Pange Lingua Gloriosi

[Hetairos 420]

6 uur geleden zei Petra.:

Op 25-4-2023 om 10:12 zei Hermanos2:

Het kan dus ook heel goed zo zijn dat er wel degelijk één ware kerk is, maar dat een aantal gelovigen zich daarvan hebben verwijderd of uit die kerk gezet zijn. Betekent dit dan automatisch dat er nu twee volwaardige kerken zijn, omdat die gelovigen vinden dat zij nu (ook) de ene, ware kerk vormen? Of betekent het dat die gelovigen simpelweg niet meer tot de ene, ware kerk behoren, hoe hard ze ook roepen van wel? Een duidelijk antwoord is niet te geven, zonder kleur te bekennen over welke kerkstroming je volgt

Ik zou het heel erg vinden als er zoveel christenen een verkeerde kerk of eigenlijk dan verkeerde of onjuiste of ehhhh... niet echte God aanhangen. Als er maar 1 Ware juiste kerk is zou dat betekenen dat er meer christenen op een onjuist pad zijn dan goed. Hoe kan dat dan ?

En dus, denk ik, dat het beter is om dan maar te stellen, dat ALLE kerken verkeerd zijn. 

(NB: niet direct reageren op mijn opmerking, maar even mijn reactie op jouw volgende opmerking op je in laten werken) 

6 uur geleden zei Petra.:

Volgens mij zijn alle (zoniet de meeste) christenen welwillend en goedbedoelend in hun wens om God te gehoorzamen en Jezus te volgen. Ik zie mensen voor me die hartstikke hun best doen om het Goed te doen, mensen die naar de kerk gaan, dagelijks bidden en hun best doen om de Heilige Geest op te vangen en de Wil van God en Jezus te 'horen'.   In de praktijk blijken er flinke verschillen te zitten tussen wat er als Wil van God wordt opvangen, maar ligt dat dan aan al die mensen die oprecht hun uiterste best doen ? Dat kan toch niet. Ze kunnen toch niet meer doen dan dat. Dat zou betekenen dat goedwillende oprechte christenen toch nog misleid kunnen worden. Het zou betekenen dat miljoenen mensen oprecht hun best kunnen doen, naar de kerk gaan en kunnen bidden tot ze scheel zien maar God ze gewoon in de kou laat staan of op het verkeerde padje laat sturen ofzo. Zo wreed/gemeen kan God niet zijn. Tenminste.. dat wil er bij mij niet in. 

Uiteraard is mijn eerdere stelling véél te kort door de bocht, want met dat wat je hier vlak boven aangeeft, ben ik het óók eens. Hoe kan dat, vraag je je af?

Ik ben van mening dat elke kerk, een religieuze instelling is rond leerstellingen en dogma's. Met andere woorden: Je hebt eerst het dogma en de leerstelling en daarna ontstaat pas een kerk. De ware kerk is, naar mijn mening, een kerk waar slechts één dogma of leerstelling bestaat! Die regel (dat dogma of die leerstelling) zou ik willen herleiden uit het volgende Bijbelgedeelte in Hebreeën 12:1-4 (HSV):

• "Welnu dan, laten ook wij, nu wij door zo'n menigte van getuigen omringd worden, afleggen alle last en de zonde, die ons zo gemakkelijk verstrikt. En laten wij met volharding de wedloop lopen die voor ons ligt, terwijl wij het oog gericht houden op Jezus, de Leidsman en Voleinder van het geloof. Hij heeft om de vreugde die Hem in het vooruitzicht was gesteld, het kruis verdragen en de schande veracht en zit nu aan de rechterhand van de troon van God. Want let toch scherp op Hem Die zo'n tegenspraak van de zondaars tegen Zich heeft verdragen, opdat u niet verzwakt en bezwijkt in uw zielen. U hebt nog niet tot bloedens toe weerstand geboden in uw strijd tegen de zonde".

De ware kerk richt zich dus slechts het onderwijzen van de gelovigen. Zij wordt op die manier een instrument in de hand van de Geest. Jezus zegt in Johannes 14:26 (HSV): "Maar de Trooster, de Heilige Geest, Die de Vader zenden zal in Mijn Naam, Hij zal u (de gelovigen) in alles onderwijzen en hen in herinnering brengen alles wat Ik (Jezus) hen gezegd heb".

Nu is het wat lastig, zo niet onmogelijk, een kerk te vinden die dat predikaat (ware kerk) verdient. We zullen het dus moeten doen met wat voorhanden is. De vraag wordt dan vanzelf: waar voel je als gelovige dat je het best wordt onderwezen op die punten die ik zojuist schilderde. En dan moet je de heersende dogma's en leerstellingen gewoon op de koop toenemen. Want als je de tekst, die ik boven citeerde goed leest, zie je dat daar geen enkele dogma of leerstelling uit kan worden herleid, tenzij je natuurlijk je eigen leerstellingen en dogma's in de tekst projecteert.

Het komt uiteindelijk neer op de oprechtheid van de individuele gelovige, die zal altijd door de Geest worden onderwezen en getroost, in welke kerk hij of zij zich ook bevindt. En dat geld zelfs voor andere religiën want de Geest trekt Zich niets aan van muren en/of wanden, hoe dik ze ook door mensen worden gemaakt.

[Hermanos2 549]

5 minuten geleden zei Hetairos:

En dus, denk ik, dat het beter is om dan maar te stellen, dat ALLE kerken verkeerd zijn. 

(NB: niet direct reageren op mijn opmerking, maar even mijn reactie op jouw volgende opmerking op je in laten werken) 

Uiteraard is mijn eerdere stelling véél te kort door de bocht, want met dat wat je hier vlak boven aangeeft, ben ik het óók eens. Hoe kan dat, vraag je je af?

Ik ben van mening dat elke kerk, een religieuze instelling is rond leerstellingen en dogma's. Met andere woorden: Je hebt eerst het dogma en de leerstelling en daarna ontstaat pas een kerk. De ware kerk is, naar mijn mening, een kerk waar slechts één dogma of leerstelling bestaat! Die regel (dat dogma of die leerstelling) zou ik willen herleiden uit het volgende Bijbelgedeelte in Hebreeën 12:1-4 (HSV):

• "Welnu dan, laten ook wij, nu wij door zo'n menigte van getuigen omringd worden, afleggen alle last en de zonde, die ons zo gemakkelijk verstrikt. En laten wij met volharding de wedloop lopen die voor ons ligt, terwijl wij het oog gericht houden op Jezus, de Leidsman en Voleinder van het geloof. Hij heeft om de vreugde die Hem in het vooruitzicht was gesteld, het kruis verdragen en de schande veracht en zit nu aan de rechterhand van de troon van God. Want let toch scherp op Hem Die zo'n tegenspraak van de zondaars tegen Zich heeft verdragen, opdat u niet verzwakt en bezwijkt in uw zielen. U hebt nog niet tot bloedens toe weerstand geboden in uw strijd tegen de zonde".

De ware kerk richt zich dus slechts het onderwijzen van de gelovigen. Zij wordt op die manier een instrument in de hand van de Geest. Jezus zegt in Johannes 14:26 (HSV): "Maar de Trooster, de Heilige Geest, Die de Vader zenden zal in Mijn Naam, Hij zal u (de gelovigen) in alles onderwijzen en hen in herinnering brengen alles wat Ik (Jezus) hen gezegd heb".

Nu is het wat lastig, zo niet onmogelijk, een kerk te vinden die dat predikaat (ware kerk) verdient. We zullen het dus moeten doen met wat voorhanden is. De vraag wordt dan vanzelf: waar voel je als gelovige dat je het best wordt onderwezen op die punten die ik zojuist schilderde. En dan moet je de heersende dogma's en leerstellingen gewoon op de koop toenemen. Want als je de tekst, die ik boven citeerde goed leest, zie je dat daar geen enkele dogma of leerstelling uit kan worden herleid, tenzij je natuurlijk je eigen leerstellingen en dogma's in de tekst projecteert.

