Onderscheidingsvermogen, is de weg nu smal, lang, breed en/of kort?

[TTC 1.560]

8 minuten geleden zei Hopper:

Als de ziel thuiskomt is dat op een plaats waar God geen huur vraagt.  Om met Jezus te spreken : In het huis van mijn Vader zijn veel kamers. Als dat niet zo was, zou Ik het jullie wel gezegd hebben. Ik ga er nu heen om alles voor jullie in orde te maken.

Heb nog geen reactie van m'n huisbaas ontvangen, heb even geduld. 

Op 11-8-2024 om 14:02 zei Monachos:

Camus stelt een derde keuzemogelijkheid voor: vrede hebben met het idee dat het leven geen werkelijke betekenis heeft en doorleven. Mensen die voor deze derde optie kiezen zijn volgens Camus absurde helden. In De mythe van Sisyphus beschrijft hij drie voorbeelden van mensen met deze levensinstelling: de Veroveraar, de Toneelspeler en Don Juan.

De hermeneutische methode die Bachelard toepast op zijn literaire werken beoogt zo veel mogelijk een creatief samenvallen van het bewustzijn van de lezer met de in het werk tot gelding komende literaire verbeelding van de auteur. In deze verbeelding kunnen zich volgens Bachelard elementen van een collectief bewustzijn manifesteren. Op grond van een duidelijke neiging tot groeperen en classificeren wordt z'n werk soms ook wel onder het structuralisme gerangschikt.

24 augustus 2024 bewerkt door TTC

[Hopper 813]

4 minuten geleden zei TTC:

Heb nog geen reactie van m'n huisbaas ontvangen, heb even geduld. 

Het lijden is een openbarende kracht, ik raad dus aan om de huisbaas te laten voor wat het is.   De wereld die je ziet is slechts een sluier als voorhangsel van de werkelijkheid.   Dat voorhangsel ben je zelf, je staat dus zelf in de schaduw waardoor je het licht niet gewaar bent.

[TTC 1.560]

Zojuist zei Hopper:

Het lijden is een openbarende kracht, ik raad dus aan om de huisbaas te laten voor wat het is.   De wereld die je ziet is slechts een sluier als voorhangsel van de werkelijkheid.   Dat voorhangsel ben je zelf, je staat dus zelf in de schaduw waardoor je het licht niet gewaar bent.

De huisbaas heeft nog niet gereageerd, die is nog bezig met een aantal katalysatoren. 

[Monachos 511]

28 minuten geleden zei Hopper:

Om met Jezus te spreken : In het huis van mijn Vader zijn veel kamers. Als dat niet zo was, zou Ik het jullie wel gezegd hebben. Ik ga er nu heen om alles voor jullie in orde te maken.

Hij is al een tijdje bezig. Worden vast mooie kamers.

[TTC 1.560]

6 minuten geleden zei Monachos:

Hij is al een tijdje bezig. Worden vast mooie kamers.

Met bloemetjesbehang, om het te doen lijken dat het allemaal rozengeur en maneschijn is. 

[Hopper 813]

1 uur geleden zei TTC:

Met bloemetjesbehang, om het te doen lijken dat het allemaal rozengeur en maneschijn is. 

Je hebt te veel beeldende fantasie (cognitieve inhoud).    In het huis van de Vader is het kenmerk dat goed en kwaad er afwezig zijn.  Nu wil ik bloemetjesbehang niet onder goed of kwaad rangschikken, want ik heb geen aanleg voor bloemschikken.

[TTC 1.560]

3 minuten geleden zei Hopper:

Je hebt te veel beeldende fantasie (cognitieve inhoud).    In het huis van de Vader is het kenmerk dat goed en kwaad er afwezig zijn.  Nu wil ik bloemetjesbehang niet onder goed of kwaad rangschikken, want ik heb geen aanleg voor bloemschikken.

Ja, als het dat niet is, is het wel iets anders.

[Hopper 813]

Zojuist zei TTC:

Ja, als het dat niet is, is het wel iets anders.

Je kunt nu eenmaal niet iets herstellen op dezelfde wijze waarop het ontstaan is.  Zolang je nog in de cognitieve inhoud zit, zit je in het 'ietsisme' en niet in het huis van de Vader.

[TTC 1.560]

7 uur geleden zei Hopper:

Je kunt nu eenmaal niet iets herstellen op dezelfde wijze waarop het ontstaan is.  Zolang je nog in de cognitieve inhoud zit, zit je in het 'ietsisme' en niet in het huis van de Vader.

Ja, reverse engineering is dan ook een onderzoeksproces waarvan het onderwerp zeer gevarieerd kan zijn.  

25 augustus 2024 bewerkt door TTC

[TTC 1.560]

8 uur geleden zei Hopper:

Je hebt te veel beeldende fantasie (cognitieve inhoud).    In het huis van de Vader is het kenmerk dat goed en kwaad er afwezig zijn.  Nu wil ik bloemetjesbehang niet onder goed of kwaad rangschikken, want ik heb geen aanleg voor bloemschikken.

