Verslaafde partner

[Bluebird 0]

Hallo allemaal,

mijn eerste huwelijk is stukgelopen. Uit dit huwelijk zijn drie kinderen voortgekomen. Na de scheiding ben ik God een jaar kwijt geweest. Een aantal jaar geleden ben ik mijn huidige man tegengekomen. Met hem kwam God weer terug in mijn/ons leven. Een paar maanden na onze eerste ontmoeting raakte ik zwanger en we zijn kort daarna getrouwd. Allemaal best snel, maar we hadden beiden het sterke gevoel dat God ons op elkaars pad had gebracht. 
 

Nu is het zo dat mijn man sinds een half jaar overmatig drinkt. Dat ging van een halve liter sterke drank om de dag naar nu bijna dagelijks een liter sterke drank. Daarbij komt dat hij een kwade dronk heeft. Als hij niet al om 18:00 in slaap valt, gaat hij ruzie zoeken. Soms is het één ding, soms een hele waslijst. Hierbij kwetst hij mij enorm en trapt hij mij de grond in met zijn woorden. De volgende ochtend weet hij nergens van. 
 

Ik heb hem gezegd dat ik wil dat hij hulp gaat zoeken om te stoppen met drinken. Omwille van zijn gezondheid, zijn rol als vader van onze zoon, maar ook om onze relatie. Hij probeert het, drinkt 1 dag niet, en dan begint het weer van voren af aan. 
 

God geeft kracht naar kruid. Ik bid, vraag om hulp, wijsheid, kracht. Maar hoe ver kan en mag ik dit laten gaan? Is dit Gods plan met mij? Een aantal mensen in mijn omgeving weet er van en vragen zich af hoe lang ik dit nog volhoud. Maar wat moet ik dan? Weer een gebroken gezin? Nog een kind met gescheiden ouders? Gods wet zegt dat we niet mogen echtbreken. Maar wat als je echtgenoot jullie huwelijk hiermee stukmaakt?

[Figulus 130]

Van de regen in de drup. Als ik jou was, dan zou ik niet afgaan op gevoel. Dat werkt blijkbaar voor geen meter. Dat echtbreuk niet de bedoeling is had je kunnen realiseren tijdens je eerste huwelijk, geen gevoel voor nodig, enkel wetenschap. God kwijtraken eens Hij in je leven is gekomen is onzin. Vraag je eerst maar eens af of je Hem wel werkelijk in je leven hebt gehad. Niet eigenwijs doen is mijn advies.

[Bluebird 0]

Wat houdt niet eigenwijs doen in volgens jou?

[Figulus 130]

Niet naar je gevoel luisteren. Je kunt beter naar God luisteren. Ik ken dat wel, luisteren naar gevoel. Dat hield meestal mijn ... achterna lopen in.

26 april bewerkt door Figulus

[Dat beloof ik 990]

13 uur geleden zei Bluebird:

Hallo allemaal,

mijn eerste huwelijk is stukgelopen. Uit dit huwelijk zijn drie kinderen voortgekomen. Na de scheiding ben ik God een jaar kwijt geweest. Een aantal jaar geleden ben ik mijn huidige man tegengekomen. Met hem kwam God weer terug in mijn/ons leven. Een paar maanden na onze eerste ontmoeting raakte ik zwanger en we zijn kort daarna getrouwd. Allemaal best snel, maar we hadden beiden het sterke gevoel dat God ons op elkaars pad had gebracht. 
 

Nu is het zo dat mijn man sinds een half jaar overmatig drinkt. Dat ging van een halve liter sterke drank om de dag naar nu bijna dagelijks een liter sterke drank. Daarbij komt dat hij een kwade dronk heeft. Als hij niet al om 18:00 in slaap valt, gaat hij ruzie zoeken. Soms is het één ding, soms een hele waslijst. Hierbij kwetst hij mij enorm en trapt hij mij de grond in met zijn woorden. De volgende ochtend weet hij nergens van. 
 

