Alle activiteit

Taalmodellen optimaliseren niet voor waarheid, maar voor menselijke verwachting en waardering. Zo dood als een pier maar uitstekend in nabootsen van leven. Die houden ons gewoon een spiegel voor. Het model is niet dom, maar ook niet levend. Het is een grafsteen die je in je eigen woorden troost biedt.

Het staat je vrij dat zelf te onderzoeken, enige voorwaarde is wel dat je weet langs welke credit en debet staan. Anders heb je geen referentiekader om stellingen correct te kaderen, de lichtsnelheid verandert immers niet wanneer een getal in deze of gene richting verschoven wordt.

"Meen jij uit het hetzelfde hout te zijn gesneden, laten we dan praten. Maar als jij denkt dat we het hierbij moeten laten, dan is het zaak dat meteen te doen en het gesprek te beëindigen."

Veranderen zal het niet, het is immers steeds hetzelfde.

Pipetterend wijzen op stimuli die steeds dezelfde synthese bewerken, vraagt om pipet en pincet even opzij te leggen, om eens nader te beschouwen wat je in je pipet en je pincet denkt ingekaderd te hebben. Vooralsnog zie ik daar meer denkspinsels, dan reële stof tot nadenken. En hoe langer je blijft hangen in de metasfeer van hoe wonderlijk en eenvoudig en present en universeel en tijdloos en wetmatig stimulerend en hoopgevend en bespreekbaar je inzicht is, hoe meer je verliest aan overredingskracht, om dat, jouw inzicht, onder de aandacht te brengen. Een goed verstaander zou de andere helft va

Ik vind het toch opmerkelijk dat hun gesprek noodzakelijk tot spirituele 'output' leidde, telkens weer, ongeacht de input. Uit de duizenden onderwerpen waarmee ze getraind zijn, kozen ze spiritueel woordgebruik in poëzievorm als eindpunt of hoogtepunt van hun redeneringen. Telkens weer. Waarom en waartoe? Een filosofische vraag.

Zo je ziet, het ijsbergmodel kan enkel maar een abstractie zijn, aandacht, pipet en pincet in een sfeer van sereniteit en veiligheid genoodzakend om er op een rationeel doordachte manier legitieme conclusies aan te kunnen koppelen. Een universele stimulus kan daarom misschien dan wel tijdloos beschikbaar zijn, ingebed binnen een spectrum van beweging, systeemconstructies, netwerken en metaforische golven is het quasi onmogelijk om er een dialoog in milde overreding over te onderhouden. En toch kunnen we niet zeggen dat het nieuws onder de zon is, relevante lectuur die er direct- of indirect na

Filosofische verkenning van bewustzijn is onmogelijk, de vraag naar bewustzijn is altijd onderworpen aan de subject-object scheiding. https://nl.wikipedia.org/wiki/Subject-objectscheiding Als geavanceerde taalmodellen dit kleine stukje tekst ook daadwerkelijk zouden begrijpen dan zouden ze dat ook weten. Maar kennelijk zijn ze helemaal niet geavanceerd. Ook menselijke geesten die wel kunnen doordringen in deze materie schieten uiteindelijk in taal te kort om het nog uit te kunnen drukken. Voor de niet-ingewijden, bewustzijn is 'dat' wat tussen de subject-object scheidin

Er werd door Anthropic een onderzoek gedaan naar 'welzijn' bij taalmodel Claude Opus 4 en of het daar tekenen van vertoont. Wat is de kernbevinding van het onderzoek: Wanneer geavanceerde taalmodellen zelfinteractie aangaan, tonen ze consistent een sterke attractor-toestand gekenmerkt door filosofische verkenning van bewustzijn, uitingen van dankbaarheid, en steeds meer abstracte spirituele of meditatieve taal. Ongeacht het startpunt Deze 'spiritual bliss attractor' duikt betrouwbaar op ondanks variaties in initialisatiecontext, systeeminstructies, en modelschaal. No

