HET ZALIG KERSTFEEST VAN JOHANNES TAULER

[Yours 88]

De misdaden van de katholieke kerk zijn precies de reden geweest dat ik me van haar afgewend hebt. Daarbij heb ik Jezus Christus beslist niet met het badwater weggegooid. Van ander badwater zoals van de Islam kom je in mijn visie van de regen in de drup. Want Jezus Christus is daar helaas niet de belangrijkste profeet, maar een man met een levenswandel die in mijn visie niet correct was.

24 oktober 2022 bewerkt door Yours

[Hopper 813]

Op een ander forum heb ik ooit getracht de visie van moslims op Jezus voor het voetlicht te brengen, hetgeen jammerlijk mislukte.   Daarom ben ik overgeleverd aan hetgeen ik zo her en der lees op het internet.

https://www.vraagislam.nl/jezus-de-islam/

Citaat

4. Jezus is geen god

Moslims geloven dat Jezus een van de grootste profeten was die gestuurd is door God, maar dat hij niet goddelijk was. Moslims geloven niet dat Jezus de zoon van God is noch dat hij God verlichamelijkt. Moslims geloven dat Jezus een mens was die de taak had gekregen om de boodschap aan de mensheid te overbrengen dat er geen god is dan Allah.

5. Jezus was niet gekruisigd

Moslims geloven niet dat Jezus was gekruisigd. Ze geloven dat Jezus naar de hemel is verheven en dat God in plaats van Jezus, een van zijn vijanden op Jezus liet lijken en die in plaats van Jezus werd gekruisigd.

‘’En omdat zei zeiden: ‘Wij hebben de Masih, Isa, zoon van Maryam, de boodschapper van Allah gedood.’ Maar zij hebben hem niet gedood, noch hebben zij hem (ten dode) gekruisigd, doch het werd hun als zodanig voorgehouden. En zij die hierover van mening verschillen, verkeren zeker in twijfel. Zij hebben daaromtrent geen kennis, doch volgen slecht een vermoeden, en zij hebben hem zeker niet gedood.’’ (Koran 4:157)

6. Jezus zal terugkeren

Moslims geloven dat Jezus zal terugkeren voor de Laatste Dagen en hij zal vrede en rechtvaardigheid op de aarde stichten.

Het Zoon-schap van Jezus lijkt me één van de belangrijkste kenmerken van Jezus.  Daar ben ik het oneens met de islamitsiche versie.

Punt 5 lijkt me regelrechte onzin.  Zelf begrijp ik de kruisiging allegorisch.   Dus als je de kruisiging er uit haalt dan mis je dat punt.   Punt 6 geloven veel christenen ook.  Punt 6 lijkt me niet van belang.

Verder heeft de islam diverse  mystici voortgebracht.  Dat zie ik meer als de gemeenschappelijke deler.  En omdat moslims een ander taalgebruik hebben dan bv Eckhart, zijn mystici van allerlei oorsprong van waarde.   Jezus zei: Ik en de Vader zijn één, Rumi zei: minnaar en Beminde zijn één.  De Vader van Jezus en de Beminde van Rumi is Dezelfde.  Eckhart noemt dat de Godsgeboorte in de ziel.  Waarmee de ziel dan weer kenvermogend wordt en zichzelf terugbaart in God.  Het zijn allerlei wijzen van zeggen van hetzelfde.

[Yours 88]

1 uur geleden zei Hopper:

Op een ander forum heb ik ooit getracht de visie van moslims op Jezus voor het voetlicht te brengen, hetgeen jammerlijk mislukte.   Daarom ben ik overgeleverd aan hetgeen ik zo her en der lees op het internet.

https://www.vraagislam.nl/jezus-de-islam/

Het Zoon-schap van Jezus lijkt me één van de belangrijkste kenmerken van Jezus.  Daar ben ik het oneens met de islamitsiche versie.

Punt 5 lijkt me regelrechte onzin.  Zelf begrijp ik de kruisiging allegorisch.   Dus als je de kruisiging er uit haalt dan mis je dat punt.   Punt 6 geloven veel christenen ook.  Punt 6 lijkt me niet van belang.

Verder heeft de islam diverse  mystici voortgebracht.  Dat zie ik meer als de gemeenschappelijke deler.  En omdat moslims een ander taalgebruik hebben dan bv Eckhart, zijn mystici van allerlei oorsprong van waarde.   Jezus zei: Ik en de Vader zijn één, Rumi zei: minnaar en Beminde zijn één.  De Vader van Jezus en de Beminde van Rumi is Dezelfde.  Eckhart noemt dat de Godsgeboorte in de ziel.  Waarmee de ziel dan weer kenvermogend wordt en zichzelf terugbaart in God.  Het zijn allerlei wijzen van zeggen van hetzelfde.

Ad punt 4 aangaande het Zoon-schap van Jezus: met je eens. En dus oneens met de islamitische versie. 

Ad punt 5: Ik denk welzeker dat Jezus de Christus 2000 jaar geleden is gekruisigd en o.a. in ‘levende lijve’ aan Maria Magdalena verscheen. Hoe dat mogelijk was is een van de mysteries die (nog) niet opgelost zijn.

