Mattheus 25:46 is het afsnijding, pijn of straf

[Flawless victory 606]

16 uur geleden zei Figulus:

Ik zou voor deze gaan:

"Als ik vandaag een pistool op je richt met de intentie om je te vermoorden, moet je niet huilen of boos worden."

De actie gebeurt terwijl de ander nog leeft en nog kan reageren.

Wanneer de Ander in mij leeft, zal ik niet reageren.  Ik ben dan immers al met Christus gestorven. En ik ben niet bang voor de dood, want mijn Heer Jezus Christus heeft de dood overwonnen. Laat de ander mij dan maar vermoorden. Ik was toch al dood, maar dat heeft de ander niet geweten. 

7 uur geleden bewerkt door Flawless victory

[Flawless victory 606]

Mattheus 28:

28En vreest u niet voor degenen, die het lichaam doden, en de ziel niet kunnen doden; maar vreest veel meer Hem, Die beide ziel en lichaam kan verderven in de hel.

29Worden niet twee musjes om een penningsken verkocht? En niet één van deze zal op de aarde vallen zonder uw Vader.

[Dat beloof ik 1.017]

19 uur geleden zei Robert Frans:

Heel kort dan twee mogelijke verklaringen:

1. Het is een legendarisch, hyperbolisch verhaal om eerbied en respect voor legitieme profeten in te scherpen bij de toehoorder, die vaak de klokkenluiders van de tijd waren en daarom extra bescherming verdienden.
2. Het verhaal stamt uit een tijd waarin men geloofde dat zegeningen en vervloekingen een onmiddelijke, onomkeerbare werking hebben, zodat het verhaal als scherpe waarschuwing dient om daar heel voorzichtig mee om te gaan.

3. Het is een verhaal dat is ontstaan in de tijd dat Israël nog was opgedeeld in het koninkrijk Israel en het koninkrijk Juda. Daar was veel concurrentie over wie nu precies was geloofde. Vandaar ook de vele verhalen met aversie tegen Baal en dergelijke. Het was gebruikelijk om op anderen indruk te maken met sterke verhalen over de eigen god.

 

[Figulus 146]

1 uur geleden zei Dat beloof ik:

3. Het is een verhaal dat is ontstaan in de tijd dat Israël nog was opgedeeld in het koninkrijk Israel en het koninkrijk Juda. Daar was veel concurrentie over wie nu precies was geloofde. Vandaar ook de vele verhalen met aversie tegen Baal en dergelijke. Het was gebruikelijk om op anderen indruk te maken met sterke verhalen over de eigen god.

Relativeren tot "allemaal maar sterke verhalen" is een intellectueel schild. Het klinkt scherp, maar het zegt meer over de spreker dan over de tekst. Wie het écht meent, kan niets meer met waarheid, moraal of oprechtheid, want die zijn dan allemaal slechts trucs van vertellers. Reductionistische reflexen nemen het over en machtsretoriek die eigen zwakheid blootlegt blijft over. Als je alles reduceert tot machtsverhaal, geldt dat óók voor je eigen uitspraak. Dan is jouw relativisme zelf ook een "sterk verhaal", zonder bevoorrechte positie.

[Paulus888 83]

20 uur geleden zei Robert Frans:

Heel kort dan twee mogelijke verklaringen:

1. Het is een legendarisch, hyperbolisch verhaal om eerbied en respect voor legitieme profeten in te scherpen bij de toehoorder, die vaak de klokkenluiders van de tijd waren en daarom extra bescherming verdienden.
2. Het verhaal stamt uit een tijd waarin men geloofde dat zegeningen en vervloekingen een onmiddelijke, onomkeerbare werking hebben, zodat het verhaal als scherpe waarschuwing dient om daar heel voorzichtig mee om te gaan.

Dit is weer typisch voor vrijzinnig gelovigen.. Dat ze dit verhaal, wat walgelijk en verwerpelijk is, goedpraten door het allogorisch te maken. 
Maar dan wel dezelfde verhalen uit dezelfde Bijbel misbruiken om "God is liefde" te promoten..

Wees dan gewoon enorm eerlijk en erken dat ALLE verhalen over God door mensen geschreven zijn. En doe niet alsof je met de Bijbel in de hand dan kan weten wie God is.. Alles is immers door en voor mensen geschreven..

Of neem de Bijbel wel letterlijk en verwerp de kwade Godheid zoals die in het OT tot ons komt (met af en toe een vleugje liefde).. 

Maar je kan niet praten over de liefde Gods en de Zoon die tot ons komt blabla, en dan vervolgens de slechte kanten van God zien als allegorisch om iets duidelijk te maken. Wat overigens ook op een andere manier kon gebeuren..

Of denk je dat de mensen toen enkel en alleen respect en eerbied hadden voor een profeet die mensen/kinderen liet doden? Het verhaal van Elia en de weduwe spreekt toch veel meer tot de verbeelding? Hadden de mensen van toen daar minder respect en eerbied voor?