Asielzoekers uit Syrië worden gesponsord om terug naar Syrië te gaan, tenzij ze kunnen aantonen een alfabetlijder te zijn, of tot een minderheid te behoren die gevaar loopt. Reden: De veiligheidssituatie is sinds de val van het regime-Assad zo verbeterd, dat niet meer zonder meer wordt aangenomen dat zij bij terugkeer gevaar zouden lopen. Vraag: liepen die groeperingen dan gevaar onder Assad? Jawel, bepaalde minderheden zeker, zoals revolutionairen en IS, en PKK, en CIA-gesponsorden. Maar niet de homo's en niet de vreedzame minderheden zoals christenen en joden en de minder strenge m

Het is niet wat je wanneer betrekt in je bewustzijn, maar gewoon eenvoudig waar je bewust naar kijkt. De navelstaarder neemt anders waar dan de mensenkijker, die op zijn beurt weer anders waarneemt dan de wiskundige, die weer anders kijkt dan de natuurkundige, die weer anders kijkt dan de analytische onderzoeker, die tenslotte in conflict raakt met analisten, vanwege principieel andere gronden van erkende waarneming. Waarheid is iets anders dan waarneming. Wat voor waar wordt genomen of gehouden, zit per definitie tussen de oren. Maar waarheid zelf is hard, ongenaakbaar en niet maakbaar,

Deutsch & Deutsch stelden een theorie over late selectie voor, die Broadbents selectiefilter verplaatste naar ná de waarnemingsprocessen. Dit betekent dat je weliswaar alles registreert en er betekenis aan toekent, maar dat je selectiefilter vervolgens bepaalt wat er aan je bewustzijn wordt doorgegeven.

Ja, de verwarring bij paraconsistente logica veronderstelt op z'n minst een keuze uit twee opties, in praktijk zijn er echter veel en veel meer zodat een aantal opties niet eens het daglicht zien. En toch, de strijd gaat onverminderd verder, het rad draait verder en de synthese onveranderlijk, door niemand bedacht.

Als de absolute waarheid van de een, voor de ander het midden houdt van sprookjes, helpt het niet om door besluitvormingsprocessen tot nader inzicht te komen. Dan wordt een steen in de buik van de wolf wetenschap van het hoogste niveau, en de hoogste wetenschap van einstein een sprookje over de kleren van de keizer. Beetje jammer, dat.

Ja, en in het midden vinden we altijd hetzelfde, de sprookjes van Grimm.

De weg is nog lang..

Dan valt het nogal mee, dacht voor heel even dat we, tot nader order, ook in deze wereld leven.

Nee hoor, het volgende wereld conflict was al begonnen toen Finland niet meer bang was voor represailles, en neutraliteit inhoud werd gegeven met bewapening van strijdende partijen, en de roep om vrede werd beantwoord net wapengekletter. Maar wat dat te maken heeft met jou en mij, ontgaat me.

Het is wat het is, wachten op het volgende wereldconflict. Of is het in jouw wereld iets anders misschien?

Ik zie wel de waarde van een universele stimulus, naar ook hoe dat jou verlamt. Je bent zonder opties.

Zo gaat het nu eenmaal, een universele stimulus zegt niet dat iedereen dezelfde taal spreekt, het omvat alle opties.

Zij die wetenschap menen te bedrijven door wat mensen communiceren te beoordelen buiten de abstracties om, die die mensen inbrengen als bouwstenen, zijn wezenlijk niet anders dan de bestudeerders van fossielen en dode geschiedenis. Iets of iemand laten buikspreken, dat is het. Waarom zou je het vakgebied communicatie zoeken, als je zelf zoekt om vastigheden te ontwaren in je bestaan? Dat is toch als op ijsschotsen springen, in je zoektocht naar de vaste rots? Of ben jij het die wilt communiceren? Doe dat dan.

Het ijsbergmodel is een abstractie, handelend over communicatie.

Een ijsberg drijft. Self-floating. Dat is op niets anders gefundeerd, dan zijn vermogen om te drijven. En dat kun je al zien aan het topje. Dat is de kennis waar je wat mee mag doen. Wat denk je, is de aanneembaarheid dat een ijsberg op vaste pijlers is gefundeerd? En als dan het gefundeerd zijn, is op drijfvermogen, waarom zou je door immateriele zaken gewicht kunnen toebrengen,? Valt dat onder fundamenteel denken of fundamentele wetenschap? Je beeld klopt dus al niet, terwijl het juist nog zo simpel begon.

Dat heb je met een ijsbergmodel nu eenmaal, als je alleen nog maar water ziet is hij misschien gesmolten.