Gods Woord: Jezus en de Bijbel

[Oceanos 0]

1. Waarom de Bijbel Gods Woord is.

De Bijbel is Gods Woord,

want God is de auteur van de Bijbel.

Deel 1 Deel 2 Deel 3 Deel 4 Deel 5

blijft dus de vraag en uitnodiging (..) om Bijbelse weerlegging.

Oceanos als ik een stukje van jou citeer daarop reageer, bedoel ik precies dat. Dus je kunt lekker wachten op (..) je Bijbelse onderbouwing.

Ok dan geef je maar geen weerlegging. Het is niet verplicht hoor.

Dan blijft het gewoon als bewezen staan dat de Bijbel God Woord is.

2. Waarom de Bijbel niet Gods Woord WORDT door de lezer, maar doordat het van God komt

Dát de Bijbel Gods woord is, was bewezen in 1 en dat is hier het onderwerp ook niet.

Het onderwerp was hier:

Ook al wordt het gesproken Woord van God niet gelooft; het blijft toch Gods Woord.

Ook al wordt het vleesgeworden Woord niet aangenomen; Het blijft toch Gods Woord.

Ook al wordt Gods Woord niet in de Geest gelezen; het blijft Gods toch Woord.

Want God is de Auteur is van de Bijbel.

Je bewering was in de trant van 'wij van WC eend'... Vooral dat 'want God is de auteur van de Bijbel".

Je gooit punt 1 en 2 door elkaar.

Kijk waar die ‘want’ op sloeg:

"Ook al wordt Gods Woord niet in de Geest gelezen; het blijft Gods toch Woord. WANT ..."

Dus woorden die van God komen, mag je woorden van God noemen. Je hoeft daarvoor niet te wachten totdat er een lezer is die het in de Geest leest. Want al voordat er een lezer is, mag je het Gods woorden noemen indien het woorden van God zijn. Want dat is dan de intrinsieke eigenschap.

Begrijp je het niet?

[MysticNetherlands 298]

Ok dan geef je maar geen weerlegging. Het is niet verplicht hoor.

Dan blijft het gewoon als bewezen staan dat de Bijbel God Woord is.

Ik praat toch geen Swahili? Ik reageer puur op t citaat. Dus waarom je over n weerligging enzo begint...

Begrijp je het niet?

Ik begrijp het heel goed. God is de auteur van de Bijbel. Volgens jou. En daar hang jij van alles aan op. Wat je goed recht is hoot.

[broer konijn 0]

Desalniettemin een groot probleem, lijkt me. We hebben een niet geheel betrouwbare tekstuele verklaring van een wonder, wat qua bewijsvoering niet overtuigend is, verre van zelfs.

De boodschap van God aan de mens is in de schepping.

Sorry, maar deze woorden zeggen mij niets.

De schepping is de aarde en het leven en jouw plaats daarin. Daarin zit een boodschap en een les. Punt.

Schepping vereist per definitie een Schepper. Dit is meer woordgoochelen. En ook als de Schepping de boodschap is, en ieder individu heeft een andere kijk op die Schepping, is dat een gefaalde boodschap. Of in ieder geval eentje die bij de overgrote meerderheid niet overkomt.

Schepping gebruik ik als woord niet normatief. Dat is dus niet bedoeld als woordgoochel. Ik ken geen enkel ander woord dat inhoudelijk dezelfde lading dekt. Jij wel?

Voor wat betreft een andere kijk op de schepping; getuigt het niet méér van het niet willen kijken? De mens eist een beeld naar zijn geur en smaak, maar krijgt een beeld van realiteit. In alle culturen wordt erkend dat er een hogere macht is die wij niet tegenspreken, maar waaraan wij ons onderwerpen. Dat zijn onze goden. En die hebben wij ook in onze cultuur. Ook "de" Wetenschap is een ervan.

En wie dat verwerpt, die claimt zijn eigen bezit en zijn eigen macht en zijn eigen recht op deze aarde. En opnieuw worden er goden gezien die als hoger doel en hogere macht gelden, met name het geld en het bezit.

Maar door alles heen is er een roeping, en de roep daarvan klinkt door de schepping, en dat is de melodie van wat goed is en wat het goede bewerkt. Orde. Liefde. Beheersing.

De goden zijn daartoe slechts de richtinggevers voor wie goed willen doen, of de goden zijn de heersers aan wie de mens zich onderwerpt in het besef van eigen onderworpenheid, of de goden zijn de aantrekkingskrachten voor wie verslaafd of verliefd is.

Dat er dan een almachtige God moet zijn, dat wordt algemeen erkend. Maar ook algemeen wordt gevoeld dat 1) de mens verlaten is, en 2) dat de mens een god wil hebben die op hem persoonlijk toeziet en hem persoonlijk bedient. Met als logisch optredend gevolg dat de mens zichzelf beelden maakt naar zijn eigen gelijkenis.

Offeren is algemeen in heel de schepping het afdwingen van vrede en genade en een genegen oog en een luisterend oor. Waarbij de grens tussen geven en nemen vervaagt, en het ene moment eist de mens, en het andere moment geeft de mens wat hem niet gevraagd was om te geven. Tot zelfs de eigen kinderen toe. Maar algemeen is er een besef dat vrede gewenst is, en het goede ook offers vraagt.

En dan is jouw vraag of de boodschap niet gefaald heeft. Het antwoord is dat de boodschap klip en klaar is, maar de mens wil er niet aan. De mens maakt er een potje van.

En om dan de lijn door te trekken naar het christendom: het christendom werd niet gebracht aan afgodenvolken, verstokt als ze zijn in hun vleselijk verderf. Maar het geloof werd gebracht aan de denkende mens die op een spoor is gekomen naar God toe. Kamerlingen. Generaals. Vorsten. Rechters. Jodengenoten. Eenvoudige mensen die het goede zoeken.

En het werd gebracht aan al die mensen uit het verderf die afstand zoeken tot dat verderf. Verderf is wat tegen de natuur is en tegen de geest van het goddelijke en tegen de schoonheid en orde van de schepping. Dat gaat niet over allerlei moraliteit tussen mensen, maar over een schepping als harmonisch geheel. En óók over moraliteit tussen mensen.

Er is een boodschap van God, en die boodschap is in elke vezel van deze schepping ingeklonken zoals een fossiel een beest inklinkt, en die boodschap is de boodschap van God aan de mens dat de mens in zijn huidige gedaante

gefaald heeft.

De tekstuele verklaringen zijn niet bedoeld als bewijs. Ze zijn bedoeld als bevestiging voor hen die reeds geloofden.

Hoe weet je dat? Als het NT nooit geschreven was (dus als Paulus nooit brieven had verstuurd, de gospels nooit geschreven waren, etc.) was het één groot spel 'Telefoontje' geworden. Dus hoe had je dan ooit geloofd in Jezus en waar Hij voor staat, als je er geen kennis van hebt?

Dat klopt. De tijd van de wet was voorbij. De wet geeft kennis. De wet geeft de richtlijn. De wet geeft waarheid. De wet geeft sancties. De wet scherpt. De wet verklaart Gods wil. De wet tuchtigt en loutert en deelt de mensen in groepen in. Maar de tijd van de handhaving in het vlees van de wet, is voorbij. Maar de kennis van de wet is muurvast gelegd. Daar kan geen volk of vorst iets tegen inbrengen om dat te veranderen. Zelfs uit de redactie van Genesis kun je al een systeem ontdekken van kleitabletten. Daar is niets 'telefoonspelachtigs' aan. Het begrip "roeping" zoals wij dat onderscheiden als een geestelijke drang is niet wat de profeten hebben gekregen. De profeten kregen concrete instructies met concrete opdrachten en vaak ging het zeer tegen de zin in van de profeten, die hun leven moesten riskeren en hun eigen oordeel moesten loslaten. Denk daarbij aan de zalving tot koning van David, waarbij Samuël eigenlijk herhaaldelijk een andere kant op wil dan God.

En dan weet je ook waarom er geen concrete boodschap in onze hoofden is gegrift of in de wolken uitgebeeld. Want dat was al gebeurd met de wet. Maar na de wet is het tijdperk aangebroken van de Geest. Dat is een tijdperk waarin niet de buitenkant, maar de binnenkant van de mens wordt getuchtigd. De mens krijgt weer terug de ruimte om net als vóór de zondvloed, de wet in eigen beheer te ontdekken en gestalte te geven.

