Wordt Christelijke muziek geweerd?

[Olorin 155]

Ik kom wel eens bij bepaalde christenen de gedachte tegen dat christelijke muziek bewust buiten de mainstream popmuziek gehouden wordt.

Is dat wel zo? Wordt christelijke muziek wel geweerd uit de mainstream muziek? En zo ja, waar ligt dat aan? Zo nee, waar komt die gedachte vandaan?

[Annatar 0]

Nee. In het concertgebouw wordt heel vaak christelijke muziek opgevoerd.

[Morphogenesis 4]

Ik heb het idee dat men ervan uitgaat dat christelijke muziek saai zou zijn. Kan op waarheid berust zijn, maar is toch niet altijd zo

[Jyoti 0]

Ach, ik weet niet, ik volg de mainstream popmuziek niet zo (en de christelijke muziek nog minder ), maar ik herinner me bvb dat Mary Mary een aantal jaar geleden echt een enorme wereldhit had met het nummer "praise you", en Lauryn Hill heeft ook best wat religieuze aspecten in haar muziek zitten en die lijkt toch ook niet bepaald geweerd te worden. Maar eerlijk gezegd, hoeveel echt leuke en goede christelijke artiesten zijn er dan die realistisch gezien kunnen concurreren binnen de populaire muziekscene? Ik weet het zelf niet, maar je kan pas van "geweerd worden" spreken als de muziek ook werkelijk de concurrentie waard is, maar ze dat gewoon niet gegund wordt.

[Annatar 0]

Ik luister persoonlijk nooit muziek uit de christelijke subculture.

[Joëlle 0]

Ik denk dat de meeste christelijke muziek simpelweg niet goed genoeg is en niet de achterban heeft om in de top 40 te verschijnen.

Er is namelijk christelijke muziek die wel bij heel veel mensen populair is, zo had bijvoorbeeld MaryMary een dikke hit met shackles. Maar over het algemeen halen texten met een positief christelijke boodschap het inderdaad niet.

[Eli7 0]

Heeft niet alleen met de kwaliteit van de muziek te maken denk ik, maar ook gewoon met de achtergrond van het luisterpubliek. In Amerika doet christelijk geïnspireerde muziek het in de 'top40' namelijk een heel stuk beter dan hier.

[The Black Mathematician 82]

U2 kan niet direct een gospelband genoemd worden, maar is wel erg christelijk.

Ik heb gewoon het idee dat veel christelijke bands niet echt oorspronkelijk zijn. Het is meer van dat een bepaalde band populair populair is, maar omdat die dan vaak niet christelijk is, moet er een christelijke variant komen. En dat is vaak niet meer dan een slap aftreksel.

Klassiek is het natuurlijk een ander verhaal. Anton Bruckner bijvoorbeeld, die mijn favoriete componist is, was een devoot katholiek en schreef al zijn werken met God in gedachte. Zijn laatste werk, de negende symfonie die mijn favoriet is en die hij helaas niet meer heeft kunnen afmaken is zelfs aan God opgedragen.

In de jazz heeft John Coltrane een album opgenomen dat "A love supreme" heet, en is ook uit zijn geloof voortgekomen.

[Olorin 155]

Ik denk dat het niet zozeer weren is maar het vooral met de populaire muziek markt te maken heeft. Teksten met een hoog aanbiddingsgehalte spreken vermoed ik niet zo aan in een seculiere jongerenwereld, net zoals er andersom ook zat seculiere muziek bestaat waar vanuit christelijke hoek geen behoefte naar is. Dan de muziek zelf: Ik ben er eigenlijk niet zo in thuis, maar ik heb de indruk dat christelijke mainstream muziek vaak nogal in een bepaalde 'worship-genre' hoek zit. Als dan op dat moment Urban of electro-pop hip is, dan zit je niet in de markt. Jason Upton is nu eenmaal wat anders dan Lady Gaga qua muziekgenre. En ik heb zo de indruk overigens dat bij veel van die worship acts men het 'aanbidingselement' ook belangrijker vinden dan dat hun muziek hip en dansbaar is. En dan heb je muziek van andere genres waarvan hun label hen aanprijzen als 'de christelijke U2' (Euh, U2 heeft notabene liederen met christelijke teksten...). Als je voor de muziek gaat luister je dan liever het origineel dan een matige clone.

