rationaliteit en bijbelisme

[Bonjour 80]

Zonder meer. Wat ik echter wil aangeven is dat onder de redenen om te geloven er ook enkele zijn die niet volslagen irrationeel zijn. Ook de gelovigen hebben nagedacht. Al was het niet tot het einde toe.

Klopt. In het algemeen worden een aantal aannames gedaan en van daaruit wordt zeer rationeel verder gedacht. Ik kan me heel goed voorstellen dat iemand niet een tegenvoorbeeld voor het ontologisch godsbewijs weet te formuleren, wat hem erin zal sterken dat zijn aannames correct zijn.

Maar er wordt te gemakkelijk vanuit gegaan dat die aannames ook de basis kunnen voor gesprekken met mensen die niet geloven en helemaal niet mee willen gaan met die aannames.

Verder zien we ook dat aanwijzingen tegen de aannames weggewoven worden, met bijvoorbeeld de introductie van complottheorieën.

Niet meer nadenken over de aannames staat dus gelijk aan. "Nadenken, maar niet tot het einde toe."

[Bonjour 80]

Al jaar en dag geef ik voorbeelden dat de bijbel superieur is aan de geschiedenis beschrijving. hoeveel voorbeelden en bewijzen meer wil je dan nog hebben.

En dan die gevallen waar we niet uit zijn, die zijn er inderdaad, maar vaak wordt het opgelost in het voordeel van de bijbel

Ik heb in je berichten zitten zoeken, maar die bewijzen ben ik niet tegengekomen.

Nu zijn er gevallen waar we wel uit zijn, en die niet in het voordeel van de Bijbel zijn uitgevallen. Zo staan er in genesis 1 tot 11 wel heel veel dingen die niet letterlijk waar kunnen zijn. Denk bijvoorbeeld eens aan de watermassa's boven het gewelf.

Het zegt natuurlijk niet zoveel dat er dingen zijn waar we niet uit zijn, die dan door sommigen nog in het voordeel van de Bijbel uitgelegd worden. De grote vraag is of dat blijft gelden als we er wel uit zijn.

[antoon 290]

Ik heb in je berichten zitten zoeken, maar die bewijzen ben ik niet tegengekomen.

Ik geloof je, alhoewel je in ongeveer 1 dag mijn post hebt gelezen, daar waar ik met onderzoek en naslag er wel duizenden uren in heb zitten en enige honderden uren door de jaren heen met alleen schrijven, toch heb ik geen reden om aan je woorden te twijfelen.

Velen van de forums waar ik schrijf zullen eender zeggen als jij.

De achterliggende oorzaak lijkt mij ook duidelijk, de bijbel is moeilijk, je komt er maar even niet uit, daarnaast moet je toch wel iets meer als basiskennis hebben van de geschiedenis.

Dan ben je er nog niet , het is een kwestie van de verbanden met elkaar te onderscheiden.

eigenlijk ben je dan nog niet to the point, ook begrijpen waarom men geschiedenis schrijft die haaks staat ten opzichte van de schrift, hun argumenten onderkennen dus.

Dit alles noem ik rationeel bezig zijn.

Wordt door rationeel bezig zijn dan het Godsbewijs geleverd, ik zal voorzichtig zijn, dat kan van persoon tot persoon verschillen, toch zijn veel voormalig atheisten door Daniel en de profetie van 70 jaarweken te beschouwen en onderkent hebben wanneer Artaxerxes echt begon te regeren - geschiedenis onderzoeken dus - tot geloof gekomen.

Deze rationele opstelling vind ik niet terug bij FT. en ik denk dat ik een van de redenen weet, men heeft een achterban die weleens terecht gefrustreerd is door kerken, ook terecht door handelen van God bij heidense volkeren, tenminste in hun ogen terecht, maar niet met volledig kennis van de schepper en waarom hij doet wat hij doet, en daardoor in een spagaat geraken.

die wil men in huis houden en asiel bieden, het lijkt mij dat ze daardoor niet vrij kunnen spreken, zonder het te schofferen wel denken misschien maar niet schrijven.