Ad punt 6: Waar ik wel in geloof is dat de terugkeer van ‘Jezus’ en daarmee het Zoon-/Dochterschap in/voor ieder mens is weggelegd als die zijn/haar eigen ‘Golgotha’ heeft volbracht. Dat is de uiteindelijk zalige dag waarop Pasen en Kerstmis samenvallen, namelijk het sterven van het ego en het wedergeboren worden in Christus.

Ook ik kan de wijsheid van de mystici van de diverse religies zoals jij die hier noemt waarderen. Het gaat uiteindelijk echter ook om de manier waarop men zijn/haar leven vorm geeft/heeft gegeven. Vandaar mijn eerdere opmerking over de meest belangrijke profeet binnen de Islam.

24 oktober 2022 bewerkt door Yours

[Hopper 813]

59 minuten geleden zei Yours:

Ad punt 4 aangaande het Zoon-schap van Jezus: met je eens. En dus oneens met de islamitische versie. 

Ad punt 5: Ik denk welzeker dat Jezus de Christus 2000 jaar geleden is gekruisigd en o.a. in ‘levende lijve’ aan Maria Magdalena verscheen. Hoe dat mogelijk was is een van de mysteries die (nog) niet opgelost zijn.

Ad punt 6: Waar ik wel in geloof is dat de terugkeer van ‘Jezus’ en daarmee het Zoon-/Dochterschap in/voor ieder mens is weggelegd als die zijn/haar eigen ‘Golgotha’ heeft volbracht. Dat is de uiteindelijk zalige dag waarop Pasen en Kerstmis samenvallen, namelijk het sterven van het ego en het wedergeboren worden in Christus.

Ook ik kan de wijsheid van de mystici van de diverse religies zoals jij die hier noemt waarderen. Het gaat uiteindelijk echter ook om de manier waarop men zijn/haar leven vorm geeft/heeft gegeven. Vandaar mijn eerdere opmerking over de meest belangrijke profeet binnen de Islam.

Ad punt 5.  Het is zeker mogelijk dat Jezus 2000 jaar terug is gekruisigd.  Echter in de allegorische opvatting is die kwestie niet belangrijk.  In de allegorische opvatting is de rol van  'schone handen' Pontius Pilatus van belang, de ontkennende Petrus, het verraad van Judas enzovoorts.   Pontius Pilatus, Petrus en Judas kom ik in mijn eigen leven ook tegen.

Ad punt 6. Het Zoon of Dochterschap is een geestelijke realisatie i.m.o.   Deze geestelijke realisatie is 'tegenwoordig' en het Licht der wereld'.  (De Zoon heeft geen seksuele kenmerken, maar dat terzijde.)   Jezus is de Incarnatie (Het woord is vlees geworden) van 2000 jaar terug.   In die geestelijke realisatie is de fysieke terugkeer van de Incarnatie van geen belang omdat dat in een toekomst zou moeten plaats vinden.  Vanuit 'tegenwoordigheid' wacht men de toekomst rustig af.

De heer Mohammed uit de islam heeft mijn preferentie ook niet, hij was naar mijn weten een krijgsheer en daar heb ik niet zo veel mee op.

Des te merkwaardiger dat de islam toch mystici voort heeft gebracht.   Ik kan dat ook niet goed begrijpen, maar zie wel het mystieke van sommige moslims.

[Yours 88]

17 minuten geleden zei Hopper:

Ad punt 6. Het Zoon of Dochterschap is een geestelijke realisatie i.m.o.   Deze geestelijke realisatie is 'tegenwoordig' en het Licht der wereld'.  (De Zoon heeft geen seksuele kenmerken, maar dat terzijde.)   Jezus is de Incarnatie (Het woord is vlees geworden) van 2000 jaar terug.   In die geestelijke realisatie is de fysieke terugkeer van de Incarnatie van geen belang omdat dat in een toekomst zou moeten plaats vinden.  Vanuit 'tegenwoordigheid' wacht men de toekomst rustig af.

Het Zoon of Dochterschap is zeker een geestelijke realisatie; lichamelijk gezien verandert er niets, zoals ook de wereld gewoon doordraait zoals daarvoor. Het 'geestelijke zien' gaat zich daarna echter wel ontwikkelen.

 

20 minuten geleden zei Hopper:

De heer Mohammed uit de islam heeft mijn preferentie ook niet, hij was naar mijn weten een krijgsheer en daar heb ik niet zo veel mee op.

Des te merkwaardiger dat de islam toch mystici voort heeft gebracht.   Ik kan dat ook niet goed begrijpen, maar zie wel het mystieke van sommige moslims.

Elke religie kent inmiddels zo ongeveer zijn eigen mystici. Maar als er door reïncarnatie bepaalde ontwikkelingen plaatsvinden kan men zomaar tot een krijgsheer uitgroeien. Waar ook ik niets mee heb.

