Spiritualiteit zonder religie

[winterzon 0]

Wat vinden jullie van dit gegeven: Aan je eigen spirituele ontwikkeling werken buiten het kader van georganiseerde religie?

Vind je dit kunnen? Waarom wel/niet?

Zal ik zelf maar even starten.

Ben al tijdje op zoek naar de juiste weg voor mezelf en ben ondertussen al wat zijwegen ingeslagen. Ondertussen meer en meer aan het verdiepen in het Christendom (opnieuw, zeg maar) en hoe langer hoe meer, valt het me weer op dat het toch wel erg vaak om regels gaat waarover niet gediscussieerd mag worden, wegens vaststaand. Ook sterke nadruk op: Wij verkondigen het ware geloof.

Zelf zie ik dat zo niet: Elke religie gaat (naar mijn gevoel) terug naar dezelfde basis en vormt een verschillende manier om je met God (maar je kan het ook kracht, geweten, ...) te verbinden. In dat opzicht spreekt niemand de waarheid en snap ik ook niet goed hoe alle punten in de geloofsleer rechtstreeks van God komen. De mens in zijn specifieke situatie en begripsvermogen (op spiritueel vlak) is immers degene die de boodschap ontvangt en vervolgens hertaalt vanuit het abstracte. Geloofsleer zou dus zeker ter discussie moeten staan en daar wringt het schoentje vaak.

In dat opzicht vind ik vaak troost bij mensen/groepen die zich eerder door het spirituele laten leiden buiten de religie om.

[Songfestival 0]

Wat vinden jullie van dit gegeven: Aan je eigen spirituele ontwikkeling werken buiten het kader van georganiseerde religie?

Vind je dit kunnen? Waarom wel/niet?

Zal ik zelf maar even starten.

Ben al tijdje op zoek naar de juiste weg voor mezelf en ben ondertussen al wat zijwegen ingeslagen. Ondertussen meer en meer aan het verdiepen in het Christendom (opnieuw, zeg maar) en hoe langer hoe meer, valt het me weer op dat het toch wel erg vaak om regels gaat waarover niet gediscussieerd mag worden, wegens vaststaand. Ook sterke nadruk op: Wij verkondigen het ware geloof.

Zelf zie ik dat zo niet: Elke religie gaat (naar mijn gevoel) terug naar dezelfde basis en vormt een verschillende manier om je met God (maar je kan het ook kracht, geweten, ...) te verbinden. In dat opzicht spreekt niemand de waarheid en snap ik ook niet goed hoe alle punten in de geloofsleer rechtstreeks van God komen. De mens in zijn specifieke situatie en begripsvermogen (op spiritueel vlak) is immers degene die de boodschap ontvangt en vervolgens hertaalt vanuit het abstracte. Geloofsleer zou dus zeker ter discussie moeten staan en daar wringt het schoentje vaak.

In dat opzicht vind ik vaak troost bij mensen/groepen die zich eerder door het spirituele laten leiden buiten de religie om.

Religie is denk ik een systeem om spirituele ervaringen of ervaringen met God te kanaliseren, te sturen. Religie voelt vaak niet goed omdat het in feite onze omgang met God en Jezus Christus belemmerd. De mens heeft van nature het verlangen om bij God te zijn, want door Hem zijn we gemaakt en het feit alleen al dat ieder mens een ander mens nodig heeft en er niemand is die echt alleen wil zijn wijst er al op dat we wezens zijn die een relatie nodig hebben. Een relatie met de Schepper van deze wereld: God.

En met religie bedoel ik dus een lijst of programma van starre regels die ons enerzijds dichter bij God moeten brengen, maar ook weer niet zo dichtbij want dan wordt het eng. Religieuze mensen haten mensen die Jezus echt kennen.

[Humanist 0]

Religie is denk ik een systeem om spirituele ervaringen of ervaringen met God te kanaliseren, te sturen. Religie voelt vaak niet goed omdat het in feite onze omgang met God en Jezus Christus belemmerd. De mens heeft van nature het verlangen om bij God te zijn, want door Hem zijn we gemaakt en het feit alleen al dat ieder mens een ander mens nodig heeft en er niemand is die echt alleen wil zijn wijst er al op dat we wezens zijn die een relatie nodig hebben. Een relatie met de Schepper van deze wereld: God.