Anderzijds zijn er hier en daar best wel liederen met christelijke thema's in de populaire popmuziek te vinden. Van 'weren' lijkt me niet echt sprake. Dat er iets van weerstand tegen is zou kunnen. Ik meen me te herinneren dat dat bij radio DJ's des tijds wel een beetje het geval was bij Nederpop en muziek uit het levensliederen genre. Dus wellicht dat het er soms ook is bij reli-muziek. Maar dan nog lijkt me dat die factor in het geheel maar een zeer kleine rol heeft.

[Robert Frans 1.653]

Heb er weleens eerder over geschreven, maar heb soms het idee dat een zekere bijzondere scéne uit de film Walk The Line een mogelijk antwoord geeft.

In de scéne doet Johnny Cash met zijn band auditie bij een platenmaatschappij en zetten een vrolijke gospel in. Totdat ze worden afgebroken. Ik vertaal uit het Engels:

"Het spijt me. Ik kan geen gospel promoten. Niet meer."

"Dus dit was het al?"

"Ik neem geen materiaal op dat niet verkoopt, Mr. Cash, en gospel zoals dat van jou verkoopt niet.

"Was het de gospel of de manier waarop ik het zong?"

"Beiden."

"Wat is er dan mis met de manier waarop ik het zong?"

"Ik geloof je niet."

"Jij zegt dat ik niet in God geloof?"

Ander bandlid: "J.R., kom op, laat het nou."

"Nee, ik wil het begrijpen. Ik bedoel, we komen helemaal hierheen, we spelen een minuutje, en hij vertelt mij dat ik niet in God geloof."

"Je weet precies wat ik je vertel. We hebben dat lied al honderden keren gehoord. Precies op die manier, precies zoals jij het zong."

"Wel, je liet ons ook niet doorspelen."

"Doorspelen? Doorspelen? Oké, speel maar door. Alsof je door een vrachtwagen geraakt bent, en ligt te sterven in de goot. En alsof je tijd had om nog één lied te zingen. Eén lied dat mensen zich zullen herinneren voordat jij modder geworden bent. Eén lied dat God zou laten weten hoe jij je tijd op aarde hier ervaarde. Eén lied dat rekenschap over jou zou afleggen. Ga jij mij vertellen dat dát het lied is dat jij zou zingen? Weer dat Jimmy Davis tune dat we al de hele dag op de radio horen? Over jouw vrede in je hart en hoe echt dat wel niet is en hoe je het eruit zal schreeuwen?

Of zou je iets échts zingen, iets wat jij voelde? Want ik vertel je nu, op dit moment, dat is het lied wat mensen willen horen. Dat is het lied dat werkelijk mensen redt. Het heeft niets te maken met geloven in God, Mr. Cash. Het heeft te maken met geloven in jezelf."

"Wel, ik heb enkele liedjes die ik bij de Luchtmacht schreef. Heb je iets tegen de Luchtmacht?"

"Nee."

"Ik wel."

"J.R., wat je nu ook gaat spelen, we hebben het nooit eerder gehoord."

Waarna een prachtig, gevoelig lied volgt.

En bovenstaande geldt niet enkel bij christelijke bands natuurlijk. Het is volgens mij inderdaad algemene regel dat juist die échte nummers inderdaad langdurig veelbeluisterd blijven, terwijl de commerciële nummertjes van bijvoorbeeld X-Factor of Idols snel weer vergeten zijn. En je hoeft daarbij dan nog niet eens per se zelf je nummers te schrijven. De tekst hoeft enkel maar je hart te raken.

Ik weet zeker dat als een christelijke zanger écht uit zijn hart zingt wat hem bezighoudt, en het talent heeft om dat om te zetten in een prachtige melodie en poëzie, met oprechtheid en natuurlijk zuiverheid gezongen, dat het mensen véél meer écht raakt. Ook andersgelovigen.