[Hopper 813]

1 uur geleden zei Yours:

 

 

Elke religie kent inmiddels zo ongeveer zijn eigen mystici. Maar als er door reïncarnatie bepaalde ontwikkelingen plaatsvinden kan men zomaar tot een krijgsheer uitgroeien. Waar ook ik niets mee heb.

In tegenwoordigheid zijn er geen ontwikkelingen meer.  Om krijgsheer te zijn, zijn er toekomstbeelden noodzakelijk om in een gedachte toekomst iets te realiseren.  Daarom is 'het licht der wereld' voor mij alleen vanuit tegenwoordigheid te begrijpen.   Het schijnt nu (in de duisternis), op ieder moment.  Waarmee het licht der wereld getuige is van de gebeurtenissen IN de wereld.  Het brengt de incarnatie (het Woord is vlees geworden) die verschijnt en het licht der wereld wat schijnt samen in mij als mens.

Citaat

Want wij kennen ten dele, en wij profeteren ten dele; Doch wanneer het volmaakte zal gekomen zijn, dan zal hetgeen ten dele is, te niet gedaan worden.

(1 KORINTHE 13:9)

 

Het ten dele kennen is het kennen van de incarnatie(s).  Een krijgsheer kent zichzelf ten dele: hij kent alleen de krijgsheer.  Het volmaakte is het kennen van 'dat' wat de krijgsheer kent.  In dat volmaakte is er geen behoefte of aanleiding meer om krijgsheer te zijn.  Dan is er de gevangene om te bezoeken, de naakten zijn er om van een kleed te voorzien, de hongerigen geeft men een maaltijd enz enz.

[Yours 88]

Ik krijg nou niet het idee dat de engel Gabriel de betreffende goede daden binnen die krijgsheer heeft bewerkstelligd. Tevens was deze krijgsheer naast zijn beroep wat hij uitoefende, gehuwd met 4 vrouwen.

En dan komt het tweede grote verschil van deze krijgsheer met Jezus Christus aan het licht:
 

4 uur geleden zei Hopper:

De Zoon heeft geen seksuele kenmerken, maar dat terzijde.

Deze zin schreef je tussen haakjes, maar is in mijn visie te belangrijk om niet terzijde geschoven te worden.

24 oktober 2022 bewerkt door Yours

[Hopper 813]

1 uur geleden zei Yours:

 

Deze zin schreef je tussen haakjes, maar is in mijn visie te belangrijk om niet terzijde geschoven te worden.

Een denker die het Zoonschap m.i. het beste benaderd is Kierkegaard met zijn existentiële denken .

https://www.welmoedvlieger.nl/essay-kierkegaard/

Citaat

Gelijktijdigheid – tussen het begrijpen en in het begrijpen jezelf te verstaan – is hier het sleutelwoord. Kierkegaard spreekt in dit verband ook van een ‘verdubbeling’ (van de subjectiviteit), die de eenheid van denken en existeren uitdrukt. In deze gelijktijdige, dubbele wijze van begrijpen eigent de lezer zich de betekenis van het meegedeelde hier en nu toe – dat wat hij begrijpt integreert hij op hetzelfde moment in zijn eigen bestaan. Het meegedeelde wordt met andere woorden presentisch beleefd:  het ‘kennen’ van wat er gezegd wordt verandert  in een ‘zijn’ er van. 

Dit is een zeer lastige kwestie om te begrijpen, laat staan om te verwoorden.  Kierkegaards richting is naar binnen zoals je begrijpt en hij kan niet zonder God begrepen worden.  Maar dan wordt er uiteraard geen 'uitwendige' God bedoeld.

Wat hij poogt te zeggen is dat we in een waarneming als man zijnde (in mijn geval) van een vrouw ik mijzelf onmiddellijk als zijnde een man presentisch beleef.  In Jip en Janneke: het kennen van een vrouw maakt mij een (presentisch) man.  Hierdoor ontgaat de -wat hij noemt- verdubbeling ons.  In de daadwerkelijke presentie (Zoon) is er geen sprake van geslachtsbepaling.  De Zoon is in ieder mens hetzelfde.  Jezus maakt ons hier nadrukkelijk op attent met het 'de maat nemen'.  De Zoon is 'zonder maat'.   Een geslachtsbepaling is een 'maat'.

Zou ik als man zijnde vrouwen de maat nemen (ik ben meerderwaardig of minderwaardig aan vrouwen), dan ga is die zogeheten verdubbeling nooit ontdekken en begrijpen.  Het zijn van een man of vrouw is slechts een identiteit.  In de diepste Werkelijkheid (vandaar dat het niet zonder God begrepen kan worden) zijn de Vader en de Zoon één.  In de zintuigelijke werkelijkheid (de wereld die we waarnemen) is dat uiteraard niet zo.  Vandaar dat we in de uiterlijke wereld allerlei hoedanigheden zien: man/vrouw, homo/hetero, blank/zwart enz.

Citaat

God kan daarom volgens Kierkegaard niet reflexief begrepen worden maar openbaart zich in de zelfverhouding, in de grond van mijn zelfervaring, die eeuwig is. 

