Waar geloof jij in: volwassen of kinderdoop

[MasterJapie 0]

Doop heeft ook de betekenis van de vergeving van zonden (dat gaat verder dan je zonden die je begaat, maar slaat bijvoorbeeld ook op de erfzonde: heeft een baby evenmin voor gekozen) en het heeft ook een belangrijk element van het onderdeel uitmaken van de Kerk.

Volgens mij geloven lang niet alle christenen in het letterlijke verhaal van Adam en Eva, maar bijna elke christen die ik ken gelooft in de erfzonde, terwijl dat een direct gevolg is van het verhaal van Adam en Eva. Of komt de erfzonde ergens anders vandaan?

En mensen met de kinderdoop zullen stellen dat kinderen ook erbij mogen horen. Het heeft dan iets meer weg van een grote familie, dan een vereniging zeg maar. (Bij volwassendoop zal men dat trouwens ook vinden, maar die dragen baby's op, ipv ze te dopen).

In die zin heeft kinderdoop iets meer collectivistisch dan individualistisch. Je ziet dat vervolgens mensen op later moment hun doop kunnen bevestigen door belijdenis in de Kerk af te leggen (gereformeerd), of door het sacrament van het vormsel (katholiek).

Ik zou die gedachtegang begrijpen als de kinderdoop niet permanent zou zijn en alleen tot het kind oud genoeg is om zelf de keuze te maken, zodat ze nog gewoon bij de gemeente horen als kind zijnde en het collectieve gevoel er nog steeds is. Maar de kinderdoop is wel permanent. Je ouders kiezen ervoor om je te laten dopen en je naam staat voor altijd in het doopregister. Ik weet niet echt precies wat voor praktische gevolgen dat heeft als diegene later geen deel wil uitmaken van het christendom, maar echt handig zal het niet zijn

[Robert Frans 1.544]

Volgens mij geloven lang niet alle christenen in het letterlijke verhaal van Adam en Eva, maar bijna elke christen die ik ken gelooft in de erfzonde, terwijl dat een direct gevolg is van het verhaal van Adam en Eva. Of komt de erfzonde ergens anders vandaan?

De erfzonde is iets universeel menselijks. We geloven uiteraard wel dat de eerste mensen gevallen zijn en dat die gevallen natuur in elk mens te vinden is, maar of dat precies op de wijze van Genesis 2 en 3 gebeurt is, is onderwerp van discussie en mijns inziens ook niet van het grootste belang. Mij lijkt het dat de beelden uit het verhaal staan voor fundamentelere geloofswaarheden die diep in de menselijke geest grijpen.

Ik zou die gedachtegang begrijpen als de kinderdoop niet permanent zou zijn en alleen tot het kind oud genoeg is om zelf de keuze te maken, zodat ze nog gewoon bij de gemeente horen als kind zijnde en het collectieve gevoel er nog steeds is. Maar de kinderdoop is wel permanent. Je ouders kiezen ervoor om je te laten dopen en je naam staat voor altijd in het doopregister. Ik weet niet echt precies wat voor praktische gevolgen dat heeft als diegene later geen deel wil uitmaken van het christendom, maar echt handig zal het niet zijn

Tja, je kiest ook niet voor je ouders en je blijft je leven lang "zoon van." Ook als je zou breken met je ouders, of als je ouders zouden overlijden, blijf je de zoon van. Je kunt dat nu eenmaal niet ongedaan maken. In het geval van het doopsel wordt je als kind ingelijft in Gods Gezin, de Kerk. Je kunt je dan op latere leeftijd laten uitschrijven en niets meer aan het katholieke geloof doen, maar er zal inderdaad altijd een aantekening blijven staan dat je er gedoopt bent. Dat kan nu eenmaal niet ongedaan gemaakt worden, omdat dat nu eenmaal gebeurd is en je de geschiedenis niet zomaar kunt wissen.

