Eens Gered, Altijd Gered?

[Lid- Kerk Van God 0]

Is het waar, eens gered, altijd gered?

[henkjan37 0]

Ja, als je gered bent is dat een ontologische realiteit.

Je kan natuurlijk je redding wel weer verspelen.

[Robert Frans 1.653]

Als je eenmaal in de hemel bent, dan zul je inderdaad daar ook blijven. Het oordeel is definitief en eeuwig.

Tot die tijd heb je te strijden tegen het kwaad buiten en in jezelf en wordt je uitgenodigd Christus na te volgen en dicht met Hem te blijven.

[MysticNetherlands 298]

Hemel? En what about de aarde dan?

[_Anja_ 0]

Fil.1:6 Vertrouwende ditzelve, dat Hij, Die in u een goed werk begonnen heeft, dat voleindigen zal tot op den dag van Jezus Christus. (Statenvertaling)

[Robert Frans 1.653]

Hemel? En what about de aarde dan?

Na de wederkomst en het laatste oordeel worden ziel en lichaam weer met elkaar verenigd en zo ook de hemel en de aarde. Het "hemelse Jeruzalem" daalt neer en God slaat zijn tent op hier onder de mensen. Ook het aardse wordt dan verlost van de vergankelijkheid en van de (gevolgen van de) zonde.

De meest mooie en paradijselijke beelden, van Jesaja tot Avatar, zijn slechts een flauwe schaduw van hoe schitterend de nieuwe hemel en aarde dan zijn. Het woord "redding" doet al niet eens recht aan de staat waarin de verheerlijkte mens zich dan bevindt.

[Lid- Kerk Van God 0]

Als je eenmaal in de hemel bent, dan zul je inderdaad daar ook blijven. Het oordeel is definitief en eeuwig.

Tot die tijd heb je te strijden tegen het kwaad buiten en in jezelf en wordt je uitgenodigd Christus na te volgen en dicht met Hem te blijven.

Ik weet niet of u vertrouwd bent met born again groepen? Zij geloven vooral als je een keer Jezus ontvangen hebt in je leven al gered bent. Ze geloven ook meestal dat je alleen hoeft te geloven om gered te worden.

[henkjan37 0]

@ lid

Die kennen we ja: dat principe is in meer of mindere mate in alle calvinistische en evangelische kerken terug te vinden.

De Bijbel geeft wat hints in die richting, maar spreekt het aan de andere kant ook direct tegen;) Ik zou daar dus geen voorstander van zijn. Bovendien was de kerk vóór de reformatie ook in het algemeen tegen een dergelijk idee.

[broer konijn 0]

Een relatie is levend. Iemand die is gered, kan kiezen om verloren te gaan. Maar de vraag is of dat kiezen iets helpt, want God ziet het hart aan en niet een bepaalde emotionele toestand van een bepaald moment. In dat verband is relevant wat Jezus, zegt namelijk dat laster tegen hem vergeven kan worden, maar niet de laster tegen de heilige Geest. Dat is het verzet en het verwerpen van het goede dat God werkt in mensen. Maar dan wel nadat het eerst is herkend en erkend iets van God te zijn.

Maar als we het nemen in een zetting van de mens die kiest voor God, maar dan vervolgens wordt aangevallen en verscheurd door de wereld en de machten van deze wereld, dan is ook waar dat eens gered, ook betekent altijd gered. Niets en niemand kan een ziel die kiest voor God van God wegnemen, hoewel het lichaam en zelfs de geest door de satan kan worden afgenomen.

Het scheidingsveld is wat lastig. Wie kent de geest of zelfs de eigen diepste roerselen van het hart? Maar de boodschap is helder: maak je geen zinloze gedachten, maar begin te lopen in de goede richting. Loop de wedren alsof er iets te winnen valt. Verachter niet, want wie verachtert zo dicht in het zicht van het hemelse Sion, die is slechter af dan de joden die hardnekkig waren in de woestijn.