Het komt uiteindelijk neer op de oprechtheid van de individuele gelovige, die zal altijd door de Geest worden onderwezen en getroost, in welke kerk hij of zij zich ook bevindt. En dat geld zelfs voor andere religiën want de Geest trekt Zich niets aan van muren en/of wanden, hoe dik ze ook door mensen worden gemaakt.

Mij was al eerder opgevallen (in Petra’s post) dat mijn naam boven een citaat staat dat niet van mij afkomstig is. Of ik moet zo dement zijn dat ik mijn eigen schrijfsels niet meer herken. Zelfs dat sluit ik niet uit

[Robert Frans 1.653]

7 uur geleden zei Petra.:

Ik zou het heel erg vinden als er zoveel christenen een verkeerde kerk of eigenlijk dan verkeerde of onjuiste of ehhhh... niet echte God aanhangen. Als er maar 1 Ware juiste kerk is zou dat betekenen dat er meer christenen op een onjuist pad zijn dan goed. Hoe kan dat dan ? 

Volgens mij zijn alle (zoniet de meeste) christenen welwillend en goedbedoelend in hun wens om God te gehoorzamen en Jezus te volgen. Ik zie mensen voor me die hartstikke hun best doen om het Goed te doen, mensen die naar de kerk gaan, dagelijks bidden en hun best doen om de Heilige Geest op te vangen en de Wil van God en Jezus te 'horen'.   In de praktijk blijken er flinke verschillen te zitten tussen wat er als Wil van God wordt opvangen, maar ligt dat dan aan al die mensen die oprecht hun uiterste best doen ? Dat kan toch niet. Ze kunnen toch niet meer doen dan dat. Dat zou betekenen dat goedwillende oprechte christenen toch nog misleid kunnen worden. Het zou betekenen dat miljoenen mensen oprecht hun best kunnen doen, naar de kerk gaan en kunnen bidden tot ze scheel zien maar God ze gewoon in de kou laat staan of op het verkeerde padje laat sturen ofzo. Zo wreed/gemeen kan God niet zijn. Tenminste.. dat wil er bij mij niet in.

Allereerst komt dat citaat van mij en niet van @Hermanos2.

Ik geloof ook niet dat God je verloren laat gaan, louter omdat je naar een verkeerde kerk zou gaan. God is niet gebonden aan zijn sacramenten en ook niet aan zijn kerk, maar het is wel zo dat Hij het meest direct door zijn kerk werkt en je als protestant wel minder van zijn werkelijke aanwezigheid op aarde geniet dan als katholiek. Je mist immers de sacramenten en hun genezende, helende werking. Als je katholiek blijkt te geloven, wordt je dan ook wel geacht om alsnog katholiek te worden. Maar het kan wel gebeuren dat in het hiernamaals sommige dingen heel schokkend voor je kunnen zijn. Er kunnen waarheden zijn, ook voor katholieken, die erg moeilijk te verteren zijn als zij zich eenmaal ten volle openbaren. Zoals Herman Finkers in een lied grappend zingt:

Dus daarboven in de hemel zien wij elkander weer,
daar maakt Andries Knevel ruzie met de Heer:
'Zoals 't er hier aan toe gaat', zegt hij, 'strookt niet met de leer.'
'Dat klopt,' zegt God, 'en daarom heerst er hier zo'n fijne sfeer.'

Het is mogelijk dat God de verdeeldheid toelaat om dezelfde reden als die van zijn ingreep bij de toren van Babel: om onze macht te breken. De geschiedenis en ook de bijbelse mythologie lijkt erop te wijzen dat God niet op grote (internationale) machtsblokken zit te wachten, ook niet als ze christelijk zijn. Ze mogen even bestaan en soms nog best een lange tijd, maar als ze Hem iets te hoogmoedig, decadent en destructief worden, laat Hij ze net zo gemakkelijk weer uiteenvallen. En dat als we eenmaal onze zonden belijden en erkennen dat de verdeeldheid toch meer (kerk)politiek en cultureel dan enkel theologisch van aard zijn, er dan meer eenheid kan ontstaan. Maar daar de geschiedenis ons nog niet ten volle is geopenbaard en dat pas bij het laatste oordeel zal gebeuren, weten we niet zeker waarom dingen gebeuren zoals ze gebeuren. We kunnen enkel op Gods voorzienigheid en heilspedagogie vertrouwen en elkaar zo min mogelijk de maat nemen.

[Tomega 311]

8 uur geleden zei Petra.:

In de praktijk blijken er flinke verschillen te zitten tussen wat er als Wil van God wordt opvangen, maar ligt dat dan aan al die mensen die oprecht hun uiterste best doen ? Dat kan toch niet. Ze kunnen toch niet meer doen dan dat. Dat zou betekenen dat goedwillende oprechte christenen toch nog misleid kunnen worden. Het zou betekenen dat miljoenen mensen oprecht hun best kunnen doen, naar de kerk gaan en kunnen bidden tot ze scheel zien maar God ze gewoon in de kou laat staan of op het verkeerde padje laat sturen ofzo. Zo wreed/gemeen kan God niet zijn.

Wat bij mensen in de kou staat, hoewel het zich beroept op God,
is bij de mensen een aanklacht, en bij God in aanzien.

Mattheüs 18:7-12
Wee der wereld van de ergernissen, want het is noodzakelijk, dat de ergernissen komen;
doch wee dien mens, door welken de ergernis komt!
Ziet toe, dat gij niet een van deze kleinen veracht. Want Ik zeg ulieden, dat hun engelen, in de hemelen,
altijd zien het aangezicht Mijns Vaders, Die in de hemelen is.
Want de Zoon des mensen is gekomen om zalig te maken, dat verloren was.
Wat dunkt u, indien enig mens honderd schapen had, en een uit dezelve afgedwaald ware,
zal hij niet de negen en negentig laten, en op de bergen heengaande, het afgedwaalde zoeken?

2Thessalonicenzen 1:3-8
Wij moeten God te allen tijd danken over u, broeders, gelijk billijk is, omdat uw geloof zeer wast,
en dat de liefde eens iegelijken van u allen jegens elkander overvloedig wordt;
Alzo dat wij zelven van u roemen in de Gemeenten Gods, over uw lijdzaamheid en geloof
in al uw vervolgingen en verdrukkingen, die gij verdraagt;
Een bewijs van Gods rechtvaardig oordeel, opdat gij waardig geacht wordt
het Koninkrijk Gods, voor hetwelk gij ook lijdt;
Alzo het recht is bij God verdrukking te vergelden dengenen, die u verdrukken;
En u, die verdrukt wordt, verkwikking met ons, in de openbaring van den Heere Jezus
van den hemel met de engelen Zijner kracht;
Met vlammend vuur wraak doende over degenen, die God niet kennen,
en over degenen, die het Evangelie van onzen Heere Jezus Christus niet gehoorzaam zijn.

26 april 2023 bewerkt door Tomega

[Hetairos 420]

1 uur geleden zei Robert Frans:

Het is mogelijk dat God de verdeeldheid toelaat om dezelfde reden als die van zijn ingreep bij de toren van Babel: om onze macht te breken.

Ik zou de torenbouw van Babel nu niet direct willen vergelijken met de bouw van de Gemeente, waarvan immers geschreven staat in Matthew 16:16-18 (NBG1951): "Simon Petrus antwoordde en zeide: Gij zijt de Christus, de Zoon van de levende God! Jezus antwoordde en zeide: Zalig zijt gij, Simon Barjona, want vlees en bloed heeft u dat niet geopenbaard, maar mijn Vader, die in de hemelen is. En Ik zeg u, dat gij Petrus zijt, en op deze petra zal Ik mijn gemeente bouwen en de poorten van het dodenrijk zullen haar niet overweldigen."