En de wet is eraan toegevoegd om tot voorbeeld en leerstof te dienen wat God van de mens vraagt die in zijn Nabijheid komt.

En de visuele zaken en wonderen zijn de zekerheidstellingen dat wat die mensen persoonlijk geloofden ook bedoeld was om dat te delen met andere mensen. Die zekerheidstellingen worden dus door die mensen wel gebracht als bewijs, maar dat doen zij enkel omdat zij zelf dat bewijs hebben gekregen. En in hun geloof bevestigd zijn. Maar vanaf hun aan hun luisteraars is het weer gewoon geloof. Totdat ook dat geloof weer zo groot is dat het waard wordt om bevestiging te krijgen. En opnieuw kan dienen als bouwsteen van getuigenissen. Want het evangelie is niet bedoeld voor de rationele berekenende overlevingsdrang. Jezus zegt: zalig die niet zien, maar geloven.

Er zijn net zo goede redenen om in Mohammed te geloven als Jezus of Zeus of het Vliegend Spaghetti Monster, geldt Jezus' uitspraak dan ook voor geloof in Mohammed of het Spaghetti Monster of Zeus? Hoe maken we immers dat onderscheid? In elk gebied van ons leven worden dit soort beslissingen rationeel genomen, behalve religie. Vreemd.

Nee dat laatste klopt niet. Rationeel is goed. Want het goede is verstandig. En nuchter. En waakzaam. En het kwade zoekt overal toegang. Wel is waar dat je Christus niet kunt leren kennen onder alle omstandigheden. Want Christus kun je alleen kennen door het Woord dat God aan de aarde gebracht heeft. Hij is één met dat Woord. Maar God kun je buitendien leren kennen.

Dat neemt niet weg dat de bijbel wel een boek is van betrouwbare historisch bron en met een ongedacht hoog feitelijk en wetenschappelijk verifieerbaar betrouwbaarheidsgehalte. Maar dat is geen doel, maar slechts een bijproduct.

Die bron leidt in ieder geval niet terug naar God/Jezus, veel schrijvers zijn anoniem/pseudoniem. Ook de rest gaat niet helemaal op. Da's een andere discussie.

Een andere discussie inderdaad. Met wel een notie dat als de bron terug leidt naar mensen, God dus kennelijk in of aan mensen verschenen is. Dat zegt iets over hoe God werkt. En de anonimiteit is dan niet slecht, maar goed. Want wie zou zich willen en durven stellen tussen de aangesprokenen en God?

Zelfs toen God zich openlijk liet zien, was dit blijkbaar maar in een klein gebied, aan een select gezelschap. Uiteindelijk werd het een menselijke taak om de Boodschap te verspreiden. God deed erg weinig moeite, lijkt het.

Adam, was als mens alleen. Dat is een dekking van 100% van de doelgroep.

Had je daar misschien een ander beeld bij?

Ik had het meer over Jezus en zijn boodschap.

Waarom? De wereld was ook al vervloekt in de zondvloed. Dekking van 100%. Die vloek blijft, want God zegt in reactie op de zondvloed: "Ik zal niet meer de aarde vervloeken ter oorzake van de slechtheid van de mens. Want de mens is van zijn jeugd af gericht op het slechte en kwade." Het probleem van de aarde was de kwaadwillige wrevel in chagrijn die ontstaat doordat de mens kennis heeft van zijn verloren staat. En wat volgt is een belofte van redding aan een selecte groep. Noach betekent â€Troosterâ€. In de slechtheid van de mens werd hoop gebracht en een weg om van de hoop ook te komen tot echte fysieke verlossing.

Jezus verscheen niet aan de wereld maar aan het volk Israël. Dáár moet je op letten als je praat over Jezus. En God liet zich eerst zien zonder Jezus tot aan de landpalen van Israël. Door 70 profeten die wonderen deden tot in elk gehucht. Verder niet. Toen werd het hoofdstuk afgesloten. De Koning werd verheerlijkt in Israël. Einde oude bedeling en opening van de vrederijk voor Israël. Het was klaar en over. En toen dat in goede banen was geleid en na tien dagen de heilige Geest werd uitgestort, begon de nieuwe bedeling van het nieuwe geestelijke rijk dat al begonnen was in Israël. En met de uitstorting van de Heilige Geest werd dat rijk gegrond als een geestelijk wereldrijk. Het begon heel klein, maar het heeft in een paar jaren de bekende wereldgrenzen bereikt. Want de Joden hadden vertegenwoordigingen in alle landen en in alle grote plaatsen. En het gerucht van het evangelie ging snel. De Boodschap was heel simpel van aard. Maar een mens laat zich niet iets simpels aansmeren, en veel mensen willen in dat geheel graag een eigen rol en machtspositie.

En dat is wat uiteindelijk doorslaggevend zal blijken te zijn: de satan heeft grip op de mens door alles wat in het vlees is. Alles; inclusief de wet. Elk woord in de vorm van een concrete brief kan daarom niet anders dan teruggrijpen naar de wet en de profeten en zal zich daarin gronden. Want de oude wet biedt de norm. En een nieuwe wet wordt weer opnieuw een bron van vleselijk heersen en denken. En daarom moet alles losgeknipt worden wat weer terug het vleselijke brengt. En erg fout is het dan om een nieuwe "hogere" wet te gaan formuleren die hoger van normzetting is dan de oude wet.

Het mooie van de boodschap is dat het per definitie niet goed wordt gebracht. Per definitie wordt daarom de mens die gaat geloven teruggeworpen op God Zelf. De zwakte van de boodschap wordt daardoor tot vreselijke sterkte. Want de satan kan het niet meer krom maken en niet meer aanpassen en niet meer manipuleren. Want God zelf heeft het al in gebrokenheid laten brengen. En de satan kan niet meer veranderen wat al was vastgelegd. Want de wet en de profeten zijn de voorafschaduwingen van wat wij nu als norm van het werkelijke beleven. Ja; de satan kan het wel, en hij probeert het ook. Wie kijkt, ziet.

En ik kijk en zie dat deze post te lang wordt, dus ik stop nu.

Mijn verdediging is dat er tenminste twee keer om deze antwoorden gevraagd is.

Sorry dat het even duurde.

[Humanist 0]

Schepping gebruik ik als woord niet normatief. Dat is dus niet bedoeld als woordgoochel. Ik ken geen enkel ander woord dat inhoudelijk dezelfde lading dekt. Jij wel?

Voor wat betreft een andere kijk op de schepping; getuigt het niet méér van het niet willen kijken? De mens eist een beeld naar zijn geur en smaak, maar krijgt een beeld van realiteit. In alle culturen wordt erkend dat er een hogere macht is die wij niet tegenspreken, maar waaraan wij ons onderwerpen. Dat zijn onze goden. En die hebben wij ook in onze cultuur. Ook "de" Wetenschap is een ervan.

Dus de boodschap is zo vaag dat er honderdduizenden verschillende versies (dwz religies, godsbeelden, denominaties, ...) van zijn.

En wie dat verwerpt, die claimt zijn eigen bezit en zijn eigen macht en zijn eigen recht op deze aarde. En opnieuw worden er goden gezien die als hoger doel en hogere macht gelden, met name het geld en het bezit.

Tja, we weten in ieder geval dat die bestaan.

Maar door alles heen is er een roeping, en de roep daarvan klinkt door de schepping, en dat is de melodie van wat goed is en wat het goede bewerkt. Orde. Liefde. Beheersing.

De goden zijn daartoe slechts de richtinggevers voor wie goed willen doen, of de goden zijn de heersers aan wie de mens zich onderwerpt in het besef van eigen onderworpenheid, of de goden zijn de aantrekkingskrachten voor wie verslaafd of verliefd is.

Dat er dan een almachtige God moet zijn, dat wordt algemeen erkend.

Die laatste zin volgt niet uit de voorgaande alinea, en die alinea begint met een aanname.

Maar ook algemeen wordt gevoeld dat 1) de mens verlaten is, en 2) dat de mens een god wil hebben die op hem persoonlijk toeziet en hem persoonlijk bedient. Met als logisch optredend gevolg dat de mens zichzelf beelden maakt naar zijn eigen gelijkenis.

