Gelovige of ongelovige partner?

[Olorin 155]

Quote:

Op zaterdag 24 september 2005 19:03:03 schreef Zarra het volgende: Het moeilijkste bij 2 geloven lijkt me opvoeding van kinderen... Hoe denken jullie daar over?

Zit denk ik wel wat in idd.

Ik ken wel mensen waar het opvoeden volgens mij heel goed gaat, maar ik denk dat het wel meer dilema's op zou leveren, vooral in de eerste jaren als het kind zelf nog te jong is om beslissingen te maken.

[AnneMaaike 0]

Het allerbelangrijkste in mijn leven ( het geloof) zou ik dan niet met mijn man kunnen delen.

Ik zou dat niet kunnen denk ik.

[Videl 0]

Ik kan me voorstellen dat je als gelovige graag een gelovige partner zou hebben.

Anders krijg je misschien discussies over de opvoeding van je kind, naar welke school stuur je ze, wil je dat ze naar de kerk gaan, hoe vaak, wat wil je dat ze van het geloof leren etc.

Mij als ongelovige maakt het eigenlijk niet zoveel uit of mijn vriend gelovig zou zijn of niet.

Alhoewel, als het streng gelovig is wel. Daar zou ik zelf niet mee kunnen leven, en dan krijg je dus ook weer het probleem van kinderen opvoeden etc. En ik denk dat je levensstijl dan ook wel redelijk verschillend is.

Dus ik denk dat het handiger is als je partner hetzelfde geloof heeft. Maar of het echt noodzakelijk is...

[hopeloos 0]

Het is zeker belangrijk om een partner van hetzelfde geloof te hebben. Maar niet noodzakelijk denk ik. Ik heb zelf een niet-christelijke vriend en dat gaat eigenlijk prima. Natuurlijk is het jammer dat je het geloof niet met elkaar kunt delen, maar aan de andere kant heb je wel weer goede discussies...

Nou is mijn vriend wel weer christelijk opgevoed (enigszins iig, hij ging naar christelijke scholen enzo), dus hij weet wel waar hij over praat en hij vind het wel belangrijk dat onze kinderen (hebben we nog niet maar komt hopelijk wel ) christelijk opgevoed worden. Dus dat maakt het allemaal wel een stuk makkelijker.

[Silencer 0]

Het hangt ervan af hoe gelovig de betreffende persoon is. Ik heb zelf drie jaar een relatie gehad met een gelovig iemand, maar dat ging prima samen omdat ze de relatie en haar geloof prima gescheiden kon houden. Uiteindelijk heeft het niet standgehouden, maar dat had niets met haar geloof te maken.

Zodra je echter je geloof bóven je relatie gaat plaatsen in plaats van ernaast, kan ik me voorstellen dat je in de problemen komt. Dan moet je er denk ik wel exact hetzelfde over denken, anders gaat het niet werken.

[Lupa 0]

Het maakt mij niets uit of mijn partner gelovig is of niet. Pas als iemand zijn mening gaat opdringen en jou mening niet respecteerd gaat het te ver en dan mislukt de relatie vaak(discussieren kan natuurlijk wel). het niet respecteren van jou mening geld ook niet alleen voor gelovige en niet-gelovige standpunten, dat kan over alles gaan.

[BookerT 0]

Quote:

Op donderdag 02 februari 2006 22:05:12 schreef Videl het volgende: Ik kan me voorstellen dat je als gelovige graag een gelovige partner zou hebben. Anders krijg je misschien discussies over de opvoeding van je kind, naar welke school stuur je ze, wil je dat ze naar de kerk gaan, hoe vaak, wat wil je dat ze van het geloof leren etc. Mij als ongelovige maakt het eigenlijk niet zoveel uit of mijn vriend gelovig zou zijn of niet. Alhoewel, als het streng gelovig is wel. Daar zou ik zelf niet mee kunnen leven, en dan krijg je dus ook weer het probleem van kinderen opvoeden etc. En ik denk dat je levensstijl dan ook wel redelijk verschillend is. Dus ik denk dat het handiger is als je partner hetzelfde geloof heeft. Maar of het echt noodzakelijk is...

definieer streng geloviog

[NewBorn 0]

Mijn vriend is niet gelovig, ik wel.

Ik heb mijzelf al eerder voorgesteld als NewBorn.

Ik ben gelovig, alles meegekregen door mijn moeder, mijn ouders zijn gescheiden dus heb ik van mijn vader niet veel tot weinig meegekregen.

Ik heb nu sinds ca. een jaar een relatie met een jongen van 27. Hij is niet gelovig.

