Onmenselijke beproeving...?

[Harro 0]

Uit Genesis: "En God zeide tot Abraham: Neem uw enigen zoon, dien gij liefhebt, Isaäk; en ga heen in het land Moria, en offer hem aldaar tot een brandoffer op een berg, dien Ik u noemen zal. En toen zij kwamen aan de plaats, welke God hem gezegd had, bouwde Abraham aldaar een altaar, en legde het hout daarop, en bond zijnen zoon Isaäk, en legde hem op het altaar, boven op het hout; en hij strekte zijne hand uit en vatte het mes om zijnen zoon te slachten. Toen riep de Engel des Heren tot hem van den hemel en sprak: Abraham, Abraham! Sla uwe hand niet aan den jongen, en doe hem niets; want nu weet Ik, dat gij God vreest, en hebt uwen enigen zoon niet verschoond om Mijnentwil."

Welk vader of moeder kotst niet bij de gedachte dat de Here, net zoals Hij bij Abraham deed, zou vragen: 'Roep je zoon of dochter bij je, stap in de auto, rij naar de Vaalserberg, klim naar de top, maak een altaar van stenen, leg er brandhout overheen, bind daar je kind op vast, jaag een scherp keukenmes door het hart van je geliefde zoon of dochter en steek de boel in de fik.'

Zou jij dat doen? Vraag je eens serieus af: zou je jouw kind of één van jouw kinderen offeren? Zou je met je zoon of dochter naar de Vaalserberg op weg gaan zoals Abraham naar Moria ging? God vraagt het van je en God is toch zeker niet de Geringste? U kunt toch niet zomaar weigeren? Maar als je het niet doet, als je je kind niet offert, dan is je geloof toch waardeloos? Je bent dan toch in de ogen des Heren geen knip voor de neus waard? Erger nog: eigenlijk ben je bij weigering opstandig tegen de Here. Toch? Is dat geen onverdraaglijke gedachte? Je wilt toch zeker, net als Abraham, ook je plaats in de hemel verdienen?

Zeg eens eerlijk: stel dat je God gehoorzaamt, je bent bovenop de Vaalserberg bezig brandhout uit te spreiden. Hoop je dan niet stiekem, diep in je hart, dat God, net als bij Abraham, je op het laatste moment tegenhoudt? Dat Hij dan roept: 'Stop! Niet doen! Het is genoeg zo!' ?

Maar God komt niet altijd tussenbeiden. Richter Jefta kon ervan meepraten. Hij beloofde God zijn eniggeboren dochter te offeren als hij de Ammonieten overwon. Hij overwon en kon er toen niet meer onderuit. Zijn dochter overleefde het niet. (Richteren 11:30-40). Je kunt er dus niet op voorhand van uitgaan dat God, net als bij Abraham, op het laatste moment ingrijpt. En wat dan?

Stel dat het zo gaat. Je gaat naar de Vaalserberg, je doodt jouw kind, je steekt de boel in brand. Ga je dan naar huis met het gevoel: nu heb ik een fantastische geloofsdaad verricht? Durf je thuis nog in de lege kinderkamer te komen? Zal je niet geplaagd worden door de vraag: waarom moest mijn kind sterven? Mijn kind is toch zeker net zo onschuldig als Isaäk of de dochter van Jefta? Mag mijn kind de dupe worden van mijn geloof? Wat zullen de buren zeggen? Ga je op maandagmorgen naar school om de onderwijzer enthousiast te vertellen waarom je kind niet meer naar school komt? Of zou je gearresteerd moeten worden wegens moord? Wat zeg je als liefhebbende vader of moeder dan tegen de rechter?

Wat zullen de mensen in de kerk zeggen? Stel dat onder ons allen hier verzameld in deze kerk, wij allen die vandaag deze preek aanhoort, plotseling iemand opstaat en zegt: 'Ik ben gisteren naar de Vaalserberg geweest en ik heb daar mijn kind geofferd! Sorry, maar God vroeg het van mij.' Hoe zouden wij als verzamelde gemeenteleden daarop reageren? Wat zouden wij zeggen? 'Wat is dat ontzettend dapper van jou!'? 'Wat getuigt dát van intens waarachtig christelijk geloof!'? Of zouden we de politie bellen?

