Wat moet ik nog zeggen?

[sjako 699]

7 uur geleden zei Lobke:

Je hebt het hier over valse Christenen,

Laat ik het zo zeggen. De uitleg van de gelijkenis is zoals die is. Het Griekse woord voor het onkruid is de benaming van een onkruid dat veel op graan lijkt. In het begin zie je weinig verschil, maar als het volgroeidt is dan zie je het verschil en is het dodelijk. Het onkruid lijkt dus op het graan, de ware Christenen. En sorry, kijk naar de geschiedenis van de RKK en dan kan ik met de beste wil van de wereld niet zeggen dat dit de ware kerk was. Inquisitie, aflaten, kruistochten en ga zo maar door.

Maar je kan ook zeggen, wie de schoen past trekke hem aan. Als je van jezelf niet vind dat je daar bij hoort, even goede vrienden. Heb voor de rest niks tegen anders gelovigen. Ga graag een biertje met ze drinken, sterker nog, dat doe ik ook.

Of wil je die ook uit het brandend huis trekken, omdat ze zich aan moeten sluiten bij de Jehova getuigen.

Ze moeten helemaal niets, maar het begint met het geloof in Christus. Of we het over die andere zaken eens worden is vers twee. Ik geloof idd dat de JG het dichtst bij de waarheid zitten, maar ja dat is ook de reden dat ik me daar bij aangesloten heb.

[Thorgrem 430]

49 minuten geleden zei violist:

Op de lagere school werd mij  geleerd dat de Roomse kerk in de middeleeuwen protestanten als ketters de brandstapel op joeg wanneer ze een bijbel in hun bezit hadden. Dat bezit was alleen de kerk toevertrouwd om hun machtspositie te kunnen behouden.

Geschiedkundig een nogal vrije interpretatie. Zeg maar gerust protestantse mythe. 

[Hendrik-NG 220]

18 minuten geleden zei sjako:

Laat ik het zo zeggen. De uitleg van de gelijkenis is zoals die is. Het Griekse woord voor het onkruid is de benaming van een onkruid dat veel op graan lijkt. In het begin zie je weinig verschil, maar als het volgroeidt is dan zie je het verschil en is het dodelijk. Het onkruid lijkt dus op het graan, de ware Christenen. En sorry, kijk naar de geschiedenis van de RKK en dan kan ik met de beste wil van de wereld niet zeggen dat dit de ware kerk was. Inquisitie, aflaten, kruistochten en ga zo maar door.

Maar je kan ook zeggen, wie de schoen past trekke hem aan. Als je van jezelf niet vind dat je daar bij hoort, even goede vrienden. Heb voor de rest niks tegen anders gelovigen. Ga graag een biertje met ze drinken, sterker nog, dat doe ik ook.

Of wil je die ook uit het brandend huis trekken, omdat ze zich aan moeten sluiten bij de Jehova getuigen.

Ze moeten helemaal niets, maar het begint met het geloof in Christus. Of we het over die andere zaken eens worden is vers twee. Ik geloof idd dat de JG het dichtst bij de waarheid zitten, maar ja dat is ook de reden dat ik me daar bij aangesloten heb.

Curieuze sprong: van "de ware Christenen" naar "de ware kerk" / "valse kerk". Waarbij je een groep christenen af serveert vanwege gedrag van een deel van hen... Daaruit spreekt voor mij een heel bepaalde visie op de Kerk. Alsof die alleen uit heiligen zou bestaan, kunnen bestaan, mogen bestaan... En waarbij iedere christen geroepen wordt om zich bij die Ene Ware Kerk aan te sluiten.

"De uitleg van de gelijkenis is zoals die is", schrijf je. Klopt. Jezus geeft hem aan zijn leerlingen, en wel zo:

Citaat

Mat 13:36b Zijn leerlingen kwamen bij hem en vroegen: ‘Wilt u ons de gelijkenis van het onkruid op de akker uitleggen?’ 13:37 Hij antwoordde hun: ‘Hij die het goede zaad zaait is de Mensenzoon, 13:38 de akker is de wereld, het goede zaad dat zijn de kinderen van het koninkrijk; het onkruid dat zijn de kinderen van het kwaad, 13:39 de vijand die het zaait is de duivel, de oogst staat voor de voltooiing van deze wereld en de maaiers zijn de engelen. 13:40 Zoals het onkruid bijeengebonden wordt en in het vuur verbrand, zo zal het gaan bij de voltooiing van deze wereld: 13:41 de Mensenzoon zal zijn engelen erop uitsturen, en ze zullen uit zijn koninkrijk allen die anderen ten val hebben gebracht en de wetten hebben verkracht bijeenbrengen 13:42 en hen in de vuuroven werpen; daar zullen ze jammeren en knarsetanden. 13:43 Dan zullen de rechtvaardigen in het koninkrijk van hun Vader stralen als de zon. Laat wie oren heeft goed luisteren!