En met religie bedoel ik dus een lijst of programma van starre regels die ons enerzijds dichter bij God moeten brengen, maar ook weer niet zo dichtbij want dan wordt het eng. Religieuze mensen haten mensen die Jezus echt kennen.

Hé hé hé spreek voor jezelf

[Olorin 155]

Religie is denk ik een systeem om spirituele ervaringen of ervaringen met God te kanaliseren, te sturen. Religie voelt vaak niet goed omdat het in feite onze omgang met God en Jezus Christus belemmerd.

Religie is niets anders dan "godsdienst".

Vandale:

re·li·gie (de; v; meervoud: religies, religiën)

1geloofsleer, godsdienst

Dat religie een relatie met God belemmert kan niet. Religie betekent namelijk gewoon het dienen van God. Maar wat ik wel zie is dat bepaalde religies zichzelf geen religie noemen en dan een karikatuur maken van wat religie dan wel is. Religie is dan namelijk: Een geloof met eigenschappen die ze zelf niet (denken te) hebben of afkeuren.

[Songfestival 0]

Religie is denk ik een systeem om spirituele ervaringen of ervaringen met God te kanaliseren, te sturen. Religie voelt vaak niet goed omdat het in feite onze omgang met God en Jezus Christus belemmerd.

Religie is niets anders dan "godsdienst".

Vandale:

re·li·gie (de; v; meervoud: religies, religiën)

1geloofsleer, godsdienst

Dat religie een relatie met God belemmert kan niet. Religie betekent namelijk gewoon het dienen van God. Maar wat ik wel zie is dat bepaalde religies zichzelf geen religie noemen en dan een karikatuur maken van wat religie dan wel is. Religie is dan namelijk: Een geloof met eigenschappen die ze zelf niet (denken te) hebben of afkeuren.

Er is dan ook goede en slechte religie, en religie is ook ergens noodzakelijk omdat we als sterfelijke wezens niet zouden kunnen bestaan als God zich in Zijn volle glorie zou tonen, daar is Hij te groot voor.

maar we moeten oppassen met te starre religie dat een lijst van regels voorschoteld en zelfs voor wil houden hoe God zich moet gedragen.

[Nunc 0]

Wat vinden jullie van dit gegeven: Aan je eigen spirituele ontwikkeling werken buiten het kader van georganiseerde religie?

Vind je dit kunnen? Waarom wel/niet?

Zal ik zelf maar even starten.

Ben al tijdje op zoek naar de juiste weg voor mezelf en ben ondertussen al wat zijwegen ingeslagen. Ondertussen meer en meer aan het verdiepen in het Christendom (opnieuw, zeg maar) en hoe langer hoe meer, valt het me weer op dat het toch wel erg vaak om regels gaat waarover niet gediscussieerd mag worden, wegens vaststaand. Ook sterke nadruk op: Wij verkondigen het ware geloof.

Zelf zie ik dat zo niet: Elke religie gaat (naar mijn gevoel) terug naar dezelfde basis en vormt een verschillende manier om je met God (maar je kan het ook kracht, geweten, ...) te verbinden. In dat opzicht spreekt niemand de waarheid en snap ik ook niet goed hoe alle punten in de geloofsleer rechtstreeks van God komen. De mens in zijn specifieke situatie en begripsvermogen (op spiritueel vlak) is immers degene die de boodschap ontvangt en vervolgens hertaalt vanuit het abstracte. Geloofsleer zou dus zeker ter discussie moeten staan en daar wringt het schoentje vaak.