Ik weet niet of ik in het juiste topic zit maar ik zet het eerst maar hier neer.

Ik hou heel veel van hem, maar ik heb door mijn drang naar God juist meer het gevoel dat de boze hier tussen probeert te komen. Vooral omdat mijn vriend nogal sterk probeert het geloof onderuit te halen.

Hij heeft vandaag een boek gehuurd in de bieb met titel 'Wie God verlaat heeft niets te vrezen De Schrift betwist' dit boek is geschreven door Maarten 't Hart. Dit boek probeert eigenlijk alles wat maar tegenstrijdig is in de bijbel eruit te halen.

Quote: 'Een revelatie voor devote christenen en wankelmoedigen, een hart onder de riem voor regelrechte godontkenners. Deze bundel zal opschudding en gekrakeel veroorzaken onder allerlei gezindten in Nederland'.

Voor mij is dit een typisch voorbeeld hoe moeilijk het kan worden als je twee geloven hebt, of eigenlijk dus de 1 wel geloofd en de ander niet.

Zoiezo zit ik dan nu ook met een strijd WAT MOET IK DOEN...

Maar goed weer voor later zorg, misschien dat hier ook een topic over gestart kan worden.

[Matthijs van Keulen 0]

Misschien is het al eerder aangehaald. Ik heb de moeite niet genomen om het hele topic door te lezen.

De bijbel is heel duidelijk waar het gaat over een relatie aangaan met een ongelovige. Lees 1 korinthe 7 vers 12 en 13. In deze tekst komt het erop neer dat als je getrouwd bent met een ongelovige, dit geen reden voor scheiding is. Als die ongelovige partner er geen probleem van maakt.

Maarrrr.....stel je nou eens voor. Je hebt een relatie met een ongelovige. De vraag die velen hebben is: wat moet ik doen. Dat las ik namelijk ook in de bovenstaande post.

Ik ga hier geen antwoord op geven. Ik geef iets om over na te denken en iedereen moet ermee doen wat hij/zij wilt.

Hoe zal het op zondagmorgen gaan als je getrouwd bent. Jij wilt naar de kerk, je partner niet. Je moet wel bijzonder stevig in je schoenen staan om het kerkbezoek dan vol te houden.

Nog een stapje verder. Je krijgt kinderen. Jij wilt ze laten dopen/opdragen (dat is weer een andere discussie ). Als je kinderen groter worden wil je graag dat ze meegaan naar de kerk. Je partner vraagt of ze op zondagochtend gaan mountainbiken of zwemmen of wat dan ook. Hoe zou je daar dan mee om moeten gaan?

[Kimberly 0]

Ik wil niets anders dan een christelijke vriend. Maar dan ook echt christen, en niet iemand die voor mij naar de kerk gaat. Maar dat we samen ons leven kunnen wijden aan God.

God heeft voor mij ook zo'n man

[NewBorn 0]

Quote:

Op donderdag 06 april 2006 21:23:58 schreef aslan het volgende: Ik ga hier geen antwoord op geven. Ik geef iets om over na te denken en iedereen moet ermee doen wat hij/zij wilt. Hoe zal het op zondagmorgen gaan als je getrouwd bent. Jij wilt naar de kerk, je partner niet. Je moet wel bijzonder stevig in je schoenen staan om het kerkbezoek dan vol te houden. Nog een stapje verder. Je krijgt kinderen. Jij wilt ze laten dopen/opdragen (dat is weer een andere discussie ). Als je kinderen groter worden wil je graag dat ze meegaan naar de kerk. Je partner vraagt of ze op zondagochtend gaan mountainbiken of zwemmen of wat dan ook. Hoe zou je daar dan mee om moeten gaan?

Dit zijn inderdaad ook dingen die door mijn hoofd spoken, vooral omdat hij nu zo extreem met die dingen bezig is.

Zelf heb ik haast het gevoel dat ik getest word. Nee, testen is ook weer een verkeerd woord. Ik ben van mening dat wanneer je God de overhand geeft in je leven dat satan dat wil verpesten op alle mogelijke manieren, en precies nu ik mijzelf wil overleveren aan God en voor Hem wil gaat mijn vriend alleen nog maar heftiger hierop in door lectuur te lezen dat alles waar ik in geloof omver schopt.