Ten eerste: de tekst spreekt niet over "christenen", niet over "ware christenen" of "valse christenen". De tekst spreekt over "de kinderen van het koninkrijk" en "de kinderen van het kwaad". Zwart-wit, als in "de twee wegen leer" ('Twee wegen zijn er, één naar het leven en een andere naar de dood. En er is een groot verschil tussen de twee wegen.')

Ten tweede: de waarschuwing van Jezus in de gelijkenis zelf: "13:28b De knechten zeiden tegen hem: “Wilt u dat wij er het onkruid tussenuit wieden?” 13:29 Hij antwoordde: “Nee, want dan zouden jullie met het onkruid ook het graan lostrekken. 13:30a Laat beide samen opgroeien tot aan de oogst."

-> als deze tekst je grond is voor een reformatie van de kerk, dan moet je goed beseffen dat je je Heer wel eens tegen zou kunnen werken!! Want een "voortijdige scheiding der geesten" komt neer op een voortijdig wieden van de akker. Immers: je zou met het onkruid ook het graan lostrekken... Genoeg moderne voorbeelden dat dat inderdaad gebeurt bij het maken van onderscheid tussen "ware christenen" en "valse christenen", "ware" en "valse" kerken... Of je zou moeten denken dat we intussen midden in die tijd van de voltooiing zitten... Maar zou je dat profeteren ("de oogsttijd is aangebroken!"), weet dan dat je een grote verantwoordelijkheid op je neemt!! Je zou immers met een voortijdig wieden van de akker met het onkruid ook het graan los kunnen trekken. In andere woorden van Jezus (Mat 18): "een van de geringen die in Hem geloven van de goede weg af kunnen brengen". Daar geldt de waarschuwing: "Wie een van de geringen die in mij geloven van de goede weg afbrengt, die kan maar beter met een molensteen...!!"

[Thorgrem 430]

Graag terug naar het onderwerp. Indien men graag verder wil praten over ware/valse christenen dan graag in een ander (nieuw) topic. 

[violist 198]

Devootje doet zelf als starter van deze topic niet veel moeite om het onderwerp actueel te houden. Logisch gevolg dat men dan snel afdwaalt.

[Michiel 14]

16 uur geleden zei Devootje:

Hier @Devootje; Ik ben even weg geweest, excuus.

Ik heb niet de hele draad doorgenomen. Ik heb een afkeer van exegese.

Ik heb een andere vraag die in het verlengde ligt van mijn eerste vraag: waarom de bijbel als leidraad nemen??

Ik geloof in het absolute principe van God - maar waarom de bijbel?? Ik bedoel: is daar eigenlijk wel een objectief antwoord op??

Als mensen het fijn vinden om de bijbel als leidraad te nemen, prima. Maar waarom?

Exegese helpt om te zorgen dat hetgeen in de Schrift staat ook begrepen wordt. Waarom heb je daar een afkeer van? De Schrift is het Boek de Boeken een verzameling geschriften die we tot een boek hebben gevormd omstreeks 367. Daarvoor waren de geschriften een rondzwervend geheel en werd er vooral gebruik gemaakt van orale traditie. De Kerk heeft in 367 ertoe besloten om tot een standaard bundeling te komen. Naast de boeken uit het Oude Testament (de Joodse traditie) een bundeling boeken voor het Nieuwe Testament (de Christelijke traditie). Door de bundeling van boeken krijg je een bron op basis waarvan alle Christenen vanuit hetzelfde beeld met elkaar kunnen praten en leren over God. We mogen in het tot stand komen van de Schrift ook Gods leiding zien dat Hij de Kerk wil leiden in de weg die zij gaat. De Schrift geeft ons daarmee houvast voor Dogmatiek en Traditie. Ook geeft de Schrift ruimte te onderzoeken en kritische vragen te stellen, want door kritische vragen te stellen kun je leren over en van God. 

In 2 Timoteüs 3 staat het eigenlijk best kernachtig omschreven:

Citaat

14 Blijf gij echter bij wat u geleerd en toevertrouwd is, wèl bewust van wie gij het hebt geleerd, 15 en dat gij van kindsbeen af de heilige schriften kent, die u wijs kunnen maken tot zaligheid door het geloof in Christus Jezus. 16 Elk van God ingegeven schriftwoord is ook nuttig om te onderrichten, te weerleggen, te verbeteren en op te voeden in de gerechtigheid, 17 opdat de mens Gods volkomen zij, tot alle goed werk volkomen toegerust.