Wat zouden de stamleden van Abraham bij zijn terugkeer hebben gezegd als hij Isaäk daadwerkelijk gedood had? Wat hébben zij gezegd toen Abraham en Isaäk terugkeerden? Of heeft Abraham er maar liever over gezwegen?

Misschien denk je: een almachtige en alwetende God die liefde is, zal nooit zoiets van mij vragen. God kan immers diep in mijn hart kijken, Hij weet precies hoe het er daar voor staat, daar is toch geen kind-offer voor nodig? Maar knaagt dan niet de vraag: wist God dat dan niet van Abraham? Waarom stelde God Abraham in Genesis dan toch op deze gruwelijke wijze op de proef?

[Michiel 14]

Shalom,

Zullen wij niet door ons geloof gered worden? Dat als wij daadwerkelijk geloven in de almacht van God, Hij ons ook zal weerhouden van een dergelijke daad. Zo kunnen we lezen in Hebreeën 11:17-19 "17 Door het geloof heeft Abraham, toen hij verzocht werd, Isaak ten offer gebracht, en hij, die de beloften aanvaard had, wilde zijn enige zoon offeren, 18 hij, tot wie gezegd was: Door Isaak zal men van nageslacht van u spreken. Hij heeft overwogen, dat God bij machte was hem zelfs uit de doden op te wekken, 19 en daaruit heeft hij hem ook bij wijze van spreken teruggekregen.".

Zou ik daadwerkelijk mijn zoon / dochter offeren als God het van mij zou vragen? Waarschijnlijk vanuit de 100% overtuiging dat het een beproeving is van God. Jefta, stelde zelf dat als hij zou winnen zijn dochter zou offeren. God beproefde Jefta niet, maar Jefta beproefde zichzelf en zijn geloof. Dat is in mijn ogen een behoorlijk verschil is. Zouden wij na het genade offer van Jezus nog steeds een dergelijke beproeving moeten ondergaan?

[Jona 0]

Helemaal mee eens, Michiel. Abraham geloofde in de belofte Hoe kon hij anders na alles wat hij met God had meegemaakt Jefta deed een onzinnige gelofte, en koos uit twee kwaden: zijn belofte breken, of zijn dochter offeren. Hij koos voor het laatste, en ik weet nog steeds niet of dat nu de beste keuze was. Maar het is een verhaal wat ons doet beseffen, nie te snel iets aan God te beloven.

Later,

Jona

[Robert Frans 1.537]

Abraham werd een groot nageslacht beloofd, met nakomelingen zoveel als de sterren aan de hemel. Tóch vroeg God hem om zijn eniggeboren zoon te offeren. Vanwege deze paradox vertrouwde Abraham erop dat het wel goed kwam.

God kan toch niet immers én hem een nageslacht beloven én hem vragen degene die daarvoor moet zorgen te doden? Abraham vertrouwde daarom op Gods wijsheid en gehoorzaamde. Een groot vertrouwen waarin wij een voorbeeld mogen stellen. En Jefta dan? Inderdaad, die beloofde het zélf aan God. God droeg het hem niet op, maar hij beloofde het aan God. En wat je aan God belooft moet je altijd uitvoeren.

Zou God ons nu nog vragen dat we onze kinderen voor Hem offeren? Laat ik de vraag correcter stellen met een ander, milder, voorbeeld, die in essentie wél hetzelfde is: stel dat God je belooft dat je een groot dokter zult worden en daarvoor er voor zorgt dat je toegelaten wordt tot de opleiding geneeskunde. Als je dan enkele jaren bezig bent, vraagt God ineens van je om deze opleding nú af te breken.

Zou jij dan op God vertrouwen en het blindelings doen, want God beloofde je immers dat je een dokter zult worden? Zou je het dan lukken om God op Zijn Woord te vertrouwen, ook al komt het nu misschien raar over? Als je de "Abraham-vraag" zó stelt, dan kun je er eerlijk antwoord op geven en jezelf in de positie stellen als waar Abraham toen inzat.

[Naeva 182]

Quote:

Op dinsdag 21 september 2004 15:08:21 schreef Oogje het volgende: Tóch vroeg God hem om zijn eniggeboren zoon te offeren.

Dat doet me ergens aan denken...

[JonathanV 0]

Heh daar had ik even 10 seconden voor nodig, leuk gevonden Sheepie

Maar idd, Abraham hoefde het uiteindelijk niet te doen... God deed het wel.