Nu weet ik wel dat de RK haar bestaansrecht, met name, fundeert op deze tekst, maar dat is nu niet het punt. Ik wil aanhalen dat Jezus zélf zijn Gemeente bouwt en dat, om die reden, het dodenrijk haar niet zal (kunnen) overweldigen.

De vraag is 'waar we de ware kerk aan kunnen herkennen' en die vraag beantwoordt iedereen concreet voor zichzelf. Het punt is, dat we behoren anderen daarin (in het geven van getuigenis) vrij laten, als we werkelijk geloven dat Christus Zijn gemeente bouwt. Christus komt immers tot zijn doel. Dus als je gelooft, dat dit is met 'onze' kerk of groep is, waarom laten we dan ook de werving en veroordeling niet aan de Geest zelf over? Of denken we dat de Geest op de één of andere wijze onze inspanningen of correctie (van andere groepen en kerken!) nodig heeft? 

Het enige dat in het Koninkrijk van God telt, is het persoonlijk getuigenis en dat legt iedere gelovige op zijn of haar eigen wijze af. Daarin zie je nu juist de veelkleurige wijsheid van God, vind je ook niet?

Ik zou dus zeggen: als iemand in zijn of haar kerk in vrijheid wordt gestimuleerd in het groeien naar het beeld van de Zoon, ben ik dan degene die kan zeggen dat de Geest zich vergist? Ook tegen Petrus zei Jezus toen de discipel vroeg naar het  aanstaande en lange leven van Johannes: "Wat gaat het u aan; volgt gij Mij!" 

[Robert Frans 1.653]

2 uur geleden zei Hetairos:

Ik zou de torenbouw van Babel nu niet direct willen vergelijken met de bouw van de Gemeente, waarvan immers geschreven staat in Matthew 16:16-18 (NBG1951): "Simon Petrus antwoordde en zeide: Gij zijt de Christus, de Zoon van de levende God! Jezus antwoordde en zeide: Zalig zijt gij, Simon Barjona, want vlees en bloed heeft u dat niet geopenbaard, maar mijn Vader, die in de hemelen is. En Ik zeg u, dat gij Petrus zijt, en op deze petra zal Ik mijn gemeente bouwen en de poorten van het dodenrijk zullen haar niet overweldigen."

Nu weet ik wel dat de RK haar bestaansrecht, met name, fundeert op deze tekst, maar dat is nu niet het punt. Ik wil aanhalen dat Jezus zélf zijn Gemeente bouwt en dat, om die reden, het dodenrijk haar niet zal (kunnen) overweldigen.

Die belofte blijft ook standhouden. De kerk bestaat immers nog steeds. Ze zal niet verdwijnen. Misschien zal er veel veranderen, misschien komt er weer eenheid, misschien zal ze krimpen tot slechts een paar miljoen gelovigen wereldwijd of minder. En ongetwijfeld komen er nog zwaardere beproevingen en zal het laatste schandaal binnen haar niet het laatste zijn. Maar ze zal niet verdwijnen. En inderdaad, de katholieke kerk vertrouwt volledig op die belofte en haar continuïteit is dan ook zichtbaar in heel de geschiedenis. Maar in de hemel is er geen katholieke, protestantse of orthodoxe kerk meer. Daar is enkel de zegevierende kerk, de gemeenschap der heiligen, en op een dag zal op de nieuwe hemel en aarde de strijdende kerk op aarde met haar verenigd worden.

[Tomega 311]

1 uur geleden zei Robert Frans:

En inderdaad, de katholieke kerk vertrouwt volledig op die belofte en haar continuïteit is dan ook zichtbaar in heel de geschiedenis. Maar in de hemel is er geen katholieke, protestantse of orthodoxe kerk meer. Daar is enkel de zegevierende kerk, de gemeenschap der heiligen, en op een dag zal op de nieuwe hemel en aarde de strijdende kerk op aarde met haar verenigd worden.

Het zichzelf toerekenen van deelname in de eenheid van de kerk,
is normatief en essentieel voor elke vergadering van gelovigen,
omdat die eenheid immers tot stand komt in Christus.
Maar dat neemt niet weg dat de oudste zoon van Izak goddeloze Edomieten voortbracht,
en dat het volk van God tien afvallige stammen voortbracht,
en dat het volk uit de rust en in ballingschap werd gebracht,
en dat de Joden hun eigen redding en Messias verwierpen,
en dat de Joden meenden kinderen van Abraham te zijn,
terwijl de Schrift leert dat alleen uit het geloof rechtvaardigheid is,
en helemaal niets leert over rechtvaardigheid voor
hele volken, stammen, kerken, of geheiligden.

4 uur geleden zei Hetairos:

Ik wil aanhalen dat Jezus zélf zijn Gemeente bouwt en dat, om die reden, het dodenrijk haar niet zal (kunnen) overweldigen.

Inderdaad. Maar dan niet het dodenrijk, waar de doden rusten, maar de poorten van de hel,
die wijd open staan om de gemeente in het vlees te beproeven en aan te vallen.
De grond voor het blijven bestaan van de kerk, is dus inderdaad gelegen in Christus Zelf.
Ondanks de instituten, het gezag, de leer, de sacramenten, en de gebeden der heiligen,
omdat deze ook aardse versterking en rust bieden, van wat in de Geest in Christus is,
die strijdt met het aardse; hetzij de wereld vol afval en verderf,
hetzij geestelijke verwatering, dwaling en valsigheden.

Hebreeën 4:11-12
Laat ons dan ons benaarstigen, om in die rust in te gaan; opdat niet iemand in hetzelfde voorbeeld der ongelovigheid valle.
Want het Woord Gods is levend en krachtig, en scherpsnijdender dan enig tweesnijdend zwaard, en gaat door tot de verdeling der ziel, en des geestes, en der samenvoegselen, en des mergs, en is een oordeler der gedachten en der overleggingen des harten.

26 april 2023 bewerkt door Tomega

[Petra. 716]

17 uur geleden zei Hermanos2:

Mij was al eerder opgevallen (in Petra’s post) dat mijn naam boven een citaat staat dat niet van mij afkomstig is. Of ik moet zo dement zijn dat ik mijn eigen schrijfsels niet meer herken. Zelfs dat sluit ik niet uit

Haha, ik zie het nu ook. Het was een tekst van Robert Frans maar staat als citaat van jou. 

Vraag me niet hoe ik dat voor elkaar heb gekregen. 🤪

 

14 uur geleden zei Hetairos:

En Ik zeg u, dat gij Petrus zijt, en op deze petra zal Ik mijn gemeente bouwen en de poorten van het dodenrijk zullen haar niet overweldigen."

 

Ik kijk telkens raar op bij dit zinnetje. Het grappige is dat mijn ouders anti-gelovig waren en geen flauw idee hadden dat mijn naam in de Bijbel staat. Indien wel had ik een andere naam gehad. 😁

27 april 2023 bewerkt door Petra.

[Petra. 716]

16 uur geleden zei Robert Frans:

Dus daarboven in de hemel zien wij elkander weer,
daar maakt Andries Knevel ruzie met de Heer:
'Zoals 't er hier aan toe gaat', zegt hij, 'strookt niet met de leer.'
'Dat klopt,' zegt God, 'en daarom heerst er hier zo'n fijne sfeer.'

😂

 

Citaat

Het is mogelijk dat God de verdeeldheid toelaat om dezelfde reden als die van zijn ingreep bij de toren van Babel: om onze macht te breken

Mijn gedachte ligt in de lijn met Jezus die tegen de ene zegt om rijkdom te vergaren want anders ben je lui en tegen een rijke ander niet zegt... -zo wat goed, jij bent niet lui geweest- o.i.d maar juist weer laat weten dat het beter is om alles weg te geven en sober te leven want die is weer te hebberig. Uiteraard is dit mijn snelle vertaalslag die vast weer te kort door de bocht is 😘, maar waar het mij om gaat is dat het navolgen van Jezus per persoon kan verschillen. God staat het dan dus niet toe maar ZHij doet het expres/bewust met zoveel verscheidenheid als een soort maatwerk. 