Daarbij leert de Kerk ook dat het doopsel inderdaad een onuitwisbaar merkteken in je ziel achterlaat. Je kunt dus altijd weer terugkeren tot God, hoe ver je ook van Hem vandaan bent. De relatie tussen jou en God, en dus ook met zijn Kerk, kan dus nooit definitief ontkent of afgesloten worden, totdat je natuurlijk het tijdelijke verwisselt voor het eeuwige. Maar ook dan blijft staan dat je ooit gedoopt werd.

[Olorin 154]

Volgens mij geloven lang niet alle christenen in het letterlijke verhaal van Adam en Eva, maar bijna elke christen die ik ken gelooft in de erfzonde, terwijl dat een direct gevolg is van het verhaal van Adam en Eva. Of komt de erfzonde ergens anders vandaan?

Je hoeft ook niet in het letterlijke verhaal te geloven om in erfzonde te geloven, net als je ook niet in het letterlijke verhaal hoeft te geloven om in een schepper te geloven.

'Mensheid is geschapen, mensheid breekt met God'. Dan heb je m.i. al een paar kernaspecten van de inhoudelijke boodschap van het verhaal.

Ik zou die gedachtegang begrijpen als de kinderdoop niet permanent zou zijn en alleen tot het kind oud genoeg is om zelf de keuze te maken, zodat ze nog gewoon bij de gemeente horen als kind zijnde en het collectieve gevoel er nog steeds is. Maar de kinderdoop is wel permanent. Je ouders kiezen ervoor om je te laten dopen en je naam staat voor altijd in het doopregister. Ik weet niet echt precies wat voor praktische gevolgen dat heeft als diegene later geen deel wil uitmaken van het christendom, maar echt handig zal het niet zijn

De gevolgen zijn het zelfde als dat je niet gedoopt bent: Gewoon jezelf niet meer als lid beschouwen.

[bernard 3 30]

Ik heb de baby doop altijd als heel vreemd gezien... Het lijkt mij juist dat dopen een keuze voor jezelf is, om te laten zien dat je bij God wilt horen. Als je ouders die keuze al voor je maken dan zit je er dus je leven lang aan vast zonder daar zelf enige inbreng in te hebben gehad. Of word het gezien als een soort van..verzekering? Dat je vanaf je geboorte tot de dag dat je zelf een keuze kan maken al bent 'beschermd' in het geval je als kind sterft?

Het eerste wat je zegt is vooral de geloofsdoop theologie, die wordt in absolute zin niet aangehangen door kerken met de kinderdoop.

Doop heeft ook de betekenis van de vergeving van zonden (dat gaat verder dan je zonden die je begaat, maar slaat bijvoorbeeld ook op de erfzonde: heeft een baby evenmin voor gekozen) en het heeft ook een belangrijk element van het onderdeel uitmaken van de Kerk. En mensen met de kinderdoop zullen stellen dat kinderen ook erbij mogen horen. Het heeft dan iets meer weg van een grote familie, dan een vereniging zeg maar. (Bij volwassendoop zal men dat trouwens ook vinden, maar die dragen baby's op, ipv ze te dopen).

In die zin heeft kinderdoop iets meer collectivistisch dan individualistisch. Je ziet dat vervolgens mensen op later moment hun doop kunnen bevestigen door belijdenis in de Kerk af te leggen (gereformeerd), of door het sacrament van het vormsel (katholiek).

Eigenlijk heeft het christendom (en trouwens ook andere religies) twee initiatie rituelen;

Baby: Doop/opdragen (Jodendom: besnijdenis)

Latere leeftijd: vormsel/belijdenis/doop (Jodendom: Bar mitswa)

Theologisch verschillen die rituelen natuurlijk van elkaar, maar godsdienst/cultureel antropologisch gezien vind ik ze wel wat van elkaar weg hebben.[/quote

U schrijft]Doop heeft ook de betekenis van de vergeving van zonden [/b](dat gaat verder dan je zonden die je begaat, maar slaat bijvoorbeeld ook op de erfzonde: heeft een baby evenmin voor gekozen) en het heeft ook een belangrijk element van het onderdeel uitmaken van de Kerk."

Het zou juister zijn om te schrijven de Katholieke doopritus heeft de betekenis van vergeving van zonden (met inbegrip van de erfzonde.)

