Verblijdt u in den Heere te allen tijd; wederom zeg ik: Verblijdt u.

[Kaasjeskruid 994]

Als persoon met een karakter dat overwegend neigt naar pessimisme, ondervind ik wel eens moeite met deze opdracht en vermaning. Toch ben ik van mening dat we als christen deze blijdschap in de praktijk kunnen en moeten brengen. Dat is goed voor je en geeft geestelijke kracht.

Hoe doen jullie dat?

[Lobke 467]

@Kaasjeskruid,

Ik verblijd me in dit topic van je, later ga ik er verder op in. Maar dat wilde ik toch even kwijt.

[Kaasjeskruid 994]

4 minuten geleden zei Lobke:

@Kaasjeskruid,

Ik verblijd me in dit topic van je, later ga ik er verder op in. Maar dat wilde ik toch even kwijt.

Mede daardoor heb ik hem ook gestart Lobke.

[Robert Frans 1.653]

1 uur geleden zei Kaasjeskruid:

Als persoon met een karakter dat overwegend neigt naar pessimisme, ondervind ik wel eens moeite met deze opdracht en vermaning. Toch ben ik van mening dat we als christen deze blijdschap in de praktijk kunnen en moeten brengen. Dat is goed voor je en geeft geestelijke kracht.

Hoe doen jullie dat?

Daar zijn verschillende vrij beproefde manieren voor. Allereerst kan het besef dat het simpelweg een opdracht van God zelf is daarin al helpen. Dat klinkt vreemd, want hoe kun je nu verplicht blij gaan zitten zijn? Maar soms kan dit besef je wel helpen.
Soms moet je verplicht een taak op je nemen, maar begin je naderhand die taak toch leuk of toch niet zó onprettig te vinden, omdat je er aandachtig mee bezig bent. En heel aandachtig aan iets goeds werken kan je al heel dicht bij geluk brengen.

Misschien wel het belangrijkste wat je kunt doen, is God simpelweg in gebed vrágen om blijdschap. De goddelijke blijdschap is een gave van Hem, waarom je altijd mag vragen. Uiteindelijk bewerkt Hij die blijdschap in je, door je te laten delen in zijn vrede, en het vragen erom kan al blijdschap opwekken.
Sowieso is het goed om dagelijks te bidden, ook als je geen zin hebt of je dor voelt, om zo regelmatig je te laven aan de Bron van alle vrede en blijdschap.

Dank God elke dag voor al het goede dat je die dag ontvangen hebt en voor Hem hebt mogen doen. Dat kunnen de kleinste dingetjes zijn: een taak die je op tijd mocht volbrengen, het mooie weer, iemand die je de weg mocht wijzen, een ontroerend stuk muziek, etc.
Wees daarin zo concreet mogelijk en je hebt kans dat je steeds meer steeds mooiere dingen gaat herinneren. Het doet je ook steeds meer beseffen dat niets vanzelfsprekend is, dat alles uit Gods hand komt.

Wat ik zelf ook probeer te doen, is mij zeg maar zoveel mogelijk omringen met schoonheid. Dat kan een stuk muziek zijn dat ik luister, een film die ik kijk, mijn huis dat ik zo sfeervol en netjes mogelijk probeer in te richten, het maken van een fietstocht door het bos of over de heide, het regelmatig bezoeken van de mis en het bidden van bijbelse gebeden, etc. Schoonheid verheugd het hart van de mens en is ons door God gegeven om van te genieten.
Ook de heilige Schrift kun je lezen met ook het oog op literaire en poëtische schoonheid. Niet elke tekst zal dan even aanspreken, maar daardoor komen de mooiere teksten extra naar boven.

Tenslotte is denk ik het belangrijkste dat je zoveel mogelijk het goede probeert te doen, vergeving vraagt over de dingen die je verkeerd hebt gedaan en zo min mogelijk nodig probeert te hebben. Want hoe minder je nodig hebt (van anderen) en hoe minder je verwacht, hoe vrijer je bent en hoe minder gemakkelijk je je vreugde kwijtraakt.
Echt iets goeds voor een ander kunnen doen of echt iets kostbaars weggeven, zonder ook maar iets terug te verwachten, kan dan al een geweldig gevoel van blijdschap geven, omdat je immers uit liefde handelt, het goede zélf je al gelukkig maakt, en zo Gods werk vertegenwoordigt.
De goddelijke vreugde blijft dan nog altijd een gave van God, maar wel een gave waarvoor je je open kunt stellen en waarmee je Gods liefde ook kunt verspreiden onder je naasten.