 

 

27 april 2023 bewerkt door Petra.

[Hopper 813]

God laat geen verdeeldheid toe, die is inherent aan de schepping.

[Tomega 311]

35 minuten geleden zei Hopper:

God laat geen verdeeldheid toe, die is inherent aan de schepping.

Verdeeldheid is wezenlijk niet wat er speelt, want een vlucht vogels kan evengoed een eenheid zijn, als een verdeeldheid.
Maar wat er speelt, is m.i. dat zaken van macht en beheersing in handen komen van mensen, waarvan er altijd teveel zijn die menen dat de macht en beheersing aan hen is toevertrouwd. Actie geeft reactie, en slechts waar Christus regeert wordt het gezag onder mensen afgelegd.

En zelfs waar het gezag in handen is van Christus, en de macht is gereguleerd, daar komen de machtsverhoudingen tussen de geesten in het gedrang: Het Woord manifesteert zich als schrift en als levende moraal en als bewerker van het hart, waardoor voortdurend een spanningsveld bestaat, waarbinnen dan ook nog de afwijkingen van de norm een eigen plaats en behandeling behoeven die op de schaal van geduld en barmhartigheid en genade, tot spanningen kunnen leiden over wat moet gelden als moraal.

Alles wat uit God is en uit Christus is één met zichzelf, en zal daarom als norm en moraal volmaakt in eenheid geplaatst moeten worden met het geheel waartoe het behoort. Niet in grootste gemene delers, maar in uiterst geestelijk doorgevoerde consequenties.  
Terwijl, daaronder of daarbinnen, de mens die daarvan afwijkt, wordt opgewekt en gestimuleerd, om de rust te zoeken en te vinden binnen de moraal, en om niet te gaan zitten rusten op en met het toch al afwijkend zijn van de moraal en met het toch al gered zijn zoals je bent en met het toch maar beperkt zijn in kunnen en willen en met het toch maar laten prevaleren wat de geesten in het hart leggen om te begeren.

Maar waar de mens wordt groepen om elk voor zich iets optimaals te brengen op een eigen gekozen terrein en aanleg van wat God geeft, wat een fantastisch rijk geheel zou moeten opleveren, daar geeft de praktijk  vooral kuddegedrag waarbij hele kuddes zich voegen naar norm en moraal en gedrag van de goegemeente in een zoektocht naar gemeenschappelijk welbevinden, in plaats van zich als individueel schaap of zelfs als hele kudde te blijven willen voegen, naar wat de Herder nu eigenlijk zegt en graag ziet. Rust roest. Rust is de genade van God geaccepteerd hebben, en roest is de beleving dat herder en staf geen aandacht en navolging meer behoeven. Tot een ijzeren staf komt, en vermorzelt wat tot rust en tot roest geworden is.

27 april 2023 bewerkt door Tomega

[Hetairos 420]

6 uur geleden zei Petra.:

Ik kijk telkens raar op bij dit zinnetje. Het grappige is dat mijn ouders anti-gelovig waren en geen flauw idee hadden dat mijn naam in de Bijbel staat. Indien wel had ik een andere naam gehad.

Je hebt een mooie naam.

Ik denk dat Jezus een woordspeling gebruikt. Het eerste woord Petrus is mannelijk en het tweede woord Petra is vrouwelijk. Als Hij zegt: : "'deze Petra' zal niet worden overweldigd door het rijk der duisternis" heeft dat, naar mijn mening, betrekking op de gemeente en niet op Petrus zelf. In plaats van kerk zegt Jezus:  Ekklesia! wat beter met gemeente is vertaald ( = The noun ἐκκλησία is derived etymologically from ἐκ and καλέω; accordingly it was used to designate "(the totality of) those who are called out. (Eerdman's Exegetical Dictionary of the New Testament (EDNT - 3 Vols.)".

[Hopper 813]

1 uur geleden zei Tomega:

Verdeeldheid is wezenlijk niet wat er speelt, want een vlucht vogels kan evengoed een eenheid zijn, als een verdeeldheid.
Maar wat er speelt, is m.i. dat zaken van macht en beheersing in handen komen van mensen, waarvan er altijd teveel zijn die menen dat de macht en beheersing aan hen is toevertrouwd. Actie geeft reactie, en slechts waar Christus regeert wordt het gezag onder mensen afgelegd.

En zelfs waar het gezag in handen is van Christus, en de macht is gereguleerd, daar komen de machtsverhoudingen tussen de geesten in het gedrang: Het Woord manifesteert zich als schrift en als levende moraal en als bewerker van het hart, waardoor voortdurend een spanningsveld bestaat, waarbinnen dan ook nog de afwijkingen van de norm een eigen plaats en behandeling behoeven die op de schaal van geduld en barmhartigheid en genade, tot spanningen kunnen leiden over wat moet gelden als moraal.

Alles wat uit God is en uit Christus is één met zichzelf, en zal daarom als norm en moraal volmaakt in eenheid geplaatst moeten worden met het geheel waartoe het behoort. Niet in grootste gemene delers, maar in uiterst geestelijk doorgevoerde consequenties.  
Terwijl, daaronder of daarbinnen, de mens die daarvan afwijkt, wordt opgewekt en gestimuleerd, om de rust te zoeken en te vinden binnen de moraal, en om niet te gaan zitten rusten op en met het toch al afwijkend zijn van de moraal en met het toch al gered zijn zoals je bent en met het toch maar beperkt zijn in kunnen en willen en met het toch maar laten prevaleren wat de geesten in het hart leggen om te begeren.

Maar waar de mens wordt groepen om elk voor zich iets optimaals te brengen op een eigen gekozen terrein en aanleg van wat God geeft, wat een fantastisch rijk geheel zou moeten opleveren, daar geeft de praktijk  vooral kuddegedrag waarbij hele kuddes zich voegen naar norm en moraal en gedrag van de goegemeente in een zoektocht naar gemeenschappelijk welbevinden, in plaats van zich als individueel schaap of zelfs als hele kudde te blijven willen voegen, naar wat de Herder nu eigenlijk zegt en graag ziet. Rust roest. Rust is de genade van God geaccepteerd hebben, en roest is de beleving dat herder en staf geen aandacht en navolging meer behoeven. Tot een ijzeren staf komt, en vermorzelt wat tot rust en tot roest geworden is.

Je zegt het zelf al: Alles wat uit God is en uit Christus is één met zichzelf (en in zichzelf).   Maar de schepping (het geschapene) is helemaal niet één met zichzelf.  Overal zien we hoe de schepsels elkaar bevechten en tekeer gaan.  Dat is inherent aan de schepping, daar kan God ook niks aan veranderen.  (En weg is de almachtige God)

Alles wat in het vlees is, is doorgaans in conflict.  Het volgens van Jezus is dan ook een geestelijke weg.  Alleen in de wereld van de geest is het oorspronkelijke één-zijn terug te vinden.  Enerzijds gaat dat niet met het zwaard (Mat. 26:52) , anderzijds zal de mens toch op enige wijze het zwaard moeten hanteren.   Dat staat dan weer in Matteüs 10:34-36.  Dat is een brute, gewelddadige tekst die Jezus daar uitspreekt: 

""Jullie moeten niet denken dat Ik ben gekomen om vrede te brengen op de aarde. Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar strijd. Ik kom strijd brengen tussen vader en zoon, tussen moeder en dochter, en tussen een vrouw en haar schoonmoeder. De mensen met wie je in één huis woont, zullen je vijanden zijn.""

Alleen in Christus kan de mens tot rust komen en dat gebeurd op vrij heftige wijze zoals Matteüs 10:34-36 aangeeft.  Om geestelijk tot volledige wasdom te komen en tot één-zijn dienen we ons af te keren van al het geschapene.  