In dat opzicht vind ik vaak troost bij mensen/groepen die zich eerder door het spirituele laten leiden buiten de religie om.

je beseft je neem ik aan toch wel, dat jij hier precies hetzelfde doet als datgene wat je o.a. het christendom verwijt? Jij lijkt namelijk wel te weten hoe het zit ("Elke religie gaat (naar mijn gevoel) terug naar dezelfde basis en vormt een verschillende manier om je met God (...) De mens in zijn specifieke situatie en begripsvermogen (op spiritueel vlak) is immers degene die de boodschap ontvangt en vervolgens hertaalt vanuit het abstracte. Geloofsleer zou dus zeker ter discussie moeten staan en daar wringt het schoentje vaak. " etc. etc.).

De visie die jij hier neerzet (een vorm van relativisme) is zelf wel absoluut waar, het is de maatstaf waarmee je andere overtuigingen weegt (en te licht bevindt).

[maran 0]

zeer opmerkelijk Winterzon, dat je nu met dit topic komt.

ik zat er n.l. net over na te denken,n.a.v. de laatste onderwerpen over Oecumenisme en Palamisme .

toen vroeg ik mij af of er nog wel tijd over blijft om echt te geloven.

de regels, leerstellingen en verordeningen nemen zoveel tijd in beslag en schijnen belangrijker te zijn voor velen dan spiritueel geloven [zonder dogma's en doctrines]

als men zich dar niet aan houdt valt men buiten de boot - ziet het verkeerd etc.

winterzon schreef:

Wat vinden jullie van dit gegeven: Aan je eigen spirituele ontwikkeling werken buiten het kader van georganiseerde religie?

Vind je dit kunnen? Waarom wel/niet?

ik juich dit van harte toe en ben van mening dat met de geïnstitutioneerde religies de spiritualiteit grotendeels verloren gaat.

met de rest ben ik het ook eens -

geloofspunten komen niet van God, maar van mensen [o.a.De Kerk en de concilies]

[mijn mening]

Geloofsleer zou dus zeker ter discussie moeten staan en daar wringt het schoentje vaak.

helemaal mee eens.

gelukkig gebeurt dat steeds meer, maar dat wordt meestal niet in dank afgenomen.

kennelijk mag men daar niet aan tornen.

eerlijk en duidelijk verwoord trouwens, want dat is op zich best moeilijk.

[Olorin 155]

maar we moeten oppassen met te starre religie dat een lijst van regels voorschoteld en zelfs voor wil houden hoe God zich moet gedragen.

Dat is zo.

Maar is het niet zo dat verschillende christenen zo vaak elkaar verwijten dat te doen en bij zich zelf dat niet zo ervaren?

Ik bedoel, misschien zie jij de kerk waar ik vanochtend was wel als hét voorbeeld daarvan terwijl ik dat helemaal niet zo ervaar. En dat andersom ik jouw kerk als een voorbeeld daarvan zie.

Voor de één is het dan een starre regel, voor de ander is dat een Bijbelse regel op basis van wat God aan ons vraagt.

Ik bedoel, Jezus had kritiek op bepaalde starre regels, maar Hij gaf zelf ook regels. En als je niet zou geloven dat Paulus door God geïnspireerd is, je zou kunnen zeggen dat Paulus voor wilt houden hoe God zich moet gedragen. Terwijl ik geloof dat Paulus dat niet doet, maar dat hij dingen vertelt over wie God is.

[Songfestival 0]

maar we moeten oppassen met te starre religie dat een lijst van regels voorschoteld en zelfs voor wil houden hoe God zich moet gedragen.

Dat is zo.

Maar is het niet zo dat verschillende christenen zo vaak elkaar verwijten dat te doen en bij zich zelf dat niet zo ervaren?

Ik bedoel, misschien zie jij de kerk waar ik vanochtend was wel als hét voorbeeld daarvan terwijl ik dat helemaal niet zo ervaar. En dat andersom ik jouw kerk als een voorbeeld daarvan zie.

Voor de één is het dan een starre regel, voor de ander is dat een Bijbelse regel op basis van wat God aan ons vraagt.

Ik bedoel, Jezus had kritiek op bepaalde starre regels, maar Hij gaf zelf ook regels. En als je niet zou geloven dat Paulus door God geïnspireerd is, je zou kunnen zeggen dat Paulus voor wilt houden hoe God zich moet gedragen. Terwijl ik geloof dat Paulus dat niet doet, maar dat hij dingen vertelt over wie God is.