[Lid- Kerk Van God 0]

@ lid

Die kennen we ja: dat principe is in meer of mindere mate in alle calvinistische en evangelische kerken terug te vinden.

De Bijbel geeft wat hints in die richting, maar spreekt het aan de andere kant ook direct tegen;) Ik zou daar dus geen voorstander van zijn. Bovendien was de kerk vóór de reformatie ook in het algemeen tegen een dergelijk idee.

Men is dus niet gered zodra je Jezus ontvangt, dat is duidelijk.

[Lid- Kerk Van God 0]

Een relatie is levend. Iemand die is gered, kan kiezen om verloren te gaan. Maar de vraag is of dat kiezen iets helpt, want God ziet het hart aan en niet een bepaalde emotionele toestand van een bepaald moment. In dat verband is relevant wat Jezus, zegt namelijk dat laster tegen hem vergeven kan worden, maar niet de laster tegen de heilige Geest. Dat is het verzet en het verwerpen van het goede dat God werkt in mensen. Maar dan wel nadat het eerst is herkend en erkend iets van God te zijn.

Maar als we het nemen in een zetting van de mens die kiest voor God, maar dan vervolgens wordt aangevallen en verscheurd door de wereld en de machten van deze wereld, dan is ook waar dat eens gered, ook betekent altijd gered. Niets en niemand kan een ziel die kiest voor God van God wegnemen, hoewel het lichaam en zelfs de geest door de satan kan worden afgenomen.

Het scheidingsveld is wat lastig. Wie kent de geest of zelfs de eigen diepste roerselen van het hart? Maar de boodschap is helder: maak je geen zinloze gedachten, maar begin te lopen in de goede richting. Loop de wedren alsof er iets te winnen valt. Verachter niet, want wie verachtert zo dicht in het zicht van het hemelse Sion, die is slechter af dan de joden die hardnekkig waren in de woestijn.

Broer mag ik vragen in welk geloof jij zit?

[Olorin 155]

Men is dus niet gered zodra je Jezus ontvangt, dat is duidelijk.

Ik zou zeggen dat die redding pas definitief is wanneer je dood bent. Tot die tijd is die redding ook weer te verspelen. En dat Jezus aannemen en volgen ook impliceert dat je met de foute dingen in je leven wilt breken en vergeving vraagt voor je fouten.

Ik denk aan die gelijkenis van Jezus over een koning die de schuld kwijt schold van een dienaar. Vervolgens gooide die dienaar iemand die bij hem in de schuld stond in de cel. Toen de koning dat hoorde leverde hij die eerst genoemde dienaar over aan de beulen (Mattheüs 18).

[Robert Frans 1.653]

Zelf heb ik het idee dat de redding van een mens uit de volgende "stappen" bestaat:

De dood en verrijzenis van Jezus Christus;

De verbinding van de mens met God door het doopsel;

De reiniging en verlossing van de ziel door sacrament, gebed en naastenliefde;

De definitieve vereniging van de ziel met God in de hemel;

De reiniging en verlossing van het lichaam door de opstanding;

De definitieve vereniging van het lichaam met God op de nieuwe hemel en aarde.

De vereniging van de ziel met het lichaam.

[Wietse2 0]

Zelf heb ik het idee dat de redding van een mens uit de volgende "stappen" bestaat:

De dood en verrijzenis van Jezus Christus;

De verbinding van de mens met God door het doopsel;

De reiniging en verlossing van de ziel door sacrament, gebed en naastenliefde;

De definitieve vereniging van de ziel met God in de hemel;

De reiniging en verlossing van het lichaam door de opstanding;

De definitieve vereniging van het lichaam met God op de nieuwe hemel en aarde.

De vereniging van de ziel met het lichaam.

En de periode dat de heiligen in de grote kubus wonen?

[henkjan37 0]

En de periode dat de heiligen in de grote kubus wonen?

lolwutXD

[Wietse2 0]

En de periode dat de heiligen in de grote kubus wonen?

lolwutXD

Openbaring 21, Lichtstad met u paarlen poorten.