[hopeloos 0]

Quote:

Op donderdag 06 april 2006 21:23:58 schreef aslan het volgende: Hoe zal het op zondagmorgen gaan als je getrouwd bent. Jij wilt naar de kerk, je partner niet. Je moet wel bijzonder stevig in je schoenen staan om het kerkbezoek dan vol te houden. Nog een stapje verder. Je krijgt kinderen. Jij wilt ze laten dopen/opdragen (dat is weer een andere discussie ). Als je kinderen groter worden wil je graag dat ze meegaan naar de kerk. Je partner vraagt of ze op zondagochtend gaan mountainbiken of zwemmen of wat dan ook. Hoe zou je daar dan mee om moeten gaan?

Dit is volgens mij meer een teken dat er iets mis is binnen je huwelijk. Het is sowieso belangrijk om 1 lijn te trekken als je getrouwd bent (vooral naar je kinderen toe).

Mijn vriend is ook niet christelijk (voor de mensen die dat nog niet wisten ), en juist over dit soort dingen hebben we hele goede afspraken gemaakt, omdat het idd belangrijke dingen zijn waarmee je rekening moet houden als je getrouwd bent (en waarin je het eens moet zijn).

Ik vind het met het oog op de toekomst ook belangrijk dat mijn vriend zich thuis zal voelen in de kerk waar ik me bij aansluit (de kerk waarin ik ben opgegroeid is geen optie, dus ik moet sowieso een andere kerk zien te vinden ), zodat het voor hem ook geen straf zal zijn om met mij mee te gaan naar de kerk....

Ik denk overigens niet dat een kerkbezoek moeilijk vol te houden is wanneer hij niet mee zou gaan. Als het goed is ga je niet naar de kerk omdat het 'moet' maar omdat je daar behoefte aanhebt. En als dat het geval is, zal je zonder vriend/man ook wel gaan.

[rini 0]

Voor mij maakt het niets uit,mijn partner is net als ik, RK gedoopt en we hebben beide een RK opvoeding gehad. Ons huwelijk hebben we laten inzegenen door een moderator van een school. Hij was op ons verzoek bereid om ons huwelijk cristelijk in te zegenen en niet specifiek RK. Onze kinderen hebben we cristelijk laten dopen en tijdens de opvoeding hebben we vragen en/of verhalen uit de bijbel nooit uit de weg gegaan,maar we hebben ze alle vrijheid gegeven. Het zijn inmiddels volwassen vrouwen met zeer veel respect voor de mensheid,ook voor gelovigen van welke pluimage dan ook.Mijn kleinkinderen lezen we wel eens eens voor uit de kinderbijbel Ds Schuller en ook laten we ze luisteren naar de gelijknamige cd. Ik moet zeggen dat alles prima verloopt.

[Matthijs van Keulen 0]

Quote:

Op donderdag 06 april 2006 21:55:27 schreef hopeloos het volgende: [...] Ik denk overigens niet dat een kerkbezoek moeilijk vol te houden is wanneer hij niet mee zou gaan. Als het goed is ga je niet naar de kerk omdat het 'moet' maar omdat je daar behoefte aanhebt. En als dat het geval is, zal je zonder vriend/man ook wel gaan.

En toch....als je het mooiste en belangrijkste aspect van je leven niet met elkaar kunt delen, wordt je ook niet door elkaar gestimuleerd. Als ik naar mezelf kijk, ben ik blij dat ik die stimulans wel heb in mijn vrouw. In mijn geval weet ik van mezelf dat ik anders toch snel lauw zou kunnen worden. En uiteraard ga je niet naar de kerk omdat het moet, maar soms heb je zelf geen zin. En als zich dat verder ontwikkelt, waar blijf je dan???

[Super_atheist 0]

Gelovig of niet gelovig, maakt geen zak uit. Als er maar een hoop liefde en respect is.

[Matthijs van Keulen 0]

Quote:

Op zaterdag 08 april 2006 14:37:40 schreef Super_atheist het volgende: Gelovig of niet gelovig, maakt geen zak uit. Als er maar een hoop liefde en respect is.

En toevallig zijn die drie dingen verenigd in onze Heiland Jezus Christus.

[living stone 0]

Quote:

Op zaterdag 08 april 2006 14:39:49 schreef aslan het volgende: [...] En toevallig zijn die drie dingen verenigd in onze Heiland Jezus Christus.

dus wat is dan het probleem als hij of zei ongelovig is, maar wel deze drie punten heeft ?

Zelf zal ik er ook weinig moeite mee hebben, zolang zij me maar niet probeerd te bekeren en met alle geweld iedere zondag mee de kerk in wilt slepen...

Zolang respect voor elkaars mening/levensvisie er is moet het goed kunnen gaan...

[Aviator 0]

Quote:

Op dinsdag 26 april 2005 21:01:33 schreef Diana het volgende: eze vraag laat ik in het midden.