[Glenn 0]

Kreeg vandaag de nieuwe lifeletter in m'n mailbox. Ging over beproeving:

Quote:

Wat is het doel van je leven? Waarom ga je soms door pijnlijke situaties heen? Wat is Gods bedoeling daarmeee? God heeft een plan met je leven en Hij wil je vormen, zuiveren, sterken, klaar maken. Hij wil je niet onvoorbereid ten strijde laten trekken. Hij wil je klaar maken, zodat je in staat zult zijn om door te gaan. Zodat je kunt volharden. Zodat je vrucht kunt dragen, die blijvend is. Daarom ga je soms door een moeilijke tijd heen. Omdat God je vormt. Hij kneedt je. Hij herstelt je. Hij onderwijst je. Hij breekt je trots, je eigen kracht en je verkeerde motieven, zodat je een zuiver kanaal voor Hem wordt. God laat je niet zomaar in de steek. Hij heeft juist in tijden van pijn zijn hand op je, onder je en om je heen. Hij is meer bij je, dan je beseft. Maar je merkt het misschien niet zo duidelijk. Toch is Hij er wel. Vertrouw Hem maar. God is op zoek naar mensen die Hem echt kennen. Die niet door hun omstandigheden heen en weer geslingerd worden, maar die rotsvast vertrouwen op zijn grote liefde en kracht. God zoekt mensen die in het heetst van de strijd sterk staan, op zijn beloften, in zijn Woord. Die temidden van de pijn, in het holst van de nacht, hun hoofd opheffen en vertrouwen op zijn hulp. God zoekt mensen die niet opgeven bij de minste windstoot of de kleinste golf van de storm, maar die zo doordrongen zijn van de waarheid, die zo vol zijn van het feit dat God trouw en goed is, dat ze zijn hulp op wonderlijke wijze kunnen ontvangen. God wil je zijn grootheid laten zien. Echt waar. Hij wil dat je leert vertrouwen op Hem en dat je anderen daarmee kunt bemoedigen. Daarom staat Hij soms omstandigheden toe waarin je alleen van Hem hulp kunt krijgen. Vertrouw dus op Hem. Hij zal je verbazen, als je werkelijk alles van Hem allen verwacht. Bron: www.real-life.nl

[JonathanV 0]

Openbaringen 4:19 "Allen die ik liefheb, bestraf en tuchtig Ik"

Staat er nog bij, wees dan ijverig en bekeer u.. Gaat even om het eerste stukje, als je al geloofd.

We zullen ook nooit boven ons capaciteit beproeft worden, dat staat ook geschreven in de Bijbel.

Als God ons niet kneed naar Zijn beeld, dan word het niks met ons..

Zijn wij klei, en worden we gekneed dan doet dat pijn.. we moeten veranderen van vorm..

Maar gebeurd dit niet dan worden wij bij wijze van spreke geen mooie vaas.. we blijven dan gewoon een homp klei.

[gabriël 1]

Als Jezus ons leven is (Gal 2:20) en de Heilige Geest is onze kracht, dan kunnen we toch nooit te zwaar beproefd worden.

Als het dan toch nog te zwaar voor je is, kun je je beter afvragen of God je beproeft of dat satan je bestookt.

[Michiel 14]

Shalom,

Al een tijdje terug, maar ik las zojuist twee teksten die het verschil duidelijk maken tussen Abraham en Jefta.

Voor Jefta gaat Prediker 5:3-6 op "Als gij God een gelofte gedaan hebt, talm er dan niet mee die in te lossen, want Hij heeft geen welgevallen aan de dwazen; wat gij beloofd hebt, moet gij inlossen. 4 Het is beter, dat gij niet belooft dan dat gij belooft en niet inlost. 5 Geef uw mond geen gelegenheid om u te doen zondigen, en zeg niet in tegenwoordigheid van de Godsgezant, dat het een vergissing was; waarom zou God vertoornd worden over uw woorden en het werk uwer handen verderven? 6 Want er zijn dromen in menigte, zo zijn er ook talrijke ijdele woorden; vrees echter God." Hetgeen jij aan God als belofte geeft om te doen behoor je ook na te komen, daarom moest Jefta zijn dochter offeren. Hij maakte de belofte aan God.