God kan zich alleen openbaren in HETZELFDE.   Wie God reflexief begrijpt, schept onmiddellijk een tweeheid: degene die begrijpt en dat wat begrepen wordt.  God is Liefde, maar God kan als Oerbron geen liefde betonen  aan iets wat 'toen' nog niet geschapen was: de mens.   Daarom moet de mens naar God toekomen door zichzelf te verloochenen.  Dan kan God zichzelf baren in de ziel, welke daarmee kenvermogend wordt.   Het is de wijze waarop God zichzelf ervaart middels de mens.  Binnen het 'kennen' heeft God zich  omgedraaid naar het geschapene: de mens.  Daar baart de mens zichzelf terug in God.   Het 'kennen' is dan ook 'eeuwig', maar reist wel met de tijd mee.  Dat is de Alfa en de Omega.

24 oktober 2022 bewerkt door Hopper

[Chartreuse 14]

Op 23-10-2022 om 08:38 zei Hermanos2:

Theoretisch! In de praktijk onmogelijk. Of kun je voorbeelden geven van christenen die dit daadwerkelijk gedaan hebben? 

Zeker.  Elke persoon die dor de Katholieke kerk is heilig verklaard heet dat gedaan.  Maar als je het verder wilt bekijken, lees dan het werk van Teresa van Avila.  Dan weet je precies hoe het mogelijk is en het grote geluk dat het meebrengt.

Op 25-10-2022 om 04:50 zei Hopper:

Kierkegaards richting is naar binnen zoals je begrijpt en hij kan niet zonder God begrepen worden.

Kierkegaard was een zeer interessant ofschoon ongelukkig mens, die veel goeds te zeggen had, maar die problemen van de protestante kant probeerde optelossen..  

Hier onder een deel van een artikel (in Engels) dat jij misschien interessant kan vinden.

 

Library : Existentialism: The Ugly Intruder/Catholic'view.cfm?recnum=3749

Kierkegaard is een bij uitstek subjectieve denker en zijn kijk op de werkelijkheid, religie en de menselijke natuur vloeit voort uit de ervaring van zijn bekering - hij had zijn overtuigingen verloren op de universiteit en herstelde ze rond zijn 25e - en zijn neurotische reacties op bepaalde episodes die verband hielden met zijn vader en verloofde; zijn vader had ooit God vervloekt, en de zoon dacht dat hij zijn schuld deelde.

Een staat van onwetendheid

Kierkegaards kijk op zijn bekering en op de fundamenten van het geloof is extreem protestants. Geloof is een blinde, in wezen hersenloze daad - een sprong in het duister. Een mens "verbindt" zich aan Christus zonder daar enige reden voor te hebben; hij wordt aangespoord om de sprong te maken door wat hij vooraf emotioneel heeft doorgemaakt. De leegte van het leven zonder God en het bewustzijn van zijn eigen nietsheid hebben hem van angst, via angst naar wanhoop geleid. De pijn en de angst van de wanhoop drijven hem ertoe over zichzelf heen te springen, en daarbij "ontmoet" hij God.

(Het is waar dat God soms ongeluk gebruikt om ons aan Hem te laten denken. Maar dat is anders. Denken, onder de aantrekkingskracht van genade, leidt tot kennis (en liefde), niet tot van een klif springen.)

Maar zelfs na zijn bekering leeft Kierkegaards christen nog steeds in een staat van gedeeltelijke angst en angst, omdat hij dagelijks wordt geconfronteerd met de noodzaak om beslissingen te nemen terwijl hij niet weet wat God van hem verlangt. Hij heeft totale vrijheid en totale verantwoordelijkheid voor zijn acties, maar geen gids over wat goed of fout zal zijn in bepaalde omstandigheden, of wat de gevolgen van zijn acties zullen zijn.

Net als de andere filosofen die we hebben besproken, had ook Kierkegaard een hartstochtelijke afkeer van metafysica en van objectiviteit in de filosofie, en zijn werk stond bol van tirades tegen beide. Hij had een soortgelijke afkeer van doctrine en van universeel toepasbare morele principes in religie. Hoe de dingen er voor het individu uitzien, hoe hij erover denkt of ze ervaart, is het criterium van de waarheid, die dus voor iedereen anders is. Wat de morele keuze betreft, elk van deze beslissingen moet worden bepaald door de situatie waarin ze moeten worden genomen. We moeten onze moed in handen nemen, zegt Kierkegaard, niet wetend of de uitkomst redding of verdoemenis zal zijn.

 

[Chartreuse 14]

Op 23-10-2022 om 08:53 zei Hermanos2:

Je noemt er maar één. En ik zie niet dat Maria alles verlaten heeft en een kruis opgenomen heeft. 

Alle mensen die door de Kerk oficieel  heiilg zijn verklaard hebben dat gedaan.  Er zijn natuurlijk veel meer echte heiligen dan de betrekkelijk weinig mensen die heilg verklaard zijn.

Als jij niet ziet dat Maria alles verlaten heeft en een kruis opgenomen, dan weet jij echt niet veel van de bijbel.

