De brede en/of smalle weg (Bergrede)

[TTC 1.526]

20 uur geleden zei Hopper:

Wel eens van Jezus gehoord?

Centraal in het absurdisme staat het begrip van het absurde. Het absurde verwijst naar de onvermijdelijke confrontatie tussen het menselijke verlangen naar betekenis en de betekenisloosheid van het universum. Camus beschreef het absurde als de spanning die ontstaat wanneer de mens op zoek gaat naar zin en betekenis, terwijl de wereld en het bestaan op zichzelf geen antwoorden bieden.

[TTC 1.526]

Op 30-4-2023 om 17:15 zei Hopper:

Wu wei en stappenplan is zoiets als een vierkante cirkel.  

Een gevoel van minderwaardigheid kan snel opgewekt worden bij het formuleren van een premisse, omdat de meeste mensen de uitkomst al weten van wat je zelf nog maar net van plan was om aandacht te schenken.

[TTC 1.526]

Op 27-4-2023 om 16:47 zei Tomega:

Zeker, als je de klemtoon in het paradoxale legt bij de schijnbaarheid ervan, dan is logica dat wat zo schijnt te zijn, met zekerheid niet zo is.

De dualiteit van golven en deeltjes is een beginsel van de kwantummechanica dat zegt dat alle deeltjes zich onder bepaalde omstandigheden als golven gedragen en alle golven zich onder bepaalde omstandigheden als een stroom deeltjes gedragen. Het begon allemaal met de vraag of licht nu eigenlijk een golf of een stroom deeltjes is.

[Tomega 307]

2 uur geleden zei TTC:

De dualiteit van golven en deeltjes is een beginsel van de kwantummechanica dat zegt dat alle deeltjes zich onder bepaalde omstandigheden als golven gedragen en alle golven zich onder bepaalde omstandigheden als een stroom deeltjes gedragen. Het begon allemaal met de vraag of licht nu eigenlijk een golf of een stroom deeltjes is.

Nee, daar begon het niet mee, want golven waren naar hun aard, kaatseffecten. Maar het begon ermee dat Max Planck als het ware een mitrailleur op het wateroppervlakte leegschoot, en toen begon te beredeneren dat een enkele plons (energie van één deeltje) een exacte naar de bedenker genoemde waarde moet zijn, die wordt benaderd door het gemiddelde van de ervaren en gemeten veranderde bewegingstoestand van het water als geheel. Wat een absurde voorstelling is, aangezien nergens in de gedachten een enkel deeltje of een enkele botsing of een enkele waarde van energie toegevoegd is. Maar toegevoegd was een (mechanische soort stroboscoobachtige) stroom van deeltjes. Dat enkele deeltje dat er aan het begin ook ergens is ingestopt, dan toch kunnen afleiden met behulp van een kromgetrokken vergelijking voor een met formulegeweld vlakgetrokken golf, is niet alleen absurdistisch; maar dat is dwaas. Het is de theoretische gedachte dat het er aan het begin niet echt iets is ingestopt, zodat het wettig is om het aan het eind er ook weer uit te denken. In dat proces moet dan wat erin en eruit is gegaan, afleidbaar zijn. Dat is als een mitrailleur op een rijdende trein afschieten, en dan aan het eind uit de gelijkgebleven snelheid afleiden dat we een formule nodig hebben van aangepaste energie. Waarbij we dan héél hard moeten gaan nadenken over de veranderde frequenties op de zijkant van de trein. Want dat zijn toch wel bijzondere eigenschappen, die we niet meer kunnen passen in onze klassieke energetische voorstellingen. Terwijl toch echt logischer was, en minder dwaas, om te erkennen dat het geweld aan het begin van het denken, misschien toch minder zegt over enkelvoudig gestelde toegevoegde energie, dan we zouden wensen. Terwijl het zelf fabriceren van hapklare energiebrokjes misschien toch meer zegt over een neurotische wet van meten en persen tot het in ons hoofd klopt, dan over een wet die de natuur ons gewoon openbaart, als we even de tijd nemen om te kijken, om ons te verwonderen over wat het toch is, dat we niet zien.