God beloofde juist grootsheid aan Abraham, dus de omgedraaide wereld in Jakobus 2:21-13 lezen we: "Is onze vader Abraham niet uit werken gerechtvaardigd, toen hij zijn zoon Isaak op het altaar legde? 22 Daaruit kunt gij zien, dat zijn geloof samenwerkte met zijn werken, en dat dit geloof pas volkomen werd uit de werken; 23 en het schriftwoord werd vervuld, dat zegt: Abraham geloofde God en het werd hem tot gerechtigheid gerekend, en hij werd een vriend van God genoemd." Die tekst legt ook nog eens uit op welke wijze God Abraham beproefde. Als wij ook een dergelijke beproeving zouden kunnen doorstaan zouden we dan gelijk worden aan Abraham?

[tijgertje 0]

Misschien heb ik ongelijk hoor.

Maar ik heb eens een andere uitleg gehoord over Jafeth die zijn dochter moest offeren. Dat offeren is niet letterlijk, maar als het ware figuurlijk; ze mocht niet trouwen, afgezonderd leven, als maagd, als een soort non.

[Robert Frans 1.537]

Sjaloom tijgertje,

Een offer in het OT was altijd letterlijk. Figuurlijke offers kende men niet, er was geen sprake van vergeestelijking zoals wij die nu soms willen toepassen. Wat er stond moest gebeuren, zeker als je het beloofd had.

Wees daarom heel voorzichtig met beloften doen aan God, je zult ze altijd moeten nakomen.

[rudi 0]

Quote:

Op vrijdag 08 oktober 2004 12:09:59 schreef Oogje het volgende: Sjaloom tijgertje, Een offer in het OT was altijd letterlijk. Figuurlijke offers kende men niet, er was geen sprake van vergeestelijking zoals wij die nu soms willen toepassen. Wat er stond moest gebeuren, zeker als je het beloofd had. Wees daarom heel voorzichtig met beloften doen aan God, je zult ze altijd moeten nakomen.

Een belofte die je doet moet je altijd nakomen aan God ?

Ben ik intussen blij dat God me heeft laten zien dat dat niet (meer) zo is. Dat ik geen (domme) dingen moet beloven (aan God) en ze zeker niet moet nakomen !

Hou het maar bij God lief hebben met heel je wezen en je naaste als jezelf.

Matteüs 5;33-37

[Nynthe 1]

Als ik zo'n ouder was die dat te horen kreeg zou ik naar mijn kerk gaan en midden in de dienst mijn verhaal doen. Vervolgens zou ik God vragen het aan 10 anderen te bevestigen. Doet hij dat niet, doe ik het ook niet.

Ben bijna bang dit te versturen. Stel voor dat ik God op een idee breng.

[Robert Frans 1.537]

Sjaloom Lady-Kebiss,

De wil van God zal je nergens heenleiden waar de genade van God jou niet kan dragen...

[DetectedDestiny 0]

Harro,

Quote:

Stel dat het zo gaat. Je gaat naar de Vaalserberg, je doodt jouw kind, je steekt de boel in brand. Ga je dan naar huis met het gevoel: nu heb ik een fantastische geloofsdaad verricht? Durf je thuis nog in de lege kinderkamer te komen? Zal je niet geplaagd worden door de vraag: waarom moest mijn kind sterven? Mijn kind is toch zeker net zo onschuldig als Isaäk of de dochter van Jefta? Mag mijn kind de dupe worden van mijn geloof? Wat zullen de buren zeggen? Ga je op maandagmorgen naar school om de onderwijzer enthousiast te vertellen waarom je kind niet meer naar school komt? Of zou je gearresteerd moeten worden wegens moord? Wat zeg je als liefhebbende vader of moeder dan tegen de rechter?

Er zijn echt mensen die denken dat god aan ze vraagt om hun kinderen te offeren. En die dat vervolgens nog doen ook.

Lees dit nieuwsbericht eens:

http://www.msnbc.msn.com/id/4625603/

Deze vrouw 'kreeg opdracht van god' om haar kinderen te doden. Vervolgens is ze opgepakt en nu pleit ze voor de rechtbank dat ze waanideeën had.

De kracht van geloof...

[Robert Frans 1.537]

Sjaloom DetectedDestiny,

Ook onder christenen heb je waanzinnige lui lopen. Net zoals onder atheïsten. Als je nu meent dat alle christenen zulke waanideeën hebben, zal ik helaas consequent terug moeten zeggen dat dan alle atheïsten ook waanideeën hebben.

