De wet en de liefde

[MysticNetherlands 298]

Sta jij wel eens in vuur en vlam voor Jezus broer konijn? En voor je vrouw? En een hond of kat of ander dier? Of een regenbui?

[Eli7 0]

@ broer konijn: is de liefde dan niet van belang? Je lijkt namelijk alleen maar over de wet te praten. In mijn ogen lijkt het er daarom op alsof je de liefde niet belangrijk vindt. Het was ook om die reden dat ik je eerder al vroeg wat liefde volgens jou betekent. Dus wat is liefde? En hoe verhouden wet en liefde zich vervolgens tot elkaar?

[broer konijn 0]

Fijne kerels zijn jullie.

Zolang je in een hersenspoeling waart waarin de liefde van de wet wordt genegeeerd gekleineeerd en gedood, terwijl het zichzelf nadrukkelijk op de voorgrond wil zetten door heel de wet en de profeten heen, verdien je echt niet om kennis te krijgen van wat liefde is. Ik denk eerlijk gezegd dat het technisch gezien ook onmogelijk is, want alléén God is liefde. Maar wat jullie ook willen weten of aanvallen van de liefde, je adagium of premisse is dat de liefde niet van God komt. Rare jongens die heidenen, denk ik dan. Wat zoek je bij een God, als je hem niet liefhebt?

[bernard 3 30]

Fijne kerels zijn jullie.

Zolang je in een hersenspoeling waart waarin de liefde van de wet wordt genegeeerd gekleineeerd en gedood, terwijl het zichzelf nadrukkelijk op de voorgrond wil zetten door heel de wet en de profeten heen, verdien je echt niet om kennis te krijgen van wat liefde is. Ik denk eerlijk gezegd dat het technisch gezien ook onmogelijk is, want alléén God is liefde. Maar wat jullie ook willen weten of aanvallen van de liefde, je adagium of premisse is dat de liefde niet van God komt. Rare jongens die heidenen, denk ik dan. Wat zoek je bij een God, als je hem niet liefhebt?

Hieraan onderkennen wij, dat wij Hem kennen ; indien wij zijn geboden bewaren. Wie zegt : Ik ken Hem en zijn geboden niet bewaart, is een leugenaar en in die is de waarheid niet; maar wie zijn woord wel bewaard, in die is waarlijk de liefde Gods volmaakt.

( 2 Joh 3-5)

Een gezegende Sabbat "broer konijn"

[Eli7 0]

Fijne kerels zijn jullie.

Zolang je in een hersenspoeling waart waarin de liefde van de wet wordt genegeeerd gekleineeerd en gedood, terwijl het zichzelf nadrukkelijk op de voorgrond wil zetten door heel de wet en de profeten heen, verdien je echt niet om kennis te krijgen van wat liefde is.

Kun je dat Bijbels onderbouwen?

Ik denk eerlijk gezegd dat het technisch gezien ook onmogelijk is, want alléén God is liefde.

Alleen God is goed, toch wordt de schepping ook goed genoemd. Alleen God is liefde, maar dat betekent niet dat er onder mensen geen liefde kan bestaan. Hoe kan God ons anders oproepen om elkaar lief te hebben?

Maar wat jullie ook willen weten of aanvallen van de liefde, je adagium of premisse is dat de liefde niet van God komt.

Integendeel, mijn premisse is wel degelijk dat de liefde van God komt. Ik denk echter dat God de mens de mogelijkheid heeft gegeven om ook zelf lief te hebben. God roept de mens zelfs op om Hemzelf en de naaste lief te hebben.

Rare jongens die heidenen, denk ik dan. Wat zoek je bij een God, als je hem niet liefhebt?

Voor mijzelf zeg ik dat ik God liefheb, maar daar hoef jij het uiteraard niet mee eens te zijn. Maar je noemt ons raar omdat wij God niet liefhebben. Daarom is al een tijdje mijn vraag aan jou wat volgens jou liefde is en hoe liefde zich verhoudt tot de wet.

Heb je trouwens een Joodse achtergrond, dat je ons heidenen noemt?

[broer konijn 0]

De wet van Mozes:

Lev.19

1. Gij zult den dove niet vloeken, en voor het aangezicht des blinden geen aanstoot zetten;

maar gij zult voor uw God vrezen; Ik ben de HEERE!

2. Gij zult uw broeder in uw hart niet haten; gij zult uw naaste naarstiglijk berispen, en zult de zonde in hem niet verdragen.

3. Gij zult niet wreken, noch toorn behouden tegen de kinderen uws volks; maar gij zult uw naaste liefhebben als uzelven; Ik ben de HEERE!

Het nieuwe testament:

Mat.5:40-46

En zo iemand met u rechten wil, en uw rok nemen, laat hem ook den mantel;

En zo wie u zal dwingen één mijl te gaan, gaat met hem twee mijlen.

Geeft dengene, die iets van u bidt, en keert u niet af van dengene, die van u lenen wil.

Gij hebt gehoord, dat er gezegd is: Gij zult uw naaste liefhebben, en uw vijand zult gij haten.

Maar Ik zeg u: Hebt uw vijanden lief; zegent ze, die u vervloeken; doet wel dengenen, die u haten; en bidtvoor degenen, die u geweld doen, en die u vervolgen;

Opdat gij moogt kinderen zijn uws Vaders, Die in de hemelen is;

want Hij doet Zijn zon opgaan over bozen en goeden, en regent over rechtvaardigen en onrechtvaardigen.

Want indien gij liefhebt, die u liefhebben, wat loon hebt gij? Doen ook de tollenaars niet hetzelfde?

Onderdeel A - de wet

Wanneer keren wij ons dan niet tegen de zonde, maar draaien wij nog de andere wang toe en lopen wij twee mijlen mee?

Wanneer het ons afgedwongen wordt. En het effect zal zijn dat het goede wordt bevestigd en God wordt erin verheerlijkt en het kwade nog méér vergelding krijgt en Gods toorn wordt ermee bevestigd.

Onderdeel B - de liefde

En wanneer vermanen wij en doen wij de zonde uit ons midden weg?

Wanneer we liefhebben die zondigt, en wanneer wij liefhebben die deelgenoot wordt van de zonde.

Onderdeel C - de mens

Zal er dan onder ons geen zonde zijn?

Integendeel ! Want de zonde die tegen onze wil overblijft zal zijn als bij de dove en de blinde: wij zullen de dove niet vloeken en de blinde geen struikelblok leggen. Wij zullen geen haat dragen en niet in toorn blijven over hetgeen de haat en toorn van God heeft opgewekt. En dat is omdat wij God vrezen die zich heerser heeft gesteld over zowel de dove als de blinde als de zondaar. Het effect gaat dus zijn dat de dove en de blinde en de zondaar beschutting krijgen.

Onderdeel D - Een heilig God

Is dan de liefde voor iedereen en wordt de zonde verdragen door zondaar en zonde aan de Heer op te dragen?

Zeker niet! De mantel der liefde is geen verberger van stinkerijen;

en de troon van God is geen vuilnishoop waar alle zonde kan worden gestort.

Voor wie tot Gods troon nadert geldt: Weest Heilig want God is heilig!

Onderdeel E - een ootmoedige zondaar

Hoe wordt dan de zondaar in zijn ellende opgenomen in liefde?

De liefde is voor wie zich verootmoedigt, en zijn zonde belijdt, en openlijk getuigt van gemoed en gezindheid des Heeren te zijn.

Tegen zulken heeft de wet geen werking, want de Christus heeft als plaatsvervanger voor hen de wet gehouden zonder te zondigen.

Onderdeel F - Een heilige gemeente

Hoe zal dan het samenhangende geheel in de gemeente van Christus eruit zien?

Er zijn sterken en er zijn zwakken. Er zijn rechtvaardigen en er zijn gedoodverfde zondaars.

Maar allen heiligen zich voor de Heer, en allen verootmoedigen zich voor de troon van God en allen onderwerpen zich aan het Woord van God, en allen erkennen de liefde van God als normatief voor het eigen leven, en allen erkennen van de wet dat deze Gods liefde communiceert, allen beleven en belijden de zwakte en de sterkte van de broeders en zusters in een gemeenschappelijk loven en lijden.

En hoewel vele zondaren zullen afkomen op deze virtuele gemeente van heerlijkheid,

zal er geen enkele zonde zijn die wordt omarmd en gefaciliteerd en getolereerd

als erkend verschijnsel in, en onderdeel van, de gemeente van Christus.

Wat valt ons concreet voor deze draad op?

Ten eerste dat de liefde reeds volkomen wordt geleerd in Leviticus 19

Ten tweede dat de zondaar geen plaats in de gemeente kan krijgen, als de zonde niet wordt onderkend zonde te zijn;

Dat is ook zo te noemen dat waar de zonde niet meer wordt erkend zonde te zijn,

dat daar het lichaam van Christus ontheiligd wordt.

Ten derde dat waar we de samenhang tussen liefde en de wet verliezen, wij ook het zicht op Gods wet verliezen; en daarin meebegrepen ons zicht op de heiligheid van God en de heiligheid van onze gezindheid als kinderen van God.

[Eli7 0]

Wat valt ons concreet voor deze draad op?