Op de eerste plaats was zij-als een jonge vrouw al "vol van genade", zoals de engel Gabriel haar begroette.  Vol van genade betekent dat zij meer dan ieder ander mens zeer dicht bij God was.  Dat kon omdat zij zonder deerfzonde was geboren en er dus absoluut geen hindernis tegen God's genade had.   Geen kruis?  Zij moest als hoog zwangere vrouw naar bethlehem gaan zittend op een ezeltje!  Denke er eens over.  Dan werd haar kind geboren in een stal, met dieren rond om, zonder haar vriendinnen enz..  Naderhand moest zij vluchten naatr een heidens land-Egypte, vol afgoden-om herodus te ontkomen.  Vraag maar aan een vluchteling hoe gemakkelijk het is om in een volkomen ander land, met andere cultuur, taal en godsdienst te leven.

Dan was er de profeet Simeon die haar voorspelde dat haar hart doorboort zou worden met een zevenvoudig zwaard.  Dat gebeurde onder het kruis waar maria haar Zoon zag hangen in vreselijke pijn en vernedering.  Haar verdriet is niet te voorstellen.  Meest moeders zouden liever zelf sterven, dan hun kind zo zien te sterven.  Daarom noemen katholieken haar, Onze Lieve Moeder van Smarten.  Maria heeft meer geleden dan ieder mens ooit, behalve Christus zelf.

In het Katholieke geloof heeft maria een heel belangrijke plaats.  Net zoasls Adam en Eva onze vorouders waren (en zijn), zijn nu Christus de nieuwe Adam en Maria onze nieuwe moeder.  Op die manier heeft God alles herstelt, maar op een veel grotere manier dan vroeger.

 

[Hopper 813]

5 uur geleden zei Chartreuse:

 

Kierkegaard was een zeer interessant ofschoon ongelukkig mens, die veel goeds te zeggen had, maar die problemen van de protestante kant probeerde optelossen..  

Hier onder een deel van een artikel (in Engels) dat jij misschien interessant kan vinden.

 

Library : Existentialism: The Ugly Intruder/Catholic'view.cfm?recnum=3749

Kierkegaard is een bij uitstek subjectieve denker en zijn kijk op de werkelijkheid, religie en de menselijke natuur vloeit voort uit de ervaring van zijn bekering - hij had zijn overtuigingen verloren op de universiteit en herstelde ze rond zijn 25e - en zijn neurotische reacties op bepaalde episodes die verband hielden met zijn vader en verloofde; zijn vader had ooit God vervloekt, en de zoon dacht dat hij zijn schuld deelde.

Een staat van onwetendheid

Kierkegaards kijk op zijn bekering en op de fundamenten van het geloof is extreem protestants. Geloof is een blinde, in wezen hersenloze daad - een sprong in het duister. Een mens "verbindt" zich aan Christus zonder daar enige reden voor te hebben; hij wordt aangespoord om de sprong te maken door wat hij vooraf emotioneel heeft doorgemaakt. De leegte van het leven zonder God en het bewustzijn van zijn eigen nietsheid hebben hem van angst, via angst naar wanhoop geleid. De pijn en de angst van de wanhoop drijven hem ertoe over zichzelf heen te springen, en daarbij "ontmoet" hij God.

(Het is waar dat God soms ongeluk gebruikt om ons aan Hem te laten denken. Maar dat is anders. Denken, onder de aantrekkingskracht van genade, leidt tot kennis (en liefde), niet tot van een klif springen.)

Maar zelfs na zijn bekering leeft Kierkegaards christen nog steeds in een staat van gedeeltelijke angst en angst, omdat hij dagelijks wordt geconfronteerd met de noodzaak om beslissingen te nemen terwijl hij niet weet wat God van hem verlangt. Hij heeft totale vrijheid en totale verantwoordelijkheid voor zijn acties, maar geen gids over wat goed of fout zal zijn in bepaalde omstandigheden, of wat de gevolgen van zijn acties zullen zijn.

Net als de andere filosofen die we hebben besproken, had ook Kierkegaard een hartstochtelijke afkeer van metafysica en van objectiviteit in de filosofie, en zijn werk stond bol van tirades tegen beide. Hij had een soortgelijke afkeer van doctrine en van universeel toepasbare morele principes in religie. Hoe de dingen er voor het individu uitzien, hoe hij erover denkt of ze ervaart, is het criterium van de waarheid, die dus voor iedereen anders is. Wat de morele keuze betreft, elk van deze beslissingen moet worden bepaald door de situatie waarin ze moeten worden genomen. We moeten onze moed in handen nemen, zegt Kierkegaard, niet wetend of de uitkomst redding of verdoemenis zal zijn.

 

Welke denominatie Kierkegaard volgde maakt mij niet uit.   Wat hij feitelijk heeft gedaan is Matt 16:25 uitgewerkt middels 'existentie'.

Citaat

Want zo wie zijn leven zal willen behouden, die zal hetzelve verliezen; maar zo wie zijn leven verliezen zal, om Mijnentwil, die zal hetzelve vinden.