Dat doe ik echter niet, want ik weet wel beter. Jij ook?

[Harro 0]

Quote:

Op maandag 11 oktober 2004 11:59:51 schreef Oogje het volgende: Sjaloom DetectedDestiny, Ook onder christenen heb je waanzinnige lui lopen. Net zoals onder atheïsten. Als je nu meent dat alle christenen zulke waanideeën hebben, zal ik helaas consequent terug moeten zeggen dat dan alle atheïsten ook waanideeën hebben. Dat doe ik echter niet, want ik weet wel beter. Jij ook?

Ook Hallo Oogje,

Ik reageer op de mail naar DD toe van jou...

Als ik jouw mails doorlees over het hele forum heen, kom ik ook wel tot de conclusie dat jij het allemaal oprecht meent. Maar wat zijn waanideeën? Als je dat zo doorleest zou je de conclusie kunnen trekken dat Abraham ook waanideeën had, of dat die vrouw wel God hoorde. Onze grote Dr. Phil heeft ooit een keer een wijze uitspraak gedaan; dat er geen waarheid is, alleen je eigen perceptie...

Groet,

Harro

[Robert Frans 1.537]

Sjaloom Harro,

Dat is een moeilijke vraag, maar wel begrijpelijk. Wat Abraham betreft: dat is hier al uitgelegd in een ander topic. Ook andere waanzinnig lijkende akties in de bijbel kunnen worden uitgelegd.

Daarom kun je er in eenvoud vanuit gaan dat als iemand iets extreems en schadelijks doet dat tegen de algemeen gangbare opvattingen ingaat die bij die religie of overtuiging horen, deze kan worden bestempeld als "waanzinnig".

God roept ons niet om om onze kinderen te offeren, aanslagen te plegen of dergelijke akties, dus mensen die dat dan tóch wel doen kun je dan als zodanig bestempelen. Bovendien is er bij dergelijke mensen altijd veel meer aan de hand dan alleen het religieuze aspect. Hopelijk geeft dit een beetje antwoord op je vraag.

[Dannyr 13]

Quote:

Op maandag 11 oktober 2004 10:35:34 schreef DetectedDestiny het volgende: Harro, [...] Er zijn echt mensen die denken dat god aan ze vraagt om hun kinderen te offeren. En die dat vervolgens nog doen ook . Lees dit nieuwsbericht eens: http://www.msnbc.msn.com/id/4625603/ Deze vrouw 'kreeg opdracht van god' om haar kinderen te doden. Vervolgens is ze opgepakt en nu pleit ze voor de rechtbank dat ze waanideeën had. De kracht van geloof...

God verafschuwd dit soort praktijken zoals het offeren van kinderen.. Ook in de dagen van het oude testament vonden dit soort rituelen plaats. Alleen had dit te maken met afgoderij(Baal dienen). God echter walgde hiervan, en verbied zulke praktijken.

jeremia 19:5

en zij de hoogten van de Baäl gebouwd hebben om hun kinderen als brandoffers voor de Baäl met vuur te verbranden, iets wat Ik niet geboden noch uitgesproken heb en wat Mij niet in de zin is gekomen. 6 Daarom zie, de dagen komen, luidt het woord des HEREN, dat deze plaats niet meer zal genoemd worden Tofet en dal Ben-Hinnom, maar Moorddal. 7 Uitgieten zal Ik te dezer plaatse wat Juda en Jeruzalem beraadslaagd hebben; Ik zal hen voor hun vijanden doen vallen door het zwaard en door de hand van wie hen naar het leven staan, ja, Ik zal hun lijken aan het gevogelte des hemels en het gedierte der aarde tot voedsel geven

In Jeremia staat dat God de mensen nooit geboden heeft hun kinderen te offeren. Het word zelfs zwaar bestraft!

De enige keer dat dit gebeurde was bij Abraham, om te testen of Abraham God daadwerkelijk trouw was, maar nog stond God het Abraham uiteindelijk niet toe om zijn zoon Isaak te offeren.

mvg

Danny

[DetectedDestiny 0]

Oogje, Dannyr,

Jullie snappen mijn bedoeling volgens mij niet. Het gaat erom hoe en waaraan je kunt herkennen dat een opdracht van god zou komen.

