Het verschil tussen dogmatische religie en spirituele praktijken volgens mij

[MaartenV 10]

Het volgende kwam in mijn gedachten, na het lezen van geschriften over advaita vedanta, boedhisme en wat ook terug te vinden is in Christelijke mystiek. Waar mystici van allerlei religies over spreken:

 

Een religie ontstaat soms uit een diepe spirituele ervaring met een ego-interpretatie achteraf van die ervaring en heeft gelovigen en volgers die deze spirituele ervaring zelf niet gehad hebben.

Een spirituele leraar daarentegen zet zoekenden zelf aan tot hun eigen spirituele ervaring via spirituele praktijken die de beoefenaar leiden tot de Godservaring.
Zoals yoga, meditatie, ademwerk, mantra's herhalen, chanting, psychedelica, sensorische deprivatie, diep in Griekse grotten, trance dancing zoals de dancing dervishes, rituele dansen met ritmische muziek zoals Indianen doen, enzovoort.

Het eerste is dogma, het tweede is het ego leren loslaten via die technieken die inwerken op de hersenen via reductie van de default mode network en zo leidt tot ego dissollutie om zo zonder tussenpersonen zelf één te worden met het Al en zo de Godservaring als éen wording met God/Het Universum/het AL zelf te ervaren, zonder dogma's of priesters of een hiërarchie.

Dat is het verschil tussen dogmatische religie en spirituele praktijken.

20 januari bewerkt door MaartenV

[Robert Frans 1.656]

De kwestie alleen is dat het allemaal niet zo strikt gescheiden is. Het boeddhisme wordt bijvoorbeeld als spirituele weg gezien, maar kent verschillende vaststaande, complexe leringen over de vier Edele Waarheden en het Achtvoudig Pad dat je moet bewandelen. Het christendom wordt vaak als dogmatisch gezien, maar kent een zeer mystieke weg en verschillende spirituele stromingen, waaronder haar kloosters. En het meester-leerling-principe is ook in het oosten behoorlijk hiërarchisch gestoeld: als leerling gehoorzaam je de meester, anders kun je vertrekken. Er is niets vrijblijvend aan, welke mystieke stroming je ook wil volgen, en het uitdelen van straffen bij nalatige fouten is ook daar niet ongewoon.

De verschillende geestelijke oefeningen die je noemt, stammen elk een uit heel eigen, unieke levensbeschouwing en cultuur. Je kunt ze niet zomaar op een hoop gooien. Ze komen vrijwel altijd voort uit diepe overwegingen en overtuigingen over de mens en de wereld. Zonder die achtergrond blijven zulke oefeningen oppervlakkig of zelfs heel ongepast om te doen. Je ontkomt dus niet aan zekere dogma's, dus vaststaande leerstellingen waarop je spirituele weg geaard is. Zomaar wat geloven en verwachten dat je daarmee de weg van de mystiek bewandeld is echt een illusie. Alleen al omdat de weg van de mystiek een gift is van God, die je niet zomaar zelf kunt verwerven. Je blijft in alles totaal afhankelijk van Hem.

[MaartenV 10]

Was Jezus gegrond in 'externe dogma's'? Was Jezus zelf Christen en volgde hij de leer van de katholieke kerk? Was Jezus gegrond in zijn cultuur en paste hij zich in in de hiërarchische structuur die door zijn samenleving werd opgelegd, of volgde hij zijn eigen spirituele pad? Hij volgde zijn allerindividueelste spiritualiteit.

Was Mohamed moslim en gegrond in de Islam? Of volgde Mohamed zijn eigen weg ingegeven door zijn directe relatie met het Goddelijke via zijn allerindividueelste spirituele ervaringen?

Was Siddhartha Gautama (boedha) gegrond in zijn cultuur, of volgde hij zijn eigen pad, via de weg van de spiritualiteit?

Wat je van deze mensen vooral kan leren is dat ze hun eigen pad volgden en hun eigen relatie met het Goddelijke ontwikkelden.

De blinde volgers daarentegen, adoreerden deze mensen, zonder echt voeling te hebben met de bron van die spiritualiteit.

bewerkt door MaartenV

[Robert Frans 1.656]

26 minuten geleden zei MaartenV:

Was Jezus gegrond in 'externe dogma's'?

Ja. Hij beleed de ene God, die van de mensen houdt en Hem zond om verzoening te brengen tussen God en de mens. En qua leerstellingen was Hij in veel het met de farizeeërs eens. Hoewel 'extern' natuurlijk relatief is, daar Hij de bron is van alle wijsheid.

Citaat

Was Jezus zelf Christen en volgde hij de leer van de katholieke kerk?

Hij heeft de katholieke kerk opgericht. Hij is het kloppend Hart van de kerk. Als Jood geboren in Israël gehoorzaamde Hij echter de wet van Mozes.

Citaat

Was Jezus gegrond in zijn cultuur en paste hij zich in in de hiërarchische structuur die door zijn samenleving werd opgelegd, of volgde hij zijn eigen spirituele pad?