Onder volkspsychologie kan in tegenstelling tot de wetenschappelijke psychologie het geheel aan begrippen, opvattingen, en verklaringen van de menselijke geest, het menselijk gedrag of menselijke aard worden verstaan die ontleend zijn aan het dagelijks spraakgebruik of omgangstaal. Andere hieraan verwante benamingen zijn common sense, alledaagse, intuïtieve of naïeve psychologie.

8 uur geleden zei Hopper:

Zolang je nog in de cognitieve inhoud zit, zit je in het 'ietsisme' en niet in het huis van de Vader.

In de filosofie van de geest is het idee van meervoudige realiseerbaarheid eind jaren 1960 en begin jaren 1970 geïntroduceerd door Hilary Putnam en Jerry Fodor als argument tegen het reductionistische opvatting over het lichaam-geestprobleem.

25 augustus 2024 bewerkt door TTC

[TTC 1.560]

Op 1-7-2023 om 17:19 zei Hopper:

Alleen het 'denken' kan hulpvragen bedenken.

Horizonversmelting is een begrip uit de hermeneutiek dat wijst op het bestaan van een eigen ervaringshorizon met betrekking tot de denkwereld van een individu. Horizonversmelting is voor een onderzoeker binnen de hermeneutiek het vinden van raakvlakken tussen zijn eigen 'horizon' en die van de persoon die hij onderzoekt om daarmee de ander te kunnen 'verstaan'.

12 uur geleden zei Hopper:

Je hebt te veel beeldende fantasie.

Structuralisme is een benaderingswijze die ervan uitgaat dat niet-direct waarneembare of onbewuste structuren ten grondslag liggen aan alle sociale verschijnselen. Deze structuren zijn verzamelingen van de relaties tussen de elementen waaruit de sociale werkelijkheid is opgebouwd.

[Monachos 511]

Psychomotorische therapie (PMT) is een behandelvorm voor mensen met psychosociale of psychische problematiek, waarbij op methodische wijze gebruikgemaakt wordt van werkvormen gericht op lichaamsbeleving en het handelen in bewegingssituaties. De psychomotorisch therapeut richt zich op de problematiek zoals die naar voren komt in bewegingsgedrag, lichaamstaal, lichamelijke spanningen, lichaamshouding, lichaamssensaties en lichaamsbeleving. Deze aspecten zijn aandachtspunt in de diagnostiek en aangrijpingspunt voor de behandeling. Psychomotorische therapie wordt zowel aan individuele cliënten, als aan echtparen, gezinnen of groepen gegeven. PMT is er voor ouderen, volwassenen, jongeren en kinderen.

[TTC 1.560]

9 minuten geleden zei Monachos:

Psychomotorische therapie (PMT) is een behandelvorm voor mensen met psychosociale of psychische problematiek, waarbij op methodische wijze gebruikgemaakt wordt van werkvormen gericht op lichaamsbeleving en het handelen in bewegingssituaties. De psychomotorisch therapeut richt zich op de problematiek zoals die naar voren komt in bewegingsgedrag, lichaamstaal, lichamelijke spanningen, lichaamshouding, lichaamssensaties en lichaamsbeleving. Deze aspecten zijn aandachtspunt in de diagnostiek en aangrijpingspunt voor de behandeling. Psychomotorische therapie wordt zowel aan individuele cliënten, als aan echtparen, gezinnen of groepen gegeven. PMT is er voor ouderen, volwassenen, jongeren en kinderen.

Het structuralisme bevat een soort holisme en stelt het geheel primair aan de delen. Het geheel van intern samenhangende fenomenen is een structuur. Daarom kan het structuralisme zich niet direct op een onderzoeksobject richten, deze is immers pas begrijpbaar in de context van het grotere systeem, maar richt zich op het algemene systeem dat de concrete elementen zelf mogelijk maakt.

[Monachos 511]

Cognitieve gedragstherapie (cgt) is een mengeling van gedragstherapie met interventies die ontwikkeld zijn vanuit de cognitieve psychologie.  De kern is de veronderstelling dat irrationele cognities (gedachten) zorgen voor disfunctioneel gedrag, zoals vermijdingsgedrag of agressie. De technieken die gebruikt worden in de cognitieve gedragstherapie richten zich op het veranderen van de inhoud van deze irrationele cognities. Grondleggers van cgt zijn Aaron Beck en Albert Ellis. Daarnaast wordt gewerkt met technieken uit de klassieke gedragstherapie. Deze staan bij cgt echter ten dienste van het veranderen van cognities.