[Kaasjeskruid 994]

18 minuten geleden zei Robert Frans:

Allereerst kan het besef dat het simpelweg een opdracht van God zelf is daarin al helpen.

Ik beschouw het dan ook als een opdracht en niet iets wat als vanzelfsprekend gebeurt als je maar in God geloofd. Als vrucht van de Geest groeit deze niet door met de armen over elkaar te gaan zitten en af te wachten. Ik ben dan ook van mening dat alle middelen aangewend zullen behoren te worden om deze blijdschap te kunnen ervaren. Volgens mij is het zelfs zo dat als ik deze blijdschap mis, ik dwars tegen Gods wil in ga! Veel gebeden naar God om blijdschap, zijn eigenlijk niets meer dan klaagzangen. En ik betwijfel of dat de juiste manier is om blijdschap te bewerkstelligen. God prijzen daarentegen, ondanks alle tegenslagen en nood, brengt Hem wel de eer die Hem toekomt. Want wat doe ik ook eigenlijk moeilijk als ik in dit leven, wat niet meer is dan een ademtocht, moeite ervaar en bij de pakken neer ga zitten? In vergelijking met de eeuwigheid zonder zorgen zou dit van geen belang moeten zijn. Het is zelfs zo dat ik God beroof van de eer die Hem toekomt als ik mijn dankzeggingen vertaal in klagen.

Blijdschap is een vrucht die men moet willen dragen, daarin hebben we dus ook zelf verantwoordelijkheid op ons te nemen. En dat is best fijn.

[TTC 1.560]

15 uur geleden zei Kaasjeskruid:

Als persoon met een karakter dat overwegend neigt naar pessimisme, ondervind ik wel eens moeite met deze opdracht en vermaning. Toch ben ik van mening dat we als christen deze blijdschap in de praktijk kunnen en moeten brengen. Dat is goed voor je en geeft geestelijke kracht. Hoe doen jullie dat?

Misschien helpen de kernkwadranten om hier meer inzicht te verschaffen, doorschieten kan leiden tot destructief gedrag en bijhorend pessimisme.

[Kaasjeskruid 994]

33 minuten geleden zei TTC:

Misschien helpen de kernkwadranten om hier meer inzicht te verschaffen, doorschieten kan leiden tot destructief gedrag en bijhorend pessimisme.

En vanuit welke kwaliteit wordt er dan doorgeschoten?

[TTC 1.560]

4 minuten geleden zei Kaasjeskruid:

En vanuit welke kwaliteit wordt er dan doorgeschoten?

Er bestaat een hele lijst van mogelijkheden, klik maar even op de link. Zo kan bijvoorbeeld gedrevenheid leiden tot fanatisme.

2 september 2018 bewerkt door TTC

[Lobke 467]

Ik post even een tekst die bij mij meteen bovenkwam en eens veel voor mij betekende. Habakkuk 3 en waarom? Omdat het oordeel over anderen hierin niet naar voren komt.

Al zal de vijgenboom niet in bloei staan

      en er geen vrucht aan de wijnstok zijn,

   al zal de opbrengst van de olijfboom tegenvallen

      en zullen de velden geen voedsel voortbrengen,

   al zal het kleinvee uit de kooi verdwenen zijn

      en er geen rund in de stallen over zijn –

 18 ik zal dan toch in de HEERE van vreugde opspringen,

      mij verheugen in de God van mijn heil.

 19 De HEERE Heere is mijn kracht,

      Hij maakt mijn voeten als die van de hinden,

         en Hij doet mij treden op mijn hoogten.