 

[Hendrik-NG 220]

20 uur geleden zei Devootje:

Hier @Devootje; Ik ben even weg geweest, excuus.

Ik heb niet de hele draad doorgenomen. Ik heb een afkeer van exegese.

Ik heb een andere vraag die in het verlengde ligt van mijn eerste vraag: waarom de bijbel als leidraad nemen??

Ik geloof in het absolute principe van God - maar waarom de bijbel?? Ik bedoel: is daar eigenlijk wel een objectief antwoord op??

Als mensen het fijn vinden om de bijbel als leidraad te nemen, prima. Maar waarom?

Het lijkt er op dat je zegt (en als het niet zo is corrigeer me gerust: het is mijn inschatting van de situatie maar!): "Ik geloof in het absolute principe van God. Maar waarom de bijbel? Hoe vind ik daarin nu objectieve antwoorden op mijn vragen over God? Hoe kan God Zich nu via een boek laten kennen? Een boek dat om interpretatie vraagt. Maar iedere interpretatie is subjectief en niet objectief. En zo'n boek zet ook mij aan het werk om de betekenissen ervan te zoeken. Maar ik heb een afkeer van exegese. Ik heb liever een God die mij rechtstreeks klip en klaar vertelt wat Hij van me wil. Dat is pas objectief!".

Geen idee of ik jou gedachten hier mee recht doe. Misschien verwoord ik er vooral mijn eigen gedachten mee. Gedachten waarmee ik zelf uit kom op een punt waarop ik zeg: "Een God die zo tot mij zou spreken zou me iedere verantwoordelijkheid voor mijn daden ontnemen. In ieder geval: die verantwoordelijkheid terugbrengen tot een simpelweg gehoorzamen aan zijn wil of er voor kiezen om dat niet te doen."

Er bestaan "goddelijke teksten" die die pretentie hebben: je een set goddelijke spelregels voorhouden. De bijbel lijkt dat oppervlakkig bezien ook te doen. Maar ik merk dat dat boek me keer op keer op het verkeerde been zet: denk je eindelijk te weten hoe het zit, dan nog blijk je de kwestie langs een andere weg te kunnen belichten... Wat voor mij o.m. blijkt uit de manier waarop Jodendom en christendom met dat boek om gaan (zie eens hoe dik Misjna en Talmoed zijn, hoe veel commentaren er op dat boek/die boeken zijn geschreven, ook in het christendom). In essentie is die bijbel een boek dat ons er toe aan zet om ons leven te overdenken en verantwoorde, verantwoordelijke keuzes te maken. Juist ook in een besef dat je de volle wijsheid niet in pacht hebt. En juist dat maakt me zo enthousiast als het gaat om exegese... Het doet iets met je als mens...

En in die zin is het verhaal van de bijbel een consequent, consistent verhaal. De mens krijgt aan het begin een opdracht mee: "Doe wat met die schepping waarin Ik je neer zet!" Hij krijgt verantwoordelijkheid mee. Hij leert te leven...

[Devootje 4]

5 uur geleden zei violist:

Devootje doet zelf als starter van deze topic niet veel moeite om het onderwerp actueel te houden. Logisch gevolg dat men dan snel afdwaalt.

Ja, excuus daarvoor. Door ziekte en medicatie ben ik soms niet in staat te reageren omdat ik dan moeilijk informatie opneem. Laatst had ik een afkeer van de bijbel, en was dat de reden dat ik hier wegbleef. Ik heb er geen probleem mee als het een beetje afdwaalt, dat vind ik wel interessant, maar het is tegen de regels begrijp ik.

[Devootje 4]

3 uur geleden zei Michiel:

Exegese helpt om te zorgen dat hetgeen in de Schrift staat ook begrepen wordt. Waarom heb je daar een afkeer van?