Ik heb hem gezegd dat ik wil dat hij hulp gaat zoeken om te stoppen met drinken. Omwille van zijn gezondheid, zijn rol als vader van onze zoon, maar ook om onze relatie. Hij probeert het, drinkt 1 dag niet, en dan begint het weer van voren af aan. 
 

God geeft kracht naar kruid. Ik bid, vraag om hulp, wijsheid, kracht. Maar hoe ver kan en mag ik dit laten gaan? Is dit Gods plan met mij? Een aantal mensen in mijn omgeving weet er van en vragen zich af hoe lang ik dit nog volhoud. Maar wat moet ik dan? Weer een gebroken gezin? Nog een kind met gescheiden ouders? Gods wet zegt dat we niet mogen echtbreken. Maar wat als je echtgenoot jullie huwelijk hiermee stukmaakt?

Volgens mij zou je er goed aan doen om zelf het drankprobleem aan te pakken, in plaats van te bidden en hopen dat het overgaat.
Kan het zijn dat je man en jij elkaar hebben ontmoet binnen een kleine geloofsgemeenschap (vaak 'ministrie' genoemd, gekopieerd uit Amerika) en daar de relatie is ontstaan.
Vermoedelijk had je man dit probleem al voordat hij je kende, is het ene tijdje goed gegaan en valt hij vervolgens weer terug.
Want deze gemeenschappen staan er om bekend dat ze vaak verslaafden opnemen, wel aan het geloof helpen, maar de kennis niet hebben om het verslavingsprobleem aan te pakken.
En dat steekt dat weer na een tijdje de kop op.

Zoek een professioneel arts of verslavingsdeskundige op en ga daar naar toe met je probleem.
Doe je dat niet, dan ga je hier niet uit komen.

12 uur geleden zei Figulus:

Niet naar je gevoel luisteren. Je kunt beter naar God luisteren. Ik ken dat wel, luisteren naar gevoel. Dat hield meestal mijn ... achterna lopen in.

Dat heeft ze gedaan, naar God luisteren, en dat is dus niet goed gelopen. Ze zit nu met een scheiding, twee gebroken kinderen en een verslaafde man.

27 april bewerkt door Dat beloof ik

[Petra. 716]

Op 26-4-2024 om 22:00 zei Bluebird:

Hallo allemaal,

mijn eerste huwelijk is stukgelopen. Uit dit huwelijk zijn drie kinderen voortgekomen. Na de scheiding ben ik God een jaar kwijt geweest. Een aantal jaar geleden ben ik mijn huidige man tegengekomen. Met hem kwam God weer terug in mijn/ons leven. Een paar maanden na onze eerste ontmoeting raakte ik zwanger en we zijn kort daarna getrouwd. Allemaal best snel, maar we hadden beiden het sterke gevoel dat God ons op elkaars pad had gebracht. 
 

Nu is het zo dat mijn man sinds een half jaar overmatig drinkt. Dat ging van een halve liter sterke drank om de dag naar nu bijna dagelijks een liter sterke drank. Daarbij komt dat hij een kwade dronk heeft. Als hij niet al om 18:00 in slaap valt, gaat hij ruzie zoeken. Soms is het één ding, soms een hele waslijst. Hierbij kwetst hij mij enorm en trapt hij mij de grond in met zijn woorden. De volgende ochtend weet hij nergens van. 
 

Ik heb hem gezegd dat ik wil dat hij hulp gaat zoeken om te stoppen met drinken. Omwille van zijn gezondheid, zijn rol als vader van onze zoon, maar ook om onze relatie. Hij probeert het, drinkt 1 dag niet, en dan begint het weer van voren af aan. 
 

God geeft kracht naar kruid. Ik bid, vraag om hulp, wijsheid, kracht. Maar hoe ver kan en mag ik dit laten gaan? Is dit Gods plan met mij? Een aantal mensen in mijn omgeving weet er van en vragen zich af hoe lang ik dit nog volhoud. Maar wat moet ik dan? Weer een gebroken gezin? Nog een kind met gescheiden ouders? Gods wet zegt dat we niet mogen echtbreken. Maar wat als je echtgenoot jullie huwelijk hiermee stukmaakt?