Theorie
De basis van cgt wordt gevormd door het cognitieve model. In dit model wordt beschreven hoe gedachten over een situatie tot gedrag en gevoelens leiden. Dit wordt schematisch weergegeven in een ABC-schema, ook wel G-schema:

A. Gebeurtenis: hiermee wordt de objectieve gebeurtenis bedoeld, beschreven alsof je door een camera kijkt

B. Gedachten: hiermee worden de specifieke gedachten bedoeld die je hebt bij de bij A genoemde gebeurtenis

C. Gevoel/Gedrag: welk gevoel of gedrag is het gevolg van deze gedachten?
Zo kan iemand die depressief is bij het (A) tegenkomen van zijn baas denken (B) O nee hè, ik krijg weer een slechte beoordeling straks en zich daardoor (C) depressief gaan voelen en zijn baas proberen te vermijden, waardoor hij in de problemen raakt. Een andere theorie is dat cgt zich richt op het activeren van stimuli in het cognitieve netwerk van de cliënt die niet compatibel zijn met irrationele cognities en schema’s.

Interventies
De interventies van cgt richten zich primair op het veranderen van de B in het ABC-schema, als blijkt dat deze gedachte irrationeel of niet-helpend is. Dit kan gebeuren door middel van een groot aantal technieken, waaronder:

de socratische dialoog

meerdimensionaal inschalen

taartpunttechnieken, het verzinnen van alternatieve cognities bij automatisch negatieve gedachten

gedragsexperimenten

systematische desensitisatie, het blootstellen van de patiënt aan wat hem angst inboezemt

counterconditionering, het conditioneren van ongewenst gedrag door het associëren van een stimulus met gewenst gedrag

Er bestaan verschillende vormen van cognitieve gedragstherapie:

Rationeel-emotieve therapie

Klassieke cgt volgens Beck

Schemagerichte cognitieve therapie volgens Jeffrey Young, specifieke en uitgebreide therapie voor persoonlijkheidsstoornissen.

Onderzoek
Cgt is waarschijnlijk de meest toegepaste vorm van psychotherapie. Uit veel onderzoek blijkt dat cgt effectief is in het bestrijden van symptomen bij verschillende vormen van psychopathologie.

[TTC 1.560]

4 minuten geleden zei Monachos:

Cognitieve gedragstherapie (cgt) is een mengeling van gedragstherapie met interventies die ontwikkeld zijn vanuit de cognitieve psychologie.  De kern is de veronderstelling dat irrationele cognities (gedachten) zorgen voor disfunctioneel gedrag, zoals vermijdingsgedrag of agressie. De technieken die gebruikt worden in de cognitieve gedragstherapie richten zich op het veranderen van de inhoud van deze irrationele cognities. Grondleggers van cgt zijn Aaron Beck en Albert Ellis. Daarnaast wordt gewerkt met technieken uit de klassieke gedragstherapie. Deze staan bij cgt echter ten dienste van het veranderen van cognities.

Theorie
De basis van cgt wordt gevormd door het cognitieve model. In dit model wordt beschreven hoe gedachten over een situatie tot gedrag en gevoelens leiden. Dit wordt schematisch weergegeven in een ABC-schema, ook wel G-schema:

A. Gebeurtenis: hiermee wordt de objectieve gebeurtenis bedoeld, beschreven alsof je door een camera kijkt

B. Gedachten: hiermee worden de specifieke gedachten bedoeld die je hebt bij de bij A genoemde gebeurtenis

C. Gevoel/Gedrag: welk gevoel of gedrag is het gevolg van deze gedachten?
Zo kan iemand die depressief is bij het (A) tegenkomen van zijn baas denken (B) O nee hè, ik krijg weer een slechte beoordeling straks en zich daardoor (C) depressief gaan voelen en zijn baas proberen te vermijden, waardoor hij in de problemen raakt. Een andere theorie is dat cgt zich richt op het activeren van stimuli in het cognitieve netwerk van de cliënt die niet compatibel zijn met irrationele cognities en schema’s.

Interventies
De interventies van cgt richten zich primair op het veranderen van de B in het ABC-schema, als blijkt dat deze gedachte irrationeel of niet-helpend is. Dit kan gebeuren door middel van een groot aantal technieken, waaronder:

de socratische dialoog

meerdimensionaal inschalen

taartpunttechnieken, het verzinnen van alternatieve cognities bij automatisch negatieve gedachten

gedragsexperimenten

systematische desensitisatie, het blootstellen van de patiënt aan wat hem angst inboezemt

counterconditionering, het conditioneren van ongewenst gedrag door het associëren van een stimulus met gewenst gedrag

Er bestaan verschillende vormen van cognitieve gedragstherapie:

Rationeel-emotieve therapie

Klassieke cgt volgens Beck

Schemagerichte cognitieve therapie volgens Jeffrey Young, specifieke en uitgebreide therapie voor persoonlijkheidsstoornissen.

Onderzoek
Cgt is waarschijnlijk de meest toegepaste vorm van psychotherapie. Uit veel onderzoek blijkt dat cgt effectief is in het bestrijden van symptomen bij verschillende vormen van psychopathologie.

We komen stapje voor stapje tot een synthese die we vooraan kunnen plaatsen, het filosofenprobleem in de informatica nog een andere kwestie. 