[Hendrik-NG 220]

Zonder meer. Wat ik echter wil aangeven is dat onder de redenen om te geloven er ook enkele zijn die niet volslagen irrationeel zijn. Ook de gelovigen hebben nagedacht. Al was het niet tot het einde toe.

Klopt. In het algemeen worden een aantal aannames gedaan en van daaruit wordt zeer rationeel verder gedacht. Ik kan me heel goed voorstellen dat iemand niet een tegenvoorbeeld voor het ontologisch godsbewijs weet te formuleren, wat hem erin zal sterken dat zijn aannames correct zijn.

Maar er wordt te gemakkelijk vanuit gegaan dat die aannames ook de basis kunnen voor gesprekken met mensen die niet geloven en helemaal niet mee willen gaan met die aannames.

Verder zien we ook dat aanwijzingen tegen de aannames weggewoven worden, met bijvoorbeeld de introductie van complottheorieën.

Niet meer nadenken over de aannames staat dus gelijk aan. "Nadenken, maar niet tot het einde toe."

Nee, het klopt niet. Om verschillende redenen:

a) er wordt gesproken over "volslagen irrationeel", alsof er verschillende gradaties kunnen bestaan in irrationaliteit. Maar het voorvoegsel ir- geeft een "zwart-wit-kwaliteit" aan de term: iets is of rationeel, of iets is dat niet. Analoog aan het begrip "zwanger": je bent dat, of je bent dat niet...

Ik durf te stellen dat de meeste wetenschappers zich niet bezighouden met "wetenschapsfilosofie". Dat is niet omdat ze "het ultieme antwoord al hebben gevonden". Dat is omdat ze (als ze er al ooit mee begonnen zijn) zijn opgehouden met het nadenken over de aannames.

Die wetenschappers wél, maar gelovigen niet rationeel noemen is meten met twee maten. En dat is niet rationeel...

Wat wél klopt is dat die aannames geen basis voor een gesprek kunnen vormen met iemand die niet mee wil gaan in die aannames. Of zelfs maar de moeite wil nemen om te spelen met de gedachte "stel dat die ander gelijk zou hebben, wat zou dat dan betekenen??". In dat laatste geval hoeft iemand die aannames niet te onderschrijven, om ze toch te kunnen gebruiken in een gedachte-experiment. Als iemand zelfs dat botweg weigert, dan komt er inderdaad geen gesprek op gang.

(Klopt ook met mijn waarnemingen op dit forum...)

[Olorin 154]

Evenwel kan iemand dat ontologische godsbewijs zeer redelijk in de oren klinken en wordt het daarmee een (extra) reden om in God te geloven.

Als je een beetje je best doet kan je zelfs het VVD-partij programma redelijk laten klinken in de oren van een bijstandsmoeder.

Dat kan absoluut. Je kunt prima een rationele benadering hebben, die negatief uitvalt voor bepaalde persoon (waarbij ik niet wil zeggen dat ik de vvd altijd rationeel vind, dat terzijde). Iets kan ook heel rationeel zijn en tegelijk kun je het op moreel-etisch vlak volledig afwijzen. En andersom trouwens ook. Iets kan best inconsistent zijn en toch moreel gezien te verkiezen zijn boven een rationele oplossing. Achter bijvoorbeeld de uitvoering van de holocaust zitten een aantal hele sterke rationeel in elkaar stekende processen, die ik moreel volledig veracht.

[Olorin 154]

Ja. Want iemand die tot aan het einde nadenkt wordt een agnost. Hij ziet dat het vliegende spaghettimonster al even realistisch is als de God van Abraham. Hij kan het bestaan van zulke entiteiten niet uitsluiten, noch bewijzen.

De atheist is slechts iemand die, net als de natuurwetenschapper, zegt dat bij zo een gebrek aan bewijs over de eeuwen het zeer aannemelijk is dat het de menselijke fantasie is die zulke entiteiten heeft bedacht.