Hallo Bluebird, 

Naar wat ik lees zit je nu met vier kinderen en een alcoholist met een kwaaie dronk. Hoe ver kan en mag ik dit laten gaan.. vraag je je af.  Zijn je kinderen veilig? Ben jij veilig? 

Indien het antwoord "nee" is, is het al te ver gegaan. Stop met aangeven dat hij hulp moet zoeken en start met zelf hulp zoeken. Trek aan de bel bij je huisarts, bel Veilig Thuis. 0800-2000 (gratis)  https://veiligthuis.nl. En ga aan de slag om jezelf en je kinderen daadwerkelijk en concreet te helpen. 

Ik wens je veel sterkte toe! 🌺

 

 

[Bluebird 0]

Op 28-4-2024 om 08:48 zei Petra.:

Hallo Bluebird, 

Naar wat ik lees zit je nu met vier kinderen en een alcoholist met een kwaaie dronk. Hoe ver kan en mag ik dit laten gaan.. vraag je je af.  Zijn je kinderen veilig? Ben jij veilig? 

Tot op heden heeft mijn man geen fysiek geweld gebruikt. Wel heeft hij meer dan eens heel dreigend boven me gestaan waarbij ik bang was dat hij me wel wat zou aandoen. 
Mijn kinderen heeft hij nog nooit met een vinger aangeraakt. Maar ik vraag me wel af wat de psychische schade op termijn zal zijn. Ze zien niet dat hij drinkt, maar merken wel verschil in zijn gedrag op. Daarnaast zien ze mij met regelmaat huilend aan tafel omdat ik de grond in word gepraat. Is dat onveilig? En is dat onveiliger dan ze weer in een (tijdelijk) onstabiele situatie brengen? 
 

Op 27-4-2024 om 11:13 zei Dat beloof ik:

Volgens mij zou je er goed aan doen om zelf het drankprobleem aan te pakken, in plaats van te bidden en hopen dat het overgaat.
Kan het zijn dat je man en jij elkaar hebben ontmoet binnen een kleine geloofsgemeenschap (vaak 'ministrie' genoemd, gekopieerd uit Amerika) en daar de relatie is ontstaan.
Vermoedelijk had je man dit probleem al voordat hij je kende, is het ene tijdje goed gegaan en valt hij vervolgens weer terug.
Want deze gemeenschappen staan er om bekend dat ze vaak verslaafden opnemen, wel aan het geloof helpen, maar de kennis niet hebben om het verslavingsprobleem aan te pakken.
En dat steekt dat weer na een tijdje de kop op.

Zoek een professioneel arts of verslavingsdeskundige op en ga daar naar toe met je probleem.
Doe je dat niet, dan ga je hier niet uit komen.

Hij weet dat hij een drankprobleem heeft en zegt er aan te willen werken. Ik heb hem gevraagd hulp te zoeken. Hij heeft al een traject van hulp gehad mbt verslaving. Hij vertelde daar andere verhalen dan hoe het in werkelijkheid ging. De keer dat ik meeging heb ik moeten aangeven hoe het voor mij was. Ik was voorzichtig in wat ik zei omdat ik wist dat ik het op een nare manier terug zou krijgen. En dat gebeurde ook: “och mijn man is een alcoholist. Wat ben ik zielig!” Was wat hij zei na thuiskomst. Hij wil geen hulp. Hij wil ook niet aangesproken worden op zijn gedrag. 
 

Afgelopen weekend sprak ik met een vriendin van ons. Zij vertelde mij dat hij dit gedrag ook liet zien bij zijn ex, die uiteindelijk bij hem weg is gegaan. 
 