Hoe dan ook, de veronderstelde dualiteit even verondersteld bevonden geen dualiteit te beschrijven, leert ons dat waar de mens spreekt in termen van dualiteiten, de praktijk uitwijst dat de kans groter is dat ons denken niet kan bevatten wat de eenduidige waarheid is die achter onze misconcepties schuilen. En dat we daar dan gigantisch tot miskleunende verdwazing komen, als we ons gaan inbeelden dat die dualiteit ons oproept tot een verzinking in diep peinzende zelfstrelende verheffingen hoe intelligent onze persoonlijk natuurbevindelijk begrijpen wel niet is, en hoe steeds wonderlijker ingewikkelder en chaotischer of onnavolgbaarder de natuur in onze voorstelling zich openbaart, liever dan ons in nuchtere ontnuchtering voor ons hoofd te slaan, hoe stom we kunnen zijn, dat we nog steeds niet kunnen willen doorzien wat daarachter steekt en welke volmaakt eenvoudige bekende natuurwetten we zo categorisch negeren. 

Jij had je eigen onderwerp, en bracht biflatie in, als voorbeeld van zijn, in een wereld van eenvoudige moraal tegenover veronderstelde diepzinnigheden. Ik dacht wellicht ten onrechte dat je in dat voorbeeld had geleerd uit de natuur, hoe moraal en wet samenhangend op elkaar ingrijpen. Dan is niet de moraal alleen leidend, maar de wet, zodat de moraal in afstemming op de wet, een organische verbinding kan zoeken met het wettige dat er sowieso is. Maar als je meer leert over de daadwerkelijke eenvoud in natuur en knikkerzakjes, grijp je toch terug naar de moraal als hogere graad van zijn. Dat is ergens terecht. Want de natuur kan ook wettig worden beschouwd als een externe onbegrepen factor. De hogere graad van zijn, ligt dan slechts in de moraal. Maar de natuur geeft niettemin onverminderd een wettig plaatje van absolute zekerheden. En het is de mens niet toegestaan zich van de absolute zekerheden te onttrekken, met een beroep op macht en de kracht van de mens die ver boven de dode natuur uitgaat. Want de mens moet leren, dat de natuur niet in de geest van de mens is gevormd, en dat de natuur reeds in zichzelf getuigt van een hogere staat van leven en denken, waar de mens niet aan tippen kan. En ook de dode natuur niet. Maar die dode natuur gedraagt zich wel wettiger en meer in harmonie met de moraal, dan de zichzelf levend wanende mens. Die ondertussen in termen van natuur, reeds dood en vervallen kan blijken te zijn. Want ook de moraal kent dood en leven; en wat is naar de geest, is méér aanwezig, dan wat is naar stof. Want het geestelijk is zonder er te zijn, dat kan gaan leven nog steeds zonder er materieel te zijn, terwijl het stoffelijke al verstaft, terwijl het is, en zelfs weer verdwijnt als er leven in komt. Maar het ervaren dat er leven is en dood in de geest, blijft voor de mens verborgen die denkt dat het leven uitsluitend in materie is geweest. Terwijl het bewijs dat het leven er al was voordat de mens is, de mens doet zoeken naar verbinding met dat zo wetmatige geheimenis.

16 mei 2023 bewerkt door Tomega

[TTC 1.526]

56 minuten geleden zei Tomega:

Jij had je eigen onderwerp, en bracht biflatie in, als voorbeeld van zijn, in een wereld van eenvoudige moraal tegenover veronderstelde diepzinnigheden.

Biflatie is enkel maar de synthese van inflatie-deflatie, overgeleverd aan de menselijke vrije wil in deze of gene zin.  

[Tomega 307]

6 minuten geleden zei TTC:

Biflatie is enkel maar de synthese van inflatie-deflatie, overgeleverd aan de menselijke vrije wil in deze of gene zin.  

Ja ik weet het, laat maar rusten. Ik had gehoopt dat je de wetmatigheid ervan had ingezien,
aangezien jij het was die met een kromgetrokken formule op de proppen kwam.