Soms wordt door christenen de bijbel aangehaald alsof de bijbel een vanzelfsprekende autoriteit is. Maar wat, bijvoorbeeld, als er verzen in staan waar je je niet in kunt vinden? Als dat gebeurt is de bijbel geen autoriteit meer. Vaak lijkt het alsof het blote feit dat de bijbel wordt aangehaald impliciet betekent dat deze autoriteit heeft. Zo van: "De bijbel zegt dat de bijbel gelijk heeft." ("Wij van WC-Eend adviseren WC-Eend") Het suggereert ook dat elk vers dat in de bijbel staat per definitie onfeilbaar is. Dat kan ik niet volgen. Ik heb het ideaalbeeld dat mensen van gedachten wisselen over religie en wetenschap. De aanname dat de bijbel per definitie altijd gelijk heeft is juist dat waarover je dat kunt doen. Een zin beginnen met "Dit boek zegt..." impliceert niet dat het vanzelfsprekend autoriteit heeft. Het gaat om de inhoud van het boek, niet om de status die het heeft!! Ik wil de bijbel eventueel lezen om wat het te zeggen heeft, zodat het daardoor status verkrijgt (of niet)!

[Devootje 4]

 

55 minuten geleden zei Hendrik-NG:

Gedachten waarmee ik zelf uit kom op een punt waarop ik zeg: "Een God die zo tot mij zou spreken zou me iedere verantwoordelijkheid voor mijn daden ontnemen. In ieder geval: die verantwoordelijkheid terugbrengen tot een simpelweg gehoorzamen aan zijn wil of er voor kiezen om dat niet te doen."

Maar er is geen keus: het enige besluit dat is toegestaan is het autoriteit verlenen aan de religie! Wat mij zorgen baart is:

• Dit boek bevat de waarheid DUS ALLES wat ik eruit voorlees HEEFT autoriteit, of:
• Wat ik las uit dit boek is VOOR MIJ belangrijk, en als ZODANIG VERLEEN ik het boek autoriteit.

[Hendrik-NG 220]

33 minuten geleden zei Devootje:

 

Maar er is geen keus: het enige besluit dat is toegestaan is het autoriteit verlenen aan de religie! Wat mij zorgen baart is:

• Dit boek bevat de waarheid DUS ALLES wat ik eruit voorlees HEEFT autoriteit, of:
• Wat ik las uit dit boek is VOOR MIJ belangrijk, en als ZODANIG VERLEEN ik het boek autoriteit.

Het belijden van de Reformatie begint anders. In de catechismus van Heidelberg begint het zo:

Citaat

Vraag 1: Wat is uw enige troost (= Oudnederlands voor: houvast) in leven en sterven?

Antwoord:
Dat ik met lichaam en ziel, in leven en sterven, het eigendom ben, niet van mijzelf, maar van mijn trouwe Heiland Jezus Christus. Want Hij heeft...

(en dan volgt het Evangelie)

Het begint met een geloofsbelijdenis. Het accepteren van een boodschap waarvan gezegd wordt: "Dat is Goed Nieuws, neem het aan!" Om vervolgens uit te spreken: ik geloof dat ik in dit leven geen enkele houvast heb dan die welke mijn Redder me aanbiedt. Daar ligt het keuzemoment. De rest van die bijbel krijg je er als het ware bij... Maar die hoef je m.i. niet tot in de details te vatten om houvast te hebben...

Intussen kan het wijs zijn om bij het lezen van die Schrift uit te gaan van de eigen zeggingskracht van dat boek. De tekst te nemen zoals die tot je komt. Of die volledige tekst jou persoonlijk wat te zeggen heeft, dat kan daar los van staan. Wie zegt dat je niet mag zeggen: "Dit of dat snap ik gewoonweg niet!"? Ik zei al: volgens mij hoef je die Schrift niet tot in de details te vatten om houvast te hebben...!

[Devootje 4]

1 uur geleden zei Hendrik-NG:

Het begint met een geloofsbelijdenis. Het accepteren van een boodschap waarvan gezegd wordt: "Dat is Goed Nieuws, neem het aan!" Om vervolgens uit te spreken: ik geloof dat ik in dit leven geen enkele houvast heb dan die welke mijn Redder me aanbiedt. Daar ligt het keuzemoment.

Ok, dus je erkent dat je een redder nodig hebt. Maar dat maakt de bijbel nog niet per se het Woord van God...

[Hendrik-NG 220]

10 minuten geleden zei Devootje:

Ok, dus je erkent dat je een redder nodig hebt. Maar dat maakt de bijbel nog niet per se het Woord van God...

Nee. Dat maakt dat Evangelie voor de gelovige Goed Nieuws... Met het woord "fides" (lat. voor o.m. "geloof") in de betekenis van "vertrouwen": je vertrouwt er op dat God in dat Evangelie tot je spreekt. Meer dan dat heb je ook niet in handen. Maar gaat dat Evangelie voor je leven, dan ontdek je wel de kracht ervan. Tenminste: dat is mijn ervaring...