[Petra. 716]

14 uur geleden zei Hopper:

Dat staat dan weer in Matteüs 10:34-36.  Dat is een brute, gewelddadige tekst die Jezus daar uitspreekt: 

""Jullie moeten niet denken dat Ik ben gekomen om vrede te brengen op de aarde. Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar strijd. Ik kom strijd brengen tussen vader en zoon, tussen moeder en dochter, en tussen een vrouw en haar schoonmoeder. De mensen met wie je in één huis woont, zullen je vijanden zijn.""

Het is een rare tekst. Die volgens mij of verkeerd begrepen of verkeerd geschreven o.i.d. is. 

Het lijkt mij i.i.g. niet de bedoeling dat Jezus kwam om alle huisgezinnen tot strijd met elkaar te bewegen en elkaars vijanden te maken. Indien wel...komen mensen in Christus helemaal niet tot rust maar leidt het juist tot huiselijke ruzie en ellende. Kun je beter bij wegblijven dan. 

 

Ik denk dat deze teksten wijzer is, i.i.g. in mijn huis. Dan maar geen Christus maar David. 

Psalmen 34:15 Mijd het kwade, doe wat goed is,

streef naar vrede, jaag die na.

 

 

28 april 2023 bewerkt door Petra.

[Hermanos2 549]

9 minuten geleden zei Petra.:

Het is een rare tekst. Die volgens mij of verkeerd begrepen of verkeerd geschreven o.i.d. is. 

Het lijkt mij i.i.g. niet de bedoeling dat Jezus kwam om alle huisgezinnen tot strijd met elkaar te bewegen en elkaars vijanden te maken. Indien wel...komen mensen in Christus helemaal niet tot rust maar leidt het juist tot huiselijke ruzie en ellende. Kun je beter bij wegblijven dan. 

 

Ik denk dat deze teksten wijzer is, i.i.g. in mijn huis. Dan maar geen Christus maar David. 

Psalmen 34:15 Mijd het kwade, doe wat goed is,

streef naar vrede, jaag die na.

 

 

Het is echt geen rare tekst. Hij is heel logisch. Jezus vraagt om God, de vader op de eerste plaats te zetten. Hij is het belangrijkst. Zelfs als gezinsleden zich van God afkeren kies je partij voor God. Dit betekent niet dat het moet leiden tot hooglopende ruzies. God volgen is vrijwillig. 

[Hopper 813]

3 minuten geleden zei Petra.:

Het is een rare tekst. Die volgens mij of verkeerd begrepen of verkeerd geschreven o.i.d. is. 

Het lijkt mij i.i.g. niet de bedoeling dat Jezus kwam om alle huisgezinnen tot strijd met elkaar te bewegen en elkaars vijanden te maken. Indien wel...komen mensen in Christus helemaal niet tot rust maar leidt het juist tot huiselijke ruzie en ellende. Kun je beter bij wegblijven dan. 

 

Ik denk dat deze wijzer zijn:  

Psalmen 34:15 Mijd het kwade, doe wat goed is,

streef naar vrede, jaag die na.

 

Matteüs 5:9: Gelukkig de vredestichters, want zij zullen kinderen Gods genoemd worden"

 

Het is een van de belangrijkste teksten van Jezus.  Om de ziel te laten worden wat de ziel in wezen is , is een radicale afgescheidenheid van je dierbaarste naasten noodzakelijk.   Hier beschrijft Jezus de mystieke dood, de slopende, dorre tocht door de woestijn.  In dit leven is de ziel een zelfzucht aangedaan.  Toen we nog waren als de kinderen (Als gij niet opnieuw wordt als de kleine kinderen, zult gij het Rijk der Hemelen zeker niet binnengaan.) waren we niet aangedaan met zelfzucht.

Het "Ik denk dus ik ben" van Descartes is onwaar. De denker kan het Koninkrijk Gods niet binnen gaan.  Zolang de mens gelooft met zijn intellect (de wettische gelovigen) is de mens verder verdwaald van de Vader dan een willekeurige ongelovige.    Het hart van de mens en het hart van God bezitten de mogelijkheid om tot elkaar te komen.   Maar daarvoor is wel een radicale afgescheidenheid van alles wat je lief is noodzakelijk.  God is alleen te ontmoeten in de woestijn.   Dan versta je de gang naar de woestijn van Jezus ook anders.

 

****

1 Toen werd Jezus van den Geest weggeleid in de woestijn, om verzocht te worden van den duivel.

2 En als Hij veertig dagen en veertig nachten gevast had, hongerde Hem ten laatste.

3 En de verzoeker, tot Hem gekomen zijnde, zeide: Indien Gij Gods Zoon zijt, zeg, dat deze stenen broden worden.

4 Doch Hij, antwoordende, zeide: Er is geschreven: De mens zal bij brood alleen niet leven, maar bij alle woord, dat door den mond Gods uitgaat.

5 Toen nam Hem de duivel mede naar de heilige stad, en stelde Hem op de tinne des tempels;

6 En zeide tot Hem: Indien Gij Gods Zoon zijt, werp Uzelven nederwaarts; want er is geschreven, dat Hij Zijn engelen van U bevelen zal, en dat zij U op de handen zullen nemen, opdat Gij niet te eniger tijd Uw voet aan een steen aanstoot.

7 Jezus zeide tot hem: Er is wederom geschreven: Gij zult den Heere, uw God, niet verzoeken.

8 Wederom nam Hem de duivel mede op een zeer hogen berg, en toonde Hem al de koninkrijken der wereld, en hun heerlijkheid;

9 En zeide tot Hem: Al deze dingen zal ik U geven, indien Gij, nedervallende, mij zult aanbidden.

10 Toen zeide Jezus tot hem: Ga weg, satan, want er staat geschreven: Den Heere, uw God, zult gij aanbidden, en Hem alleen dienen.

11 Toen liet de duivel van Hem af; en ziet, de engelen zijn toegekomen, en dienden Hem.

****

 

(Matt 4: 1-11)

Ook Jezus werd verzocht, op de proef gesteld. Dat kan alleen in de omgeving van de woestijn.  Woestijn staat voor dorheid, verlatenheid, troosteloosheid.   Je moet 'de duivel' niet zien als de klassieke christelijke zienswijze, maar als de zelfzucht en identiteit in ons zelf.   In die verlatenheid (verlaten van al je geliefden) wordt de ziel beproefd, de verleiding naar alles wat mooi is , is nergens groter dan in de woestijn.   Verlaten zijn van de dingen, van je geliefden van alles wat je maar lief is, is de enige mogelijkheid om God daadwerkelijk lief te hebben.  En daarmee de eerste wet te vervullen, God lief te hebben boven alles wat je maar lief is.   Er is geen brug naar God, we kunnen alleen in afgescheidenheid de metaforische, geestelijke woestijn intrekken om daar het "Here, in Uw handen beveel ik mijn geest." uit te spreken.   Aan wie of wat?  Dat kun je niet weten, God kan niet gekend worden.

 

[Petra. 716]

39 minuten geleden zei Hermanos2:

Het is echt geen rare tekst. Hij is heel logisch. Jezus vraagt om God, de vader op de eerste plaats te zetten. Hij is het belangrijkst. Zelfs als gezinsleden zich van God afkeren kies je partij voor God. Dit betekent niet dat het moet leiden tot hooglopende ruzies. God volgen is vrijwillig. 

Dit klinkt niet als een oproep om God te volgen, volgens deze tekst zegt Jezus letterlijk dat hij is gekomen om strijd te brengen i.p.v. vrede. 

 "Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar strijd. Ik kom strijd brengen. ...."

 

Het is ook tegenstrijdig met deze tekst: "Gelukkig de vredestichters, want zij zullen kinderen Gods genoemd worden" (Matteüs 5:9). 

Als Jezus kwam om strijd te brengen is het geen vredestichter maar strijdstichter. Dan zou Jezus niet -kinderen Gods- genoemd kunnen worden. Als dat niet raar is weet ik het ook niet meer hoor. Volgens mij klopt er iets niet, aan de tekst of vertaling of weetikwat. 