De atheist zegt dat de aarde rond is. De agnost zegt dat je dat nooit zeker kunt weten. De gelovige zegt dat zijn boek precies vertelt hoe de aard van de aarde is en de agnost zegt dat je niet kunt uitsluiten dat het zo is als de gelovige gelijk heeft, terwijl de atheïst zegt dat hij wel best beters te doen heeft dan daar nog veel moeite in te stoppen.

Laat me raden, als iemand werkelijk tot het einde toe nadenkt, dan denk je exact als jij.

De gelovige zegt dat zijn boek precies vertelt hoe de aard van de aarde is

Ah! Leer ik toch weer wat nieuws.

[Bonjour 80]

Wordt door rationeel bezig zijn dan het Godsbewijs geleverd, ik zal voorzichtig zijn, dat kan van persoon tot persoon verschillen, toch zijn veel voormalig atheisten door Daniel en de profetie van 70 jaarweken te beschouwen en onderkent hebben wanneer Artaxerxes echt begon te regeren - geschiedenis onderzoeken dus - tot geloof gekomen.

Ok, laten we hier eens op in gaan.

Om een profetie het stempel te kunnen geven van "officiële goedgekeurde profetie" moet aan een aantal voorwaarden zijn voldaan.

- De profetie moet voor de voorspelde gebeurtenis geschreven zijn.

- De profetie moet exact genoeg beschreven zijn om aan een gebeurtenis te koppelen.

- De gebeurtenis moet betrouwbaar beschreven zijn.

- De profetie mag de gebeurtenis niet uitlokken.

De profetie van Daniel en de 70 (jaar)weken gaat op de laatste 2 mis. Het is geheel niet zeker dat de gebeurtenis gebeurd is, en de degene die de mythe in omloop heeft gebracht heeft er wel voor kunnen zorgen dat aan de profetie voldaan was. Dat deel van de profetie heb ik niet van je gezien. Maar ik kan het gemist hebben, natuurlijk.

Als een wiskundige begint met een aanname en vanuit die aanname een prachtig bewijs levert, is hij echt nog niet klaar. Dat is nog te aanvaarden als de aanname een axioma is, maar niet als het een dogma is.

[Bonjour 80]

[

Nee, het klopt niet. Om verschillende redenen:

a) er wordt gesproken over "volslagen irrationeel", alsof er verschillende gradaties kunnen bestaan in irrationaliteit. Maar het voorvoegsel ir- geeft een "zwart-wit-kwaliteit" aan de term: iets is of rationeel, of iets is dat niet. Analoog aan het begrip "zwanger": je bent dat, of je bent dat niet...

Indien een redenering meerdere stappen betreft, kan een deel van die stappen rationeel en een deel irrationeel genomen worden. Daarmee wil ik wel een gradatie in rationaliteit invoeren. Als jij een redenatie met één irrationele stap in zijn geheel irrationeel (of volslagen irrationeel, ben ik bang dat jij verder gaat dan Gilgamesh en alle christenen volkomen irrationeel noemt.

Ik durf te stellen dat de meeste wetenschappers zich niet bezighouden met "wetenschapsfilosofie". Dat is niet omdat ze "het ultieme antwoord al hebben gevonden". Dat is omdat ze (als ze er al ooit mee begonnen zijn) zijn opgehouden met het nadenken over de aannames.

Die wetenschappers wél, maar gelovigen niet rationeel noemen is meten met twee maten. En dat is niet rationeel...

Je hoeft niet een graad te hebben in wetenschapsfilosofie om te kunnen bepalen of je goed bezig bent of niet. Antoon hecht veel belang aan profetieën. Bekijk het aantal profetieën van wetenschappers eens.