[TTC 1.526]

1 uur geleden zei Tomega:

Ja ik weet het, laat maar rusten. Ik had gehoopt dat je de wetmatigheid ervan had ingezien, aangezien jij het was die met een kromgetrokken formule op de proppen kwam.

De wetmatigheid is dat een katalysator tijdloos is, maar ook delen hiervan verdrongen kunnen worden. 

[TTC 1.526]

19 uur geleden zei Tomega:

Hoe dan ook, de veronderstelde dualiteit even verondersteld bevonden geen dualiteit te beschrijven, leert ons dat waar de mens spreekt in termen van dualiteiten, de praktijk uitwijst dat de kans groter is dat ons denken niet kan bevatten wat de eenduidige waarheid is die achter onze misconcepties schuilen. En dat we daar dan gigantisch tot miskleunende verdwazing komen, als we ons gaan inbeelden dat die dualiteit ons oproept tot een verzinking in diep peinzende zelfstrelende verheffingen hoe intelligent onze persoonlijk natuurbevindelijk begrijpen wel niet is, en hoe steeds wonderlijker ingewikkelder en chaotischer of onnavolgbaarder de natuur in onze voorstelling zich openbaart, liever dan ons in nuchtere ontnuchtering voor ons hoofd te slaan, hoe stom we kunnen zijn, dat we nog steeds niet kunnen willen doorzien wat daarachter steekt en welke volmaakt eenvoudige bekende natuurwetten we zo categorisch negeren. 

Nochtans draait de aarde steeds hetzelfde cirkeltje, ieder op zijn/haar tijd misschien?

[TTC 1.526]

19 uur geleden zei Tomega:

Ik had gehoopt dat je de wetmatigheid ervan had ingezien, aangezien jij het was die met een kromgetrokken formule op de proppen kwam.

Een singulariteit is in de kosmologie een punt met een oneindig klein volume en een oneindig grote dichtheid. De ruimtetijd is hier zó sterk gekromd, dat ruimte en tijd feitelijk ophouden te bestaan. Dit heeft onder meer tot gevolg dat ook de in de gewone natuurkunde geldende wetten in een singulariteit niet meer geldig zijn. Wellicht vinden er in of in de buurt van een singulariteit allerlei processen plaats die in de huidige exacte wetenschap nog onbekend zijn.

[TTC 1.526]

Op 26-4-2023 om 17:30 zei Hopper:

Geen enkele hoop op een betere toekomst, dat is wat Jezus te bieden heeft.

Simpel is zeggen dat het midden tussen gegeven extremen A-B, een onveranderlijke constante C oplevert.

[TTC 1.526]

Op 26-4-2023 om 17:30 zei Hopper:

En vergeef mij mijn arrogante commentaar.  Dat is slechts schijn, ik lees wat er in de Bijbel staat.

Tonglen als meditatietechniek lijkt me toch maar een bizarre bezigheid, maar misschien oordeel ik weer te snel.

[TTC 1.526]

Op 10-10-2022 om 11:11 zei sjako:

Je hebt een heel nieuwe definitie aan de bergrede gegeven. Zeg maar een hele nieuwe.

Enigszins bizar is de observatie dat in de periferie van een aantal hulpvragen steeds meer wormgaten ontdekt kunnen worden, wat nader onderzoek vergt om te bepalen wat dit nu precies betekent.

[Tomega 307]

Op 16-5-2023 om 12:44 zei TTC:

De wetmatigheid is dat een katalysator tijdloos is, maar ook delen hiervan verdrongen kunnen worden. 

Verdringing telt niet mee. Wat meetelt, is dat de tijdloosheid tijd behoeft, om tijdloos te kunnen worden. Ergo, het betreft geen tijdloosheid, maar een aanpassing per afstand per tijd voor de katalysator, die per saldo gelijkheid per tijd opleveren zonder de katalysator, wat jij dan weer tijdloos noemt. En wat je daar mistte in je voorstelling, is een effect van afstand, dat samen met de tijd zal blijken een effect van verandering te zijn.