Inmiddels dus niet meer... Ik heb mijn vriend via credible.nl leren kennen

Verder denk ik dat een relatie zonder kinderen of met ook een wereld van verschil is. Vaak als er kinderen om de hoek komen kijken ontstaan er wrijvingen, ondanks dat er van tevoren over gepraat is. Dit zie je heel vaak in de praktijk naar voren komen, zeker als je met kinderen werkt.

Je kan van tevoren afspraken maken en denken dat het allemaal wel goed zal gaan, toch blijkt het dan in de praktijk ingewikkelder te zijn dan die aanstaande ouders eerst dachten.

Hier heb ik geen concrete cijfers van, wel herken ik het 'probleem' vanuit de praktijk, ik kan daar zo slecht tegen dat negen van de tien keer het kind als het ware de dupe ervan wordt.

In deze ben ik het dan ook met Aslan eens, hoewel sommige denken 'dan maak je er toch eerst afspraken over' werkt dit vaak niet in de praktijk.

Wat als jij leiding ervaart en je man ziet het discussie onderwerp heel anders, hoe ga je dat overbrengen als iemand niet jouw levensovertuiging deelt?

VErder denk ik dat het gezegde meer waarheid is dan mensen vaak bekennen: 'twee geloven op een kussen, daar slaapt de duivel tussen'.

Misschien hoef je niet eens letterlijk aan de duivel te denken, maar aan de situaties waarin je elkaar tegen zult komen...

Liefs Diaan

[rini 0]

Met respect en wat bewegingsvrijheid naar elkaar toe moet er heel veel mogelijk zijn,toch zeker als je echt om elkaar geeft

[Matthijs van Keulen 0]

Quote:

Op zaterdag 08 april 2006 19:48:15 schreef rini het volgende: Met respect en wat bewegingsvrijheid naar elkaar toe moet er heel veel mogelijk zijn,toch zeker als je echt om elkaar geeft

Hoe kortzichtig om zoiets te zeggen. In Hebreeen 4 staat het volgende: 12 Want het Woord Gods is levend en krachtig, en scherpsnijdender dan enig tweesnijdend zwaard, en gaat door tot de verdeling der ziel, en des geestes, en der samenvoegselen, en des mergs, en is een oordeler der gedachten en der overleggingen des harten.

Je kunt dus wel heel lief en aardig tegen elkaar doen, maar het geloof zal vroeg of laat punt van discussie gaan worden.

[living stone 0]

Quote:

Op zondag 09 april 2006 08:58:56 schreef aslan het volgende: [...] Hoe kortzichtig om zoiets te zeggen. In Hebreeen 4 staat het volgende: 12 Want het Woord Gods is levend en krachtig, en scherpsnijdender dan enig tweesnijdend zwaard, en gaat door tot de verdeling der ziel, en des geestes, en der samenvoegselen, en des mergs, en is een oordeler der gedachten en der overleggingen des harten. Je kunt dus wel heel lief en aardig tegen elkaar doen, maar het geloof zal vroeg of laat punt van discussie gaan worden.

lekker respectvol om elkaar hier kortzichtig te gaan noemen...

Vind het knap dat jij hier ff de toekomst kan gaan bepalen voor ieder stelletje waar de 1 gelovig is en de ander niet...

Met de aangehaalde tekst zie ik niets staan over man en vrouw, maar over een 2 snijdend zwaard...

Zelf zie ik het zo... als gelovige zie jij het woord van god als absolute waarheid en iets waar je je naar wilt vormen...

Nu krijg jij een tekst uit de bijbel die jou zoveel pijn doet of zo op je plaats zet... met dat 2snijdend zwaard wordt naar mijn mening ook bedoeld dat het woord doordringt tot het diepste van je wezen en dat het je huidige ziel verdelgt...

Dat is idd heel simpel te verklaren, want in woorden zit nu eenmaal kracht...

[Diliaantje 0]

Ik 'had' het motto: liefde kent geen grenzen...

[living stone 0]

Quote:

Op zondag 09 april 2006 13:04:14 schreef Diliaantje het volgende: Ik 'had' het motto: liefde kent geen grenzen...

er was er volgens mij nog 1 die dat zei ongeveer 2000 jaar geleden

[Diliaantje 0]

Quote:

Op zondag 09 april 2006 13:06:07 schreef living stone het volgende: [...] er was er volgens mij nog 1 die dat zei ongeveer 2000 jaar geleden

[hopeloos 0]

Quote:

Op zondag 09 april 2006 13:06:07 schreef living stone het volgende: [...] er was er volgens mij nog 1 die dat zei ongeveer 2000 jaar geleden