Wat wél klopt is dat die aannames geen basis voor een gesprek kunnen vormen met iemand die niet mee wil gaan in die aannames. Of zelfs maar de moeite wil nemen om te spelen met de gedachte "stel dat die ander gelijk zou hebben, wat zou dat dan betekenen??". In dat laatste geval hoeft iemand die aannames niet te onderschrijven, om ze toch te kunnen gebruiken in een gedachte-experiment. Als iemand zelfs dat botweg weigert, dan komt er inderdaad geen gesprek op gang.

(Klopt ook met mijn waarnemingen op dit forum...)

Stem dan wel vooraf af wanneer je een gedachte-experiment wil beginnen of een echte discussie. Ik ga overigens regelmatig mee in die gedachte-experimenten, maar hou me er ook heel vaak buiten omdat mijn gedachten het experiment kan verstoren. Maar dat lijkt weer ongeïnteresseerd.

Maar ik kan er mee leven dat ik het toch nooit goed doe in de ogen van sommigen.

[Bonjour 80]

Dat kan absoluut. Je kunt prima een rationele benadering hebben, die negatief uitvalt voor bepaalde persoon (waarbij ik niet wil zeggen dat ik de vvd altijd rationeel vind, dat terzijde). Iets kan ook heel rationeel zijn en tegelijk kun je het op moreel-etisch vlak volledig afwijzen. En andersom trouwens ook. Iets kan best inconsistent zijn en toch moreel gezien te verkiezen zijn boven een rationele oplossing. Achter bijvoorbeeld de uitvoering van de holocaust zitten een aantal hele sterke rationeel in elkaar stekende processen, die ik moreel volledig veracht.

Volgens mij mis ik nu de mogelijkheid dat iets irrationeel is, maar rationeel verkocht wordt. Een misplaatste "dus" in een verhaal kan de toehoorder geheel op verkeerde been zetten. Ook het gebruik van drogredenen kan een verhaal aardig verstoren. "Ik pas in mijn jas, mijn jas past in mijn tas, dus ik pas in mijn tas." ( Marcel van Dam)

[Thorgrem 430]

Klopt. In het algemeen worden een aantal aannames gedaan en van daaruit wordt zeer rationeel verder gedacht. Ik kan me heel goed voorstellen dat iemand niet een tegenvoorbeeld voor het ontologisch godsbewijs weet te formuleren, wat hem erin zal sterken dat zijn aannames correct zijn.

Maar er wordt te gemakkelijk vanuit gegaan dat die aannames ook de basis kunnen voor gesprekken met mensen die niet geloven en helemaal niet mee willen gaan met die aannames.

Hier tik je mooi mijn bedoeling met dit topic aan.

Persoon x kan wel claimen vanuit een bepaald paradigma dat alles wat hij stelt heel rationeel is en dat een ieder die niet met hem meegaat hierin irrationeel bezig is. Maar wat is er rationeel aan dat paradigma, waarom zou ik daarin mee moeten gaan. En ik zie hier dus dat persoon x dat stukje niet rationeel kan uitleggen.

Het vervolg heeft voor mij allemaal geen betekenis wanneer de basis voor mij een uit de lucht gegrepen verzameling vastgestelde dogma's is die niet betwist mogen/kunnen worden.

[Olorin 154]

Volgens mij mis ik nu de mogelijkheid dat iets irrationeel is, maar rationeel verkocht wordt.

Maar daar ging ik eigenlijk al standaard vanuit. De meeste politieke programma's hebben wel enigzins de suggestie dat ze rationeel zijn, ook als ze dat in werkelijkheid niet zijn. Maar de dimensie van moraliteit staat daar weer los van.

Maar zeker, mensen kunnen iets rationeel noemen, maar dat maakt datgene dan nog niet rationeel.

[Gilgamesh 0]

Wat dat ook hetzelfde is als zeggen "dat een gelovige weliswaar nadenkt, maar niet tot het einde toe"...

Ja. Want iemand die tot aan het einde nadenkt wordt een agnost. Hij ziet dat het vliegende spaghettimonster al even realistisch is als de God van Abraham. Hij kan het bestaan van zulke entiteiten niet uitsluiten, noch bewijzen.