Ten eerste dat de liefde reeds volkomen wordt geleerd in Leviticus 19

Ten tweede dat de zondaar geen plaats in de gemeente kan krijgen, als de zonde niet wordt onderkend zonde te zijn;

Dat is ook zo te noemen dat waar de zonde niet meer wordt erkend zonde te zijn,

dat daar het lichaam van Christus ontheiligd wordt.

Ten derde dat waar we de samenhang tussen liefde en de wet verliezen, wij ook het zicht op Gods wet verliezen; en daarin meebegrepen ons zicht op de heiligheid van God en de heiligheid van onze gezindheid als kinderen van God.

Beste broer konijn,

Ik snap dat je de wet heel belangrijk vind. Ik ben het met je eens dat de zonde in de gemeente geen plaats zou moeten hebben. Helaas heeft zij dat wel omdat wij falende mensen zijn, daarom mogen wij iedere keer weer onze zonde belijden en vergeving ontvangen. Ik ben het ook helemaal met je eens dat we de samenhang tussen de wet en de liefde niet moeten verliezen en ook dat we het zicht op Gods heiligheid niet moeten verliezen. Ook zie ik dat de liefde in de wet en de profeten al een zeer belangrijke rol speelt.

Het onderwerp van dit topic is echter de wet en de liefde. Daarom is mijn vraag aan jou wat liefde is en hoe deze liefde zich verhoudt tot de wet. Wat je over de wet zegt is mij wel redelijk duidelijk. Ik ben er daarom vooral benieuwd naar hoe jij de liefde ziet?

[Peter79 285]

Wat is de wet?

De wet is de Thora, de 5 boeken van Mozes. De Thora, dat is de vingerwijzing om te leven. In engere zin bestaat de wet in geboden en inzettingen. De Joden onderscheiden er 613.

De Heer Jezus spreekt over de wet en de profeten:

"De wet en de profeten gaan tot Johannes; sinds die tijd wordt het evangelie gepredikt van het Koninkrijk Gods en ieder dringt zich erin" (Matt 11:13; Lucas 16: 16). De wet en de profeten stemmen overeen: "Alles nu wat gij wilt, dat u de mensen doen, doet gij hun ook aldus: want dit is de wet en de profeten" (Matt 7: 12). Ze hangen aan de twee geboden (Matt 22: 40). Ze schrijven over de Christus: "Dit zijn mijn woorden, die Ik tot u sprak, toen Ik nog bij u was, dat alles wat over Mij geschreven staat in de wet van Mozes en de profeten en de psalmen moet vervuld worden" (Luc 24: 44, Joh 1:46). Uitgaande van de eenheid van de wet en de profeten, kan het hele Oude Testament wet worden genoemd.

En het Nieuwe testament, ja dat kan je ook wel wet noemen: we zijn onder de wet van Christus (1Kor 9:21) om de wet van Christus te vervullen (Gal 6:2). Waar lezen we over de wet van Christus? In het Nieuwe Testament.

Als Jezus zegt dat we de andere wang moeten toekeren, dan wordt daarmee de keten van vergelding doorbroken. We leren om het onrecht te doorstaan, want wij weten, wie gezegd heeft: Mij komt de wraak toe, Ik zal het vergelden! (Spr. 20:22, Rom 12:19, Heb 10:30). Wanneer wij die last uit handen hebben gegeven, dan is de weg ook vrij om vijanden lief te hebben en te bidden met onze Heer: Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen (Luc 23: 34).

De liefde van de Vader gaat tot het uiterste (Lucas 15). De jongste zoon heeft hem doodgewenst op het moment dat hij zijn deel van de erfenis opvroeg. De Vader heeft hem het deel gegeven, maar heeft altijd op de uitkijk gestaan tot zijn zoon terugkwam. En toen hij kwam, ontving hij hem met met open armen. Hij maakt hem weer erfgenaam, wat betekent dat het resterende deel van het bezit nog eens verdeeld wordt en het deel van de oudste zoon kleiner wordt. Het evangelie is voor de Joden een aanstoot, het is schandelijk wat de Vader deed. Het is een schande dat het onrecht niet vergolden wordt en er geen genoegdoening plaatsvindt.

De tussenmuur (Ef 2) die heidenen zoals ik buitensloot van het burgerrecht van Israël en van de beloften is door Christus weggebroken. Die vijandschap was er door de wet der geboden, in inzettingen bestaande, die heel duidelijk stelde dat Israël afgescheiden moest zijn van de heidenen. Die wet heeft Christus Jezus door zijn bloed buiten werking gesteld. En aan welke kant je van de muur ook stond, beide had je verzoening nodig (Rom 1-3). Door Hem hebben wij als heidenen en Joden in één Geest toegang tot één Vader.

Als wij op Hem, Christus Jezus bouwen, dan worden we een heilige tempel. We ontlenen de heiligheid niet aan onze gehoorzaamheid, maar aan zijn heiligheid en zijn werken. En zijn vuur zal laten zien of ons bouwwerk de toets kan doorstaan.

[Eli7 0]

@ Peter:

Aan jou dezelfde vraag: je spreekt op een mooie manier over de wet, maar wat is de liefde?

[Peter79 285]

@ Peter:

Aan jou dezelfde vraag: je spreekt op een mooie manier over de wet, maar wat is de liefde?

Men kan verschillende soorten liefde onderscheiden: eros, philia, agapè.

Eros is de menselijke, agapè de goddelijke liefde; eros streeft opwaarts, de beweging van agapè is neerwaarts, zij zoekt het verlorene. Agapè is spontaan, ongemotiveerd en niet door enige begeerte bepaald; zij is naastenliefde die ook de vijand insluit. En philia: de wederzijdse zorgzame liefde binnen de vanzelfsprekende verbanden van gezin, familie, arbeid, staat (bron: De Knijff 1987, Venus aan de leiband).

De liefde van God heeft kenmerken van agapè en philia. In de Bijbel wordt Gods liefde getekend als hartstochtelijke, zelfs jaloerse, verkiezende en vasthoudende liefde, die niet alleen de ellendige redt, maar van hem ook als partner de wederliefde vraagt, ja daarom soms smeekt. En toch is zij in de eerste instantie geheel eenzijdig Gods zaak, zonder voor ons narekenbaar motief, en voor de mens een pure genadegave (De Knijff).

Dus ja, wat is de liefde?

Liefde werkt inderdaad vaak via relaties en verbanden, zoals de philia. Ik doe de liefde en ontvang liefde en ik voel liefde; soms allemaal tegelijk, maar soms niet. Met ups en downs. Het is een wilsbeschikking om relaties aan te gaan of trouw te blijven. Maar er is ook verworteling: banden kunnen niet meer verbroken worden. In mijn referentiekader zijn familiebanden hele sterke liefdesbanden.

Agapè is ook een wilsbeschikking. Ik kies ervoor om wat er ook gebeurt de ander lief te hebben. Als ik vrij ben, als ik de ander niet nodig heb om mijn eigenwaarde te bevestigen, ja als hij zelfs alles van mij mag stukmaken en wegnemen, zoals Job gebeurde. Agapè ligt in de lijn van mijn overtuiging, is een richtpunt. Ik weet niet of agapè echt gerealiseerd wordt in mijn leven, of dat er op het moment dat het gebeurt toch sprake is van philia. Dat maakt me ook niet uit. Wat dat betreft is er eenheid in de liefde en is het onderscheid er alleen om te beschrijven hoe veelzijdig de liefde is en hoe verschillende vormen samenhangen.

[broer konijn 0]

@ broer konijn: mag men op de sabbat het goede doen of het kwade?

definieer sabbat.

Studiemateriaal:

Heeft Nederland Excuses aangeboden aan Rusland?

Nee, niet echt. Het is een rookoffer waar het recht geen behagen in heeft.

Minister Timmermans laat zien hoe je het gebod kunt naleven,

zonder het gebod te houden.

Want hij deed het met tegenzin. Niet vanuit het hart.

Hij beschouwt de wet als een dwingend ongemakkelijk harnas.

Wat hem ontbreekt is respect voor de wet zelf,

en een moreel besef van de norm waarop die wet is gebaseerd.

Daardoor heeft hij geen hartelijk gevoel bij die wet.

En verwordt die wet voor hem tot een harnas en een gedrocht.

[gewoon Paul 8]

Broer konijn, ik neem met die opmerking aan dat je achter Peter79 zijn definitie voor liefde staat? Dan hoeft Eli7 je ook niet meer te vragen om daar een definitie over te geven

[broer konijn 0]

Broer konijn, ik neem met die opmerking aan dat je achter Peter79 zijn definitie voor liefde staat? Dan hoeft Eli7 je ook niet meer te vragen om daar een definitie over te geven

Sorry, maar die definitie ontgaat me.

[Eli7 0]

@ broer konijn: mag men op de sabbat het goede doen of het kwade?

definieer sabbat.

De zevende dag van de week, de dag waarop God zelf rustte van het scheppen van de Hemel en Aarde. De dag die hij Israël gaf als een dag van rust waarop zij niet zouden werken, een dag om God te danken en te eren voor Zijn goedheid.

Het is het gebod dat men op die dag niet zal werken, toch zegt Jezus dat men op de sabbat goed mag doen. Zelfs wanneer dat goede anders verstaan zou worden als werken, wanneer het om dingen gaat die ook best de volgende dag gedaan konden worden. Het doen van het goede gaat mijns inziens boven het gebod. Hoewel het gebod om de laatste dag van de week rust te nemen zeer zeker een goed gebod is. Het goede gebod mag ons er echter niet van weerhouden om goed te doen. Want de God gaf de sabbat als een geschenk aan de mens en niet als een juk, omdat God wist dat de sabbat goed zou zijn voor de mens.