[henkjan37 0]

oww dat ja;)

Op zich ergens wel mooi die omschrijving, hoewel ik persoonlijk al dat parelgeweld een beetje to much vindt;) Het moet niet eens soort megagrote woonwagen worden.

[Gaitema 439]

Is het waar, eens gered, altijd gered?

Daar hebben we nog eens een bijbelstudie-avond over gehad.

Voor mijzelf kwam ik er niet helemaal uit.

Ik heb nog steeds het idee dat die redding verspeeld kan worden, maar te gelijk is het ook weer zo dat God van te voren weet wie het zal redden en wie niet.

Ik moet altijd denken aan het trieste lot van Saul en Salomo..

Goed begonnen, maar toch gestand. Hoe triest is dat?

Maar een dominee zei tegen me: "God laat niet los.."

[henkjan37 0]

Ik heb nog steeds het idee dat die redding verspeeld kan worden, maar te gelijk is het ook weer zo dat God van te voren weet wie het zal redden en wie niet.

Het complexe zit hem hierin:

1. God weet alles

2. De mens heeft vrije wil

3. Redding komt alleen door God;s genade.

Wat betekent dit nu: de mens kan voor God kiezen of tegen God. Dat kan omdat God eerst voor de mens heeft gekozen. Wanneer de mens vóór God kiest: middels geloof, sacramenten en levenwandel, kan hij dus gered worden. De mens heeft echter vrije wil en kan dus ook tegen God kiezen. God's aanbod van genade blijft echter volop staan: immers God is voluit goed, dus ook voluit genadig.

Er is dus geen vaststaande redding: dat komt alleen door de mens. De mens kan zich van God afkeren en weer tot hem komen. God weet de uitkomst, maar de mens leeft niet in een wereld waarin de uitkomst vastligt. Dus: predestinatie bestaat, maar dat is de consequntie van je redding. Eerder je leven vanuit je geloof.

[Gaitema 439]

Ik heb nog steeds het idee dat die redding verspeeld kan worden, maar te gelijk is het ook weer zo dat God van te voren weet wie het zal redden en wie niet.

Het complexe zit hem hierin:

1. God weet alles

2. De mens heeft vrije wil

3. Redding komt alleen door God;s genade.

Wat betekent dit nu: de mens kan voor God kiezen of tegen God. Dat kan omdat God eerst voor de mens heeft gekozen. Wanneer de mens vóór God kiest: middels geloof, sacramenten en levenwandel, kan hij dus gered worden. De mens heeft echter vrije wil en kan dus ook tegen God kiezen. God's aanbod van genade blijft echter volop staan: immers God is voluit goed, dus ook voluit genadig.

Er is dus geen vaststaande redding: dat komt alleen door de mens. De mens kan zich van God afkeren en weer tot hem komen. God weet de uitkomst, maar de mens leeft niet in een wereld waarin de uitkomst vastligt. Dus: predestinatie bestaat, maar dat is de consequntie van je redding. Eerder je leven vanuit je geloof.

Ja, dat geloof ik denk ik ook.

Er blijft me als ik hieraan denk altijd één regel in mijn hoofd hangen:

"worden wij ontrouw, God blijft trouw, want zichzelf verloochenen kan Hij niet.."

Dus ik geloof dat God bij die genen altijd de Gene is die hen weer bij de les zal roepen.

[Rutgerza 0]

Vaag...

Is er niet een parabel over? Even zoeken... ja, hier zat ik aan te denken:

Mattheus 18

23 Daarom wordt het Koninkrijk der hemelen vergeleken bij een zeker koning, die rekening met zijn dienstknechten houden wilde.

24 Als hij nu begon te rekenen, werd tot hem gebracht een, die hem schuldig was tien duizend talenten.

25 En als hij niet had, om te betalen, beval zijn heer, dat men hem zou verkopen, en zijn vrouw en kinderen, en al wat hij had, en dat de schuld zou betaald worden.