 

 

[Hermanos2 549]

2 minuten geleden zei Petra.:

Dit klinkt niet als een oproep om God te volgen, volgens deze tekst zegt Jezus letterlijk dat hij is gekomen om strijd te brengen i.p.v. vrede. 

 "Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar strijd. Ik kom strijd brengen. ...."

 

Het is ook tegenstrijdig met deze tekst: "Gelukkig de vredestichters, want zij zullen kinderen Gods genoemd worden" (Matteüs 5:9). 

Als Jezus kwam om strijd te brengen is het geen vredestichter maar strijdstichter. Dan zou Jezus niet -kinderen Gods- genoemd kunnen worden. Als dat niet raar is weet ik het ook niet meer hoor. Volgens mij klopt er iets niet, aan de tekst of vertaling of weetikwat. 

 

 

Je moet wel wat tekstgevoel ontwikkelen. Psalm 22 zegt: Ik ben een worm en geen mens. 

[Petra. 716]

43 minuten geleden zei Hopper:

 Om de ziel te laten worden wat de ziel in wezen is , is een radicale afgescheidenheid van je dierbaarste naasten noodzakelijk

 

Radicaal afgescheiden.. is dat naastenliefde nieuwe stijl ? Hou toch op zeg. 

 

15 uur geleden zei Hopper:

Ik kom strijd brengen tussen vader en zoon, tussen moeder en dochter, en tussen een vrouw en haar schoonmoeder. De mensen met wie je in één huis woont, zullen je vijanden zijn."

No way!

In de tien geboden staat niet leef afgescheiden van je familie of ga thuis de strijd aan en wees vijanden. Er staat wel: eer je vader en moeder. 

Zowel in Exodus 20:5 als in Deuteronomium 5:16

28 april 2023 bewerkt door Petra.

[Robert Frans 1.653]

18 minuten geleden zei Petra.:

Als Jezus kwam om strijd te brengen is het geen vredestichter maar strijdstichter. Dan zou Jezus niet -kinderen Gods- genoemd kunnen worden. Als dat niet raar is weet ik het ook niet meer hoor. Volgens mij klopt er iets niet, aan de tekst of vertaling of weetikwat.

Het is iets wat je buiten het christendom echter ook veel tegenkomt. Iemand strijdt voor een meer rechtvaardige, vreedzame wereld, maar krijgt daardoor ruzie met haar naasten, omdat zij niet achter die idealen staan of geen belang erbij hebben. Stel je bijvoorbeeld een feminist voor, die opkomt voor haar rechten en die strijd voor een meer vreedzame, inclusieve wereld. Dat kan dan conflicten opleveren met haar meer conservatieve familie. Maar ze zal zichzelf toch als voorvechter voor vrede, veiligheid en gerechtigheid voor de wereld achten, ondanks die ruzies. Soms moet je dus inderdaad de strijd aangaan om vrede te stichten.

Wanneer Christus over vrede en verzoening spreekt, dan gaat het allereerst om de vrede en verzoening tussen de mens en God zelf. Pas als de mensheid volledig met God verzoend is, kan er sprake zijn van echte vrede, eenheid en gerechtigheid in de wereld. Ook op persoonlijk vlak zal de vrede van Christus allereerst innerlijk zijn en daarna pas uitvloeien in eventuele vrede met je naasten. Wanneer je door conflicten tussen Christus of je familie moet kiezen, dan vraagt Christus dus om eerst voor Hem te kiezen. Zeker als de normen en waarden van je familie absoluut niet aansluiten op die van het evangelie. Vrede stichten betekent ook hier dus niet elk conflict vermijden omwille van 'de lieve vrede', maar het betekent opkomen voor wat waar en juist is, omdat alleen de waarheid vrij kan maken en alleen Christus echte vrede kan brengen. Conflicten vermijden is dus goed, maar niet tegen elke prijs.

[Hopper 813]

1 uur geleden zei Petra.:

 

Radicaal afgescheiden.. is dat naastenliefde nieuwe stijl ? Hou toch op zeg. 

De ziel kan alleen zichzelf vinden in de bodem van zijn bestaan waar hij ooit ontsprongen is uit God.   (Joh 1:1)  Wat zal een mens geven, tot lossing van zijn ziel? (Matt 20:28) Of toch maar liever de wereld winnen en de ziel schade laten lijden?

 

 

28 april 2023 bewerkt door Hopper

[Hetairos 420]

17 uur geleden zei Tomega:

Maar wat er speelt, is m.i. dat zaken van macht en beheersing in handen komen van mensen, waarvan er altijd teveel zijn die menen dat de macht en beheersing aan hen is toevertrouwd. Actie geeft reactie, en slechts waar Christus regeert wordt het gezag onder mensen afgelegd.

En zelfs waar het gezag in handen is van Christus, en de macht is gereguleerd, daar komen de machtsverhoudingen tussen de geesten in het gedrang: Het Woord manifesteert zich als schrift en als levende moraal en als bewerker van het hart, waardoor voortdurend een spanningsveld bestaat, waarbinnen dan ook nog de afwijkingen van de norm een eigen plaats en behandeling behoeven die op de schaal van geduld en barmhartigheid en genade, tot spanningen kunnen leiden over wat moet gelden als moraal.

Alles wat uit God is en uit Christus is één met zichzelf, en zal daarom als norm en moraal volmaakt in eenheid geplaatst moeten worden met het geheel waartoe het behoort. Niet in grootste gemene delers, maar in uiterst geestelijk doorgevoerde consequenties.  
Terwijl, daaronder of daarbinnen, de mens die daarvan afwijkt, wordt opgewekt en gestimuleerd, om de rust te zoeken en te vinden binnen de moraal, en om niet te gaan zitten rusten op en met het toch al afwijkend zijn van de moraal en met het toch al gered zijn zoals je bent en met het toch maar beperkt zijn in kunnen en willen en met het toch maar laten prevaleren wat de geesten in het hart leggen om te begeren.

Beste @Tomega. Ik heb dat wat je schrijft even op me laten inwerken. @Robert Frans schreef (en niet voor het eerst) op 25 april jl: "Zelf ga ik als katholiek uit van het onveranderlijke leergezag van de katholieke kerk".

Ik denk dat jij dat ook doet; je gaat uit van het leergezag van de 'katholieke' kerk (Excuses, als mijn conclusie in deze niet correct is). Katholiek betekent 'algemeen'. Daarmee zeggen jullie dus eigenlijk: het maakt niet uit wat de kerk (als verschillende organisaties, verzameld in één organisme) leert, zolang het organisme dat maar doet. En precies daar gaat het mis, want welke organisatie (of groep van organisaties) maakt deel uit van dat grote, overkoepelende organisme? Ik denk dat elke kerkelijke afsplitsing en dat zijn ze allemaal, ook de RK die, misschien terecht, de oudste papieren claimt te hebben.

Ik denk namelijk dat Christus' uitspraak "Ik zal Mijn gemeente bouwen" ons wijst op een principe: De groep die Christus (waarvan Hij zelf de hoeksteen is!) als een tempel om Zich heen bouwt, kan worden gedefinieerd als 'er uit geroepenen' (Ekklesia). Wat elke religieuze instelling echter doet, is trachten gelovigen én ongelovigen 'er IN te roepen', namelijk binnen de muren van haar organisatie. Met andere woorden: elke groep, kerk, sekte, stroming, what ever, die is, of nog, wordt opgebouwd rond deze uitspraak van Christus, annexeert dat claim voor zichzelf. De algemene regel wordt dan vanzelf, dat men wordt geroepen UIT de groep, waarvan men het leergezag niet (meer) accepteert) en vervolgens wordt men geroepen BINNEN de groep, waarvan men het leergezag WEL accepteert.

Zo is elke kerk (ook de Roomse (geef maar een herkenbaar label; er zijn er nog véél meer!) ontstaan en ontstaan heden ten dage alle kleine of grotere (Christelijke) groeperingen. 