Precies. Mensen verzinnen goden en godsbeelden. Persoonlijk denk ik dat de jouwe daar één van is.

En dan is jouw vraag of de boodschap niet gefaald heeft. Het antwoord is dat de boodschap klip en klaar is, maar de mens wil er niet aan. De mens maakt er een potje van.

Zoals ik al zei, Iemand of Iets met onuitputtelijke kennis zou dat hebben zien aankomen. Vertrouwen op een boek en enkele profeten in een onontwikkeld, grotendeels analfabetisch gebied..? Niet echt iets dat je zou verwachten van een dergelijke God.

Verderf is wat tegen de natuur is en tegen de geest van het goddelijke en tegen de schoonheid en orde van de schepping. Dat gaat niet over allerlei moraliteit tussen mensen, maar over een schepping als harmonisch geheel. En óók over moraliteit tussen mensen.

Gaat het nou wel of niet over moraliteit tussen mensen?

Er is een boodschap van God, en die boodschap is in elke vezel van deze schepping ingeklonken zoals een fossiel een beest inklinkt, en die boodschap is de boodschap van God aan de mens dat de mens in zijn huidige gedaante

gefaald heeft.

Hoe weet je dat (1) en wat is 'gefaald' (2)?

Dat klopt. De tijd van de wet was voorbij. De wet geeft kennis. De wet geeft de richtlijn. De wet geeft waarheid. De wet geeft sancties. De wet scherpt. De wet verklaart Gods wil. De wet tuchtigt en loutert en deelt de mensen in groepen in. Maar de tijd van de handhaving in het vlees van de wet, is voorbij. Maar de kennis van de wet is muurvast gelegd. Daar kan geen volk of vorst iets tegen inbrengen om dat te veranderen. Zelfs uit de redactie van Genesis kun je al een systeem ontdekken van kleitabletten. Daar is niets 'telefoonspelachtigs' aan. Het begrip "roeping" zoals wij dat onderscheiden als een geestelijke drang is niet wat de profeten hebben gekregen. De profeten kregen concrete instructies met concrete opdrachten en vaak ging het zeer tegen de zin in van de profeten, die hun leven moesten riskeren en hun eigen oordeel moesten loslaten. Denk daarbij aan de zalving tot koning van David, waarbij Samuël eigenlijk herhaaldelijk een andere kant op wil dan God.

Wat bedoel je met 'de wet'?

Nee dat laatste klopt niet. Rationeel is goed. Want het goede is verstandig. En nuchter. En waakzaam. En het kwade zoekt overal toegang. Wel is waar dat je Christus niet kunt leren kennen onder alle omstandigheden. Want Christus kun je alleen kennen door het Woord dat God aan de aarde gebracht heeft. Hij is één met dat Woord. Maar God kun je buitendien leren kennen.

Aannemende dat je met 'Het Woord' de bijbel bedoelt: als de bijbel vereist is om Jezus te leren kennen, zijn we weer terug bij mijn beginpunt: de bijbel is niet genoeg om op een rationele manier overtuigd te worden.

Ik had het meer over Jezus en zijn boodschap.

Waarom? De wereld was ook al vervloekt in de zondvloed. Dekking van 100%.

En toen? Mensen planten voort en al na enkele generaties worden al andere religies gesticht (uitgaande van waarheid van het absurde zondvloed verhaal).

En dat is wat uiteindelijk doorslaggevend zal blijken te zijn: de satan heeft grip op de mens door alles wat in het vlees is. Alles; inclusief de wet.

Dus 'de wet' (die o.a. Gods wil verklaart) is mogelijk (Waarschijnlijk?) beïnvloed door Satan? Misschien is Satan eigenlijk dus wel de 'goeie' en God (Jezus, HG) de 'slechterik'? We kunnen de wet immers niet meer vertrouwen nu.

Het mooie van de boodschap is dat het per definitie niet goed wordt gebracht. Per definitie wordt daarom de mens die gaat geloven teruggeworpen op God Zelf. De zwakte van de boodschap wordt daardoor tot vreselijke sterkte. Want de satan kan het niet meer krom maken en niet meer aanpassen en niet meer manipuleren. Want God zelf heeft het al in gebrokenheid laten brengen. En de satan kan niet meer veranderen wat al was vastgelegd.

Hoe weet je dat Satan dat niet kan?

[broer konijn 0]

Voor wat betreft een andere kijk op de schepping; getuigt het niet méér van het niet willen kijken? De mens eist een beeld naar zijn geur en smaak, maar krijgt een beeld van realiteit. In alle culturen wordt erkend dat er een hogere macht is die wij niet tegenspreken, maar waaraan wij ons onderwerpen. Dat zijn onze goden. En die hebben wij ook in onze cultuur. Ook "de" Wetenschap is een ervan.

Dus de boodschap is zo vaag dat er honderdduizenden verschillende versies (dwz religies, godsbeelden, denominaties, ...) van zijn.

Bij alle verscheidenheid is er ook gemeenschappelijkheid. Wat in de mens is, komt eruit; en wat de mens ten diepste drijft, komt op een zodanige wijze aan de oppervlakte, dat de mens erin laat zien te begrijpen wat de aard en bestemming is.

Een religie gaat over een geloof in een god.

Een godsbeeld gaat over een beleving van een mens.

Een denominatie gaat over een leer die sleutelt aan strekking en reikwijdte.

En wie dat verwerpt, die claimt zijn eigen bezit en zijn eigen macht en zijn eigen recht op deze aarde. En opnieuw worden er goden gezien die als hoger doel en hogere macht gelden, met name het geld en het bezit.

Tja, we weten in ieder geval dat die bestaan.

Ook afgoden van hout en steen bestaan vanaf het moment van verering; en hun invloed kan groot zijn. Maar hun macht buiten de aanbiddende mens om, is een heel ander onderwerp.

Maar door alles heen is er een roeping, en de roep daarvan klinkt door de schepping, en dat is de melodie van wat goed is en wat het goede bewerkt. Orde. Liefde. Beheersing.

De goden zijn daartoe slechts de richtinggevers voor wie goed willen doen, of de goden zijn de heersers aan wie de mens zich onderwerpt in het besef van eigen onderworpenheid, of de goden zijn de aantrekkingskrachten voor wie verslaafd of verliefd is.

Dat er dan een almachtige God moet zijn, dat wordt algemeen erkend.

Die laatste zin volgt niet uit de voorgaande alinea, en die alinea begint met een aanname.

Het gaat verder terug naar; naar het begin waarin de mens erkent dat er iets is waaruit zijn geest en de schepping voortgekomen moet zijn. En naar de onderliggende basis dat het goede en de liefde en de orde niet een kwestie is van een gekozen ding van een mens, maar van een hogere wet en een hoger begrip van waarheid in eeuwigheid.

Maar ook algemeen wordt gevoeld dat 1) de mens verlaten is, en 2) dat de mens een god wil hebben die op hem persoonlijk toeziet en hem persoonlijk bedient. Met als logisch optredend gevolg dat de mens zichzelf beelden maakt naar zijn eigen gelijkenis.

Precies. Mensen verzinnen goden en godsbeelden. Persoonlijk denk ik dat de jouwe daar één van is.

Vanuit jouw beleving kun je dat ervaren, maar het strookt niet met wat je van mij voorgespiegeld krijgt. Onmiskenbaar volg ik in mijn geloof een woord dat waarheid claimt dat het terug te voeren is tot de enige en almachtige God die zich heeft geopenbaard aan de wereld. Het geloof wordt voortgebracht door de ziel. Kennis door het onderzoeken van de waarheid. Een gelovige omarmt kennis, en is er niet wars van. Verlichting zoals we dat kennen in wereldse zin, is voortgekomen uit een geloof van waarheid en zekerheid.

En dan is jouw vraag of de boodschap niet gefaald heeft. Het antwoord is dat de boodschap klip en klaar is, maar de mens wil er niet aan. De mens maakt er een potje van.

Zoals ik al zei, Iemand of Iets met onuitputtelijke kennis zou dat hebben zien aankomen. Vertrouwen op een boek en enkele profeten in een onontwikkeld, grotendeels analfabetisch gebied..? Niet echt iets dat je zou verwachten van een dergelijke God.