[Monachos 511]

Dramatherapie is een vorm van creatieve therapie waarin dramatische middelen worden gebruikt; improviserend spel, bewegingsexpressie, poppenspel, maar ook gedichten, verhalen, schminken en costumering. Dramatherapie creëert een mogelijkheid waar mensen hun realiteit kunnen laten zien, hun eigen subjectief beleefde realiteit. Mensen kunnen interacties trainen binnen spelsituaties, ze kunnen kijken naar hun eigen kwesties, vanuit de distantie (bijvoorbeeld door het zien van anderen). Ze kunnen opluchting vinden in het naar buiten brengen van hun eigen situatie, ze kunnen verhalen creëren waar ze zichzelf in herkennen. Tijdens het spel doet men een nieuwe ervaring op. Een ervaring die, weliswaar opgedaan werd in een spelwerkelijkheid, maar kan worden meegenomen naar de wereld van alledag, net zoals er aspecten van de ‘echte’ werkelijkheid een plaats kunnen krijgen in het spel. Dat is het mechanisme waar de dramatherapeut gebruik van maakt.

Doelgroep
Veel mensen denken dat dramatherapie vooral geschikt is voor kinderen omdat zij zich nog niet goed verbaal kunnen uiten. Maar ook voor volwassen kan dramatherapie een goede therapievorm zijn.

Dramatherapie biedt hulpt bij diverse problematieken op sociaal, emotioneel en psychisch gebied. Voorbeelden hiervan zijn onder andere:

depressiviteit

moeite met aangaan of behouden van sociale contacten

gedragsproblemen

verwerking van moeilijke ervaringen en trauma’s

problemen met uiten van emoties, angsten, faalangst en onzekerheid

persoonlijkheidproblematieken

[TTC 1.560]

6 minuten geleden zei Monachos:

Dramatherapie is een vorm van creatieve therapie waarin dramatische middelen worden gebruikt; improviserend spel, bewegingsexpressie, poppenspel, maar ook gedichten, verhalen, schminken en costumering. Dramatherapie creëert een mogelijkheid waar mensen hun realiteit kunnen laten zien, hun eigen subjectief beleefde realiteit. Mensen kunnen interacties trainen binnen spelsituaties, ze kunnen kijken naar hun eigen kwesties, vanuit de distantie (bijvoorbeeld door het zien van anderen). Ze kunnen opluchting vinden in het naar buiten brengen van hun eigen situatie, ze kunnen verhalen creëren waar ze zichzelf in herkennen. Tijdens het spel doet men een nieuwe ervaring op. Een ervaring die, weliswaar opgedaan werd in een spelwerkelijkheid, maar kan worden meegenomen naar de wereld van alledag, net zoals er aspecten van de ‘echte’ werkelijkheid een plaats kunnen krijgen in het spel. Dat is het mechanisme waar de dramatherapeut gebruik van maakt.

Doelgroep
Veel mensen denken dat dramatherapie vooral geschikt is voor kinderen omdat zij zich nog niet goed verbaal kunnen uiten. Maar ook voor volwassen kan dramatherapie een goede therapievorm zijn.

Dramatherapie biedt hulpt bij diverse problematieken op sociaal, emotioneel en psychisch gebied. Voorbeelden hiervan zijn onder andere:

depressiviteit

moeite met aangaan of behouden van sociale contacten

gedragsproblemen

verwerking van moeilijke ervaringen en trauma’s

problemen met uiten van emoties, angsten, faalangst en onzekerheid

persoonlijkheidproblematieken

Metonymie is, naast de metafoor, de belangrijkste vorm van beeldspraak. 

[Monachos 511]

Eye movement desensitization and reprocessing (afgekort EMDR) is een therapeutische behandelmethode die met name toegepast wordt bij mensen met een posttraumatische stressstoornis (PTSS). Deze therapie is ontwikkeld door Francine Shapiro en bestaat sinds eind jaren 80.

Een essentieel element is het telkens wisselen van de aandacht van links naar rechts met oogbewegingen (de therapeut gaat met zijn of haar vingers zo’n 25 cm voor het gezicht van de cliënt heen en weer). Soms worden ook links-rechts geluiden via een koptelefoon toegepast of links-rechts aanrakingen op de knieën (’tappen’).