Paulus zegt het volgende over het houden van de wet:

16 Laat niemand u iets voorschrijven op het gebied van eten en drinken of het vieren van feestdagen, nieuwemaan en sabbat. 17 Dit alles is slechts een schaduw van wat komt – de werkelijkheid is Christus. (Kolossenzen 2)

De wet die God aan Israël gaf was volgens Paulus slecht een voorafschaduwing van wat komen zou. In Christus zien we veel meer dan wat de wet ons ooit zou kunnen geven. Interessant is dat Paulus iets verderop hetzelfde zegt:

14 En bovenal, kleed u in de liefde, dat is de band die u tot een volmaakte eenheid maakt. (Kolossenzen 3)

Hij zegt ons dat we ons bovenal moeten kleden in de liefde. Want die liefde zal ons tot een eenheid maken.

Daarom zeg ik dat de wet goed is. Want hoe zou God ooit iets aan de mens kunnen geven dat niet goed is? Toch is de wet slechts een voorafschaduwing van wat komen zou, de komst van God zelf op aarde, de God die zelf liefde is, de God die goed is en rechtvaardig. Jezus Christus die zegt dat het grootste gebod is om God lief te hebben boven alles en onze naaste als onszelf. Liefde is het hoogste gebod, als je niet liefhebt dan ben je ongehoorzaam aan de wet. Want de liefde is meer dan de wet.

En dat de liefde meer is dan de wet betekent op geen enkele wijze dat we maar kunnen doen en laten wat we willen, zolang we maar een beetje lief doen voor elkaar. In dat geval heb je niet begrepen van liefde is. Liefde is in mijn ogen dat men het belang van de ander boven het eigen belang stelt. Wanneer je de waarheid boven alles stelt, laat je zien dat je de waarheid liefhebt. God vraagt ons echter bovenal om God lief te hebben en onze naaste. Het liefhebben van je naaste is dus belangrijker dan het liefhebben van de waarheid. Dat betekent ook op geen enkele manier dat we de waarheid geweld aan moeten doen. Maar het betekent wel dat men beseft dat het vertellen van de waarheid lang niet altijd in het beste belang is van je naaste. Bij de een is het geduld, bij de ander onze vergevingsgezindheid die mensen zal brengen tot God. Wanneer je je naaste liefhebt, zul je niet de waarheid door zijn strot duwen, hoe waar de woorden ook mogen zijn die je brengt. Wanneer je je naaste liefhebt zul je God om wijsheid bidden in hoe je je naaste lief mag hebben. Dat kan zijn door de waarheid te vertellen, maar dat kan ook op duizenden andere manieren.

[gewoon Paul 8]

Broer konijn, ik neem met die opmerking aan dat je achter Peter79 zijn definitie voor liefde staat? Dan hoeft Eli7 je ook niet meer te vragen om daar een definitie over te geven

Sorry, maar die definitie ontgaat me.

Oke. Ik zie in voorgaande post dat Eli7 jouw verzoek om de sabbat de definieren heeft beantwoord. Zou je zijn verzoek aan jouw om liefde te definieren ook willen beantwoorden?

[bernard 3 30]

@ broer konijn: mag men op de sabbat het goede doen of het kwade?

definieer sabbat.

De zevende dag van de week, de dag waarop God zelf rustte van het scheppen van de Hemel en Aarde. De dag die hij Israël gaf als een dag van rust waarop zij niet zouden werken, een dag om God te danken en te eren voor Zijn goedheid.

Het is het gebod dat men op die dag niet zal werken, toch zegt Jezus dat men op de sabbat goed mag doen. Zelfs wanneer dat goede anders verstaan zou worden als werken, wanneer het om dingen gaat die ook best de volgende dag gedaan konden worden. Het doen van het goede gaat mijns inziens boven het gebod. Hoewel het gebod om de laatste dag van de week rust te nemen zeer zeker een goed gebod is. Het goede gebod mag ons er echter niet van weerhouden om goed te doen. Want de God gaf de sabbat als een geschenk aan de mens en niet als een juk, omdat God wist dat de sabbat goed zou zijn voor de mens.

Paulus zegt het volgende over het houden van de wet:

16 Laat niemand u iets voorschrijven op het gebied van eten en drinken of het vieren van feestdagen, nieuwemaan en sabbat. 17 Dit alles is slechts een schaduw van wat komt – de werkelijkheid is Christus. (Kolossenzen 2)

De wet die God aan Israël gaf was volgens Paulus slecht een voorafschaduwing van wat komen zou. In Christus zien we veel meer dan wat de wet ons ooit zou kunnen geven. Interessant is dat Paulus iets verderop hetzelfde zegt:

14 En bovenal, kleed u in de liefde, dat is de band die u tot een volmaakte eenheid maakt. (Kolossenzen 3)

Hij zegt ons dat we ons bovenal moeten kleden in de liefde. Want die liefde zal ons tot een eenheid maken.

Daarom zeg ik dat de wet goed is. Want hoe zou God ooit iets aan de mens kunnen geven dat niet goed is? Toch is de wet slechts een voorafschaduwing van wat komen zou, de komst van God zelf op aarde, de God die zelf liefde is, de God die goed is en rechtvaardig. Jezus Christus die zegt dat het grootste gebod is om God lief te hebben boven alles en onze naaste als onszelf. Liefde is het hoogste gebod, als je niet liefhebt dan ben je ongehoorzaam aan de wet. Want de liefde is meer dan de wet.

En dat de liefde meer is dan de wet betekent op geen enkele wijze dat we maar kunnen doen en laten wat we willen, zolang we maar een beetje lief doen voor elkaar. In dat geval heb je niet begrepen van liefde is. Liefde is in mijn ogen dat men het belang van de ander boven het eigen belang stelt. Wanneer je de waarheid boven alles stelt, laat je zien dat je de waarheid liefhebt. God vraagt ons echter bovenal om God lief te hebben en onze naaste. Het liefhebben van je naaste is dus belangrijker dan het liefhebben van de waarheid. Dat betekent ook op geen enkele manier dat we de waarheid geweld aan moeten doen. Maar het betekent wel dat men beseft dat het vertellen van de waarheid lang niet altijd in het beste belang is van je naaste. Bij de een is het geduld, bij de ander onze vergevingsgezindheid die mensen zal brengen tot God. Wanneer je je naaste liefhebt, zul je niet de waarheid door zijn strot duwen, hoe waar de woorden ook mogen zijn die je brengt. Wanneer je je naaste liefhebt zul je God om wijsheid bidden in hoe je je naaste lief mag hebben. Dat kan zijn door de waarheid te vertellen, maar dat kan ook op duizenden andere manieren.

alhoewel de topic de sabbat op zich niet betreft denk ik toch dat men zich aan de Bijbelse idee moet houden wat bepaalde onderwerpen betreft

Ten eerste; werd de sabbat NIET aan de Joden gegeven maar aan elk mens; daar de sabbat ingesteld werd bij de Schepping en NIET op de berg Sinaï

Ten tweede ;het is een onderdeel van de totale basisgeboden waarvan gezegd werd dat niet één jota of titel mocht weggelaten worden.

Ten derde ;In de brief aan de kollossenzen staat niet de sabbat centraal in het probleem en de discussie die Paulus bespreekt, maar het betreft de valse leerstellingen die leerden dat bepaalde rites moesten uitgevoerd worden wilde men de christelijke volmaaktheid bereiken. Paulus veroordeelt hier vijf ascetisch - cultische praktijken ( eten, drinken, feest, nieuwe maan en sabbat) die werden voorgestaan door de valse leraren te Kolosse die het volledig verlossingswerk van Christus ondermijnden.

[broer konijn 0]

De wet is goed en leert ware liefde.

David zegt in Ps.119:92 Indien Uw wet niet ware geweest al mijn vermaking, ik ware in mijn druk al lang vergaan. Dit is niet de eerste psalm die ik van David aanhaal, maar de achttiende van de lange rij. Heb de aanhalingen gelezen? David leert ons dat de wet hem steunt en vreugde brengt.

Dat vraagt bezinning. Want wij zien de wet tegenwoordig niet als steun of als levengevend of als iets om ons in te verlustigen; wij zien het zoals wij het kennen: als wet. Wet en niet meer dan dat. En als wij dan beginnen te spreken over de liefde, dan beschouwen wij dat als van een andere aard dan de wet.

Maar het is niet waar. De aard van de wet is de aard van de liefde. De aard van de wet is van God.

En wat er verschilt is niet de aard van de wet maar de gezindheid van de wetsbetrachter. Wie Gods wet liefheeft, die verlangt naar de wet om die te doen, en wie Gods wet niet liefheeft die verlangt er naar om onder de werking van de wet uit te komen.

Heb jij Gods wet lief, of heb je God lief? Wat is God liefhebben?

Jij zegt dat de wet goed is, maar je gaat niet zover dat je daarin Gods liefde erkent. En dat kun je ook niet omdat de wet draconische straffen oplegt. De vrees voor God is bij jou onderdeel van die stringente wet van toen.