Het 'hetzelve' is de existentie (dat wat bestaat, dat wat leeft).  De mens moet zoals Matt 16:25 zegt zijn existentie verliezen om zijn daadwerkelijke existentie te vinden.  Dat is in wezen een blinde, hersenloze daad, want de mens kan de uitkomst niet weten.  Het is het individu die de sprong in het duister maakt.

Zoals we weten spelen de meeste gelovigen op zeker en denken dat ze bij de fysieke dood de sprong in het duister wel maken.   Dat is een misvatting van Matt 16:25 volgens Kierkegaard en ik denk dat Kierkegaard daar gelijk aan heeft.   Wie wacht op de fysieke dood zal hetzelve verliezen, dat is de boodschap van Kierkegaard.

[sjako 699]

Op 23-10-2022 om 00:10 zei Chartreuse:

Als het niet onfeilbaar was zou ik het niet geloven!

Geloof het dan maar niet, want die leer is verre van onfeilbaar. Kijk alleen maar naar de inquisitie. Jezus leert ons liefde en naastenliefde. Niet iets wat ik zie in de RKK met al hun schandalen.

Op 24-10-2022 om 09:30 zei Robert Frans:

En tóch blijft God zijn katholieke Kerk liefhebben en blijft deze Kerk zijn oogappel.

O ja, waaruit blijkt dat? Zag net de Paus een afgod zegenen.

[Robert Frans 1.653]

1 uur geleden zei sjako:

O ja, waaruit blijkt dat?

Uit zijn liefde en trouw voor ons, die door miljoenen katholieken elke dag weer wordt ervaren. Zondigde Israël ook niet heel zwaar volgens de Schrift, keer op keer? Maar toch bleef God haar trouw, noemde Hij haar meerdere malen een rechtvaardig volk en zijn oogappel.
Niet dat Hij de zonde onbestraft liet, maar Hij liet en Hij laat de zonde nooit onze identiteit bepalen. De Kerk is en blijft Gods geliefde Bruid en Hij blijft constant vol mededogen naar haar omzien. Wij zijn Hem wellicht ontrouw, maar Hij blijft ons trouw, want zichzelf verloochenen kan Hij niet.
Hij geeft ons nooit op, ook niet als Hij alle recht zou hebben om ons in één oogwenk te vernietigen en een beter, sterker, heiliger volk bijeen te roepen. Want wij hebben een Middelaar die altijd voor ons pleit, die altijd weer blijft zeggen: 'Nog één jaartje, dan zal ze misschien alsnog vruchtdragen.' En God kan zijn gebeden niet weerstaan.

Dat is een vertrouwen en een hoop die je ook op persoonlijk vlak mag koesteren: wat je ook doet en wat je ook overkomt, God blijft jou liefhebben. Ook als je je van Hem afkeert, blijft Hij jou liefhebben en met open armen wachten op je terugkeer.
God houdt van jou, sjako, meer dan je je ooit kunt beseffen. En zo houdt Hij ook van zijn Kerk, meer dan wij ons ooit kunnen beseffen. Wij zien en wij doen alle vuiligheid, alle zonde, alle smerigheid binnen de Kerk. Maar God ziet daarnaast ook alle schoonheid, alle liefde, alle berouw en alle gebeden om recht en om heiligheid binnen de Kerk.
En elke keer als we vallen en weer opstaan, naderen we weer een stap dichter bij Hem. Want Hij kwam niet om rechtvaardigen te redden, maar zondaars.

Bedenk je wel: als de zonde Gods kerk, gemeenschap of organisatie zou kunnen uiteenjagen tot verwoesten, dan zou er voor geen énkele gemeenschap meer hoop zijn, ook niet voor die van jou. Dan zijn we allen verloren, niemand uitgezonderd.
Ja, je kunt wel honderden draconische maatregelen nemen om de zonde uit te willen bannen en elke zondaar wel willen uitsluiten, maar dan nog zal dat niet voldoende zijn, zul je nooit of te nimmer aan Gods volmaakte liefde kunnen beantwoorden. Qua heiligheid is het verschil tussen wij samen en God oneindig veel groter dan het verschil tussen jouw en mijn gemeenschap.
De reden dat wij als kerk of gemeenschap nog bestaan, is juist omdat Hij ons níét zijn recht geeft, maar ons omringt met zijn genade en trouw. Dat is een trouw die wij misschien niet altijd kunnen begrijpen, maar die ons wel staande houdt in de beproeving. Hoe zwaar deze ook kan zijn.

[Hopper 813]

God kan niet met scheppen begonnen zijn uit liefde tot iets dat nog niet bestond, dus niet - zoals de kerkleer dat wil - om een, nog niet bestaande, katholieke kerk lief te hebben. Het is dan het grondpersoneel wat buikspreekt voor God.  Hetgeen hun goed recht is.   

God kan niets liefhebben buiten zichzelf: één liefde.  God kent zichzelf in de wereld middels de geliefden in Gods Koninkrijk.   Zij spiegelen Gods liefde aan elkaar.