EMDR wordt vaak toegepast om de vastgelopen verwerking van traumatische ervaringen weer op gang te helpen. Er is veel onderzoek gedaan naar de effectiviteit bij met name PTSS.[2][3] Uit systematische reviews blijkt dat de werkzaamheid van EMDR inmiddels voldoende vaststaat. Er bestaan inmiddels 21 gecontroleerde onderzoeken naar de effectiviteit van EMDR. Dit maakt

EMDR op dit moment de meest geëvalueerde behandeling op het gebied van psychisch trauma. Volgens de meest recente richtlijnen van de International Society for Traumatic Stress Studies (ISTSS), de American Psychiatric Association (APA) en de Engelse overheid (NICE) is EMDR, met imaginaire exposure, de ’treatment of choice’ voor psychotrauma. Een Nederlandse richtlijncommissie onder auspiciën van het Trimbos-instituut kwam recentelijk met een soortgelijk advies (Landelijke stuurgroep multidisciplinaire richtlijnen in de GGZ (www.ggzrichtlijnen.nl):

“EMDR een van de meest in aanmerking komende psychologische interventies bij PTSS. De methode is effectief en wordt door zijn aard door veel patiënten en therapeuten als relatief weinig emotioneel belastend ervaren”. Onderzoek naar het nut van de oogbewegingen is in een recente overzichtsstudie eveneens bewezen.[4]Om die reden staat EMDR voor de behandeling van PTSS in de categorie van therapieën met de hoogste effectiviteit.

Werking

Hoewel de werking van EMDR niet specifiek een gevolg is van oogbewegingen alleen maar van een hele stapeling van technieken, is het toch interessant om onderzoeken te volgen naar de oogbewegingen sec, bijvoorbeeld het afleidende karakter van deze bewegingen. Dit is beweerd door de Canadese psychologen Raymond Gunter en Glen Boder  die ontdekten dat afleidende taken, zoals het natekenen van een ingewikkelde figuur, de sterkte van onplezierige persoonlijke herinneringen doen afnemen. Zij menen dat vooral activering van het werkgeheugen verantwoordelijk is voor het verminderen van de beladenheid van nare herinneringen. Er zijn aanwijzingen dat de oogbewegingtechniek meer werkgeheugen in beslag neemt dan de tikjes in de oren of de zachte tikjes op de handen/knieën, waardoor deze techniek bij zeer angstige herinneringen het best zou werken.

[TTC 1.560]

7 minuten geleden zei Monachos:

Eye movement desensitization and reprocessing (afgekort EMDR) is een therapeutische behandelmethode die met name toegepast wordt bij mensen met een posttraumatische stressstoornis (PTSS). Deze therapie is ontwikkeld door Francine Shapiro en bestaat sinds eind jaren 80.

Een essentieel element is het telkens wisselen van de aandacht van links naar rechts met oogbewegingen (de therapeut gaat met zijn of haar vingers zo’n 25 cm voor het gezicht van de cliënt heen en weer). Soms worden ook links-rechts geluiden via een koptelefoon toegepast of links-rechts aanrakingen op de knieën (’tappen’).

EMDR wordt vaak toegepast om de vastgelopen verwerking van traumatische ervaringen weer op gang te helpen. Er is veel onderzoek gedaan naar de effectiviteit bij met name PTSS.[2][3] Uit systematische reviews blijkt dat de werkzaamheid van EMDR inmiddels voldoende vaststaat. Er bestaan inmiddels 21 gecontroleerde onderzoeken naar de effectiviteit van EMDR. Dit maakt

EMDR op dit moment de meest geëvalueerde behandeling op het gebied van psychisch trauma. Volgens de meest recente richtlijnen van de International Society for Traumatic Stress Studies (ISTSS), de American Psychiatric Association (APA) en de Engelse overheid (NICE) is EMDR, met imaginaire exposure, de ’treatment of choice’ voor psychotrauma. Een Nederlandse richtlijncommissie onder auspiciën van het Trimbos-instituut kwam recentelijk met een soortgelijk advies (Landelijke stuurgroep multidisciplinaire richtlijnen in de GGZ (www.ggzrichtlijnen.nl):

“EMDR een van de meest in aanmerking komende psychologische interventies bij PTSS. De methode is effectief en wordt door zijn aard door veel patiënten en therapeuten als relatief weinig emotioneel belastend ervaren”. Onderzoek naar het nut van de oogbewegingen is in een recente overzichtsstudie eveneens bewezen.[4]Om die reden staat EMDR voor de behandeling van PTSS in de categorie van therapieën met de hoogste effectiviteit.

Werking

Hoewel de werking van EMDR niet specifiek een gevolg is van oogbewegingen alleen maar van een hele stapeling van technieken, is het toch interessant om onderzoeken te volgen naar de oogbewegingen sec, bijvoorbeeld het afleidende karakter van deze bewegingen. Dit is beweerd door de Canadese psychologen Raymond Gunter en Glen Boder  die ontdekten dat afleidende taken, zoals het natekenen van een ingewikkelde figuur, de sterkte van onplezierige persoonlijke herinneringen doen afnemen. Zij menen dat vooral activering van het werkgeheugen verantwoordelijk is voor het verminderen van de beladenheid van nare herinneringen. Er zijn aanwijzingen dat de oogbewegingtechniek meer werkgeheugen in beslag neemt dan de tikjes in de oren of de zachte tikjes op de handen/knieën, waardoor deze techniek bij zeer angstige herinneringen het best zou werken.

Het hoeft niet perse zin te hebben, stoppen doet het niet. 