18 mei 2023 bewerkt door Tomega

[TTC 1.526]

23 minuten geleden zei Tomega:

Verdringing telt niet mee. Wat meetelt, is dat de tijdloosheid tijd behoeft, om tijdloos te kunnen worden. Ergo, het betreft geen tijdloosheid, maar een aanpassing per afstand per tijd voor de katalysator, die per saldo gelijkheid per tijd opleveren zonder de katalysator, wat jij dan weer tijdloos noemt. En wat je daar mistte in je voorstelling, is een effect van afstand, dat samen met de tijd zal blijken een effect van verandering te zijn.

Wat zou er dan precies, net omwille daarvan onopgemerkt misschien, verdrongen worden?

[Tomega 307]

7 minuten geleden zei TTC:

Wat zou er dan precies, net omwille daarvan onopgemerkt misschien, verdrongen worden?

Ik weet het niet, zeg het maar; het lijkt een term voor degenen die het effect niet geheel begrepen hebben. Voor mij telt het niet mee.

[TTC 1.526]

35 minuten geleden zei Tomega:

Ik weet het niet, zeg het maar; het lijkt een term voor degenen die het effect niet geheel begrepen hebben. Voor mij telt het niet mee.

These-antithese-synthese, de synthese is daarom bronkennis van waaruit het ene en/of het andere onderbelicht kan raken. 

[Tomega 307]

6 uur geleden zei TTC:

These-antithese-synthese, de synthese is daarom bronkennis van waaruit het ene en/of het andere onderbelicht kan raken. 

Als we de these beschouwen de wil te zijn om kwaad te doen, en de antithese de wet, dan is de synthese, de wil richten naar de wet, zodat zowel these als antithese hun waarde verliezen. Wat slechts schijn is, want zonder de wil en de wet, is er geen richting en afstemming wat de wil is die achter de wet schuilt en voor de wet gevraagd wordt.

In het meest eenvoudige teruggeplaatst, is dan de these de afwijking van het patroon, en de antithese het patroon of het systeem. De these is hier dus hetgeen ingebotst wordt en de antithese de omgeving waar wordt ingebotst. De wet dwingt tot het inzicht dat de ingebotste energie of moraal geen enkele kans heeft om het systeempatroon blijvend te veranderen. De resultante is steeds het patroon van het systeem. je kunt het zien als een steen in een vijver: de plons en het energetisch effect is slechts tijdelijk, wat niettemin geheel in strijd is met de wet van behoud van energie. Synthese is in dit verband, de moraal om geen plonsen te veroorzaken, maar om met vloeiende bewegingen het niveau en het patroon en het systeem van intreding te betreden, alsof je je zodanig afstemt tot het systeem, dat het systeem er onveranderd onder lijkt. Waarmee, de inbotser zichzelf bewijst zonder botsingen te zijn. Wat allemaal waar is en prachtig, maar afleidt van het eenvoudige voor jou meer relevante concept. dat optredende anomalieën per definitie en per wet worden afgevlakt en opgelost, ongeacht de mate van afwijking en breking met moraal en met het systeem. 

[TTC 1.526]

Zojuist zei Tomega:

Als we de these beschouwen de wil te zijn om kwaad te doen, en de antithese de wet, dan is de synthese, de wil richten naar de wet, zodat zowel these als antithese hun waarde verliezen. Wat slechts schijn is, want zonder de wil en de wet, is er geen richting en afstemming wat de wil is die achter de wet schuilt en voor de wet gevraagd wordt. In het meest eenvoudige teruggeplaatst, is dan de these de afwijking van het patroon, en de antithese het patroon of het systeem. De these is hier dus hetgeen ingebotst wordt en de antithese de omgeving waar wordt ingebotst. De wet dwingt tot het inzicht dat de ingebotste energie of moraal geen enkele kans heeft om het systeempatroon blijvend te veranderen. De resultante is steeds het patroon van het systeem. je kunt het zien als een steen in een vijver: de plons en het energetisch effect is slechts tijdelijk, wat niettemin geheel in strijd is met de wet van behoud van energie. Synthese is in dit verband, de moraal om geen plonsen te veroorzaken, maar om met vloeiende bewegingen het niveau en het patroon en het systeem van intreding te betreden, alsof je je zodanig afstemt tot het systeem, dat het systeem er onveranderd onder lijkt. Waarmee, de inbotser zichzelf bewijst zonder botsingen te zijn. Wat allemaal waar is en prachtig, maar afleidt van het eenvoudige voor jou meer relevante concept. dat optredende anomalieën per definitie en per wet worden afgevlakt en opgelost, ongeacht de mate van afwijking en breking met moraal en met het systeem. 