[Devootje 4]

22 minuten geleden zei Hendrik-NG:

Nee. Dat maakt dat Evangelie voor de gelovige Goed Nieuws... Met het woord "fides" (lat. voor o.m. "geloof") in de betekenis van "vertrouwen": je vertrouwt er op dat God in dat Evangelie tot je spreekt. Meer dan dat heb je ook niet in handen. Maar gaat dat Evangelie voor je leven, dan ontdek je wel de kracht ervan. Tenminste: dat is mijn ervaring...

Maar dat zou betekenen dat je het er al mee eens bent voordat je het leest, ofwel dat de bijbel het woord van God is. Stel, ik lees de bijbel sceptisch, niet alsof het het Woord van God is; heb ik er dan wat aan? Heb ik er trouwens wat aan me in filosofie, literatuur en kwantummechanica te verdiepen? Er lijkt me toch meer dan alleen de bijbel? Ofwel: als ik een redder nodig heb, is de bijbel dan inbegrepen? Moet je aannemen dat het God's woord is?

Wat ik bedoel dat ik niet zozeer inzie waarom de bijbel een speciale status zou moeten hebben. Stel dat God gezegd had: "onderzoekt alles (en behoudt het goede)", zou de status van de bijbel dan ook niet onderwerp van onderzoek kunnen zijn? 

UPDATE: Ik dacht ook dat ik een redder nodig had, en dat is ook zo waarschijnlijk, maar ik heb hem nog niet ervaren. Integendeel zou ik haast zeggen. En dat is dan ook weer precies waarom ik hem nodig heb. Maar als je niets van hem merkt ga je, althans ik, denken dat je een fout hebt gemaakt oid. Er zijn wel veel positieve puntjes, en die ken ik graag aan hem toe. Maar zodra ik dat doe begint de ellende weer. Dus dankbaarheid helpt ook niet. Nu ja, zie mijn twijfels.

[Robert Frans 1.653]

Dat de Schrift gezag heeft, betekent echter niet meteen dat zij het geloof definieert en bepaald. Het is in katholiek verstaan eerder andersom: de Schrift heeft gezag, omdat zij het bestaande geloof in haar basis vastlegt en verrijkt. Het geloof was er dus al, maar werd in brieven en geschriften vastgelegd. De eerste christenen hadden immers nog geen NT, maar ze schreven en onderwezen al wel volop het geloof, onder geestelijke leiding van de eerste bisschoppen of opzieners.
De meest populaire en meest rondgezonden geschriften werden uiteindelijk verzameld in vaste bundels, waardoor de eerste bijbelse canons ontstonden. In de tweede eeuw begon de huidige canon zich informeel al te vormen, maar in de vijftiende eeuw, tijdens het concilie van Trente, werd de canon voor de katholieke Kerk definitief vastgesteld.
De protestanten verwijderden toen uit hun bijbel de deuterocanonieke boeken en vormden zo een eigen canon die zij nog steeds gebruikt. Zo heeft de protestantse bijbel 66 boeken in haar canon en de katholieke bijbel heeft er 73, inclusief enkele aanvullingen in niet-deuterocanonieke bijbelboeken.

Het bijbels gezag is dus gebaseerd op het gegeven dat daarin zeer belangrijke sporen van het nog jonge christelijke geloof te vinden zijn, geworteld in het joodse geloof van het OT, maar vooral ook omdat daarin de woorden en tekenen van Jezus in viervoud zijn overgeleverd. Vanuit het geloof is dus de Schrift ontstaan, niet andersom.
Dit betekent in katholiek verstaan dan ook niet dat elk geschrift even belangrijk of gezaghebbend is. De evangelieën zijn het meest gezaghebbend, alles moet in het licht daarvan gelezen en begrepen worden, ook de kerkelijke leer zelf. In de katholieke liturgie wordt de lezing daaruit dan ook met extra plechtigheid omgeven. We horen dan de woorden en tekenen van Jezus eerbiedig staande aan.
De brieven van de apostelen hebben uiteraard ook apostolisch gezag, maar kunnen hier en daar al meer op respectvolle wijze betwist en geduid in het licht van de tijd worden. En dit geldt ook voor het OT, dat we in het licht van het NT dienen te verstaan, doch ook met respect voor de betekenissen die zij uit zichzelf ons aanreikt en de geest waarin zij geschreven is.