Analfabetisme zegt niets. Behalve dan over jouw verknipte perceptie van de oudheid. Ergens in het onderbewuste denkt de moderne denkende mens steeds dat oudere beschavingen minder intellect hadden. Maar dat is in het geheel een onjuiste voorstelling van zaken. Hoe minder er was aan geavanceerde middelen, hoe meer er een noodzaak was om ook het intellect te gebruiken waarvoor het was bedoeld. Doen wij dat ook?

Onderontwikkeldheid is een zaak van beschikking over middelen, maar is zeker niet verstandeloos. Wel bijzonder in je overwegingen is dat God inderdaad mensen heeft gecreëerd die minder verstandig waren. Maar niet vanaf het begin was dat zo. En door de enorme leeftijden van meer dan 500 jaar was er ook niet het voortdurende verwaaien van verstand na elke generatie. Waarbij belangrijk is dat ook het verdwijnen van gezag leidt tot onnadenkendheid en onverstand bij jongeren die het allemaal nog moeten ontdekken en in wijsheid gewoon nogal tekort schieten. Het slechte in de mens leidt tot onverstand, het goede tot verstandige wijsheid. Maar inderdaad, van het volk Israël kan worden gezegd dat er nogal weinig ontwikkeling in geestelijke zin was. Het werd op een gegeven moment uitsluitend gered vanwege Gods Eer en Zijn heilige Naam. Maar Mozes' ouders bijvoorbeeld, waren niet dergelijke onderontwikkelden, en Mozes en zijn broer en zus ook niet.

Wat je mag verwachten van God, is dat de mens genoeg wordt gegeven om te geloven en te kiezen, en te weinig om die keuze te kunnen maken als er geen liefde is en inzicht van geestelijke waarheden. Verstandige mensen kiezen verstandig. De bijbel getuigt ons dat ook ongelovige koningen bij tijden verstandig kozen, nadat ze zicht kregen op hogere waarheden. Maar lang niet altijd worden ze gedreven door geloof in God. Geloof geeft gedrevenheid. Gedreven mensen daarentegen kiezen vol vuur en worden pas verstandig (hopelijk) als het vuur uitgeraasd is. En heel soms zijn gedreven mensen ook heel verstandig in hun gedrevenheid.

De hogere geestelijke waarheid van kiezen en miskleunen is bekend en ingebakken als bederf in de schepping. Het is waar de mens zelf onontkoombaar op afstevent. Maar kennis is niet genoeg. Verstand in redelijkheid brengt geen verlossing. De joden hadden veel verstand en kennis van waarheid, maar het ontbrak aan hetgeen er echt toe deed. Aan liefde voor God, op een wijze dat God daarin geëerd wordt, in plaats van het onterende waarvan steeds sprake is. Daarom komt er ook de tijd in Christus dat de kennis er echt niet meer toe doet, maar wel het brandende geloof uit liefde in barmhartigheid. Hoewel het vanuit die basis nog steeds een zaak en taak van kennis en groei is. En waar veel kennis is, daar is God het niet die de onderontwikkeling bevordert, maar de mens zelf kiest voor onverstand en schermt kennis en wijsheid af en zet het op afstand van de leken, en zelfs de waarheid van God op afstand van de wereld, achter dikke muren die zich anti-identificeren met waarheid en zekerheid.

Zowel bij kennis als bij analfabetisme zoekt de verstandige mens woorden van God bij de dienaren van God, Maar een verstandig mens beproeft ook alle woorden of deze uit God zijn, Want een verstandig mens heeft zelf de beschikking over de basale kennis van God uit de natuur waarop hij zijn onderzoekingen bouwt en het groeien van zijn kennis baseert.

Verderf is wat tegen de natuur is en tegen de geest van het goddelijke en tegen de schoonheid en orde van de schepping. Dat gaat niet over allerlei moraliteit tussen mensen, maar over een schepping als harmonisch geheel. En óók over moraliteit tussen mensen.

Gaat het nou wel of niet over moraliteit tussen mensen?

Verderf gaat niet over moraliteit. Maar het brengt wel tot moreel besef.

Er is een boodschap van God, en die boodschap is in elke vezel van deze schepping ingeklonken zoals een fossiel een beest inklinkt, en die boodschap is de boodschap van God aan de mens dat de mens in zijn huidige gedaante

gefaald heeft.

Hoe weet je dat (1) en wat is 'gefaald' (2)?

1. Kijk naar de schepping tot aan de horizon en stel jezelf vragen over leven en dood, over vrede en oorlog, over recht en onrecht. Heb je daar een gevoel bij of een moreel besef?

Jouw plaats op aarde getuigt van jouw identiteit en jouw aard van zijn ten opzichte van de schepping in haar aard van zijn.

2. Gefaald is, dat je niet doet wat je wel kunt verzinnen dat je zou moeten doen. Dat je weet wat te doen, maar niet in staat om je niet te laten afleiden om het goede dat je bent gaan doen ook weer te verstoren. Ben je daarin wel geslaagd, dan mag je met recht ook zeggen dat je als schepping niet hebt gefaald. Maar betrek dan ook je omgeving erbij. Een rechtvaardig mens beheerst zijn omgeving zodanig dat zijn omgeving een stukje vrede op aarde wordt, of althans een lichtschijnsel krijgt van een stukje hemel op aarde. Ben je zo rechtvaardig, dan heb je recht op een plek naast Job, en heb je reden om tot God te klagen over de ellende om je heen. Reden voor jezelf, maar geen recht. Ook Job had dat recht niet, hoewel hij wel rechtvaardig was.

Dat klopt. De tijd van de wet was voorbij. De wet geeft kennis. De wet geeft de richtlijn. De wet geeft waarheid. De wet geeft sancties. De wet scherpt. De wet verklaart Gods wil. De wet tuchtigt en loutert en deelt de mensen in groepen in. Maar de tijd van de handhaving in het vlees van de wet, is voorbij. Maar de kennis van de wet is muurvast gelegd. Daar kan geen volk of vorst iets tegen inbrengen om dat te veranderen. Zelfs uit de redactie van Genesis kun je al een systeem ontdekken van kleitabletten. Daar is niets 'telefoonspelachtigs' aan. Het begrip "roeping" zoals wij dat onderscheiden als een geestelijke drang is niet wat de profeten hebben gekregen. De profeten kregen concrete instructies met concrete opdrachten en vaak ging het zeer tegen de zin in van de profeten, die hun leven moesten riskeren en hun eigen oordeel moesten loslaten. Denk daarbij aan de zalving tot koning van David, waarbij Samuël eigenlijk herhaaldelijk een andere kant op wil dan God.

Wat bedoel je met 'de wet'?

De boeken van Mozes voor wie kennis zoekt, en de verbondswet van God voor de leek.

Nee dat laatste klopt niet. Rationeel is goed. Want het goede is verstandig. En nuchter. En waakzaam. En het kwade zoekt overal toegang. Wel is waar dat je Christus niet kunt leren kennen onder alle omstandigheden. Want Christus kun je alleen kennen door het Woord dat God aan de aarde gebracht heeft. Hij is één met dat Woord. Maar God kun je buitendien leren kennen.

Aannemende dat je met 'Het Woord' de bijbel bedoelt: als de bijbel vereist is om Jezus te leren kennen, zijn we weer terug bij mijn beginpunt: de bijbel is niet genoeg om op een rationele manier overtuigd te worden.

Dat is wellicht jouw angst. Maar de angst is onterecht. Zeg ik. En dat angst een slechte raadgever is, dat is algemeen bekend.

Ik had het meer over Jezus en zijn boodschap.

Waarom? De wereld was ook al vervloekt in de zondvloed. Dekking van 100%.

En toen? Mensen planten voort en al na enkele generaties worden al andere religies gesticht (uitgaande van waarheid van het absurde zondvloed verhaal).