[Hongerige Wolf 0]

Sommige christelijke bands worden toch best wel gewaardeerd, zoals Welcome Wagon, en Toby Mac ook wel. Het haalt de top 40 niet, maar dat is misschien maar beter ook. Ik denk niet dat er sprake is van bewust weren, de meeste typisch christelijke muziek heeft nu eenmaal geen clips met vette wheels en chickies met dikke knijpkanjers.

[annzie 1]

Quote:

Op donderdag 11 november 2010 16:41:07 schreef Hongerige Wolf het volgende: chickies met dikke knijpkanjers.

[Dubito 0]

top 40 bestaat dat nog? En christelijke muziek haalt dat niet?

+1 voor christelijke muziek dan, is mijn eerste gedachte. Daar wil je gewoon niet tussen staan.

Verder moet het gewoon leuk klinken. Van die EO jongerendag muziek, niet om aan te horen, daar vind ik niks aan. Maar ik vind Amerikaanse gospel muziek van voor de oorlog nog steeds heel leuk, en het maakt me niet uit dat de teksten over dingen gaan waar ik het helemaal niet meer mee eens ben. Als het maar geweldig swingt en klinkt.

voorbeeldje:

[Donnie 0]

Er worden talloze genres geweerd uit de mainstream, en geweerd is gewoon het juiste woord.

Populariteit word niet meer, zoals in de jaren 60/70 gevoed door platen-kopend publiek (en piraten) wat vervolgens misschien opgepikt word door mainstream media, maar word juist andersom door media aangeleverd.

Wat mainstream is, is dus gewoon dat wat airplay krijgt.

Achter het aanbod van zenders als radio538, MTV en de klonen daarvan zit simpelweg een muziek-ideologie gekoppelt aan de wensen van de adverteerders (een zo groot mogelijk publiek, en men mag niet afhaken)

[Dubito 0]

Ach massa broadcasting is toch dood. Iedereen kan met mp3 zijn eigen persoonlijke muziekaanbod samenstellen, en via internet kun je duizenden radio stations vinden. De grote mainstream namen zijn daar ook te vinden, die zijn ook al gedwongen om 'de hele dag 80s hits' etc in een speciaal station onder te brengen omdat de luisteraar anders helemaal niet meer naar ze luistert (want je kan dat ook uit Los Angeles of Sydney krijgen)

Luisteren kinderen nu nog naar de top 40? (of 100 of watdanook)

[Kurt 0]

Volgens mij heb je tegenwoordig ook downloadhitlijsten, et cetera. En daar scoren bepaalde artiesten ook een stuk hoger vanwege goede marketingcampagnes. Voor christelijke bands is in Nederland gewoon niet echt een markt (wat betreft de mainstream).

En zeggen dat er in de top-40 alleen maar rommel staat vind ik kortzichtig en dom. (Ik hoef toch niet op de hits van Elvis te wijzen om je op je plaats te zetten, Dubito? )

---

Samengevoegd:

O nee, vroeger was natuurlijk alles beter. Hoe kon ik dat vergeten? :')

Overigens: vroeger werd er in verhouding waarschijnlijk net zo veel troep gemaakt als nu, maar die rommel horen we niet meer. De goede (of in ieder geval redelijk goede en populaire) artiesten hebben de tijd min of meer overleefd. De rest niet.

[Dubito 0]

Quote:

Op zondag 14 november 2010 22:24:15 schreef Kurt het volgende: Overigens: vroeger werd er in verhouding waarschijnlijk net zo veel troep gemaakt als nu, maar die rommel horen we niet meer. De goede (of in ieder geval redelijk goede en populaire) artiesten hebben de tijd min of meer overleefd. De rest niet.

Helemaal mee eens. Zo heb ik bv een heleboel 'Billboard Top 100 van 19XX' (amerikaanse hitlijst) Dat is dus de eindejaars lijst van dat jaar. Neem je een jaar, bv 1965 dan merk je dat je van die 100 liedjes er ook al gauw 40 a 50 als 'rommel' categoriseert. En dat zijn dan nog liedjes die het in dat jaar echt goed deden, we hebben het niet over de nummer 37 van een bepaalde week, nee van het hele jaar. Bijna alles van die lijst heeft minstens een week in de top 10 gestaan.