Over hoe iemand zijn geloof invult zal altijd wel discussie blijven natuurlijk, daarom ook dat Paulus zegt om elkaar te accepteren in Christus ongeacht waar iemand vandaan komt of wat hij/zij gelooft. De hoofd van de bijzaken scheidden.

[winterzon 0]

je beseft je neem ik aan toch wel, dat jij hier precies hetzelfde doet als datgene wat je o.a. het christendom verwijt? Jij lijkt namelijk wel te weten hoe het zit ("Elke religie gaat (naar mijn gevoel) terug naar dezelfde basis en vormt een verschillende manier om je met God (...) De mens in zijn specifieke situatie en begripsvermogen (op spiritueel vlak) is immers degene die de boodschap ontvangt en vervolgens hertaalt vanuit het abstracte. Geloofsleer zou dus zeker ter discussie moeten staan en daar wringt het schoentje vaak. " etc. etc.).

De visie die jij hier neerzet (een vorm van relativisme) is zelf wel absoluut waar, het is de maatstaf waarmee je andere overtuigingen weegt (en te licht bevindt).

Ik mag toch nog wel een eigen mening hebben, niet? Maar dat neemt niet weg dat ik respect heb voor andere visies. Mijn mening kan trouwens nog veranderen over dit onderwerp, het is niets vaststaand, gewoon hoe ik het nu zie. Misschien heb ik het wel fout, dat besef ik maar al te goed... Neemt niet weg dat ik toch even mag schrijven wat mijn visie is, al is het maar om een dialoog hierover mogelijk te maken.

[winterzon 0]

je beseft je neem ik aan toch wel, dat jij hier precies hetzelfde doet als datgene wat je o.a. het christendom verwijt? Jij lijkt namelijk wel te weten hoe het zit ("Elke religie gaat (naar mijn gevoel) terug naar dezelfde basis en vormt een verschillende manier om je met God (...) De mens in zijn specifieke situatie en begripsvermogen (op spiritueel vlak) is immers degene die de boodschap ontvangt en vervolgens hertaalt vanuit het abstracte. Geloofsleer zou dus zeker ter discussie moeten staan en daar wringt het schoentje vaak. " etc. etc.).

De visie die jij hier neerzet (een vorm van relativisme) is zelf wel absoluut waar, het is de maatstaf waarmee je andere overtuigingen weegt (en te licht bevindt).

Ik mag toch nog wel een eigen mening hebben, niet? Maar dat neemt niet weg dat ik respect heb voor andere visies. Mijn mening kan trouwens nog veranderen over dit onderwerp, het is niets vaststaand, gewoon hoe ik het nu zie. Misschien heb ik het wel fout, dat besef ik maar al te goed... Mag ik schrijven wat mijn visie is, al is het maar om een dialoog hierover mogelijk te maken?

[Olorin 155]

Wat vinden jullie van dit gegeven: Aan je eigen spirituele ontwikkeling werken buiten het kader van georganiseerde religie?

Ik geloof dat het christendom het ware geloof is en dat de Kerk door God zelf gesticht is. De enige weg tot de Vader is Christus (Hem volgen: religie) en Hij heeft de Gemeenschap gesticht (organisatie).

Dus spiritualiteit zonder christendom zie ik niet als heilzaam. Nu denk ik best dat bepaalde mensen een spiritualiteit kunnen hebben waarmee ze dichter bij God zijn dan bepaalde mensen van een georganiseerde religie (inclusief christenen). Maar ik geloof dat God wel ons in eenheid met elkaar voor ogen heeft. Dat de spiritualiteit zich ook voor een belangrijk deel als gemeenschap uit en God de gemeenschap ook gebruikt, bijvoorbeeld door Zijn openbaring door te geven, elkaar te doen groeien in het geloof en omzien naar je naasten.

In die zin is het heil te vinden in Christus en daardoor ook in de Kerk (zijn lichaam). Dus moet je het ook bij Hem zoeken en zullen dingen die daarmee in conflict staan je alleen maar verder van Hem afbrengen.