[Monachos 511]

Exposure in vivo

Exposure in vivo vormt de kern van de cognitief-gedragstherapeutische behandeling van angststoornissen. Recente inzichten tonen aan dat exposure in vivo zijn effectiviteit ontleent aan het creëren van een discrepantie tussen verwachte en daadwerkelijke gebeurtenissen in specifieke (angstaanjagende) situaties, zogeheten disconfirmatie. Het optimaliseren van de (kans op) disconfirmatie is de belangrijkste taak van de gedragstherapeut bij het werken met exposure in vivo. In deze samenvatting van een PSyXpert-nascholingsartikel leest u onder meer over de wetenschappelijke stand van zaken op dit gebied en wordt een aantal praktische, voorlopige handvatten gegeven voor het onderscheiden en hanteren van veiligheidsgedrag.

Exposure in vivo en responspreventie
Cognitieve gedragstherapie is de eerstekeus behandeling voor angststoornissen. Exposure in vivo met responspreventie is daarvan een essentieel onderdeel. Exposure in vivo is de systematische blootstelling aan situaties waarin rampzalige gebeurtenissen worden gevreesd, met de bedoeling dat de patiënt ervaart dat het gevreesde uitblijft. Exposure wordt idealiter gecombineerd met responspreventie: gedragingen die voor de patiënt de functie hebben het gevreesde te voorkomen of te verminderen (veiligheidsgedrag) dienen achterwege gelaten te worden.

Ruimte voor verbetering
Exposure in vivo met responspreventie is een redelijk effectieve behandeling voor verschillende angststoornissen in vergelijking met placebobehandeling. Er zijn echter drop-out percentages tot 30% en patiënten die de behandeling niet afmaken ondervinden beduidend minder effect dan patiënten die de behandeling wel afmaken. Anders gezegd: ongeveer 50% van de patiënten ondervindt een significante verbetering na exposurebehandeling. Er is ruimte voor verbetering van exposurebehandeling. Wanneer een exposurebehandeling niet goed verloopt, kan extra diagnostiek van veiligheidsgedrag een middel zijn om de effectiviteit van exposurebehandeling te vergroten.

[TTC 1.560]

Zojuist zei Monachos:

Exposure in vivo

Exposure in vivo vormt de kern van de cognitief-gedragstherapeutische behandeling van angststoornissen. Recente inzichten tonen aan dat exposure in vivo zijn effectiviteit ontleent aan het creëren van een discrepantie tussen verwachte en daadwerkelijke gebeurtenissen in specifieke (angstaanjagende) situaties, zogeheten disconfirmatie. Het optimaliseren van de (kans op) disconfirmatie is de belangrijkste taak van de gedragstherapeut bij het werken met exposure in vivo. In deze samenvatting van een PSyXpert-nascholingsartikel leest u onder meer over de wetenschappelijke stand van zaken op dit gebied en wordt een aantal praktische, voorlopige handvatten gegeven voor het onderscheiden en hanteren van veiligheidsgedrag.

Exposure in vivo en responspreventie
Cognitieve gedragstherapie is de eerstekeus behandeling voor angststoornissen. Exposure in vivo met responspreventie is daarvan een essentieel onderdeel. Exposure in vivo is de systematische blootstelling aan situaties waarin rampzalige gebeurtenissen worden gevreesd, met de bedoeling dat de patiënt ervaart dat het gevreesde uitblijft. Exposure wordt idealiter gecombineerd met responspreventie: gedragingen die voor de patiënt de functie hebben het gevreesde te voorkomen of te verminderen (veiligheidsgedrag) dienen achterwege gelaten te worden.

Ruimte voor verbetering
Exposure in vivo met responspreventie is een redelijk effectieve behandeling voor verschillende angststoornissen in vergelijking met placebobehandeling. Er zijn echter drop-out percentages tot 30% en patiënten die de behandeling niet afmaken ondervinden beduidend minder effect dan patiënten die de behandeling wel afmaken. Anders gezegd: ongeveer 50% van de patiënten ondervindt een significante verbetering na exposurebehandeling. Er is ruimte voor verbetering van exposurebehandeling. Wanneer een exposurebehandeling niet goed verloopt, kan extra diagnostiek van veiligheidsgedrag een middel zijn om de effectiviteit van exposurebehandeling te vergroten.

Gaston Bachelard stelde dat de geschiedenis van de wetenschap gekenmerkt wordt door een confrontatie met epistemologische obstakels die de vooruitgang van het denken verhinderen. Deze worden niet opgeworpen door de complexiteit van de wereld of de beperkingen van de mens, maar door de manier waarop wordt gedacht.

[Monachos 511]

Volgens de psychodynamische benadering kennen mensen zowel bewuste als onbewuste drijfveren die van invloed zijn op hun gedachten en gedrag. De bewuste drijfveren herkennen ze als zodanig terwijl ze van de onbewuste geen weet hebben. In sommige gevallen kunnen deze bewuste en onbewuste drijfveren met elkaar botsen. Gedurende de psychodynamische psychotherapie wordt getracht contact te maken met de onbewuste processen waarbij de therapeut zijn cliënt begeleidt bij zijn oplossingsvermogen. Er is hierbij sprake van een sterke gerichtheid op gevoelsbeleving in het hier en nu.