Blijdschap in de Heer ik kende het, ik ken het soms nog. Niet in veel uiterlijk vertoon, meer in de verstilling. De muziek die maakt dat Jezus voor even zo dichtbij is in de ontroering. Ik kende de overgave als het teveel werd maar nu vertrouw ik niet meer volledig op een God omdat ik teveel twijfels ken. Maar het/ Hij laat me niet los in mijn denken en dat geeft mij geen reden om in paniek te raken. Dus ja, toch een voorzichtig verblijden. 

[Kaasjeskruid 994]

Zojuist zei TTC:

Er bestaat een hele lijst van mogelijkheden, klik maar even op de link.

Reeds gedaan, maar pessimisme en destructief gedrag staat er niet tussen. Daarom mijn vraag aan jou: vanuit welke kwaliteit wordt er dan doorgeschoten?

[TTC 1.560]

Zojuist zei Kaasjeskruid:

Reeds gedaan, maar pessimisme en destructief gedrag staat er niet tussen. Daarom mijn vraag aan jou: vanuit welke kwaliteit wordt er dan doorgeschoten?

Gedrevenheid kan leiden tot fanatisme, zie bijvoorbeeld naar je reacties ivm bepaalde thema's.

[Kaasjeskruid 994]

6 minuten geleden zei TTC:

Gedrevenheid kan leiden tot fanatisme, zie bijvoorbeeld naar je reacties ivm bepaalde thema's.

Daar vroeg ik niet naar.

9 minuten geleden zei Lobke:

Ik post even een tekst die bij mij meteen bovenkwam en eens veel voor mij betekende. Habakkuk 3 en waarom? Omdat het oordeel over anderen hierin niet naar voren komt.

Al zal de vijgenboom niet in bloei staan

      en er geen vrucht aan de wijnstok zijn,

   al zal de opbrengst van de olijfboom tegenvallen

      en zullen de velden geen voedsel voortbrengen,

   al zal het kleinvee uit de kooi verdwenen zijn

      en er geen rund in de stallen over zijn –

 18 ik zal dan toch in de HEERE van vreugde opspringen,

      mij verheugen in de God van mijn heil.

 19 De HEERE Heere is mijn kracht,

      Hij maakt mijn voeten als die van de hinden,

         en Hij doet mij treden op mijn hoogten.

Blijdschap in de Heer ik kende het, ik ken het soms nog. Niet in veel uiterlijk vertoon, meer in de verstilling. De muziek die maakt dat Jezus voor even zo dichtbij is in de ontroering. Ik kende de overgave als het teveel werd maar nu vertrouw ik niet meer volledig op een God omdat ik teveel twijfels ken. Maar het/ Hij laat me niet los in mijn denken en dat geeft mij geen reden om in paniek te raken. Dus ja, toch een voorzichtig verblijden. 

Ik ben van mening dat hier een oordeel over en door jezelf naar voren wordt gebracht.

2 september 2018 bewerkt door Kaasjeskruid

[TTC 1.560]

6 minuten geleden zei Kaasjeskruid:

Daar vroeg ik niet naar.

Ervaring leert, je mag er zelf ook bedenken en de lijst aanvullen. 

[Kaasjeskruid 994]

1 minuut geleden zei TTC:

Ervaring leert, je mag er zelf ook bedenken en de lijst aanvullen. 

Een beetje Jantje van Leiden excuus waar je nu mee aan komt zetten. Ik raad je af om psycholoog oid te worden.

[TTC 1.560]

35 minuten geleden zei Kaasjeskruid:

Een beetje Jantje van Leiden excuus waar je nu mee aan komt zetten. Ik raad je af om psycholoog oid te worden.

Veel verblijding wek je hier niet mee op, enkel destructie.