Want deze leer is totaal in tegenstelling met de Bijbelse leer waarbij de doopritus zelf, met andere woorden de handeling op zich, geen enkele vergevende eigenschap (of sacramentele waarde)heeft.

De Bijbelse doopritus echter is een publiekelijk getuigen van een voorafgemaakte keuze om Christus en zijn basisgeboden onvoorwaardelijk te aanvaarden

Bij het ondergaan van de doopritus is hier totaal geen sprake van het vergeven van zonde en zeker niet van de "erfzonde"

Want het Bijbels begrip van "erfzonde" is onze ingewortelde en overgeërfde gevallen natuuur,die bestaat uit onze voortdurende neiging tot opstand tegen Gods systeem.

En met de doop wordt deze neiging niet weggenomen. wel bekomen wij de inwoning van de H.Geest ( handelingen 2:39)die ons dan voortdurend helpt en bijstaat om de juiste keuzes te maken.

Paulus beschrijft deze toestand treffend als volgt :

Zo vind ik dan deze regel: als ik het goede wens te doen, is het kwade bij mij aanwezig;

22 want naar de inwendige mens verlustig ik mij in de wet Gods,

23 maar in mijn leden zie ik een andere wet, die strijd voert tegen de wet van mijn verstand en mij tot krijgsgevangene maakt van de wet der zonde, die in mijn leden is.

24 Ik, ellendig mens! Wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods?

25 Gode zij dank door Jezus Christus, onze Here! Derhalve ben ik zelf met mijn verstand dienstbaar aan de wet Gods, maar met mijn vlees aan de wet der zonde. Romeinen 7:21 - 26]

[Credible 0]

Schopje JK&G -> Geloof Algemeen.

[Olorin 154]

Het zou juister zijn om te schrijven de Katholieke doopritus heeft de betekenis van vergeving van zonden (met inbegrip van de erfzonde.)

Citaat uit geloofsbelijdenis van Nicea;

"Ik belijd één doopsel tot vergeving van de zonden."

Die wordt vrij breed gedragen binnen het christendom.

Want deze leer is totaal in tegenstelling met de Bijbelse leer waarbij de doopritus zelf, met andere woorden de handeling op zich, geen enkele vergevende eigenschap (of sacramentele waarde)heeft.

Ach ja, bijbelse leer. Ironisch toch dat elke stroming stelt dat wat ze leert in lijn is met de bijbelse leer.

De Bijbelse doopritus echter is een publiekelijk getuigen van een voorafgemaakte keuze om Christus en zijn basisgeboden onvoorwaardelijk te aanvaarden

Bij het ondergaan van de doopritus is hier totaal geen sprake van het vergeven van zonde en zeker niet van de "erfzonde"

Want het Bijbels begrip van "erfzonde" is onze ingewortelde en overgeërfde gevallen natuuur,die bestaat uit onze voortdurende neiging tot opstand tegen Gods systeem.

Dat bedoel ik. Iedereen noemt zijn leer bijbels. Het als zodanig benoemen zegt me daarom ook vrij weinig.

En met de doop wordt deze neiging niet weggenomen.

En wie ontkent dat dan?

[HippieWeds 0]

Ik vind het mooi als iemand zelf kiest, en echt zélf kiezen kan een mens pas na de pubertijd.

Ik zie de babydoop meer als een teken van de ouders naar de kerk en God om het kind in deze lijn op te voeden. Als kind heb je er vrij weinig aan denk ik, maar door belijdenis te doen bevestig je de doop (wat natuurlijk ook mooi is) en hoef je niet nog een keer.

Maar kinder/babydoop is vaak alleen met het hoofdje met water bedruppeld, Johannes doopte Jezus volledig onder water toch? De beleving daarvan is ook heel anders, hoewel dat voor een baby niet uitmaakt denk ik wel dat het uiteindelijk een mooie ervaring is om onderdompeling te hebben meegemaakt, net als Jezus.

Maar ik vind wel dat belijdenissen en "volwassendoop" al echt te vroeg gebeuren. Je moet eerst die pubertijd door en dan ben je volwassen en kan je een echte keuze maken. Dus als ik het voor het kiezen had: voor 20plussers.