26 De dienstknecht dan, nedervallende, aanbad hem, zeggende: Heer! wees lankmoedig over mij, en ik zal u alles betalen.

27 En de heer van dezen dienstknecht, met barmhartigheid innerlijk bewogen zijnde, heeft hem ontslagen, en de schuld hem kwijtgescholden.

28 Maar dezelve dienstknecht, uitgaande, heeft gevonden een zijner mededienstknechten, die hem honderd penningen schuldig was, en hem aanvattende, greep hem bij de keel, zeggende: Betaal mij, wat gij schuldig zijt.

29 Zijn mededienstknecht dan, nedervallende aan zijn voeten, bad hem, zeggende: Wees lankmoedig over mij, en ik zal u alles betalen.

30 Doch hij wilde niet, maar ging heen, en wierp hem in de gevangenis, totdat hij de schuld zou betaald hebben.

31 Als nu zijn mededienstknechten zagen, hetgeen geschied was, zijn zij zeer bedroefd geworden; en komende, verklaarden zij hunnen heer al wat er geschied was.

32 Toen heeft hem zijn heer tot zich geroepen, en zeide tot hem: Gij boze dienstknecht, al die schuld heb ik u kwijtgescholden, dewijl gij mij gebeden hebt;

33 Behoordet gij ook niet u over uw mededienstknecht te ontfermen, gelijk ik ook mij over u ontfermd heb?

34 En zijn heer, vertoornd zijnde, leverde hem den pijnigers over, totdat hij zou betaald hebben al wat hij hem schuldig was.

35 Alzo zal ook Mijn hemelse Vader u doen, indien gij niet van harte vergeeft een iegelijk zijn broeder zijn misdaden.

Ik denk dat sommigen nu gaan zeggen: ja maar dit gaat over iets anders. Maar ik denk dat de vergelijking wel te trekken is, of niet?

[Robert Frans 1.653]

Dat gedeelte geeft inderdaad aan dat als jij niet dezelfde barmhartigheid betoont als Christus doet, je dan niet het Rijk Gods kan binnentreden.

Zelf zie ik de redding van de ziel dus meer als een voortdurend proces, dan als iets wat in één keer plaats zou vinden. Het is iets wat God in de mens bewerkt en waar de mens zelf aan kan meewerken door ervoor open te staan en zijn genade door te geven aan anderen.

Hij kan zijn redding dus niet verdienen, omdat het een gift is van God zelf, maar hij kan deze gift wel weigeren door bewust er tegenin te gaan.

[Rutgerza 0]

Misschien moeten we er ook anders naar kijken en andere vragen stellen. Bijvoorbeeld: waarom zou je het risico willen lopen je redding te verspelen? Of: waarom zou je alleen gered willen worden zonder daar de consequenties van te willen aanvaarden? Of: waarom zou je wél door God gered willen worden maar vervolgens diezelfde God niet willen dienen, terwijl hij zoveel voor je gedaan heeft? Je zult dan toch immers de rest van je (eeuwige) leven met hem door een deur moeten kunnen, toch? Of heb je dan overhaast een beslissing genomen zonder over de gevolgen na te denken? Of valt het allemaal achteraf wat tegen, dat gered zijn? Etc.

[henkjan37 0]

Er blijft me als ik hieraan denk altijd één regel in mijn hoofd hangen:

"worden wij ontrouw, God blijft trouw, want zichzelf verloochenen kan Hij niet.."

Dus ik geloof dat God bij die genen altijd de Gene is die hen weer bij de les zal roepen

Die conclusie lijkt me problemtatisch, ten aanzien van 1. de vrije wil en vooral 2. de goede God.

Door die conclusie ga je er namelijk vanuit dat God ingrijpt bij de uitverkorenen en niet bij de niet uitverkozenen. Dus dan heeft God vanaf het begin van de tijd bepaalde mensen verkozen en de rest verkozen tot de hel: de dubbele predestinatie.

Dat lijkt mij niet te rijmen met een goede God, en evenmin met de menselijke vrije wil dus.

Die trouwheid van God is natuurlijk sowieso nicht im frage, het probleem ligt bij de menselijke reactie daarop.