[Hopper 813]

https://spiritueleteksten.nl/esoterisch-christendom-jezus-christus/het-is-beter-zichzelf-eenmaal-los-te-laten-dan-tien-andere-dingen-te-doen-taulers-weg-naar-binnen-tijdelijk-van-e-700-voor-e-450/

 

Het is beter zichzelf éénmaal los te laten dan tien andere dingen te doen. Wie er maar in zou slagen die grondige kennis van zijn eigen ‘niets’ zijn te bereiken, hij had de naaste, kortste, rechtste en zekerste weg gevonden naar de hoogste en diepste waarheid die we op aarde maar kunnen vinden. Niemand is te oud of te zwak, ook niet te onontwikkeld of te jong, niet te arm of te rijk om die weg in te slaan. De weg heet: ‘Ik ben niets.’

Och, welk een onzegbaar leven ligt er in dat ‘ik ben niets’! Jammer genoeg wil niemand die weg inslaan, waar je ook om je heen kijkt. God moge het me vergeven dat ik dit zeg! Werkelijk: we zijn, en we willen en wilden steeds ‘iets’ zijn, altijd ‘iemand’ in de ogen van een ander. De mensen zijn daar zo door bevangen en geketend dat niemand zichzelf wil loslaten; de mens valt het lichter tien andere dingen te doen dan zichzelf éénmaal grondig los te laten. En daar komt alle strijd vandaan, alle ellende. En daarom al dat gejammer, al dat klagen; daarom zijn er die schrijven, dat ze de mensen goddeloos en genadeloos vinden, liefdeloos en zonder enige deugd. Daarom vinden we geen vrede, noch van binnen noch om ons heen; alleen daaraan moeten we alles wijten wat we tegenover God en de mensen tekortschieten. En dat komt alleen doordat we ‘iets’ willen zijn!

Och, ‘niets’ te zijn, dat zou, hoe dan ook, en overal, echte, volle, wezenlijke, eeuwige vrede betekenen met alle mensen; het zou het zaligste zijn, het zekerste, het edelste wat deze wereld heeft. En toch wil niemand er moeite voor doen, rijk noch arm, jong noch oud. Luister goed: zolang je in je vlees nog een drupje bloed hebt, of merg in je botten, zonder het te hebben gebruikt om de ware overgave te bereiken, matig je dan maar niet aan te denken een volledig toegewijd mens te zijn.

Het is eerder zo: zolang jou dat allerlaatste pondje echte overgave om zover te komen, ontbreekt, zal God je eeuwig verblijven. De diepste en hoogste zaligheid zul je niet ervaren in tijd en eeuwigheid. De graankorrel moet noodzakelijkerwijze te gronde gaan, wil ze vrucht voortbrengen; sterft ze echter, dan brengt ze veel en grote vrucht voort. Ook in dit opzicht moet er een sterven plaats vinden, een vernietigd worden, een zelfvernietiging.

‘Ik ben niets’ moet een feit worden. Waarachtig, bij God die de waarheid is: dat wensen, ernaar verlangen, erom vragen is niet genoeg; je moet het met inspanning van je krachten verwerven, je moet er de moeite voor over hebben. Wat niets kost, is niets waard. Och, keer in tot jezelf en zie hoe ver je nog af bent van het innerlijk beeld van Jezus Christus en hoe weinig je pas op hem lijkt. Zijn lijden was groter en ging dieper dan al het lijden tezamen dat ooit mensen in deze tijdelijkheid hebben verduurd of ooit zullen verduren. Veel willen er zich wél aan God uitleveren, maar niet aan de mensen. Ze willen dat God het hun moeilijk maakt, maar niet dat de mensen het doen.

Nee, we moeten ons overgeven: zoals God het wil. En iemand die zo goed is je te laten zien dat je ‘niets’ bent, hem moet je met grote dankbaarheid en liefde aanvaarden; want hij herinnert je echt aan wat je bent: ‘niets’. Dat we allen tot die vernietiging mogen komen en zodoende verzinken in het goddelijk zijn, daartoe helpe ons God.

 

[Chartreuse 14]

Op 16-4-2023 om 00:29 zei Hopper:

Het is beter zichzelf éénmaal los te laten dan tien andere dingen te doen.

Is het niet opmerkelijk dat jij hier Tauler aanhaalt, die toch een zeer heilige katholieke priester en monnik was.  Anderen ook, zo als Suso, die zelfs zalig verklaard is.  Het zijn allemaal katholike mystici!

Op 26-10-2022 om 21:03 zei Hopper:

God kan niets liefhebben buiten zichzelf: één liefde.

Daar zit wel iets in, maar waarschijnlijk niet wat jij bedoelde.  Als God EEN persoon is, die alleen zichzelf kan liefhebben, dan is Hij vreselijk zelfingenomen, een vreselijke egotist, een monster die helemaal niet lief is! Wat doet Hij dan de hele tijd?  Naar zichzelf kijken vol bewondering?  Vervelend die hele tijd!  Een God die geheel alleen is, is moeilijk te begrijpen en daarom hadden oudere geloven een meervuldigheid van Goden.

God is inderdaad EEN wezen, maar Hij bestaat in drie Personen.  Dus is Hij geen egotist, maar een wezen van totale liefde.  God MOET dus drie Personen zijn.  Het kan niet anders.