Voor persoonlijke overweging van de Schrift is het daarom het meest belangrijk wat jou aanspreekt en wat niet. Niet elk verhaal zal jou iets zeggen en als je weinig behoefte voelt om de ellenlange geslachtsregisters of wetsbepalingen uit de eerste vijf boeken te lezen, dan zul je daarin ongetwijfeld vele medestanders vinden. Dat is dan prima, dan lees je ze gewoon niet, of lees je er vluchtig overheen.
Maar soms kan een verhaal je onverwacht wél plotseling raken en herken je er Gods liefde en voorzienigheid voor jou er direct in terug. En besef je je misschien weer even hoe bijzonder het is dat zo'n tweeduizend tot vijfduizend jaar oud boek nog steeds wereldwijd zoveel mensen weet te inspireren om goed en liefdevol te leven.

Want daarin ligt misschien nog wel het meest haar gezag: er zijn weinig geschriften die wereldwijd de literatuur, de kunst, de muziek en ook vele persoonlijke levens zo diepgaand beïnvloed en geïnspireerd hebben als de Schrift. En ik denk dat zij dat velen zo aanspreekt, júíst omdat zij ook de rauwe, verschrikkelijke kanten van de mens en van het leven laat zien en God zelf er ook volstrekt ongrijpbaar en soms irritant tegendraads jegens onze fraai gepolijste, beschaafde godsbeelden is. Uiteindelijk wordt, zo geloof ik, de mensheid meer voortgedreven door het zoete mysterie dan door het klare antwoord alleen.
De Schrift vindt dan ook het meest volmaakt haar plaats in de liturgie, in de gelovige en vierende gemeenschap, daar waar zij deel wordt van het ononderbroken gebed, daar waar zij de sacramenten verdiept, in het bijzonder de eucharistie, en daar waar zij het Evangelie haar volle licht laat schijnen over de gelovigen. Wij ontvangen het geloof immers vooral toch ook uit het horen en uit het gebed.

[Devootje 4]

Bedankt RF, voor de uitleg. Dat iets mij raakt wil niet per se zeggen dat ik vind dat het van God moet zijn gekomen. Ik kan wel doen alsof het van God is gekomen, tot ik het geloof, maar die werkwijze heeft bij mij tot dusver geen indruk gemaakt. Ik maak me namelijk zorgen: wat als ik een Godsbeeld opbouw uit verzen uit de bijbel die ik gelezen heb, die niet Goddelijk waren? Wie zegt dat de gehele bijbel het woord van God is? Ik begrijp het niet. Zeker als je de ontstaanswijze zoals jij die beschrijft beschouwt, is de bijbel een product van pure willekeur! (beetje gechargeerd  )

Ik lees de bijbel liever als geschiedenis, filosofie, antropologie! 

[Robert Frans 1.653]

@Devootje Het klinkt misschien vreemd, maar de Schrift is in de eerste plaats dan ook niet geschreven voor jou als individu. Zij is allereerst bestemd voor de gelovige gemeenschap. Daarbinnen vindt zij haar gerechte plaats. Dat betekent dat je van harte uitgenodigd wordt om de Schrift te lezen en te bestuderen, maar ook om al biddend en werkend deel uit te maken van die gemeenschap en daarbinnen de voeding te krijgen die het geloof vanuit Schrift en Traditie geeft.
De gemeenschap, ofwel de Kerk, en haar leer geven dan de theologische, filosofische en spirituele kaders waarbinnen je de Schrift kunt verstaan. Kaders die niet statisch zijn en waar elke gelovige en elke cultuur weer een eigen invloed op uitoefent, maar die wel de fundamenten van het geloof bewaren. Het christelijk geloof is dan ook niet uitsluitend een individualistisch geloof, maar allereerst iets wat binnen de gemeenschap van gelovigen door gebed, sacrament en naastenliefde wordt beoefend en uitgedragen.

Toen Jezus op aarde rondliep en onderrichte, maakte Hij een onuitwisbare indruk op vele mensen die Hem zagen en hoorden. Ook zijn dood en verrijzenis raakte veel mensen diep en de vroege Kerk groeide dan ook vrij snel; binnen korte tijd bestreek zij een groot gebied die uitstrekte tot het mediterrane gebied en binnen een paar eeuwen werd zij zelfs vrijelijk toegestaan binnen het Romeinse Rijk, zodat de Kerk zich in relatieve vrede verder kon ontwikkelen. Die indrukken en de vele rijke wijsheden die Jezus ons gaf werden vervolgens al heel snel op schrift gezet.
Het gezag van de Schrift ligt daarom ook niet bij een over andere filosofie, maar allereerst bij Jezus zelf. Alleen een echte ontmoeting met Jezus, in het gebed, in een buitengewone ervaring of in het sacrament, kan een werkelijk licht geven op wat waar is en wat niet. Dit betekent niet dat alles buiten Jezus onwaar of leugenachtig zou zijn, want overal in de wereld is veel waarheid, veel goeds en veel moois te vinden voor hen die tastenderwijs zoeken. Maar het betekent wel dat naar katholiek verstaan Jezus al het ware volmaakt vervuld en dat in Hem de onuitputtelijke bron van alle liefde en vrede te vinden is.