Beiden. Hij was inderdaad gegrond in zijn cultuur, respecteerde het gezag, droeg zijn leerlingen dat ook te doen (vgl. Mt. 23,2-3), maar bekritiseerde wel de hypocrisie, het wetticisme en liefdeloosheid dat toen daarmee ook gepaard ging. Maar de leer stond bij Hem niet ter discussie en de wet van Mozes zelf ook niet. Hij had haar immers niet hoeven te vervullen als zij geen bestaansrecht zou hebben gehad. Hij was echter geheel gehoorzaam aan zijn Vader en volgde dus niet zichzelf.

Citaat

Hij volgde zijn allerindividueelste spiritualiteit.

Hij ís de spiritualiteit.

[MaartenV 10]

Je moet het ruimer bekijken dan enkel Jezus. Kijk ook naar Mohamed, Siddhartha, en andere stichters van godsdiensten.

Door je blik te verruimen en uit te zoomen naar een breder perspectief zie je het terugkerende patroon beter bij die verschillende stichters.

Door eng te hangen aan 1 persoon, zie je niet dat hij deel uitmaakt van een patroonmatig verschijnsel bij mensen: namelijk iemand die via een ingeving contact had met het goddelijke en andere die hem daarvoor addoreerden. 

Tot nu toe hing je spiritualiteit af van de locatie waar je geboren was. Was je geboren in Tibet, dan groeide je op met het boeddhisme, was je ingebed in die cultuur en volgde je de leerstellingen van die godsdienst die je als 'De Waarheid' aanzag. Je pa, ma, broers en zussen, nonkels en tantes, allen gingen naar de boedhistische tempel om te mediteren en offerden hun tijd en energie aan een boedhistische levenswijze.

 

Iemand die per ongeluk in een Islamitisch land geboren wordt, heeft nonkels en tantes en pa's en ma's die naar de moskee gaan. De leerstellingen van de profeet Mohamed volgen en die de koran als leidraad nemen. Dat is volgens hen De Waarheid.

Iemand die in Israel geboren wordt wordt ingelepeld door zijn omgegeven dat de synagoge en de Thorah de juiste wijze is.

En een in een Westers land geboren persoon, groeit op met de paplepel van het Christendom, gedicteerd door de Katholieke kerk.

 

Door afstand te nemen, uit te zoomen en een ruimere blik te hanteren, zie je het weerkerende patroon: je geboorteplaats en binnen welke een gemeenschap je opgroeit bepaalt grotendeels je geloof.

Je geloof is meestentijds niet het gevolg van grondig onderzoek van de verschillende leerstellingen over alle tijden en locaties heen om dan via het verstand en je eigen zoektocht een redelijke conclusie te trekken

en een gegronde keuze te maken voor redelijke dogma's.

 

Verruim je blik, Robert. 

bewerkt door MaartenV

[sjako 709]

7 minuten geleden zei Robert Frans:

En qua leerstellingen was Hij in veel het met de farizeeërs eens.

Maar Jezus probleem met de Farizeeën was dat ze zoveel regeltjes verzonnen en dit de mensen op gingen leggen. De RKK heeft ook heel veel regeltjes en dogma’s verzonnen. Het Christelijk geloof moet gebaseerd zijn op de leer zoals Jezus die bracht en niet door dingen die mensen verzinnen en dat als zijnde ‘waar’ aan de mensen oplegd.

1 minuut geleden zei MaartenV:

je geboorte bepaalt grotendeels je geloof.

Ik heb toch echt een ander geloof dan mijn ouders, dus is dat niet de enige reden. Ik denk dat het ook te maken heeft met een bepaalde onverschilligheid over wat ze geloven. De waarheid kan je alleen achterhalen door eerst een stap naar God te zetten en dan gaat God je tot Zich trekken. God spreekt via Zijn geest maar ook via de Bijbel. Dus deze bestuderen en de logica ervan inzien is ook belangrijk.

[MaartenV 10]

18 minuten geleden zei sjako:

Maar Jezus probleem met de Farizeeën was dat ze zoveel regeltjes verzonnen en dit de mensen op gingen leggen. De RKK heeft ook heel veel regeltjes en dogma’s verzonnen. Het Christelijk geloof moet gebaseerd zijn op de leer zoals Jezus die bracht en niet door dingen die mensen verzinnen en dat als zijnde ‘waar’ aan de mensen oplegd.

Ik heb toch echt een ander geloof dan mijn ouders, dus is dat niet de enige reden. Ik denk dat het ook te maken heeft met een bepaalde onverschilligheid over wat ze geloven. De waarheid kan je alleen achterhalen door eerst een stap naar God te zetten en dan gaat God je tot Zich trekken. God spreekt via Zijn geest maar ook via de Bijbel. Dus deze bestuderen en de logica ervan inzien is ook belangrijk.

Ja, tegenwoordig kan dat makkelijker omdat je in een vrij Westers land leeft, waar vrijheid van levensbeschouwing als individu binnen de gemeenschap mogelijk is. Maar als je in een Islamtische  gemeenschap bijvoorbeeld bent ingebed is het voor velen niet zo evident om zijn of haar eigen godsdienst te gaan ontwikkelen los van de gemeenschap waar men in opgroeit. Zoals Robert zegt: je bent daar gegrond binnen een cultuur en gemeenschap.