Iedereen zegt dus in feite: "ik ga (naam) uit van het onveranderlijke leergezag van 'mijn' ( = naam groepering' kerk(je). Met andere woorden: dat zegt misschien wel alles als je zelf tot die groepering behoort, maar niets als je tot een andere groepering behoort. De toekenning 'onveranderlijk leergezag' is derhalve relatief. En dat geldt voor alles dat met 'het geloof' te maken heeft. De waarde of prioriteit bepaalt namelijk iedere gelovige voor zichzelf.

Ik pleit voor een overkoepelend principe of uitgangspunt: het christelijk geloof draait om Christus zelf! Elke vraag die op de Bijbel gefundeerde christelijke gelovige zichzelf als eerste (hoogste prioriteit) zal stellen is: Hoe en op welke manier krijgt Christus in mij gestalte? Daarnaast zal hij alles dat hij doet of denkt en wil bedenken, rond Christus bewegen. Het op Christus lijken heeft voor de gelovige de eerste en zelfs enige prioriteit in het leven. Als dat namelijk niet zo is, dat is de gelovige Christus niet waard.

Paulus schrijft in Philippians 3:7-16 (HSV):

Alles dat Paulus heeft geleerd, vóórdat hij Christus leerde kennen:

"Maar wat voor mij winst was, dat heb ik om Christus' wil als schade beschouwd. Ja, beslist, ik beschouw ook alles als schade vanwege de voortreffelijkheid van de kennis van Christus Jezus, mijn Heere, om Wie ik dat alles als schade ervaren heb. En ik beschouw het als vuiligheid, opdat ik Christus mag winnen, en in Hem gevonden word, niet met mijn rechtvaardigheid, die uit de wet is, maar die door het geloof in Christus is, namelijk de rechtvaardigheid uit God door middel van het geloof; opdat ik Hem mag kennen, en de kracht van Zijn opstanding en de gemeenschap met Zijn lijden, doordat ik aan Zijn dood gelijkvormig word, om hoe dan ook te komen tot de opstanding van de doden. Niet dat ik het al verkregen heb of al volmaakt ben,

Niet dat hij er al is, maar:

ik jaag ernaar om het ook te grijpen. Daartoe ben ik ook door Christus Jezus gegrepen. Broeders, ikzelf denk niet dat ik het gegrepen heb, maar één ding doe ik: vergetend wat achter is, mij uitstrekkend naar wat voor is, jaag ik naar het doel: de prijs van de roeping van God, die van boven is, in Christus Jezus.

Het gaat om een instelling of gezindheid van hart:

Laten wij dan, voor zover wij geestelijk volwassen zijn, deze gezindheid hebben; en als u iets anders gezind bent, ook dat zal God u openbaren.

En dat brengt eenheid onder de gelovigen, die deel uitmaken van deze gemeente:

Maar tot zover wij gekomen zijn, laten wij naar dezelfde regel wandelen, laten wij eensgezind zijn."

Dus is de simpele vraag: Wat is jouw prioriteit? Want aan de prioriteit herken je waar je hart op gericht is!

[Hermanos2 549]

3 uur geleden zei Petra.:

 

Radicaal afgescheiden.. is dat naastenliefde nieuwe stijl ? Hou toch op zeg. 

 

No way!

In de tien geboden staat niet leef afgescheiden van je familie of ga thuis de strijd aan en wees vijanden. Er staat wel: eer je vader en moeder. 

Zowel in Exodus 20:5 als in Deuteronomium 5:16

Daarom herhaal ik nog eens dat tekstgevoel wel noodzakelijk is. Bedenk dat teksten oorspronkelijk in een andere taal zijn geschreven en duizenden jaren geleden.

Woorden als strijd en haat zijn echt goed uit te leggen vanuit die achtergrond.

Ik ken genoeg gezinnen waar niet iedereen gelovig is. Maar ze wonen in harmonie onder één dak. Als de verschilpunten in het dagelijks leven al een rol spelen is dat meestal goed op te lossen. 

[Tomega 311]

2 uur geleden zei Hetairos:

Iedereen zegt dus in feite: "ik ga (naam) uit van het onveranderlijke leergezag van 'mijn' ( = naam groepering' kerk(je). Met andere woorden: dat zegt misschien wel alles als je zelf tot die groepering behoort, maar niets als je tot een andere groepering behoort. De toekenning 'onveranderlijk leergezag' is derhalve relatief. En dat geldt voor alles dat met 'het geloof' te maken heeft. De waarde of prioriteit bepaalt namelijk iedere gelovige voor zichzelf.

Precies wat je zegt. En relatief, inderdaad. En dat geldt voor alles inderdaad. Dat is de algemene geestelijke relativiteit. Zoals het licht wordt gebroken in vele schakeringen van stralen en kleuren, zo wordt het woord van God gebroken in vele stralen en kleuren. Niet in een grootste gemene deler van doffe gemeenschappelijke moraal, maar juist in allemaal uitkristalliseringen van het hoogste en beste van al die vormen van moraal. Maar de mens maakt meestal van de bedoelde prachtige brekingen in de menselijke maar heilige omgang, brekingen met God tot een 'zuiver' menselijk of geestelijk aards resultaat, door ondertussen op belangrijke punten hard en onheilig te breken met God. Concreet op het gezag van de kerk toegepast, geldt dat de Joden van God zijn, en rechtvaardige Joden direct in Gods aandachtsveld leven. Toch dient het Joodse gezag het Woord (Christus) te erkennen of anders als gezagsontrouw afstand van genomen te worden. Hoezeer zij in een relatie staan tot God. Zo geldt ook voor het Katholieke gezag dat zij het Woord (de schrift) erkennen of anders als ontrouw in zoverre aangekaart worden. En zo geldt ook voor het moderne christendom, dat zij het Woord (wat de Geest daadwerkelijk in de harten van Gods kinderen heeft gelegd en gezegd) erkennen, of anders als waaiboomgelovigen aan de kaak gesteld dienen te worden. En inderdaad, dat is relatief. De rechtvaardige Jood die zich richt op de zonde van de christen, die heeft meer van God in zijn fundament, dan die in Christus zijn en in zonde leven. Dat staat haaks op het geloof dat alleen Christus redt, maar pas op: de rechtvaardige Jood gelooft in de Messias en leeft daaruit. Dat hangt er dus maar van af. Dat is relatief. En per onderwerp en per omgang van een andere lading en waardering.

En dat is waarom een leer of een gezag of een bijbelvertaling voor de een zegen is, en voor een ander een vloek. Dat is relatief en daardoor schijnbaar en soms objectief ook echt tegenstrijdig. En te onderscheiden naar het zuurdesem dat vormt wat is. De inwoners van Sodom en Gomorra kunnen moreel beter af zijn dan die van het heilige Jeruzalem. En daar is dus wel een criterium. Een criterium van oecumene: dat wat zich beroept op God en het Woord en de waarheid, en de heiligheid daarvan die het fundament is voor hetgeen een beroep op wordt gedaan, dat is één in Christus. En de verschillen erkennen dan bij elkaar de oprechte wil van zuiverheid of heiligheid of getrouwheid in het zich willen richten naar het gemeenschappelijke fundament.

En dwaling en zonde is alle gezag en leer, dat zich bij het beroepen op het fundament, distantieert van delen van dat fundament. Want daar komt aan de oppervlakte dat God één is en ondeelbaar en geen tegenstrijdigheden kent met Zichzelf. De mens maakt eigen uitkristalliseringen en klemtonen, maar God blijft ondertussen Een en Dezelfde in waarheid en recht en liefde en zuiverheid in wat hij doet (en vraagt). Waarbij de eenheid in Christus met elkaar een precair punt geeft: harmonie onder elkaar vraagt minder kritisch te zijn op elkaars zuiverheid en heiligheid. Terwijl Christus vraagt om heilig te zijn en zuiver.