De term dynamisch verwijst aan de ene kant naar de kern van de methode, die gericht is op afweer en weerstand die intensief bewerkt worden. Aan de andere kant houdt dit de beperking van de behandelwijze in, waarbij de toepasbaarheid ervan kan afnemen indien door de aard van de klachten of de persoonlijkheid de afweer minder goed georganiseerd is.

De moderne psychodynamische psychotherapieën zijn gebaseerd op psychoanalytische theorieën maar verschillen er qua methode en technieken van door de gestructureerde manier waarop de therapeut in samenwerking met de cliënt diens problemen benadert en behandelt. Bij deze korte en efficiënte behandelvorm wordt dikwijls een maximaal aantal zittingen vastgesteld met een variabele frequentie.

De korte dynamische psychotherapie vereist een actieve samenwerking tussen cliënt en behandelaar waarbij beiden een eigen taakstelling hebben om het gezamenlijk doel te bereiken, namelijk het durven herkennen van gevoelens, deze te begrijpen en desgewenst te uiten.

Op actieve wijze richt de behandelaar de aandacht van de cliënt tijdens de therapie zo snel mogelijk op de diverse mechanismen die deze gebruikt om zijn gevoelens te vermijden/voorkomen waardoor deze niet bewust ervaren en onderzocht kunnen worden. Hierdoor leert de cliënt deze mechanismen snel te herkennen en los te laten. Aan de hand van concrete situaties en interacties worden vervolgens de diverse gevoelens van de cliënt naar boven gehaald en overwonnen. Dikwijls duiken er tijdens dit proces pijnlijke herinneringen uit het verleden op waarbij wordt gekeken naar het verband tussen deze vroegere en de huidige pijnlijke ervaringen. Hierbij worden de vroegere pijnlijke gevoelens bewust onderzocht zodat deze verwerkt en opgeruimd kunnen worden.

De therapie begint met een langdurige zitting (proeftherapie) waarbij op actieve, confronterende wijze wordt geprobeerd het ‘onbewuste’ van de cliënt te openen. Hierbij wordt nauwkeurig in de gaten gehouden hoe de cliënt reageert. De manier waarop de therapeut daarbij te werk gaat kan verschillen aangezien deze samenhangt met de typische weerstanden van degene die behandeld wordt. Deze zitting zal uiteindelijk duidelijk maken of deze therapievorm geschikt is voor de cliënt in kwestie.

[TTC 1.560]

3 minuten geleden zei Monachos:

Volgens de psychodynamische benadering kennen mensen zowel bewuste als onbewuste drijfveren die van invloed zijn op hun gedachten en gedrag. De bewuste drijfveren herkennen ze als zodanig terwijl ze van de onbewuste geen weet hebben. In sommige gevallen kunnen deze bewuste en onbewuste drijfveren met elkaar botsen. Gedurende de psychodynamische psychotherapie wordt getracht contact te maken met de onbewuste processen waarbij de therapeut zijn cliënt begeleidt bij zijn oplossingsvermogen. Er is hierbij sprake van een sterke gerichtheid op gevoelsbeleving in het hier en nu.

De term dynamisch verwijst aan de ene kant naar de kern van de methode, die gericht is op afweer en weerstand die intensief bewerkt worden. Aan de andere kant houdt dit de beperking van de behandelwijze in, waarbij de toepasbaarheid ervan kan afnemen indien door de aard van de klachten of de persoonlijkheid de afweer minder goed georganiseerd is.

De moderne psychodynamische psychotherapieën zijn gebaseerd op psychoanalytische theorieën maar verschillen er qua methode en technieken van door de gestructureerde manier waarop de therapeut in samenwerking met de cliënt diens problemen benadert en behandelt. Bij deze korte en efficiënte behandelvorm wordt dikwijls een maximaal aantal zittingen vastgesteld met een variabele frequentie.

De korte dynamische psychotherapie vereist een actieve samenwerking tussen cliënt en behandelaar waarbij beiden een eigen taakstelling hebben om het gezamenlijk doel te bereiken, namelijk het durven herkennen van gevoelens, deze te begrijpen en desgewenst te uiten.

Op actieve wijze richt de behandelaar de aandacht van de cliënt tijdens de therapie zo snel mogelijk op de diverse mechanismen die deze gebruikt om zijn gevoelens te vermijden/voorkomen waardoor deze niet bewust ervaren en onderzocht kunnen worden. Hierdoor leert de cliënt deze mechanismen snel te herkennen en los te laten. Aan de hand van concrete situaties en interacties worden vervolgens de diverse gevoelens van de cliënt naar boven gehaald en overwonnen. Dikwijls duiken er tijdens dit proces pijnlijke herinneringen uit het verleden op waarbij wordt gekeken naar het verband tussen deze vroegere en de huidige pijnlijke ervaringen. Hierbij worden de vroegere pijnlijke gevoelens bewust onderzocht zodat deze verwerkt en opgeruimd kunnen worden.