Maar David vreesde God niet blijvend. Want David had God lief. Liefde drijft de vrees voor de wet uit. Want liefde brengt tot God. En hoe meer de mens nadert tot God, hoe minder Gods wet schrik aanjaagt. Maar Gods wet wordt dan een rustpunt van leven en een ijkpunt van verbondenheid met God. Gods wet wordt dan een verlustiging en een vermaak. Kun jij je daar iets bij voorstellen?

Maar wat de wet tegen heeft is dat de mens ontrouw is en niet bekwaam om de liefde vast te houden en daarin te blijven. De mens vertrouwt niet volkomen meer op God. De mens wordt ongedurig en onrustig, want God vertoeft, en de dingen van het leven vragen aandacht. God lijkt alles op een beloop te laten. En de mens gaat ingrijpen.

Het gouden kalf is het moment dat de mens behoefte heeft aan geborgenheid en vertrouwen, en wat God geeft dat wordt niet gevoeld, of blijft te lang weg.

Het brandoffer van Saul bij het naderen van de vijand was een spontaan toewenden naar de Heer, om Gods genade en hulp te winnen. De mens heeft God nodig en wendt zich in eigenwilligheid tot Hem. Net als toen de ark van het verbond in de legerkamp werd gehaald om de gemeente tegen aanvallen van buiten te versterken. En Mozes slaat in eigen naam water uit een rots, wanneer God hem vraagt om namens Hem de rots toe te spreken. De zonen van Aäron brengen eigen offers aan God. Ik kan nog wel even doorgaan.

Je ziet dat het niet van vandaag of gisteren is, maar dat het een continu verschijnsel is van alle tijden en generaties: Haalbaarheid en maakbaarheid, eigen inzichten en het getal van de mens komt steeds centraal te staan, en God wordt verlaten. Het vertrouwen wordt niet op God gesteld maar op de mens en de eigen verantwoordelijkheid om actie te ondernemen voor God. De mens gaat buiten God om rekenen en doen. En wat zegt God daarop? Omdat niet op Hem vertrouwd wordt en omdat Zijn Naam niet geheiligd is, vergeldt Hij de zonde en laat ellende en straf komen.

En dan is het goed om iets langer stil te staan bij de teksten uit de psalmen die ik eerder aanhaalde, en om je af te vragen of David de wet accepteerde als wet, of dat hij de wet van harte liefhadt als kenbron van Gods liefde.

Eli7 – heiliging een ontzag

Je geeft zelf ook in goede bewoordingen de plaats van de wet aan:

Uiteraard moet men in de liefde ook geen leugens vertellen. Uiteraard kan ze niet achterwege blijven.

Eli7 » op 30 sep 2013 22:49 schreef:

Wanneer ik spreek hier in dit topic spreek ik geen enkele leugen en enkel de waarheid voor zover God het mij niet anders heeft geopenbaard.

Eli7 » op 3 okt om 01:58 schreef:

En wanneer je leert om lief te hebben, zul je de wet vervullen.

Eli6 – werk en verantwoordelijkheid

Maar daar breng je dan zelf een tegengeluid in waarin doorklinkt dat je de eigen inbreng en werken centraal stelt, ik trek het even los (uit't verband) en gebruik even de virtuele werktitel Eli6.

Je lijkt namelijk alleen maar over de wet te praten. In mijn ogen lijkt het er daarom op alsof je de liefde niet belangrijk vindt.

Onzin. Het is in jouw woorden dat je bewijst dat je in de wet de liefde niet ziet.

Maar het feit blijft dat de waarheid in bepaalde gevallen bij lange na niet het belangrijkste medicijn is.

Onzin. De waarheid is niet van de mens , maar is van God. Dat is belangrijker dan het welzijn van de naaste, want God is eeuwig en het welzijn van de naaste tijdelijk. Maar bovendien ben je een gezant van God als je als gezant van God spreekt. God is heilig. Wees dan zelf ook heilig. Je naaste heeft er baat bij dat hij op jou kan bouwen als bron van waarheid. En God heeft er recht op dat jij je vertrouwen stelt op Gods weg en Gods genade en Gods uitredding. Als het aankomt op heiliging van ons leven, is het beter te sterven in waarheid, dan te leven in leugen.

Wij hebben niet te strijden tegen vlees en bloed maar tegen hemelse machten, dat is waar die wapenrusting over gaat. Deze strijd wordt niet van toepassing verklaard op hoe wij omgaan met mensen.

Je kunt hier geen geestelijke strijd gaan voeren en net doen alsof je hier niet met vlees en bloed van doen hebt, want dat heb je namelijk wel. En daarom 1 korinthe 13 en de vrucht van de Geest.

De scheiding is onzin. “Ga weg en ga achter mij staan, Tegenstander !!“ is de bekende tekst. Hebben we nu Jezus op zonde (liefdeloosheid) betrapt, of jou op een slechte omgang met de geestelijke wapenrusting? Het is omdat wij niet rekenen met het vlees, maar met de geesten, dat wij ons niet hechten aan en funderen op werken van mensen die vermengd worden met leugen. Maar wij richten ons op God en Gods heilig voorkomen, in eerbiedige onderwerping aan de Wil van God. Wij laten ons gewillig verdrukken en woorden tegen ons uitspreken die tegen het vlees ingaan (dus niet lief zijn). Want hemelse legermachten strijden met ons een strijd die ogen niet zien en oren niet horen. Maar die wel het aangezicht van deze wereld schudt en beroert. Niemand wordt nog verdrukt of gekruisigd of verbrand in de Naam van de Heere als wij rekenen met het vlees en niet met de Geest. Maar in de Geest wordt het lijden van het vlees een getuige en offerande van Gods heerlijkheid. Maar dan is het wel van belang dat die offerande ook alleen aan God is gewijd en alleen voor Hem wordt geheiligd en alleen in Zijn Naam wordt gebracht. Het is daarbij van groot belang dat de weg naar het offer ook een heilige weg is. Is datniet zo dan is het offer tevergeefs en heeft God er geen welgevallen aan. Het zou Hem zelfs een gruwel kunnen worden, als in ons offer juist Gods heerlijkheid wordt besmeurd en bespot.

Wees elkaar niets schuldig, behalve liefde, want wie de ander liefheeft, heeft de gehele wet vervuld. (Romeinen 13, 8). En tegelijkertijd is het de wet die ons de dood brengt. Het gebod, dat tot leven had moeten leiden, bleek juist tot mijn dood te leiden. (Romeinen 7, 9)

Zonder de liefde brengt de wet alleen maar de dood voort. En wanneer je leert om lief te hebben, zul je de wet vervullen.

Dat zie ik toch anders.

1. De tekst gaat over onderwerping aan de overheden en aan eenieder die wij iets schuldig zijn. Gehoorzaamheid, dankbaarheid, geld, het maakt niet uit en de tekst benoemt dat wij niets schuldig moeten willen zijn behalve de liefde. Want in de liefde is de wet vervuld. Dat is geen uitnodiging om God geen gehoorzaamheid verschuldigd te zijn! Of hetzelfde in andere woorden: dat is geen uitnodiging om minder liefde aan God verschuldigd te zijn !

Lees nou gewoon die tekst eens rustig door. En dit zeg ik te meer, omdat wij ook hier ondervinden, dat het tijd is, dat wij stoppen met automatismen; want de heerlijkheid van God is ons nu nader, dan in het verleden. De gaat voorbij, en de dag is nabij gekomen. Laten we geen werken der duisternis doen, maar aandoen de wapens van het licht. Laat ons, als in de dag, eerlijk wandelen; niet in brasserijen en dronkenschappen, niet in slaapkameren en ontuchtigheden, niet in twist en nijdigheid; Maar den Heere Jezus Christus aandoen, en het vlees niet verzorgen tot begeerlijkheden.

In steekwoorden: niets verschuldigd zijn, naastenliefde, God alle eer en gehoorzaamheid, wapens van het licht, eerlijkheid, geen zonde, Christus aandoen, loslaten van begeerte.

2. En kijken we dan ook even naar Romeinen zeven.

Maar nu zijn wij vrijgemaakt van de wet, overmits wij dien gestorven zijn, onder welken wij gehouden waren; alzo dat wij dienen in nieuwigheid des geestes, en niet in de oudheid der letter.

Oud en nieuw. Dit is oud: de zonde brengt ons in ons geweten tot het proberen goed te doen. En dat kan niet. Tevergeefs zwoegen wij en tevergeefs arbeiden wij. Want wij kunnen niet opbrengen wat de liefde vraagt. Dat is: wat de wet vraagt.

En dit is nieuw: Nu de wet dood is, hoeven wij daar niet meer voor te ijveren in het vlees om het ook in het vlees te doen, noch hoeven wij de straf te vrezen voor het niet gedaan hebben van de wet. Want de wet is voor ons dood. Lees ook: de zonde wordt van ons weggedaan zover het oosten verwijderd is van het westen. Maar omdat wij niet meer in de werken van het vlees omwentelen, kunnen wij volkomen gericht zijn om de wil van God te doen niet vanuit de bewegingen van het vlees en vanuit de strijd in begeerte, maar die te voldoen vanuit een gezindheid van Gods Wil om die te doen in de geest. Steekwoorden: Gezindheid. Dat is geen grond om de wet te verwerpen!