[Robert Frans 1.653]

14 uur geleden zei Kaasjeskruid:

Ik beschouw het dan ook als een opdracht en niet iets wat als vanzelfsprekend gebeurt als je maar in God geloofd. Als vrucht van de Geest groeit deze niet door met de armen over elkaar te gaan zitten en af te wachten. Ik ben dan ook van mening dat alle middelen aangewend zullen behoren te worden om deze blijdschap te kunnen ervaren. Volgens mij is het zelfs zo dat als ik deze blijdschap mis, ik dwars tegen Gods wil in ga! Veel gebeden naar God om blijdschap, zijn eigenlijk niets meer dan klaagzangen. En ik betwijfel of dat de juiste manier is om blijdschap te bewerkstelligen. God prijzen daarentegen, ondanks alle tegenslagen en nood, brengt Hem wel de eer die Hem toekomt. Want wat doe ik ook eigenlijk moeilijk als ik in dit leven, wat niet meer is dan een ademtocht, moeite ervaar en bij de pakken neer ga zitten? In vergelijking met de eeuwigheid zonder zorgen zou dit van geen belang moeten zijn. Het is zelfs zo dat ik God beroof van de eer die Hem toekomt als ik mijn dankzeggingen vertaal in klagen.

Blijdschap is een vrucht die men moet willen dragen, daarin hebben we dus ook zelf verantwoordelijkheid op ons te nemen. En dat is best fijn.

Dit lijkt mij een goede aanvulling inderdaad. Maar je mag God altijd om hulp vragen als je dat niet altijd lukt en hoeft je daarvoor niet te schamen. Ook mag je aan anderen hulp vragen; je hoeft het nooit alleen te doen. En als je je eens somber voelt, of bedroefd bent door een nare gebeurtenis, dan hoef je je daar ook niet meteen schuldig over te voelen. Ergo: soms is droefheid of woede zelfs gerechtvaardigd, als het gaat om het bestrijden van de zonde en het meeleven met je naasten.
Emoties zijn goed noch kwaad; wat je ermee doet bepaalt of je zondigt of niet. Als je je droefheid tot bitterheid en cynisme laat verworden, dan doe je jezelf en mogelijk ook anderen kwaad, maar als je je droefheid opdraagt aan God en je er daardoor zachtmoedig van wordt, dan is het weer een positieve vrucht. Dan bewaar je de vrede die God je geeft en zal Hij je tot grote troost zijn.

[Gaitema 439]

17 uur geleden zei Kaasjeskruid:

Als persoon met een karakter dat overwegend neigt naar pessimisme, ondervind ik wel eens moeite met deze opdracht en vermaning. Toch ben ik van mening dat we als christen deze blijdschap in de praktijk kunnen en moeten brengen. Dat is goed voor je en geeft geestelijke kracht.

Hoe doen jullie dat?

Het zal helpen als broeders je opbouwen en niet afbreken. Daar word ik blij en gelukkig van! Momenteel met alle zorgen, ben ik vooral aan het overleven en verwacht ik verlossing van de Heer uit al onze problemen.

[TTC 1.560]

1 minuut geleden zei Gaitema:

Het zal helpen als broeders je opbouwen en niet afbreken. Daar word ik blij en gelukkig van! Momenteel met alle zorgen, ben ik vooral aan het overleven en verwacht ik verlossing van de Heer uit al onze problemen.

Ja, het is vooral proberen te overleven in deze wereld, en hopen dat er snel een kentering mag komen.

[Kaasjeskruid 994]

2 minuten geleden zei Gaitema:

Het zal helpen als broeders je opbouwen en niet afbreken. Daar word ik blij en gelukkig van! Momenteel met alle zorgen, ben ik vooral aan het overleven en verwacht ik verlossing van de Heer uit al onze problemen.

Verwacht je het van je broeders of van God? Ik heb steeds het idee dat je voornamelijk verantwoordelijkheden van je af aan het schuiven bent.

[Gaitema 439]

7 minuten geleden zei Kaasjeskruid:

Verwacht je het van je broeders of van God? Ik heb steeds het idee dat je voornamelijk verantwoordelijkheden van je af aan het schuiven bent.

Waarom ben je voortdurend oordelend over mij en reageer je voortdurend vijandig, zonder liefde, zonder begrip en zonder enige belangstelling voor wie ik ben met wat ik doormaak? Ik ben blij dat Jezus totaal anders is dan jij.

10 minuten geleden zei TTC:

Ja, het is vooral proberen te overleven in deze wereld, en hopen dat er snel een kentering mag komen.

Als jij mijn problemen kent, dan zal jij al snel jouw toon matigen vanuit jouw praatstoel.