Naast dat hij een drankprobleem heeft met kwade dronk, heeft hij ook narcistische trekken. Als hij niet wil dat ik iets doe of eet, gebeurt het niet. Ga ik er tegenin, dan is het bonje. Het lijkt nu veiliger te zijn om in deze situatie te blijven dan weg te gaan, want ik weet niet tot wat hij in staat is. Hij is enorm controlerend en dwingend. 
 

Ik heb er over gedacht hulp te vragen bij iemand uit onze (hervormde) kerk. Maar ook daar weet ik niet bij wie. En als mijn man er achter komt, wat hangt me dan boven het hoofd. Ik heb hem al eerder gezegd dat ik hulp voor hem wil omdat ik van hem houd en omdat ik wil dat hij een vader is voor zijn jongste kind, maar dat lijkt niet goed genoeg tot hem door te dringen. 

Op 26-4-2024 om 22:46 zei Figulus:

Niet naar je gevoel luisteren. Je kunt beter naar God luisteren. 

Het is erg moeilijk om niet naar je gevoel te luisteren, dit uit te zetten, wanneer je psychisch met de grond gelijkgemaakt wordt. Als er gezegd wordt dat er niks van je deugt: je geloof, de manier waarop je je kinderen opvoedt, de manier waarop je je werk doet (eigen bedrijf), de manier waarop je met je eigen familie omgaat, hoe je er uit ziet, hoe je je gedraagt in je relatie. 
Ik wil niks liever dan luisteren naar God, maar is dit dan wat Hij voor ogen heeft voor mij?

[Figulus 130]

20 minuten geleden zei Bluebird:

Het is erg moeilijk om niet naar je gevoel te luisteren, dit uit te zetten, wanneer je psychisch met de grond gelijkgemaakt wordt. Als er gezegd wordt dat er niks van je deugt: je geloof, de manier waarop je je kinderen opvoedt, de manier waarop je je werk doet (eigen bedrijf), de manier waarop je met je eigen familie omgaat, hoe je er uit ziet, hoe je je gedraagt in je relatie. 
Ik wil niks liever dan luisteren naar God, maar is dit dan wat Hij voor ogen heeft voor mij?

Ik bedoel daarmee ook niet dat je als een robot in het geheel moet gaan staan. Je bent een vrouw, en die verschillen wezenlijk van een man in mijn optiek. Gelukkig maar, want waar zou het aanvullende anders gezocht moeten worden? Ik mis in je verhaal een stuk zelfreflectie. Het is voornamelijk je man die de zwarte piet krijgt toegespeeld, of het is God waar je vraagtekens bij zet, maar waar is je eigen aandeel?

[Bluebird 0]

8 minuten geleden zei Figulus:

Ik bedoel daarmee ook niet dat je als een robot in het geheel moet gaan staan. Je bent een vrouw, en die verschillen wezenlijk van een man in mijn optiek. Gelukkig maar, want waar zou het aanvullende anders gezocht moeten worden? Ik mis in je verhaal een stuk zelfreflectie. Het is voornamelijk je man die de zwarte piet krijgt toegespeeld, of het is God waar je vraagtekens bij zet, maar waar is je eigen aandeel?

Ik zou harder moeten zijn tegen hem. Duidelijker in wat ik wel en niet wil in deze relatie. Hulp moeten zoeken.  Hem nog meer moeten laten weten dat ik wil dat onze relatie stand houdt. 
 

Ik ben iemand die conflictmijdend is. Ik vind het lastig op te staan tegen iemand die fysiek en verbaal groter en sterker is dan ik. 
Wil ik hulp inroepen? Ja!

Ben ik bang voor de gevolgen! Ja…

Ik twijfel geen moment aan Gods trouw aan mij. Wanneer ik het moeilijk heb roep ik tot Hem om hulp en kracht en krijg dat dan ook. Dit alles voelt alleen zo uitzichtloos. 

29 april bewerkt door Bluebird

[Figulus 130]

Zojuist zei Bluebird:

Ik zou harder moeten zijn tegen hem. Duidelijker in wat ik wel en niet wil in deze relatie. Hulp moeten zoeken.  Hem nog meer moeten laten weten dat ik wil dat onze relatie stand houdt.