Waarom is een Tsunami NIET absurd? Omdat je er een wetenschappelijke bodem onder legt. Zoek naar de geestelijke wetenschappelijke waarheden, en je ontdekt de geestelijke natuurwetten die gelden in onze schepping. Leg je nu een wetenschappelijke bodem onder de zondvloed, begin je dan ook te geloven? Natuurlijk niet. Het is voor jou slechts een argument. Het geloof bestaat bij de gratie van het niet begrijpen. Wat wordt begrepen valt af van het geloof en wordt wetenschap zonder geloof. Zo dacht Einstein ook, in een soort van onwillig halfgeloof. Zo is het ook met de waarheid. Direct na de zondvloed was de waarheid algemeen geldig. Maar het gezag van de aardsvader Noach taant met de tijd en het verliezen van controle over het nageslacht. En alleen waar het gezag van de ouden ook gezag houden bij de kinderen, blijft waarheid gewaarborgd. Waarheid is verbonden met voorzichtige eer geven aan wat je niet zelf hebt ervaren, maar wel echt uit een bron komt van waarde. Dus wat jij ziet als vele religies en als onmogelijkheid van een ware godsdienst, dat is in werkelijkheid niets anders dan het afkeren van nieuwe generaties van het gezag van de ouders. Groot is de kracht van de ouden die gezag houden over de kinderen. Denk aan de Rehabieten die de opdrachten van hun vaderen van geslacht op geslacht overdroegen en tot voorbeeld worden gesteld aan het volk. Dat is het volk dat niet in onderontwikkeling leeft, maar een woord heeft en een wet en een richtinggever waar niemand omheen kan. Herstel: waar niemand omheen wil. Want met het vervallen van de wil, vervalt ook het uitzicht op de toekomst voor de kinderen, die was beloofd in het verleden aan de vaderen.

En dat is wat uiteindelijk doorslaggevend zal blijken te zijn: de satan heeft grip op de mens door alles wat in het vlees is. Alles; inclusief de wet.

Dus 'de wet' (die o.a. Gods wil verklaart) is mogelijk (Waarschijnlijk?) beïnvloed door Satan? Misschien is Satan eigenlijk dus wel de 'goeie' en God (Jezus, HG) de 'slechterik'? We kunnen de wet immers niet meer vertrouwen nu.

Ik ga ver, maar meen het wel. De wet is van God, maar de satan gaat haar overnemen, haar gezagsdragers, haar uitleg, haar bewoordingen, en haar tekst, en ook de luisteraars worden slachtoffers in niet horen en niet verstaan en niet volgen wat wel wordt uitgelegd. Uiteindelijk is daar een wisselwerking en een spanningsveld met de ziel zelf die in onwil of ongeloof zich losmaakt van God en kiest voor het kwaad, en God die Zich van die ziel afwendt. Maar het algemene blijft er onveranderd onder, namelijk dat wij leven in een tijd van chaos en verwarring, die er ook moet zijn, omdat het geloof gaat over het branden in liefde, en niet over de liefdeloosheid in berekendheid.

De wet wordt dus inderdaad onder omstandigheden weggenomen uit het zicht, maar dat maakt de satan niet tot gelijkhebber. Wel tot winnaar over het vlees in de eerste dood. En ook als winnaar over de geest in de tweede dood, voor zover de ziel zich heeft verbonden met de satan, zodanig dat de satan wordt gerekend de vader van deze ziel te zijn. Maar wie het kindschap van God ontdekt en deze aanvaardt (is dus een keuze in onze schepping) die wordt ook daadwerkelijk gerekend een kind van God te zijn. En die sterft wel de eerste dood, maar zal opstaan en leven tot in eeuwigheid, welke opstanding mag worden beleefd, door het aannemen van Jezus Christus als verlosser en middelaar om tot de God te komen, die van oudsher de schepping heeft uitgedacht en aan de mens een plaats in de schepping om op te groeien tot authentieke godenzonen aan de hand van Zijn geboden. Met niets anders als basis dan de realiteit van het leven, en een welluidend woord van waarschuwing, dat er meer te doen is met deze schepping dan wij zien. Wij zijn kinderen van de eerste mens, die in kennis was en in kennis leefde, maar die ervoor koos om aan God gelijk te willen zijn. Dat worden wij dus ook in zijn bloed, nadat we eerst delen in de de ellende van het aan God gelijk te willen worden. Wij erven de positie in het aardse samen met de richtlijnen van onze vader in het vlees. En in de geest wordt wij een met God door het bloed van Christus. En het principiële dat ons brengt van de eerste adam (Adam) tot de tweede Adam (Christus) is het waarschuwende woord van wet en profeten die voldoende verkondigen om tot kennis te komen in geloof, maar onvoldoende om de duisternis waarin de mens is te verlichten tot de heerlijkheid Gods. Opdat tot God alleen komt, de ziel die ook uit geloof in liefde in absolute vrijheid aan de Roepstem van God gehoor geeft. Want let wel: als wij Gods Naam letterlijk in de wolken geschreven hadden staan, waren wij in het geheel niet vrij geweest. Want een schepsel is nooit vrij van zijn maker. Wij moeten vrij geweest zijn van God om te leren en te kunnen zien dat wij zonder God tot helemaal niets in staat zijn. Dat is de enige basis waarop God ons als gelijken kan behandelen. Dat is de enige weg waarop de mens aan God als soortgelijke geldt, zonder in hoogmoed te gaan denken ook echt gelijk te kunnen zijn. Het is reeds voorspiegeld onder de mensen, in een ambt en een functie: die van een koning.

Het mooie van de boodschap is dat het per definitie niet goed wordt gebracht. Per definitie wordt daarom de mens die gaat geloven teruggeworpen op God Zelf. De zwakte van de boodschap wordt daardoor tot vreselijke sterkte. Want de satan kan het niet meer krom maken en niet meer aanpassen en niet meer manipuleren. Want God zelf heeft het al in gebrokenheid laten brengen. En de satan kan niet meer veranderen wat al was vastgelegd.

Hoe weet je dat Satan dat niet kan?

Je hebt gelijk. Dat weten wij niet. Er zal een tijd komen dat de satan tekenen zal doen die de mensen zal overtuigen van het hogere, en op die basis de mens zal doen buigen en hem zal onderwerpen. Hij doet het als hij de kans krijgt zelfs vanuit Jeruzalem om zo alle ziel die in ongeestelijke verdwaasdheid kiest voor het vlees, te verleiden. Maar God vraagt nu al en waarschuwt bij voorbaat, om niet te buigen voor alle hogere machten die bewijzen hogere macht te zijn, en daarvoor zelfs Gods tekenen en positie zullen claimen, maar voor de God van Waarheid, Liefde en Recht in barmhartigheid. Niet zoals de wereld die leert en niet zoals volken met krijgsgoden die leren, maar zoals ons is overgeleverd van onze vaders. Niet wat in traditie door nageslachten is veranderd, maar wat in traditie juist onveranderlijk is gebleven en ook echt van onze vader afstamt. Maar welke ook buitendien vanuit de aard van zijn als mens gesteld in de schepping, in gezond verstand onderkend kunnen worden. In het oordelen naar eigen aard en natuur, zoals de volkeren op deze aarde in gezond verstand - losgekomen van traditie en cultuur - ook hun eigen positie op deze aarde kunnen bepalen.

Maar wij leven in een tijd waarin Gods Woord is geopenbaard, en bekend geworden is over heel de aarde, en bevestigd betrouwbaar te zijn - voor wie er oog voor heeft.

[Humanist 0]

Die laatste zin volgt niet uit de voorgaande alinea, en die alinea begint met een aanname.

Het gaat verder terug naar; naar het begin waarin de mens erkent dat er iets is waaruit zijn geest en de schepping voortgekomen moet zijn.

Ik geloof niet in een geest zoals die in het christendom wordt beschreven (iets dat na de dood blijft bestaan bv). En ja, onze intuïtie zegt dat er iets moet zijn dat de 'schepping' (ik prefereer de term kosmos) heeft doen ontstaan. Wat dat is doen vele mythes en theorieën de ronde over. Intuïtie =/= bewijs. Bewijs = bewijs.

En naar de onderliggende basis dat het goede en de liefde en de orde niet een kwestie is van een gekozen ding van een mens, maar van een hogere wet en een hoger begrip van waarheid in eeuwigheid.

Er lijkt een zekere zin van moreel besef te zijn ingebed in de mens, mee eens. Iets dat voortgekomen is uit de evolutie (empathie, altruïsme), discussie en de maatschappij.

Onmiskenbaar volg ik in mijn geloof een woord dat waarheid claimt dat het terug te voeren is tot de enige en almachtige God die zich heeft geopenbaard aan de wereld. Het geloof wordt voortgebracht door de ziel. Kennis door het onderzoeken van de waarheid. Een gelovige omarmt kennis, en is er niet wars van. Verlichting zoals we dat kennen in wereldse zin, is voortgekomen uit een geloof van waarheid en zekerheid.