Nu deze vrouw haar kinderen heeft vermoord zeggen jullie dat deze opdracht natuurlijk niet van god kan komen. Terwijl deze vrouw zelf claimt dat ze deze opdracht wél van god had.

Een ander persoon claimt van god de opdracht gehad te hebben om de Papoea's in Nieuw-Guinea te gaan bekeren (of noem eens een dwarsstraat). Wát is de reden om zulke 'boodschappen van god' wél te geloven, en de boodschap die deze vrouw kreeg af te schrijven als 'gewoon een waanidee'?

Ik weet het wel. Deze reden is dat de acties van deze vrouw ingaan tegen onze menselijke moraliteit. Dáárom wordt deze 'openbaring' niet als authentiek erkend. Niet omdat het niet van god zou kunnen komen (hij vraagt in de bijbel immers hetzelfde).

Als ik vraag aan mensen hoe zij god ervaren dan claimen sommigen zelfs dat ze gesprekken met god hebben. Als ik dan verder vraag hoe die gesprekken zich afspelen dan blijkt dat ze die voeren in hun hoofd. Wat is het verschil tussen zulke gesprekken en de 'ziekte' van de vrouw uit dit nieuwsartikel?

[Robert Frans 1.537]

Sjaloom Detected Destiny,

Dergelijke beweringen toetsen we aan de bijbel. God vraagt ons niet om kinderen te offeren, integendeel. Waar heb jij dat Jezus horen zeggen? Kom nu niet aan met Abraham, want hier is al lang en breed uitgelegd hoe dat zat. God wilde helemaal niet dat Abraham Isaac opofferde, Hij wilde dat Abraham vertrouwde op God, en dus dat Abraham er vanuit ging dat hij Isaac niet hoefde te offeren.

Een bewering die dus tegen de bijbel ingaat, kun je dus als ongegrond verklaren en soms waanzinnig. Daarbij moet je van de redelijkerwijs algemene opvattingen over de bijbel uitgaan die christenen en in bepaalde gevallen Joden er over hebben.

[DetectedDestiny 0]

Quote:

God wilde helemaal niet dat Abraham Isaac opofferde, Hij wilde dat Abraham vertrouwde op God, en dus dat Abraham er vanuit ging dat hij Isaac niet hoefde te offeren. (bold added)

Hoe kom je daar nu bij? Het ging er alleen maar om dat Abraham zou bedenken dat hij Isaäk niet hoefde te offeren? Daar is hij dan wel jammerlijk in mislukt, god moest hem zelfs vanuit de hemel tot de orde roepen.

Het is overigens nogal makkelijk om achteraf de intenties van god te gaan evalueren. Maar wat als je zelf zulke 'opdrachten' krijgt? Wanneer weet je dat je 'getest' wordt en wanneer is het een 'echte' opdracht?

In Hebreeën 11:17 wordt Abraham geprezen omdat hij zo goed naar de opdracht om Isaäk te offeren geluisterd had. Abraham wist van te voren ook niet dat hij Isaäk niet echt zou hoeven te offeren, dan had hij ook gewoon in zijn tent kunnen blijven zitten en zeggen dat hij wel doorhad dat het een test was.

Die vrouw ontving gewoon geen boodschap van god dat ze moest stoppen. Tsja, dan krijg je zulke excessen..

[tijgertje 0]

Quote:

Op vrijdag 08 oktober 2004 12:09:59 schreef Oogje het volgende: Sjaloom tijgertje, Een offer in het OT was altijd letterlijk. Figuurlijke offers kende men niet, er was geen sprake van vergeestelijking zoals wij die nu soms willen toepassen. Wat er stond moest gebeuren, zeker als je het beloofd had. Wees daarom heel voorzichtig met beloften doen aan God, je zult ze altijd moeten nakomen.

Er waren wel figuurlijke offers. Zo werd er een lam de woestijn ingestuurd, die dan als het ware alle zonden op zich droeg. En later waren en verzoenoffers, je offerde en zo kwam het weer goed.

Door wat jij zegt, zouden er dus ook kinderen zijn geofferd. En dat was juist één van de verschillen met de andere volken.

[BouG 0]

Het moet Ismael zijn en niet Izaak, een klein foutje die veel Christenen maken.

God zegt: Je enige zoon. En op dat moment had Abraham dus maar 1 kind en Ismael was er eerder dan Izaak....