Bizar is het fenomeen dat de tijd al miljarden jaar aan het rijpen is, en geduld een mooie deugd.

[TTC 1.526]

9 uur geleden zei Tomega:

De resultante is steeds het patroon van het systeem. je kunt het zien als een steen in een vijver: de plons en het energetisch effect is slechts tijdelijk, wat niettemin geheel in strijd is met de wet van behoud van energie.

Dubbele bindingen kunnen belastend en mogelijk destructief zijn als iemand gevangen zit in een dilemma en gestraft wordt omdat hij een uitweg zoekt, maar de moeite die getroost wordt om een uitweg te zoeken uit de valstrik, kan leiden tot emotionele groei.

[TTC 1.526]

11 uur geleden zei Tomega:

De resultante is steeds het patroon van het systeem.

We kunnen het simpel houden, of er heel veel randinformatie bij betrekken waardoor dat simpele uit de aandacht verdwijnt.

[TTC 1.526]

Op 26-4-2023 om 13:22 zei Tomega:

Wie de toekomst heeft, hoeft niet meer te verwachten of vooruit te kijken.

Exotische termen zoals rajas, tamas en sattva kunnen nogal eens tot enige verwarring leiden, maar in mensentaal valt het allemaal nogal mee.

[Tomega 307]

1 uur geleden zei TTC:

We kunnen het simpel houden, of er heel veel randinformatie bij betrekken waardoor dat simpele uit de aandacht verdwijnt.

Stel dat God de mens tegemoet komt, om de mens te geven van Zijn Geest. Wat moet de mens doen?
De mens gaat bewegen. Hij gaat God helpen. Of hij gaat God tegenwerken. Hij wijkt, of hij komt nader.
Wijkt de mens van God, dan komt de Geest aan met minder kracht.
De mens onderscheidt hier minder goed wat van hemzelf en wat van de Geest is.
Komt de mens tegemoet, dan komt de Geest aan met grotere kracht.
De mens wordt meer verkwikt, hoewel de mens weet dat de kracht van de andere kant komt.

Maar dan is daar de paradox over de afstand die de mens heeft overbrugd, richting God,
die afstand wordt niet overbrugd door de heilige Geest, maar door de mens.
Dus het traject ziet 90% van de tijd heilige Geest, en 10% van de tijd van de mens,
welke tijd ook een bijbehorende afstand kent van verplaatsing.
En, dear paradox: de snelheid in het systeem, vermindert.
Dus de totale energie die afkomstig is van God vermindert,
door de tegemoetkoming van de mens aan God.
Wat moet de mens doen? Stil blijven staan,
en wachten op de komst van de Geest.
Opdat God alleen alles doet in allen.

Stel nu dat je het concept vat, en toepast op de economie.
Het geld dat sneller gaat, kan niet voorkomen dat het andere ook beweegt.
Dus ook hier treedt op, dat per traject, er een som is van twee snelheden.
En ook hier in een tijd waarin de snelste wordt vertraagd op zijn traject.
Zodat er per traject wordt geremd, niet door snelheidsverlies,
maar door verlies van traject en tijd. Er wordt energie overgedragen.
Beweging, wordt beweging zonder afstand,
en we noemen dat potentiële energie.