Dat is wat je zou willen doen. Maar wat heb je gedaan dat bijdraagt aan de situatie?

[Bluebird 0]

 

Je vraagt wat mijn aandeel is in mijn man zijn alcoholprobleem?

29 april bewerkt door Bluebird

[Figulus 130]

8 minuten geleden zei Bluebird:

Je vraagt wat mijn aandeel is in mijn man zijn alcoholprobleem?

Nee.

[Dat beloof ik 990]

5 uur geleden zei Bluebird:

Het lijkt nu veiliger te zijn om in deze situatie te blijven dan weg te gaan, want ik weet niet tot wat hij in staat is. Hij is enorm controlerend en dwingend

Dat lijkt veilig, maar je maakt de situatie alleen maar erger en er is geen oplossing. Als dit de stand van zaken is, kun je beter zo snel mogelijk bij hem weg gaan.

[Petra. 716]

8 uur geleden zei Bluebird:

Wel heeft hij meer dan eens heel dreigend boven me gestaan waarbij ik bang was dat hij me wel wat zou aandoen. 
Mijn kinderen ... zien ze mij met regelmaat huilend aan tafel omdat ik de grond in word gepraat. 
 

... De keer dat ik meeging heb ik moeten aangeven hoe het voor mij was. Ik was voorzichtig in wat ik zei omdat ik wist dat ik het op een nare manier terug zou krijgen. En dat gebeurde ook: “och mijn man is een alcoholist. Wat ben ik zielig!” Was wat hij zei na thuiskomst. Hij wil geen hulp. Hij wil ook niet aangesproken worden op zijn gedrag. 
 

Naast dat hij een drankprobleem heeft met kwade dronk, heeft hij ook narcistische trekken. Als hij niet wil dat ik iets doe of eet, gebeurt het niet. Ga ik er tegenin, dan is het bonje. Het lijkt nu veiliger te zijn om in deze situatie te blijven dan weg te gaan, want ik weet niet tot wat hij in staat is. Hij is enorm controlerend en dwingend. 
 

.. En als mijn man er achter komt, wat hangt me dan boven het hoofd. 

Het is erg moeilijk om niet naar je gevoel te luisteren, dit uit te zetten, wanneer je psychisch met de grond gelijkgemaakt wordt. Als er gezegd wordt dat er niks van je deugt: je geloof, de manier waarop je je kinderen opvoedt, de manier waarop je je werk doet (eigen bedrijf), de manier waarop je met je eigen familie omgaat, hoe je er uit ziet, hoe je je gedraagt in je relatie. 

Hallo Bluebird, 

Lees nog eens terug wat je zelf schrijft.  JA, jij en je kinderen zitten in een hele onveilige situatie. 

Je hebt gebeden om hulp en dat heb je ook nodig. God bracht je hier en ik geef je dit nummer: 0800-2000 (gratis) pak je telefoon bel NU Veilig Thuis !!! 

Situaties zoals de jouwe is waar dit hulpsysteem voor is opgericht. Je bent bang voor represailles en ook daar zijn ze goed mee bekend en weten ze mee om te gaan. 

Zet 'm op, je kan het! 🌺

 

 

 

 

[Yours 88]

Dag Bluebird,

Alles overziend denk ik dat je er goed/verstandig aan doet om deze man, al wil je nog zo graag dat de relatie stand houdt, omwille van jezelf èn je kinderen te verlaten. Want tegen de welhaast demonisch te noemen krachten die hij laat zien, is geen kruid gewassen en is er op termijn absoluut geen perspectief. 

Maak je geen zorgen over ‘Gods wil’: die heeft het beste met een ieder voor. Je man geeft blijk dat niet met jou hebben en evenmin met zijn bloedeigen kind. Dat creëert een (ook) in de toekomst onveilige situatie voor jou en àlle kinderen.