Anderzijds is er vind ik niks mis mee als spiritualiteit van 'buiten het christendom' je inspireert, zolang het niet in strijd is met het christelijk geloof. Ook daar is veel goeds te vinden en mensen die God op een oprechte manier zoeken en Hem dienen. Zélfs degenen die zeggen Hem niet te kennen.

[Olorin 155]

Over hoe iemand zijn geloof invult zal altijd wel discussie blijven natuurlijk, daarom ook dat Paulus zegt om elkaar te accepteren in Christus ongeacht waar iemand vandaan komt of wat hij/zij gelooft. De hoofd van de bijzaken scheidden.

Klopt, maar wat die hoofdzaken en bijzaken zijn, zijn ook discussies over. Soms hele felle.

Maar volgens mij is dat van Paulus ook niet zozeer gericht op verschillende kerkverbanden (die bestonden toen niet eens) maar over christenen van dezelfde Gemeente (waar ook zijn brief naar toe geschreven is).

En daar heeft hij nog steeds een goed punt. Broeders en zusters willen elkaar wel eens flink veroordelen helaas.

[Nunc 0]

je beseft je neem ik aan toch wel, dat jij hier precies hetzelfde doet als datgene wat je o.a. het christendom verwijt? Jij lijkt namelijk wel te weten hoe het zit ("Elke religie gaat (naar mijn gevoel) terug naar dezelfde basis en vormt een verschillende manier om je met God (...) De mens in zijn specifieke situatie en begripsvermogen (op spiritueel vlak) is immers degene die de boodschap ontvangt en vervolgens hertaalt vanuit het abstracte. Geloofsleer zou dus zeker ter discussie moeten staan en daar wringt het schoentje vaak. " etc. etc.).

De visie die jij hier neerzet (een vorm van relativisme) is zelf wel absoluut waar, het is de maatstaf waarmee je andere overtuigingen weegt (en te licht bevindt).

Ik mag toch nog wel een eigen mening hebben, niet? Maar dat neemt niet weg dat ik respect heb voor andere visies. Mijn mening kan trouwens nog veranderen over dit onderwerp, het is niets vaststaand, gewoon hoe ik het nu zie. Misschien heb ik het wel fout, dat besef ik maar al te goed... Mag ik schrijven wat mijn visie is, al is het maar om een dialoog hierover mogelijk te maken?

ja natuurlijk mag dat. Ik verbood het je toch niet?

Waar het mij om ging, is dat jouw levensovertuiging lijkt te zijn, dat alle andere levensovertuigingen een verkeerd beeld van de werkelijkheid hebben, omdat ze niet zien dat ze allemaal maar een stukje van de puzzel in handen hebben. Maar jouw visie is, dat je inziet dat al die anderen maar een stukje van de puzzel hebben, en er daarom naast zitten. Dat is tenminste wat je lijkt te bedoelen.

Het lijkt er dus niet op, dat je een probleem hebt met een waarheidsclaim an sich, maar tegen waarheidsclaims die anders zijn dan de jouwe (te weten: dat alle religies een stukje van de puzzel hebben).

n.b. dit heeft niks met wel of niet respect hebben te maken (en ik had ook niet de indruk dat je geen respect zou hebben). Want 'respect hebben' betekent niet: 'voor waar houden' of 'gelijk geven'. Je hebt respect voor andere standpunten, maar je bent het er niet mee eens.

[winterzon 0]

Ok, ja... begrijp waar je naartoe wil. Je hebt een punt.

[Songfestival 0]

Over hoe iemand zijn geloof invult zal altijd wel discussie blijven natuurlijk, daarom ook dat Paulus zegt om elkaar te accepteren in Christus ongeacht waar iemand vandaan komt of wat hij/zij gelooft. De hoofd van de bijzaken scheidden.

Klopt, maar wat die hoofdzaken en bijzaken zijn, zijn ook discussies over. Soms hele felle.