 

bewerkt door MaartenV

[sjako 709]

22 minuten geleden zei MaartenV:

Zoals Robert zegt: je bent daar gegrond binnen een cultuur en gemeenschap.

Maar ook daar heb je verschillende stromingen dus ook daar zijn ze het niet met elkaar eens. Ik vind geloof zo belangrijk dat ik me distantieer van de mening van anderen waarvan ik zeker weet dat die niet juist zijn. Dat heeft soms gevolgen. Maar wat ik nu belangrijker? De goedkeuring van mensen of die van God?

[Robert Frans 1.656]

41 minuten geleden zei sjako:

Maar Jezus probleem met de Farizeeën was dat ze zoveel regeltjes verzonnen en dit de mensen op gingen leggen.

Daar refereerde ik ook naar in het begrip wetticisme dat ik even verderop gebruikte.

Citaat

De RKK heeft ook heel veel regeltjes en dogma’s verzonnen.

Ook het WTG kent veel geboden en regels en kent ook een heel aantal leerstellingen, die jullie wekelijks op vaste, gestructureerde wijze bestuderen. Ze is zelf ook volgens een bepaalde hiërarchie georganiseerd die wel wat weg heeft van die van de RKK (Besturend Lichaam/Vaticaan, landelijke bijkantoren/kerkprovincies, kringen/bisdommen, gemeenten/parochies), inclusief een centraal orgaan dat de leer onderwijst en uitzet. Daarin zit dus weinig verschil, alleen kennen wij wat meer theater en zijn wij een paar millenia ouder. 

Als wereldkerk ontkom je nu eenmaal niet aan enige organisatie en aan richtlijnen om de navolging van Christus handen en voeten te geven en de leer wereldwijd in alle tijden en culturen getrouw en ongerept door te geven. En ook jullie geloven dat Christus ons wel degelijk verschillende geboden geeft om na te leven. De kwestie is daarom niet of je nu veel of weinig geboden hebt, maar welke betekenis je ze geeft en in hoeverre je ze gebruikt om mensen de maat te nemen.

[sjako 709]

9 uur geleden zei Robert Frans:

Ook het WTG kent veel geboden en regels en kent ook een heel aantal leerstellingen,

Maar die zijn allemaal terug te herleiden op de geboden van Jezus zelf. Ik zou niet weten wat ze zelf verzonnen hebben.

9 uur geleden zei Robert Frans:

Ze is zelf ook volgens een bepaalde hiërarchie georganiseerd die wel wat weg heeft van die van de RKK (Besturend Lichaam/Vaticaan, landelijke bijkantoren/kerkprovincies, kringen/bisdommen, gemeenten/parochies),

Maar deze hiërarchie is dan ook niet verzonnen, maar is zo al vanaf het begin zo georganiseerd.

[Robert Frans 1.656]

47 minuten geleden zei sjako:

Maar die zijn allemaal terug te herleiden op de geboden van Jezus zelf. Ik zou niet weten wat ze zelf verzonnen hebben.

Laat ik dat nu net over de katholieke geboden geloven. Roepen dat andermans geboden verzonnen zouden zijn voegt dan ook niet veel toe aan de discussie.

[Dat beloof ik 997]

Op 20-1-2025 om 10:08 zei MaartenV:

Het volgende kwam in mijn gedachten, na het lezen van geschriften over advaita vedanta, boedhisme en wat ook terug te vinden is in Christelijke mystiek. Waar mystici van allerlei religies over spreken:

 

Een religie ontstaat soms uit een diepe spirituele ervaring met een ego-interpretatie achteraf van die ervaring en heeft gelovigen en volgers die deze spirituele ervaring zelf niet gehad hebben.

Een spirituele leraar daarentegen zet zoekenden zelf aan tot hun eigen spirituele ervaring via spirituele praktijken die de beoefenaar leiden tot de Godservaring.
Zoals yoga, meditatie, ademwerk, mantra's herhalen, chanting, psychedelica, sensorische deprivatie, diep in Griekse grotten, trance dancing zoals de dancing dervishes, rituele dansen met ritmische muziek zoals Indianen doen, enzovoort.

Het eerste is dogma, het tweede is het ego leren loslaten via die technieken die inwerken op de hersenen via reductie van de default mode network en zo leidt tot ego dissollutie om zo zonder tussenpersonen zelf één te worden met het Al en zo de Godservaring als éen wording met God/Het Universum/het AL zelf te ervaren, zonder dogma's of priesters of een hiërarchie.

Dat is het verschil tussen dogmatische religie en spirituele praktijken.

Het is echter niet zo strikt gescheiden. Iemand kan een diepe spirituele ervaring hebben zoals bedoeld in jouw eerste voorbeeld, en vervolgens als 'spiritueel leraar' in jouw tweede voorbeeld te werk gaan. Dat kan gepaard gaan met dogma's, maar hoeft niet. De aanhangers kunnen dan denken dat ze dezelfde ervaring hebben of niet, het is maar net hoe ver hun fantasie of religieuze psychose kan gaan. 