Een deel is natuurlijk te wijten aan persoonlijke voorkeur, zo'n hitlijst staat vol verschillende genres, en wellicht hou je gewoon niet van genre X. Maar ik merk dat het ook binnen een genre waar ik van hou zo is, dat ik veel liedjes gewoon niet mooi vind.

Quote:

En zeggen dat er in de top-40 alleen maar rommel staat vind ik kortzichtig en dom. (Ik hoef toch niet op de hits van Elvis te wijzen om je op je plaats te zetten, Dubito? )

Ik weet niet of het aan mij ligt, misschien wordt ik oud, maar ik hou van allerlei muziek die in de top 40 heeft gestaan... In de jaren 50, 60, 70, 80, 90.. Vanaf de jaren 00 wordt het echt heel erg minder, al kan ik ook daarin nog wel wat liedjes bij elkaar schrapen. Maar ik denk niet dat het alleen persoonlijke smaak is, maar dat de veranderingen in de maatschappij (lees internet) en daardoor in de muziek industrie er voor een flink deel mee te maken hebben.

NB van al die jaren heb alleen de jaren 90 als tiener meegemaakt, daarin viel mijn schooltijd en dat is normaal gesproken de muziek die je mooi vind, omdat je er op die leeftijd veel mee bezig bent. Oudere muziek ben ik vooral als twintiger gaan waarderen, inclusief klassiek.

Alle generaties denken dat hun muziek beter was dan datgene dat nu gemaakt wordt.

Maar ik denk toch wel dat mensen nu daar steeds meer gelijk in krijgen, door de computers wordt steeds meer muziek in de studio gemaakt en maakt het niet meer uit of de artiest nog wel een beetje fatsoenlijk kan zingen, dat vormen ze in de computer wel tot iets hoorbaars. En spelen hoeft al helemaal niet meer.

NB ik hou zowel van rock als van computermuziek, maar dat weet je wel, dat heb ik geloof ik al tig keer hier vermeld.

Dus ja, sommige dingen waren wel beter denk ik, maar niet alles.

---

Samengevoegd:

Voorbeelden van commerciële top 40 muziek uit deze eeuw, die de test of time zullen doorstaan:

link

[Morphogenesis 4]

Het is ook net welk genre je luisterd. In de klassieke muziek zul je weinig mensen horen klagen wanneer het christelijke muziek betreft.

Popmuziek, wat vooral door jongeren wordt beluisterd, is niet hip wanneer het christelijk is, en vooral braaf.

Het is net het genre. Kijk maar naar black metal en haar aversie tegen het christendom, om even wat extreems te noemen.

[Olorin 155]

Quote:

Op maandag 15 november 2010 00:49:39 schreef Dubito het volgende: In de jaren 50, 60, 70, 80, 90.. Vanaf de jaren 00 wordt het echt heel erg minder, al kan ik ook daarin nog wel wat liedjes bij elkaar schrapen.

De jaren 90 vind ik ook eigenlijk al een stuk minder. Hoewel natuurlijk voorheen er ook muziek was wat me niet aanspreekt en er in de jaren 90 en 0 best muziek is die ik leuk vind (ironisch is wel dat het vaak muziek is van een genre dat al voor de jaren 90 al bestond ). En dat terwijl voor "90 vóór mijn tijd is. In de jaren 80 luisterde ik volgens mij vooral Bert&Ernie.

[annzie 1]

Quote:

Op maandag 15 november 2010 10:55:33 schreef Olorin het volgende: [...] De jaren 90 vind ik ook eigenlijk al een stuk minder. Hoewel natuurlijk voorheen er ook muziek was wat me niet aanspreekt en er in de jaren 90 en 0 best muziek is die ik leuk vind (ironisch is wel dat het vaak muziek is van een genre dat al voor de jaren 90 al bestond ). En dat terwijl voor "90 vóór mijn tijd is. In de jaren 80 luisterde ik volgens mij vooral Bert&Ernie.