Maar volgens mij is dat van Paulus ook niet zozeer gericht op verschillende kerkverbanden (die bestonden toen niet eens) maar over christenen van dezelfde Gemeente (waar ook zijn brief naar toe geschreven is).

En daar heeft hij nog steeds een goed punt. Broeders en zusters willen elkaar wel eens flink veroordelen helaas.

Klopt en het trieste is al die discussies die op zichzelf misschien een goede intentie hebben, leidden af van het doel namelijk dat God liefde is en dat laat zien in Christus. En verder zien we dat waar de kerk toen mij worstelde, ze vandaag nog mee worstelt.

[Lobke 467]

@Winterzon,

Ik begrijp wel waar je tegen aanloopt; dogma's die we niet begrijpen. Althans waar ik soms de zin niet van in zie.

Toch ben ik zelf geen type voor een spirituele zoektoch, new age vind ik al gauw te zweverig. Velen voelen zich er heel fijn bij.

Dus veel heeft voor mij te maken met: heeft de kerk het bedacht? Of zijn het woorden of de levenstijl van Jezus? Waarom ? Omdat dit me meer aanspreekt. Het evangelie in eenvoudige versie past het meest bij mij, en vaak denk ik ook: met al die dogma's lijkt er niets over te blijven van wat Jezus voorleefde.Maar dat is hoe ik het zie.

[Robert Frans 1.653]

Vele heiligen, bekend en onbekend, hebben het geloof binnen de Kerk juist heel intens beleefd. Zij hielden van het heilig Sacrament, zij gaven hun leven voor Hem als het moest en waren bereid te delen in zijn Offer. Het is vreemd dat veel mensen zoveel houden van de katholieke mystiek, maar wel haar dogma's en regels afwijzen. Terwijl het één niet zonder het andere kan. Juist doordat we enige dingen over God mogen weten, maar ook weer niet alles, kunnen we Hem echt beminnen. Die mystiek is juist precies ontstaan in het katholieke geloof zoals wij dat kennen. Ze is zeer hecht verbonden met de sacramenten, de liefde voor de paus en de bisschoppen, de devotie tot Maria en ook de vertrouwensvolle navolging van haar Leer. Juist daarin wordt enorm veel vrijheid en spiritualiteit genoten.

Is dat vreemd? Nee. In een goed huwelijk houden de twee geliefden zich ook aan allerlei huisregels en afspraken die ze met elkaar maken. Ook weten ze het één en ander van elkaar en houden ze daar rekening mee. Zo kan een man weten dat zijn vrouw een werkelijk gruwelijke hekel heeft aan bloemkool en dat daarom nooit voor haar bereiden. Nu niet en over tachtig jaar ook niet. Wordt hij dan beperkt in zijn vrijheid om te koken wat hij wil? Misschien, maar hij zou niet eens bloemkool voor haar wíllen maken. En als hij dat wel zou willen, dan is hij vrij liefdeloos naar haar toe. Het is dus volstrekt normaal dat man en vrouw elkaar vragen rekening met elkaar te houden voor zover mogelijk. Juist daardoor kunnen ze vrij en ontspannen met elkaar samenleven, zonder al teveel geruzie.

Als nu echter binnen een huwelijk het echtpaar erg de nadruk lijkt te leggen op wat men afgesproken heeft, dan kan daar een conflict aan ten grondslag liggen. Ze zijn misschien niet duidelijk, of één van de twee of misschien zelfs de kinderen lappen die regels voortdurend aan de laars. Er moet dan weer even duidelijk worden gemaakt, steeds maar weer, wie wat wil en waar rekening mee moet worden gehouden. Net zolang, totdat alles weer duidelijk is, iedereen weer bereid is zich voor elkaars welzijn en voor de normen en waarden die men belangrijk vindt in te zetten en men weer verder kan leven. Net zoals bij het bouwen of restaureren van een huis men erg bezig is met allerlei technische details. Pas als dat allemaal duidelijk en voor elkaar is, kan men genieten van het huis zelf.