Lees nou gewoon die tekst eens rustig door. Kun je dan zeggen dat de wet niet goed is omdat zij tot onze dood leidt? Natuurlijk niet! Ik zou de zonde niet eens hebben kunnen kennen zonder de wet ! Ik zou niet eens weten dat begeerte zondig was, als de wet niet eerst heeft gezegd: je mag niet begeren.

Snap je? Het is wel een beetje lastig maar niet onbegrijpbaar. Vóór alles is er zonde. Jij zondigt, ik zondig, iedereen zondigt. God noemt dat zonde en de straf is onze dood. De zonde is eigenlijk al de dood, want die brengt ons buiten God. Maar we noemen het zelf geen zonde, want we hebben geen wet. Maar dan komt de wet en ineens leren we de zonde kennen. De zonde die voor ons dood was, die wordt levend. Jammer genoeg; want tot onze schade en schande, ontdekken we dat die zonde onze dood met zekerheid inluidt en bevestigt. Want wij kunnen de wet niet houden. En de wet die het leven geeft aan degene die hem houdt, die wordt dus mijn dood. En zo is dus de zonde die voortvloeit uit het bestaan van de wet, mijn dood geworden.

Ik hoop dat het daarmee duidelijk is dat het niet aan de wet ligt dat ik dood ben door de wet. De wet is heilig, en het gebod is heilig, en rechtvaardig, en goed.

En het nut van deze hele exercitie is dat we leren begrijpen dat de wet ons op een hoger plan van kennis en begrip brengt van het goede, dat onze dood wordt. Wij leren begrijpen dat de wet juist helpt om de zonde te vergroten om zo inzicht in te krijgen in het geestelijke. De wet is geesteijk, terwijl de mens vleselijk is. Ik erken dan dat ik vleselijk ben, en kies tégen het vleselijke, en vóór het geestelijk dat ik leer uit de wet van God. En ik zie een wetmatigheid: steeds als ik het goede wil doen, trekt het kwade mij uit koers. Maar ik wil het goede doen. Want ik heb een vreugde in de wet Gods, naar mijn gezindheid; hoewel mijn vlees daartegen vecht en mij doet struikelen, en laat vallen in de wet van zonde.

Maar wat jullie ook willen weten of aanvallen van de liefde, je adagium of premisse is dat de liefde niet van God komt.

Integendeel, mijn premisse is wel degelijk dat de liefde van God komt. Ik denk echter dat God de mens de mogelijkheid heeft gegeven om ook zelf lief te hebben. God roept de mens zelfs op om Hemzelf en de naaste lief te hebben.

Ach arme! Hoe zou je zelf kunnen liefhebben zonder richting te krijgen wat liefde is uit Gods wet? Nee; God roept helemaal niet "zelfs" op om Hem en de naaste lief te hebben. Hij eiste het van ons in de wet van Mozes. En niet nakoming van deze wettelijke plicht staat nog steeds de doodstraf op. Méér nog dan toen onder Mozes !! Want onder Mozes werd God geheiligd door de straf onmiddellijk op te leggen, opdat de liefde bevestigd wordt. Maar voor ons wordt niet de liefde zodanig bevestigd onder ons; opdat niemand tot een ander zegt „ken de Heere“ want wij allen kennen de Heere“. Maar een zwaardere straf staat hen te wachten die zo dicht gekomen zijnde tot het heilige Sion, de getuigenissen van Mozes en de profeten, en de heerlijkheid van de verlossing in Christus verwerpen, om achter te blijven en te verharden tot eigenwilligheid en vrijheid van God.

Volmaakte liefde

En de liefdeloze leest in het wonderlijke vet gedrukte hierboven dat hijzelf onder Gods directe leiding staat en niet meer verdelgd wordt van de aardbodem als hij zondigt, een argument om geen vermaning en geen tucht meer te behoeven. Maar wie zegt: Ik ken God, maar Zijn geboden niet bewaart, die is een leugenaar, en in hem is de waarheid niet; Maar wie Zijn Woord bewaart, in hem is waarlijk de liefde Gods volmaakt geworden; hieraan kennen wij, dat wij in Hem zijn.

Liefde; dat is een term die richting en stuur nodig heeft

Heb de wereld niet lief, noch hetgeen in de wereld is; zo iemand de wereld liefheeft, de liefde des Vaders is niet in hem. Want al wat in de wereld is, namelijk de begeerlijkheid des vleses, en de begeerlijkheid der ogen, en de grootsheid des levens, is niet uit den Vader, maar is uit de wereld. En de wereld gaat voorbij, en haar begeerlijkheid; maar die den wil van God doet, blijft in der eeuwigheid.

[Raido 0]

Ik heb dit topic doorgelezen, maar waar gaat het nu eigenlijk over? Ik zie van alles door elkaar heen lopen, over waarheid, liefde, de wet, leugen, de sabbat, vrees en geloof. De ene keer lijkt de term echter wel iets anders te betekenen dan de andere keer, maar word dat niet duidelijk gemaakt wat dit hele topic tot een semantisch doolhoofd laat verworden.

Zo schrijf je bijvoorbeeld 'Maar David vreesde God niet blijvend. Want David had God lief'. Terwijl dat geen tegenstelling is. Je hebt namelijk meerdere soorten 'vrees'. In gewoon ABN is vrees meestal te vertalen met 'angst' of 'bang-zijn', bijvoorbeeld in de zin 'Ik vrees het ergste'. De Bijbelvertalingen die het woord 'vrees' gebruiken zijn meestal wat ouder, denk bijvoorbeeld aan de Statenvertaling of de Herziene versie daarvan. Je kunt alleen niet een tekst in ouder Nederlands zomaar overzetten naar moderner Nederlands zonder te kijken naar de betekenis van woorden, die verschuiven namelijk.

De engel zei 'Vrees niet, Maria, want gij hebt genade bij God gevonden.' in die zin heeft vreest inderdaad te maken met angst. In de grondtekst staat dan ook φοβοῦ/phobou waar onze term 'fobie', een ander woord voor angst, vandaan komt. In het Oude Testament word meestal ×™×¨× yârê' gebruikt. Zie bijvoorbeeld Genesis 20 vers 8 en 11.

Bijbelcitaat {SIMPLETEXT}:20:8 Toen stond Abimelech des morgens vroeg op, en riep al zijn knechten, en sprak al deze woorden voor hun oren. En die mannen vreesden zeer.

Bijbelcitaat {SIMPLETEXT}:20:11 En Abraham zeide: Want ik dacht: alleen is de vreze Gods in deze plaats niet, zodat zij mij om mijner huisvrouw wil zullen doden.

Vrezen en 'de vreze Gods' of ook wel 'de vreze des Heeren' zijn twee dingen. Het ene is een emotie van angst, het andere is een concept. Het gaat dan voornamelijk over het ontzag hebben voor God, het respect hebben voor God, God de eer brengen waar Hij recht op heeft.

Die twee dingen kunnen ook samen komen, denk bijvoorbeeld aan de wetgeving op de berg. Waar God in Zijn majesteit verscheen aan Mozes. Daar word de term yârê niet gebruikt maar, חרד chârad een term die ook vertaald word met 'beven','aardbevingen' en dergelijken. Denk aan 'Met vrees en beven' en 'fear and trembling'.

[Oceanos 0]

Ik heb dit topic doorgelezen, maar waar gaat het nu eigenlijk over?

Dit topic gaat over de rol van liefde en de wet.

Wet

In een ander draadje werd de bijbelse tekst nagesproken dat zij die bij mannen liggen niet Gods koninkrijk zullen ingaan. Dit is de wet. Gods wet voor ons.

De wet benoemt Gods norm voor ons gedrag. De wet benoemt tevens de sanctie bij overtreding.

En de wet verwijst ons naar Christus voor redding. Ongeachte de mate van overtreding, want redding komt door geloof in Zijn bloed, die volkomen betaald heeft.

Liefde

Maar als we dit zo communiceren naar elkaar, is dat wel liefde?

De wet zelf zegt van wel, maar meerdere forumgenoten zien dit als liefdeloos.

Dit vormt de basis voor de vraag of de wet wel liefde is en wat nu precies liefde is.

Een van de voorbeelden in dit topic was die van heelmeester, en ook hoe is dit te rijmen met de definitie van liefde zoals genoemd in 1Kor.13:

1. Harteloze arts?

Is een medicijnmeester liefdeloos als hij een prikkende maar noodzakelijke zalf in de wond smeert die de patiënt pijn doen ?

Is een medicijnmeester liefdeloos als hij de patiënt verontrust door te waarschuwen dat bepaald gedrag van hem tot de dood kan lijden?

Onjuist is om uit dit prikkende, en het verontrustende bij de patiënt, te concluderen dat hier geen sprake van warme genegenheid en innerlijke bewogenheid bij de medicijnmeester!

En ook wrang en onrechtvaardig voor de medicijnmeester die juist werkt vanuit het motief van toewijding en opofferingsgezindheid, warme genegenheid, innerlijke bewogenheid, grote compassie en empathie!

Van belang blijft natuurlijk wel de beoordeling van het medicijn. Zoals wat zijn de bijwerkingen, Maar als het prikkende en onrust veroorzakende, bij voorbaat het stempel van liefdeloosheid opgedrukt krijgt, dan is hier al iets grondigs mis. Want dan zeg je infeite: als het medicijn prikt geef dan liever niets.

2. Wat zijn de klachten over de bijwerkingen?

Een medicijn kan (bij)werkingen hebben. Zelfs zo erg dat het ernstiger is dan de kwaal.