Stel nu dat je dit vat, en keren we terug naar de Geest van God,
dan leer je dat het tegemoetkomen van God, verlies geeft,
maar tegelijk een ophoping van potentiële energie.
Maar let op waar en bij wie dat is! De energie
komt tot uiting in de mens die meer beweegt.
Waardoor, dat wat de mens in het begin al wilde doen,
nu ineens met kracht ook mogelijk wordt.

Wat was het ook al weer, dat de mens in het begin wilde doen?
En dat is waarom de mens zonder zuiverheid, kansloos is.
En waarom de biddend wachtende mens wordt versterkt.
Twijfel je? Pak een lucifersdoosje met botsende balletjes,
en je ziet voor ogen hoe het werkt. Eenvoud is troef.
Of pak je formule, en vul aan wat je mistte, en zie:
jij doorziet en begrijpt onze economie.
 

[TTC 1.526]

1 uur geleden zei Tomega:

Stel dat God de mens tegemoet komt, om de mens te geven van Zijn Geest. Wat moet de mens doen?
De mens gaat bewegen. Hij gaat God helpen. Of hij gaat God tegenwerken. Hij wijkt, of hij komt nader.
Wijkt de mens van God, dan komt de Geest aan met minder kracht.
De mens onderscheidt hier minder goed wat van hemzelf en wat van de Geest is.
Komt de mens tegemoet, dan komt de Geest aan met grotere kracht.
De mens wordt meer verkwikt, hoewel de mens weet dat de kracht van de andere kant komt.

Maar dan is daar de paradox over de afstand die de mens heeft overbrugd, richting God,
die afstand wordt niet overbrugd door de heilige Geest, maar door de mens.
Dus het traject ziet 90% van de tijd heilige Geest, en 10% van de tijd van de mens,
welke tijd ook een bijbehorende afstand kent van verplaatsing.
En, dear paradox: de snelheid in het systeem, vermindert.
Dus de totale energie die afkomstig is van God vermindert,
door de tegemoetkoming van de mens aan God.
Wat moet de mens doen? Stil blijven staan,
en wachten op de komst van de Geest.
Opdat God alleen alles doet in allen.

Stel nu dat je het concept vat, en toepast op de economie.
Het geld dat sneller gaat, kan niet voorkomen dat het andere ook beweegt.
Dus ook hier treedt op, dat per traject, er een som is van twee snelheden.
En ook hier in een tijd waarin de snelste wordt vertraagd op zijn traject.
Zodat er per traject wordt geremd, niet door snelheidsverlies,
maar door verlies van traject en tijd. Er wordt energie overgedragen.
Beweging, wordt beweging zonder afstand,
en we noemen dat potentiële energie.

Stel nu dat je dit vat, en keren we terug naar de Geest van God,
dan leer je dat het tegemoetkomen van God, verlies geeft,
maar tegelijk een ophoping van potentiële energie.
Maar let op waar en bij wie dat is! De energie
komt tot uiting in de mens die meer beweegt.
Waardoor, dat wat de mens in het begin al wilde doen,
nu ineens met kracht ook mogelijk wordt.

Wat was het ook al weer, dat de mens in het begin wilde doen?
En dat is waarom de mens zonder zuiverheid, kansloos is.
En waarom de biddend wachtende mens wordt versterkt.
Twijfel je? Pak een lucifersdoosje met botsende balletjes,
en je ziet voor ogen hoe het werkt. Eenvoud is troef.
Of pak je formule, en vul aan wat je mistte, en zie:
jij doorziet en begrijpt onze economie.
 

Economie, of het wereldbeeld dat we als courant waarnemen, is dan ook het resultaat van wat we met bronkennis doen. 

[TTC 1.526]

3 uur geleden zei Tomega:

Eenvoud is troef.

Met je eens, daarom dat werken met een eilandmodel soelaas kan bieden, zodat theorie en praktijk mijlenver uit elkaar kunnen komen te liggen. 

[TTC 1.526]

3 uur geleden zei Tomega:

Stel nu dat je het concept vat, en toepast op de economie.

Hier veronderstel je dat die verdrongen delen a priori helder zijn gemaakt, wellicht enkel mogelijk in een simulatiemodel.