Wanneer bijvoorbeeld in Nederland de bisschoppen even de nadruk leggen op bijvoorbeeld de liturgische regels, dan zijn daar dus blijkbaar onduidelijkheden over, of worden liturgische vieringen op een zo eigen wijze opgedragen, dat ze nauwelijks meer katholiek te noemen zijn. Dus wordt er op het karakter van de Mis gehamerd en dat moet dan maar even door het benadrukken van de liturgische voorschriften, hun belang en hun betekenissen. Net zolang tot daarover duidelijkheid is en men alsnog weer de nadruk kan leggen op de schoonheid en mystieke rijkdommen van de Mis. Hoewel die twee dingen vaak ook gewoon hand in hand gaan. Net zoals het echtpaar misschien al een bijzondere, speciale band met elkaar ervaart en het huwelijk volop gaat waarderen bij het hernieuwen van die afspraken en wetenswaardigheden over elkaar.

[Lobke 467]

Vele heiligen, bekend en onbekend, hebben het geloof binnen de Kerk juist heel intens beleefd. Zij hielden van het heilig Sacrament, zij gaven hun leven voor Hem als het moest en waren bereid te delen in zijn Offer. Het is vreemd dat veel mensen zoveel houden van de katholieke mystiek, maar wel haar dogma's en regels afwijzen. Terwijl het één niet zonder het andere kan. Juist doordat we enige dingen over God mogen weten, maar ook weer niet alles, kunnen we Hem echt beminnen. Die mystiek is juist precies ontstaan in het katholieke geloof zoals wij dat kennen. Ze is zeer hecht verbonden met de sacramenten, de liefde voor de paus en de bisschoppen.

Volgens mij heeft winterzon het over religie en niet persé over de roomskatholieke kerk, je trekt het heel erg daar naar toe.

Voor jou heel belangrijk en mij zegt het weinig. Je zult denken hoe kan dat nu het is mij zo dierbaar? Ik herken de liefde van jou voor de mis, de sacramenten, de paus, de bischoppen maar het raakt me niet omdat ik het niet zo ervaar en zo is het voor een iedere van ons misschien anders.

Terug naar de bron; voor sommigen zal het goed zijn om dan alle ballast af te leggen en te denken: "hoe zei Jezus dat ook al weer, welke voorbeelden noemde Hij".

Dogma's kunnen veiligheid en vastigheid geven maar het kan dat je door de dogma's heen Jezus niet meer ziet. Om even bij jouw verhaal te blijven; er staan heel wat pausen, priesters, sacramenten voor Jezus . In de protestantse kerk kunnen er heel wat gewoonten voor Jezus staan: als vrouw niet in lange broek naar de kerk, wel of niet een koor of combo. Te weinig of teveel evangeliseren enz enz.

Pas als dat allemaal duidelijk en voor elkaar is, kan men genieten van het huis zelf.

En dat ervaar ik ook anders, volgens mij is Jezus het huis. Bij Hem kunnen we thuiskomen met of zonder toeters en bellen. Hou je daarvan prima! Maar zeg niet dat Jezus het zo voorleefde.

[Robert Frans 1.653]

Ik gaf mijn eigen kerk als voorbeeld om aan te geven dat dogma's en (liturgische) voorschriften spiritualiteit niet in de weg staan. Het is veel vaker gewoon en-en en niet of-of. In vrijwel alle godsdiensten met vaste leerstellingen en regels kom je toch volop mystiek en spiritualiteit tegen. Spiritualiteit dat vaak verder gaat dan enkel een prettig gevoel en enkele mooie gedachten, maar een harde strijd veronderstelt met de eigen geest en het leven an sich. Maar ook ultieme vrede als je zo boven jezelf kunt uitstijgen en zo alle ruimte kunt geven aan God.

Spiritualiteit zonder enige regel of zonder enige vaststaande kennis over het bovennatuurlijke wordt uiteindelijk wel wat oppervlakkig. Het past zich dan voortdurend aan hoe jij nu weer over dingen denkt en hoe jij je nu weer voelt, in plaats van dat het je vastgrijpt en heel je denken, doen en laten omvormt tot iets wat boven je eigen gedachten uitstijgt en alles in een totaal ander licht kan laten staan. God moet altijd de ruimte hebben om het volstrekt met jou oneens te zijn en je daarom te kunnen corrigeren, ook als je de correctie maar bekrompen of ouderwets zou vinden. Dan praat je dat maar uit met Hem, want zo handelen goede vrienden onder elkaar.