De therapie begint met een langdurige zitting (proeftherapie) waarbij op actieve, confronterende wijze wordt geprobeerd het ‘onbewuste’ van de cliënt te openen. Hierbij wordt nauwkeurig in de gaten gehouden hoe de cliënt reageert. De manier waarop de therapeut daarbij te werk gaat kan verschillen aangezien deze samenhangt met de typische weerstanden van degene die behandeld wordt. Deze zitting zal uiteindelijk duidelijk maken of deze therapievorm geschikt is voor de cliënt in kwestie.

Soms worden trappen omgezet in concentrische cirkels, wat verwarrend kan zijn wanneer we hier niet mee vertrouwd zijn. 

[Monachos 511]

Mindfulness Based Cognitieve Therapie (MBCT)

Mindfulness, of aandachttraining, is het tegenovergestelde van leven op de automatische piloot. Je komt dichterbij je gevoel, zonder erover te oordelen of er direct gevolg aan te geven. Je aanvaardt de situatie zoals die is en creëert zo ruimte om problemen van een andere kant te bekijken. Door dit proces te trainen, leef je intenser en kun je tegelijkertijd makkelijker ontspannen.

Mindfulness is vooral goed voor mensen die blijven piekeren over het verleden of tobben over de toekomst. Mensen kunnen zo in beslag genomen worden door hun verleden of de toekomst dat ze ‘vergeten’ om in het ‘hier en nu’ te leven. Daar probeert mindfulness verandering in te brengen. Onderzoek heeft uitgewezen dat mindfulness het risico op terugval bij depressie kan verminderen. Ook kan mindfulness angsten beter hanteerbaar maken.

MBCT
Mindfulness vindt zijn oorsprong in het boeddhisme. In 1979 heeft de Amerikaan Jon Kabat-Zinn als eerste een acht weken durende training ontwikkeld: Mindfulness Based Stress Reductie (MBSR). In de geestelijke gezondheidszorg werd later MBCT bekend: Mindfulness Based Cognitieve Therapie. MBCT combineert elementen van meditatietechnieken met aspecten uit de cognitieve therapie. Uit onderzoek is inmiddels gebleken dat MBCT een effectieve behandelmethode is voor mensen met terugkerende depressies.

Bij cognitieve therapie is het doel negatieve gedachten om te zetten in evenwichtigere gedachten. In de MBCT training leer je negatieve gedachten of gevoelens te accepteren zoals ze zijn, in plaats van deze ervaringen te vermijden of onderdrukken. Je leert de aandacht anders te richten, zodat negatieve gedachten niet gaan overheersen.

[TTC 1.560]

Zojuist zei Monachos:

Mindfulness Based Cognitieve Therapie (MBCT)

Mindfulness, of aandachttraining, is het tegenovergestelde van leven op de automatische piloot. Je komt dichterbij je gevoel, zonder erover te oordelen of er direct gevolg aan te geven. Je aanvaardt de situatie zoals die is en creëert zo ruimte om problemen van een andere kant te bekijken. Door dit proces te trainen, leef je intenser en kun je tegelijkertijd makkelijker ontspannen.

Mindfulness is vooral goed voor mensen die blijven piekeren over het verleden of tobben over de toekomst. Mensen kunnen zo in beslag genomen worden door hun verleden of de toekomst dat ze ‘vergeten’ om in het ‘hier en nu’ te leven. Daar probeert mindfulness verandering in te brengen. Onderzoek heeft uitgewezen dat mindfulness het risico op terugval bij depressie kan verminderen. Ook kan mindfulness angsten beter hanteerbaar maken.

MBCT
Mindfulness vindt zijn oorsprong in het boeddhisme. In 1979 heeft de Amerikaan Jon Kabat-Zinn als eerste een acht weken durende training ontwikkeld: Mindfulness Based Stress Reductie (MBSR). In de geestelijke gezondheidszorg werd later MBCT bekend: Mindfulness Based Cognitieve Therapie. MBCT combineert elementen van meditatietechnieken met aspecten uit de cognitieve therapie. Uit onderzoek is inmiddels gebleken dat MBCT een effectieve behandelmethode is voor mensen met terugkerende depressies.

Bij cognitieve therapie is het doel negatieve gedachten om te zetten in evenwichtigere gedachten. In de MBCT training leer je negatieve gedachten of gevoelens te accepteren zoals ze zijn, in plaats van deze ervaringen te vermijden of onderdrukken. Je leert de aandacht anders te richten, zodat negatieve gedachten niet gaan overheersen.

Op deze manier wordt mindfulness een parapluterm, en groei in meditatie een uniek pad met af en toe sprankeltjes van hoop die opgaan in de ruis. We prupsen verder, terug naar de toekomst.