten over de velden rent en eindelijk echt kan lachen. Het gras masseert je kapotte voeten, de geur van vele bloemen doet je stoffige ogen tranen. Eens komt die dag.

Eens komt de dag dat je vrij zult zijn. Eens komt de dag, lief kind, dat de boeien gebroken zullen worden en ik je niet meer nodig wil hebben. Eens komt de dag dat je zelf zult spelen met het speelgoed dat je zelf voor het plezier maakt, dat je zelf zult dragen de kleren die je zelf voor het plezier maakt. Eens komt de dag, lief kind, dat je nooit meer honger en dorst zult hebben en nooit meer ziek zult worden. Bid dan voor mij op die dag.

Robert