De atheist is slechts iemand die, net als de natuurwetenschapper, zegt dat bij zo een gebrek aan bewijs over de eeuwen het zeer aannemelijk is dat het de menselijke fantasie is die zulke entiteiten heeft bedacht.

De atheist zegt dat de aarde rond is. De agnost zegt dat je dat nooit zeker kunt weten. De gelovige zegt dat zijn boek precies vertelt hoe de aard van de aarde is en de agnost zegt dat je niet kunt uitsluiten dat het zo is als de gelovige gelijk heeft, terwijl de atheïst zegt dat hij wel best beters te doen heeft dan daar nog veel moeite in te stoppen.

Misplaatste arrogantie dus.

Immers: een "ware agnost" beseft dat het onmogelijk is om "tot het einde te denken"; dat het idee dat dat kan irrationeel is...

De atheist, zoals je hem schetst, is vooral lui. En te arrogant om te erkennen dat er nog losse eindjes bestaan aan zijn denken...

Ik zie het arrogante niet. De atheïst heeft een praktische keuze gemaakt. Net zoals hij er om uitstekende redenen van uit gaat dat de aarde rond is (en tegelijk weet dat de aarde in theorie toch wel eens een andere vorm zou kunnen hebben omdat we nooit iets 100% zeker kunnen weten), zo gaat hij er om uitstekende redenen van uit dat het bovennatuurlijke waarin een gelovige gelooft het product is van fantasie. Alles wijst daar namelijk op.

Ben ik arrogant als ik zeg dat Sinterklaas niet bestaat? Zit er een los eindje aan dat denken?

[MysticNetherlands 298]

Ja. Want iemand die tot aan het einde nadenkt wordt een agnost. Hij ziet dat het vliegende spaghettimonster al even realistisch is als de God van Abraham. Hij kan het bestaan van zulke entiteiten niet uitsluiten, noch bewijzen.

De atheist is slechts iemand die, net als de natuurwetenschapper, zegt dat bij zo een gebrek aan bewijs over de eeuwen het zeer aannemelijk is dat het de menselijke fantasie is die zulke entiteiten heeft bedacht.

De atheist zegt dat de aarde rond is. De agnost zegt dat je dat nooit zeker kunt weten. De gelovige zegt dat zijn boek precies vertelt hoe de aard van de aarde is en de agnost zegt dat je niet kunt uitsluiten dat het zo is als de gelovige gelijk heeft, terwijl de atheïst zegt dat hij wel best beters te doen heeft dan daar nog veel moeite in te stoppen.

Misplaatste arrogantie dus.

Immers: een "ware agnost" beseft dat het onmogelijk is om "tot het einde te denken"; dat het idee dat dat kan irrationeel is...

De atheist, zoals je hem schetst, is vooral lui. En te arrogant om te erkennen dat er nog losse eindjes bestaan aan zijn denken...

Ik zie het arrogante niet. De atheïst heeft een praktische keuze gemaakt. Net zoals hij er om uitstekende redenen van uit gaat dat de aarde rond is (en tegelijk weet dat de aarde in theorie toch wel eens een andere vorm zou kunnen hebben omdat we nooit iets 100% zeker kunnen weten), zo gaat hij er om uitstekende redenen van uit dat het bovennatuurlijke waarin een gelovige gelooft het product is van fantasie. Alles wijst daar namelijk op.

Ben ik arrogant als ik zeg dat Sinterklaas niet bestaat? Zit er een los eindje aan dat denken?

Het is pas arrogant om steeds maar over 'de gelovige' te spreken. Alsof 'het bovennatuurlijke' voor iedere gelovige hetzelfde is. Helaas vrees ik dat voor de meeste atheïsten hier welke sciëntisme hoog in t vaandel hebben een discussie over de grens tussen bovennatuurlijk en natuurlijk lastig is.