Je hebt het over een waarheidsclaim die volgens jou is terug te leiden naar God. Hiervoor haal je intuïtie en een soort diep algemeen besef aan als bewijs. Intuïtie zit er echter vaak naast en is op zichzelf onovertuigend als bewijs voor een over het bovennatuurlijke. Een algemeen besef kan op andere wijzes verklaard worden en is precies dat: algemeen. Het wijst net zo zeer naar JHWH als op Krishna en Thor.

En dan is jouw vraag of de boodschap niet gefaald heeft. Het antwoord is dat de boodschap klip en klaar is, maar de mens wil er niet aan. De mens maakt er een potje van.

Zoals ik al zei, Iemand of Iets met onuitputtelijke kennis zou dat hebben zien aankomen. Vertrouwen op een boek en enkele profeten in een onontwikkeld, grotendeels analfabetisch gebied..? Niet echt iets dat je zou verwachten van een dergelijke God.

Analfabetisme zegt niets. [heel verhaal over onderontwikkeling etc]

Grappig dat je maar op één puntje in gaat van die hele zin. Overigens zegt analfabetisme wel degelijk iets: een boek openbaren aan mensen die het niet kunnen lezen is niet de verstandigste manier op je boodschap te verspreiden.

Er is een boodschap van God, en die boodschap is in elke vezel van deze schepping ingeklonken zoals een fossiel een beest inklinkt, en die boodschap is de boodschap van God aan de mens dat de mens in zijn huidige gedaante

gefaald heeft.

Hoe weet je dat (1) en wat is 'gefaald' (2)?

1. Kijk naar de schepping tot aan de horizon en stel jezelf vragen over leven en dood, over vrede en oorlog, over recht en onrecht. Heb je daar een gevoel bij of een moreel besef?

Leven en dood: gevoel, de rest ook omdat het te abstract is.

Wat is je punt?

Jouw plaats op aarde getuigt van jouw identiteit en jouw aard van zijn ten opzichte van de schepping in haar aard van zijn.

Waarom?

2. Gefaald is, dat je niet doet wat je wel kunt verzinnen dat je zou moeten doen. Dat je weet wat te doen, maar niet in staat om je niet te laten afleiden om het goede dat je bent gaan doen ook weer te verstoren. Ben je daarin wel geslaagd, dan mag je met recht ook zeggen dat je als schepping niet hebt gefaald. Maar betrek dan ook je omgeving erbij. Een rechtvaardig mens beheerst zijn omgeving zodanig dat zijn omgeving een stukje vrede op aarde wordt, of althans een lichtschijnsel krijgt van een stukje hemel op aarde. Ben je zo rechtvaardig, dan heb je recht op een plek naast Job, en heb je reden om tot God te klagen over de ellende om je heen.

Kan God falen?

Reden voor jezelf, maar geen recht. Ook Job had dat recht niet, hoewel hij wel rechtvaardig was.

Dat vind ik problematisch. Job wordt als rechtvaardig beschouwd door de bijbel/God. De man die toegaf aan een horde geile mannen die met elkaar seks zouden hebben, tenzij Job zijn dochters aan de mannen gaf. Job gaf zijn dochters aan de horde mannen. Rechtvaardigheid... in de bronstijd misschien.

Nee dat laatste klopt niet. Rationeel is goed. Want het goede is verstandig. En nuchter. En waakzaam. En het kwade zoekt overal toegang. Wel is waar dat je Christus niet kunt leren kennen onder alle omstandigheden. Want Christus kun je alleen kennen door het Woord dat God aan de aarde gebracht heeft. Hij is één met dat Woord. Maar God kun je buitendien leren kennen.

Aannemende dat je met 'Het Woord' de bijbel bedoelt: als de bijbel vereist is om Jezus te leren kennen, zijn we weer terug bij mijn beginpunt: de bijbel is niet genoeg om op een rationele manier overtuigd te worden.

Dat is wellicht jouw angst. Maar de angst is onterecht. Zeg ik. En dat angst een slechte raadgever is, dat is algemeen bekend.

Een tekst waarvan we de bron niet kennen, waarvan we weten dat er meerdere schrijvers zijn en waarvan we het origineel niet meer hebben. Dat is de bijbel. En dat is niet genoeg bewijs voor een bovennatuurlijke claim (bijvoorbeeld omtrent Jezus' wederopstanding) die tegen de natuurwetten in gaat.

Waarom is een Tsunami NIET absurd? Omdat je er een wetenschappelijke bodem onder legt. Zoek naar de geestelijke wetenschappelijke waarheden, en je ontdekt de geestelijke natuurwetten die gelden in onze schepping. Leg je nu een wetenschappelijke bodem onder de zondvloed, begin je dan ook te geloven? Natuurlijk niet.

Omdat er geen wetenschappelijke basis/bodem/bewijs voor is.

Het is voor jou slechts een argument. Het geloof bestaat bij de gratie van het niet begrijpen. Wat wordt begrepen valt af van het geloof en wordt wetenschap zonder geloof.

'Geloof' is dan, zoals Neil deGrasse Tyson zegt, een eeuwig kleiner wordend pakket wetenschappelijke onwetendheid. Het antwoord op wetenschappelijke kwesties is nog nooit 'God' geweest, er is altijd een natuurlijke verklaring geweest. Of we zeggen 'we weten het (nog) niet', dat is eerlijker dan zeggen 'God deed het', want dat weten we helemaal niet.

Zo dacht Einstein ook, in een soort van onwillig halfgeloof. Zo is het ook met de waarheid. Direct na de zondvloed was de waarheid algemeen geldig. Maar het gezag van de aardsvader Noach taant met de tijd en het verliezen van controle over het nageslacht. En alleen waar het gezag van de ouden ook gezag houden bij de kinderen, blijft waarheid gewaarborgd. Waarheid is verbonden met voorzichtige eer geven aan wat je niet zelf hebt ervaren, maar wel echt uit een bron komt van waarde. Dus wat jij ziet als vele religies en als onmogelijkheid van een ware godsdienst, dat is in werkelijkheid niets anders dan het afkeren van nieuwe generaties van het gezag van de ouders. Groot is de kracht van de ouden die gezag houden over de kinderen. Denk aan de Rehabieten die de opdrachten van hun vaderen van geslacht op geslacht overdroegen en tot voorbeeld worden gesteld aan het volk. Dat is het volk dat niet in onderontwikkeling leeft, maar een woord heeft en een wet en een richtinggever waar niemand omheen kan. Herstel: waar niemand omheen wil. Want met het vervallen van de wil, vervalt ook het uitzicht op de toekomst voor de kinderen, die was beloofd in het verleden aan de vaderen.

En vlak na de opstijging van Mohammed op het vliegende paard Buraq naar de hemel was dit een algemeen geldende waarheid. Dat dit nu niet meer zo is komt door het afkeren van nieuwe generaties van deze waarheid. Zo ken ik er nog wel een paar.

Het mooie van de boodschap is dat het per definitie niet goed wordt gebracht. Per definitie wordt daarom de mens die gaat geloven teruggeworpen op God Zelf. De zwakte van de boodschap wordt daardoor tot vreselijke sterkte. Want de satan kan het niet meer krom maken en niet meer aanpassen en niet meer manipuleren. Want God zelf heeft het al in gebrokenheid laten brengen. En de satan kan niet meer veranderen wat al was vastgelegd.

Hoe weet je dat Satan dat niet kan?

Je hebt gelijk. Dat weten wij niet. Er zal een tijd komen dat de satan tekenen zal doen die de mensen zal overtuigen van het hogere, en op die basis de mens zal doen buigen en hem zal onderwerpen.

Hoe weet je dat?

[broer konijn 0]

dubbel

[broer konijn 0]

begin waarin de mens erkent dat er iets is waaruit zijn geest en de schepping voortgekomen moet zijn.

Ik geloof niet in een geest zoals die in het christendom wordt beschreven (iets dat na de dood blijft bestaan bv). En ja, onze intuïtie zegt dat er iets moet zijn dat de 'schepping' (ik prefereer de term kosmos) heeft doen ontstaan. Wat dat is doen vele mythes en theorieën de ronde over. Intuïtie =/= bewijs. Bewijs = bewijs.

Het evangelie pretendeert een betrouwbaar getuigenis te zijn.