Maar wat zijn die klachten dan exact; waarin zit de liefdeloosheid die sommige menen te zien?

Wat is nu precies het prikkende en ontrust gevende ?

Ik denk dat het hier gaat om het naspreken van de Bijbelse consequentie die staat op bepaald gedrag. Oftewel het benoemen van de bijbeltekst die benadrukt dat zij die bij mannen liggen niet Gods koninkrijk zullen ingaan. Dus dit gaat over de waarschuwing dat bepaald gedrag tot de dood kan lijden. Er wordt dan gesteld dat dit zo benoemen, niet past in een liefdevolle benadering, ook al is het de waarheid.

3. liefdeloos medicijn?

Heel duidelijk is aan te geven wat het belang is van een expliciete waarschuwing voor de dood in de gevallen waar er sprake is van levensbedreiging. En ik geloof niet dat iemand van ons ook maar wenst dat onze medicijnmeester dat voor zich zou houden.

Maar los van onze eigen inzichten, zou ik graag willen wijzen op de autoriteit op dit gebied. Hoe gaat Christus onze medicijnmeester hier mee om?

Maar een ieder die Christus wil volgen in deze blijde boodschap, kán en mág niet voorbij gaan aan wat Christus er telkens bij zegt!

Ik heb de afgelopen dagen meerder NT bijbelboeken opnieuw in zijn geheel gelezen en ontkom niet aan Christus boodschap, die telkens ook de andere kant van de medaille benadrukt. De citaten zijn bijna eindeloos: Lees matt.10:34 en 38, matt.16:28, matt.11:20

En niet alleen gaan deze woorden tot de farizeeërs, maar ook tot hele steden, en tot de discipelen.

Lees die teksten, en vraag je af hoe pastoraal Christus bezig is.

En telkens weer de gelijkenissen van hem die heel duidelijke taal uitslaan: matt.13:40,50 matt.18:3, matt.22:28, 24:51, 25:41, hoeveel citaten moet ik noemen?

Denk bijvoorbeeld aan misschien wel de meest bekende woorden van de bijbel:

Joh.3:16 “Want alzo lief heeft God de wereldâ€, maar lees dan ook eens een paar verzen door en zie wat er staat in vers 36. En de apostelen gaan exact op dezelfde manier met het evangelie om.

Geldt voor Christus hier hetzelfde verwijt? Waarom benoemt hij ook vaak de waarschuwing voor de dood erbij? Is dat niet echt zo heilzaam en liefdevol en pastoraal?

Ik stel voor dat we navolgers mogen zijn van Christus.

4. Wat is liefde?

Ongeacht hoe je liefde definieert, het is op zichzelf niet per definitie goed.

Want er bestaat ook liefde voor het verkeerde en kwade.

En als je de liefde voor het foute geen ware liefde wil noemen, dan heb je direct al de kern te pakken:

Liefde is betekenisloos zonder norm. Liefde kan niet zonder de normerende bepaling van de wet.

Maar wat is de wet? De wet is niet een verzameling kille regels. Telkens benadrukt de bijbel dat we de geboden niet alleen verstandelijk moeten volgen maar ook met heel onze ziel en heel ons hart;

Het is de warme genegenheid om in alles van harte de wil van onze Vader te doen. Niet puur uit plicht maar ook uit liefde en dankbaarheid. De liefde is de gezindheid en hartsgesteldheid waarmee we Gods wil proberen te doen. Ons hart moet besneden worden. De liefde staat niet boven de wet, maar is de vervulling van de wet.

De term liefde mogen we daarom nooit los zien van Gods uitgedrukte wil. Het is Gods Geest die de ware liefde geeft. Nu werd terecht ook verwezen naar I kor.13 waarin heel mooi eigenschappen en kenmerken van de liefde wordt gegeven. Het begint al in hoofdstuk 12 waarin heel nadrukkelijk wordt gezegd dat het geestelijke gaven zijn. Geestelijke gaven moeten geestelijk beoordeelt worden ( zie 1 Kor.2:13). Dus ijken aan God en Zijn Woord.

Dan wordt in betreffende hoofdstuk 13 zelf, ook benoemt dat de liefde zich verblijdt niet in de ongerechtigheid, maar de liefde verblijdt zich in de waarheid. Dus opnieuw: liefde moet genormeerd worden naar Gods Waarheid en Recht.

Deze moeten altijd hand in hand gaan.

Het hoofdstuk erna benadrukt dit via:

“JAAGT de liefde na, en ijvert om de geestelijke gaven, maar meest dat gij moogt profeteren (…) die profeteert, spreekt den mensen stichting en vermaning en vertroosting. (…) Indien iemand meent een profeet te zijn of geestelijk, die erkenne dat hetgeen ik u schrijf, des Heeren geboden zijn.†(I Kor.14:1,3,37)

De Bijbel zegt: “En dit is de liefde, dat wij wandelen naar Zijn geboden†(2 Joh.1:6)

Ware liefde staat in het teken van het doen van Gods wil met heel ons hart. Gods wil is wet. Gods wil voorhouden is Gods liefde voorhouden.

[eclammers 0]

Liefde is een goddelijke eigenschap:

(1 Korinthiërs 13:1-8) . . .Al spreek ik de talen van mensen en van engelen, maar heb geen liefde, dan ben ik een klinkend [stuk] koper of een schallende cimbaal geworden. 2En al heb ik de gave van profeteren en ben vertrouwd met alle heilige geheimen en alle kennis, en al bezit ik al het geloof, zodat ik bergen kan verzetten, maar heb geen liefde, dan ben ik niets. 3En al geef ik al mijn bezittingen om anderen te spijzigen, en al geef ik mijn lichaam over om te kunnen roemen, maar heb geen liefde, dan baat het mij in het geheel niet. 4De liefde is lankmoedig en vriendelijk. De liefde is niet jaloers, ze snoeft niet, wordt niet opgeblazen, 5gedraagt zich niet onbetamelijk, zoekt niet haar eigen belang, wordt niet geërgerd. Ze rekent het kwade niet aan. 6Ze verheugt zich niet over onrechtvaardigheid, maar verheugt zich met de waarheid. 7Ze verdraagt alle dingen, gelooft alle dingen, hoopt alle dingen, verduurt alle dingen. 8De liefde faalt nimmer. . . .

Ware christelijke liefde, wanneer dat in het dagelijkse leven wordt toegepast, is de vervulling van Gods wet(ten):

(Romeinen 13:8-10) . . .Zijt niemand iets schuldig dan elkaar lief te hebben; want hij die zijn medemens liefheeft, heeft [de] wet vervuld. 9 Want het [wetsreglement]: „Gij moogt geen overspel plegen, Gij moogt niet moorden, Gij moogt niet stelen, Gij moogt niet begerenâ€, en welk ander gebod er ook is, wordt samengevat in dit woord, namelijk: „Gij moet uw naaste liefhebben als uzelf.†10 De liefde berokkent de naaste geen kwaad; daarom is de liefde de vervulling van de wet.

Gods wetten.

(1 Johannes 5:3, 4) . . .Want dit betekent de liefde tot God, dat wij zijn geboden onderhouden; en toch zijn zijn geboden geen drukkende last, 4want alles wat uit God geboren is, overwint de wereld. En dit is de overwinning die de wereld heeft overwonnen: ons geloof.

Mooie relatie tussen ware liefde en Gods wetten die gebaseerd zijn op liefde.

fijne dag,

Ed

[bernard 3 30]

Liefde is een goddelijke eigenschap:

(1 Korinthiërs 13:1-8) . . .Al spreek ik de talen van mensen en van engelen, maar heb geen liefde, dan ben ik een klinkend [stuk] koper of een schallende cimbaal geworden. 2En al heb ik de gave van profeteren en ben vertrouwd met alle heilige geheimen en alle kennis, en al bezit ik al het geloof, zodat ik bergen kan verzetten, maar heb geen liefde, dan ben ik niets. 3En al geef ik al mijn bezittingen om anderen te spijzigen, en al geef ik mijn lichaam over om te kunnen roemen, maar heb geen liefde, dan baat het mij in het geheel niet. 4De liefde is lankmoedig en vriendelijk. De liefde is niet jaloers, ze snoeft niet, wordt niet opgeblazen, 5gedraagt zich niet onbetamelijk, zoekt niet haar eigen belang, wordt niet geërgerd. Ze rekent het kwade niet aan. 6Ze verheugt zich niet over onrechtvaardigheid, maar verheugt zich met de waarheid. 7Ze verdraagt alle dingen, gelooft alle dingen, hoopt alle dingen, verduurt alle dingen. 8De liefde faalt nimmer. . . .

Ware christelijke liefde, wanneer dat in het dagelijkse leven wordt toegepast, is de vervulling van Gods wet(ten):

(Romeinen 13:8-10) . . .Zijt niemand iets schuldig dan elkaar lief te hebben; want hij die zijn medemens liefheeft, heeft [de] wet vervuld. 9 Want het [wetsreglement]: „Gij moogt geen overspel plegen, Gij moogt niet moorden, Gij moogt niet stelen, Gij moogt niet begerenâ€, en welk ander gebod er ook is, wordt samengevat in dit woord, namelijk: „Gij moet uw naaste liefhebben als uzelf.†10 De liefde berokkent de naaste geen kwaad; daarom is de liefde de vervulling van de wet.