[TTC 1.560]

20 minuten geleden zei Gaitema:

Als jij mijn problemen kent, dan zal jij al snel jouw toon matigen vanuit jouw praatstoel.

Daarom dat ik het zeg Gaitema, het is nu vooral proberen te overleven en hopen dat een snel een kentering mag komen. De maatschappelijke vooruitzichten zijn nu niet bepaald een pretje, ondanks alle beschikbare alternatieven.  

2 september 2018 bewerkt door TTC

[Tomega 311]

Ik geloof niet gaat dat het om blijdschap in de oppervlakkige betekenis. De blijdschap is bedoelt als boodschapper dat de gelovige hoewel vervolgd en onderdukt en gepijnigd en verslagen, van al die moeite is bevrijd en in een merkbare verbinding leeft met een werkelijkheid die alle moeite naast zich neer legt en daadwerkelijk aflegt en er zelfs eer en behagen in schept om die moeite te mogen ervaren. Dat is een enorme lange tong uitsteken naar de satan die meent dat hij alle macht heeft om alle mensen naar zijn geven en nemen te laten groeien en opbloeien of juist naar zijn goeddunken wegjagen, verdelgen en laten omkomen. En hetzelfde iets voorzichtiger en eerbiediger: dat is in alle openbaarheid laten weten aan God dat je op Hem vertrouwt en volkomen rekent met de eeuwigheid die je toelacht en de tijdelijkheid van het lijden waarin je nu bent. En hier is het belangrijk of je merkbaar leeft in de verslagenheid van het vlees, of in de heerlijkhedi van de geest. Maar dat is dus per definitie een blijdschap in het licht en tegen een achtergond van moeite en ellende. En daarnaast is er natuurlijk de gewone bijdschap in alle vreugde omdat je iets moois of goeds ervaart zonder dat er ook maar een spatje ellende bij komt kijken. Maar deze momenten maken de mens ook kwetsbaar, omdat geest en vlees even samenop gaan en er daarna ook weer een moment zal komen dat geest en vlees weer uit elkaar zullen gaan.   

Mattheüs 5:11 Zalig zijt gij, als u de mensen smaden, en vervolgen, en liegende alle kwaad tegen u spreken, om Mijnentwil. 
12 Verblijdt en verheugt u; want uw loon is groot in de hemelen; want alzo hebben zij vervolgd de profeten, die voor u geweest zijn.
13 Gij zijt het zout der aarde; indien nu het zout smakeloos wordt, waarmede zal het gezouten worden? Het deugt nergens meer toe, dan om buiten geworpen, en van de mensen vertreden te worden.
14 Gij zijt het licht der wereld; een stad boven op een berg liggende, kan niet verborgen zijn.
15 Noch steekt men een kaars aan, en zet die onder een koornmaat, maar op een kandelaar, en zij schijnt allen, die in het huis zijn;
16 Laat uw licht alzo schijnen voor de mensen, dat zij uw goede werken mogen zien, en uw Vader, Die in de hemelen is, verheerlijken.

2 september 2018 bewerkt door Tomega

[Lobke 467]

1 uur geleden zei Kaasjeskruid:

1 uur geleden zei Gaitema:

Het zal helpen als broeders je opbouwen en niet afbreken. Daar word ik blij en gelukkig van! Momenteel met alle zorgen, ben ik vooral aan het overleven en verwacht ik verlossing van de Heer uit al onze problemen.

 

@Kaasjeskruid,

@Gaitemageeft toch duidelijk aan dat hij verlossing van de Heer verwacht?

Je kunt iemand ook teveel prikkelen. Persoonlijk heb ik er geen probleem mee maar @Gaitema geeft aan dat het voor hem een moeilijk proces is. Je negativisme raakt het verblijden een beetje kwijt. Hou het bij jezelf zou ik zeggen.

2 september 2018 bewerkt door Lobke

[Kaasjeskruid 994]

1 minuut geleden zei Lobke:

Je negativisme raakt het verblijden een beetje kwijt.

Verwar negativisme niet met realisme zou ik zo zeggen.

[Lobke 467]