Ga dan ook in je kracht staan, laat die kracht niet meer van je wijken en doe wat je doen moet. En al is het tijdelijk onveilig: beter dat dan op termijn altijd onveilig. 

Ik wens je heel veel sterkte toe. 🌻

30 april bewerkt door Yours

[Flawless victory 605]

Hallo Bluebird,

Wat je beschrijft is volgens mij ernstiger dan zomaar een paar narcistische trekjes. Het probleem van je man lijkt meer in de richting van psychopathie te liggen.  Ik zou je van harte het boek van Jan Storms willen aanraden, getiteld “Destructieve relaties op de schop”.  Lees ook eens de reviews eronder. Dit zou je kunnen helpen jezelf geestelijk  los te maken van de psychopaat.  Indien je bang bent dat je man het boek zal vinden kun je het misschien op je werk bewaren of bij je ouders of een vriendin die je vertrouwt. Want als hij weet dat je weg wilt zal de destructie waarschijnlijk worden opgevoerd. Ik denk dat je er veel herkenning en erkenning in zult vinden en zeker goede tips om zo goed mogelijk uit deze situatie te komen.  

Veel inzicht, wijsheid en sterkte toegewenst.

30 april bewerkt door Flawless victory

[Flawless victory 605]

@Bluebird  wat betreft de kwestie echtscheiding en God. In Christus zijn wij bevrijd van de Wet.  Jezus leert  “Heb je naaste lief gelijk jezelf”.  Het is je hoogste taak om al je kinderen te beschermen tegen het destructieve narcisme van je partner. Dat kun je alleen maar doen door ook goed voor jezelf te zorgen en er weer bovenop te komen en je te herinneren wat liefde is. 

[Yours 88]

2 uur geleden zei Noel2:

Hie zijn een mysticus, wat bijbeltijgers, en een paar atheistische geloofsbestrijders

Ik hoor werkelijk In geen van deze categorieën thuis.

Ik voel me echter zeer betrokken bij deze vrouw en haar kinderen en zeg eerlijk en oprecht en tevens vanuit nogal wat levenservaring wat ik ervan vind.

Wat Bluebird uiteindelijk besluit is natuurlijk aan haar. 

[Breuk 377]

11 uur geleden zei Noel2:

Hallo Bluebird, wat hoop je te bereiken aan reactie op dit Christenlijk forum? Hie zijn een mysticus, wat bijbeltijgers, en een paar atheistische geloofsbestrijders. Ik verwacht dat je beter hulp kunt vragen aan de huisarts. Als het je gaat om wat God van jouw situatie vindt, en hoe je zijn plan het best kan volgen, moet je ook niet naar forumdeelnemers luisteren, maar diep in jouw hart luisteren.

 

En de beterweters stoppen iedereen het liefst in hokjes en vakjes:

 

 

[Yours 88]

42 minuten geleden zei Noel2:

9 uur geleden zei Yours:

 

Dat laatste is het belangrijkste. Maar het is nogal wat als je zegt: “verlaat je man”. Hoe eerlijk ik dan ook zou willen zijn, dat zou ik voor me laten.

 

Dat God/de kerk vroeger beslisten dat je de ander never nooit mocht verlaten, zelfs als je verschrikkelijk mishandeld werd, is eeuwenlang de norm geweest. En je kon die beslissing als vrouw (met kinderen) al helemaal nooit nemen, vanwege de economische afhankelijkheid. En dat was allemaal wel goed?

Naar het nu: Het mag nooit een lichtvaardige beslissing zijn en er moet lang en intensief over nagedacht worden. Maar er zijn grenzen, zoals de (psychische) veiligheid van jezelf en belangrijker nog: die van je kinderen. 

De uiteindelijke beslissing ligt uiteraard bij Bluebird, die met haar hart èn verstand het besluit moet nemen. 