Er zijn groeperingen zijn die volledig onder 1e omschrijving, vallen en groeperingen die volledig onder de 2e vallen. 
Er zijn echter ook groeperingen waarmee dat niet het geval is en daarmee is de zwart/wit scheiding die je wil trekken, niet altijd mogelijk.

 

 

bewerkt door Dat beloof ik

[Hopper 814]

Op 20-1-2025 om 10:08 zei MaartenV:

Het volgende kwam in mijn gedachten, na het lezen van geschriften over advaita vedanta, boedhisme en wat ook terug te vinden is in Christelijke mystiek. Waar mystici van allerlei religies over spreken:

 

Een religie ontstaat soms uit een diepe spirituele ervaring met een ego-interpretatie achteraf van die ervaring en heeft gelovigen en volgers die deze spirituele ervaring zelf niet gehad hebben.

Een spirituele leraar daarentegen zet zoekenden zelf aan tot hun eigen spirituele ervaring via spirituele praktijken die de beoefenaar leiden tot de Godservaring.
Zoals yoga, meditatie, ademwerk, mantra's herhalen, chanting, psychedelica, sensorische deprivatie, diep in Griekse grotten, trance dancing zoals de dancing dervishes, rituele dansen met ritmische muziek zoals Indianen doen, enzovoort.

Het eerste is dogma, het tweede is het ego leren loslaten via die technieken die inwerken op de hersenen via reductie van de default mode network en zo leidt tot ego dissollutie om zo zonder tussenpersonen zelf één te worden met het Al en zo de Godservaring als éen wording met God/Het Universum/het AL zelf te ervaren, zonder dogma's of priesters of een hiërarchie.

Dat is het verschil tussen dogmatische religie en spirituele praktijken.

  Ik zie dat je eerst dogma verwerpt om het vervolgens weer binnen te halen.  En dan geef je er mooi klinkende titels aan zoals reductie van de default mode network.  En een term die je ego dissollutie noemt (even googelen).   Na het googelen weet ik dat het over ego-dood gaat en worden er allerlei methoden aangereikt.   En vervolgens lees je dan wat die zogenaamde ego-dood voor betekenis heeft en dan kom je bij allerlei flauwekul uit.  Hetgeen mij niet verbaast, het ego weet telkens weer een nieuw hokje om zich in te verschuilen.   Er wordt hartstochtelijk gestreefd naar die "Godservaring als éen wording met God/Het Universum/het AL". (Daar noem je al 3 verschillende zaken op)

Zoals ik het zie, beste Maarten, verwerp je volledig terecht dogma.   Maar omarm je weer nieuwe dogma.   Niks nieuws onder de zon, sedert de massale kerkverlating zoekt de mens weer naar nieuwe 'spiritualiteit'.  Jezus is met het grof vuil meegegeven en de mens blijft zoeken.  Maar denk je nu heus dat Jezus een willekeurige hippie was die ook  eens wat verzonnen heeft?

bewerkt door Hopper

[Fundamenteel 1.020]

Het tweede is gewoon occult. 

[Robert Frans 1.656]

Op 22-1-2025 om 21:45 zei MaartenV:

Je moet het ruimer bekijken dan enkel Jezus. Kijk ook naar Mohamed, Siddhartha, en andere stichters van godsdiensten.

Door je blik te verruimen en uit te zoomen naar een breder perspectief zie je het terugkerende patroon beter bij die verschillende stichters.

Door eng te hangen aan 1 persoon, zie je niet dat hij deel uitmaakt van een patroonmatig verschijnsel bij mensen: namelijk iemand die via een ingeving contact had met het goddelijke en andere die hem daarvoor addoreerden. 

Jezus is de vervulling van alle mystiek en al die door jou genoemde patronen. Daarbij aanbidden wij Jezus niet alleen, maar verenigen we ons met Hem door de sacramenten en zijn zo één met Hem. We zijn daadwerkelijk geestelijke familieleden van Hem en delen steeds meer in zijn goddelijke natuur, door lijden, dood en verrijzenis heen. Hij is onze Welbeminde.
Maar het is wel zo dat er inderdaad universele, mystieke waarheden zijn te vinden, die in alle godsdiensten en levensbeschouwingen in meer of mindere mate doorschemeren. God laat niemand geheel in het duister, maar schenkt zijn licht aan een ieder die oprecht zoekt naar waarheid, gerechtigheid en liefde.

Citaat

Tot nu toe hing je spiritualiteit af van de locatie waar je geboren was. Was je geboren in Tibet, dan groeide je op met het boeddhisme, was je ingebed in die cultuur en volgde je de leerstellingen van die godsdienst die je als 'De Waarheid' aanzag. Je pa, ma, broers en zussen, nonkels en tantes, allen gingen naar de boedhistische tempel om te mediteren en offerden hun tijd en energie aan een boedhistische levenswijze.