Geen kinderen voor kinderen?

Maar zoals al eerder gezegd is: volgens mij is de hele reden dat christelijke muziek niet in de top 40 komt, omdat de meeste christelijke popmuziek zo'n hoog aanbiddingsgehalte heeft. U2 bijvoorbeeld heeft de top 40 wel gehaald, ondanks dat ze christelijk zijn. Maar dan komt omdat hun lyrics (en muziek) veel minder nadrukkelijk christelijk zijn en geen aanbiddingssausje hebben.

[The Black Mathematician 82]

Ik denk dat de muziek van U2 ook met een hoog aanbiddingsgehalte de top 40 wel had gehaald, omdat de muziek van U2 gewoon kwaliteit heeft. Ik vraag me ook af hoeveel mensen überhaupt echt naar teksten luisteren.

[Eli7 0]

Quote:

Op maandag 15 november 2010 16:40:30 schreef annzie het volgende: [...] Geen kinderen voor kinderen? Maar zoals al eerder gezegd is: volgens mij is de hele reden dat christelijke muziek niet in de top 40 komt, omdat de meeste christelijke popmuziek zo'n hoog aanbiddingsgehalte heeft. U2 bijvoorbeeld heeft de top 40 wel gehaald, ondanks dat ze christelijk zijn. Maar dan komt omdat hun lyrics (en muziek) veel minder nadrukkelijk christelijk zijn en geen aanbiddingssausje hebben.

Het is nou niet bepaald zo dat het grootste deel van de christelijke muziek allemaal 'prijs de Heer-muziek' is. Veel van de 'bekendere' christelijke artiesten hebben dat inderdaad wel, zoals Michael W. Smith, Newsboys en Delirious?. Maar als ik bijvoorbeeld op Flevo kijk, is het echt een minderheid van de bands die een 'aanbiddingssausje' heeft. Waarbij ik dat woord ook nog redelijk denigrerend vind klinken.

Als je kijkt naar andere grote namen binnen de christelijke muziek, zoals Jars of Clay, DC Talk en Amy Grant (die laatste twee dan al weer wat ouder), dan hebben die vrijwel helemaal niet dat aanbiddingssausje. Waarbij de laatste twee bands ook nog best hits hebben gescoord. Daar zaten overigens best expliciet christelijke nummers bij, zonder dat het aanbiddingsmuziek was.

[Morphogenesis 4]

Wat dacht je van Slechtvalk, As I Lay Dying, en speciaal voor Andere Jas: Vomitorial Corpulence

Je ziet in de hard- en metalcore dat er best veel christelijke muziek is

[Olorin 155]

Quote:

Op dinsdag 16 november 2010 07:19:34 schreef Morphogenesis het volgende: Wat dacht je van Slechtvalk, As I Lay Dying, en speciaal voor Andere Jas: Vomitorial Corpulence Je ziet in de hard- en metalcore dat er best veel christelijke muziek is

Idd. Muziek waar ook best een aantal bands binnen de scene best worden beluisterd en optredens van worden bezocht.

Overigens zie je ook in andere genres ook wel muziek met christelijke thematiek, soms ook van bands/artiesten die niet perse zelf christen zijn of het wel zijn maar dan niet zozeer als 'evangelisatie middel' gebruiken.

Misschien dat het ook te maken kan hebben met dat het mer geacepteerder is in scenes waar de muziek bijvoorbeeld aua thematiek in zichzelf al vaak maatschappelijke, of mytholische en historische tematiek met zich meedraagt. Dat het dan makkelijker is dan muziek die draait om het 'ik ben een grote crimineel en een pooier', of 'kijk mij eens een portie evil zijn' muziek, of 'mijn leven bestaat uit de dansvloer, flirten en seks'.

Misschien dan hoor, ik weet het uiteindelijk ook niet.

[Kurt 0]

Die genres zijn echter vrij obscuur en underground en discussie lijkt vooral te gaan over de hitlijsten. Dat in bepaalde scenes goede christelijke bands zijn die tot de top van dat genre behoren, ontken ik niet.