[Hopper 813]

Beter is om op een forum als dit helemaal geen adviezen te vragen.  Je schiet er namelijk niks mee op.   Want je krijgt tegengestelde adviezen en wat schiet je er mee op?   Wat ik lees is een vrouw die voor de tweede maal in de huwelijksproblemen zit.   Is dat een patroon?  Dat is geen vraag om hier te beantwoorden, dat is een retorische vraag welke jezelf kan stellen.   Retorische vragen aan jezelf stellen lijkt me dan ook het beste.  Verhip, zit ik nu een advies te geven?  (Retorische vraag)

[Yours 88]

1 uur geleden zei Noel2:

De bemoeienissen van kerk of staat met het gezin zie ik niet als positief, maar goed ik heb moeite met elke vorm van regelzucht. Ik denk dat God echter wel plannen heeft die bemoeizuchtig kunnen overkomen, dan past een zekere nederigheid. Het als buitenstaander je een oordeel aanmeten over een situatie wil ik niet doen, maar waardevolle kennis uit levenservaring moet wel gedeeld kunnen worden, denk ik.

Het 'de drinkende man' gelijk maar helemaal opgeven, is niet wat Jezus zou doen, denk ik.

Als die man ‘een gezellige dronk’ over zich zou hebben, zou er geen enkel probleem zijn. De situatie ligt echter anders. Ze geeft hem tevens ook niet zomaar helemaal op. Lees Bluebirds berichten nog maar eens.

Dan kun je tevens ook lezen dat de man al een relatie achter de rug had, waar dezelfde problematiek speelde. 

[Yours 88]

28 minuten geleden zei Noel2:

Als Bluebird hem niet helemaal opgeeft, waarom wil jij dan wel adviseren voor verlaten? Kan dat niet beter met deskundigen (huisarts) eventueel een geestelijk verzorger?

Wat ik vooral moeilijk vind is het gemak waarmee allerlei adviezen aan kwetsbare mensen worden gegeven, terwijl wij de situatie absoluut niet goed genoeg kennen.

Maar misschien heb ik inderdaad niet grondig genoeg gelezen. Is de situatie wel beter kenbaar uit wat geschreven is.

 

4 minuten geleden zei Noel2:

Adviezen vragen staat vrij, maar adviezen geven is wat mij betreft zeer verantwoordelijk werk. Aan een eenzijdig verhaal heb je in ieder geval niet genoeg, volgens mij.

Dat is de werking van een forum. Er wordt vanuit de eigen kennis en levenservaring gereageerd op wat er hier als probleem wordt neergezet.

Ik wil je er daarnaast op wijzen dat het een van de vele adviezen is die ze van iedereen zal krijgen aan wie ze dit voorlegt. Dan loop je het risico dat je ook een dergelijk advies krijgt. 

De beslissing is en blijft echter aan Bluebird.

[Yours 88]

3 uur geleden zei Noel2:

De bemoeienissen van kerk of staat met het gezin zie ik niet als positief, maar goed ik heb moeite met elke vorm van regelzucht.

De eeuwenlange knevelarij van kerk en staat, ook nu nog in bepaalde landen, heeft het leven van miljoenen vrouwen tot een hel gemaakt/maakt het dat nu nog. En heeft geleid/leidt tot vernedering, mishandeling, verkrachting en moord van veel van hen. Het is dan ook goed dat dit nu allemaal aan het licht komt en besproken kan worden. Zodat uiteindelijk de juiste beslissing genomen kan worden.

[Figulus 130]

2 uur geleden zei Yours:

Als die man ‘een gezellige dronk’ over zich zou hebben, zou er geen enkel probleem zijn.

De conclusie dat het oké is om een alcoholist te zijn vanwege een 'gezellige dronk' is niet logisch, omdat het negeren van negatieve gevolgen van overmatig alcoholgebruik problematisch gedrag aanmoedigt. Het leidt tot negatieve gevolgen voor de gezondheid, relaties of werkprestaties, ongeacht of men zich daarbij als zogenaamd gezellig voordoet. Het is belangrijk om bewust te blijven van de impact van alcohol op onze gezondheid en welzijn, en om verantwoordelijke keuzes te maken met betrekking tot alcoholgebruik.