Iemand die per ongeluk in een Islamitisch land geboren wordt, heeft nonkels en tantes en pa's en ma's die naar de moskee gaan. De leerstellingen van de profeet Mohamed volgen en die de koran als leidraad nemen. Dat is volgens hen De Waarheid.

Iemand die in Israel geboren wordt wordt ingelepeld door zijn omgegeven dat de synagoge en de Thorah de juiste wijze is.

En een in een Westers land geboren persoon, groeit op met de paplepel van het Christendom, gedicteerd door de Katholieke kerk.

Het is allemaal veel complexer dan je hier omschrijft. Mensen maken op een gegeven moment altijd eigen keuzes. Daarom is niet iedereen katholiek in het westen, of zelfs gelovig, en is ook lang niet iedere Jood religieus. Natuurlijk wordt je door je cultuur en je familie sterk beïnvloedt, maar ook eigen levenservaringen, verlangens, behoeften en inzichten helpen mee.
Het bijzondere is ook dat men dit alleen over gelovigen zegt. Van atheïsten wordt nooit gezegd dat ze nu eenmaal in een atheïstische omgeving geboren waren. Alleen zij schijnen altijd bewust ervoor gekozen te hebben. Met deze inconsistentie wordt de complexiteit van deze materie al des te meer bewezen.

Citaat

Door afstand te nemen, uit te zoomen en een ruimere blik te hanteren, zie je het weerkerende patroon: je geboorteplaats en binnen welke een gemeenschap je opgroeit bepaalt grotendeels je geloof.

Je geloof is meestentijds niet het gevolg van grondig onderzoek van de verschillende leerstellingen over alle tijden en locaties heen om dan via het verstand en je eigen zoektocht een redelijke conclusie te trekken

en een gegronde keuze te maken voor redelijke dogma's.

Dat kun je niet zo stellen. Ik begrijp je enthousiasme voor je inzichten, die je ongetwijfeld na lang, eigen onderzoek verworven hebt, maar dat moet niet ten koste gaan van je blik op andere mensen. Blijf altijd er vanuit gaan dat ook de ander hierin gelijkwaardig is en dan zul je ontdekken dat dat vaak ook echt het geval is. Als je andere mensen moet neerhalen om je eigen ideeën te verheffen, dan sta je uiteindelijk maar zwak en zullen mensen ook niet graag naar je luisteren.

Daarbij komen jouw ideeën ook voort uit een meer relativistische cultuur die in het westen ingang heeft gevonden. Ook jij blijft deels een product van je omgeving en dat is ook helemaal niet bezwaarlijk. Zoals Bruce Lee eens zei (eigen vertaling): 'Ik vrees niet de man die 10.000 traptechnieken één keer heeft geoefend, maar de man die één traptechniek 10.000 keer heeft geoefend.' En de Regel van Benedictus, de grondlegger van de westerse, monastieke mystiek, heeft het ook niet echt op monniken die van klooster naar klooster zwerven.
Een katholiek, moslim of boeddhist die zich uitsluitend op de eigen levensbeschouwing en cultuur richt, vindt niet zelden veel meer diepgang, theologische rijkdom en mystiek dan iemand die van elke levensbeschouwing een beetje wil meepikken, of die van levensbeschouwing naar levensbeschouwing zwerft.

Citaat

Verruim je blik, Robert. 

Hoe meer ik mijn blik verruim, hoe meer ik het lijden, de dood en de verrijzenis van Christus herken in al onze verhalen en in al het mooie en goede in deze wereld.

bewerkt door Robert Frans

[Flawless victory 605]

Op 22-1-2025 om 22:41 zei Robert Frans:

Daar refereerde ik ook naar in het begrip wetticisme dat ik even verderop gebruikte.

Ook het WTG kent veel geboden en regels en kent ook een heel aantal leerstellingen, die jullie wekelijks op vaste, gestructureerde wijze bestuderen. Ze is zelf ook volgens een bepaalde hiërarchie georganiseerd die wel wat weg heeft van die van de RKK (Besturend Lichaam/Vaticaan, landelijke bijkantoren/kerkprovincies, kringen/bisdommen, gemeenten/parochies), inclusief een centraal orgaan dat de leer onderwijst en uitzet. Daarin zit dus weinig verschil, alleen kennen wij wat meer theater en zijn wij een paar millenia ouder. 

Als wereldkerk ontkom je nu eenmaal niet aan enige organisatie en aan richtlijnen om de navolging van Christus handen en voeten te geven en de leer wereldwijd in alle tijden en culturen getrouw en ongerept door te geven. En ook jullie geloven dat Christus ons wel degelijk verschillende geboden geeft om na te leven. De kwestie is daarom niet of je nu veel of weinig geboden hebt, maar welke betekenis je ze geeft en in hoeverre je ze gebruikt om mensen de maat te nemen.