Gods wetten.

(1 Johannes 5:3, 4) . . .Want dit betekent de liefde tot God, dat wij zijn geboden onderhouden; en toch zijn zijn geboden geen drukkende last, 4want alles wat uit God geboren is, overwint de wereld. En dit is de overwinning die de wereld heeft overwonnen: ons geloof.

Mooie relatie tussen ware liefde en Gods wetten die gebaseerd zijn op liefde.

fijne dag,

Ed

Mooi gezegd en voor mij blijft het dan ook een raadsel waarom men per se het vierde gebod dat centraal staat in de Tien Geboden en God eert en aanbidt als Schepper en verlosser negeert en met de voeten treedt.

Mooie woorden; maar zegt Christus daarover niet. IK ken u niet gij werkers der wetteloosheid want Gods geboden stelt gij wel fraai buiten werking om uw overleveringen en tradities te volgen

[Peter79 285]

Mooi gezegd en voor mij blijft het dan ook een raadsel waarom men per se het vierde gebod dat centraal staat in de Tien Geboden en God eert en aanbidt als Schepper en verlosser negeert en met de voeten treedt.

Wie doet dat dan of hoe doe je dat dan?

Kolossenzen 2 zegt: "Laat dan niemand u blijven oordelen inzake eten en drinken of op het stuk van een feestdag, nieuwe maan of sabbat, dingen, die slechts een schaduw zijn van hetgeen komen moest, terwijl de werkelijkheid van Christus is." De sabbat is dus een schaduw van wat moest komen. Maar waarvan is het een schaduw? Van de rust waarin God ons brengt. De rust, dat is niet het beloofde land (Hebr 4). De rust is de nieuwe aarde. Als je door Christus een nieuwe schepping bent, leef je al volgens die rust. Zeven dagen rust per week. Zeven dagen gewijd aan God. Ben je dan in overtreding? De wet spreekt alleen van de 7e dag. Ben je in overtreding als je de 1e tot en met de 6e dag ook rust? Zie ook Matteus 12. De sabbat is een dag om wél te doen.

Mooie woorden; maar zegt Christus daarover niet. IK ken u niet gij werkers der wetteloosheid want Gods geboden stelt gij wel fraai buiten werking om uw overleveringen en tradities te volgen

De wet vervul je als je je kind en erfgenaam weet en de positie van slaaf opgeeft. Want een slaaf weet niet wat zijn heer doet (Joh 15).

[bernard 3 30]

Mooi gezegd en voor mij blijft het dan ook een raadsel waarom men per se het vierde gebod dat centraal staat in de Tien Geboden en God eert en aanbidt als Schepper en verlosser negeert en met de voeten treedt.

Wie doet dat dan of hoe doe je dat dan?

Kolossenzen 2 zegt: "Laat dan niemand u blijven oordelen inzake eten en drinken of op het stuk van een feestdag, nieuwe maan of sabbat, dingen, die slechts een schaduw zijn van hetgeen komen moest, terwijl de werkelijkheid van Christus is." De sabbat is dus een schaduw van wat moest komen. Maar waarvan is het een schaduw? Van de rust waarin God ons brengt. De rust, dat is niet het beloofde land (Hebr 4). De rust is de nieuwe aarde. Als je door Christus een nieuwe schepping bent, leef je al volgens die rust. Zeven dagen rust per week. Zeven dagen gewijd aan God. Ben je dan in overtreding? De wet spreekt alleen van de 7e dag. Ben je in overtreding als je de 1e tot en met de 6e dag ook rust? Zie ook Matteus 12. De sabbat is een dag om wél te doen.

Mooie woorden; maar zegt Christus daarover niet. IK ken u niet gij werkers der wetteloosheid want Gods geboden stelt gij wel fraai buiten werking om uw overleveringen en tradities te volgen

De wet vervul je als je je kind en erfgenaam weet en de positie van slaaf opgeeft. Want een slaaf weet niet wat zijn heer doet (Joh 15).

lees misschien eerst even het vierde gebod aandachtig dan zal u met mij kunnen vaststellen dat het rusten niet de essentie van het gebod is maar wel het gevolg.

De essentie van het vierde gebod is het erkennen, aanvaarden en het zich onderwerpen aan de Schepper en Verlosser van de mensheid door Hem te aanbidden en te vereren op een tijdstip door Hem bepaald.

Het gebod is eenvoudig,klaar en duidelijk en hetgeen Paulus uitlegt in de brief aan de kolossenzen heeft niets te maken met het al of niet onderhouden van het gebod.

Zoals reeds eerder geschreven gaat Paulus hier in tegen valse leraars die door werkgerechtigheid de gelovigen op een zogenaamd hoger geestelijk peil willen brengen.

In het door u aangehaald gedeelte waarschuwt hij niet tegen de vorm en wijze van viering van heilige tijden maar wel tegen hun verkeerde functie en motivatie die een vervalsing waren voor de grond van de verlossing.

Eens de volledige brief lezen zou waarschijnlijk geen kwaad kunnen ,enkele zinnen er uit plukken kan zeer verwarrend en misleidend zijn

[broer konijn 0]

Voor mij blijft het dan ook een raadsel waarom men per se het vierde gebod dat centraal staat in de Tien Geboden en God eert en aanbidt als Schepper en verlosser negeert en met de voeten treedt.

Mooie woorden; maar zegt Christus daarover niet. IK ken u niet gij werkers der wetteloosheid want Gods geboden stelt gij wel fraai buiten werking om uw overleveringen en tradities te volgen

Tot Christus' lijden en sterven gold de wet rechtreeks in norm en ook in handhaving. Op aarde kon niet geleefd worden zonder een heiligende en reinigende en verzoenende procedure die de mens permissie gaf om tot God te treden en zich verzoend en geheiligd en gereinigd te doen beschouwen. Deze wetten hebben niet meer die functie of die werking. Dat komt door Jezus Christus. Reiniging en verzoening en heiliging kan niet meer bewerkt worden op de oude voet. Dus zelfs de wet die goed is en een getuigens biedt van Gods Liefde, kan niet meer doen waartoe zij is gesteld.

Na Christus geldt dat de wetten niet meer raken en niet meer doden, maar in de harten geschreven staan tot rechtstreekse voeding van de gelovigen. Niet zegt meer de een tegen de ander: ken de Heere, want zij allen kennen de Heere. Maar wie dan zegt: Ik ken Hem, en Zijn geboden niet bewaart, die is een leugenaar, en in hem is de waarheid niet.

De geboden zijn dus onverminderd normatief geldig. Niet naar de letter, want dan zou de doodstraf ingevoerd moeten worden. Maar naar de norm die wordt geoordeeld naar de geest en ook naar het vlees op de jongste dag.

Dat dan vervolgens toch een andere dag wordt gehouden dan de ingestelde sabbat heeft in mijn persoonlijke visie te maken met twee factoren:

1. Ten eerste de joodse sabbat gaat veel verder dan het sabbatsgebod. In het nieuwe testament kan daarom niet de sabbat worden genoemd zonder daarmee feitelijk te spreken over de joodse sabbat, en ook over het joodse deel van het verbond. En vanaf het begin was de grootste struikeling dat meer kennis automatisch de gelovigen in de armen dreef van de joden, die vervolgens als eerste het christelijke evangelie doodden met de regels van wet en overlevering implicerende de terugkaar tot de farizeeistische wetgeving en naar de periode vóór Christus, naar Mozes.

2. En daarnaast is er het punt dat het oude testament verouderd was en de verdwijning nabij. Niet de wet, maar de werking van de wet. De sabbat is samen met de besnijdenis de verbinding aan het verbond. Het nieuwe verbond heeft daarom een nieuwe besnijdenis en ook een nieuwe verbondsdag. Technisch zou dat de sabbat kunnen zijn, mits dan voldoende onderscheid is met de joodse viering. Maar praktisch levert dat vanaf moment 1 een mengeling en een verwarring op. De joodse christenen houden de sabbat anders dan de heidense christenen. En daar is ook geen aanstoot aan te nemen. Om die reden krijg je vanuit het prille begin al dat door rekening houden met de joodse tradities, de christenen op een ander moment (nog eens) bijeenkwamen voor hun eigen vieringen. De dag van de opstanding van de Heer. Het is dan ook niet vreemd dat gezien het nieuwe verbond en de afzetting tegen de joodse wet plus nog eens de joodse tradities, de christelijke sabbat ook daadwerkelijk een andere dag werd. Je kunt zeggen dat dat niet mag zonder gezag van God. Je kunt ook zeggen dat het juist op gezag van God ook is gebeurd. En je kunt ook zeggen dat mits de wet maar van harte nageleefd wordt, er een voortgaande geestelijke norm en naleving plaatsvindt, die als in het hart geschreven wet volkomen en onverminderd blijft gelden. Maar niet inclusief de formaliteiten van de joodse wet, laat staan van de joodse tradities en menselijke gebruiken. Want het is in principe een geestelijke omgang met de wet.

Er zijn er wel die iets anders met de uitleg omgaan, maar wat blijft staan is dat de christelijke zondag geen overlevering van mensen is, maar een geestelijke omgang met het sabbatsgebod, dat in het principe als wet van God volledig normatieve kracht houdt: (tenminste) een dag inrichten om God eer te bewijzen en te tonen in een verbond met God te staan dat alle bindingen van deze wereld en van ons mensen opzij zet en die te boven gaat. Dat is een gebod van heiliging en afhankelijkheid betoning en gemeenschapsoefening met God zelf.