In het katholieke verstaan is dan ook niet de Schrift het meest belangrijk en gezaghebbend, hoewel zij beiden natuurlijk wel is. Het meest belangrijke zijn de sacramenten, in het bijzonder de eucharistie, dus de directe ontmoeting en gemeenschap met Jezus zelf binnen de geloofsgemeenschap die zo zijn Lichaam vormt. Een gemeenschap bestaande uit beslist zondige, kwetsbare en ernstig tekortschietende mensen, maar die wel wereldwijd, door alle sluiers van het kwaad en de zonde heen, de stem van barmhartigheid wil laten horen in deze wereld en mensen niemand anders dan Jezus zelf willen brengen.

[violist 198]

14 uur geleden zei Robert Frans:

In het katholieke verstaan is dan ook niet de Schrift het meest belangrijk en gezaghebbend, hoewel zij beiden natuurlijk wel is. Het meest belangrijke zijn de sacramenten, in het bijzonder de eucharistie, dus de directe ontmoeting en gemeenschap met Jezus zelf binnen de geloofsgemeenschap die zo zijn Lichaam vormt.

Een groot verschil met de protestante kerk. Als ex-protestant zie ik de rk-kerk daarom nog steeds als een kerk waar men zich bezig houdt met allerlei rituelen waar mensen zich blijkbaar prettig bij voelen. De protestante kerk zoekt meer het directe contact met God dmv de bijbel, geen poespas erom heen. Daarom is de bijbel voor protestanten het belangrijkste. Een probleem is daarbij zijn wel bv de tegenstrijdigheden erin. Alles letterlijk accepteren of een selectie maken van wat van God is en wat niet. Iedereen die zo op zijn eigen manier wil geloven of teksten wil interpreteren zoals hij het zelf wil heeft zijn eigen kerk gekregen. Je kunt dat als een versnippering zien maar het geeft de gelovige als individu wel meer vrijheid dan wanneer alles vanuit Rome wordt opgelegd.  En als ik de gemiddelde leeftijd van de bisschoppen zie als er een nieuwe paus gekozen moet worden is het verklaarbaar dat Rome altijd wat achterop loopt zoals bv bij de anticonceptie.

    

[Robert Frans 1.653]

@violist Het zal je echter verbazen hoeveel uiteenlopende geloofsbelevingen er binnen de katholieke kerk zijn. Van de cisterciënzers tot de franciscanen tot de charismaten, er is eigenlijk niet slechts één kerk. Natuurlijk kennen we een hiërarchie voor het dagelijks bestuur en kennen we geestelijken, maar verder is het een nogal veelkleurig geheel, met uiteenlopende denkwijzen en culturen, die soms elkaar betwisten en soms met elkaar samenwerken. Ook hier op het forum zul je ongetwijfeld merken dat de ene katholieke user bepaald de andere niet is.

Er zijn, zoals ik al zei, belangrijke kaders om de geloofstraditie te bewaren en om de sacramenten geldig te bedienen, maar verder is er veel vrijheid te vinden binnen de Kerk. Het belangrijkste verschil is echter misschien wel dat wij vrijheid niet zien als het kunnen doen waar je maar zin in hebt, maar als het volstrekt beheersen van je verlangens en driften, om zo geheel uit vrije wil je keuzes te kunnen maken. En vooral het niets meer nodig hebben, tot aan gezondheid toe, om gelukkig te leven. Want wie niets heeft, kan alleen nog maar ontvangen.

De sacramenten zijn dan ook méér dan enkel prettige rituelen, hoewel de katholieke liturgie zeer zeker erg mooi is, net als de oosters-orthodoxe liturgie. Vele kunstenaars en musici hebben zich er al op uitgeleefd. Naar katholiek verstaan zijn het echter directe handelingen van Christus zelf en heb je in de sacramenten dus juist heel direct contact met God. De Kerk wordt begrepen als het mystieke Lichaam van Christus, waardoor Hij dus zijn belangrijkste handelingen verricht. De kerk is dus geen middelaar, net zoals jouw lichaam ook geen middelaar tussen jou en mij is. Het is gewoon onlosmakelijk deel van jou.