Het meest cruciale probleem van de Rooms-Katholieke Kerk is haar geloof dat een geloof in Christus alleen niet voldoende is voor de verlossing. De Bijbel vertelt ons duidelijk en consequent dat verlossing wordt verleend aan die mensen die Jezus Christus als hun Verlosser aanvaarden, als een geschenk uit genade door hun geloof (Johannes 1:12; 3:16,18,36; Handelingen 16:31; Romeinen 10:9-10,13; Efeziërs 2:8-9). De Rooms-Katholieke Kerk wijst dit af. De officiële positie van de Rooms-Katholieke Kerk is dat iemand in Jezus Christus moet geloven EN gedoopt moet zijn EN de Eucharistie en andere sacramenten moet ontvangen EN de voorschriften van de Rooms-Katholieke Kerk moet gehoorzamen EN deugdelijke daden moet verrichten EN niet mag sterven met een dodelijke zonde EN etcetera, etcetera, etcetera. De Katholieke afwijkingen van de Bijbel op het gebied van dit meest cruciale onderwerp van de verlossing betekent inderdaad dat het Katholicisme een valse religie is. Als iemand werkelijk alles gelooft wat de Katholieke Kerk officieel onderwijst, dan zal hij niet gered worden. Want elke bewering die stelt dat daden of rituelen aan het geloof moeten worden toegevoegd om verlossing te bewerkstelligen staat gelijk aan een bewering die stelt dat de dood van Jezus niet voldoende was om onze verlossing volledig af te kopen. Zo iemand kruistigt Jezus in wezen een tweede maal.  Gelukkig zijn er in de praktijk maar weinig Katholieken die werkelijk alles geloven wat de Kerk beweert. Daarom bevinden zich wellicht toch vele broeders en zusters onder de Katholieken.

[Robert Frans 1.656]

52 minuten geleden zei Flawless victory:

Het meest cruciale probleem van de Rooms-Katholieke Kerk is haar geloof dat een geloof in Christus alleen niet voldoende is voor de verlossing. De Bijbel vertelt ons duidelijk en consequent dat verlossing wordt verleend aan die mensen die Jezus Christus als hun Verlosser aanvaarden, als een geschenk uit genade door hun geloof (Johannes 1:12; 3:16,18,36; Handelingen 16:31; Romeinen 10:9-10,13; Efeziërs 2:8-9). De Rooms-Katholieke Kerk wijst dit af. De officiële positie van de Rooms-Katholieke Kerk is dat iemand in Jezus Christus moet geloven EN gedoopt moet zijn EN de Eucharistie en andere sacramenten moet ontvangen EN de voorschriften van de Rooms-Katholieke Kerk moet gehoorzamen EN deugdelijke daden moet verrichten EN niet mag sterven met een dodelijke zonde EN etcetera, etcetera, etcetera.

Wat versta jij onder geloven in Christus? Alleen een verstandelijk belijden dat Hij Heer is, of het leven uit zijn genade en groeien in heiligheid? Is het alleen het verkondigen dat Hij verrezen is uit de dood, of is het met Hem zelf sterven en verrijzen en heel je leven aan Hem toewijden? Geloven is een werkwoord en Jakobus waarschuwt duidelijk dat een geloof dat geen vruchten voortbrengt dood is. Het protestantse onderscheid tussen geloof en werken is nogal kunstmatig en kom je in de Schrift niet tegen.

Christus is ook binnen de katholieke kerk voldoende voor de verlossing. Want de sacramenten en de geboden zijn genadegiften van Hem. We kunnen niets uit onszelf verdienen, alles moet ons gegeven worden. Door het doopsel worden we verlost van de erfzonde. Door de eucharistie worden we met Hem verenigd. Door de geboden leren we het geloof handen en voeten te geven. Net zoals de kerk niet van ons is, maar van Hem. Het is zijn Lichaam, zijn Bruid, waar wij in mogen delen. Zou zij niet van Hem zijn, dan had ze nu niet meer bestaan.

De verlossing van Christus is drievoudig: Hij heeft je verlost door de verzoening aan het kruis. Hij verlost je dagelijks door steeds weer je zonden te vergeven en nieuwe genaden te geven. En Hij zal je verlossen bij de verrijzenis der doden, als we eeuwig met Hem mogen leven in liefde en volmaaktheid. Dat alles is één geheel, komt uit elkaar voort. Maar je hebt altijd de vrijheid je van Hem af te keren, Hij zal je nergens toe dwingen. Elke keuze die je maakt heeft betekenis, heeft eeuwigheidswaarde. En Hij wacht altijd met open armen op je.

[Flawless victory 605]

21 uur geleden zei Robert Frans:

 

Christus is ook binnen de katholieke kerk voldoende voor de verlossing. Want de sacramenten en de geboden zijn genadegiften van Hem. We kunnen niets uit onszelf verdienen, alles moet ons gegeven worden. Door het doopsel worden we verlost van de erfzonde. Door de eucharistie worden we met Hem verenigd. Door de geboden leren we het geloof handen en voeten te geven.