[Gilgamesh 0]

Misplaatste arrogantie dus.

Immers: een "ware agnost" beseft dat het onmogelijk is om "tot het einde te denken"; dat het idee dat dat kan irrationeel is...

De atheist, zoals je hem schetst, is vooral lui. En te arrogant om te erkennen dat er nog losse eindjes bestaan aan zijn denken...

Ik zie het arrogante niet. De atheïst heeft een praktische keuze gemaakt. Net zoals hij er om uitstekende redenen van uit gaat dat de aarde rond is (en tegelijk weet dat de aarde in theorie toch wel eens een andere vorm zou kunnen hebben omdat we nooit iets 100% zeker kunnen weten), zo gaat hij er om uitstekende redenen van uit dat het bovennatuurlijke waarin een gelovige gelooft het product is van fantasie. Alles wijst daar namelijk op.

Ben ik arrogant als ik zeg dat Sinterklaas niet bestaat? Zit er een los eindje aan dat denken?

Het is pas arrogant om steeds maar over 'de gelovige' te spreken. Alsof 'het bovennatuurlijke' voor iedere gelovige hetzelfde is. Helaas vrees ik dat voor de meeste atheïsten hier welke sciëntisme hoog in t vaandel hebben een discussie over de grens tussen bovennatuurlijk en natuurlijk lastig is.

Uiteraard voer ik het sciëntisme hoog in het vaandel. Wat voor zin heeft het immers om te veronderstellen dat er meer is dan materie? Als je niet met enig argument kunt komen dat er meer is en alleen maar de theoretische mogelijkheid ervan poneert, erg weinig.

[Hendrik-NG 220]

Wat heeft het voor zin om te veronderstellen dat er zo iets is als "materie"??

[Hendrik-NG 220]

Ja. Want iemand die tot aan het einde nadenkt wordt een agnost. Hij ziet dat het vliegende spaghettimonster al even realistisch is als de God van Abraham. Hij kan het bestaan van zulke entiteiten niet uitsluiten, noch bewijzen.

De atheist is slechts iemand die, net als de natuurwetenschapper, zegt dat bij zo een gebrek aan bewijs over de eeuwen het zeer aannemelijk is dat het de menselijke fantasie is die zulke entiteiten heeft bedacht.

De atheist zegt dat de aarde rond is. De agnost zegt dat je dat nooit zeker kunt weten. De gelovige zegt dat zijn boek precies vertelt hoe de aard van de aarde is en de agnost zegt dat je niet kunt uitsluiten dat het zo is als de gelovige gelijk heeft, terwijl de atheïst zegt dat hij wel best beters te doen heeft dan daar nog veel moeite in te stoppen.

Misplaatste arrogantie dus.

Immers: een "ware agnost" beseft dat het onmogelijk is om "tot het einde te denken"; dat het idee dat dat kan irrationeel is...

De atheist, zoals je hem schetst, is vooral lui. En te arrogant om te erkennen dat er nog losse eindjes bestaan aan zijn denken...

Ik zie het arrogante niet. De atheïst heeft een praktische keuze gemaakt. Net zoals hij er om uitstekende redenen van uit gaat dat de aarde rond is (en tegelijk weet dat de aarde in theorie toch wel eens een andere vorm zou kunnen hebben omdat we nooit iets 100% zeker kunnen weten), zo gaat hij er om uitstekende redenen van uit dat het bovennatuurlijke waarin een gelovige gelooft het product is van fantasie. Alles wijst daar namelijk op.

Ben ik arrogant als ik zeg dat Sinterklaas niet bestaat? Zit er een los eindje aan dat denken?

Als een atheïst beseft dat hij nooit iets 100% zeker kan weten (en dat beweer je hier), dan heeft ook hij "niet tot het einde toe doorgedacht". Of het is wél mogelijk om iets 100% zeker te weten, maar waarom hakte hij dan "pragmatisch een knoop door"? In beide gevallen is hij "lui" te noemen, als hij zijn "zekerheid" (waarvan hij weet dat het geen 100% zekerheid is/kan zijn) voortijdig verkoopt als zekerheid. En arrogant, omdat hij beweert dat hij wél en een ander niet die wijsheid in pacht heeft... Meet met twee maten...