Hoe betrouwbaar het is, kan worden geverifieerd.

Mythes en theorieën hebben vanuit hun eigen aard van zijn, geen claim van getuigenis of betrouwbaarheid.

En naar de onderliggende basis dat het goede en de liefde en de orde niet een kwestie is van een gekozen ding van een mens, maar van een hogere wet en een hoger begrip van waarheid in eeuwigheid.

Er lijkt een zekere zin van moreel besef te zijn ingebed in de mens, mee eens. Iets dat voortgekomen is uit de evolutie (empathie, altruïsme), discussie en de maatschappij.

Evolutie drijft op een theorie; een aanname. Als mocht blijken dat het tegenovergestelde aan de orde is, namelijk een goed intelligent begin met een afnemende graad van intellect en orde, dan is ons huidig moreel besef onderhevig geweest aan behoorlijke slijtage, waardoor ons huidig denken moet worden opgewaardeerd naar een niveau van hoger geestelijk begrip. Ben je het met dit gedachten-experiment eens?

Onmiskenbaar volg ik in mijn geloof een woord dat waarheid claimt dat het terug te voeren is tot de enige en almachtige God die zich heeft geopenbaard aan de wereld. Het geloof wordt voortgebracht door de ziel. Kennis door het onderzoeken van de waarheid. Een gelovige omarmt kennis, en is er niet wars van. Verlichting zoals we dat kennen in wereldse zin, is voortgekomen uit een geloof van waarheid en zekerheid.

Je hebt het over een waarheidsclaim die volgens jou is terug te leiden naar God. Hiervoor haal je intuïtie en een soort diep algemeen besef aan als bewijs. Intuïtie zit er echter vaak naast en is op zichzelf onovertuigend als bewijs voor een over het bovennatuurlijke. Een algemeen besef kan op andere wijzes verklaard worden en is precies dat: algemeen. Het wijst net zo zeer naar JHWH als op Krishna en Thor.

Er zijn overeenkomsten en verschillen. Overeenkomsten getuigen van iets goddelijks dat in de natuur naar boven komt zetten; en verschillen betreffen theorieën en mythes, tegenover geschiedenis en getuigenissen.

Analfabetisme zegt niets. [heel verhaal over onderontwikkeling etc]

Grappig dat je maar op één puntje in gaat van die hele zin. Overigens zegt analfabetisme wel degelijk iets: een boek openbaren aan mensen die het niet kunnen lezen is niet de verstandigste manier op je boodschap te verspreiden.

Nee; dat slaat inderdaad nergens op. Vooral niet als het in de directe rede is geschreven aan diegene die het moet schrijven. God openbaart zich in heel de geschiedenis juist aan hen die heel veel kennis hebben van God en de geschiedenis van de mensheid, en juist door die kennis een hoger begrip hebben en zodanig dicht bij God komen, dat God ook hen wil bereiken. Dat dat weer door God wordt gewerkt maakt niet uit voor het principe dat God geen God is van analfabeten en priesters en profeten zonder verstand. Wel zegt God heel nadrukkelijk dat er een tijd is aangebroken dat al het verstand en al de kennis niet meer helpt om tot God te kunnen komen. Het gaat uiteindelijk om het brandende vuur in het hart en het willen lopen van de goede weg.

Maar een dergelijke tijd mag nooit een excuus voor gelovigen zijn om de verkondigde waarheid en de betrouwbare getuigenissen bij het grofvuil te zetten.

Er is een boodschap van God, en die boodschap is in elke vezel van deze schepping ingeklonken zoals een fossiel een beest inklinkt, en die boodschap is de boodschap van God aan de mens dat de mens in zijn huidige gedaante

gefaald heeft.

1. Kijk naar de schepping tot aan de horizon en stel jezelf vragen over leven en dood, over vrede en oorlog, over recht en onrecht. Heb je daar een gevoel bij of een moreel besef?

Leven en dood: gevoel, de rest ook omdat het te abstract is.

Wat is je punt?

Bekijk de fossielen, elk naar hun eigen aard en verschijning, maar onderscheid in betrouwbaarheid, getuigenis, geschiedenis, en theorie en mythes, plaats het in een logisch samenhangend verband, en trek er je conclusies uit. Lijkt me als methode erg wetenschappelijk verantwoord.

Jouw plaats op aarde getuigt van jouw identiteit en jouw aard van zijn ten opzichte van de schepping in haar aard van zijn.

Waarom?

Vraag dat jezelf, wanneer je je aard hebt ontdekt. Je gaat beheersen en ordenen. Ga naar google-maps en kijk via de satellietbeelden naar de tuinen achter alle huizen. Allemaal kleine koninkrijkjes. Er komt orde in de chaos. En kijk dan naar andere tuinen en zie hoe het beest kan heersen en hoe dat zelfs tot onder het dak doorwerkt in wreedheid en verscheuring. De aard van de mens is gelegen op de snijvlak tussen goed en kwaad, tussen beheersing en verwoesting. En al het goede is uit God, al het kwade uit de satan. En de mens wordt aan twee kanten getrokken. Maar leeft in eigen vrijheid tot eigen keuzes. Waarom? Zeg jij het maar. Want het waarom doet niets af aan de feitelijkheid.

2. Gefaald is, dat je niet doet wat je wel kunt verzinnen dat je zou moeten doen. Dat je weet wat te doen, maar niet in staat om je niet te laten afleiden om het goede dat je bent gaan doen ook weer te verstoren. Ben je daarin wel geslaagd, dan mag je met recht ook zeggen dat je als schepping niet hebt gefaald. Maar betrek dan ook je omgeving erbij. Een rechtvaardig mens beheerst zijn omgeving zodanig dat zijn omgeving een stukje vrede op aarde wordt, of althans een lichtschijnsel krijgt van een stukje hemel op aarde. Ben je zo rechtvaardig, dan heb je recht op een plek naast Job, en heb je reden om tot God te klagen over de ellende om je heen.

Kan God falen?

Zeker. God kan falen in het geven van macht aan engelen en mensen. Niet omdat God zelf faalt, maar omdat de schepselen uit hun plaats en roeping vervallen tot eigen keuzes. Niet alle schepselen zijn gelijk. De mens is toevallig een schepsel met een zelfgekozen bestemming om soortgelijk aan God te worden. Zoals de engelen schepselen zijn met soms een zelfgekozen bestemming om gelijk aan de mensen te worden. Zoals ook God ZELF een plan had om als 'gelijke' te worden van zijn schepselen. Maar de crux tussen plan en realisatie van dat plan is gelegen in vrije wil en kennis van goed en kwaad. Dat wil zeggen, zodanig gelijk aan God worden dat je tegen God kunt kiezen, maar daarvoor dan wel zodanig veel kennis hebt verworven dat je weet dat het kiezen tegen God gelijk is aan de deuren van de hel wijd openzetten en een oneindig vat van ellende en droefenis opentrekken. Niet meer in een abstractie zoals Adam en Eva uitsluitend dachten in abstracties, maar in een diep gevoel van ervaring wat ellende is en hoe dat precies voelt als je wordt verlaten en kapot gemaakt. De mens kent dat wat God kent. En om de mens te garanderen dat de mens hierin niet alleen staat tegenover God, heeft God Zijn Zoon Jezus Christus gezonden om alle ellende van de mens ook aan den lijve te ondervinden, zodat God in Christus als gelijk wordt in diepe emotionele ervaringskennis van kwaad. Ik denk dat God die kennis wel heeft. Maar in Christus toont Hij ook aan de mens, dat die kennis daadwerkelijk meer is en dieper gaat dan kennis. Zijn EIGEN Zoon. Tot voorbeeld van Leven in de heerlijkheid van God. Vergelijk het met het bidden van Jezus Christus bij de opstanding van Lazarus. Hij bidt en dankt dat God Hem verhoorde, maar zegt erbij dat hij bidt en dankt voor de aanwezigen, zodat die begrijpen wat er is gebeurd.

Reden voor jezelf, maar geen recht. Ook Job had dat recht niet, hoewel hij wel rechtvaardig was.

Dat vind ik problematisch. Job wordt als rechtvaardig beschouwd door de bijbel/God. De man die toegaf aan een horde geile mannen die met elkaar seks zouden hebben, tenzij Job zijn dochters aan de mannen gaf. Job gaf zijn dochters aan de horde mannen. Rechtvaardigheid... in de bronstijd misschien.