Dat Christus Zich ook laat kennen via cq door de gebruikmaking van door mensen cq het instituut ingestelde sacramenten is toch iets anders dan wat de kerk ervan gemaakt heeft namelijk dat de sacramenten noodzakelijke voorwaarden zouden zijn voor het leren kennen van Christus.   Onlangs hoorde ik nog een priester tegen een jong kind (lagere school leeftijd) zeggen dat dat kind niet rechtstreeks bij God zijn zonden kon belijden en vergeving ontvangen maar dat dit alleen kan door bij een priester te gaan biechten.  Het kind had uit zichzelf gezegd dat dat wel kan, doch de “priester” meende hem dat geloof te mogen ontnemen.  Trieste zaken.

 

Matteüs 18 

1Op dat moment kwamen de leerlingen Jezus vragen: ‘Wie is eigenlijk de grootste in het koninkrijk van de hemel?’ 2Hij riep een kind bij zich, zette het in hun midden neer 3en zei: ‘Ik verzeker jullie: als je niet verandert en wordt als een kind, dan zul je het koninkrijk van de hemel zeker niet binnengaan. 4Wie zichzelf vernedert en wordt als dit kind, die is de grootste in het koninkrijk van de hemel. 5En wie in mijn naam één zo’n kind ontvangt, die ontvangt Mij. 6Maar wie een van de geringe mensen die in Mij geloven ten val brengt, die kan maar beter met een molensteen om zijn nek in zee geworpen worden en in de diepte verdrinken

19 uur geleden bewerkt door Flawless victory

[MaartenV 10]

Even terug over de spirituele technieken:

Yogische Technieken: Traditionele hindoeïstische yogapraktijken met exotische ademhalingstechnieken en mentale manipulaties om eenheid met God te bereiken. Extreme voorbeelden zijn het doorsnijden van het tongriempje, zodat de tong naar achteren in de keel kan worden gekruld voor efficiëntere ademhaling om sneller eenheid met het goddelijke te bereiken.

Dit is vergelijkbaar met holotropisch ademwerk om via hyperventilatie een constrictie van de bloedvaten in het brein kan bereiken waardoor men een stervend brein imiteert en daarbij dichter bij het Goddelijke komt in de ervaring. 

Uithongering en Vasten: Langdurig vasten of zelfs bijna verhongeren, om hoger bewustzijn en visionaire staten op te wekken.
Om weer het brein in een disruptieve status te brengen dat ons in contact brengt met het goddelijke.

Native American Vision Quests: Rituelen waarbij men de wildernis in wordt gestuurd zonder voedsel of water gedurende dagen, wat hallucinaties veroorzaakt op de rand van de dood. Weer om contact met het Goddelijke te veroorzaken.

[Native American Sundance-ceremonie: Rituelen waarbij de huid wordt doorboord met metalen staven, touwen worden bevestigd en men danst onder extreme hitte om visionaire ervaringen te bereiken.

Oude Dooppraktijken: Oude dooprituelen waarbij men onder water wordt gehouden tot vlak voor het verdrinken, wat een ervaring van bijna-dood en wedergeboorte moest simuleren.

Ascese: Leven in isolatie onder zware omstandigheden, zoals in bergen of woestijnen, zonder moderne hulpmiddelen, waarbij beoefenaars levensbedreigende situaties trotseren om verlichting te cultiveren.

Gebruik van Psychedelica:

Hindoeïsme: In de Rigveda wordt "Soma" genoemd, vermoedelijk een psychedelische stof, mogelijk paddenstoelen.
Grieken: De Eleusinische Mysteriën gebruikten een psychedelische drank, waarschijnlijk afgeleid van de ergot-schimmel, die verwant is aan LSD.
Psychedelica zoals paddenstoelen waren de basis van veel religieuze tradities wereldwijd.

Modern onderzoek toont dat psychedelica voor sterke vermindering van de hersenactiviteit lijkt wat vaak tot egodissolutie leidt, tot eenheid met alles en tot mystieke ervaringen leidt.

Dus men heeft verschillende technieken gebruikt zodat men rechtstreeks contact kreeg met het goddelijke en  niet afhankelijk was van religies of priesters.

18 uur geleden bewerkt door MaartenV

[Robert Frans 1.656]

36 minuten geleden zei Flawless victory:

Dat Christus Zich ook laat kennen via cq door de gebruikmaking van door mensen cq het instituut ingestelde sacramenten is toch iets anders dan wat de kerk ervan gemaakt heeft namelijk dat de sacramenten noodzakelijke voorwaarden zouden zijn voor het leren kennen van Christus.

Toch kom je ook in het Evangelie tegen dat de sacramenten niet vrijblijvend zijn. In Johannes 6,54-56 zegt Jezus aan dat je zijn Lichaam en Bloed moet nuttigen om eeuwig leven te krijgen. De eucharistie is dus noodzakelijk om het geestelijk voedsel te ontvangen dat Hijzelf is. Volgens Johannes 3,5 moeten we uit water en Geest wedergeboren worden om het Rijk binnen te gaan, dus door het doopsel en het vormsel, waarin je de Geest ontvangt. En de apostelen krijgen van Hem de macht zonden te vergeven in Johannes 20,23. En in Matteüs 7,21 wordt redding direct gekoppeld aan het doen van Gods wil. Dus niet geloven alleen. Zo vind je meer van dit soort waarschuwingen, ook in de brieven van de apostelen.