Waar liefde woont gebiedt de Heer zijn zegen. Maar hoe breng je de mens tot liefde voor God?
Dat kan God alleen. En de mens kan niet anders dan los te laten, wat God los laat.
Maar ach en wee: dat doende, bevestigen we dat God ons ook los kan laten.
En dus is de slotsom dat het heilige geroepen is tot heiligheid,
te midden van verwaterende onheiligheid.
Dat ontgaan, is je roeping ontgaan.
Maar erger nog dan dat, is het ontheiligend mee verwateren,
want dat maakt wat heilig was tot een gruwel.
Wie staat zo sterk in de schoenen? 
Niemand. Dat kan alleen bij God.

2 uur geleden zei Hetairos:

Ik pleit voor een overkoepelend principe of uitgangspunt: het christelijk geloof draait om Christus zelf!

Zeker. Maar bijna steeds zijn alle sleutels en overkoepelende typeringen zelfonderuithalend. Want ook bij een geheel geestelijke eenheid, geldt een orde en inspanning om die eenheid te organiseren en te bewaren. En dan gaat het fout. Terwijl ook het loslaten van alle organisatie en het gaan rusten in een abstractie van weten zonder te organiseren, fout gaat. Toch is wat je zegt belangrijk, want als het erop aankomt om de geesten te scheiden, is het de gelovige verboden om zich te beroepen op de eenheid en rust en organisatie en van God gegeven ambten en leerstoelen en reeds toebedeelde en verkregen genade en bestuursverantwoordelijkheid.

2 uur geleden zei Hetairos:

Laten wij dan, voor zover wij geestelijk volwassen zijn, deze gezindheid hebben; en als u iets anders gezind bent, ook dat zal God u openbaren.

En dat brengt eenheid onder de gelovigen, die deel uitmaken van deze gemeente:

Maar tot zover wij gekomen zijn, laten wij naar dezelfde regel wandelen, laten wij eensgezind zijn."

Dus is de simpele vraag: Wat is jouw prioriteit? Want aan de prioriteit herken je waar je hart op gericht is!

Waarom vraag je dit? Is niet het geloof voldoende beschrijvend, en is niet voldoende prioriteit stellend, dat wordt geloofd dat Christus is gestorven en opgestaan om zondaars tot God te brengen? Dan is de eenheid daar. En ben ik het zelf, die mijn weg en mijn leven inhoud geeft? Waar ik het zelf meen te moeten doen, treedt God op, of terug. Terwijl rijkdom komt waar deze niet wordt gezocht of gewenst. Die rijkdom niet zien of loslaten, is God niet zien en God loslaten. Eensgezindheid is per woord en per waarheid wat daarvan in eigendom is van God. En de vraag is daarom inhoudelijk een vraag van zelfreflecterend overdenken. Waar Christus als onderwerp wordt ingebracht, gaat het ondertussen vooral over de verhoudingen van de mensen onderling. En wie het een meent bij zichzelf of iemand anders als aandachtspunt te zien, zal gemakkelijk struikelen over het andere bij zichzelf of bij iemand anders. Of anders gezegd: wie de ander vraagt waar zijn prioriteit ligt, die zit ten diepste op het niveau van peilen en de maat nemen. Dat is glad ijs. Dan kan het zelfs zover komen, dat wat zichzelf graag als zuiver en heilig ziet, uit motieven van eensgezindheid en warme betrokkenheid, breekt met degenen die God hen geeft. Daarmee onbedoeld inhoud gevende aan het zelf zijn van de kleinste in het Koninkrijk van God. Dat is lastige materie met een hoog backfire-gehalte. 

28 april 2023 bewerkt door Tomega

[Tomega 311]

1 uur geleden zei Hermanos2:

Bedenk dat teksten oorspronkelijk in een andere taal zijn geschreven en duizenden jaren geleden.

Woorden als strijd en haat zijn echt goed uit te leggen vanuit die achtergrond.

Als je lang genoeg kneed, krijg je alle oneffenheden eruit. maar het Woord van God, is niet gemaakt als kneedgum en was in de handen van de harmoniserende mens, maar het Woord van God is tempex voor radicale geesten, waar een enkele vonk en mindere secuurheid van grote impact kan zijn.

Het spanningsveld tussen harmonie en heiligheid, kun je niet wegnemen met een zacht woord of een relativerende discussie.
Harmonie die zich richt op harmonie onderling, komt met het streven daarnaar in principe op afstand van God te staan.
Want voor harmonie heeft de mens God niet nodig. Een kaartclub of voetbalvereniging kan volstaan.
Voor eensgezindheid onder mensen, is slechts nodig dat zij van eenzelfde emotie en gezindte zijn.
Heiligheid en zuiverheid en waarheid is mogelijk, maar hoeft daar niet per se een plaats en rol.
Laat staan dat God die hoog in de hemel is, node wordt gemist voor de onderlinge harmonie. 

Harmonie die zich richt op God, raakt los van de harmonie onder mensen.
Want het zoekt niet eerst de mens, maar het zoekt eerst God.
En pas dan komt vanuit het heilige en zuivere van God,
een plaats en een rol voor de onderlinge harmonie.

Maar daar wordt harmonie geen harmonie meer genoemd.
Dar wordt rust geen rust meer genoemd.
Maar daar wordt voortdurend het geestelijke strijdperk gezien,
van goed en kwaad en van God en de mens,
en van verleiding en roeping, en van zuiverheid en onzuiverheid.
Dat geeft geen rust en geen harmonie, en dat noemen we ook niet zo.
Maar dat heet de Rust van Christus, en is strijd met de duivel, en onszelf,
tot verheerlijking van God. Dat geeft iets bijzonders,
dat door een derde weer harmonie wordt genoemd.

Dat Gods zegen daar komt, en harmonie en vrede geeft,
is niet aan de mens, en ook niet aan de geesten.
Maar het is aan God, en Wat Hij zegt, en wat de mens daarmee doet.
En wat dan komt, is een verrassing. De geesten zoeken macht en kracht.
Wat daarvan van de heilige Geest is, laat zich niet altijd herkennen.
Want de mens loopt zo hard van stapel, en is zo grillig onwettig,
dat wet en geest en liefde, zelden samen eenheid krijgen.

Woorden als harmonie en liefde en eensgezindheid
zijn niet goed uit te leggen, zonder de haat en strijd die de geesten aandrijft,
om maar toegang tot en greep op die begrippen te kunnen krijgen.
Dat is niet van oude taal en andere culturen,
maar van de actualiteit van de tijdgeest nu.

1Petrus 3:8-17
En eindelijk, zijt allen eensgezind, medelijdend, de broeders liefhebbende, met innerlijke barmhartigheid bewogen, vriendelijk;
Vergeldt niet kwaad voor kwaad, of schelden voor schelden, maar zegent daarentegen; wetende, dat gij daartoe geroepen zijt, opdat gij zegening zoudt beërven. Want wie het leven wil liefhebben, en goede dagen zien, die stille zijn tong van het kwaad, en zijn lippen, dat zij geen bedrog spreken; Die wijke af van het kwade, en doe het goede; die zoeke vrede en jage denzelven na.
Want de ogen des Heeren zijn over de rechtvaardigen, en Zijn oren tot hun gebed; maar het aangezicht des Heeren is tegen degenen, die kwaad doen.
En wie is het, die u kwaad doen zal, indien gij navolgers zijt van het goede?
Maar indien gij ook lijdt om der gerechtigheid wil, zo zijt gij zalig; en vreest niet uit vreze van hen, en wordt niet ontroerd;
Maar heiligt God, den Heere, in uw harten; en zijt altijd bereid tot verantwoording aan een iegelijk, die u rekenschap afeist van de hoop, die in u is, met zachtmoedigheid en vreze.
En hebt een goed geweten, opdat in hetgeen zij kwalijk van u spreken, als van kwaaddoeners, zij beschaamd mogen worden, die uw goeden wandel in Christus lasteren.
Want het is beter, dat gij, weldoende, (indien het de wil van God wil) lijdt, dan kwaad doende.

28 april 2023 bewerkt door Tomega