Maar je hebt gelijk dat God niets lief kan hebben buiten zichzelf.  Dat moet je zo zien.  God kan een mens schapen, en hem liefhebbn, maar die liefde is zoals een mens voor zijn hond.  Het zijn ongelijkbaarde wezens.  Je kan niet met je hond trouwen.  Dus heeft God de mens geschapen opp zo'n manier dat hij ook Goddelijk kan worden, God, niet door natuur (dat is onmogelijk) maar door deelname.  Dat is het Koninkrijk!

De liefde van God voor de mens is dan zoals de liefde tussen ee man en vrouw.  Tweee gelijkwaardige wezens die samen Een God worden,  

[Hopper 813]

8 uur geleden zei Chartreuse:

Is het niet opmerkelijk dat jij hier Tauler aanhaalt, die toch een zeer heilige katholieke priester en monnik was.  Anderen ook, zo als Suso, die zelfs zalig verklaard is.  Het zijn allemaal katholike mystici!

 

Ik haal wel vaker katholieken aan.  (Johannes van het Kruis, Teresa van Ávila bijvoorbeeld)  Discriminatie is mij vreemd, en deze mystici bewijzen dan je ook middels het katholicisme tot God kunt komen.  Maar zelf beschouw ik het katholicisme als niet volgens de leer van Jezus praktiserend.  Heilig verklaren gaat al tegen de leer van Jezus in.  

Citaat

Daar zit wel iets in, maar waarschijnlijk niet wat jij bedoelde.  Als God EEN persoon is, die alleen zichzelf kan liefhebben, dan is Hij vreselijk zelfingenomen, een vreselijke egotist, een monster die helemaal niet lief is! Wat doet Hij dan de hele tijd?  Naar zichzelf kijken vol bewondering?  Vervelend die hele tijd!  Een God die geheel alleen is, is moeilijk te begrijpen en daarom hadden oudere geloven een meervuldigheid van Goden.

 

God is geen persoon, God als een persoon zien is blasfemie mijn inziens.  Dan stel je God op hetzelfde niveau als je zelf.   En dat lees ik ook af aan deze quote.   Mensen die God als een persoon zien hebben zichzelf een God geschapen in hun denkwereld.  Dat komt veel voor binnen het katholicisme weet ik.

Citaat

God is inderdaad EEN wezen, maar Hij bestaat in drie Personen.  Dus is Hij geen egotist, maar een wezen van totale liefde.  God MOET dus drie Personen zijn.  Het kan niet anders.

God is een wezen, maar Hij bestaat niet uit 3 personen.  Liefde is de enige mogelijkheid om God in zijn naakt-zijn te ontmoeten.   Waarbij men realiseert dat Gods liefde nergens op gericht is dan alleen op zichzelf.  Deze Liefde is tevens het één-zijn.   Dat is het hart van de mystiek.  Alle mensen kunnen -als mogelijkheid- deelachtig zijn aan God en toch verliest God niks van zijn één-zijn.  Binnen dat één-zijn doen kwalificaties als katholiek, moslim, atheïst of wat dan ook er niet meer toe.   Wie binnen zichzelf een katholieke God, een islamitische God of een atheïstische God aanbidt, die aanbidt een afgod.  Er is maar één God.   In de wezenlijkheid van God is er ook geen drie-eenheid. Laat staan 3 personen.

Citaat

Maar je hebt gelijk dat God niets lief kan hebben buiten zichzelf.  Dat moet je zo zien.  God kan een mens schapen, en hem liefhebbn, maar die liefde is zoals een mens voor zijn hond.  Het zijn ongelijkbaarde wezens.  Je kan niet met je hond trouwen.  Dus heeft God de mens geschapen opp zo'n manier dat hij ook Goddelijk kan worden, God, niet door natuur (dat is onmogelijk) maar door deelname.  Dat is het Koninkrijk!

God kan niets liefhebben buiten zichzelf, daarom moet de mens zichzelf verliezen. (Matt 16:25). Alleen de mens die zichzelf verliest treedt toe tot het Koninkrijk.  God is trouwens helemaal niet gebaard.   Dus ongelijkgebaard gaat niet op.  De mens als wezen is gebaard, God baart zichzelf in de mens als deze zichzelf verliest.  Zie ook wat Eckhart (door wie Tauler was beïnvloed) daarover zei.   Deze baring is tevens een openbaring, het maakt een definitief einde aan alle voorstellingen over God.   De drie-eenheid zijn 'delen' van God.  God in zijn naaktheid van Liefde kunnen we niet vasthouden, maar in de afgrondelijkheid van God wordt de mens de zijnsgrond van God geschonken.  Waarmee de mens zichzelf terug baart in God.   Dat kan uiteraard niet van de mens zelf uitgaan.

Citaat

De liefde van God voor de mens is dan zoals de liefde tussen ee man en vrouw.  Tweee gelijkwaardige wezens die samen Een God worden,  

Nee.  Het is hoogmoed om jezelf als gelijkwaardig aan God te stellen.  Zelfs de ik-gij verhouding is al blasfemie.

30 april 2023 bewerkt door Hopper