[Bonjour 80]

Als een atheïst beseft dat hij nooit iets 100% zeker kan weten (en dat beweer je hier), dan heeft ook hij "niet tot het einde toe doorgedacht".

Hier zit al een fout in je redenering. De atheïst heeft alle beschikbare informatie meegenomen in zijn mening, maar beseft dat er altijd nieuwe informatie bij kan komen, waardoor zijn beeld kan veranderen. Dat is een aanzienlijk minder luie houding dan een houding waarin stokoude dogma's voor altijd overeind moeten blijven.

[Thorgrem 430]

Hier zit al een fout in je redenering. De atheïst heeft alle beschikbare informatie meegenomen in zijn mening,

Werkelijk? Wellicht dat dit opgaat voor 1 op 100. De rest doet maar gewoon wat.

Leuk voor stereotype denkbeelden maar weinig realistisch.

maar beseft dat er altijd nieuwe informatie bij kan komen, waardoor zijn beeld kan veranderen.

Is het werkelijk? Veruit de meeste atheïsten zitten net zo vast in hun atheïst zijn als theïsten in hun theist zijn.

Dat is een aanzienlijk minder luie houding dan een houding waarin stokoude dogma's voor altijd overeind moeten blijven.

In de praktijk zit er geen verschil in. En is de gemiddelde atheïst net zo vooringenomen als de theïst.

[MysticNetherlands 298]

[Bonjour 80]

Nee hoor. Ik wil vanavond nog wel het bestaan van God aanvaarden. Mijn criteria zijn niet eens zo hoog en voor een almachtige zeker geen bezwaar. Hetgeen nog niet betekent dat ik daarna gelijk in de vereer modus ga zitten. Atheïsten beweren dat er geen aanwijzingen zijn voor een god en vandaar hun keuze. Kom dus met serieuze aanwijzingen en klaar is kees.

[Hendrik-NG 220]

Nee hoor. Ik wil vanavond nog wel het bestaan van God aanvaarden. Mijn criteria zijn niet eens zo hoog en voor een almachtige zeker geen bezwaar. Hetgeen nog niet betekent dat ik daarna gelijk in de vereer modus ga zitten. Atheïsten beweren dat er geen aanwijzingen zijn voor een god en vandaar hun keuze. Kom dus met serieuze aanwijzingen en klaar is kees.

Stel: Kees is almachtig... Kan hij dan gedwongen worden om aan jouw criteria te voldoen zonder af te doen aan zijn almacht??

[Hendrik-NG 220]

In de praktijk zit er geen verschil in. En is de gemiddelde atheïst net zo vooringenomen als de theïst.

Bingo...

[Bonjour 80]

Stel: Kees is almachtig... Kan hij dan gedwongen worden om aan jouw criteria te voldoen zonder af te doen aan zijn almacht??

Ik dwing niemand. Maar geef mij dan niet de schuld dat ik geen theïst word.

[Hendrik-NG 220]

Stel: Kees is almachtig... Kan hij dan gedwongen worden om aan jouw criteria te voldoen zonder af te doen aan zijn almacht??

Ik dwing niemand. Maar geef mij dan niet de schuld dat ik geen theïst word.

Wie zou daar anders schuldig aan kunnen zijn dan enkel jijzelf?? Zoals jij kennelijk ook je eisen kan stellen waar een godheid zich aan dient te houden, wil deze door jou erkent worden als zodanig...

[Bonjour 80]

Ik krijg het verwijt dat ik vast zit in mijn atheïsme. Dat is dus niet zo!!!!

Ik stel alleen eisen aan aanwijzingen voor een god. Een stel dogma's die voor jou voldoende zijn, werkt niet voor mij.