Veel mensen menen dat God echter geen persoon is, maar een kracht. En vinden het wat bekrompen om God als een persoon te zien. Maar een kracht is volstrekt willekeurig, net als het weer, hoogstends onderworpen aan bovennatuurlijke wetten die dan minimaal net zo onverschillig zijn als de gewone natuurwetten. Een kracht kent geen mededogen, geen genade en eigenlijk in feite ook geen liefde. Want liefde veronderstelt vrije wil, begrip en chemie tussen verschillende individuen.

[winterzon 0]

Spiritualiteit zonder enige regel of zonder enige vaststaande kennis over het bovennatuurlijke wordt uiteindelijk wel wat oppervlakkig. Het past zich dan voortdurend aan hoe jij nu weer over dingen denkt en hoe jij je nu weer voelt, in plaats van dat het je vastgrijpt en heel je denken, doen en laten omvormt tot iets wat boven je eigen gedachten uitstijgt en alles in een totaal ander licht kan laten staan. God moet altijd de ruimte hebben om het volstrekt met jou oneens te zijn en je daarom te kunnen corrigeren, ook als je de correctie maar bekrompen of ouderwets zou vinden. Dan praat je dat maar uit met Hem, want zo handelen goede vrienden onder elkaar.

Weten wat God van je verlangt kan op meerdere manieren. Meditatie wordt bijvoorbeeld binnen verschillende tradities (of stromingen) gebruikt om in relatie te treden met God (christendom) of om los te komen van de aardse beslommeringen (Mindfulness). Ik denk dat je dit dus ook kan gebruiken om te achterhalen wat God je duidelijk wil maken in jouw leven en dat je je daarom niet persé moet (mag wel) vastpinnen om een set regels.

Ik ga niet ontkennen dat bepaalde symbolen en gebruiken binnen religies het makkelijker maken om het abstracte tastbaar te maken. De wekelijkse eucharistieviering is voor velen een moment van rust, ontmoeting met God en een versterking van de innerlijke mens.

[Robert Frans 1.653]

Natuurlijk. Wat ik al zeg: het is en-en. Als je werkelijk gelooft dat God een Persoon is, dan kan het niet anders dan dat er enkele kenmerken van Hem zijn die voor iedereen gelden. Hij is niet voor de ene persoon een Drie-eenheid en voor de andere persoon weer niet. Hij is niet voor de ene persoon liefde en voor de andere persoon haat. Zo zijn er dus waarheden die door iedereen gekend moeten worden, wil men God en zijn wil leren kennen, maar zijn er ook persoonlijke ervaringen en waarheden die per persoon verschillen.

Het één sluit het andere niet uit en religies als het jodendom, het katholicisme en het boeddhisme laten juist zien dat men zowel vaststaande kennis kan hebben als volop ruimte voor discussie en verschillende manieren van spiritualiteit. Alleen vaststaande kennis is niet goed, want leidt tot starheid en dorheid, maar alleen persoonlijke kennis is ook niet goed, want leidt tot vrijblijvendheid en oppervlakkigheid. Net zoals de seizoenen elk jaar hetzelfde zijn, maar ook elk jaar weer nieuw.

[winterzon 0]

Hoe weet je eigenlijk welke de vaststaande waarheden zijn?

[Robert Frans 1.653]

Naar mijn geloof worden die geopenbaard.

[dingo 166]

@Winterzon: Als ik het me goed herinner doe je cursus oid theologie in een RK bisdom en dan kan ik me je verzuchting over regels wel voorstellen. Theologie gaat nu eenmaal over dogma's en regels en kerkleer. Maar je hoeft helemaal niet te geloven om theologie te bedrijven. Christelijk geloven is niet strikt allerlei regels volgen maar God en je naaste liefhebben en dat kan soms zelfs tegen allerlei regels in gaan.