Kolossenzen 2 zegt: "Laat dan niemand u blijven oordelen inzake eten en drinken of op het stuk van een feestdag, nieuwe maan of sabbat, dingen, die slechts een schaduw zijn van hetgeen komen moest, terwijl de werkelijkheid van Christus is." De sabbat is dus een schaduw van wat moest komen.

In Kolossenzen twee wordt nota bene tot tweemaal toe gespecificeerd dat het Paulus om de geboden en leringen der mensen gaat. Dat is ook voor sabatten (het staat er in meervoud, dus het hoeft niet eens te slaan op de wekelijkse sabbat, maar kan slaan op de grote feestdagen "sabbat-in-meervoud genoemd") relevant want die kun je in die tijd niet benoemen zonder de joodse opsmuk. Want zonder die opsmuk bestond de sabbat niet eens. Met de Mozaitische wetten erbij, was het dus volstrekt betekenisloos om over de sabbat te spreken in een nieuw-christelijk verband, Waarbij temeer geldt dat de sabbat een verbondsdag is, en dus onmiddellijk het punt van besnijdenis een issue wordt.

Maar waarvan is de sabbat een schaduw? Van de rust waarin God ons brengt. De rust, dat is niet het beloofde land (Hebr 4). De rust is de nieuwe aarde. Als je door Christus een nieuwe schepping bent, leef je al volgens die rust. Zeven dagen rust per week. Zeven dagen gewijd aan God. Ben je dan in overtreding? De wet spreekt alleen van de 7e dag. Ben je in overtreding als je de 1e tot en met de 6e dag ook rust? Zie ook Matteus 12. De sabbat is een dag om wél te doen.

Dat is wel een heel grote hink-stap-sprong! Want zoals je zelf zegt is de rust de nieuwe aarde. Volgens die nog toekomstige rust kun je niet leven. Want je kunt wel rusten van werking van de wet, maar je lichaam kan dat niet. Er zal dus nog werk te verrichten blijven om de rust nog in te gaan die nog overblijft om nog in te gaan. Een wedren moet gelopen worden en een wapenrusting aangemeten en een Sion nog tegemoetgetreden. Net zoals de joden in Israël reeds de rust ingegaan waren en nog een rust om in te gaan overhielden, zo zijn ook de christenen een koninkrijk ingegaan, om nog een rust over te houden waarin zij nog gaan zullen. Het sabbatsgebod heeft derhalve nog steeds geestelijke werking als vieringsmoment van wat komen gaat.

En dan is ten tweede heel goed dat je opmerkt dat je meer dan 1 dag zult rusten, Immers het is een geestelijke zaak, en zoals een priester ook dagelijks in dienst van God staat zo staat ook een christen in dienst van God. Echter er zijn onderscheidenlijke diensten. Door nu te stellen dat er een algemene wet geldt van 7 daagse rust, leg je een klem en een claim op het leven die ik denk verder gaat dan menselijkerwijs opgebracht kan worden. Monniken, dominees, priesters, evangelisten, vrijwilligers, verzorgenden uit missie, opbouwenden uit missie, het zijn voorbeelden van het priesterschap van God. Maar wat met de rest van de bevolking? En wat het nog meer onwaarschijnlijk maakt om een zevendaagse rust te houden, is dat als je het werkelijk zou doen, er geen hoogtepunten van gemeenschapsoefening meer zijn met God. Dat hoeft ook niet, maar God zelf heeft een orde ingesteld waarbij nadrukkelijk een bepaalde orde van inrichting is met hoogtepunten. Ik vind dus je lat hoger dan iha als nuttig en geestelijk wenselijk wordt geacht.

Waarbij ik opmerk dat ik het wel heel mooi vind, maar in de praktijk helemaal niets zie van een dergelijk hoge morele inrichting van de week. Ik ken geen enkele kerk waar ze dagelijks erediensten houden. Heeft ook niemand tijd voor. En de zaterdag die al helemaal vrij gesteld is van overheidswege en traditie, die wordt in geen enkele kerk gebruikt als tweede eredienstdag. Dus ik vrees dat dit heel erg mooi voorgestelde plaatje alleen nuttig is om niet die zes andere dagen te verhogen, maar juist uitsluitend om die ene zevende dag te verlagen! Ik zal er nu niet over uitwijden, maar ik denk dat dit laatste bewijsbaar is.

Mooie woorden; maar zegt Christus daarover niet. IK ken u niet gij werkers der wetteloosheid want Gods geboden stelt gij wel fraai buiten werking om uw overleveringen en tradities te volgen

De wet vervul je als je je kind en erfgenaam weet en de positie van slaaf opgeeft. Want een slaaf weet niet wat zijn heer doet (Joh 15).

Is dat automatisme of een norm? Waaruit kent het kind de wil van de vader? Uit het woord van de vader. Mag het kind dan niet zijn eigen wil doen? Om den drommel niet!

Als dan de vader de knechten naar huis stuurt, omdat de zonen zijn thuisgekomen, zou dan de vader tegengeworpen kunnen worden dat zijn wetten niet meer gelden omdat de knechten vertrokken zijn? Dat zou dan impliceren dat de knechten geen goede wetten onder de vader hadden.

Nee; maar de zonen zullen de wil van de vader plaatsen in een context van de toekomst waarin zijzelf zullen regeren, en zij zullen dus de wil van de vader naar de geest hanteren en niet naar de letter. Een knecht handelt naar bevelen, want hij werkt voor een ander en vertrekt op zijn tijd. Maar een zoon werkt alsof de vader in zijn hart is, en de zoon voldoet de wil van de vader naar gesteldheid van hartelijke opvolging.

Of ook: Bij de knecht telt niet wat in het hart leeft, maar wat uit zijn handen komt. En bij de zoon telt niet wat uit zijn handen komt, maar wat in het hart leeft.

En dan gaat het fout als alleen het eigen hart als norm geldt. Want de zonen zijn lapzwanzen en eisen hun erfdeel op en nemen het ervan en laten de boel van de vader de boel. "Ja, zeggen ze; wij zijn zonen en geen vreemdelingen dus wij kennen de vader en wij zijn als ware zonen gerechtigd tot ons erfgoed". De oude farizeeërs en zich als gearriveerd beschouwende christenen zitten zo gebroederlijk op het braakliggende land; om Sabbat te houden: de een geestelijk en de ander letterlijk. Maar dan komt er zwerfvolk langslopen dat ijverig van alles zit te doen voor een groot gebeuren. "Wat doen jullie daar nu", vragen de gearriveerden vanaf hun braakliggende grond. Het antwoord van het zwerfvolk is dan: "Wij komen de voorbereidingen treffen voor het feest van jullie vader." En sommige gearriveerden halen de schouders op en anderen nodigen het zwerfvolk erbij te komen in gearriveerdheid. Maar het antwoord is stellig: "Nee, wij zijn gewaarschuwd voort te maken want de tijd is krap en we moeten rennen om de ons opgedragen werkzaamheden nog te kunnen doen, en we zijn gewaarschuwd dat als we verslappen, de deur mogelijk wordt dichtgehouden."

Zodat de slotsom is dat de zonen wel handelen naar het hart, maar daarmee niet gerechtigd zijn om minder verantwoordelijkheid en betrokkenheid te tonen dan de knechten die verplicht moesten doen wat de vader maar nodig oordeelde om gedaan te krijgen. Of in bijbelse woorden: Maar wie dan zegt: Ik ben kind van Hem, maar Zijn geboden niet bewaart, die is een leugenaar, en in hem is de waarheid niet.

[Peter79 285]

De essentie van het vierde gebod is het erkennen, aanvaarden en het zich onderwerpen aan de Schepper en Verlosser van de mensheid door Hem te aanbidden en te vereren op een tijdstip door Hem bepaald.

Toch wordt er gezegd dat de sabbat een schaduw is; dat het hier slechts gaat over door de mens ingestelde sabbatten doet af aan de scherpte van de tekst. Ieder die zich geboden laat opleggen om tot een betere godsdienst te komen, is bezig op basis van menselijke tradities. Het is geheel menselijk om te bedenken dat God dienen alleen kan door zichzelf te vernederen en geboden na te volgen.

Het gebod is eenvoudig,klaar en duidelijk en hetgeen Paulus uitlegt in de brief aan de kolossenzen heeft niets te maken met het al of niet onderhouden van het gebod.

Zoals reeds eerder geschreven gaat Paulus hier in tegen valse leraars die door werkgerechtigheid de gelovigen op een zogenaamd hoger geestelijk peil willen brengen.

In het door u aangehaald gedeelte waarschuwt hij niet tegen de vorm en wijze van viering van heilige tijden maar wel tegen hun verkeerde functie en motivatie die een vervalsing waren voor de grond van de verlossing.

Paulus maakt hier dat onderscheid niet. Hij maakt wel een ander onderscheid: besneden zijn door mensenhanden of de besnijdenis van Christus hebben. Duidelijk is dat het niet om de besnijdenis volgens de vorm en wijze van heilige tijden gaat.

Eens de volledige brief lezen zou waarschijnlijk geen kwaad kunnen ,enkele zinnen er uit plukken kan zeer verwarrend en misleidend zijn

Amen