Zoals ik zei, het begint met onderscheid te brengen tussen mythe, theorie, getuigenis en geschiedenis. Kennis van waarheid, begint met kennis van je eigen omgeving en je eigen zicht. Lot is geen Job. Lees het boek Job! Jij verwart die twee. Lot en Abraham kozen een stuk land, en Lot koos het verkeerde doordat hij keek naar haalbaarheid en wat het oog ziet, koos de prachtige landerijen, en hij kwam verkeerd uit en hem trof alle ellende die je je kunt voorstellen. Die landerijen zijn nog steeds woestijn en zijn gezin trof rampspoed op rampspoed. maar Abraham koos puur op basis van het geloof dat God hem wel zou voorzien van het goede, en hij werd onmiddellijk ook bevestigd dat zijn keuze de goede en zegendragende is.

Dat is wellicht jouw angst. Maar de angst is onterecht. Zeg ik. En dat angst een slechte raadgever is, dat is algemeen bekend.

Een tekst waarvan we de bron niet kennen, waarvan we weten dat er meerdere schrijvers zijn en waarvan we het origineel niet meer hebben. Dat is de bijbel. En dat is niet genoeg bewijs voor een bovennatuurlijke claim (bijvoorbeeld omtrent Jezus' wederopstanding) die tegen de natuurwetten in gaat.

Ergens moet je loskomen van allerlei aannames en vooroordelen. Hoewel we verstandig kunnen spreken over elk punt van geloof, zul je ergens een punt moeten bereiken om argumenten ook te onderscheiden in zingevende argumentatie tegenover argumentatie die op niets anders rust dan op stompzinnig verzet. De claim van de bijbel is niet voor jou. De claim van de bijbel is voor hen die het joodse geloof hebben onderkend van de Ware God te zijn en die groeien in kennis, en zodoende ontdekken via de lijn van Mozes en de profeten en Johannes de doper en de Messias, dat er een rationele lijn is vanaf het begin. Maar de ratio hielp de Joden ook niet. Dus ergens moet je een stap maken naar het geloof. Of anders heel de ratio laten vallen en beginnen met het eenvoudige hartelijke geloof in Jezus Christus. Welke weg je kiest maakt denk ik niet uit. Maar in elk geval zul je te maken krijgen met een hoop verstandeloos redeneren op basis van argumenten die niet zijn gebaseerd op inzicht en verstand, maar op wat het is: Argumentatie.

Waarom is een Tsunami NIET absurd? Omdat je er een wetenschappelijke bodem onder legt. Zoek naar de geestelijke wetenschappelijke waarheden, en je ontdekt de geestelijke natuurwetten die gelden in onze schepping. Leg je nu een wetenschappelijke bodem onder de zondvloed, begin je dan ook te geloven? Natuurlijk niet.

Het is voor jou slechts een argument. Het geloof bestaat bij de gratie van het niet begrijpen. Wat wordt begrepen valt af van het geloof en wordt wetenschap zonder geloof.

'Geloof' is dan, zoals Neil deGrasse Tyson zegt, een eeuwig kleiner wordend pakket wetenschappelijke onwetendheid. Het antwoord op wetenschappelijke kwesties is nog nooit 'God' geweest, er is altijd een natuurlijke verklaring geweest. Of we zeggen 'we weten het (nog) niet', dat is eerlijker dan zeggen 'God deed het', want dat weten we helemaal niet.

Wat maakt het uit? Als het niet verklaard is, dan zegt een ongelovige dat het onverklaarbare mogelijk aan een God toegerekend kan worden, en als het wel wordt verklaard, dan is God buiten spel gezet. Vat je wel hoe ongelooflijk dwaas dat is? De mens die wel gelooft in een theorie van een God als het onbegrijpelijk is, die verwerpt God zodra het begrijpelijk wordt. Maar diezelfde mens heeft dus aan het begrijpen van iets wat hij zelf niet gemaakt heeft, genoeg om de maker minder te achten dan hemzelf vanaf het moment dat hij weet hoe het werkt. Maar kan de mens het ook Maken? De mens is als een verstandeloos kind van twee jaar oud in een tuin die hem te wonderlijk is, en zodra hij een bloem ziet staan en dat plukken kan, denkt hij dat hij machthebber van de tuin is. Vertederend eigenlijk. Verdrietig; als je ziet dat die tuin niet zo vredig is. Gelukkig heeft hij een vader die hem nog kan opvoeden.

Zo dacht Einstein ook, in een soort van onwillig halfgeloof. Zo is het ook met de waarheid. Direct na de zondvloed was de waarheid algemeen geldig. Maar het gezag van de aardsvader Noach taant met de tijd en het verliezen van controle over het nageslacht. En alleen waar het gezag van de ouden ook gezag houden bij de kinderen, blijft waarheid gewaarborgd. Waarheid is verbonden met voorzichtige eer geven aan wat je niet zelf hebt ervaren, maar wel echt uit een bron komt van waarde. Dus wat jij ziet als vele religies en als onmogelijkheid van een ware godsdienst, dat is in werkelijkheid niets anders dan het afkeren van nieuwe generaties van het gezag van de ouders. Groot is de kracht van de ouden die gezag houden over de kinderen. Denk aan de Rehabieten die de opdrachten van hun vaderen van geslacht op geslacht overdroegen en tot voorbeeld worden gesteld aan het volk. Dat is het volk dat niet in onderontwikkeling leeft, maar een woord heeft en een wet en een richtinggever waar niemand omheen kan. Herstel: waar niemand omheen wil. Want met het vervallen van de wil, vervalt ook het uitzicht op de toekomst voor de kinderen, die was beloofd in het verleden aan de vaderen.

En vlak na de opstijging van Mohammed op het vliegende paard Buraq naar de hemel was dit een algemeen geldende waarheid. Dat dit nu niet meer zo is komt door het afkeren van nieuwe generaties van deze waarheid. Zo ken ik er nog wel een paar.

Je mist het punt, namelijk dat er grote waarde is in de overdracht van ouders op kinderen. De kinderen worden in het bloed van de ouders gerekend. Wil je ontsnappen aan het bloed van je ouders, dan moet je ermee breken. Wil je je ouders volgen, volg hen dan ook. Maar hoe dan ook, je ouders zijn een belangrijke schakel tussen jou en God. Dat is wat God zegt in zijn verbondswet en dat is ook gelegen in de natuur van de mens. God geeft geen rare boodschappen, maar Hij verklaart de Natuur en de geestelijke natuurwetten van de schepping. En die krijgen wij als mens van onze ouders door. maar os daarvan staat ons eigen geloof en ons eigen inzicht en onze eigen roeping om ons te keren tot God en van Hem onze hoop en ons heil te verwachten.

Je hebt gelijk. Dat weten wij niet. Er zal een tijd komen dat de satan tekenen zal doen die de mensen zal overtuigen van het hogere, en op die basis de mens zal doen buigen en hem zal onderwerpen.

Hoe weet je dat?

Da staat in de bijbel, maar het is ook de natuur van de heilsgeschiedenis. De satan neemt alles af van God wat zich niet 100 procent aan God toevertrouwt. En het minste dat de mens afwijkt is voor de satan een reden en ook een recht om meer afval te brengen. Maar afval kan door aardse redding en aardse heerlijkheid. De op afval gerichte mens is dus absoluut kansloos. En dat is ook wat Jezus verzucht als een rechtvaardige rijke jongeling afhaakt vanwege het aardse. Jezus Christus gaf het voorbeeld om aan God te blijven hangen tot de dood erop volgt - ook als God de mens verlaat. Want de mens die God heeft leren kennen weet dat hij in Gods handen oneindig beter af is, dan in handen van het bederf.

[piep 0]

Ik weet alleen dat er in de Bijbel ergens staat de heel de Schrift door God is geinspireerd oid.

2 Timoteüs 3:15-17

Je bent van kindsbeen af vertrouwd met de heilige geschriften die je wijsheid kunnen geven, zodat je wordt gered door het geloof in Christus Jezus. Elke schrifttekst is door God geïnspireerd en kan gebruikt worden om onderricht te geven, om dwalingen en fouten te weerleggen, en om op te voeden tot een deugdzaam leven, zodat een dienaar van God voor zijn taak berekend is en voor elk goed doel volledig is toegerust.