Het meest bijzondere sacrament is daarbij de eucharistie, omdat Christus daarin werkelijk met lichaam en ziel onder ons aanwezig komt, in de gedaanten van brood en wijn. Zijn lichaam wordt er dus écht gebroken en zijn bloed ook écht vergoten. En overgebleven geconsecreerde hosties (de geconsecreerde wijn moet worden opgemaakt), worden bewaard in een luisterrijke kluis, het tabernakel, op een centrale plaats in de kerk. Daarom is de liturgie zo uitgebreid en luisterrijk en daarom wordt het kerkgebouw als heiligdom beschouwd, omdat Christus daar in het tabernakel rust.

En geen kwaad woord over oude mensen hè? Ouderdom heeft altijd gestaan voor wijsheid, gerijptheid, levenservaring. Je wil echt geen jong broekie aan het hoofd van een wereldwijde kerk van 1,2 miljard gelovigen, met intensieve diplomatieke betrekkingen, inclusief met wereldleiders waar je niet altijd zin in hebt. Vergeleken met het bestuur van de katholieke kerk, is de Nederlandse politiek slechts kinderspel.
Daarbij willen ouderen nog weleens verrassend moderner zijn dan jongeren, ook als het om geloof en moraal gaat. Er zijn dan ook zowel conservatieve als progressieve kardinalen en bisschoppen in onze gelederen. Ook daarbinnen is de variatie groot en we hebben dan ook uiteenlopende pauzen gehad.

Uiteindelijk is het ook niet van belang of je nu achterloopt of vooruitloopt, of je nu ouderwets of modern bent. Het gaat erom of hetgeen je zegt of doet waar en juist is. De moderne westerling hoeft lang niet altijd gelijk te hebben, hoe overtuigd ze daarvan ook soms mag zijn, en qua wetenschap zijn we denk ik nog slechts aan het pootjebaden in de oceaan van kennis. In de kerkgeschiedenis zijn er dan ook voorbeelden van hoe het mis kan lopen als de kerk vooruitstrevend wil zijn en als de kerk traditioneel wil zijn.

De westerse manier van leven kent veel moois en goeds waar wij beiden volop van mogen genieten, maar zal in deze vorm op de lange termijn uiteindelijk onhoudbaar zijn. Je kunt niet de aarde voor eeuwig blijven plunderen, je kunt niet verwachten dat arme mensen in lagelonenlanden zich voor eeuwig door ons laten uitbuiten, het faciliteren van de dood zal uiteindelijk wel degelijk tot grove misbruik gaan leiden en de democratie zoals wij die nu kennen zal uiteindelijk ook haar uiterste grenzen tegenkomen en onwerkbaar worden. Dat zijn gewoon onvermijdelijke dingen, omdat wij mensen nu eenmaal ook zondig zijn.

Daarom proberen we ook de goede vruchten te plukken van elke tijdsgeest en elke cultuur, óók op wetenschappelijk gebied, maar wel kritisch te blijven als het om ethiek en moraal gaat. De mens is een onvoorstelbaar machtig, bijna goddelijk wezen: ze kan vliegen, op de maan lopen, een gigantisch groot, organisch groeiend informatienetwerk onderhouden, de meest complexe ziekten genezen, de aarde onherstelbaar verwoesten en zichzelf en haar leefomgeving constant transformeren in een tempo dat geen evolutie kan bijhouden. En pas als je die macht en de daarbij behorende verantwoordelijkheid ten volle beseft, kun je op verstandige wijze politiek, filosofie en wetenschap bedrijven, ook op de (zeer) lange termijn.

Soms is dat moeilijk ja. Soms vraag ik me ook weleens af waarom er zo bekrompen of onnodig streng wordt gedaan over onderwerpen waar ik de ernst of het belang niet zo van inzie. Maar ik weet ook niet alles en daarbij is uiteindelijk mijn eigen geweten nog het belangrijkste.
De Kerk is dan ook geen antwoordenboekje, met overal een pasklaar gebod voor, maar een gids voor het geweten, de stem van de barmhartigheid en het mededogen, ook op internationale schaal, gebaseerd op het Evangelie. Ze heeft scherpe en soms irritante tegendraadse nagels, maar soms heb je wel nagels nodig om naar boven te klimmen. Nee, we zijn niet perfect, we hebben vreselijke dingen gedaan, soms  ook met de beste intenties. Maar we zijn er nog steeds, God laat ons niet los. En vanuit dat vertrouwen, hoe bitter soms ook, blijven we toch proberen Christus na te volgen.