Je kunt al die teksten natuurlijk symbolisch opvatten, maar de katholieke kerk ziet daar niet echt aanleiding toe, gezien de ernst en directheid van de teksten. Jezus stelt niet zomaar een aantal symbolische handelingen in die je al dan niet kunt negeren, maar sacramenten die ook echt iets bewerkstelligen en die eeuwigheidswaarde hebben. De Kerk is zijn Lichaam, dus gebruikt Hij die ook om zijn heilshandelingen mee te verrichten. Ze zijn bedoeld om Hem ook in deze tijd werkelijk tegenwoordig te stellen, zodat we Hem direct kunnen zien, aanraken en horen. Alsof we weer terug in de tijd in het bijbelse Israël zijn, knielend voor Hem in de stal in Bethlehem, liggend aan zijn Hart tijdens het Laatste Avondmaal, aan de voet van het kruis op Golgotha als zijn geliefde leerling of in het graf als we met Hem verrijzen uit de dood. Al het theater eromheen hebben enkel dat als doel.

Citaat

Onlangs hoorde ik nog een priester tegen een jong kind (lagere school leeftijd) zeggen dat dat kind niet rechtstreeks bij God zijn zonden kon belijden en vergeving ontvangen maar dat dit alleen kan door bij een priester te gaan biechten.  Het kind had uit zichzelf gezegd dat dat wel kan, doch de “priester” meende hem dat geloof te mogen ontnemen.  Trieste zaken.

Kinderen hebben nu eenmaal niet in alles gelijk. Hoewel de betreffende priester ook niet helemaal gelijk had: alleen doodzonden, die je welbewust begaat en ernstig van aard zijn, moet je biechten. Aangezien ik dit verhaal enkel uit dit regeltje van jou ken, weet ik niet hoe de priester verder de biecht heeft behandeld bij deze kinderen. Tegenwoordig gaat dat meestal gewoon op positieve, pastorale wijze. Maar het leren biechten, op een manier die bij het niveau van de betreffende catechisanten past, is op zich een vrij normale praktijk in het katholieke geloofsonderwijs. Niet uit angst voor straffen, maar uit liefde voor Christus, omdat je het graag met Hem wil goedmaken.

Overigens biecht je altijd rechtsstreeks tot God. De priester zit er niet namens zichzelf, maar namens Christus. Daarom ook het zeer strenge biechtgeheim. Christus gebruikt hem en zo de kerk als zijn Lichaam om zonden te vergeven. Als de priester na de biecht de absolutie uitspreekt en je zo ontslaat van je zonden, dan is het niet hij, maar Christus die je zegt dat alles nu goed is en je in vrede kunt heengaan. Je krijgt zo van Hem zélf te horen dat je vergeven bent en dat geeft toch een eigen, unieke rust en blijdschap die je daarbuiten niet zomaar vindt.

[Robert Frans 1.656]

17 uur geleden zei MaartenV:

Even terug over de spirituele technieken:

[...]

Dus men heeft verschillende technieken gebruikt zodat men rechtstreeks contact kreeg met het goddelijke en  niet afhankelijk was van religies of priesters.

Deze technieken klinken vooral levensgevaarlijk en proberen inderdaad hallucinaties te forceren door onder meer je brein tijdelijk van zuurstof te onthouden. Het doet me denken aan de chocking challenge die laatst op het nieuws was, waarin tieners zichzelf of elkaar proberen te wurgen en net op tijd weer te stoppen, om  zo een roes te veroorzaken. Het lijkt me echt buitengewoon onverstandig om je met dit soort oefeningen bezig te houden. Een paar seconden je brein zonder zuurstof kan al levenslange hersenschade veroorzaken en er zijn ook al kinderen gestorven door die challenge.

De christelijke traditie kent ook haar ascetische oefeningen en sommige heiligen konden daarin het extreme opzoeken. Dat wordt dan vaker niet dan wel door de kerk goedgekeurd. Daarnaast kennen sommige ordes een vorm van zelfkastijding, maar die is altijd relatief mild, nooit verplicht, omringt door hele strenge voorwaarden en nooit ernstig verwondend. De basis is echter natuurlijk het vasten of onthouden in de vastentijd, gecombineerd met een al sober en liefdevol leven in het algemeen. Als je meer wil, dan mag dat alleen in overleg met je biechtvader. Zomaar 'wat uitproberen' is echt absoluut not done.

Het belangrijkste principe is echter altijd dat je de goddelijke vertroostingen niet kunt forceren. God geeft ze wel of niet, naar gelang zijn barmhartigheid. Het zijn genadegiften, geen onvermijdelijke gevolgen van bepaalde gebedstechnieken. Niet elke soortgelijke ervaring hoeft dan ook per se van God te komen. En juist in de momenten dat je helemaal niets ervaart werkt Hij in jou niet zelden het meest diep en kan het geloof in het bijzonder groeien en bestendigen.